uit Los Angeles - Hockeywedstrijd
HollandBritsch-Indië
van het Glomdal
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Terug Van de Olympische Spelen.
koestal, in de schuur en op den dorsch-
vloer. Zoo ging de avond voorbij.
Eerst na het avondeten kwam Berit
thuis en ging toen onmiddellijk door de
keuken naar boven naar de dakkamer.
Toen de beide gasten naar bed waren
gegaan, ging Berit's vader naar boven,
naJl waar ben je heen geweest? vroeg hij.
Zi1n stem klonk eenigszins scherp.
Noordwaarts naar Braaten, ant-
WZedzat op het bed met haar beenen te
schommelen, moest daar noordwaarts
doen? Het klonk bijna boos en zijn oogen
^^Kijten^naa"Tore"s hoeve, antwoord-
^De^V^k'^ttend.
Tore's hoeve! herhaalde hij.
^Jakeek hem strak aan. Haar oogen
waren scherper dan hij ooit had kunnen
V6™Zi?n'boerderijtje, bedoel je, vervolgde
Vastberaden stond hij daar met de han-
vasreexau Keek haar aan.
den Va inwaarts en kijk zeLf, ant-
%-ii Haar stem klonk koud.
woordde^zy^ ilc heb wel wat anders te
d?nj7£^etsZd^gwa?'erger was, zei
2eNuSoordde hij niet. Maar even later
trad hij op haar toe.
Berger Hangsett en Gjermund zijn
gekomen, zei hij.
Ze verbleekte.
Zoo? zei ze.
Gjermund heeft een aanzoek om je
hand gedaan.
Op het gezicht van Ola Glomgaarden
kwam een harde uitdrukking. Hij keek
Berit strak in de oogen.
Zij weerstond zijn blik.
Zoo? zei ze.
Om tante zeker? vervolgde ze.
Een diep rood steeg haar vader naar
het gelaat.
Om jou, zei hij. Hij ging recht op het
doel af.
Berit Glomgaarden antwoordde niet.
Ze zat daar en streek haar doek glad.
Bij jou dus! kwam er eindelijk.
Ola Eriksen werd driftig.
Wil je, of wil je niet? vroeg hij.
Ze keek verwonderd op.
Ik? zei ze.
Hij keek haar dreigend aan.
Mij heeft hij geen aanzoek gedaan,
vervolgde ze. En weer begon ze haar doek
glad te strijken.
Neen, maar bij mij, zei Ola Eriksen
nu scherp, en ik heb „Ja" gezegd.
Hij keerde zich om.
Nu stond Berit op en trad naar het
venster.
Ik wil hem niet hebben, zei ze.
De vader keerde zich om en keek
haar an.i
We zullen eens zien, zei hij.
Daarna ging hij naar beneden.
Een half uur later kwam Karen, de
tante, naar boven, om te gaan slapen.
Berit zat haar haar te vlechten. Lang
en blond hing het in een zware vlecht
over haar schouders.
Er lag een wonderlijk smartelijke uit
drukking in haar oogen, terwijl ze daar
zat en voor zich uitstaarde.
De tante zette zich op haar bed.
Liefste, wat was dat toch met je?
vroeg ze.
Berit antwoordde niet.
Het was een zonderling geval dit, ver
volgde de tante.
Nog steeds antwoordde Berit niet.
Ik kon het Gjermund aanzien.
Tante Karen nam haar muts af.
Nu had Berit haar haar opgestoken en
legde zij zich neer.
Wat heb ik met hem te maken? zei
ze trotsch.
St, st! fluisterde de tante. Je begrijpt
toch, dat het niet aangaat om neen te
zeggen tegen hem!
Tante Karen maakte haar haar los.
Toen richtte Berit zich half op in bed
en bleef zoo zitten.
Ja, dat zal ik jullie dan eens laten
zien, antwoordde ze. Daarna ging ze plots
weer liggen.
Karen, de tante, lachte even. Maar geen
van beiden sprak meer dien avond.
De mannen van Hangsett moesten ver
trekken zonder Berit te groeten. Want
den volgenden morgen vroeg ging ze uit
en bleef weg tot lang na het ontbijt.
Ze moest in het woud zijn geweest, of
aan de overzijde der rivier, vanwaar zij
hen had kunnen zien vertrekken, want ze
kwam eerst thuis, toen ze afscheid hadden
genomen en weggereden waren.
Je moet de groeten doen aan Berit,
had Berger Hangsett gezegd.
Ja, dat zal ik doen, was er geant
woord. Maar de twee, die heengingen,
hadden het zonderling gevonden, dat
Berit niet verschenen was, nu zij Ola
Glomgaarden's „ja" hadden gekregen.
Ola Glomgaarden boomde zich in de
boot over naar den westelijken oever
der Glom.
Hij boomde zóó, dat het water aan den
steven hoog opspatte. Hij was toornig. Hij
zou wel eens praten met dien pachters
jongen en zijn vader, daarginds in het
Noorden!
Hij legde de boot vast en nam den vee-
weg noordwaarts naar Braaten. Hij liep
vlug en keek zelfs niet uit onder het
loopen.
Een pachtersjongen zou de dochter krij
gen van de Glomgaard!
O, neen! Hij liep sneller! Hij kauwde
zijn pruim!
Dat ellendige prulboerderijtje daar ten
Noorden van den stroom. Hij kon niet
zien, waar hij liep door al het hout! Moest
terzijde gegaan voor al die boomen! Zag
slechts nu en dan een glimp van den
stroom! Het was een goed half uur loo
pen, een heele onderneming zoo'n tocht
noordwaarts!
(Wordt vervolgd).,
Jaargang
De plechtige uitvaart van kardinaal van Rossum.
De bisschoppen tijdens den rouwdienst in de St. Servaaskerk te Maastricht.
WEER THUIS. Aan het Centraal-
Amsterdam kwamen Zondagavond aan onze zeilers Bob Maas
en Jan Maas en 'de roeier Roëll (rechts).
DE GOUVERNEUR-GENERAAL
jhr. de Jonge, houdt een rede bij 'de
onthulling van het v. Heutsz-monument
te Batavia.
VOETBALWEDSTRIJD OM DEN ZILVEREN BAL TE ROTTERDAM. Aanval op het
Feijenoord-doel in den wedstrijd FeijenoordSparta.
to Noorsch van Jacob B. Buil.
ich
Hangsett haalde diep adem en
°P in zijn stoel.
-I- Olji, .WCI.
^heel goed zoo, zei hij. Hij keek
antwoordde deze toestem-
stond op en ging naar de
k Berit toch naar toe? hoorden
ae®pt daarbuiten vragen,
„.tonte antwoordde:
1 biet waar ze gebleven is.
kwam weer binnen.
nog wel, zei hij en ging
?angsett glimlachte.
«x> eigenaardig daarmee, zei
^'den haalden hun pijpen te
£eva°n' Gjbvmund, was naar het
e fcjjton. waar hij nu naar buiten
"«eti. Hij was splinternieuwe
vanzelf op de hoe-
lU'ej dekking had op den land-
waren ze in paardenstal en
Hockey-wedstrijd HollandBritsch-Indië.
Dc Britsch-Indiër Kulmar Singh lost een schot op het Hollandsche 'doel. Holland verloor
met 91.
-s
'deelneemsters aan 'de Olympische Spelen bij aankomst te
enthousiast begroet en in de bloemetjes gezet. Op den voor-
Dalmolen en Willy den Ouden. Daarachter mej. Dumee,
Marie Vierdag en Corry Laddé.
