jite Jaargang
MAANDAG 9 MEI 1932
No. 22126
EIS VAN MIEKIE-POES.
ZIEKENHUISJE SPELEN
MOOI HOLLAND!
Het voornaamste Nieuws
van heden.
LEIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN F.N OMSTRFIfFN
e-Poes is een aardig katje, zwart
"t gevlekt. Ze lag met nog drie
en zusjes in het nestje bij de
poes, toen Ben en Guus haar op
Mzolder van de boerderij vonden,
-ens waren met moeder en kleine
-r een groot deel van de vacantie
ld in het aardige, gemeubileerde
dat naast de boerderij van Gart
en dat vader voor hen gehuurd had.
tien dagen welke vader vacantie
u hij daar ook komen in het rus-
nac dorpje aan den Westkant
Veluwe. De ïongens vonden het er
_j waren groote vrienden gewor-
boer Gart en z'n vrouw, zóó zelfs,
meer op de boerderij dan in den
hun eigen huis waren,
ntdekken van de jonge poesjes was
ie gebeurtenis geweest en een
e voor de boerin. Ze was dadelijk
laddertje op geklommen, om naar
-e goed te kijken. De moederpoes
1 wel niet plezierig, dat er zooveel
kwam, maar daar was niets aan te
ierin nam één van de kleintjes in
d: „De oogjes zijn al open", zei
zijn al meer dan negen dagen
en twee zwarte poesjes, één grijze
de wit met zwart gevlekte,
n we er één van?" vroeg Ben.
it, hoor. Zoek er maar eentje uit",
"e boerin.
-t-witte was de grootste en dikste
poesjes en de jongens vonden haar
leukste. Daarom kozen ze die.
ze moet nog bij de boeder blij-
i zelf kan drinken," vertelde de
grepen de jongens. Ze beschouw-
poes echter toch reeds als hun
en kwamen lederen dag kijken,
stje weer gegroeid was; ze doop-
Miekie-Poes.
de poesjes al over den zolder lie-
met elkaar begonnen te spelen,
Ben en Guus Miekie-Poes mee
Moeder vond het een snoezig
onk dadelijk een schoteltje vol
zette dat op den grond. Guus
kie-Poes er bij, maar ze liep weg.
de moeder het poesje met haar
n de melk, zoodat ze kon proeven,
lekker was. Miekie proestte wat,
te toch haar bekje af. 't Was wel
het beestje zelf te leeren
s)ms stond Miekie-Poes met alle
ijes in den schotel melk en knoei-
'dig. Gelukkig maar, dat moeder
tel op een krant gezet had!
vier weken, dat de familie nog
e, groeide Miekie-Poes flink,
was dol op haar tot kleine Zus
het poesje wel eens wat al te
kon liefkoozen. Toen kwam
van de vacantie, werden de kof-
;kt, het kinderledikantje en de
'roken en moest de bode komen
weer naar de stad te brengen.
"3 moest ook mee. Maar hoe?
tl haar in z'n arm meenemen,
er zei, dat je geen poes mee in
mocht brengen. De boerin wist
bracht een mandje met een dek
en wat stroo er in. Daar kon het
als straks de bode kwam om
alen.
de nog wat stukjes brood in het
zoodat Miekie-Poes geen honger
vóór de familie naar den trein
a de vrachtrijder. De koffers en
andere werden ingeladen. Guus
«He-Poés in het mandje, Ben
dekseltje dicht. Er zat een slui-
waar een stokje door gestoken
orden, zoodat het mandje niet
laan. Miekie-Poes vond het niet
'n het mandje: ze begon te
maar, Miekie-Poes, je bent er
r, troostte Guus.
r wat slapen," raadde Ben.
