73sle Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD, Zaterdag 25 Juni 1932
Derde Blad
BRIEVEN UIT BERLIJN.
fH Buitenl. Weekoverzicht.
FEUILLETON.
Fortinbras' Toovermacht
Bij Pijnen
INFF20NPF.N.
No. 22166
RADIONIEUWS.
Steunt met Uw gaven
het Leidsch Crisis-Comité.
(Van .onzen correspondent).
Berlijn, 18 Juni.
OVER KUNST EN NOOD.
De belangstelling van het groote Duit-
sche volk is op het oogenblik natuurlijk
op Lausanne gevestigd. Men wil weten,
of er nu eindelijk door de groote mogend
heden een oplossing zal gevonden worden,
die aan de internationale en in het bij
zonder de Duitsehe ellende weliswaar geen
plotseling einde zal kunnen maken, maar
die ten minste het eerste teeken van her
leving zou kunnen worden. Maar van poli
tiek alleen kan de mensch .hoe bewust
staatsburger hij ook zijn moge. niet leven.
En daarom zijn onze Duitsehe buren dank
baar. als de spanning, waarin zij tegen
woordig weer eens verkeeren, en die door
den op komst zijnden verkiezingsstrijd
voor den nieuwen Rijksdag nog grooter ge
worden is. dank zij gebeurtenissen uit het
normale dagelijksche leven zoo nu en dan
eens onderbroken wordt. En er is, buiten
het politiek gedoe, heusch nog voldoende
aan 't handje, wat de aandacht ook buiten
Duitschland's grenzen waard is.
Daar hebben we bijvoorbeeld de kunst
in de Duitsehe Republiek. Op muzikaal
gebied is Duitschland. is Berlijn ten
deele natuurlijk ten gevolge van de heer-
schende noodtoestanden lang niet meer
het middelpunt, dat het zoo lange jaren
geweest is. De beste zangers en zangeres
sen der opera, solisten van de concerten,
zijn naar het buitenland, vooral naar Ame
rika verhuisd, omdat Duitschland de som
men niet betalen kan. die dezen verwenden
sterren elders aangeboden worden. In Ber
lijn is. dank zij gemeentelijk subsidie en
staatshulp, het groot Philharmonisch Or
kest juist dezer dagen voor den ondergang
gered. De oudste serieuze orkesten zijn
reeds lang een te vroegen dood gestorven.
Op tooneelgebied heerscht een catastrophe,
die men een jaar of wat geleden nog voor
onmogelijk zou gehouden hebben. Duizen
den tooneelspelers staan op straat en zijn
tot staatsarmlastigen geworden. In Berlijn
is meer dan de helft der schouwburgen
reeds gesloten, in het Rijk is de toestand
waarschijnlijk nog erger. Ook in de film
wereld is de goede tijd voorloopig voorbij.
Slechts in enkele filmateliers wordt nog
druk gewerkt. Anderen hebben de deur
dicht gedaan en wachten op gunstiger om
standigheden. Enkele beroemde sterren
verdienen nog hooge honoraria, de kleinere
krachten hebben nauwelijks te eten. de
anderen lijden op onbeschrijfelijke wijze
gebrek. Wellicht nog dreigender is de si
tuatie onder de schilders en beeldhouwers.
Wie wil in 's hemelsnaam nu nog schilde
rijen koopen? Wie is zoo onbezorgd, dat hij
zonder gewetenswroeging honderden of
duizenden marken voor een bronzen beeld
wil neertellen? En ook de architecten kla
gen. De steden en de landen bouwen nau
welijks meer; alleen aan de vakbonden, die
het niet laten kunnen peperdure bureaux
Duitschland. wanneer de crisis is over
wonnen. 'n Wissel .op onbekenden termijn,
die echter het noodzakelijke vertrouwen
ondermijnt
Nu zijn Frankrijk en Duitschland in
rechtstreeksch contact getreden. Of daar
uit op een of andere wijze iets goeds kan
worden tot stand gebracht? Geheel uit
gesloten is dat niet, want beide partijen
hebben nog andere troeven in handen,
b.v. handelsverdragen etc., waardoor mis
schien ook uiterlijk genoegdoening aan
den Franschen eisch is te geven zonder
betaling!
