Huwelijk prins Gustaaf Adolf van Zweden en prinses Sybille
FEUILLETON.
De gevolgen van een Operatie
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
brspronkelijke roman van Jan Walch.
i duwde den sleutel in het slot; een
rec'ame-papier en brieven die de
vergissing niet opgezonden had,
5. d°or de openwij kende deur de gang
°ven- Het Baf alles te zamen den
ppwtigtn indruk van een leven vol
P™e. onbelangrijke dingen, dage-
?e bestellingen, verdere zorgjes
in de halflichte vestibule
-e', eens diep adem. Kom, hij was
d .wa s 1,61 wat hem alles hier zoo
deed schijnen. Hij nam een
InB> H™Ujlnton van den grond, legde die
I lp. z«n tuinkamer, en ging
y.1^ Melk had hij niet, maar er
Tbi n°8 een citroen.
later laS hÜ. matig be-
maar; In de kamer; die een
hoon .aanzien van onbewoondheid
m!, nebben, op den divan, en keek
*>no ión1 e8ns 'n- Heï was een onge-
Hn tu fsedert de eerste dagen na
tflara t?"lskomst Uit het ziekenhuis had
Er h c°uranten ver van hem gehou-
«rl'iik^ i 5 ,n, em tokens van die won-
feot o„ ?r,ukken gegeven.
iladViiat k k'i naar de advertentie-
idvortonti aan den achterkant. Doods-
SeS v?eden overleed tot onze
pe droefheid onze lieve, goede oom
Willem Guldentels". Getroffen bleef hij
er over nadenken. Guldentels dood, de
bankier, met wien Colver nogal zaakjes
deed. Jawel, er was ook een adverten
tie van hem; van „de vrienden"
„Onze brave, onvergetelijke vriend"
Wel, wel", dacht Henri in oprechte
verbazing. „Indertijd vond hij hem zoo'n
gauwdief! zei hij: je kunt hem heeiemaal
niet vertrouwenEn nu „braaf"....
Hij heeft hem dus in dien laatsten tijd
van zijn leven beter leeren kennen; en die
neefjes en nichtjes, die zoo aasden op de
erfenisJa, nu hebben ze berouw:
„onze diepe droefheid"; „onze lieve, goede
oom"
Hij keek de verdere advertenties nog
eens door. Een reclame voor Angostura-
bitter! „De samenstelling", las hij „van
dit wereldberoemde, origineele Angostura-
bitter wordt reeds meer dan honderd jaar
zorgvuldig geheim genouden. Nergens ter
wereld heeft men dit bitter in aroma en
kwaliteit weten te benaderen".
„Het is maar bitter", dacht Henri,
„maar het is dan wel het aller-, allerfijn
ste op dit gebied. Als ik weer voorgoed
thuis ben, moet ik daar eens een fleschje
van hebben.Er was meer belangrijks;
zelfs in die advertentie-kolommen; het
viel hem op, hoe op allerlei gebied blijk
baar het allervoortreffelijkste was be
reikt; het is toch wel in vele opzichten
een mooie tijd, om juist nu te leven.
Maar hij verlangde nu toch wel erg, de
kinderen eens weer te zien, Nico en Muis.
Hij had expres zijn komst niet vooruit
gemeld; zoo kon hij ze verrassen. Het na
deel was, dat ze anders samen aan één
adres hadden kunnen zijn; maar enfin
Eerst naar zijn moeder, waar het kleine
Muizekind zat. Wat zou hij opkijken! En
dan kon hij telefoneeren..en, enfin,
maar es even afwachten; Nico bleef toch
zeker tot negen uur, half tien op, dus dien
trof hij wel na het eten, hetzij hij hem
bij Grootmama liet komen of, misschien
beter, even naar Clara's ouders ging
Hij belde een taxi op, en was tien minuten
later in de Riouwstraat.
De oude vrouw was thuis, en Muis ook,
glunderde met een gezicht van verstand
houding de oude dienstbode. Ze zaten in
de serre thee te drinken.
Daar kwam hij als een verrassing bin
nen. Het scheen, dat de oude mevrouw
meer ontsteld was dan verheugd; ze
schrikte van haar zoon.
Jongen!Hoe kom je zoo ineens
hier? En waar is Clara? Er is toch plets
gebeurd?" riep ze ontsteld uit.
Niets om van te schrikken", zei hij
met zijn verjongden lach, terwijl hij haar
kuste. „En hoe is het met het Muisje?"
Maar het kleine meisje keek haar vader
ook al met meer verbazing dan verheu
ging aan. Wel ging ze, op een krachtig-
aansporenden wenk van haar grootmoe
der, naar hem toe, en bood hem, toen hij
zich naar haar overboog, haar lipjes, maar
het was op die wijze waarop kinderen dat
doen, die kussen en gekust worden ge
woonlijk waarnemen als een onbelang
rijke bijkomstigheid, zooals groote men-
schen bijvoorbeeld een Jas aantrekken,
onder-de-hand met alle aandacht over
iets anders reaeneerend. Muis Lugt praat
te zoo door over haar theeservies, en was
vol gedachten over de visite van haar
poppen, meer dan over die van haar
vader.
