De Geheimzinnige Inbreker
si* Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 15 Maart 1932
Derde Blad
No. 22082
gebruikneming van de nieuwe electro-magneet
In het Natuurkundig Laboratorium.
REDE VAN PROF. Dr. W. J. DE HAAS.
Itj tegenwoordigheid van een groot aan-
Igenoodigden, w.o. de chef van het dep.
i hooger onderwijs, mr. van Beeck Cal-
heeft hedenmiddag in de groote col-
(Jkamer van 't Natuurkundig Laborato-
i de officiëeie ingebruikneming van
i nieuwen electro-magneet plaats ge-
Beschermt
Uw gezondheid!
TANU>T*ASTA
FEUILLET0N.
floen allen gezeten waren, hield prof. dr.
11, de Haas een rede, waaraan het vol
kje is ontleend:
Prof. de Haas.
lik heb geaarzeld over de vraag of het
^:hikt zou zijn, de groote electromagneet
het laboratorium in het openbaar te
kenen. Immers door verschillende 001-
lien die niet ter zake doen heeft de vol-
fediging van den magneet en zijn scha-
t-installatie vrij geruimen tijd ge-
|foch heb ik gemeend, dat eene officieele
struik stelling beter is, daar het mij
koieken is door een reeks brieven uit hei
tlenland, waar het bestaan van een
t'engewoon groote magneet aan de
Jiversiteit te Leiden ten deele bij ge
lote doorgedrongen is, dat de belang-
Bng in dit werk in het buitenland groot
voorts wil ik in deze officieele ope-
een daad zien van piëteit ter eere
I de nagedachtenis van een man, die
i zoo overwegend aandeel in het tot
hd komen van dit werk gehad heeft;
daad van piëteit tegenover de nage-
htenis van prof. Kamerlingh Onnes,
hnt hij had reeds voor 1917 het
p opgezet een groote magneet te con-
raeeren.
r de papieren van wijlen prof-
mes bevindt zich reeds een eigenhandige
[iets d.d. 24 Maart 1917. De plannen ble-
i na het jaar 1917 een tijd rusten. Een
uespondentie met prof. Weiss dateert
|t het jaar 1921. In de daarop navolgende
Iren coördineerde prof. Kamerlingh Onnes
pa aantal magnetische krachten, prof.
[eiss thans te Straatsburg, prof. Piccarci
lans te Brussel, prof. Woltjer. thans te
pndoeng en mij zelve. Als technisch ad-
ieur raadpleegde prof. Onnes onzen stad-
den ingenieur Blom, en het mag
r dezen plaatse wel eervol vermeld wor-
n, dat de ingenieur Blom geheel be-
gngloos zijn tijd beschikbaar stelde by dt
Jtwerking van de technische détails, dié
K de constructie van den magneet ter
pake kwamen.
[Ten slotte kon het werk, nadat de mag-
Vet zorgvuldig berekend was, volgens do
Tfinselen ln de dissertatie van Ferrer
i leerling van Weiss aanbesteed worden
'Januari 1924.
i de firma Siemens en Halske viel het
wrrecht te beurt, het werk uit te vocrpn.
Siemens en Halske heeft de opdracht op
voortreffelijke wijze vervuld.
Zoowel bij het vervaardigen van den
magneet als bij het maken van de schakel-
installatie hadden wij het voorrecht van
de groote constructieve ervaring van de
ingenieurs van de firma Siemens.
Het type van den magneet is het type
van Weiss.
De bediening en schakeling van den
magneet is in het lokaal zelve onderge-
hracht. De heer v. Weezei is met het dage-
lljksche toezicht belast, terwijl de heer
Walstra voor het algemeene toezicht en
de batterijen zorgt.
