Jaargang
Donderdag 21 Juli 1932
No. 30
)P DENNENHEUVEL
Ie de lille hogerwaard.
ANECDOTES.
door
Hoofdstuk ix.
-b schrijft een Comediestuk.
-antie welke met zulk mooi weer
was de zon scheen zelf schik
Lu in al het licht en de vroolijkheid
om zich heen verspreidde bleek
g geheel van karakter te veran-
Fnkere wolken verdrongen de hel-
lucht en konden hun nieuws-
id niet bedwingen. Zij moesten
aarde toe, kennismaken met men
geren. dieren en planten en zien,
1 te doen was.
.atuurlijke gevolg hiervan was. dat
bij stroomen neerviel en allen,
buiten behoefden te zijn, naar bin-
De wolken schenen echter nog
t genezen te zün van hun nieuws-
'id en dus nog geen plaats te wil-
'en voor de zon. tot groorte teleur-
van ieder, die zich genot buitens-
de vacantle had voorgesteld,
p Dennenheuvel hield de stroomen-
en de kinderen binnen. Maar dat
zij heelemaal niet erg! Zij hadden
het Tooverslot om zich in terug
en. het Tooverslot. dat juist op
regendagen zoo geheimzinnig leek
uistere hoeken, waar het licht, dat
smahe raamDjes naar binnen viel,
t doordrong!
deren hadden er al zoo dikwijls
maar zouden nu toch eens iets
verzinnen', een comediestukje zou-
opvoeren geschreven door den veel-
Jen elf-jarigen schrijver Bob en op-
door net gezelschap Tervoren met
de Bont als gast. a. g. zooals Bob
op de programma's geschreven had.
dat soms niet echt?
mooiste was nog dat Vader sinds
"haar electrisch ücht had laten
*n ra het Tooverslot zoodat het
al vroeg donker te worden de
en bij avond gegeven kon worden,
rlijk zou dit de feestvreugde nog
Jgen
I toeschouwers worden uitgenoodigd
'en geen entree te betalen", zei Bob
royaliteit van een tooneeldirecteur,
winst aan het een of ander liefda-
.1 afstaat en dus geheel belangeloos
m gezelschap optreedt,
tooneel was niet groot, maar daar
■rijven vrijwel hetzelfde décor ver-
werd de zaak aanmerkelijk ver-
gd.
dén kant van den toren werden
en stoelen achter elkaar geplaatst
ruimte, welke door de trap en een
ider" eigenlijke tooneel werd af-
genoodigden bestonden uit. de heer
l. ouw Tervoren, de bewoners van
cht
en nog enkele kennissen uit de
tflm'l r° IkCIlllAOOCU Uil. UV
l« li. i Lena, het dienstmeisje, de
warf- ,ie mocht bijwonen,
n ^?„natuurlijk heel wat voorberei-
'stuk-'c^,Toorat"egaau en terwijl Bod
in reer zochten Mick. Loek en
klppra-." "r.°°te kist op zolder naar
Hun we'*e wellicht dienst konden
Jhoelte werd ruimschoots be
de kist bevatte allerlei schat
ten: kleeren nog uit Moeders jeugd van
Oma en de Tantes, waarmee Moeder als
meisje reeds op menigen regendag het weer
buitenshuis vergeten was. ouderwetsche
sleepjaponnen en groote hoeden met vee-
ren. Eindelijk brak het oogenblik aan,
waarop Bod niet zonder trots verklaarde,
„dat het comediestuk af was", Het heette:
Eind goed, al goed!
Onder eerbiedig gehoor las hij het voor
en natuurlijk vonden allen het prachtig: er
kwam een koning en een koningin in voor,
een prinsesje twee prinsjes en een toover-
heks. Kon 't mooier en sprookjesachtiger?
De inhoud kwam in het kort hierop neer:
In een fraai paleis woonden een koning
en een koninein. Zij hadden drie kinderen,
twee prinsjes, die slechts één jaar in leef
tijd scheelden, en een veel jonger prinses
je. dat aller lieveling was.
Op een dag. toen zij met hun drieen in
het koninklijk park speelden, werd de gou
verneur der jongens even weggeroepen en
op dit oogenblik kwam een tooverheks op
onverklaarbare wijze binnen de muren van
het park.
Zij hief haar tooverstaf op boven het
hoofd van het prinsesje, dat Olga heette,
prevelde eenige geheimzinnige onverstaan
bare woorden ende lieve Olga was in
een oud vrouwtje betooverd!
Vóór de prinsen. Wladimir en Iwan, om
hulp konden roepen, was het onheil ge
schied en de tooverheks verdwenen.
Groot was de verslagenheid van den ko
ning en de koningin, de geheele hofhou
ding. ja. van het gansche volk. toen zü het
gebeurde vernamen.
De koning riep alle wijzen uit zijn land
bijeen, maar geen wist raad.
