HEVEA FIETSBANDEN
Het nieuwe Duitsche Kabinet
MAURICE CHEVALIER.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 4 Juni 1932
Derde Blad No. 22148
'loitenl. Weekoverzicht.
//cht/oopend- //zersferA
UIT HET NEDERI «NDSCHE
PARLEMENT
I j m von P-ipen's benoeming Wat
Pjj( von Hindenburg tot deze
nsationeele beslissing? - Lausanne
in het vooruitzicht.
I„.memeen sterke en snelle groei van
l. lanonaal-socialisme in Dultschland
fV onvermijdelijk tot den val van het
rSa-Briining moeten voeren. Niettemin
set bericht van zijn aftreden in het
n dezer week als een donderslag bij
blauwen hemel! Dat Brüning slechts
trie feitelijk gezegd: een soort dic-
<jJ. uitoefende bij de gratie van pre-
;Jj. von Hindenburg stond vast, gezien
kritieke verhoudingen in den rijksdag,
u-dat die gratie zou worden ingetrok-
ijn den vóóravond van een zeer be-
nijke internationale conferentie heb-
maar heel weinigen Kunnen voorzien.
rjusanne in het vooruitzicht, temid-
jus "van de voorbereidingen voor de
sekingen, die als het ware over de
-femstige constellatie dezer veront-
f rite maatschappij heeten te beslissen,
%te men dr. Brüning veilig. Maar ook
Mjtr dat de inhoud van zijn laatste,
Cnlaggevende gesprek met den rijks-
Bseiler is gepubliceerd mag men ach-
„1 aannemen, dat het juist deze con-
Ktatie geweest is, die tot zijn heengaan
wieeleid! De verwachting dat de resul-
tj»n van Lausanne voor hem een weinig
titke ontvangst in het vaderland zou-
l steekenen, heeft hem er toe gebracht
mat den positieven steun van Von Hin-
nturg te vragen en toen hem deze ge
werd werd was er voor hem geen andere
Ejeouentie dan af te treden. Voor de
Icmwacht was die weigering zonder
feiten twijfel een sensatie, doch inge-
Tsjen hebben meegedeeld hoe de fronde
Cu generaals en adel reeds lang syste-
Etisch von Hindenburg's omgeving met
fcgtnd succes bewerkte en hoe daarbij de
Cretans van den president een zeer
fcraanstaande rol heeft vervuld. Lang-
Egün maar zeker is zoo de steun en mede
ding aan Brüning ondermijnd en be-
Ettelijk kort na zijn rijksweerminister
Ljt dan ook de kanselier het veld moe-
ruimen na twee jaar en twee maanden
Cu het bewind te zijn geweest en in die
tpode buiten de grenzen het vertrouwen
hebben gewonnen of hersteld dat door
Verantwoordelijke acties der nationaal-
Kisten teniet gedaan of gebroken
h Dr. Brüning was geen personae
feta bij het volk, maar wellicht zal de
domst het juiste licht doen vallen op
ju groote gaven als wetenschappelijk
rïicus. die hij rusteloos en niet zonder
jultaat in dienst van zijn land heeft ge
lid, zóó zelfs dat thans een hartaandoe-
faer het gevolg van zou zijn!
|h Brüning thans Franz von Papen,
fc der laatsten in wien men den nieuwen
[kanselier had gezien! En een periode
gissingen en geruchten, van onzeker-
d en twijfel voor de toekomst is daar-
Ee aangebroken, niet enkel voor
ïtschland, doch voor de gansche wereld,
de ontwikkeling dezer crisis met pijn-
it zorgvuldigheid volgt. Want von Papen
f in de oorlogsjaren wegens het sme-
ivan complotten tegen de geallieerden
Amerika gezet (waar hij militair
aché was te Washington) en had men
[tconer gelegenheid kunnen vinden om
nog eens weer in den breede en
in finesses voor den dag te halen?