Misschien mag ik hier eenige
woorden over magnetenbouw in het alge
meen zeggen. Van oudsher dateert reeds
de magneetvorm van Rhumkorff. De
Rhumkorff electromagneetjes hebben een
groote verspreiding gevonden, men vond ze
vroeger in alle laboratoria: ook in de Na
tuurkundige Kabinetten der middelbare
scholen kan men nog vaak deze mag
neetjes vinden. Dit type is zuiver
empirisch op zijn sterkste velden gecon
strueerd. De magnetenbouw in den meer
engeren zin voor wetenschappelijke labora
toria bestemd, is ter hand genomen door
Du Bois en Weiss. Du Bois construeerde
in 1891 zijn volring model, een toroïde ge
lijkmatig bewikkeld met de koperdraad,
waardoor de bekrachtigende electrische
stroom loopt. Deze volring-magneet vol
deed niet. Hij vertoont een verzadiging der
magnetisatie, daar waar zij niet verlangd
wordt, d wz, diametraal tegenover de vrije
plaatsruimte tusschen de poolspitsen. Bij
dezen magneet heeft een groote verspilling
van electrische energie plaats. Weiss, later
gevolgd door Du Bois, heeft er den nadruk
op gelegd, dat de bewikkeling der mag
neten zoo dicht mogelijk bij de luchtspleet
der polen behoort te geschieden.
En de moderne Welss-, ook de Du Bois-
magneet vertoont dan ook een verzadi-
gingsmagnetisatie der poolschoenen. ter
wijl het magnetische juk, waaraan een
grooter doorsnede gegeven v.ordt dan de
poolschoenen magnetisch onverzadigd is.
Deze constructie is zoo te zeggen de
complementaire van de volring van Du
Bois. Het mag wel merkwaardig heeten,
dat de moderne magneet eigenlijk zeer in
vorm het oudste empirische model van
Rhumkorff nadert. De ontwikkelingsgang
is eene geweest analoog aan den mi-
croscopenbouw Er zijn oude microscopen
empyrisch gebouwd, die reeds een groote
apertuur hadden, geleerd door de ervaring,
dat dit het oplossend vermogen ten goede
kwam.
Men kan. veilig zeggen, dat de Weiss-
magneet de best bestudeerde en gecon
strueerde is, welke bestaat. En het
is dan ook geen wonder, dat de groote
electromagneet, die rtraks berieden zult
zien geheel het Weiss-type vertoont. De
waterkoeling is geheel dezelfde als bij
Weiss. Het water wordt centraal toege
voerd en paralel door het systeem kope
ren vierkante buizen geleid, waar de elec
trische stroom in série doorgaat. De koe
ling is zoo effectief, dat bij de zware
stroombelasting door de buizen van 400
I Amp. het koelwater een 12 gr. in tempe-
ratuur rijst. De electrische stroom wordt
1 toegevoerd over een. paar centraal aange-
brachte sleepringen. Zoowel de centrale
water als stroomtoevoering zijn op deze
i wijze aangebracht op advies van den heer
i Blom. Door deze wijze van voeding van
den magneet is niettegenstaande het groote
gewicht van het geheel, 14.000 K.G.. een
groote bewegelijkheid verkregen. En het»
kost geen moeite om het geheel dat op een
kogellager rust met behulp van een worm
wiel om een vertioale as te draaien.
Het beginsel van gemakkelijke beweeg
baarheid is bij de geheele constructie
doorgevoerd. Zoo kunnen de poolkemen,
die ieder 900 K.G. wegen, gemakkelijk met,
behulp van een Daar op de magneet aan
gebrachte motoren versteld worden. Het
is evenzeer mogelijk voor het geval een
verticaal magnetisch veld gewenscht is. de
geheele magneet verticaal te zetten op
eenige daartoe speciaal aanwezige palen.
Het spreekt van zelf. dat gezien het
enorme gewicht, de verticaalstelling met
behulp van een loopkraan moet geschieden
Deze loopkraan is speciaal voor het kippen
van de magneet door den heer Blom ont
worpen en door de firma Stork uitgevoerd.
De geheele manoeuvre kan binnen het uur
geschieden. De poolschoenen. te zwaar om
met de hand gehanteerd te worden, wor
den door middel van de loopkraan op hun
plaats gebracht.
Beneden zult gij opgesteld vinden, naast
den grooten magneet, de eerste magneet
in dit laboratorium gebruikt en die nu te
recht een plaats gevonden heeft in het
historisch museum van Dr. Crommelin.
Want met dit kleine magneetje heeft
Prof. Zeeman in dit laboratorium zijn be
roemde experiment gedaan van den in
vloed van het magneetveld op het uitge
zonden licht der atomen. Het Zeeman
effect is gebleken in den loop van meer
dan 25 jaren ontwikkeling van den bouw
van het atoom een der meest geschikte
leiddraden ter ontwarring der ingewik
kelde structuurverschijnselen van het
atoom te zijn.
