Humor uit het Buitenland.
PARIJSCHE BRIEVEN.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
1
TÜIMELTJE EN KRUIMELTJE IN HET KABOUTERLAND.
„Wie ls de knapste Jongen in je klas?"
„Tommie Jansen HIJ kan zich achter zijn atlas ver
stoppen en appels eten." (Vart Hem).
„Ze hebben het over ons. Ik hoorde zeggen:
Een van die meisjes ls erg vervelend."
„Heusch? Wel, dat zou ik me toch niet
laten welgevallen, als lk Jou was."
(Buen Humor)
„Mijn vrouw was ziek en wou den dokter
hebben Maar toen ik haar vertelde dat er
uitverkoop bij de modiste was, ls ze dadelijk
weet beter geworden"
„Zou het niet goedkooper zijn geweest om
een dokter te laten komen
„Ja, daar heb lk zoo gauw niet aan gedacht".
(Karikaturen)
,fflj denkt te gaan trouwen."
Ti an die denkt, gaat niet trouwen.
(Passing Show),
Verslaggever tot film-ster„En, ln welk Jaar zouöl
u geboren willen zijn .(Vart Hem),
Nieuwsgierige vriend: „Waarom Informeer Je bij al Je
patiënten toch zoo uitvoerig naar de wijnen, die ze
drinken?"
Dokter „Om hun maatschappelijke positie te ontdekken,
ouwe. Dan weet lk, hoeveel ik zc kan rekenen
(London Mail)
„Is Je vroow een goede hulsvrouw
„Niet erg, maar ze zingt prachtig".
„Dan had je net zoo goed een kanarie kun
nen koopen".
(Schwelzer Illustrierte)
Dlrec'eur- „De messenwerper Is ziek toen heb lk onzen
iltsmijter als plaatsvervanger moeten nemen. (Judge)
ROND DE CONCORDE.
Cijfers stijgen, cijfers dalen, en het
wordt maar steeds weer een terugkeer van
wat eens was. Toen we de hemelhooge
huren betaalden voor onze bescheiden en
meestal Ietwat verouderde woninkjes
dachten we met smart terug aan de huls-
huren van voor 1914 en toen voor een zes
tal maanden de huurprijzen neiging tot
dalen begonnen te vertoonen, keken we
het gedoe met een achterdochtig oogje
aan. Doch alras verschenen hier en daar
de reeds lang vergeten bordjes ,.A Louer",
en al waren het in den beginne nog slechts
somptueuze woningen van fabelachtigen
huurprijs, langzamerhand kwamen er ook
bescheidener appartementen, die op een
huurder wachtten. De uitvoering van de
bekende „Lol Loucheur" in den beginne
slechts ln matig tempo begon langzaam
maar zeker een druk uit te oefenen op de
privé huurprijzen en thans zijn we zoover
gekomen, dat voor een vrij bescheiden
beurs eveneens fatsoenlijk onderdak te
krijgen is. En zelfs de Stad Parijs heeft
hare huren herzien en de prijzen, al naar
gelang van de omgeving met 5 tot 18 per
cent verlaagd Het ls te vreezen voor de
hutsheeren, die tot dusver overdreven hu
ren hebben gesleept, dat hen bij de nieuwe
„terme" heel wat opzeggingen zullen toe
vloeien, tenzij zij eieren voor hun geld
wenschen te kiezen en de huurcontracten
willen herzien. Daar zijn we dus ln de da
lende lijn.
De stijgende lijn vinden we aan den
overkant van het Kanaal, waar het Engel-
sche Pond weer rustigjes maar zeker naar
boven begint te klauteren. Met een klein
beetje leedvermaak, hetgeen misschien
niet geheel en al misplaatst was, hebben
we den val van'het trotsche pond mede
gemaakt. De Engelsche Riviera, die voor
den braven Franschen burger min of meer
een onbereikbaar ideaal was, werd aan
Frankrijk terug gegeven, de trotsche ho
teliers, die in de dagen van weleer in
ponden sterling dachten en rekenden,
kwamen tot de werkelijkheid terug en
zagen in dat de Fransche franc, al ls het
dan ook maar een kleine duit toch ook wel
degelijk „money" was.
