let drama te Putbroek
0PANKEN en LINNEN SCHOENEN
PAANAKKER Co. - Maarsmanssteeg j
I ASPIRIN
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 1 Juni 1932
Derde Blad No. 22145
LqENTIEN schoten in den nacht.
Zilveren Ambtsjubileum
te Sassenheim.
Zilveren Jubileum
te Alphen.
KUNST EN LETTEREN.
YRAGENRUBRIEK.
[!iiiiiinniiiiminiiii8iiiimiimiiiii»iiiiiimmiimig»HiEiiiiiiiiniiiiiiigniii|
Voordeelige Aanbieding j
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiil
eenig op de wereld
KERK- EN SCH00LNIEUWS.
FAILLISSEMENTEN.
FEUILLETON.
inbras' Toovermacht
r« lSeb^aan als Londen en Pa~
X
VOORTZETTING VAN HET GETUIGENVERHOOR.
(Vervolg van gisteren)
ie pauze is de belangstelling op de
,tj tritune, die tijdens het verhoor
deshindigen wat was afgenomen
buitengewoon groot. Als haringen in
m -epató staat het publiek op de tri-
f 1 Onder hen is ook de vader van de
iteraioorde jongens Kersten. Ook voor
•(recttsgebouw is het zeer druk. Een
fc, politiemacht houdt het publiek op
itiand.
mallend zijn de verdachten binnen-
Jjt Even rustig als des morgens zit-
m op het bankje der beklaagden,
a wordt dr. van Waegeningh voorge-
j. De jas. waarop de bloedvlekken
loinen wordt aan den vader van den
itoond Hij geeft toe dat het klee-
tot aan hem toebehoort. Ook enkele
Menboekjes in zijn woning in beslag
jon herkent hij als zijn eigendom.
der boekjes komt de naam Roe-
voor.
Officier tot verd.: „Schreef je in dit
(bekeuringen en verkoopingen op de
td: „ja, dat kwam wel voor.
deskundige verklaringen blijkt nog.
■opeen der kleedingstukken ook ani-
iktvlekken aangetroffen zijn vlak in
jbijbeid van de uitgewasschen bloed
lm.
ma komt het eerstgenoemde gemeen-
ppelijk rapport van de drie deskun-
aan de orde. Zij komen tot de con-
dat Willem Kersten eerst door een
en daarna door een schot hagel is
rffen. Het verhoor van de deskundi-
s hiermede voorloopig ten einde.
De eerste sporen.
Houtermans, wachtermeester der ma
ils» te Echt wordt voor het hekje
spen. De President betuigt hem na-
de rechtbank de volle tevredenheid
het gevoerde eerste onderzoek ter
De wachtmeester vertelt onder
omstandigheden de eerste sporen
de misdaad in het Annendaelsche
onder Diergaarde werden ontdekt,
in de nabijheid van de plek waar de
waren begraven, had getuige een
levonden. Even verder vertoonde de
sporen van pas te zijn omgewoeld,
gegraven en de lijken, die dicht
i lagen, werden gevonden, het
riste, dat van Wehrens ongeveer dub-
irauwen. Getuige kan niet beoordee-
de kuil pas was gegraven, of dat 't
li'beel of gedeeltelijk pas bestaande
jus Getuige had op den weg meerdere
'lekken aangetroffen. Zoodra het
ir gerucht deze beide verdachten
fe vermoedelijke daders aanwees, had
een onderzoek in de woning van
«lachten ingesteld.
officier van Justitie tot getuige:
m er bloedvlekken in de kuil?"
„Neen"
Bieiêr: „Er zijn veel sporen gevonden
kt wegbrengen van zand, niet waar?
is er een heuveltje zand op de lijken
[(troffen.
Sulge: ,De kuil was zoo goed als ge-
fevuld met de lijken, die erin waren
ist Wij moesten het onderste lijk, al
le wachtmeester, met riemen uit het
trekken."
'licler: „Dan ligt het voor de hand, dat
een reeds bestaande kuil was."
Tripels: „Toen de president dezen
'Te ondervroeg, kon deze niet zeggen
itail oud of nieuw was. Blijft hij daar
nat hij daar heel veel verstand van
It?"
k President tot verdediger: „Dat maakt
[liet uit."
e Rijksveldwachter Paulissen uit Pos-
Wit wordt voorgeroepen om zijn verkla
gen at te leggen.
fetutge had van den veldwachter Hint-
- J™ op Zaterdagavond 28 november
En' v er dr'c jongelui vermist wer-
De bosschen werden toen afgezocht.