Opzien te Lausanne heeft gebaard een
schrijven van koning Albert van België
aan zijn premier Renkin, waarin de ko
ning wijst op de noodzakelijpheid van
samengaan van alle naties ter overwin
ning van de huidige crisis.
De Belgische koning durft als oorzaak
der malaise ronduit noemen de douane
tarieven. die tot ongekende hoogte zijn
opgedreven en heeft daarnevens bekend
heid geschonken aan het bereiken van
een tol-verdrag met Nederland, waartoe
misschien ook de Scandinavische landen
zullen toetreden. Dit schrijven heeft zeer
de aandacht getrokken en heeft mede nog
eens naar voren doen treden de saam-
hoorigheia der landen bij het streven
naar een redding van Europa.
Wie zal durven dragen het odium eener
mislukkingZelfs Frankrijk, dat mo
menteel in beide conferentie-plaatsen het
struikelblok vormt, zal zich nog wel be
denken
Neen, alle hoop is nog niet verloren!
neer te zetten, is nog geld te verdienen.
Maar daarvoor moet men natuurlijk bij
..de partij" aangesloten zijn en over pas
sende connecties beschikken.
Alles, wat met luxe-productie te maken
heeft, lijdt gebrek. Slechts zij, die artike
len van dagelijksch gebruik afzetten, heb
ben nog geen reden tot klagen.
Nog altijd zijn zes millioen menschen
werkloos en weten, de gezinnen meegere
kend, dus meer dan achttien millioen men
schen niet, hoe ze zich door de misère
moeten heenslaan. Het ergste echter is,
dat onder deze ongelukkigen meer dan de
helft reeds jaren zonder werk is en totaal
verleerd heeft, wat werken beteekent,
zoodat hun de handen verkeerd staan,
mochten ze morgen werkelijk iets te doen
krijgen, en ook de energie ontbreekt om
iets degehjks aan te pakken.
Dat verklaart ook ten deele het groote
succes van het partijleger van Adolf Hit
ler. waarover ik u onlangs geschreven heb.
Men zegt, dat dit leger reeds 400.000 man
sterk is. en het staat wel vast dat 85% van
deze meest nog zeer jonge mannen uit de
massa's der werkloozen gerecruteerd werd.
Uit menschen dus. die tot deze ongelukkige
groep der maatschappelijk meer of minder
onbruikbaren bestaat, die nu tot een soort
beroepssoldaten, moderne „Zwitsers" ge
worden zijn, avonturiers, menschen. die
alles te winnen niets te verliezen hebben,
vaak ruwe elementen, voor wie een men-
schenleven niet veel beteekent en die
daarvan op straat over heel Duitschland
dagelijks de bewijzen leveren!
En nu ik het toch over dit Hitler-leger
heb: de lezer zal uit de telegrammen ver
nomen hebben, dat de nieuwe Duitsehe
regeering inderdaad het verbod van deze
formaties met machtiging van rijkspresi
dent von Hindenburg ingetrokken heeft
en den Hitlersoldaten ook toestaat, zich
in uniform in het openbaar te toonen. Het
is waarschijnlijk wel juist, dat Adolf Hitler
en zijn staf het Duitsehe volk beter begre
pen hebben dan de nuchtere republikeinen,
die in November 1918 alles afschaffen, wat
met uiterlijkheid, met feestelijk en plech
tig vertoon, traditie en onderscheiding te
maken heeft. De massa der Duitschers is
al te zeer op uniformen, titels, ridderordes
en soldaatj espelen verzot. Wie de gunst
der massa's hier veroveren wil. moet daar
nu eenmaal rekening mee houden
De republiek hield er de eerste jaren
géén rekening mee, en toen zij haar fout
inzag, was het te laat.