Het verschil in aspect dezer eerste en
laatste magneet is werkelijk verbluf
fend. U krijgt met het kleine magnee
tje een soort van medelijden. Het gaat er
mee als wanneer men op een grasveld wat
heele jonge hondjes ziet spelen, wat katjes
of een heel klein kind. Een glimlach trekt
over onze ziel. Zoo gaat het ook hier.
Daartegen contrasteert de nieuwe mag
neet als iets massiefs, men kan er be
wondering voor gevoelen, maar ik weet
niet of het U gaat als mij: in deze groote
technische scheppingen gevoelt men ook
iets brutaals, iets als een zich te zeer op
dringende techniek en mechaniseering.
Doch ik moet U toch waarschuwen
niet te zeer medelijden met- het kleine
instrument waar Zeeman toch maar zijn
groote ontdekking mede gedaan heeft, te
hebben. Ik moet, om U dit duidelijk te
maken even voortgaan op de theorie van
de magnetenbouw die door Stefan en
Ewing ontwikkeld is. Schoon ik deze
theorie niet juist kan achten geeft zij een
vrij goede benadering. Zij leert ons de
sterkte van het magnetische veid tusschen
de polen van den magneet, het interferri-
cum genaamd, te berekenen.
De voornaamste deelen. waar het
op aankomt zijn de poolstukken. Deze
poolstukken hebben den vorm van afge
knotte kegels van ijzer. Zij zijn door de er
omheen loopende stroom geheel gemagne
tiseerd. De proeven worden nu als regel
gedaan tusschen de twee kleine eindvlak-
ken van de ijzeren afgeknotte kegels,
waarvan de eene derhalve Zuid, de andere
Noord gemagnetiseerd is.
De sterkte van het veld tusschen de
polen wordt nu geleverd door de grootte en
afstand van beide eindvlakjes. waarbij op
gesteld moet worden de magnetische wer
king van de mantels der afgeknotte ke
gels, die zich in magnetischen toestand
bevinden. De theorie van Stefan leert nu.
dat het aandeel van het conische gedeelte
der kegels een bijdrage levert die gelijk is
aan de natuurl. log. van d? verhouding
van de stralen van boven- en grondvlak
der kegels. Dat wil derhalve zeggen, dat
indien men een magneet maakt, waar
bij men de lineaire afmetingen bv. met een
factor 5 vergroot en men de ruimte
waarin de proeven gebeuren hetzelfde laat,
de magn. krachten maar met 'n veel klei
nere factor vermenigvuldigd worden. Als
prof. Zeeman met mjjP groote magneet
zijn proeven gedaan zou hebben in de
zelfde proefruimte als in 't kleine Rhumk.
magn. beneden, zou hij slechts een factor
in zijn voordeel, schattenderwijze van twee
gehad hebben.
Men ziet derhalve dat men het kleine
dat voor uw voeten komt niet te zeer moet
verachten. En dat men geen gevoel van
medelijden met een kleine ma.gneet be
hoeft te hebben. Kleine magneten zijn vin
nige dingen.
We willen nog een opmerking aan het
gezegde vast knoopen. Daartoe geef ik het
volgende voorbeeld. Mijn groote magneet
beneden heeft een diameter voor het
grondvlak van de ijzeren afgeknotte kegel
van 40 cm. Ik zou nu bijzonder graag
werken met magneetvelden, die in de
zelfde proefruimte ongeveer anderhalf
maal zoo groot zijn. Dat lijkt geen over
dreven eisch. De berekening leert dat in
een bepaald geval ik de lineaire afmetin
gen van den magneet moet vermenigvuldi
gen met een factor ongeveer 5. Dat. wil
derhalve zeggen dat het volume ongeveer
met de derde macht zou groeien.Een derge
lijke magneet zou ruw geschat kosten
twee miilioen gulden.
Men ziet hoe onmogelijk het probleem
der sterke velden wordt. Laat ik ter ge
ruststelling eraan toevoegen dat geen voor
stellen aan curatoren van mij zullen uit
gaan om dit te bereiken.