P'Ulge kwam den jonsten verdachte
TOM op de fiets tegen. Hij had hem
niet aangesproken, daar hij van meening
was, dat verd. naar de kerk ging. Dicht bij
een der bloedvlekken op den weg aan den
kant van het huis van Berends heeft ge
tuige een strik gevonden, waarin een
konijn moet hebben gezeten. Bij het uit
graven van de lijken was getuige niet
aanwezig geweest. De kuil was 1 Meter lang
1 Meter breed en 1.50 Meter diep.
De president: „Was het een bestaande
kuil?"
Get.: „Dat kan ik niet zeggen."
In een der bloedplassen op den weg werd
een afgebroken gesp en een zakmes ge
vonden dat later bleek te hebben toebe
hoord aan Berends. Beide voorwerpen
waren geheel met bloed bevlekt.
Officier tot get.: „Was de oudste verd.
een goed schutter?"
Get.: „Buitengewoon goed".
Officier: „Toen vader van der E. werd
aangehouden, wat heeft hij toen gezegd?"
Get.: „Hei zei: Wat heeft Teuwissen ge
zegd?"
Wij hebben verd. gevraagd wat hij daar
mede bedoelde, maar hij zweeg verder. Ver
dachte is dien avond met Teuwissen uit
geweest. Teuwissen is de gemeente-veld
wachter van Posterholt.
Dan komt de Polizei Hauptwachtmeister
Wellens uit Waldfeucht voor het hek. Ge
tuige was op Vrijdag 27 November bij ver
dachte aan huis geweest om hout te koo-
pen. Verd. vader van der E. had hem
verteld, dat het den laatsten tijd tamelijk
kalm met de stroopers was, maar er ston
den toch nog al veel strikken in de nabij
heid.
President tot get.: „Heeft hij er niet
over gesproken dat hij dien nacht op de
loer zou gaan liggen".
Get.: „Nee, daar heeft hij niet over ge
sproken".
Pres. tot den vorigen get.: „Is dat niet
vreemd, als een boschwachter strikken van
wilddieven vindt staan, dat hij ze dan
niet bewaakt?"
Get.: „Ja. dat is het zeker".
Patroonhulzen gevonden
De uniformenrij wordt afgewisseld door
een getuige in civiel, den slager P. Wolters
te Posterholt, die ook een werkzaam aan
deel had in het onderzoek naar de ver
dwenen jongens. Hij had een patroonhuls
gevonden.
Ook getuige Ruyter had een dergelijke
rol in het onderzoek gespeeld.
19 schoten in den nacht.
Get. W. Schmitz. woonachtig te Poster
holt. heeft in den loop van den avond van
27 November tegen 12 uur de beide ver
dachten en nog een derden persoon, dien
getuige niet kende, ontmoet op de fiets. Te
omstreeks half 1 had get. in de richting
Posterholt 19 schoten gehoord.
Pres.: Waren het geen echo's?
Get. hoorde de eerste negen schoten
vlak na elkaar vallen, even later zeven en
toen nog drie. De laatste drie schoten
klonken doffer.
Pres.Bent U zelf dien nacht dien kant
uitgeweest?
Uitvoerig betoogt de president tegen ge
tuige, dat als hij verder in de bosschen is
geweest om een haas te strikken dit nu
gerust kan zeggen, want het gaat hier om
heel wat ernstiger dingen.
Getuige vertelt uitvoerig, hoe de jonge
van den E. hem eens had geslagen en
hem met een revolver had bedreigd. Verd.
had toen gezegd: Ik krijg je nog wei, ik
moest je eigenlijk onmiddellijk neer
schieten.
De jonge van den E. ontkent het ge
beurde.
Met een heele omhaal vair woorden ver
telt getuige verder, dat ook vader van den
E. hem eens gedreigd heeft met een re
volver.
Verd. H. van den E.: „Het is precies an
dersom, hij bedreigde mij".
De veldwachter H. Hintzen te Echt was
bij het uitgraven geweest. Naar zijn mee
ning, was de kuil pas gegraven.