0 was von Papen inzet niet gunstig
1 toen bovendien in het eigen land
hem de steun werd ontzegd van de
partij, waartoe hij tot dusverre be
hoorde (het Centrum) kwam men niet
ten onrechte tot de conclusie dat de rijks-
president hier was overgegaan tot een
sprong in het duister, die wel eens tot
hoogst noodlottige gevolgen zou kunnen
voeren. Von Papen heeft intusschen zijn
uiterst conservatief kabinet (waarvan ge
neraal von Schleicher de leidende per
soonlijkheid heet te zijn) samengesteld
en doen beëedigen en na enkele dagen
komen er zoowaar optimisten, die hem
een zittingsduur van eenige jaren durven
voorspellen! Men gaat daarbij van de
veronderstelling uit dat de nieuwe rijks
dag (de oude zal wel niet weer bijeen
worden geroepen, omdat zij in geenerlel
opzicht meer een juist beeld geeft van de
politieke verhouding) niet in staat zal zijn
een meerderheid te vormen en dus on
mogelijk voor een opvolger van von Pa-
pen's kabinet zal kunnen zorgen. Daarnaast
komen er perscommentaren, die ten op
zichte van de buitenlandsche verhoudin
gen geenszins direct het ergste mogen
doen verwachten. Von Papen heeft reeds
vele jaren geijverd voor economische toe
nadering tot Frankrijk (volgens sommigen
om aldus een sterke macht tegenover de
bolsjewieken te vormen) en het zou ten
slotte nu Frankrijk onder Herriot een
democratische richting opgaat niet on
mogelijk zijn dat daaruit iets goeds ge
boren werd. aannemend althans dat men
er hem in Duitschland de kans toe biedt.
Want dit laatste is voorloopig het alles
overheerschende punt. Wat bewoog Hin
denburg om een out-sider tot kanselier te
benoemen? Was het uitsluitend om een
ministerie van partijlooze knappe koppen
te formeeren? Was het om een band te
leggen tusschen nationaal-socialisten en
Centrum? Was het om slechts een Iede-
pop te hebben, die voor de ontbinding van
den rijksdag te zorgen had en zoo den
overgang te bewerkstelligen naar de dic
tatuur van Hitier?De Centrumpartij
heeft in haar motie tegen von Papen ge
sproken van een stelsel van oncontroleer
bare intrigues, waarvan deze experimen-
teele benoeming een uitvloeisel zou zijn
en zij heeft daarom haar medewerking
geweigerd, maar de nevel, die de ware
bedoelingen van den president omhult, is
daarmede niet verdreven en men zal moe
ten afwachten of de naaste toekomst
daarover de gewenschte opheldering zal
brengen. Vast staat dat de nationaal-
socialisten uit deze crisis groote winst
zullen halen, mar niet dan na de verkie
zingen kan blijken of de rijkspresident
door von Papen's benoeming met opzet
daarop is vooruitgeloopen en of Hinden
burg door de formatie van een dergelijk
zoogenaamd nationaal kabinet aan
Hitier en zijn volgelingen niet den wind
uit de zeilen heeft genomen!
Intusschen naderen we snel den datum
van de conferentie te Lausanne en de ont
wikkeling der gebeurtenissen gedurende
de eerstvolgende dagen zal moeten bewii-
zen of von Papen al dan niet met vol
doende gezag aan die besprekingen zal
kunnen deelnemen om het doorgaan er
van niet tot een dramatische vertooning
te doen worden
RECLAME.
(HERINNERINGEN)
DOOR D. HANS.
OUD-MINISTER
POSTHUMA.
Och:
we hebben allemaal, nietwaar? wel eens
een pessimistische bui. waarin we ons be
roep een ..hondenbaantje" noemen.
Handelsreiziger, dagblad-directeur, fa
brikant in kurken, accountant, tramcon
ducteur, journalist, baker, bakker, noem u
maar op: op z'n tijd klagen we allemaal
wel eens over ons werk, en den- volgenden
dag voelen we ons weer kip-lekker.
Maar:
het uitgezochte voorbeeld van een
.hondenbaantje" was het ministerschap,
dat de heer F. B. Posthuma tijdens den
oorlog bekleedde. Aan hem wil ik, in dit
oogenblik, nu zijn naam weder in den
laatsten tijd op veler lippen is geweest,
een herinnering wijden.