Op een nacht droomde de koningin, dat
hij, die de dapperste daad uitvoerde, de
macht zou krijgen het prinsesje weer in
haar oorspronkelijke gedaante te veran
deren.
Er werd groote bekendheid aan dezen
droom gegeven en velen hoopten in staat
te zijn aan den wensch van den koning en
de koningin, ja van het gansche volk! te
kunnen voldoen.
Maar hoe dapper ze ook waren, nie
mand was het nog mogen gelukken het
oude vrouwtje weer in een prinsesje terug
te tooveren.
Op zekeren dag vatte Wladimir. de oud
ste prins, eenter het plan op. de toover
heks op te sporen. Na veel zoeken vond hij
haar eindelijk in het donkere bosch. Zij
was zeer vertoornd, dat men haar kwam
storen en zei boos:
„Wat wilt ge?"
„Dat ge mijn zusje weer in een prinsesje
verandert, eii zoo niet dan zijt gij een
vrouw des doods!"
Dreigend hiel Wladimir zün zwaard op.
Door zóóveel moed getroffen, zei de too
verheks:
Uw moedige daad stelt u in staat uw
wensch te vervullen. Ga naar huis. hef uw
zwaard boven het hoofd van uw zuster en
zeg daarbij driemaal:
„Hokus pokus situ malores en
gü zult weer een lief. klein prinsesje tot
zusje hebben."
Wladimir spoedde zich naar het paleis
van zün ouders terug, deed wat de toover
heks hem gezegd had enin het paleis
was tot onuitsprekelijke vreugde van de
koningin, den koning, de beide prinsen en
het geheele volk! weer een Hef prin-
Zoo verdiende het comediestuk dus ten
volle zün naam: „Eind goed, al goed!'
Bü de rolverdeeling kwam Loek echter
in opstand. Bob die immers de schrijver
van het stuk was. vond het niet meer dan
natuurlük, dat hü ook de roUen verdeelde.
Elgenlük had hij het stuk voor hen ge
schreven En dat moest immers wel! Stel
ie voor. dat het een stuk geworden was
met büvoorbeeld zes meisjes- en twee
jongensrollen dan was dit immers heele
maal niet uitgekomen met de rolverdee
ling!
,.'k Zal maar bü het prinsesje beginnen,
dat is dan Beppie". zei Bob en het kleine
ding voelde zich overgelukkig: Zoo maar
op eens tot prinsesje uitverkoren te wor
den! Hans en Jaapje. die de beide prin-
senrollen te vervullen kregen, waren ook
in hun nopjes,
„En dan ben jü natuurlük de koning!"
riep Loek tegen haar oudste neefje uit
enin haar verbeelding zag ze zichzel-
ve reeds als koningin ofzou Mlek met
die rol gaan strijken? Neen. dat hoopte ze
niet, want dan bleef er voor haar niets an
ders over dan tooverheks te worden en dat
trok haar allesbehalve aan. Maarals
Miek nu Ook eens Uever koningin was?!
In gespannen aandacht wachtte zü af,
wat Bob zeggen zou. Zü hing aan zün Up-
pen.
„Ja. ik ben de koning" gaf Bob ten ant
woord en in één adem liet hij er op vol
gen!
„En Miek is de koningin!"
„Dat's flauw!" riep Loek boos uit. „En
ik ik wil geen tooverheks zün! Dank
je wel. hoor! Ik doe niet mee!"
Boos liep zii naar beneden, zoo vlug als
de wenteltrap dit toeUet. Zü ging haar ka
mertje binnen, deed de deur achter zich
op slot op dit oogenblik leek zij verba
zend veel op een heksje! en ging woe
dend voor het raam staan, waar echter
niets te zien was.
Loek, die thuis gewend was, dat haar
haan altüd koning kraaide, kon het denk
beeld niet verkroppen, dat Bob haar niet
tot koningin gemaakt had en zü zich met
de rol van tooverheks tevreden stellen
moest.
,.'t Is valsch van Bob, echt valsch! zei
Ze hardop, hoewel er niemand in de kamer
was. „Hü trekt Mlek altüd vóór! Natuur
lük omdat ze zün zusje Is! Maar daarvoor
hoef ik toch niet te boeten! Kan ik 't soms
helpen, dat ik geen broertjes heb? Ik had
Ze altüd dolgraag gehad maar als ze zoo
zün!
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
Ingezonden door Marietje Laterveer.
Mevrouw tot nieuw dienstmeisje: „Wié
heeft de melkkan gebroken?"
Mina: „Dat heeft de kat gedaan.
Mevrouw: „De kat? welke kat?
Mina: „O. oheeft u dan geen kat?
Ingezonden door Bram Wijnnobel.
Wat is het ongezondste?
Om bü een kouden Noordenwind, bloots
hoofds en met zeer weinig kleeren aan uit
de vierde verdieping te vallen.
