Pool Zwirkowint de Europa-rondvlucht - Zware brand te Waalwijk
Bruid van het Glomdal
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Jaargang
Ola Eriksen glimlachte.
Hij is aan jou gewend, antwoordde hij
Tore Braaten spuwde.
Ik ken hem goed, zei hij.
Daarna trokken ze verder.
Maar bij den grooten knuppeldam over
het Harsjö-myr 1) bleef de oude Grauwe
weer achter. De groote Bruine nam telkens
drie knuppels bij eiken stap. De oude
Grauwe nam er voorzichtig maar één, nu
en dan twee, zoodat Berit nog midden In
het moeras was, toen Ola den Maasaa-
rabb 2) bereikte.
Beiden, zoowel de vader als de tante,
keken naar haar om. Maar toen zij zagen,
dat alles in orde was, trokken ze verder.
Nu liep Tore Braaten langs het paard en
hield den zadelriem vast.
Hij keek nu en dan omhoog .naar haar.
En zij keek omlaag naar hem. maar zei
niets.
Belden waren gelukkig.
Eensklaps stak ze haar voet vooruit en
zette dien op zijn schouder.
Hij glimlachte.
Toen greeo hij naar den voet.
Zij trok hem niet terug.
Nu tulmei ik er af. zei ze.
Hij hield vast
O. nee, zei hij. Het klonk zoo Innig.
Toen liet hij plotseling los.
Je bent nu volwassen. Hij glimlachte
voor zich heen.
Zij antwoordde niet onmiddellijk.
1) Sjö meer. Myr - moeras.
2) Rabb =i landrug.
Ze zat slechts te schommelen in het
zadel en keek naar hem.
En Jij dan, zei ze.
Hij glimlachte.
O, Ik, antwoordde hij. Met mij is het
ook zoo.
Ze lachte.
Ja, dat is stellig zoo, zei ze.
Nu zwegen belden en de oude Grauwe
liep met zijn jongen dierbaren last voor
zichtig voort over den knuppeldam.
Toen ze goed en wel het moer waren
overgestoken, begon het jonge meisje weer.
Kom Je dezen winter beneden naar
het dorp? vraagt ze.
HU zwijgt en morrelt al loopend wat aan
den stUgbeugel, maar zwijgt.
Hallo, spreek dan, zegt ze.
Nu kijkt hU tot haar op.
Neen, antwoordt hU.
Ze kijkt hem recht aan.
Kom je misschien bij ons? vraagt ze.
Neen. antwoordt hU onmlddellUk.
Ga je dan wellicht naar het Elvedal?
Ze kijkt hem voortdurend aan.
Neen, ook dat niet, geeft hij ten ant
woord.
Ze lacht.
Je bent waarlijk koddig, zegt ze.
Hij glimlacht stil voor zich heen.
Dan ben lk even als jij, zegt hij.
Weer blijft het een poosje stil, zoodat
men op den weg niets hoort dan den hoef
slag van het paard en het zachte zadel-
knarsen.
CWordt vervolgd).
HET GEZELSCHAP DER DIETSCHE SPELERS is uit West-Indié, waar met veel succes is opgetreden, teruggekeerd. Aan
boord van de „Oottica". V.l.n.r. Dirk Verbeek, Rie Gilhuys, mevr. Ranucci Beekman en Tiemeyer»
bij den teugel leidde en Tore Braaten het
andere, voelde men het als een leegte en
een groot gemis dat Berrit heenging.
Je moet weer eens gauw bU ons terug
komen, ze de boerin op Hangsett.
Berit glimlachte.
Dat zal lk stellig doen, gaf ze ten
antwoord.
Daarna werd afscheid genomen.
Maar toen de paarden door het hek naar
buiten stapten, keek Berit niet om naar
de plaats waar de zoon stond. Aan de
wijze, waarop ze te paard zat, zag men,
dat ze blij was daar te zitten en dat de
genen, met wie ze vertrok, haar het naaste
waren
Het ging opwaarts tegen de steile hel
ling Ola Glomgaarden met zuster Karen
op den grooten Bruine, reden ln een snel
tempo voorop. Tore Braaten met Berit, op
den ouden Grauwe, kwamen voorzichtiger
achteraan.
Ze spraken niet. Hoefslag op steen en
zadelgeknars weerklonk door de stilte,
terwiü de paarden zich omhoog werkten.
Met ijzer beslagen schoenen vonden zU
het bekende voetspoor langs den beken-
d<DeWgeiir uit Ola Eriksen's tabakspijp
prikkelde nu en dan BeriCs neus, terwijl
ze daar licht en zwijgend in het zadel zat.