1 n poesje in dit mandje," zei
on den bode. „Zal je het boven-
zoodat het beestje niet stikt?"
er voor zorgen," beloofde de
am het muzikale mandje in ont
komt vandaag nog bij U thuis,"
i aan toe. En toen reed
Jj0 V01?d het heel niet prettig
«jangenis. Telkens als de vracht-
L'j ,en weer wat in z'n wagen
°°rde hij het gemiauw van het
o. wat wou ze er graag uit, die
Ze sprong wel eens omhoog,
deksel bewoog niet. De man
thKV00r, poesje. Want als er
ui den wagen gezet werd, gaf
nu'°e aan net aares van ae
n si en J Mater; zonder deze
^eel wat minder grootsch
k".?6, Basische inzenders dankte
a's vtL k r Ribelus de Hollandsche
amn I hartelijke ontvangst en
samenwerking.
tlfi' Tjalsma BEROEPEN.
•te».???' Pred- alhier, is
h( gE, httede leden der Remon-
■da s» Ieid« te 's-Gravenhage uit
-t ïv, 'a'sma en ds. Wegerif tot
hcatm gekozen, ter vervulling
Sife ontstaan door het vertrek
110 »aar Amsterdam.
door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD,
PRIJS DEZER COURANT*
-eiden per 3 maanden f.2.35, per week f.0.18
Leiden, waar agenten gevestigd zijn, per week „0.18
per post f.2.35 -1- portokosten.
Wij spelen „ziekenhuisje"
En Hektor is patiënt.
De dokter is broer Anton,
In 't heele dorp bekend.
Hij is zoo'n knap geneesheer.
Voor alles weet hij raad.
En 't mooist is, dat hij nooit zegt:
Je gaat naar bed te laat!
'k Ben wat graag zijn verpleegster,
We maken Hek gezond.
Die vocht het was verschrikkelijk!
Straks met een grooten hond.
Hek werd door hem gebeten.
De dokter kijkt eens goed,
Hoe of de wond er uitziet
En hij 'm verbinden moet.
Ik geef hem vlug warm water
En ook een rol verband.
De dokter zet zijn bril op
En kijkt dan heel parmant.
Vast maakt hij Hektor beter,
Die kwispelt met zijn staart.
En loopt dan overmorgen
Weer rond met heel veel vaart.
We krijgen veel patiënten:
Meest dieren uit de buurt.
Die worden naar broer Anton
In 't „ziekenhuis" gestuurd.
(Nadruk verboden).
hij Miekie-Poes een plaatsje bovenop. Ten
slotte stond haar mandje op een toren
van kisten en pakken. De helft van den
wagen was vol, toen de bode eindelijk de
stad inreed. En toen gebeurde er een klein
ongelukje, want de vrachtauto reed een
melkwagen aan, die tegen het trottoir
stond. Het was niet erg, de kar werd alleen
maar omgedraaid, maar de auto van den
vrachtrijder kreeg zóó"n schok, dat het
mandje van Miekie-Poes naar beneden
tuimelde. Door den val schoot het stokje
uit het deksel, het mandje viel open en
meteen was Miekie-Poes uit haar gevan
genis verlost. De auto remde, stond even
stil om te kijken, wat er gebeurd was en
meteen sprong Miekie-Poes den wagen uit
en vluchtte de straat op. Twee meisjes,
die daar aan het ballen waren, hadden het
lawaai gehoord en zagen het mandje val
len en poes er uit springen. Het eene pakte
gauw het poesje op, wat nog niet gemak
kelijk was, en het andere meisje liep vlug
naar den voorkant van den auto om te
vertellen, wat er gebeurd was. Maar vóór
ze zoover was, zette de auto zich in bewe
ging en reed met een vaartje weg. Daar
stonden ze nu met het poesje; het begon
te spinnen in den arm van het meisje.
„Wat zullen die menschen schrikken,
als ze het leege mandje ontvangen," zei
het zusje. Juist kwam er een politie-agent
voorbij en dien vertelden ze het gebeurde.
„Ga het poesje opgeven bij de gevonden
voorwerpen aan het hoofdbureau van po
litie." raadde de man „en zorg er dan zoo
lang voor, tot het gehaald wordt."