RECLAME.
5744
In ons klimaat is hef van bizonder
belang, den mond steeds schoon
en frisdi te houden. Poetst daarom
Uw tanden 's morgens en 's avonds
met Odol-tandpasta. U proeft
direct hoe frisch Uw mond door
Odol-tandpasta wordt.
in 98 landen hei meeat gewilde merk I
Men kan ook een anderen weg inslaan.
Inplaats van de straal van het grondvlak
te vergrooten, en derhalve veel grootere
magneten te bouwen, kan men de straal
van het kleine vlak van de afgeknotte
kegel verkleinen. Doch dan wordt de
ruimte voor de experimenten uitermate
klein en zou men gedwongen zijn een
speciale microtechniek te scheppen.
Nu is men in de richting van de micro
techniek wel ver gekomen, doch vooral
daar waar het gegeven in de natuur
daartoe dwingt. Bacteriologen kunnen met
behulp van de micromanupulator één
bacterie hanteeren. Ik las in een rapport
van de malaria-commissie van Prof.
Schüffner ik citeer hierbij uit de her
innering hoe men in een laboratorium
ts Calcutta bij malariamuggen, die even
zeer koorts hebben als menschelijke ma
laria-patiënten, de lichaamstemperatuur
door middel van kleine thermometertjes
thermo-elementjes registreerde. Doch in
de physica zou een dergelijke microtech
niek v/el uitermate tijdroovend worden,
terwijl de nauwkeurigheid van de proeven
zeer zou dalen.
Kapitza in Cambridge heeft een gansch
anderen weg ingeslagen om sterke magne
tische velden van een vrij groote uitge
breidheid te maken. De methode is zeer
ingenieus. Een dynamo wordt plotseling
kort gesloten door een klos van dikke
koperstaaf gemaakt. De bewegingsenergie
van de draaiende dynamo wordt dan plot
seling uitgeput in het sterke ontstaand
magnetisch veld van de klos. Met deze
methode zijn de sterkste velden bereikt,
die tot dusver op aarde bereikt zijn De
velden worden van de orde van 300 Kilo-
gauss. de stroom in de klos van de orde
van 70.000 Ampère.
Prof. Kamerlingh Onnes heeft mij vroe
ger erover gesproken ook hier te Leiden
een dergelijke inrichting te maken. Maar
de methode is extreem kostbaar. En heeft
daarbij andere belangrijke nadeelen. De
magnetische velden ontstaan en verdwij
nen weer in een honderdste seconde en
Kapitza is gedwongen voor iedere meting
een speciale meetapparatuur te bouwen.
Men ziet, dat de moeilijkheid die men
voor hooge velden in de ruimte krijgt bij
de statische magneten, men hier weer
terugkrijgt in den tijd.
Er komt trouwens bij de methode Kapi
tza nog een andere principieele moeilijk
heid. Wil men sterk magnetische substan
ties meten in het interessantste tempera-
tuurgebied, d.w.z. bij lage temperaturen
bestudeeren. dan is te verwachten met de
methode Kapitza dat men niet goed zal
weten wat men eigenlijk meet. Want het
magneetveld verandert de inwendige ener
gie van de substantie. Het opkomend en
verdwijnend veld verwarmt en verkoelt de
stof en het staat te vreezen dat men een
toestand zal meten tusschen de adiabati-
sche en isothermische toestand in, die niet
al te best gedefinieerd zal zijn.
Samenvattend kan men zeggen, dat het
probleem van extreem hooge velden van
alle kanten vastloopt en dat noodig is geld
en dat geld een van de moeilijkste dingen
der wereld is. behoef ik in dezen tijd van
overigens schijnbare armoede wel niet te
zeggen.