De heer Posthuma zat oorspronkelijk
niet in het kabinet-Cort van der Linden.
Bij het uitbreken van den oorlog echter
bleek al spoedig, dat de heer Bertling geen
minister van Financiën kon blijven. Hij
trad af. Treub, die Landbouw had, kreeg
Financiën, en voor Landbouw moest etn
nieuwe functionaris gezocht worden. De
heer Posthuma werd benoemd.
Nu dan: hij heeft zijn plezier opgekund,
maar hij heeft het als een wijsgeer ge
dragen.
Ja:
Voor ieder, die de oorlogsjaren in het
parlement heeft meegemaakt, blijft minis
ter Folkert Posthuma een van de merk
waardigste figuren. Hoe langer ik zijn op
treden volgde, hoe meer starre bewonde
ring ik kreeg voor de schier bovenmen-
schelijke onaandoenlijkheid, waarmee hij
alle critiek langs z'n jaquetje liet afdrui
pen. Deze minister stond voor de gewel
dige taak. om in jaren van voedsel-
schaarschte en voedsel-gebrek het Neder-
landsche volk te eten te geven. Het ging
niet van een leien dakje. Dat was zijn
schuld niet. Maar niettemin werd hem
eenige malen per dag verweten, dat hij
het volk liet verhongeren, en over elk
levensmiddel werd uit-den-treure gerede
neerd. om aan te toonen. dat Posthuma
den boel in 't honderd had laten loopen.
De nieuwe oogst van capucijners viel
tegen oorzaak: Posthuma. Het bruin-
brood smaakte op een Woensdag eens wat
slecht Posthuma. De schelvischliefheb-
bers kregen geen lever bij de visch
Po thuma. Er viel een vinnige hagelbui,
zoodat het winterkoren schade leed
Posthuma. De Melange A had een ranzigen
smaak en de half-volvette Edammer was
droog Posthuma. De eenheidsworst leek
nu en dan op graniet Posthuma.
Altijd Posthuma.
In de Kamer had hij om den anderen
dag een interpellatie te beantwoorden.
Heele regimenten schriftelijke vragen wer
den op hem afgestuurd Moties kreeg hij
op hem toegemikt. Zijn huis werd gecon
troleerd. om te zien of Mevrouw Posthuma
op verboden uren soms versch brood kreeg.
Men schreef, dat zijn zoon een vet haantje
had gekregen, maar hij had geen zoon. Als
de eieren wat klein waren, zei men, dat
Posthuma opzettelijk de regeerings-kippen
kleine eieren had laten leggen. Als de an-
thraciet niet deugde
Maar waarom verder te gaan? Alles,
alles was de schuld van Posthuma. Men
zong liedjes op hem. De chocolade-eieren.
die met Paschen werden verkocht, en
waarop een leelijke kerel met druipsnorren
stond afgebeeld, noemde men Posthu-
maatjes.
Och:
het was in die dagen zoo'n troost, dat je
iemand had, waar je alles aan wijten kon.
Behandel de dieren met zachtheid, spaar
de vogels, maar scheldt op Posthuma.
En Posthuma. him-self? Och. hij was
vrijwel de eenige in Nederland, die kalm
bleef. De Kamer, althans een deel er van,
was dikwijls razend: Posthuma bleef on
bewogen. Hij was de meest-volmaakte dra
ger der stoïcijnsche philosofie. Boven
vreugde en smart leek hij verheven. De
critiek. hoe fel ook. deerde hem niet. Z'n
hart hing aan z'n bruine-boontjes en z'n
vol-vette en z'n soepgroenten, en die lange
dagen in de Kamer verdroeg hij als iets
onvermijdelijks, dat over hem gekomen
was. en waar hij doorheen moest. De
Kamer kon natuurlijk op den overvloed
van details geen oog houden: dat was ten
eenenmale onmogelijk. Het gaf haar een
onbehaaglijk gevoel en de stoïcijn Pos
thuma maakte het nog een haartje erger:
hij stuurde de memoires van een kilo
zwaarte en een decimeter dik. KIT goot
stortzeeën van détails, voor ieder levens
middel afzonderlijk, over de hoofden van
de volksvertegenwoordigers uit. Die snap
ten er ten langen leste niets meer van.
en de critiek was er daardoor vaak heele-
maal naast.