De 15-jarige broer Antoon van de ver
slagen jongens Kersten was, toen zijn
twee broers niet thuis waren gekomen,
uitgegaan om hen te gaan zoeken. Aller
eerst had hij de strikken, die zijn broer
Willem had gezet, gecontroleerd. In een
der strikken had een konijn gezeten, ver
der op lag een plekje bloed.
Een, die aan den dood ontsnapte.
Eerst, zoo vertelt de jongeman, zou hij
ook met zijn beide broers meegegaan zijn
naar het bosch, doch zijn moeder had het
niet gewild.
President: Dat is maar gelukkig voor
jou geweest.
Een dramatisch moment brengt de on
dervraging van de moeder van de beide
omgebrachte jongens K. Zij is een een
voudige Limburgsche vrouw, in het zwart
gekleed. Aanvankelijk emotieloos gaat zij
zitten op den stoel. Het is intusschen be
nauwd warm in de zaal geworden. Een ge
spannen stilte valt.
Vrouw Kersten verklaart, dat Roe-
broeckx kort voor zijn vermoording tegen
haar zoon Willem had gezegd: van den E.
heeft mij tweemaal gehad, de derde keer
schiet hij mij kapot. Op den fatalen
27sten November was Willem des avonds
uitgegaan om strikken te zetten. Toen zij
des avonds uitgingen hadden zij gezegd:
Wij blijven op den openbaren weg, dan
kunnen zij ons niets maken, en als zij ons
aanroepen, blijven wij gewoonweg staan.
Willem had slechts een paar guldens hij
zich, maar Wehrens had meer dan f. 20
in zijn zak.
Nadat de president zijn leedwezen heeft
betuigd met het groote verlies, dat vrouw
K .heeft getroffen, mag zij gaan zitten.
Get. E. Vernot had met den jongsten
verdachte en zekeren Teuwissen een paar
café's bezocht op den bewusten Vrijdag
avond. Zij waren tot ongeveer 11 uur ge
bleven en toen per fiets teruggegaan. Te
kwart over 11 was get. thuis. Geen woord
is er dien avond gesproken over stroopers.
Later op den avond was ook vader v. d. E.
in het café gekomen. Beide verdachten
hadden, naar getuige meent, oude, don
kere manchesterpakken aan.
Getuige J. v. Heel. landbouwer te Put
broek, is de voorlaatste getuige, die in den
laten namiddag gehoord wordt. Getuige
was in den bewusten moordnacht gaan
stroopen. Onraad heeft hij toen niet be
speurd. Wel meende get. het spoor van v.
E. gezien te hebben in het bosch.
De caféhouder J. Jurrissen te Echter -
heide had de schoten gehoord, toen het in
een nabij Duitsch gehucht l uur sloeg
(Holl. tijd 20 min. voor 1). Ook heeft hij
nog een gil gehoord. Hij had toen gedacht
aan de douane
Toen de president vroeg aan den oud
sten verdachte, of hij nog een opmerking
te maken had. antwoordde deze, dat z.i.
op dezen afstand het geluid van de scho
ten niet gehoord kon worden. De presi
dent sprak er zijn verwondering over uit,
dat verd. deze opmerking maakte daar hij
immers steeds beweerde, niets met het
schieten te maken te hebben gehad".
De zitting wordt tot hedenochtend ver
daagd.
NIEUWE UITGAVEN.
Door den Nederlaridschen Bond voor
Verkeersveiligheid is ter verspreiding in
schoollokalen enz. een in 4 kleuren ge
drukte plaat uitgegeven teneinde de kin
déren te wiizen op het gevaarlijke van
spelen op den weg.
Postbode W. Koppers.
Heden is het 25-jaar geleden dat de
heer W. Koppers aangesteld werd tot
postbode alhier. Daarvoor had hij reeds
9 jaren dienst gedaan als hulp-besteller.
Hij is een oude „Sassemer", die de ge
meente nog gekend heeft met een zielen
aantal van 1800: hij heeft haar zien
groeien tot zij een inwonerstal kreeg van
5500. Niet alleen heeft Koppers de uit
breiding gezien doch hij heeft deze van
stap tot stap bijgehouden: immers, hoevele
ontelbare malen heeft hij zijn rondgang
door de gemeente gedaan. Hoevele malen
zal zijn komst met belangstelling afge
wacht zijn: hier brengende een blijde
tijding, doch bij anderen een droeve.