De oppositie van rechts had de unifor
men. de (vroegere) ridderordes, de titels,
de militaire muziek en alles wat er zoo bij
hoort, voor haar eigen doeleinden in eere
hersteld. Daar vonden de burgerlijke
massa's en de rechts georganiseerde arbei
ders de „traditie-regimenten" van het
vroegere volksleger terug, daar werden
regelmatig tot in de kleine dorpen „con
certen" gegeven, waarbij de orkesten in de
oude uniform, desnoods bij de costumiers
gehuurd, niets dan traditioneele regiments-
marschen speelden De (eveneens onder
rechtschen invloed gekomen) „Ufa" ver
vaardigde tientallen films, waarin men de
oude pracht van het keizerlijke leger weer
bewonderen kon En tegenover deze pro
paganda bleek de republiek vrijwel mach
teloos. De massa's liepen over naar de
phantasten. die tevens betere regisseurs
bleken. De partij der romantiek, der dik
ste leuzen en der grofste uiterlijkheden,
die twaalf jaar geleden slechts.7 leden
telde, is thans verreweg de sterkste in het
Duitsehe Rijk geworden en kan zich de
weelde permitteeren. in een tijd. nu 18
millioen Duitschers nauwelijks te eten
hebben en de zelfmoorden aan de orde
van den dag zijn, voor 400.000 partij-offi
cieren en manschappen nieuwe uniformen
te laten aanpassen.
Nog voor de Rijkspresident de noodver
ordening onderteekend had. die deze
geüniformeerden weer in het openbaar
toelaat, kon men de prachtige nieuwe uni
formen. die zeer sterk aan de Engelsche
oorlogutenue herinneren en van deze
jonge Duitschers onvervalschte imitatie-
tommies" gemaakt heeft, in de straten
der Duitsehe steden bewonderen. In Ber
lijn zag ik ze het eerst op den Kurfürsten-
damm, de boulevard van het weeldige (of
sinuli-weeldigei Westen, waar vooral de
welgestelde joden wonen, die deze anti-
semietische troepen natuurlijk door hun
verschijnen in uniform opzettelijk ergeren
en provoceeren willen. Het is dan ook op
tallooze plaatsen in het Rijk reeds tot
botsingen, vooral met communistische
tegenstanders, gekomen en het is voor
den buitenstaander onbegrijpelijk, hoe de
nieuwe regeering de verantwoording op
zich heeft durven nemen voor een dulden
van een partijleger. waarvan dezelfde
Rijkspresident weinige weken geleden nog
moest constateeren, dat het een direct
EUROPA HOOPT NOG
Spoediger dan wij zelf hadden durven
hopen, heeft de gang van zaken onze voor
spelling over de een- en ondeelbaarheid
van Lausanne en Genève bevestigd. En het
is, wederom gelijk wij voorzagen, Amerika
geweest, die deze samenhang over-duide-
lijk heeft aangetoond. Hoe lang niet reeds
klinkt uit Amerika de roepstem: Europa,
ontwapen en er is te praten over de oor
logsschulden! Officieel is weliswaar dit
laatste niet toegezegd, vooral niet nu de
presidentsverkiezing daar voor de deur
staat, zoodat de candidaten zich liefst de
handen wat vrij houden, doch in wezen
twijfelt niemand er aan, dat het is als ge
schilderd. Amerika heeft en terecht
geen zin om het geld, dat Europa zou
sparen door niet-betalen der oorlogsschul
den, te zien verdoen aan verdere bewape
ningen!
Wie zou echter hebben durven veronder
stellen, dat Amerika plotseling met een
voorstel voor den dag zou treden als nu
eensklaps door Hoover is gedaan.... Vorig
jaar verraste Hoover door zijn morato
rium-voorstel, dat tenslotte weliswaar werd
aanvaard, maar eerst door Frankrijk te
laat om er de grootste vruchten van te
kunnen plukken. Dat uitstel is fnuikend
gebleken; zal het nu weer zoo zijn?
Helaas is de eerste ontvangst precies ge
lijk en het is in de eerste plaats wederom
Frankrijk, dat voor de onaangename ver
rassing zorgt, hoewel erkend moet wor
den, dat Frankrijk thans niet alleen de
schuld draagt.
Radicaal, uiterst radicaal is het onver
wachte ontwapeningsvoorstel van Hoo
ver, feitelijk neerkomend op beperking
met niet minder dan een derde, zoowel te
land als te water en in de lucht en dat
trots de reeds bereikte ontwapening ter
zee volgens het verdrag van Londen voor
de voornaamste zee-mogendheden, al
weigerden Frankrijk en Italië tot dusver
zich daarbij aan te sluiten.
