LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 6 Februari 1932
Vierde Blad
No. 22050
wmentaire Anecdotes
en incidenten.
PARLEMENTAIR OVERZICHT
RECHTZAKEN.
^fijflalHEEREN BAAI
IT5EH «e het WI1TE
aargang
Door D. HANS.
Boon minister een strijdlustig per-
- fiat hangt er heelemaal van at. Ik
«er vriendelijke ministers gekend,
ïclt lichtelijk-fanatieke. Ising, in z'n
E een vorige schets vermelde boekje
■het over „zekeren Minister van
"die den indruk gaf, alsof hij ge-
nd de hand aan het gevest van
Ljer te slaan en het ook eenmaal
tbloot had." Deze warm-bloedige
e naar den naam Forstner van
"ov en had zitting in drie achter-
-iide ministeries: het eerste kabi-
tirbecke. het kabinet-van Hall en
inet-van den Brugghen. Men ziet
citaat bovendien, dat de militaire
•s destijds nog de gewoonte had-
io uniform in het parlement te ver-
'n half ontbloot rapier in het de
in, dan demonstreerde de Minister
ancien van Doorn in de zestiger
p een onschuldiger wijze zijn boos-
Éoordat hij „verbolgen zijn gouden
■-os over de tafel wierp." Ministers
konden snuifdoozen zijn er echter
niet meer. En zijn opvolger, ,Dr. A.
was ook al een pittig kereltje,
Len de Kamer op zekeren dag aan-
op overlegging van een zeker stuk,
- hfi een vuist, legde die op z'n
'uille. en riep uit: „Hier zit het in,
de Kamer krijgt het niet!" Fats!
"jnlieer de Voorzitter," zoo sprak
ister van Financiën Schimmelpen-
op 26 April 1867 tot den president
:ste Kamer mr. Philipse, „gij hebt
er overbodig geacht over het eer-
fdstuk der staatsbegrooting te la-
-mmen, omdat de aanneming in
rd der zaak ligt. In zooverre heb ik
'e mee." Maar de Minister sneed
-lijk in de vingeren, want het eer-
-fdstuk was reeds vier maanden
jr door de Kamer aangenomen.
*n pijnlijk oogenblik had eens de
er van Justitie mr. van Lilaar. Zijn
i tot afschaffing van de doodstraf
in 1870 in de Tweede Kamer be
lt Het ontwerp was vergezeld ge-
an een zeer bekwame Memorie van
ting: men sprak later zelfs van
~oemde" Memorie. Het was een pu-
geheim, dat deze Memorie gesteld
~r een hoogst-bekwamen referen-
mr. A. de Pinto. Welnu, niemand
- dan Heemskerk-Vader kwam er in
4>at voor uit, dat hij den Minister
de vader van dat stuk beschouw-
later, in de Eerste Kamer, zei de
emers zelfs van een argument, dat
ister in het debat gebruikte: „Dat
ndig, te talentvol; het zou doen
dat de Minister zelf de Memorie
lichting gesteld had." Intusschen:
ar kreeg er zijn ontwerp dóór.
zijn slecht-sprekende leden ge-
maar ook slecht-sprekende Mi-
!en éclatant voorbeeld van deze
s blijkbaar de Minister van Kolo-
Menbeck geweest (1862'63). B.
hrijft: „Ik heb nooit een Minister
nd die zoo slecht bij 't woord was
Hij kon eenvoudig geen zinsnede
"k improviseeren. Wat deed men
en zorgde voor de noodige stoplap
pen, zoodat Uhlenbeck altijd den volgen
den ochtend eerst aan 't woord kwam en
dan telkens met de sprekers van den vo-
rigen dag „afrekende". Kappeyne en C.
van Heukelom waren destijds de mini-
sterieele adjudanten en kwartiermakers.
Zij maakten de aanteekeningen en zorg
den 's avonds voor een dragelijke ministe-
rieele speech." Fraaie toestand, nietwaar?
Unicum: in 1862 werden twee wets
ontwerpen door de Tweede Kamer op ver
zoek van de Regeering verworpen. Het
Maas-tractaat met België en een onteige-
ningsontwerp voor de spoorweg Leiden
Woerden. Het nieuw opgetreden kabinet-
Thorbecke kon zich met die ontwerpen
niet vereenigen, maar kon ze om juridi
sche redenen ook niet intrekken. Er was
een uitspraak van het parlement noodig.
Dus vroeg de Regeering om verwerping.
Aldus geschiedde.