Tore Braaten liep, zonder om te zien, voor
hHeeHroven op de glooiing bleef de oude
Grauwe staan bij het groote r°teblotzoo-
als hij gewoon was te doen, maar de groote
Bruine met zijn gevolg trok verder.
De groote Bruine was een pas gekocht
paard van een stoerder soort dan de an
dere. Hij sloeg de beenen wUd uit onder
het loopen. HU droeg ook lichter.
De oude Grauwe snoof en keek om. Tore
stond terzüde met den teugel losjes ln de
hand. Berit zat stil en wachtte.
Nu verdween de groote Bruine boven bU
den bocht.
Tore Braaten. die naast het paard stond,
sloeg nu zUn blauwe oogen op en keek
Berit aan. Ze glimlachte. Haar bekende
vertrouwelUken glimlach.
Toen glimlachte hü ook.
Het was een glimlach, die sprak van
honderden dagen speelgenootschap in
bosch en gebergte, ln hoeve en op berg
weide. Een glimlach tusschen twee, die el
kaar kenden.
We blUven achter, zei Berit.
Tore spuwde. Het was tabakssap.
Ja. dat doen we zeker, antwoordde hU-
ZUn stem was zoo buigzaam en wUddra-
gend.
Nu gaf hU het paard een tikje.
De oude Grauwe draaide weer den kop
om en bleef staan. Hij snoof nog eens.
Tore sloeg hem met 't takje, waarop hU
onder het voortgaan liep te bUten. Zwij
gend en rustig ging het nu verder, de laat
ste bergstUging op.
Daarboven wachtte Ola Glomgaarden
met den grooten Bruine, die aan den weg
kant graasde.
HU kan nu weldra niet meer mee, de
oude Grauwe, zei hU. Het tweetal kwam nu
nader.
HU wilde uitblazen, zei Tore Braaten
vrooUjk.
(EUROPA-RONDVLUCHT is gewonnen door den Poolschen vlieger Zwirko
Men). Links 'de Duitecher Poss, 'die tweede werd en rechts zijn landgenoot Morzik,
die op de Be plaats eindigde.
p DE CENTRALE COMMISSIE VOOR UITZENDING VAN NEDERLANDSOHE
pERBN NAAR BUITEN wordt morgen in de residentie een oollecte gehouden.
De oollectanten in nationale oostuums op een mailooatch" op het Binnenhof.
ZWARE BRAND TE
WAALWIJK waar vijf
huizen, twee winkels en
een smederij in de Chris-
pijnstraa-t totaal vernield
werden. Slechts de wan
kele muren bleven over.
MGR. DR. A. C. M.
SCHAEPJIAN oud
president van het groot
seminarie „Rijsenburg"
te Driebergen, is over
leden.
EEN STERKE JONGEN. De 13-jarige
Helmuth Lichterfeld te Berlijn is zoo sterk,
dat hij een paard omhoog kan trekken.
VAN DE LEIPZIG ER MB8SE. Hefj
nieuwste speelgoed, een ,,huppelaar'
het Noorsch van Jacob B. Buil.
I rjTe had blauwe oogen en een
r «zicht. HU was lang en mager en
Nooit was hU netjes ge-
Eib2?rsen meenden, dat hij daarom
lln™Ugend was. Hij liet er zich nooit
wanneer de andere jongens voch-
ri dal ,s?mmiBeh, die hem kenden,
tola 200 lente was a's 0611 wilg
ton b0reld tot vechten, wanneer
m L*411 kwam. Ze hadden hem eens
jlr, 5®d zoo hoog zien springen als
t, schouder en zU, die ln de
mist h0m zaten, wisten, dat hU
I lat tL User- Het gebeurde wel
I Braat Glomgaarden met dezen
«ten een paar woorden wisselde.
er jtWhgens konden dat niet velen.
I de het meest over ergerde, dat
BeHt°n °P Nordigaard. Hangsett,
at pn verhleef. HU was aan haar
ckrin ,„vond het vanzelfsprekend, dat
Bij j.., a worden op Hangsett, of wel,
f het üiJÏ"huizen naar de Glomgaard.
n? ,van den herfst vond de be-
Sormen 1)6 vader kwam over met
Je. ea roomkaas voor den do-
l Toen au hwam tante Karen ook
"ousL ,vestiglng was afgeloopen
len 111 het zadel zaten op de
a«van Ola Erlksen het eerste