Een schok is door dit voorstel over de
wereld gegaan, een schok van aangename
verrassing!
Daar klonk van over den Oceaan een
nieuw geluid, een geluid van durf, dat
spreekt tot de verbeelding! Opnieuw zijn
gedachten aan de openbaarheid prijs
gegeven. die niet dan als een stimulans
voor de ontwapening kunnen werken.
Groote, zeer groote massa's zullen volledig
deze geste van Hoover onderschrijven en
roepen: ziedaar de weg. die bewandeld
moet worden. Houdt op met al dat gepraat
in commissies van deskundigen en mili
tairen. die het met elkaar natuurlijk niet
eens kunnen worden; de practijk wordt nu
getoond. Kom eindelijk tot de daad!
Geheel los van deze aansporing durfde
dan ook niemand zich maken al was het
wederom Frankrijk, dat de bravour-idee
van de hand wees op de welbekende mo
tieven van: veiligheid gaat vooraan. Alsof
een dergelijke ontwapening niet de beste
veiligheid geeft! Maar ook Engeland en
Japan maken bezwaar, zij het niet zoo
omvattend en op niet zoo evident onsym
pathieke wijze.Wel een bijzonder gun
stige uitzondering vormt hier Italië, dat
onomwonden en oogenblikkelijk Hoover's
idee volledig aanvaardde, er op wijzend,
dat de volkeren genoeg hebben van mooie
woorden en nu eindelijk wel eens daden
willen zien!
Verkiezingspropaganda is Hoover's geste
in Frankrijk genoemd; het moge ten deele
zoo zijn, maar de wereld zou een reus
achtige sprong voorwaarts doen. als op
deze propaganda werd ingegaan!
De vastgeloopen ontwapeningsconfe-
rentie is door Hoover inmiddels tot nieuw
leven gebracht en wij weigeren vooralsnog
te gelooven. dat hieruit niet iets goeds zal
worden geboren, al is het minder dan het
derde gedeelte, door den nieuwen republi-
keinschen candidaat voor het Amerikaan-
sehe presidentschap zoo vrijmoedig voor
gesteld. Vooral wanneer de volkeren hun
stem thans luider doen hooren!
Zonder succes te Genève geen succes te
Lausanne, doch ook het omgekeerde mag
als axioma worden gesteld!
Te Lausanne heeft de hoofdschotel van
het gebeuren bestaan uit particuliere be
sprekingen tusschen de diverse leiders
voornamelijk tusschen MacDonald en
Herriot. Zij zijn blijkbaar van meening
geweest, dat het mogelijk zou zijn samen
tot een bevredigend compromis te komen,
waardoor de regeling met Duitschland
zou zijn te vergemakkelijken. MacDonald
heeft blijkbaar tot het uiterste gepleit
voor aanvaarding door Frankrijk van het
principe van volkomen schrapping der
herstelschulden, zij het tegen concessies
op ander terrein, doch Herriot heeft niet
willen afzien van een slot-betaling dooi
naar het Engelsch van WILLIAM LOCKE
door J. E. d. B. K.
30)
HOOFDSTUK XL
Madame Robineau was lang en hoekig;
ze had zeer dunne lippen.
Tante Clothilde had een regiment doch
ters, wel vier, uitgehuwelijkt. Dat was heel
gemakkelijk gegaan; zij zelve zou elk mis
baksel van een man hebben getrouwd, om
maar niet te hoeven te blijven in zoo'n
sombere, saaie omgeving.
Félise beklaagde haar nichtjes, ofschoon
zij het volgens tante Clothilde best maak
ten en veel babies hadden.
Aan het eind van haar eerste week in
Chartres had zij een grooten hekel gekre
gen aan Chartres en aan alles wat er bij
behoorde. Zelfs de straten van Chartres
stonden haar tegen door hun kille som
berheid. Zij miste het vroolijke gezellige
van Brantóme. en de heele stad was
vlakker dan de Sahara. Ze verlangde terug
naar de rotsen en naar de heuvelen van
Perigord.