Diep-tragisch feit op 3 Juni 1859:
to«n-overleed de afgevaardigde van Breda,
de heer L D. Storm, terwijl hij een rede-
voering hield over een wetsontwerp in
zake het militaire contingent voor Lim
burg De vergadering werd verdaagd rot
den volgenden dag. Toen Thorbecke, die
in Storm een trouw vriend had verloren,
aan het woord kwam, begon hij met het
argument te herhalen, dat Storm had
moeten afbreken. Men weet. dat in 1899
een dergelijk feit zich voordeed: toen was
het de heer Bahlmann, die eveneens
sprekend over een militair ontwerp, n.l.
het plaatsvervangings-ontwerp van Mi
nister Eland tijdens zijn rede de
geest gaf.
Blok vertelt nog„Op 27 September
1366, na aanneming van de motie-
Keuchenius, had de pas gekozen afge
vaardigde voor Zwolle, de Kamper Burge
meester Wttwaal vah Stoetwegen, zich
zóó opgewonden over de nederlaag van
de Regeering, dat hij bijna terstond na
zijn terugkeer in zijn hotel ontsliep."
„Eén geval," zegt dezelfde, „één ge
val kwam er voor van plotselinge zins
verbijstering tijdens het debat. Ik noem
hier geen naam." En ik zal mijnerzijds
den naam niet noemen van den vermaar
den staatsman, die tijdens een rede plot
seling z'n kunstgebit verloor. Hij ving het
nog bijtijds op, vóór het op den grond
terecht kwam!
Duels zijn uit de mode. Vroeger be
stonden ze. blijkbaar ook tusschen parle
mentsleden. In een vinnigen debatsstrijd
tusschen Rutgers van Rozenburg en van
Dedem zei laatstgenoemde: „De geachte...
ik bedoeld afgevaardigde:" Rutgers zond
daarop z'n getuigen naar van Dedem.
maar den afloop van de affaire vermeldt
de historie niet Tegenwoordig scheldt
men elkander ook nog wel uit. maar na
de vergadering wandelt men dar. weer
gemoedereerd samen over het Binnenhof.
Een zeer vermaarde griffier van de
Tweede Kamer is mr. Daniel Veegens ge
weest. In 1881 vroeg hij ontslag. Alge
meen verwachtte men dat de commies
griffier, mr. P. W. A. Cort. van der Lin
den. hem zou opvolgen. Maar ziet, op den
zelfden dag dat Veegen's ontslag inkwam,
werd Cort van der Linden benoemd tot
hoogleeraar in Groningen. Toen volgde de
latere minister mr J. D. Veegens zijn va
der als griffier op, Eenzelfde karakteris
tieke en scherpe Veegenskop bleef het
bureau der Kamer stoffeeren.
EERSTE KAMER.
DE PACHTWETTEN.
De Minister's van Binnenlandsche Zaken
en van Justitie, maar vooral eerstgenoem
de, op wiens terrein het onderwerp meer
speciaal lag, hebben een ernstige neder
laag geleden.
Immers
de Eerste Kamer heeft, nadat de Mi
nister van Justitie nog een korte redevoe
ring had gehouden ter ondersteuning van
het den vorigen dag gehouden betoog van
zijn ambtgenoot, de Pachtwetten verwor
pen: het eerste ontwerp (de Pachtwet
zelf) met 25 tegen 21, het tweede (de
Pachtcommissies) met 24 tegen 22 stem
men. Tegen de eigenlijke wet stemden de
anti-revolutionairen, de christelijk-histo-
rischen. de liberalen en 6 katholieken, na
melijk de heeren Arntz, Dobbelman, Jan
sen, Blomjous, Michieis van Kessenich en
Van Sasse van IJsselt. Gisteren schreven
we, dat er ten minste 6 katholieken noo
dig zouden zijn voor de verwerping, wel
nu, die kwamen er juist.
Zal dit votum, dat niet nalaten zal in
landbouw.-kringen (enin katholieke
kringen vooral!) veel deining te verwek
ken, politieke gevolgen hebben?
Neen.
Tijdens de discussie hebben enkele spre
kers laten uitkomen, dat Minister Ruys
de Beerenbrouck volstrekt niet zou behoe
ven af te treden, indien het ontwerp zou
worden verworpen. Wij houden het er dan
ook voor, dat dit niet zal gebeuren, en de
formateur van het kabinet aan het be
wind zal blijven. Met dit al is het toch
een belangrijk echec, omdat het om prin-
cipieele zaken ging, die voor de Eerste
Kamer vooral vastzaten aan het veel-be-
streden continuatie-recht, hetwelk den
rechter bevoegdheid zou geven, onder be
paalde voorwaarden de pacht tegen den
zin van dein eigenaar in te verlengen.