Natuurlijk is deze dag niet onopgemerkt
voorbijgegaan. Door een collega is de
jubilaris en zijn echtgenoote per auto van
huis gehaald, waar hij op het kantoor
aoor den directeur in tegenwoordigheid
van het personeel, voorzoover de dienst
dit toeliet, toegesproken werd.
Ook werd hem een aandenken van zijn
collega's en van de ingezetenen aange
boden Wij komen op deze huldiging nog
terug.
F. M„ te L. Leiden, Oegstgeest, Sas
senheim, Lisse. Ringvaart. Nieuw-Vennep,
Hoofddorp. Aalsmeer Bovenkerk. Schip
hol. Totaal 35 K.M.
J. v. d. W„ te L. Leiden. Alphen,
Utrecht. Amersfoort. Apeldoorn. Amers
foort. Birkhoven, Soest. Soestdijk, Hooge-
Vuursche. Hilversum. 's-Graveland. Weesp
Amsterdam, Halfweg. Haarlem. Leiden.
Totaal 256 3 K.M. Leiden. Utrecht. Blauw
kapel, Maartensdijk. Hollandsche Rading,
Hilversum, Laren, Naarden, Muiden. Die-
merbrug. Amsterdam. Totaal 148 K.M.
RECLAME.
726
ZIET ONZE Ei ALAGE
De heer W. Pouw.
Hierboven plaatsen wij een foto van
den heer W. Pouw te Alphen, die heden
den dag herdenkt waarop hij 25 jaar ge
leden in dienstbetrekking trad bij de N.V.
Oosthoek en Zn. Aanvankelijk was hij
daar 3 jaar werkzaam als arbeider, doch
later werd hij bevorderd tot baas der
Pannenfabriek. Ongetwijfeld zal het den
jubilaris niet aan belangstelling ont
breken
RECLAME.
Uw gezondheid
is het beste juist goed
genoeg. Eischt daarom-
uitsluitend Aspirin-j
tabletten in de origi-j
neele verpakking met,'
het wereldberoemde*
BAYER-kruis.
1 Let op oranje band en Bayerkrvls. Prijs 75
706
PREDIKBEURT.
BOSKOOP.
Evangelisatie Nutsbewaarschool: Don-
derdagnam. 8 uur, de heer J. J. Verroen
van Rotterdam.
NED. HERV. KERK.
Bedankt: Voor Haskerhorne, H. B. Spij
kerboer te Gaast; voor Nteuw-Beerta, J.
Chr. Fritzsche te Bergentheim.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Burum, J. de Wollf te
Mussel.
Bedankt: Voor Arum, K. y. d. Meulen te
Kommerzijl.
DOOPSGEZINDE KERK.
Aangenomen: Naar Stavoren-Molkwe-
rum, mej. M. de Boer, proponente te Am
sterdam.
Uitgesproken:
-N.V. „N.V. S. de Wreede's Bloembollen-
bedrijf", gevestigd te Sassenheim. Rechter-
Comm. jhr. mr. dr. Th. W. C. Calkoen.
Curator mr. L. Sprey, Leiden.
Alb. van der Mey Jzn., koopman, Katwijk
a. d. Rijn, Commandeurslaan 15. Rechter-
Comm. mr. A. B. oBmmezijn. Curator mej.
mr. M. T. Moolenburgh, Leiden.
H. Weyers, handelende onder de firma
Henk Weyers Co., te Sassenheim, Hoofd
straat 68. Rechter-Comm. jhr. mr. H. O.
Feith. Curator mr. M. B. Vos, Lelden.
Ji! het Engelsch van WILLIAM LOCKE
door J. E. d. B. K.
tsw ,mt Parijs om het eerste ge-
,Un'f? hun, tocht af te leggen, was het
>mm? maa' dat de zwervers de mid
dle
fwlegden
Tar> Augustus trotseerden. Ze
samen in een prieeltje buiten
leryiiia- 111
te! waar het krioelde van oorwor-
jT "aar ze hun dorst leschten met
trlmm; n niets geen haast om hun
MwictÜ! bereiken. Een uur of wat
oen en morSen b.v. om zes uur
rïen twee uur 's avonds was
rest van den dag was ge-
S,dist En aan kerken en cathedra-
r'Wi Martin er bij.
'Cvwive®n rirooüjk idéé van een va-
®BJde Corinna.