En ook at ze het vreemde brood der lui
heid. Met toestemming van haar tante
ze<_ ?00 dolgraag met huishoudelijke
werk hebben geholpen. Maar Madame
KODirieau, de weduwe van een graankoop-
man, die haar bij zijn dood een flink for-
nagelaten, leidde een zeer ge
makkelijk leven, werd uitstekend verzorgd
aoor een keukenmeid en door een kamer-
oli huishoudelijke machine was
iw1,- voor Félise. Haar tante bracht
n «Jd door met fijn borduurwerk voor
de kerk. Kaarsrecht zat ze op haar stoel
met een chaufferette (stoof) onder haar
voeten. Félise, niet bedreven met de
naald, zat uren te kleumen; zij had geen
ehauferette en speelde met de kat of las
voor uit La Croix, het eenige blad, dat in
huis geduld werd. Af en toe legde Madame
Robineau haar handen in den schoot en
monsterde haar nichtje met afkeuren
den blik.
Op een goeden dag zei zij, de lectuur
onderbrekend
Arm kind. wat is je opvoeding ver
waarloosd geworden. Je weet niet hoe je
een naald vast moet houden. Je kunt niet
voorlezen zonder fouten te maken.
Tante, antwoordde Félise. ik kan het
beheer voeren over een hotel.
Dat zal van weinig nut zijn voor
je man.
Félise huiverde bij dit ongelukkige woord.
Ik zal nooit trouwen, ma tante,
zei zij.
Je denkt toch niet dat je in een
klooster toegelaten zoudt worden?
De Hemel beware me daarvoor, riep
Félise.
De Hemel zou het niet toelaten, om
dat je alle roeping mist, zei Madame Ro
bineau op strengen toon. Maar een wel
opgevoed jong meisje in den mond van
tante Clothilde kreeg dit alledaagsche
zinnetje een hatelijke beteekenis en riep
voor Félise's geestesoog een bleek jong
wezen op, bloedeloos, niet in staat te
lachen, omdat ze daar te deugdzaam
voor was een welopgevoed meisje heeft
slechts twee wegen voor zich open staan,
het klooster of een huwelijk.
Voor jou, mijn lieve kind, is het het
huwelijk.
Zoo. zei Félise, glimlachend de cou
rant weer opnemend, om het artikel,
waarover ze gestruikeld was. verder voor
te lezen, nu, dan zal de schoone prins wel
een dezer dagen verschijnen.
Waarop Madame Robineau haar be
rispte, omdat ze zich zulke ijdele dingen in
het hoofd haalde.
Het is waar, wat ik zei. dat je opvoe
ding zoo verwaarloosd is. 't Is de plicht
van een jong meisje om niet uit te zien
naar een prins, maar om den echtgenoot
aan te nemen, die haar wijzere ouders
voor haar gekozen hebben.
Ma tante, zei Félise beschroomd
onderdanig, na eenige oogenblikken,
waarin haar tante haar werk weer opge
nomen had, wilt u mij leeren borduren,
dan kan ik mij in mijn toekomstig huis
nuttig maken?
Uit deze en uit andere gesprekken kwam
Félise op de hoogte van de fijne listigheid
van Bigourdin. Onder het voorwendsel
haar een moederlijke vriendin te willen
geven, had hij haar aan den vijand over
geleverd. Dit bleek hoe langer hoe duide
lijker in de volgende dagen Tante
Clothilde, hiertoe aangespoord, opende
den slag met een hevig gevecht ten voor-
deele van Lucien Viriot. Nu verdroeg zij
tenslotte de vervelende atmosfeer in huis,
maar dat vechten voor Lucien was niet uit
te houden. Als ze wrok kon koesteren te
gen iemand, van wien ze zooveel hield als
van Bigourdin, zou ze wrok koesteren, om
dat hij haar had gezonden naar tante
Clothilde. Gechaperonneerd door Madame
Chauvet, was ze mooi in den va! geloopen.
Van al die beloofde sympathie had ze niets
bemerkt. Tante Clothilde had haar vrien
delijk ontvangen, omdat zij het kind van
een zuster was, maar van het eerste
oogenblik af had ze haar jonge ziel doen
bevriezen. Zij noodde niet tot vertrouwe
lijkheid uit. Oom Bigourdin had het ver
keerd ingezien.