Dat deden de meisjes en lieten op het
bureau het adres achter.
Wat schrikten Guus en Ben, toen de
bode hun het leege mandje overhandigde!
Ze konden wel huilen. En de man wist zelf
niet, hoe het gebeurd was. Toen hij de
laatste maal wat in den wagen laadde,
had hij het beestje nog hooren mauwen.
Hun heele dag was bedorven. Telkens
weer moesten ze aan Miekie-Poes denken.
Ze hadden al melk en een lekker hapje
klaar gezet voor Miekie en nuhadden
ze niets!
„Ik zal toch eens bij de gevonden voor
werpen kijken," zei vader om zes uur, toen
hij de krant uit de bus nam. „Warempel,
dat is ie vast, luister eens: Uit een vracht
auto gesprongen een wit met zwart poesje.
Terug te bekomen Heerenstraat 12."
„Stellig!" riepen de jongens. „We gaan
het dadelijk halen. Kan het nog vóór het
eten, Moes?"
„Als jullie hard loopt wel."
Ja, hoor, het was Miekie-Poes! Wat wa
ren de jongens blij! En wat bedankten ze
de meisjes voor haar goede zorgen! Want
natuurlijk hadden de zusjes de heele ge
beurtenis verteld.
Opgetogen kwamen Guus en Ben met
Miekie-Poes terug. De reis had slecht kun
nen afloopen, maar nu was het nog mooi
terechtgekomen.
Den volgenden dag kochten Ben en
Guus een mooie doos chocolade katteton-
gen van hun zakgeld en gingen die aan dé
redsters van hun lieveling brengen. Nu,
dat hadden die dan ook wel verdiend!
J. H. BRINKGREVE—ENTROP.
(Nadruk verboden).
Ik heb een auto-tocht gemaakt
Door Neêrlands lage landen.
Door groene welden, malsch en frisch,
Met slootjes langs de randen.
De koeien liepen grazend rond,
De biggen en de schapen,
Die hebben daar een paradijs;
Goed eten, lekker slapen.
Daar bloeien gele bloemetjes,
Volop in Hollands welden
Ze blinken schitt'rend in de zon,
Terwijl we verder rijden.
O, welk een malsche overvloed,
Groen uitgestrekt verschiet.
Wat hoornen hier, een huisje daar,
Zoo kend' ik Holland niet.
Ik kende bosch en stranden en
Ik wist van duin en hei.
Maar nu heb ik genoten, hoor!
Van Hollands groene wei.
R. ASSCHER—
VAN DER MOLEN,
LUGDUNO
st.
a Lugduno-
83ste bijeen-
aesidium van
ken over het
n. In den
geleerden de
oote naar de
iet bijzonder
in of Alexari-
od Ammon is
tot zijn zoon
raag: is deze
?r voetstoots
t Egyptische
ïen in het
nen male; de
scheiden vrij
i uit de oase
be; de Latijn
van eerstge-
an het begin;
eid tusschen
herhaaldelijk
litische woor-
ratie aanvan-
voorstellingen
nstante ver-
•evolgtrekking
de Libysche
ft met den
i verband ge-
i Semitischen
we betrekkin-
sschen Clrene
,ed verklaren,
le Grieksche
Anakoloeth,
erschijnsclen
zal hij aan
us en Ver-
e toetsen. De
r genoemde
men spreekt
g in het ver
zij van een
le uitingswij
ze in zichzelf
de veronder-
i vooraf gaat
afgeronde en
ïgste onder-
an den aan-
iing van sub-
formuleering
woordbetee-
eend aan het
het woord
jebruiken. De
'aalverschijn-
iicht onder-
etzij omdat
iker nog niet
den kunste
ter wil reiken
a hem moge
man getiteld
lianus werd
tot een vol-
JZERS EN
EN.
Boer.