De leege hotelkamers staarden hen aan,
het was werkelijk de dood ln de pot en
ofschoon zij ln die bange dagen trachtten
bij de vroeger zoo verwaarloosde clientele
met francs ln de gunst te komen, voel Jen
zij aan den lijve, dat de verontachtzamlng
van vele jaren niet ln luttele weken
kon worden vergeten. Maar nu begint het
Pond te rijzen, nu is het brave zoete En
gelsche volk, dat slechts een enkele wenk
noodig heeft om als gehoorzame kindertjes
te volgen, weer permissie gegeven hun iso
latie od te geven en 't druilerige voorjaars
regentje, dè dlk-vette mist en andere min
der aangename specialiteiten van het
Engelsche klimaat vaarwel te zeggen
en het brandende zonnetje aan de
Riviera op te zoeken. En de min
der luxueusen, die niettemin plichts
getrouw het Kanaal niet hadden overge
stoken, zijn weer naar Parijs komen afzak
ken en hebben hun stamtafeltjes in Mont-
parnasse weer ingenomen. En weer klinkt
het Engel'ch links en rechts in de ooren,
weer wordt het moeilijk een leeg tafeltje
te vinden om in rust en vrede Uw creme"
of „nature" te savoureeren. We zijn het
eigenlijk ir. die paar maanden al ontwend.
Sinds het pond was gevallen bleven de
café'-e half leeg; een werkelijke uittocht
vond plaats, niet alleen vao Engelschon,
doch van Amerikanen, Polen, Tsjechen en
allerhand andere nationaliteiten, die vrij
wel niets met den val der Engelsche valuta
te maken hadden, doch niettemin ver
dwenen, spoorloos verdwenen. En in de
Paaschdagen hebben we wederom voor de
eerste maal een werkelijke Invasie gehad
vat. de ellandmenschen, die we! geen
pondjes meer bezitten, waarvoor men met
een gerust geweten 125 franken kon neer
tellen. doch in leder geval tegen den
huldigen koers van circa 96 francs toch
altijd nog waar voor him geld krijgen. Er
zijn zaken gedaan met de Paaschdagen!
De café's zaten volgepropt en de buiten
wegen waren bezaaid met auto's, motor
fietsen en char-a-banc's van vacantie-
menschen, die op weg waren het eerste
lentegroen te ontdekken. En zooals elk
jaar opnieuw vielen de slachtoffers van
ons modern verkeer met bosjes. Niet min
der dan 34 dooden en 120 gewonden werd
als balans van de drie feestdagen geboekt.
Daar zijn we evenwel reeds aan gewend
en lezen het bijna zonder het erg te vin
den. Maar met smart denken we terug aan
het gat, dat in onze spaarpenningen is
ontstaan, want maar weinigen blijven met
de Paaschdagen thuis. Toch moeten we
tevreden zijn, want we hebben plezier van
ons goede geldje gehad, we zagen de eerste
hoornen ultloopen. Overal begint het jonge
versche groen uit te spatten en de tente
roept ons van alle zijden reeds aan. De
kastanjes zijn al getooid met dikke ronde
knoppen, de struiken zijn als met een
zachtgroen waas van jonge teere blaadjes
overdekt en tusschen het oude vaalgroene
gras, dat met mannenmoed de winterstor
men heeft getrotseerd, schiet het malschc
nieuwe gras uit. Nog slechts enkele dagen
en wij krijgen onze belasting-aanslagen
thuis en dan weten we met zekerheid, dat
de lente er is!
De theaterdirecteurs hebben ener
giek geprotesteerd, zij hebben toen Tar-
dleu's beloften niet door de Kamer wer
den onderschreven voor vierentwintig uur
de theaters, de cinema's, de dancings en
alle andere vermakelijkheden gesloten.