Daarbij kwam dan ook nog de bepaling,
dat den pachter vergoeding moest wor
den gegeven voor verbeteringen, die hij
op het land liet aanbrengen. Een en an
der, zoo hadden de tegenstanders betoogd
tastte het eigendoms-recht aan en gaf
den pachter feitelijk de beschikking over
de beurs van den eigenaar. Vandaar de
verwerping.
WIJZIGING AUTEURSWET.
Hierna heeft de Kamer de wijziging der
Auteurs-wet in behandeling genomen, na
dat een voorstel van den heer Wibaut,
om die behandeling te schorsen totdat de
Minister van Justitie de briefwisseling zou
hebben overgelegd welke over het betrok
ken onderwerp (muziek-auteursrecht) met
den Franschein gezant is gevoerd, met 26
tegen 20 stemmen was verworpen. De
Minister had trouwens tegen die overleg
ging bezwaar, meende dat de correspon
dentie geen juisten indruk zou maken en
dat bovendien voor die. overlegging de
toestemming der Fransche Kegeering
noodig zou zijn.
Over het ontwerp ïdat aan het bureau
Buma te Amsterdam,tot op zekere hoogte
een monopolie inzake muziek-auteurs
recht verschaft: dat van zeer technischen
aard is en de groote massa van het pu
bliek uitteraard koud laat) zijn eenige
redevoeringen gehouden. De heer De Sa-
vornin Lohman verdedigde het, hoofdza
kelijk op nationale gronden, en omdat hij
re MOORD OP DEN HEER
ESCHAUZIER.
DE KWESTIE DER VALSCHE CHEQUE.
(Vervolg van gisteren).
Na heropening van de zitting wordt de
heer E. J Pabst, kassier van de Ned.-
Ind. Suikerunie, gehoord. Hij verklaart
den indruk te hebben, dat het schrift van
de betaalbaarstelling op de achterzijde der
kwitantie niet van wijlen zijn directeur
den heer Eschauzier afkomstig was. Het
kwam zelden of nooit voor, dat de heer
E. grootere betalingen op andere wijze
deed dan per giro of chèque.
Dr. W. F Hesselink, Arnhem, dir. v. d.
Keuringsdienst aldaar, heeft de kwitantie
en verschillende vergelijkingsstukken on
derzocht. Zijn conclusie, neergelegd in
een rapport, is geweest, dat het geschre
vene op de kwitantie, zoowel op den voor
als den achterkant van de hand van den
verdachte K. is. Wel zijn de schrifturen
van verschillenden aard. Dat op de ach
terzijde wekt den indruk van nabootsing
van een anders handschrift, terwijl de
handteekening op de voorzijde „auseinem
Gusz" is geplaatst. Het schrift van de
handteekening op de voorzijde is dan ook
meer karakteristiek. Doch zoowel het eene
als het andere moet door verdachte K.
zijn geschreven. Degene, die de handtee
kening plaatste, was gewend een horizon
tale handteekening te zetten. Bij beide
handteekeningen is de schrijver te hoog
begonnen. De schrijfbeweging en de
overgangen naar andere letters op het
schrift van de kwitantie vindt men pre
cies zoo terug op het handschrift van
verdachte. Het geheele complex van ver
schijnselen levert volkomen hetzelfde
handschrift als dat van K. De beginhalen
een gebreideld monopolie voor een Neder -
landsch bureau beter achtte dan een on
gebreideld voor een buitenlandsch bureau.
Maar de heer Fock moest er niets van
hebben, wees er op dat zeer vele Neder-
landsche artiesten zelf tegen het ontwerp
zijn en achtte het voorts een ernstige
leemte, dat de voorwaarden zelf, de
eischen waaraan het bureau moet vol
doen, niet in het ontwerp zijn opgenomen.
Ook de heer Anema had gaarne deze
voorwaarden in het ontwerp opgenomen
gesieji maar nu ae er niet instaan, zal
hij daarom niet tegenstemmen.
