I
1T5EH
WITTE
KINADRUPPELS
72ste Jaargang
Derde Blad
No. 22026
U Buitenl. Weekoverzicht
BRIEVEN UIT PARIJS.
Dr H.NANNING'S
BETTY BOOP, BIMBO AND KO-KO
STORM E NSPANNING.
I Wel leven wij in een periode van storm
TB en spanning! Iedere dag brengt momen-
H teel weer andere aspecten en andere fas-
cetten in het wereldgebeuren. En bijkans
5 geen enkel land ontkomt aan den greep
daarvan. Trots allen aandrang is voor de
Herstel-conferentie nog altijd geen vas
te datum bepaald; Frankrijk ziet deze
het liefst nog wat uitgesteld met het oog
op de binnenlandsche politiek, doch Enge
land en Duitschland houden vast aan den
datum van 1820 dezer, mede met het oog
op de bijeenkomst van den Volkenbonds
raad en de Ontwapeningsconferentie van
2 Februari. Vermoedelijk zal echter
Frankrijk zijn zin kunnen doorzetten, al
is dat tengevolge van een onverwachte ge
beurtenis: den dood van den minister van
oorlog Maginot! Dit beteekent toch voor
Laval een gevoelig verlies, vooral jn de
gegeven omstandigheden, nu ook in
Frankrijk, zij het aarzelend en voorzich
tig. stemmen beginnen op te gaan, die
pleiten voor een schrapping der Herstel
schulden. Bovendien laat Briand's gezond
heid niet toe, dat deze zich met de groote
vraagstukken inlaat, zooals dat nu juist
meer dan ooit wel wenschelijk zou zijn en
vrij wel zeker zal zijn bekende figuur op
de komende conferenties ontbreken. Ver
bazen doet het daarom niet, dat hardnek
kig geruchten de ronde doen, dat Lavai's
kabinet zal aftreden, hetgeen practisch
zou beteekenen: gereorganiseerd, want in
dat geval zal ongetwijfeld opnieuw aan
Laval opdracht warden gegeven. Een en
ander zal evenwel tijd kosten!
Met Maginot is heengegaan een der
noestste strijders voor de Fransche ziens
wijze van handhaving van 't Young-plan,
al zal Duitschland respijt moeten worden
gegeven en van het standpunt: eerst vei
ligheid, dan ontwapening. Als zoodanig
verliest het kabinet Laval een zijner steun
pilaren, terwijl van alle zijden de aanval
tegen de Fransche inzichten wordt ge
blazen
Hoewel het nog niet officieelmet zooveel
woorden wordt gezegd van Duitsche zijde,
waar men begrijpelijkerwijs de kat liever
uit den boom ziet, dat het definitief is
afgeloopen met de Herstelbetalingen, toch
is het heele streven daar hierop gericht,
vooral, nu van Engelsche. Italiaansche
zoowel als Amerikaansche zijde de nood
zakelijkheid daarvan steeds klemmender
wordt betoogd met het oog op de crisis
toestanden, die alom heerschen. Te Lau
sanne zal Frankrijk daarom het vuur na
aan de schenen worden gelegd en he.t zal
een zware verantwoordelijkheid krijgen te
torsen, zoo het daar weerstand blijft bie
den aan wat algemeen als noodzakelijk
wordt geoordeeld om het zoo zwaar ge
schokte vertrouwen te herstellen. En ter
Ontwapeningsconferentie gaat Frankrijk
niet minder zware aanvallen tegemoet, nu
Amerika zich opwerpt als „verdediger van
het vredesverdrag van Versailles", waar
van Frankrijk immers steeds het plechtan
ker vormde voor zijn politiek! Duitschland
is volgens dit verdrag geheel ontwapend,
doch onder belofte, dat de andere mo
gendheden zouden volgen. Wat daarvan
terecht is gekomen, weet men! In tegen
stelling hebben Frankrijk en zijn vazallen
zich tot de tanden gewapend als nooit
tevoren! Als mede-onderteekenaar van het
verdrag is Amerika thans onvervaard in
het strijdperk getreden om de ontwape
ning door te voeren, zooals die is toege
zegd en vastgelegd. Het wordt meer dan
tijd, dat nu vervuld wordt, wat het vre
desverdrag bevat, is het parool, dat Wash
ington doet hooren en het staat daarbij
sterk, zeer sterk!
De Amerikaansche actie komt als een
verademing in deze tijden van zwaren
druk; het beteekent een stap in de goede
richting van een zijde, die iets in de melk
heeft te brokkelen en waarnaar geluisterd
zal dienen te worden! Nog mooier zou het
echter zijn, zoo Amerika tegelijkertijd had
toegezegd, dat het, zoo inzake de ontwa
pening wordt voldaan aan hetgeen het
wenscht, het van zijn zijde als belooning
bereid zou zijn te praten over schrapping
der schulden! Weliswaar hebben diverse
leidende figuren zich in die richting hoop
vol uitgelaten, maar zwart op wit is altijd
toch nog beter dan beloften zonder meer.