Slechts de Opera Comique, Theatre Fran-
calse en Theatre Odeon bleven open, doch
dat kan moeilijk als divertissement voor
het publiek worden beschouwd. BIJ de
„Opera" was het zgn. „relache". De café's
hebben er zijde bij gesponnen, het gouver
nement en de stad Parijs verliezen er niet
veel bij: de theaters en de cinema's heb
ben solidariteit getoond en een frissche
duit verloren Het is slecht kersen eten
met groote heerenen wie is er grooter
dan een ambtenaar?
Parijs, April 1932.
A. P.
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 10 April.
VERKIEZINGSACTIE EN VREEMDE
TOESTANDEN.
Gisteravond is op het „Potzdammer
Station", een der tallooze stations van de
wereldstad Berlijn, op den president van
dc Duitsche Rijksbank en ex-rijkskanselier
dr. Hans Luther een, gelukkig mislukte
revolveraanslag gepleegd. Twee verwarde
zielen, die het met den leider van de Duit
sche circulatiebank blijkbaar theoretisch
niet eens waren, hebben dezen aanslag
beraamd. Een van beiden heeft, terwijl de
andere en blijkbaar ook nog een derde
toezag, geschoten, en nu zitten de hee
ren achtet slot en grendel, terwijl dr.
Luther intusschen alweer heelhuids in
Bazel zal zijn aangekomen; ofschoon het
gerucht de ronde deed, dat zich in den
trein zelf ook nog verdachte elementen
bewogen.
Dit alles is geschied aan den vooravond
van den dag van heden, den tweeden ln
de reeks van drie hoogst belangrijke ver
kiezingsdagen 13 Maart, 10 April en 24
April waarbij het gaat om de keuze van
een Rijkspresident en eenige nieuwe Land
dagen, o.a. in den staat Pruisen, die toon
aangevend voor geheel Duitschland pleegt
te zijn.
Weliswaar sterven in het Duitsche Rijk
sinds eenige jaren bijna dagelijks meestal
jonge menschen als slachtoffers van poli
tieke ophitsing, leden voornamelijk van de
radicale partijen, die zich Nationaal-So-
ciallsten en Communsten noemen, maar
het scheen toch, alsof Duitschland de
periode der politieke moordaanslagen op
leidende persoonlijkheden achter zich had.
Men herinnerde zich nauwelijks meer de
gelukte aanslagen op de minister Erzber-
ger, Rathenau en Elszler. en op de politici
Rosa Luxemburg en Kaxl Liebknecht, de
misulkte op Philipp Scheidemann, Maxi-
millaan Harden, generaal van Seeckt e.a.
Het scheen, dat de jonge menschen, hoe
radicaal ook ln hun opvattingen, verstan
diger geworden waren en dat zij ingezien
hadden, dat nihilistische moorden eerder
na- dan voordeel brengen voor de richting
waarmee men zich verwant voelt. In dit
geval schijnt het niet bepaald een politieke
moordaanslag geweest te zijn. De belde
jeugdige daders, uit de academisch ge
schoolde wereld afkomstig, waren fanatici
der economische theorie en meenden
slechts ofschoon zc nog niet lang ge
leden bij de partij van Hitier aangesloten
waren en daar dus het gif der demagogie
op zich hadden laten inwerken dat de
op politiek gebied nauwelijks meer op den
voorgrond tredende dr. Luther verhinderd
moest worden in Bazel beginselen te ver
kondigen die ze blijkbaar als schadelijk
voor Duitschland veroordeelen. Maar de
revolverschoten op het Berlijnsche perron
vielen nu eenmaal aan den vooravond van
den tweeden verkiezingsdag. En het is aan
te nemen, dat ze op het allerlaatste
oogenbllk nog invloed op den loop dezer
verkiezing gehad zullen hebben. Een in
vloed, die dan den grijzen Rijkspresident
von Hindenburg als voorstander van
eenigheid. rust en orde ten goede geko
men zal zijn!