Een andere houding daarentegen nam
de heer Ten Have aan. Hij voegde zich
bij de tegenstanders, omdat hij geen aan
leiding zag aan de Buma een uitzonde-
xings-poatie toe te kermen. Ook de heer
Hermans was tegen de wet. Over de Sa-
ceur zijn geen klachten gerezen, maar
met de Buma ligt iedereen overhoop. Deze
spr. hield een humoristische beschouwing
over de componisten. Voor zoover zij
goede muziek leveren zei hij zijn
t meer de dooden dan de levenden (vroo-
lljkheid). De componist van „Ich küsse
Ihre Hand, Madam!", is daar rijk van ge
worden. (Luid gelach), maar wie Beet
hoven's zevende smetteloos uitvoeren, lij
den atmoe. Namens de katholieken heeft
de heer Van Lanschot verklaard, dat zij
zullen voorstemmen, omdat zij door het
ontwerp de Nederlandsche muziekbelan-
gen bevorderd achten.
Het verdere debat is daarna tot de vol
gende week verdaagd.
HAGENAAR.
van de handteekening op de voorzijde ziet
desk. aan voor een St. Bij ieder hand
schrift komen verschillen voor. Het hand
schrift op de achterzijde wekt duidelijk
den indruk van te zijn nagemaakt.
Mr. Nederveen vraagt den deskundige
of het juist is, dat nabootsing van schrift
niet in den regel 'n soort bliksemschrift
oplevert.
Dr. Hesseling antwoordt, dat dan in
derdaad wel eenige bijzondere verschijn
selen zich plegen voor te doen.
Desk. heeft verschillende proeven van
handschrift van K. onderzocht.
Verdachte K. wordt dan nader ver
hoord. Hij ontkent de valschheid in ge
schrifte. Dat het jongetje Visser verdachte
herkent, moet een vergissing zijn. Hij is
ook niet in het café geweest, verd. was
thuis. Dat is bij het vooronderzoek ge
bleken.
President: U beweert, dat u de porte-
monnaie niet gebruikte om geld in te
bergen. Wat deed u er dan mee.
Verd.: Die had ik alleen des Zondags
bij mij. Dan zaten er sleutels in.
Pres.: Dat is alweer onwaarschijnlijk.
Dus u blijft ontkennen?
Verd.: Ja.
De terechtzitting wordt hierop ge
schorst tot heden.
VERDUISTERING DOOR EEN BANKIER.
De officier van justitie bij de rechtbank
te Middelburg eischte een gevangenisstraf
van drie jaren tegen den 38-jarigen
bankier J. E. J„ woonachtig te Vlissingen.
terzake van verduistering van recepissen
groot f. 1000 ten nadeele van een persoon
uit Koudekerke.
TWEE RUSSEN WEGENS DIEFSTAL
VEROORDEELD.
j De Vierde Kamer der Arrondissements
rechtbank te Amsterdam veroordeelde
twee Russen een man en een
vrouw wegens diefstal van een platina
broche, bezet met diamanten ter waarde
van f. 3000, ieder tot een gevangenisstraf
van één jaar en zes maanden.
Het tweetal had een bezoek gebracht
aan een juwelierswinkel in de Kalver-
straat. Zij lieten zich een groot aantal
kostbaarheden voorleggen, doch konden
geen keus doen en in den namiddag zou
den zij terugkomen. De Russen versche
nen echter niet meer. Bij een vluchtig
onderzoek werd door den juwelier niets
vermist, 's Avonds echter, bij het opber
gen van de juweelen in de safe miste
men de broche.
Beide Russen zijn in het buitenland
reeds eerder wegens hotel- en winkeldtef-
stal veroordeeld.
RECLAME.
ECHTÏ fRIESCHE ~S
^20 50ct. perons^
tstfctpunten, aa, voorfHesthAaMaverk ar. Kopawak.
3296
KABAAL OM EEN FILM.
'i enkele weken bracht ook de Ne-
ndsche pers bericht van de contro-
|Dreiser-Par amount. Paramount had
en tijd geleden Dreiser's boek „An
can Tragedy" ter verfilming aange-
t en zooals ook de leek die het boek
begrijpen zal, groote moeilijkheden
onden bij de bewerking voor de
Oorspronkelijk was de stof toege-
t aan Eisenstein, maar deze regisseur
„moeilijk te beweqen zijn werk vrij
uden van een tendens die er onder
uit te distilleeren valt. Maar de ver-
g van Dreiser's werk eischt voor
een neutraal-objectieve blik we
en zelfs beweren, dat het ermee staat
ge feiten: Dreiser heeft in zijn
boek gelegenheid gevonden alle fac-
die Clyde's val tot resultante had-
in den breede uit te meten. Dreiser
de kans gedurende de wekenlange
acht die zijn boek van den gedul-
1 'ezer vergt, alle levensomstandig-
e?' .socinle wanbegrippen, alle
h tpn-highlife uit te spinnen, die
□e Griffith's speelbal-natuur aanne-
Uk moeten maken.