Ik mag dan ook wel zeggen, dat het idee
dat bij prof. Onnes voorzat bij de con
structie van den magneet zeker niet was
extreem hooge velden. Het doel is geweest
gemiddeld hooge velden van groote uitge
breidheid. En dit probleem lag binnen de
grenzen der mogelijkheden. Welke kwesties
zijn van belang bij het bestudeeren van de
magnetische verschijnselen der stof. Voor
al de kwesties van de magnetisatie bij lage
temperaturen. Het magnetisme der stof is
een temperatuur-gevoelig verschijnsel. Er
zijn verschijnselen die dit niet zijn. alles
wat met de radioactiviteit samenhangt en
waarschijnlijk zeer veel wat met de kern
van het atoom te maken heeft voelt niet
wat het voor ons zoo familiaire begrip dei-
temperatuur is. Het magnetisme is even
wel een verschijnsel, dat zeer aan de op
pervlakte van het atoom ligt. Alleen bij de
groep der zeldzame elementen ligt het
wat dieper in het atoom. En alles wat aan
den rand van het atoom ligt is zeer tem-
peratuurgevoelig.
Het is nu duidelijk, dat wanneer men de
temperatuur laat dalen en derhalve de
invloed van de temperatuur geringer
wordt, uitwendige reguleerende krachten
die het atoom aangrijpen, b.v. de magne
tische krachten een grooter invloed krij
gen en betrekkelijker wijze bij lage tempe
ratuur met een zeer veel grootere factor
vermenigvuldigd, werkzaam zijn.
Het is derha've zaak het magnetisme
vooral bij lage temperaturen te onder
zeeken.
Maar om dit te doen moet men de stoffen
in vloeibaar Helium of waterstof dompelen
en heeft men derhalve glazen vaten noo
dig waar deze vloeistoffen in staan te
koken. Dit dwingt ons, daar deze vaten
een aanzienlijke ruimte vereischeri, over
uitgebreide magneetvelden te beschikken,
en deze weer liefst zoo sterk mogelijk.
Hiermede heb ik het doel aangewezen,
dat gesteld was, uitgebreide velden.
En nu wil het geluk, dat aan dezen eisch
redelijk wel te voldoen is.
Want er is een algemeene regel bij den
magnetenbouw; die luidt: vergroot men
alle lineaire afmetingen en het aantal
ampère-windingen met eenzelfde factor,
dan krijgt men in de natuurlijk met de
zelfde factor vermenigvuldigde experimen
teerruimte, dezelfde sterkte van het mag
netische veld.
En het is nu zonder meer duidelijk, dat
v.'ilde men in het magneetje van Zeeman,
de glazen onderbrengen waarin de lage
temperatuur gemaakt wordt, uitermate
zwakke en niet homogene magnetische vel
den zou krijgen, terwijl dit in een sterk
vergrooten magneet nog redelijk v/el ge
lukt.
Ik hoop u duidelijk gemaakt te hebben,
dat bij de constructie van dezen magneet
geene recordjagerij heeft voorgezeten,
geen verlangen de op een na grootste mag
neet ter wereld te bezitten, neen deze
magneetbouw is de logische consequentie
od den weg in staat te zijn den magneti
schen bouw der materie te kunnen oestu-
deeren.
Wenscht men zeer sterke velden, zoo zal
men moeten wachten op geheel nieuwe
verschijnselen, b.v. eene sterk magnetische
legeering of een Amerikaansche millio-
nair, r ie zich over ons ontfermt.
Overigens mag ik wel even vermelden,
dat de m.i. interessantste poging tot mag-
Uit het Engelsch door A. TREUB.
- Ik zou denken, Eric, antwoordde hij
l/wg, dat je, opgevoed zooals je bent, de
Ideefdheid zoudt hebben te
[- Beste vader, viel Eric ongeduldig in
rede, dit ken ik alles al van buiten,
jar mijn beleefdheid gaat niet zoo ver,
t ik u kan toestaan handel te drijven in
I tenten der goddeloozen. Wat voor zaak
k het? En waarom moet zij geheim ge-
ponden worden?
Spencer, klonk sir Peter's scherpe
'tem, voordat Aimsbury nog kon antwoor
dt®. Mijnheer Aimsbury gaat nu heen.
1 Eric keerde zich opeens naar den baro-
I tet toe.
I - Een wenk, dat ik geen verdere vragen
["teer moet doen? vroeg hij boos.
I,- Een herinnering dat je nog zeer jong
®t' verbeterde sir Peter minachtend.