Het heeft geen doel, op deze plaats en
op dezen dag nog woorden over deze ver
kiezing neer te schrijven. Als deze regelen
in druk verschijnen, wordt het Duitsche
volk alweer door nieuwe verkiezingsvoor
bereidingen in opschudding gebracht en
zal de heer von Hindenburg reeds eenige
ochtenden op zijn gewone vroege uur van
zes opgestaan zijn in de wetenschap, dat
de meerderheid van zijn landgenooten on
danks alle Impopulaire maatregelen, die
hij de laatste jaren door zijn handteeke-
ning kracht van wet gegeven heeft, het
vertrouwen in den 84-jarige niet verloren
heeft. We willen hier volstaan met de
mededeellng, dat de strijd hevig geweest is
en de nieuwe gevechten, vooral die om den
Prulsischen Landdag, waarschijnlijk nog
heftiger zullen worden. Waarbij voor het
Duitsche volk, dat reeds zooveel doorge
maakt heeft, van harte te hopen is, dat
het voorbeeld van gisteravond op den
Potzdammer Bahnhof ondanks de om
standigheid. dat zulke daden hier meest
al („Duplizitat der Ereignisse" noemt men
het. In Duitschland) tot onmiddellijke na
volging prikkelen! niet onder fanatici
tot soortgelijke wanhoopsuitingen leiden
zal.
Men moet er zich overigens over ver
wonderen, dat ln deze tijden van verplet
terende werkloosheid de Duitschers zoo
rustig blijven en ook nu weer, tusschen
13 Maart en 10 April, de voorbereidingen
voor de verkiezingen een betrekkelijk zoo
rustig verloop gehad hebben. Het voorjaar
is theoretisch aangebroken practisch
hagelde en sneeuwde het de laatste dagen
in Berlijn en in Oost-Pruisen ligt de
sneeuw nog dik op de kale heuvelen
de practijk heeft geleerd, dat dan de
werkloosheid vrij plotseling pleegt af te
nemen. Ditmaal echter bedraagt, bij een
totaal werkloozen van ruim 6 1/4 millioen,
de afname slechts ruim honderdduizend,
een feit, dat nogal verontrustend is en
voor de eerstvolgende weken eigenlijk
weinig goeds belooft. De geleerde heeren
deskundigen debatteeren al maandenlang
over plannen, althans aan een deel van
dit leger der millloenen werk te verschaf-
fen. Maar alle schoone plannen zijn tot
nu toe papier gebleven. Het voornemen, om
eenige honderdduizenden gezinnen in de
omgeving der groote steden in barakwo
ningen en groote prleelen onderdak te ver
schaffen en hun gelegenheid te geven, van
den opbrengst van hun tuintjes tenminste
een dee! van het levensonderhoud te be
strijden schijnt slechts voor een zeer klein
gedeelte in de praktijk te zijn omgezet. De
ellende ls eerder grooter dan geringer ge
worden Dat ziet men ook uit de crlmlneele
statistieken. De gevangenissen zijn over
vol. Eiken nacht worden in Berlijn alleen
10 tot 15 auto's gestolen. Moorden, zelf
moorden en diefstallen zijn hier talrijker
dan ooit. Minstens eenmaal per week leest
men van wanhoplgen. die niet alleen zelf
dit leven verlaten, maar ook hun heele
gezin en vaak nog het dienstpersoneel mee
nemen. .Amokmakers" zijn tegenwoordig
in Berlijn en in Duitschland talrijker dan
in Nederlandsch-Indië.
Maar aan den anderen kant neemt ook
het aantal van hen toe, die niet meer in
arrenmoede de ellende op zich laten aan
komen, doch die moedig toepakken en
elke gelegenheid aangrijpen om het hoofd
boven water te houden,
Vooral onder de jeugdige academici, stu
denten en afgestudeerden, is het streven
zichtbaar alles aan te pakken, wat tot geld
verdienen kan voeren. De bekende „Verein
Deutscher Ingenieure" heeft een grootsche
organisatie geschapen, die van de reeds
lang bekende „Deutsche StudentenhUfe" en
het nieuwe instituut der „Werkstudenten"
is uitgegaan en een ..Ingenleurs-Haushilfe"
op touw gezet heeft. Voor 1 Mark per uur
kan men zich jonge, werklooze ingenieurs
bestellen, die de huisvrouw helpen bij het
19
r me'
61. Toen Tuimeltje van den schrik bekomen was,
gingen de kaboutertjes verder met bloemenbegieten. Het
was een drukte van belang, maar toch vond Tuimeltje
nog gelegenheid een grapje uit te halen. Toen hij boven
op een bloembak stond gooide hij een vollen emmer
water naar beneden. Natuurlijk had hij van te voren al
lang gezien dat er een ander kaboutertje onder stond en
het ventje schrok zich bijna dood. De andere kaboutertjes
echter hadden er de grootste pret om en klapten ln
hun handen.