Och:
We hebben in die dagen allemaal wel
op Posthuma gefoeterd, maar laat ons nu
erkennen, dat hij een ontzaglijk werk.
waartegen een mensch toch eigenlijk niet
opgewassen kon zijn. met talent grenze-
looze toewijding en ongelooflijke werk
kracht heeft verricht. Hij zal wel fouten
gemaakt hebben nu en dan. Kan het an
ders? In ieder geval heeft hij geen en
kele fout gemaakt, die zijn positie be
dreigde.
En wat de hoofdzaak was: hij heeft ons
toch in het leven gehouden, nietwaar? O,
zoo. We hebben ons natje en ons droogje
geregeld gekregen, al was de substantie
soms wat minder goed dan vroeger, en al
moesten we soms een uur aan een kraamp
je staan om het te halen.
En u zult zien Posthuma krijgt nog
wel eens zijn loon. Er komt nog wei eens
een Posthumagracht hier of daar. En er
wordt. later, nog wel eens een comité ge
vormd. dat gelden gaat inzamelen voor
een monument. En als een stille hulde,
zal het dankbare nageslacht er dan een
sierli.ik-stil-leven om heen laten maken,
van al die levensmiddelen, maar dan in
marmer, die Posthuma in den oorlog voor
ons heeft gekweekt.
Intusschen moet dr. F. B. Posthuma
wel eerst dood zijn. voor het zoover komt,
maar Jan de Witt was al een paar
eeuwen vermoord, vóór het dankbare na
geslacht circulaires voor hem verzond.
Het kómt wel!
Sergejew, leider van de I. Kyrla ais Moestafa,,
eeoschap der „Verwaarloosden", leider van de „Verwaarloosden".
jongen geweest, zoolang zijn moedei- leefde.
Maar na haar dood begon Kolka's vader te
drinken en sloeg den jongen en toen
is ook Kolka van huis weggeloopen en een
werktuig van de bende geworden, totdat
men hem eens bij het stelen betrapte.
Dan komt Kolka tot inkeer en aan net
hoofd van een grooten troep verwaarloos
den gaat hij naar de commissie en daar
bieden zij zich allen vrijwillig aan om ook
te worden ingelijfd bij de nieuwe arbeids-
kolonie.
Ginds gaat het echter niet steeds voor
den wind. Ijsgang en overstrooming be
lemmeren den aanvoer van het benoodigdc
materiaalde machines staan stiï.
Spoedig beginnen de jongens dan weer te
drinken en vervallen weer in hun oude on
deugden. Sergejew gaat naar Moskou om
raad te schaffenen als hij terugkomt,
vindt hij de werkplaatsen verwoest. En dat
nu hij juist zoo'n prachtig geschenk voor
de jongens heeft medegebracht! Zij mo
gen een eigen spoorlijn aanleggen, die
hun werkplaatsen met het dichtstbijzijnde
station zal verbinden. Moestafa zal ma
chinist en Kolka conducteur worden! Op
nieuw is het werk in vollen gang.
Maar de aanvoerders van de dieven
bende, in de stad hebben er spijt van, dat
zij hun handigste helpers missen moeten.
In de nabijheid van de kolonie nestelen zij
zich met jenever en meisjes om de jongens
opnieuw te verleiden. Moestafa en Kolka
doen voor den schijn mede. om op een
gegeven oogenblik het geheele nest uit te
roeien; Fomka, den algemeenen leider van
de bende, gelukt het echter te ontkomen.
De spoorlijn is gereed, zingend rijdt
Moestafa als afgezant van de arbeidsko-
lonie op 'n lorrie naar het station om de
afgevaardigden van Moskou te ontvangen.
Maar Fomka heeft de rails vernield. Zor
geloos rijdt Moestafa voort in de reeds
vallende schemering. De lorrie vliegt uit de
rails Een oogenblik blijft Moestafa ver
doofd liggen. Dan ziet hij Fomka grin-
nekend naast zich staan. Er volgt een ge
vecht tusschen Moestafa en den leider van
de dievenbende.