™c's oogen schitterden dreigend. Hij
I Éi een Uijna onoverwinnelijke lust om
Ir® yerwaanden snoever, die bezitter van
I tiê üt;el beweerde te zijn geweld aan te
maar bij nader nadenken begreep
I K*'
I Eaid dit niet zeer aangenaam zou
Idas béP de kamer uit. met de ge-
|~™te, dat zijn vader minder geheimzin-
Iif,zou blijken te zijn in de vertrouwelijk-
I 'o van den donkeren tuin.
wnsbury liep om de tafel heen en reikte
«hand aan sir Peter, die haar zonder
'«lelijkheid drukte.
öi goeden avond sir Peter, zei hij
'telend. Ik dank U. U zal me zien op
- Den twintigsten Mei, zei Harker.
I Den twintigsten Mei, herhaalde
I v later dan 10 uur 's avonds, zei sir
I -fr. op de klok ziende.
Of er voor. zei Aimsbury met een
flauwen glimlach. En ik denk. dat het
lang er voor zal zijn. Goeden nacht,
Cm volkomen oprecht te zijn. Aims
bury, hoop ik, dat ik je nooit weer zien
zal, zei sir Peter met een vreugdeloozen
glimlach.
Dat begrijp ik. Dat begrijp ik. Ha, ha!
Goeden avond, sir Peter; goeden avond,
Harker.
Goeden avond, Aimsbury.
Harker deed zijn tasch met een scher
pen klap dicht.
Deze P.N. voor tienduizend, sir Peter?
vroeg hij, toen de deur zich achter Aims
bury en Spencer gesloten had. U verliest
kapitaal
Ik zal wel tobben over de P.N., Har
ker, viel sir Peter in de rede. Je vergeet
deze borgstelling.
Hij keek snel over de tafel.
Waar zijn die obligaties? vroeg hij
scherp.
Hier in, antwoordde Harker, op zijn
lasch kloppend.
Laat ze hier. Ik wil ze vanavond door
kijken.
U zal gevaar loopen..
Ik ben er aan gewend gevaar te loo
pen, Harker.
Sir Peter nam de enveloppe, die Harker
hem met tegenzin overhandigde, en glim
lachte boosaardig, terwijl hij ze op zijn
hand woog.
De P.N is zoo goed als gedekt, Har
ker, zei hij zacht.
Harker keek een oogenblik, of hij het
niet begreep toen werd hij ongeloovig.
Maarmaar stotterde hij. U kan
niet goochelen met deze!
Niet, Harker? vroeg sir Peter, met de
zelfde zachte zelfvoldane stem. Kan ik
dat niet?
Harker stond op en nam met een drif
tig gebaar zijn tasch van de tafel. Hij
duwde zijn stoel hard achteruit, en deugd
zame verontwaardiging maakte zijn flinke
stem nog krachtiger.
Dat kan U niet! zei hij nadrukkelijk.
Ik zou je niet willen tegenspreken,
Harker.
Zooals de zaken staan, ben ik niet
heel gerust over dezen handel, sir Peter.
Volstrekt niet gerust. Een borgstelling van
die waarde
Het spijt me voor je gemoed, Harker.
Het lijdt onnoodig.
Intusschen geloof ik, dat het beter is
dat U mij de stukken laat meenemen, sir
Peter
Harker strekte zijn hand uit naar de
obligaties en sir Peter glimlachte met
ware vroolijkheid.
Toch niet bang dat de Decker van
avond een bezoek zal brengen? vroeg hij
schertsend, de obligaties achter zich leg
gend.
Harker gromde, aarzelde een oogenblik
en ging toen naar de deur.
Reken niet op mij in een of andere
niet zuivere zaak, zei hij, op den drempel
staan blijvend. Ik kan het Huis Brace al
leen dienen, zoolang het eerlijk is!
Sir Peter's antwoord ging verloren bij
het slaan van de deur, maar zijn stem
ming had niet veel geleden onder de
scherpe opmerking van Harker, en hij
liep door de kamer in een uitstralende op
gewondenheid. die bijna voelbaar was.
Want. hij wist, zoo zeker alsof Aimsbury
het hem gezegd had. dat de biscuits-fabri
kant de obligaties zou inlossen zelfs al
moest het hem zijn laatste cent kosten.