1 Onm°eten we anders doen?
Faièwn aan een droomerig nietsdoen
fóe iS,261 Corinna. Vergeten dat er
n'e'' Chartres aan een
Jï1? plaatsen zou herinneren,
"Tti?? °P- Smds ik „La Cathé-
il®OnrtresSlnans heb Sjezen, droom
w r?lwat men noemt een ernstige
etov» Hr heb me den heelen
|^n£Terwo«derd hoe ik er toch toe
KiprUjri. met jou op dezen onwij-
naar „nergensland" uit
^eb ik me ook over verbaasd,
Feinig tij*} tot nadenken gehad,
want hij had den geheele nacht wakker
gelegen, was dus laat opgestaan: daarop
volgden in den morgen drukke bezigheden,
een fiets kiezen en huren, praten met den
portier van zijn hotel over het verzenden
van zijn goed. het wisselen van zijn geld
in goud en bankpapier en nog een paar
boodschappen. En pas toen hij haastig j
voortpeddelde in de wannte naast dit op
vallende jonge meisje, dat hij zoo lang
kende en die voor wie weet hoe lang zijn
constante metgezellin zou zijn, begon hij
na te denken. Waarom had hij dan toch
ook zijn neus daarin gestoken? 't Was
prettig dat Corinna precies hetzelfde
dacht.
Die oude snaak van een Fortinbras
moet ons betooverd hebben, ging ze voort,
zonder een zinspeling te maken op Mar
tin's gebrek aan galanterie.
Hij krijgt je zoo onder zijn invloed door
de woorden, die hij met zijn muzikale
stem zegt en hij schijnt zoo'n vriendelijke
wijze man te zijn. De oude kerel kan alles
gedaan krijgen. Hij heeft eens een meisje,
studente in de kunstgeschiedenis, er toe
gebracht om non te worden.
Hoe hij dat deed, weet ik niet, maar
hij heeft haar gered naar lichaam en ziel.
En zij is nu het gelukkigste mensch op
aarde.
Een lang stilzwijgen volgde. Droomerige
stilte heerschte in het dichte bladeren-
prieel, gevrijwaard voor stof en schel licht
van den grooten verkeersweg. Slechts één
van een dozijn groen geverfde en overal
gebarsten tafeltjes was bezet door een
werkman in blauwen kiel met vrouw en
baby: ze dronken een onschuldigen drank.
De eigenaar, dik, ongeschoren en gestoken
in een lustre jasje, zat op den drempel
van zijn café, waarvan het prieel een
zomeraanhangelsel was, de „Petit Jour
nal" te lezen. Een bastaard lag aan zijn
voeten en hapte naar vliegen Twee jon
getjes met verwarde haren leunden tegen
den gewitteg ingang als twee Peri's uit de
volksklasse tegen de poort van het
Paradijs.
Wie is Fortinbras? vroeg Martin.
Corinna trok haar schouders op. Zij wist
het niet. 't Gerucht wilde, maai' voor ge
ruchten kon zij niet in staan, dat hij een
Engelsche advocaat was, die van de rol
geschrapt werd. Met de Fransche wetten
was hij goed bekend. De Code Napoléon
kende hij op zijn duimpje. Niettegen
staande het strenge, zwarte costuum en de
witte das van den Franschen advocaat, dat
hij altijd droeg, had hij niet de Fransche
bevoegdheid om er een cabinet d' avoue
(advocatenkantoor) op te zetten en met
dit beroep zijn kost te verdienen. Hij be
trad ook nooit het door de advocaten zoo
angstig bewaarde terrein. Maar zijn oor
deel over rechtzaken was zóó goed en zijn
honorarium zóó gering, dat menigeen hem
liever consulteerde dan een echten advo
caat. Dat was alles wat Corinna van hem
wist op rechtskundig gebied. Voor het
overige bestond zijn vreemde praktijk in
het geven van raad in allerlei ingewikkel
de toestanden. Hij trad op als scheids
rechter tusschen twee mannen, tusschen
twee vrouwen, tusschen minnaar en aan
gebedene, man en vrouw, ouders en kin
deren. Hij redde de schuldenaars van een
bankroet Hij redde jonge mannen en
jonge meisjes uit slechte handen. Laster
praat en schandalen bracht hij tot zwij
gen. Maar van zijn privaatleven wist nie
mand. Zelfs zijn adres was onbekend.