Moestafa wordt gedooden met de
jubelende vreugde over het tot stand ge
brachte werk van de voor arbeid en maat
schappij teruggewonnen verwaarloosden,
mengt zich de rouw over het verlies van
den besten kameraad.
„De weg naai- het leven" is het vorig
jaar in Rusland uitgebracht onder den
naam „Bessprisomi" en is de eerste Rus
sische geluidsfilm. Zij werd vervaardigd
door de Meschrabpom-film te Moskou on
der leiding van Nicolai Ekk.
De film wordt gespeeld, meerendeels
door vrijwilligers, gewezen „Bessprisomi",
„verwaarloosden".
In „De weg naar het leven" wordt de
oplossing gezocht van het probleem van
de reclasseering van jeugdige boosdoeners.
Voor Rusland beteekent het bovendien de
verlossing van een kwaad, dat het land en
de steden heeft eeeeeseld. Een interessante
film, welke van bijzondere waarde schijnt
voor opvoeders in den meest uitgebrei-
den zin.
——o
Het nieuwe kabinet-Von Papen in Duitschland. Zittend, van links naar rechts:
Freiherr von Braun (voedselvoorziening en commissaris voor de Oostelijke gebieden),
Freiherr von Gayl (Binnenl. Zaken), rijkskanselier Von Papen, en Freiherr von
Neurath (Buitenl. Zaken). Staande: dr. Gürtner (Justitie), prof. Warmbold (Eco
nomische Zaken) en generaal von Schleicher (rijksweerbaarheid).
Maurice Chevalier, de eenige man, die de stroohoed niet schijnt te willen afschaf
fen, zal tezamen met Jeanette Mac Donald in het komende seizoen te zien zijn
in de film „Love me to night" geregisseerd door Rouben Mamoulian, wiens films
„Wereldstad" en zijn laatste werk „Dr Je kyll en Mrs, Hyde" buitengewoon de aan
dacht trokken.
dige zwervers en boefjes binnenstee-
nen vliegenmessen flikkerenmeer
dan duizend in lompen gehulde gestalten
worden gevangen genomen, waaronder ook
Moestafa, een oude bekende van de com
missie voor de Jeugdverzorging.
Sergejew. een bestuurslid van de com
missie stelt een zeer gewaagde proef
voor:.... Zonder gevangenis, zonder be
waking, wil hij de meest beruchte in- en
uitbrekers, en ook Moestafa, voor de maat
schappij terugwinnen. Alleen en ongewa
pend gaat deze optimist Sergejew met
zijn lastige beschermelingen naar de
nieuw-ingerichte werkplaatsen: Zullen zij
vluchten??
Het vertrouwen van Sergejew wint: vol
tallig komen zij in het verlaten gebouw
aan, waarin zij vrijwillig een vak zullen
gaan leeren, en zoo tot de samenleving
terugkeeren als nuttige menschen.
Een nieuw leven begint!
Intusschen heeft de bende in de stad
een nieuwen helper gevonden in den ion
gen Kolka; hij was een goed oppassende
>E EERSTE RUSSISCHE GELUIDSFILM.
„De weg naar het leven."
In 1923 voor een station te Moskou
ar leunt een verdacht uitziende kerel
ie: voorgewende onverschilligheid tegen
*1 muurdaar schminkt zich een
neisje iets verderop zit een stelletje
(etïaarloosde jongens te kaartenZoo
totJs 'n eenvoudige boerenvrouw 't station
ingekomen en voor zij er op bedacht is, is
tor kofter weg! De kerel, het meisje,
le Jongens, zij spelen allen onder één
"«□ie, zij behooren allen tot een en de
lfde bende!
Hun kranigste lid is de „stoere" Moes-
«Js, de kleine Tartaar, een van de vele
Snden „Bessprisorni", de verwaar
loosden, die het nieuwe Rusland als een
jroeve erfenis uit oorlog en revolutie heeft
overgehouden.
jn een stormachtigen Decembernacht
~®8eni agenten van de Jeugdverzorging
oe Militie de schuilhoeken van de jeug