Hij wist, dat Aimsbury niet anders zou
durven doen dan ze inlossen. Er bleef
slechts over het half in zijn hoofd ge
vormde plan tot rijpheid te brengen en
Aimsbury zou den 20sten Mei voor de vijf
tig duizend in gebreke blijven en dienten
gevolge zou Aimsbury gedwongen zijn zijn
bloeiende zaak te verkoopen, teneinde de
obligaties af te lossen en zijn naam te
redden.
Maanden jaren lang had sir Peter ge
leefd met. de lucht van dorre verrotting in
zijn neusgaten de dorre verrotting van
de planken en balken van het Huis Brace,
en de bitterheid er van had zijn kieskeu
righeid ondermijnd, zoodat hij nu den
steun welkom heette, dïe de oneerlijkheid
hem bood zooals veel anderen dien
aanvaard hebben, als hij stevig genoeg
scheen om de spanning te verdragen en
hij legde het fundament er voor in het
brandoffer van zijn geweten. Hij rede
neerde juist, dat zijn dak niet het eerste
zou zijn, dat door bedrog gesteund werd.
Illj liep in gedachten heen en weer op
het haardkleed en lichtte zijn hoofd op
toen een zachte stap in de kamer klonk.
Hallo, Enid, zei hij vriendelijk, toen
zijn dochter een boek kwam halen. Ben je
weer in een goed humeur, lieve?
U is er blijkbaar weer in, antwoordde
Enid onverschillig, terwijl zij haar vader
koel aanzag.
Ik kan het niet helpen, verontschul
digde hij zich. Want daar is de laatste
steen van het herstelde Huis Brace!
En hij wierp de obligaties met een melo
dramatisch gebaar op tafel.
HOOFDSTUK X.
Henry Aimsbury liep door den tuin met
een voldaan gevoel en bleef naast het
nieuw geverfde hek staan om den heer
lijken geur van de bloembedden en de
vochtige aarde in te ademen. De avond
was goed besteed en de oogenblikkelijke
ergernis en vage vrees, die veroorzaakt
waren door sir Peter's vreemd gedrag, wa
ren verdwenen bij de geruststellende we
tenschap, dat morgen een zeer noodige
som geld in zijn bezit zou zijn.
Hij tikte liefkoozend op zijn zak en bij
het openen van het hek floot hij het
deuntje, dat hij gefloten had toen hij in
de bibliotheek zat.
Vader!
Hij schrikte hevig toen Eric uit de
schaduw van den muur in het maanlicht
te voorschijn trad.
Goede hemel, mijn zoon! Je deed me
schrikken.
Wat had U voor zaken met sir Peter,
vader?
De vraag werd dringend uitgestooten en
Aimsbury had moeite een onoprechten
lach te voorschijn te brengen.
Ik dacht een oogenblik, dat je een
struikroover waart, Eric, antwoordde hij,
terwijl hij vergeefs trachtte wat harte
lijkheid in zijn zenuwachtige stem te
leggen. De zaken? Niets. Volstrekt niets.
Alleen een kleine privézaak
Eric geloofde niet ,dat het „volstrekt
niets" was en zei dit ronduit aan zijn
vader.
Aimsbury kreeg een kleur. Het kwam
hem voor dat Eric nu en dan geneigd was
zijn kinderplicht te vergeten.
Met welk recht waag je het mij te
ondervragen? vroeg hij streng. Je vergeet
je zelf!
Dat zei U kortgeleden ook, antwoord
de Eric met harde stem, waarin geen
spoor van humor was. Mijn recht het U te
vragen ligt in hetgeen ik weet van Uw
meening omtrent sir Peter. Tot nu toe
heb ik Uw vertrouwen genoten
Ik wensch niets meer hierover te
hooren, viel zijn vader boos in En ik heb
er niets meer over te zeggen behalve je te
herinneren, dat het een particuliere zaak
is. Een particuliere zaak. Ik hoop dat je
dat goed begrijpt!
Is het niet bij U opgekomen, vader,
dat de beste verontschuldiging, die U
jegens het nageslacht kunt maken, is het
mij goed verzorgd achter te laten?
Wat bedoel je?
Ik bedoel, dat U geen eerlijk spel
speelt, vader! klonk zonder omwegen het
antwoord. Als jonger deelgenoot sta ik er
op te weten wat dit voor een zaak is,
(Wordt vervolgd).