Tweemaal daags bezocht hij alle café's en
restaurants in het quartier, zoodat zij, die
hem noodig hadden, maar op hem behoef
den te wachten in hunne respectievelijke
hotels, want hij kwam met dezelfde regel
maat, als waarmede de zon aan het firma
ment verschijnt.
Er zijn allerlei parasieten, zei Corin
na, die trachtten op studenten klap te loo-
pen voor eten, drinken en geld. maar daar
behoort Fortinbras niet toe. Nu en dan,
maar niet dikwijls neemt hij wel eens een
uitnoodiging aan voor lunch of middag
eten en dan is het altijd om de een of
andere zaak te bespreken.
Of het komt door zijn slimheid of door
zijn eerlijkheid, dat weet ik niet, maar nie
mand is bang voor hem. Dat is zijn groote
voordeel. Je bent er volkomen zeker van
dat hij je niet af zal zetten. Bijgevolg' gaat
iemand, die in zorg is of in moeilijkheid,
naar hem toe. in de overtuiging, dat hij
er met vijf francs van af is, en dat For
tinbras zich met hart en ziel aan de zaak
geeft. Een wonderlijk sinjeur is hij.
De meest opmerkelijke mensch dien
ik ooit ontmoet heb, zei Martin.
Je hebt niet veel menschen ontmoet,
zei Corinna.
Dat weet ik niet, antwoordde Martin.
Eens maakte ik kennis met een bokser,
een bijzonder soort van kerel, in de ge
lagkamer van het café op den hoek van
onze straat Hij is later opgehangen om
dat hij zijn vrouw had vermoord en ik heb
ook eens een lid van het parlement ont
moet, die eveneens heel bijzonder was.
Zijn naam ben ik kwijt.
Maar geen van hen kan zich meten
met Fortinbras, beweerde Corinna ironisch
vriendelijk.
Geen van hen had dien magnetischen
invloed die van hem uitgaat, antwoordde
Martin. Zelfs niet het lid van het parle
ment.
Maar, vervolgde hij na een korte
pauze, is dat alles wat je van hem weet?
Hij schijnt een geheimzinnig persoon
te zijn.
Ik wil er wat om verwedden, zei Co
rinna dat jij en ik de eenige menschen in
Parijs zijn die weten dat hij een dochter
in Brantöme heeft.
Waarom zou hij ons voor die vertrou
welijkheid uitkiezen? vroeg Martin. Hij zei
gisteravond, dat hij ons een stukje van
zijn hart gaf.
Zou je dat graag weten? zei Corinna,
hem flink aanziende.
Dat zou ik.
Hij vertelde mij vanmorgen, voordat
je in ie Petit Cornichon waart gekomen,
dat hij je beschouwde als een soort van
„hemelschen zonderling".
Ik weet niet of ik dit al dan niet op
moet vatten als een compliment, zei Mar
tin, even ophoudend met het rollen van
een cigaret. Hij had me net zoo goed een
beroerden ezel kunnen noemen.
Na dit spoedige antwoord veranderde
het meisje van toon.
Je moogt me gelooven, als ik je zeg
dat Fortinbras niet een stuk van zijn hart
zal geven aan een beroerden ezel. Als ik
alleen voor mij zelve naar hem toe was
gegaan, dan zou hij nooit, je hoorde het
zelf, over wat hem lief was, hebben ge
sproken. Hij deed het voor jou, niet
voor mij.
Maar waarom?
Omdat hij meer dan genoeg heeft
van menschen zooals ik. zei Corinna bit
ter. Er zijn honderden en duizenden zoo
als ik.
Martin fronsde de wenkbrauwen.
Dat begrijp ik niet.
't Is beter niet te probeeren dat te
doen, antwoordde zij. Kom, laten we beta
len en verder gaan.
Ze betaalden en reden weg en stapten af
in de kleine stad Rambouillet, waar ze als
Monsieur et Mademoiselle Overshaw twee
kamers bespraken voor zeer lagen prijs.
En tot groote geruststelling van Martin
bood Corinna hem niet in het bijzijn van
de hoteihoudster haar wang aan voor een
kus, toen zij 's avonds uit elkaar gingen.
Hij ging naar bed in de zalige overtuiging,
dat Corinna niet zoo kwaad was als ze
zich voor deed.
(Wordt vervolgd), J