Vereeniging
i) in Neder-
en werd Za-
vergadering
de Boer uit
g hield over
mensch. Na
wijze en een
.leer Zijlstra,
erden eenige
an, waarna
id kreeg zijn
allereerst de
n uiteen en
teeds de be-
ïsch uit het
ote verschil-
dier onder-
overbrugd,
feitenma te-
de evolutie
hebben ver-
truit al zeer
theorie kon
pr. het licht
uit duidelijk
h boven het
n Gods ge-
Hoop van aiocnteren te Doorn.
Door het uittreden van den heer Van
Schouwenburg moest een nieuwe voorzitter
gekozen worden; bij acclamatie werd de
heer D. v. d. Berg (secretaris) als zoodanig
gekozen. Hierdoor zal in de functie van
secretaris nog moeten worden voorzien.
De heer A. W. Joolen, federatielid, sprak
hierna namens alle jongeeren den schei
denden -voorzitter hartelijk toe. hem dan
kende voor den arbeid dien hij in de af
loopen zeven jaar voor de groep heeft ver
richt.
Als stoffelijk blijk van waardeerig werd
hem een schrijfbureau met lamp aange
boden. terwijl mevr. Van Schouwenburg
een bloemenhulde had in ontvangst te
nemen.
De heer Van Schouwenburg dankte mede
namens zijn vrouw voor de hartelijke
v/[AAav wc HICK TC1UC1
komen op het veld der vervlakking.
Wordt actief lid. aldus besloot spr., van
de C.-H Jongerenorganisatie, opdat we
kunnen zeggen, hier zijn de C.-H. Jonge
ren, die straks de ledige plaatsen zullen
kunnen vervullen.
De avond werd verder gevuld met decla
matie van den heer Van der Horst en de
opvoering van een tooneelstukje: „Hoe het
Weeuwtje uit het Hof van Holland gevrijd
werd".
Muzikale medewerking verleende het
Prediker-strijkje.
Op inteekenlijsten die gedurende de
pauze circuleerden, werd door een twin
tigtal personen, die zich opgaven als lid,
I ingeteekend.
n levendige
?g verschil
lende onderdeelen van het onderwerp uit
voeriger werden besproken.
DE LAATSTE BOLLENDAG.
Het is op den laatsten bollen-Zondag nog
zeer druk bij de Ned. Spoorwegen geweest
en alle treinen, ook de verschillende vóór-
en extra-treinen waren overvol.
Jammer dat het later ging regenen,
waardoor vele bezoekers reeds vroeg huis
waarts keerden. Opvallen was het groote
aantal Belgische en Duitsche toeristen De
café's langs den weg maakten goede zaken,
daar talrijke wandelaars en fietsers een
schuilplaats voor den regen zochten.
Daarentegen verkochten de bloemver-
koopers langs den weg zoo goed als niets.
BINNENLAND.
De jaarvergadering van de Nederland-
sche Reisvereeniging te Alkmaar. (Bin
nenland, 3e Blad.)
Zal de afsluiting der Zuiderzee einde
Mei voltooid zijn? (Binnenland, 3e Blad.)
Een familiedrama te Rotterdam. (Ge
mengd, 2e Blad.)
Doodelijk verkeersongeluk in Den Haag.
(Gemengd, 2e Blad.)
BUITENLAND.
Na den moord op den Franschen presi
dent. De persoon van den dader. (3e Blad
en Tel., le Blad.)
Een linksche overwinning bij dc Fran-
sche verkiezingen. (Buitenland, 2e Blad en
Tel., le Blad.)
Overleden is Albert Thomas, de direc
teur van het Internationaal Arbeids
bureau. (Buitenland, 2e Elad.)
Waarschuwende rede van rijkskanselier
Briining. (Buitenland, 2e Blad.)
Ernstige ramp te Lyon. Twee huizen
Ingestort. Vele slachtoffers. (Buitenl. Ge
mengd, 2e Blad en Tel., le Blad.)
VEREENIGING VAN MATHESIANEN.