Haar tante en zij hadden geen enkel
punt van overeenkomst. Alles beschouw
den zij anders. Madame Robineau sprak
b.v. kleineerend over de Engelschen
Maar ik ben ook een Engelsche, riep
Félise.
Je bent geen Engelsche, antwoordde
gevaar voor orde en rust in den Staat
beteekent.
Maar hier zou ik toch gevaar loopen,
mij op politiek gebied te gaan bewegen
Een wel schrille tegenstelling met deze
honderdduizenden in keurige uniform
vormt het leger der bedelaars-tegen-wil-
en-dank, die het leven in de Duitsehe
steden voor nerveus aangelegde menschen
tot een ware kwelling dreigt te maken. Er
is hier en veel-te-veel aan menschen, die
weliswaar hun karige ondersteuning als
werkloozen ontvangen, maar met deze
kleine bedragen om welke reden dan ook
blijkbaar niet huishouden kunnen, zoodat
ze weinige uren of dagen na de ontvangst
reeds geen pfennig meer op zak hebben.
Dan gaan ze de straat op en bedelen. En
hoe bedelen ze Van de onbeschaamd
heid van deze menschen, met wie men
natuurlijk een diep medelijden behoort te
hebben, maar wier optreden daardoor toch
niet minder onaangenaam is, kan men
zich, als men niet in Duitschland woont,
nauwelijks een voorstelling maken. Ze
bedelen eigenlijk niet, ze eischen, ze drei
gen en niet zelden wreken ze zich op de
schandelijkste wijze door het beschadigen
van huisdeuren, het ingooien van ruiten,
het doorsnijden van fiets- en autobanden,
als, men niet met geld en levensmiddelen
klaar staat. In de wijken der beter gesi
tueerde bevolking wordt zonder eenige
overdrijving zij het herhaald! zeker om
het kwartier door een bedelaar gebeld, die
dan vaak zeer dreigend optreedt en als hij
meent alleen met vrouwen te doen te heb
ben, niet zelden poogt, zich toegang tot de
woningen te verschaffen, om met geweld
te nemen, wat men hem niet goedschiks
geven wil
De diefstallen hebben hier een toppunt
bereikt, zelfs gesloten en van veiligheids
apparaten voorziene auto's verdwijnen van
den openbaren weg alsof het om hand-
taschjes ging. in Berlijn alleen 10 tot 15
per dag Ze worden in vele gevallen in
Nederland voor een spotgeld verkocht, en
de lezer zij gewaarschuwd, dat hij in zulke
gevallen meestal met in Duitschland ge
stolen wagens te doen heeft.
Zoo ziet het er tegenwoordig bij ons uit,
in dit land. dat verdiende, een eerste
klasse reputatie te genieten
Mogen de heeren in Lausanne inzien,
dat er na „Versailles" een en ander goed
te maken is.
En volstrekt niet alleen in Duitsch
belang!
ROLAND.
RECLAME.
en vele ongesteldheden, zullen U de hier
genoemde genezende en pijnstillende
Mijnhardt's Poeders
spoedig helpen: Mijnhardt's Hoofdpijn
poeders Kiespijnpoeders. Verkoud-
heidspoeders. Hoestpoeders. Rheuma-
tiekpoeders. Maagpoeders. Pijnstil
lende poeders. Op poeders en doos staat
de naam Mijnhardt. Let bij het koopen
hierop! Prijs per poeder 8 ct. en per doos
45 ct. Verkrijgbaar bij Uw drogist.
2071
(Buiten verantwoordelijkheid der Red.)
Copie van al of niet geplaatste
stukken wordt niet teruggegeven
DE IEPEN AAN HET RAPENBURG.
Weder zijn 5 boomen aan het Rapen
burg door de iepenziekte aangetast: 3 voor
het Academiegebouw en 2 voor het pand
No. 83 en die zullen weder tijdelijk worden
vervangen door jonge iepen.
Nu langzamerhand groote gapingen in
de boomenrijen zijn ontstaan, komt het
mij voor dat het tijdstip is aangebroken
voor het vervangen van alle iepen door
lindeboomen, waartoe, als ik mij niet be
drieg, eenige jaren geleden in beginsel
reeds is besloten.
V.
RECLAME.