reiser's boek gelezen hebbende, weten
waarom Clyde Griffith is wie hij is:
rpaiiper in smoking, een lebemann
wereldwijsheid, een "lover" die van
u slechts weet wat de enge grenzen
ei ut sleut?lgat in een hoteldeur hem
maakten te begluren: een uit
Dt"d Beslagen stumper die zich ver-
de de fuiven van zorgelooze
eliikir? en' begenadigde wezens in
KJ™B, met rijn vroegeren omgang
Picollos en kamermeisjes.
m
"ISL?" den aard der zaak beknop-
rtp-™ van de film, waren von Stern -
t »?J?°Sebjkheden niet gegeven. Hij
Stert audere middelen grijpen om
h t a?atiscl' verhaal psycholo-
er 6»rotwoorden. En hieruit putte
cerd ®°'leven voor zijn klacht. Dat
&"d wasd1!11 roman filmwerk ge-
~e bieèv u V0OT talloozen een open-
"hte SL den schrijver koud. Hij
en om''5 werk op den voet gevolgd
bet cevni of"!06 2iin verantwoording
'ter slfmïi e Griffith te behouden,
voor amount en von Stern-
nties -en in de verschillende
..deskundii
gaven dg rechters het woord
'gen", schrijvers, artisten,
critici, etc. Het meerendeel waschte Pa
ramount schoon van de artistieke zonden
die Dreiser haar aangewreven had en
nadat het gerecht Dreiser's eisch had af
gewezen, ging de film zelf in hoogste
instantie: voor het publiek. En Dreiser
die verklaard had dat de film met zijn
boek niets, maar dan ook niets gemeen
had, moest zich laten welgevallen dat von
Sternberg's en Paramount's An American
Tragedy tot een der beste films van het
jaar verklaard werd.
An American Tragedy toont het vaar
dige meesterschap dat von Sternberg
kenmerkt, zijn absoluut beheerschen van
camera en microfoon als een ondeelbaar
geheel, de spanning waarmee hij een
woord, een stilte, een beeld weet te laden.
Zijn menschenmateriaal is prachtig. Wie
het boek kent, an zich Roberta en Clyde
niet anders voorstellen, dan Sylvia Sid
ney en Philips Holmes die figuren tot
leven brengen. Tofh verrijst geen spe
lers-prestatie ver boven een andere, alle
zijn ondergeschikt in de structuur van
het drama.
Ongetwijfeld is de verschijning van een
film als An American Tragedy een ge
beurtenis. Het doet den critischen en
film-wijzen beschouwer prettig aan te
constateeren, dat Jesse Lasky, productie-
chef der Paramount zich weder op avon
tuur heeft durven begeven. De met for
mules overladen filmwereld kan een
beetje avontuur best gebruiken. Weinig
filmmagnaten, misschien zelfs geen ander,
had een kans gewaagd met dit ongewone
materiaal, kostbaar van aankoop en pro
ductie.
Eén ding kunnen we van deze fihn ze
ker verwachten, dat zij ook menschen
naar het theater zal brengen die niet tot
het gewone bioscoop-publiek behooren-
Omdat dit werk voedsel zal geven aan
hevige, misschien bittere verschillen van
meening tusschen menschen wier opinie
er op aankomt. Hopelijk groeit hieruit
een gezond en rechtvaardig oordeel over
een groot werk.
SNAP-SHOTS.
Lawrence Tibbett. Hij is de zoon van
een ruwen sheriff uit het Westen, die
stierf bij de gevangeneming van een be-
ruchten bandiet. HU heeft de wereld ver
overd door zijn stem en is een van de
beroemdste operazangers. Zijn bekendste
operarollen zijn in Tosca, Rigoletto, Lo
Forze del Destino en in La Bohème. Zijn
meest geliefkoosde ontspanning is zwem
men en motorrijden, ook houdt hij veel
van honden en tochtjes per vliegtuig.