Via Parijs naar Florence cn de Dolomieten
Zaterdagavond heeft de heer H. Th. v.
d. Starre in de collegezaal van het Kamer-
lingh Onnes-laboratorium op uitnoodi-
ging van bovengenoemde vereeniging een
lezing gehouden over een reis via Parijs
naar Florence, Venetië en de Dolomieten.
De voorzitter, de heer Sanders, heette de
aanwezigen en wel in 't bijzonder den
heer v. d. Starre hartelijk welkom op deze
laatste lezing van het seizoen en sprak
zijn blijdschap uit over de goede opkomst,
waaraan het aanlokkelijk mooie weer geen
afbreuk gedaan had. De groote bekendheid
van den heer v. d. Starre zullen hier zeer
zeker niet vreemd aan geweest zijn. Ver
der bracht hij woorden van dank aan Dr.
Crommelin, Prof. De Haas. en Prof.
Keesom voor de altijd zoo bereidwillig be
schikbaar gestelde collegezaal. Hierop gaf
hij het woord aan den spreker.
Allereerst wees deze op het veelzijdige
genoegen, dat reizen en vooral reizen in 't
buitenland biedt. Reeds lang te voren be
reidt men met behulp van kaarten e.d.
het reisplan voor. hetwelk dan nog naar
willekeur en welgevallen gewijzigd kan
worden. De fantasie wordt de vrije baan
gelaten en zoodoende maakt men reeds in
gedachten lange reizen. Heeft men tenslotte
alle hindernissen overwonnen, is de route
vastgelegd en zelfs het tijdstip van ver
trek aangebroken, dan pas zien we goed
wat afwisselends ons het reizen biedt.
Reeds dadelijk waren we geheel en al in
beslag genomen door het vele interessante,
dat de heer v. d. Starre ons vertelde en in
gedachten maakten we de heele reis met
al het verrassende mee.
Na een kort bezoek aan Parijs, waar ge
noten werd van de Tuilerien, het Louvre,
het drukke verkeer enz. bereikten wij
de Riviera. Langs onvergetelijke pano
rama's en verrukkelijke kijkjes In
Nice. Menton. Monaco en kleine uit
stapjes naar de voor de kust gelegen
eilandjes, werd de reis naar Genua voort
gezet. Ook hier genoten we van stad en
omgeving. In Florence vertoefden we lan
ger om de ontelbare kunstschatten in
oogenschouw te nemen. Vermelding ver
dienen de wereldvermaarde kunstwerken
van Michel Angelo, Leonardo da Vinei. Fra
Angelino, Titiano, om slechts de meest
bekende te noemen. Via Milaan en de
schitterende Italiaansche Lagunen en
prachtige dogenpaleizen, de St. Marco-
kathedraal en vele anderen. Na hier eenige
dagen als in een droom te hebben geleefd,
bereikten we het einddoel der reis, de
prachtige Dolomieten met haar woeste
schoonheid. Een keurige verzameling lan
taarnplaatjes van den heer v. d. Starre
illustreerde zijn reisverhaal.
Het krachtig applaus, dat spreker aan
het eind van zijn lezing in ontvangst had
te nemen, was dan ook volkomen ver
diend. De heer Sanders was zeker de tolk
van allen toen hij den heer v. d. Starre
hartelijk bedankte voor zijn zeer interes
sante lezing. Namens het bestuur bracht
hij woorden van dank aan de heeren Van
Batenburg, Prof. Ehrenfest, Prof. Wattjes,
Dr. Wiersma, Ouwerkerk en last not
least den heer v. d Starre voor het zeer
vele, dat zij In het afgeloopen lezingssei
zoen voor de Vereeniging van Mathesianen
gedaan hadden. Een enorme stijging van
het aantal leden en donateurs zijn hier
een prachtig bewijs voor. De heer Sanders
sloot met de wensch, dat ook weer het
komende seizoen zulke gunstige resultaten
zouden mogen opleveren.