CORPULENTE MENSCHEN kunnen door
een conscentieus gebruik van het natuur
lijke „Franz-Josef'-bitterwater, bereiken,
dat zij ruimen stoelgang zonder forceeren
hebben. Bij Apoth. en Drog. verkrijgbaar.
2075
haar tante, want je hebt een Fransche
moeder en je bent in Frankrijk opgevoed.
Tevergeefs trachtte ze op een punt van
overeenkomst tusschen haar tante en
haarzelve te vinden. Maar zelfs Mimi, de
magere, oude poes, kon geen schakel vor
men. Als een zwervend jong poesje was
het vroeger door Robineau opgenomen, en
zijn weduwe verdroeg zijn tegenwoordig
heid met gelatenheid. Félise trok zich het
arme dier. waarvan niemand hield, aan.
Door de scherpe uitlatingen van tante
Clothide merkte ze dat haar vier nichtjes,
die zoo voorbeeldig de haar aangeboden
echtgenooten aanvaard hadden, even koud
tegen Mimi waren geweest als hunne moe
der. Ze begon er de Voorzienigheid dank
voor te zeggen dat ze niet op haar nichtjes
geleek, wat heel verkeerd was. en nu en
dan stelde ze heelemaal geen belang in
hun voorbeeldige gedragingen, wat nog
meer verkeerd was en zoo joeg ze de moe
derlijke instincten van Madame Robineau
tegen zich in het harnas.
De verhouding werd zeer gespannen.
Tante Clothilde sprak tegen haar op
scherpen, ongeduldigen toon. Zij distil
leerde allerlei gebreken uit haar weer
barstigheid om met Lucien te trouwen.
Voor het eerst van haar leven toefde
Félise in een omgeving waar geen liefde
was. Ze snakte naar huis. Ze znakte vooral
naar haar vader en zijn wijze teederheid.
En omdat ze zoo naar hem verlangde, kon
ze hem niet schrijven, zooals men een
vader schrijven moet en de eindelooze
brieven, die ze 's nachts schreef en waarin
ze haar heele bedroefde hartje uitstortte,
deden haar s' morgens blozen en ze dufde
ze niet te verzenden. Zijn trouweloosheid
ten spijt kon ze oom Gaspard niet on
trouw zijn.
Eindelijk op een sombere achtermiddag
ging Madame Robineau tot een krachti-
gen aanval over.
Zet die kat neer, ik moet met Je
spreken.
MILLIOENEN RADIOPRAATJE.
Welke enorme bedragen door de Engel
sche Omroep verslonden worden mag blij
ken uit het volgende bericht:
Van 31 Maart 1931 tot 31 Maart 1932
werd aan licensies betaald een bedrag van
c.a. f. 22.000.000.Hiervan ontvingen de
Engelsche Rijksposterijen 220.000 gulden.
Het vorige jaar werd aan de B. B. C. een
bedrag van f. 12.000.000.uitbetaald. De
inkomsten vertoonen dus een zeer belang
rijke stijging.
o
WEL INTERNATIONAAL!
De Columbia Omroepmaatschappij in
Amerika maakt aanspraak op de naam
„Internationale Omroep". Een dezer dagen
brengt zij n.l. voor de microfoon Tito
Guizar, een jonge Mexicaahsche tenor,
wiens Moeder een Italiaanschen en wiens
vader een Franschman is: hij zingt Duit
sehe liederen in het Engelsch en het Ame-
rikaansch Orkest dat hem begeleid wordt
gedirigeerd door een Rus, die bovendien
Engelsche liedjes in het Duitsch zingt.
DE KEULSCHE ZENDER GAAT
NAAR HANNOVER.
De vroegere Keulsche zender die sinds
de oprichting van Langenberg niet meer
uitzendt, wordt gedemonteerd en in
Hannover gebouwd De oorspronkelijke
golflengte van Keulen (227.4 Meter) wordt
eveneens overgenomen. Een antenne van
60 Meter hoogte wordt gebruikt.
Overzicht onzer belangrijkste
Veemarkten.
Gistermorgen bijzondere stilte op de
vesmarkten. Vooral op de afdeelingen ge-
bruiksvee en gistermiddag buitengewone
drukte in het 2e Kamer gebouw, waar zou
worden bestist omtrent de uitvoering van
de varkenssteunwet.
