tzonk^n autobus gelicht - Het Vertrek van den Oceaanvlieger Mollison
mrnmmm i
ÏALSCHE PAPIEREN
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
■:aPPPp
FEUILLETON.
Jaargang
ÉHtWiilaBN»
IIET VERTREK TAX DEN ENGEL8CHEN VLIEG Eli MOLLISON VOOIt ZIJN
OCEAAN VLUCHT welke inmiddels geslaagd ia. Mollison neemt afscheid van
zijn vrouw (Amy Johnson), tanks 'de burgemeester van Dublin.
1)E „MOBE" BIJNA GELICHT. De kluiverboom van het schip steekt reeds
boven water uit.
ZIJ-KANAAL F ONDER HALFWEG is een pont met een grooten bus erop, ongeveer
30 meter uit 'den wal, gezonken. Het lichten van den autobus.
PE WARM HET IS. Zelfs Bruin krijft een ijsco.
OOK EEN RECORD. De Fransche
zangeres Rachel de C&rlez heeft al haar
liefdesbrieven geteld en kwam tot 2.000.
Natuurlijk is zij direct voor 'de film
geëngageerd.
DE NIEUWE SPOORBRUG BIJ ZALTBOMMEL. De zijstukken van de Zuidelijke spanning der nieuwe
spoorbrug bij Zaltbommel worden door middel van groote bokken op 'd,e pijlers geheschen.
tan Herman Antonsen.
hton voelde een brok in zijn keel,
'm.het sPreken belette. Hij had ge-
°at hij geen enkelen vriend ter
n nleer, bezat en toch bleken er
5' te bestaan, wien zijn zaak ter
was het hun eigen belang.
fini7t0gSn geen tijd verloren laten
- 5 oi t ze §eiaagd. Van Rouse
nSf Tond bedwelmd, waarmee
m al maar ik kon niets meer te-
He in.fn om me te verdedigen. Toen
E i j auto bracht, dacht lk niet
an (jat nij mjj naar huis zou
tr rnrl L00rdat ik goed en wel wist,
Her ni. gebeurd was, bevond lk
stonri. tertelde me precies, hoe de
ouwen V} TE06*' ot ik met hem
liln 1? lk dat d°e, dan is hij
t nleiJ, ,Bere vrienden te verraden
komt h fven,te beginnen. Van-
ia zee J miJn beslissing vragen.
!en waar„n zal bij me stukken ver
laan en See ik naar Scotland Yard
flitlc kan ent en Devereux aan
■hoet ik v,overleveren. Als ik weiger
Wen een .nL ^ven t°t hU en ziJn
oen. eoea heenkomen gevonden
i1* hèb0dfeh^ bedaard.
En ik bapieren tot eiken prijs
an hem toch niet beloven
met hem te trouwen, om die stukken in
handen te krijgen, als ik het niet meen.
Hij wil me wel enkel en alleen op mijn
woord gelooven; maar als ik die belofte
gaf zonder het te meenen ,dan zou ik me
voor mezelf doodschamen. Het komt er
niet op aan, dat hij een schurk is, maar...
Sst! wat is dat?
Ze keken elkaar verschrikt aan en ble
ven staan luisteren. En weer hoorden ze
een geluidje, alsof een sleutel voorzichtig
in het slot gestoken werd. Snel kneep ze
de kaars met haar vingers uit, greep hem
bij den pols en fluisterde:
Gauw wegAls ze u hier vonden, was
alles bedorven!
Maar hoe komt u hier dan weg?
vroeg hij, zijn best doende om haar met
zich mee te trekken ln de andere kamer.
Neen, ik moet hier blijven, verweerde
zij zich tegen hem. Ik kan nu toch niet
meer wegkomen. Ik red mezelf heuschwel!
Het slot scheen te weigeren. Maar ze
hadden toch geen tijd meer voor verdere
beraadslagingen. Halfweg door het ge
opende venster keerde hu zich nog
eens om.
Zult u heusch me waarschuwen, als
u in gevaar komt?
_ja dat beloof ik.vast en zeker!
Ze sloot het venster achter hem dicht,
zonder den knip er op te doen en wachtte
af, wat er gebeuren zou."
HOOFDSTUK XI.
De ontsnapping.
Fr verliepen eenige seconden, maar het
bleef doodstil. Een straaltje hoop brak
vtwr haar door. Misschien was het slechts
valsch alarm geweest; misschien was van
Rouse, toen het hem niet lukte het slot
een anderen sleutel gaan halen. Misschien
was hij het niet eens geweest, maar een
van de dienstboden in het huis, die kwam
vragen, of ze soms nog iets noodig had.
Met die gedachte ging ze op den tast de
kamer weer door en naar de deur, waar
ze zich bukte, toen ze al voelend het sleu
telgat gevonden had, om te trachten er
doorheen te kijken. In de gang brandde
licht, maar ze kon er niemand zien. Dat
was geruststellend, want het bewees, dat
niemand had staan luisteren of in de
buurt was geweest tijdens hun gesprek.