Lewis Stone. Hij speelde in zooveel
films, dat hij den tel is kwijtgeraakt. Hij
heeft een speciale manier om zijn handen
samen te vouwen .terwijl hij spreekt. Let
u maar eens op in de volgende films,
waarin u hem ziet spelen? Hij is een har
telijk gastheer zoolang niemand aan de
radio komt. Hij bezoekt nooit officieele
Sartijem. première's enz. in Hollywood. Hij
eeft een kleinen uitgelezen kring vrien
den. Hij reed met een van de eerste auto's
in Hollywood in den tijd, dat de maximum
snelheid binnen de stad op 15 KM. per
uur was vastgesteld. Zijn vrijen tijd brengt
hij meestal door op zee.
Polly Moran. Zij is zeer geestig en
ontvangt de meeste invitaties voor par
tijen van heel Hollywood. Zij beweert, dat
het geluid van al de vallen, die zij heeft
moeten maken om het publiek te laten
lachen, tezamen een uitbarsting van den
Vesuvius zou overstemmen. Zij houdt dol
veel van slapen en kan overal en altijd
een dutje doen.
Ramon Novarro. Zijn ware naam is
Semaniegos. Rex Ingram noemde hem
Novarro, daar hij den anderen naam uit
spreken noch spellen kon. Hij heeft een
schitterenden tenor, geschoold door den
beroemden Louis Graveur. Hij speelt viool
en piano en heeft vier piano's in huis. Hij
heeft zijn eigen theater, waarin 52 zit
plaatsen zijn en dat geheel compleet is
met voetlicht, gordijnen en orkestruimte,
naast zijn huis laten bouwen.
Joan Crawford. Zij werd gedoopt
Billie Cassin. Toen zij aan het tooneel
kwam nam zij den naam van tucille Le
Sueur aan. Het publiek koos voor haar
den filmnaam van Joan Crawford door
middel van een prijsvraag, uitgeschreven
door een magazin. Haar stokpaardje is
het verzamelen van poppen. In een spe
ciale kamer heeft zij honderden van elke
nationaliteit. Zij komt nooit te laat op
een afspraak. Zij maakte nooit plannen
voor de toekomst, omdat zij bang is voor
ontgoocheling. Zij houdt veel van tennis
sen. Zij ontvangt duizenden brieven van
bewonderaars. Poseert voor duizenden
foto's, die zij meestal afkeurt. Zij houdt
veel van handschoenen en is verlegen als
zij herkend wordt.
ALS WILLY FRITSCH VERJAART.
De beroemde filmacteur Willy Fritsch
vierde kortgeleden zijn verjaardag. De
Berltinsche Lokal Anzeiger meldt, dat hij
on dien dag 4000 brieven uit geheel Euroba
ontvine. Een heele 'St.aoel lae oneeonend
oo zijn bureau: een deel had hij echter
gelegen. Zoo schreef een meisje van 11
Silvia Sydney als Roberta Alden in Paramount's ver
filming van „Een Amerikaansche Tragedie."
jaar, dat zij de eerste van haar klas was, i Lilian Harvey. Nu kon hij zijn verjaardag
rai oc Unwi Vto^l 7ii niztvan rvm meitioi' iron flen rrtwimnn ctnr
omdat zij 25 portretten van hem had. Zij
stuurde deze tegelijkertijd in en verzocht
Willy Fritsch om zijn handteekening.
Verder kreeg hij allerlei geschenken,
waaronder een blikje Gulasch. Willy ver
klaarde, dat hij dit blikje met groote
plechtigheid zal openen, hoewel hij er
eigenlijk niet van houdt. Ook kreeg hij
„slechts" 100 telegrammen en toen de
eerste post deze bezending had gebracht,
verscheen de muziek en kreeg hij aubade
na aubade. Intussohen werd er minstens
100 keer getelefoneerd, hoewel Willy
Fritsch een geheim nummer heeft! Boven
dien ontving de acteur een reeks pakket-
jee met geluksvarkentjes, Micky-muizen,
bloemen in marsepein en natura. De na-
hurbloemen waren: ijsbloemen uit Gar-
mlsch, anjers uit Italië per vliegdienst ge
zonden, enz.
's Middags was de Jarige heesch en moe;
hjj had een blaar aan zijn wijsvinger door
de vele handteekeningen. Hij vluchtte
naar zijn atelier in Neu-Babelsberg. Daar
kwam een dame in het wit hem tegemoet
en feliciteerde hsm, evenals de portier, de
arbeiders, zijn vrienden, collega's e.a.
Willy was blij, toen er eindelijk zou be
gonnen worden aan zijn nieuwste film:
„Der Frechsdachs".
"s Avonds was hij alleen met zijn ouders
en zijn vrienden, onder wie zSJn vrouw
vieren op de manier van een gewoon ster
veling.