nazien, polieren en repareeren van i
len, fornuizen electrische leidingen I
heer des huizes bevrijden van den lasl|
het onderhoud het wasscheri en re»
ren van z'n auto zijn radiotoestel «I
niet al. Zelfs voor tuinmanswerk stellij
ingenieurs zich gaarne ter beschlklrintL
In Duitschland is het aantal acadt^
reeds sinds jaar en dag zoo grootl
meer dan 60"'o van de afgestudeerden f
betrekking vinden kan en een toevii
moet zoeken in beroepen, die met de la
en kostbare studie in vele gevallen nlel|
minste meer te maken heeft,
zucht om zich Herr doktor" ol
Diplomingenieur" te laten noemen kit
te lande nu eenmaal zoo groot gebzf
dat men Uever honger lijdt en bnl
tuintjes wiedt dan tijdig al zijn kisttf
in te zetten voor het bereiken van et: f
sitie. waarvoor academische M fsr
titel niet noodig zijn.
Niet alleen de academische jeugd a
ter zoekt naar elke mogelijkheid «ril
dagelij ksch brood te verdienen, id cfc
middenstand en de adel moeten mui at 132
op de een of andere, vroeger vootWVui
gelijk gehouden wijze het leven «in Pol
houden. Zoo vertelt men ons van eenjtsjjot
dame uit eerste kringen, die dagelijtj™
het Berlijnsche voorname „Westen
of geen weer elk uur met vier ol m»|
andere luxe-honden op straat te ma
Ze heeft zich per advertentie voor
werk, hondjes-uitlaten, ter bescluktLei
gesteld, en heeft er zooveel succesi
dat de zorg voor het levensonderp^J
voorloopig voor deze dappere jonge
van de baan is.
Weer andere jonge dames en bi
vertoonen zich op de binnenplaatsen
huizenblokken en gevendar
nadat ze eerst met begeleiding van
orgel of viool, de nieuwste danssw
voorgedaan hebben. Dan zijn er job?
uit goede kringen, die de vuilemmen m
trappen afdragen en leeg weer naai i
ven brengen die als „gigolo" in deW
rooms met dikke dames dansen;
privé-chauffeur of als gids door de t se
sea dienst doen; die vakmenschen S
voor het bezoeken van „misdadige.'»
ders" en nachtlokalen
Er zou een belangwekkend boet t'
deze toestanden te schrijven zijn.
boek, dat een historisch document 3
kunnen worden voor een periode, v- 3
alles op z'n kop stond en alle klassen" !1
bevolking door elkaar geworpen w 1(
Dat we midden in deze periode zitte*1 g
het nauwelijks merken, is een verscblp A
dat bij het wonderlijke gebeuren van 3
tijden behoort. ROU»' c(
h
w
VI
si
V
d
E
21
11
ls
A
L
d
n
41
n
d
si
n
V
V
fi
ti
s<
V
b
Z
n
SI
n
I
A
V
I
62. Maar toen gebeurde er iets dat heelemaal niet prei"
tig was. Een jong kaboutertje, die nog niet zoo neei iang
met anderen mee mocht om overal te helpen, was nefl
erg dom. Hij liep in een vaartje tegen een heele groote
roodsteenen bloempot aan en deze viel holderdebolder
naar beneden. De arme bloemetjes schreeuwden om riuip
en de kabouters stonden radeloos toe te zien, want
gevolgen waren verschrikkelijk....
2-3
