Prins van Wales speelt een partij golf tegen jhr. Snouck Hurgronje
De gevolgen van een Operatie
73ïle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
BE NAAM OP DE PET. De ouvreuses van het Vaudeville Theater jn Londen IN WADDINXTEEN maken de speelgoed- DOOR DEN HEVIGEN REGENTAL van de laatste dagen staan de tuinen in,
fabrieken duizenden yo-vo's. Het schilderen de Sneeuwbalstraat te Amsterdam geheel onder water, tot groot ongerief van de
dragen op hun petten hun naam. der y0.y0,s bewoners.
MEVR. PlULIPSEN'-BRAUN bij terugkomst uit Los Angeles door het Neder-
landsch Olympisch Comité verwelkomd. De heer v. RosBum bood bloemen aan.
V.l.n.r. de heeren v. Rossum, Philipsen, mevr. Philipsen-Braun, de heer Braun,
mevrouw Braun en Karei Lotsy.
De golfmalch iusschen den Prins van Wales en jhr. mr.
A. M. Snouck Hurgronje.
Op de links van de Haagsche Golfclub. De prins (links) en jhr. Snouck Hurgronje
DE PRINS TAN WALES OP DE BANEN
TAN DE HAAGSCHE GOLFCLUB. De
prins neemt een golfstick voor zijn partij
tegen jhr. Snouck Hurgronje.
Oorspronkelijke roman door Jan Walch.
18)
Het is niet onbedenkelijk", zei de
dokter. „De secretaris-generaal zei me, dat
die courant door het Fransche gezantschap
onder zijn aandacht is gebracht. Natuur-
•AJk is mijnheer Van Hoghen Lugt vol
strekt geen representatieve persoonlijk
heid; al trachten ze dat in die courant
er staat nog een klein artikeltje over
die quaestie in min-of-meer ervan te
maken. Maar hij moet zich, als ambtenaar,
Duiten dergelijke milieus houden; en dan
?°.°fn ,.'.°t°' He secretaris-generaal zei me
letterlijk: zooiets kan compromitteerend
d.° be'achelijk. Voor een hooggeplaatst
ambtenaar is is het compromitteerend;
7°°r iemand als mijnheer Lugt is het be
lachelijk. En in beide gevallen moet de
reyee^ihg zoo iemand zoo duidelijk moge
lijk désavoueeren." De dokter wachtte
even.
Dat wil dus zeggen?"
,..r~ ,Dat wil zeggen, dat de zaak natuur
lijk in de eerste plaats onderzocht zal
worden; en dat mijnheer Lugt, als hij zich
niet héél volkomen rechtvaardigen kan,
als ambtenaar onmogelijk is.
Ja, hoe kómt hij tot zooiets?! Hij, de
voorzichtigheid zelf!"
't Is natuurlijk een quaestie van on
voorzichtigheid", zei de dokter. „Dat blijkt
al wel uit hetgeen zijn vrouw schrijft; ik
heb dat mijnheer Holy Helman, den secre
taris-generaal, ook laten lezen. Maar on
voorzichtigheid is al erg genoeg voor een
ambtenaar
Dus?"
Het ziet er raar uit".
Maar", hernam Kees na eenige oogen-
blikken, „hij is toch ziek. Geestelijk
ziekDat kan men dien secretaris
generaal toch zeggen?"
Dat heb ik natuurlijk gedaan. Trou
wens, iets daarvan wist hij al, van een
ambtenaar, meneer Lugt's onmiddellijken
chef. Alleen, die scheen het niet bepaald
als een ziektegeval voorgesteld te hebben.
Die had gesproken van een zekere „open
hartige onhebbelijkheid", dat zijn de
woorden zelf, die meneer Helman ge
bruikte, en die hij aanhaalde van dien
onmiddellijken chef, meneer Colver. En
van „onevenwichtigheid", „een ongemoti
veerd uitvallen".
Ja, dat begrijp ik volkomen", knikte
Kees. En verhaalde de scène van Colver's
bezoek.
Dr. Marelman luisterde aandachtig, en
bleef nog even zwijgen, toen Kees uitge
sproken had.
Ik zit er over te denken," zei hij
toen, „of het misschien niet het beste zou
zijn, als we open kaart speelden, en pre
cies zeiden, wat meneer Van Hoghen Lugt
mankeert. Met de uitzichten op beterschap"
Ja. dat zou misschien wel het beste
zijn".