Waarom bent u bang, dat iemand
heeft staan te luisteren?
De schampere vraag trof haar als een
te openen, weer heengegaan. Of was hij
donderslag. Ze sprong overeind en uitte
een halfversmoorden kreet. Het licht van
een electrische lantaarn verblindde haar
bijna geheel. Van Rouse stond voor haar
in avondcostuum, in de eene hand de
lantaarn, ln de andere een dreigende
revolver. Maar het meeste schrikte ze nog
van den valschen blik in zijn oogen.
Jammer, dat u zoo van me schrikt!
zei hij, de lantaarn uitknippend. Zoudt u
misschien het gewone licht willen aan
draaien?
Ze reikte naar het knopje naast de deur
en draaide het aan.
U bent zeker geschrokken van dat
gemorrel met dien verkeerden sleutel, zei
hij, zijn revolver wegstoppend. Dat begrijp
lk en ik vraag u er wel excuus voor.
Ze achtte het maar het beste dien uit
vlucht te slikken en liet zich in een stoel
neerzinken.
Neemt u me maar niet kwalijk, zei
ze, maar een vrouw kan nu eenmaal zoo
onredelijk angstig zijn. Bent u gekomen
om - over uw voorstel van gisteren te
sjacheren?
Hij kwam dichter bij haar en ze rook
den drankadem uit zijn mond.
Wat gebruikte u een onaardige ult-
durkking daarvoor, zei hij, terwijl hij op
een tafel naast haar een bundeltje papie
ren, die hij uit zijn zak gehaald had,
neerlegde. Ik ben hier gekomen om u de
bewijzen te brengen, hoe ernstig ik het
met u meen. Ik heb er tot het laatste
oogenblik voor gehuiverd om het te doen
en heb me zelf moed moeten inspreken.
Ik verraad op slot van zaken toch al mijn
vrienden voor u. Maar u bent het wel
waard. Wilt u die stukken misschien even
inkijken?
Ze keek er schuins naar en haar vin
gers bewogen zich zenuwachtig.
Dusom in het bezit daarvan te
geraken, moet ik zweren
Hij onderbrak haar haastig.
Ik zou dat als een beleediglng tegen
over u opvatten. Ik vraag u slechts „ja"
of „neen" te zeggen. Dat enkele woord is
mij meer dan genoeg. Als ik u niet zoo
onvoorwaardelijk vertrouwde, zou ijc hier
niet om uw gunst staan te bedelen.
Ze bleef roerloos zitten met samenge-
fronste wenkbrauwen en staarde voor zich
op het tapijt.
Enals lk het nu eens onifcogelijk
vond om op uw voorstellen in te gaan?
Zou ik dan op geen enkele andere manier
ln het bezit van die papieren kunnen ge
raken?
Op geen enkele andere manier, wat
u ook bedenkt!
Maar misschien hebt u alle mogelijk
heden nog niet geheel overdacht, hoe u
handelen zoudt in dat geval, dat ik.
een ander liefhad? Neemt u eens aan, dat
ik reeds een ander met hart en ziel be
minde, wat zoudt u dan doen?
Laten we daar niet over praten, zei
hij schor. Ik bied u mijn titel en een ta
melijk weeldeleven aan en mijn eerbiedige
hoogachting. Wat wilt u nog meer?
Dat kan ik voor mijn geweten zelfs
niet van u elschen!
Zoudt u niet eerst eens deze papieren
willen Inkijken en dan oordeelen of ze het
u niet waard zijn?
Ze nam gedwee de stukken op. De eerste
die ze doorlas, waren korte, getypte
briefjes op zakenpapier. Ze keek ze haastig
door en hoe verder ze kwam, des te hefti
ger steeg haar het bloed naar de wangen.
Opeens stak ze de papieren tusschen haar
japon en keek hem uitdagend aan.
Ik kan uw voorstel niet aannemen
ik kan niet met u trouwenmaar ik
moet en zal deze papieren hebben, al moet
lk er ook om vechten met u!
Hij keek haar door halfsamengeknepen
oogen aan.
Als u die papieren niet dadelijk weer
op tafel legt, dan zal ik verplicht zijn te
doen, wat u daar van me vordert!
U wordt beslist theatraal! zei ze, zich
tot een glimlachje dwingend. Maar u
kunt me hier in geen geval altijd houden!
Als lk ze terug heb, zal lk u heusch
niet vragen nog langer te blijven! Ze liet
zich als uitgeput in haar stoel zinken.
Zoudt u me misschien een glas water
willen inschenken? vroeg ze met zwakke
stem. Ondertusschen werkten haar ge
dachten bliksemsnel. Ze moest de papie
ren houden; ze moest hem de loef afste
ken; maar hoe?
.(Wordt vervolgd).