Maar het hinderde hem niet, zooals het
hem vroeger gehinderd zou hebben; in
tegendeel, hij bejegende zijn dochtertje
op vrijwel dezelfde wijs; tot verbazing en
bijna ontsteltenis van de oude mevrouw,
die in het verkeer met kinderen aan meer
vertoon van hartelijkheid gewend was.
Doch zij zou méér ontstellen, toen zij
hoorde, waarom haar zoon was overgeko
men. Als oude vrouw uit een ambtenaren-
geslacht besefte zij ten volle de beteekenis
van een oproep, midden-in een ziektever
lof, om zich te komen rechtvaardigen.
Maar jongen," zei ze, toen Henri haar
de aangelegenheid waarover tot-nog-toe
in de brieven gezwegen was, had verteld
„dat is vreeselijk"En met verbazing
ziend naar het onbezorgde gezicht waar
mee hij de poppen-theevisite zat te bekij
ken, „ik begrijp je niet. Wat ben je
veranderd Ben je dan heeiemaal niet on
gerust. hoe zal dat afloopen?"
En ze dacht: hij is toch wel raar onder
cie operatie vandaan gekomen. Wat het
eigenlijk gevolg was, had men haar niet
verteld; eenvoudig omdat men de gróóte
verspreiding, die zij aan al wat zij wist
placht te geven, ongewenscht achtte, waar
het Henri's ietwat comische waarheids
kwaal betrof.
Maar, moeder", zei Henri, even opkij
kend van het poppenspel, als terloops, „de
zaak is heel eenvoudig. Ik ben daar te
land gekomen in een vergadering van
menschen, die een verkeerd idee hadden
van mijn positie en van mijn gevoelens
Nu, en die zijn boos geworden, toen hun
dat tegenviel. En hebben toen een plaatje,
een foto van de bijeenkomst, in een
Duitsch blad, of een nationalistisch-
Elzassisch blad gezet, ik geloof, dat dat
zoowat hetzelfde Is; en die hebben nog
altijd dat verkeerde idee omtrent mij ge
houden. En dat schijnt nu aanleiding tot
moeilijkheden te hebben gegeven. Nu
maar, ik zet dat dan even uiteen; dat is
alles
De oude mevrouw bleef zorgelijk kijken.
Zij was een ouderwetsche vrouw; en een
reis van Florence naar Den Haag vice
versa dat was in haar tijd Iets, dat je al
leen in de aller-, allergewichtigste om
standigheden deed; sterfgevallen, en dan
alleen voor de naaste familie.En dan:
ter verantwoording geroepen worden als
ambtenaar. Ze keek eens heimelijk naar
dien onbegrijpelijk luchthartigen zoon...
Hield hij zich maar zoo? Maar dat scheen
toch wel nietToch, die ongeruimd-
heid van hem, kon die echt wezen? Zóó
had ze hem nog nooit gezien
Henri merkte wel iets van haar zorge
lijkheid. maar in zijn fleurigheid vond hij
dat toch al te dwaas' Om de stemming
wat te breken, stond hij op, en voegde zich
bij de poppen-gasten van zijn dochter.
Mag ik ook op visite komen, me
vrouw Muis? Krijg ik ook een kopje thee?"
Zie je dat was ook al zoo onnatuur
lijk. Dat was heeiemaal Henri niet; haar
ceremonieele Henri! Die zou nooit bij een
visite aan zijn, Mama zich met kinder
spelletjes gaan bemoeien. Het is waar,
dacht ze vergoelijkend dacht ze het;
want die vroegere opvatting van Henri
was ook de hare hij had zijn kleine
meisje in lang niet gezien
Ik moet Nico ook eens even bekij
ken", zei Henri, uit zijn gebogen mee
speel-houding opziende.
(Wordt vervolgd).
VORSTELIJKE URl'ILOFT TE COBLRG. De Zweedsche kroonprins bij het inspecteeren van de eere-
wacht van de Rijksweer.
DE AMEIUKAANSCHE KAMPIOENE PISTOOL- VEILIGHEID VOOR ALLES. lp
-J J J Maagdenburg is een veiligheidsdienst in-.
SCHIETEN - de dochter van den rijken farmer Savage gesteld, die personen begeleidt ter be.
uit San Antonio (Texas). scherming tegen overvallen. Een jonge-
dame wordt thuis gebracht.
seizoen erg in de mode is.
HET NIEUWE RAADHUIS VAN WAAL
WIJK naar ontwerp van architect
Kropholler.
VAN HET HONDERDSTE VLIEGTUIG NAAR INDIë. V.l.n.r. de heeren Weihrother (2e be-
mevr. Frijns, Frijns (le bestuurder), Zadelhoff (marconist), mevr. Zadelhoff, Plesman en de beide
passagiers.
DE TO-YO-DANS die in dit
De vorstelijke bruiloft te Coburg.
fc huwelijk tuaschen prins Gustaaf Adolf van Zweden en prinses Sybille van Saksen-Coburg Gotha. Het
paar na de huwelijksvoltrekking.