Misschien", herhaalde de dokter met
eenigen nadruk. „Maar in de eerste plaats
zou mevrouw Van Hoghen Lugt, wie ik be
loofd heb, den aard van zijn „ziekte"
nu ja, „ziekte" geheim te houden,
het goed moeten vinden
Als we haar zeggen, dat dat in het
belang van haar man is, speciaal in deze
aangelegenheid, dan zal ze dat wel goed
vinden.
Hm", zei de dokter, nadenkend voor
zich uit pratend, dat is mogelijk. Maar.."
Maar dat moet dan gauw gebeuren",
wilt u zeggen".
Dat ook; en 't zal nogal lastig zijn,
om dat vlug genóég te doen, want ik denk,
dat er morgen al wel een brief naar van
Hoghen Lugt weggaat, als die al niet weg
is.Maar er is nog iets anders: zijn we
werkelijk verantwoord, als we haar dien
raad geven?"
„Nu, ik zou zeggen: ja".
Dat zegt u. omdat u het ambtenaars
milieu met al zijn gevoeligheden en, enfin,
zijn eigenaardige mckaniek. niet kent.
Kijk es, u is een vriend van Lugt; en
ik wil hem ook graag helpen; dat vind ik
ook wel een beetje den plicht van een
medicus, wanneer iemand zoo hulpeloos
is. Maar op zoo'n ministerie Nu, ik wil
't niet te ongunstig voorstellen; maar 't
is wel wat optimistisch, te verwachten,
dat men daar ook zooveel hulpvaardig
heid en welwillendheid zou betrachten.
Kijk es, hoe in dit speciale geval nu de
verhoudingen zijn, dat weet ik niet, maar
in 't algemeen: een baantje is een baan
tje; en daar wordt op geaasd. Er zitten
gewoonlijk wel neefjes of vriendjes van
ambtenaren op den loer daarnaar. Een
vacature is iets, waar velen van de col
lega's en van de chefs in 't algemeen!
wel op gesteld zijn. En zoo'n onmiddel
lijke chef, die blijkbaar zeer gefroisseerd
is, dat is een kwaad ding; want die is de
aangewezen adviseur, de voornaamste
adviseur. En als die nu hoort, dat het de
waarheid was, die Lugt zoo'n
laten we zeggen: oneerbiedige houding
tegen hem deed aannemen; dat dat zijn
ware gevoelens waren, dan geloof ik,
dat dit hem niet bepaald goed zal doen.
Er is 'n term, die in zoo'n geval nogal
eens gebruikt wordt; dat is de term „ka
raktereigenschappen, die iemand voor
het ambtenaarschap ongewenscht maken"
Dat heeft mevrouw waarschijnlijk o.ok wel
gevoeld, toen ze er op stond, dat we niet
zoo precies moesten zeggen, wat er nu
eigenlijk met hem „los" isEen tijde
lijke geestelijke storing van onbepaalde
soort is misschien dan nog van twee
kwaden het minte
Ik zou bereid zijn, naar Florence te
gaan", zei Kees peinzend, na eenige pijp-
halen hij was nu langzamerhand wel
zoozeer de omgeving vergeten, dat hij zijn
toevlucht weer tot zijn pijp genomen had
„als lk wist, dat ik daar van, nut kon
zijn
Dat zal misschien wel spoedig het
geval wezen", zei de dokter, „maar voor
het oogenblik
Er werd geklopt. Het dienstmeisje kwam
binnen, en bracht den dokter een tele
gram.
U permitteert?"
Hij had het opengebroken. „Daar heb
je het al", zei hij. „Nu, dat is vlug, moet
ik zeggen."
Kees keek vragend.
Een telegram van mevrouw Lugt."
ELFDE HOOFDSTUK
Er moet gehandeld worden.
Een telegram van haar?"
Er was een vreemde ontroering in zijn
stem. die den dokter even nieuwsgierig
en scherp deed toekijken. Maar meteen
reikte hij Kees met rustig gebaar het
groene velletje toe.
Die las: „Telegram Ministerie verlangt
van Henri onverwijlde opheldering betref
fende nationalistensamenkomst Straats
burg en zijn woorden aldaar. Wat doen?
Geef alstublieft raad."
(Wordt vervolgd).