Welnu, zoo onze varkenshouderij er mede
gebaat is, zoo kunnen wij haar geluk-
wenschen, want de steunwet is in haar
huidigen vorm door den 2e Kamer aan
genomen.
We schreven het reeds in ons vorige
overzicht. De Zujd-Hollandsche boeren zul
len er naar onze verwachting geen profijt
van hebben. Hier worden bijna uitsluitend
zware varkens gemest en de binnenlandsche
omzet zal zeer zeker belangrijk terug-
loopen, daar het varkensvleesch met min
stens 15 ct. per pond zal worden verhoogd.
Het eenigste profijt kan zijn, dat de
koeien voor de slachtbank wat duurder
worden, doch dit is betrekkelijk een luxe
bedrijf, terwijl de varkensmesterij en fok
kerij dat geenszins genoemd kan worden.
Gedupeerd zal de boer op de zware
gronden er niet mee zijn, doch dat is wel
het geval met de varkenshandelaren, daar
deze zoo goed als uitgeschakeld zullen
worden. De zandboeren die de meeste
zouters of lichte varkens afleveren worden
er mede gediend en de varkenshouderij,
zal zich dan ook meer en meer in die
richting verplaatsen. Er zal een felle
concurrentie ontstaan met Denemarken,
want de bacon-fabrikanten hier te lande,
worden gedekt door den toeslag, die de
Nederlandsche consumenten zal hebben te
betalen. Dit zijn de feiten. Tenminste als
de 1ste Kamer dit wetsontwerp goedkeurt.
Wij kunnen voor dien nog een heftige
actie van de zijde van den varkenshandel
en ook van den bond van kaasproducenten
want ook die is tegen de wet gekant
en van den Nederlandschen Bond van Vee
handelaren tegemoet zien.
Zoo we reeds zeiden was het m'arktleven
voor gebruiksvee overal erg stil en het
slachtvee ging bij korte aanvoeren kalm,
maar bij toch wat vasteren prijzen van
de hand, stieren wat duurder. Vette kal
veren zeer kalm en iets lager. Nuchtere
kalveren beter. Wolvee voor alle soorten
ook de jonge lammeren traag en nauwe
lijks prijshoudend. Vette varkens dito, ter
wijl in de jonge fokvarkens iets meer
handel merkbaar was.
VAN DER S.
Félise gehoorzaamde en tante Clothilde
begon te praten. Hoe meer ze sprak, hoe
stugger Félise werd Madame Robineau
werd boos, haar dunne lippen beefden.
Ik gebied je, zei ze. om met Lucien
Viriot te trouwen.
't Spijt me om iets te zeggen, dat u
boos maakt, ma tante, zei Félise dapper,
maar daar hebt u de macht niet toe.
En ik geloof, dat je oom de macht
heeft om je te bevelen.
In zulke dingen, neen, ma tante, zei
Félise.
Tante Clothilde verhief zich uit haar
stoel met rechten rug en bewoog dreigend
haar langen wijsvinger. De nagel aan den
top was heel lang en niet heel schoon.
Felise had er dikwijls over gepeinsd of
haar tante het bestaan van een nagel
borsteltje niet kende.
Als ik nu denk aan al de weldaden,
die mijn broeder over je heeft uitgestort,
zei tante Clothilde met harde stem, dan
ben je niet anders dan een ondankbaar
klein monster.
Félise stoof op. Gebrek aan durf had
ze niet.
Dat is een leugen, riep ze. Ik houd
zielsveel van oom Gaspard. Ik heb mijn
leven voor hem over. Ik ben niet ondank
baar. Dat is erger dan een leugen.
't Is waar. antwoordde Madame Ro
bineau. Anders zou je niet weigeren zijn
ziclswensch te vervullen. Zonder hem zou
je geen stuk kleeren hebben, geen schoei
sel aan je voeten en net zooveel van
godsdienst weten als een heidin. Aan hem
heb je alles te danken, zonder hem zou je
in de goot liggen, waaruit hij je gehaald
heeft.
Ze krijschte de laatste woorden uit.
Doodsbleek zag Félise haar aan met iets
hartstochtelijks in haar anders zoo vrien
delijke oogen.
(Wordt vervolgd).