De publieke opinie zou in dien geest ech
ter moeten worden voorbereid!
Amerika is wel bijzonder actief, gelet op
de wijze, waarop het nu ook in het Verre
Oosten ageert. De bezetting var, Tsingtsjau
door de Japanners heeft heel Mandsjoerije
in hun macht gebracht en feitelijk deze
belangrijke provincie losgescheurd van
China, waartoe zij wettig behoort. Het op-
i treden van den Volkenbond heeft Japan
niet kunnen terughouden; de militaire
partij in Japan was daarvoor te krachtig.
De Volkenbond beschikte daar ter plaatse
niet over voldoende macht om zijn beslui
ten kracht te kunnen bijzetten. Nu heeft
Amerika, zich beroepend op het negen-
mogendheden-verdrag (waartoe ook ons
land behoort, zoodat ook Nederland in de
kwestie wordt gemoeid) en tevens op het
Kellogg-pact Japan een zeer ernstige
waarschuwing doen toekomen, dat het in
geen geval zich zal neerleggen bij een
fait-accompli en dat het Chinas rechten
territoriaal volledig handhaaft! Zoo steunt
Amerika met zijn groot gezag den Vol
kenbond
Zal Japan deze waarschuwing begrijpen?
Er zijn wegen genoeg te vinden om eervol
zich te kunnen terugtrekken met schijn
baar het succes aan zijn kant! In hoeverre
de mislukte aanslag op den Mikado daarbij
van invloed zal zijn
Duitschland staat inmiddels inwendig
wederom voor belangrijke beslissingen. Dit
voorjaar zou president Hindenburg moeten
aftreden, doch de kans is maar al te groot
dat een verkiezing zou leiden tot de meest
ongewenschte tooneelen. Wie zou men
moeten candideeren? Het is een moeilijk
heid, waarmede men over en weer zit. al
beweert Hitier ook. dat hij een candidaat
heeft, waarvan hij den naam echter angst
vallig geheim houdt Daarom heeft de re
geering Bruening den verstandigsten weg
gekozen, door te komen met het voorstel,
den grijzen maarschalk in zijn functie
voorloopig te handhaven; het is de.uitweg
uit 't moeras, speciaal in de huidige toe
standen. Maar daarvoor is noodig 2/2 der
stemmen in den Rijksdag en de hulp der
Nazi's is dientengevolge beslist noodzake
lijk; om van de socialisten nog maar te
zwijgen, die men slechts dan kan missen,
zoo Hugenberg en Hitier volledig mee
gaan.... Besprekingen zijn van regee-
ringswege met beide partijen ingeluid. Of
zij zullen «lagen? Het ligt nog in nevelen
gehuld! Als Hitier vatbaar is voor de rea
liteit en geen zuiver politieke voorwaar-
den stelt, is er hoop!
Inwendige moeilijkheden heeft evenzeer
1 Brittannie te doorstaan, gelet op de ont-
i wikkeling der gebeurtenissen in Indië. De
j Indische regeering heeft niet geaarzeld om
op de bedreiging van het Al-Indisch Con-
i gres te antwoorden op de eenige wijze, die
haar paste: Gandhi en alle overige leiders
zijn gevangen genomen en de partij is
voor onwetig verklaard, met alle gevolgen
I van dien. Geenszins beteekent dit een af-
j wijken van de idee. die voorzat bij beide
j gehouden Ronde-Tafel-conferenties, inte-
gendeel, maar het gaat niet aan om tijdens
ernstige onderhandelingen de oude maat-
ROND DE CONCORDE.
Nog slechts korte tijd scheidt ons van
de aanstaande Ontwapeningsconferentie
en al wordt er in het Verre Oosten tus-
schen het geregelde Japansche leger en de
Chineesche „bandieten" ook nog zoo hard
gestreden, in Europa is alles pais en vree.
De crisis neemt steeds in kracht toe.
douanemuurtjes stijgen overal langzaam
maar gestadig, de jacht op de vreemde
lingen in Frankrijk is geopend, eerstdaags
debat in de Kamer over 'n nieuwen Fran-
schen kruiser van 26.000 ton, kort en goed
er blijft zoo goed als niets te wenschen
over. Wel werd in de zitting van de Aca
démie des Sciences door den heer Jean
Rey, ingenieur bij de Constructions Na-
vales en lid van genoemde Academie een
nota gecirculeerd, die eenigszins vreemd
aandoet, doch waar genoemde Jean
Rey de authenticiteit niet wenscht
te garandeeren, zullen we het maar als
een grapje beschouwen, zij het ook een
ietwat misplaatst grapje, dat voor ons
landje niet zoo aangenaam is. De circu
laire beweert, dat een lid van een bekende
Farijsche beursfirma kort geleden voor
zaken naar Holland was gereisd en daar
had weten uit te vinden, dat Zweden,
Denemarken en Holland onder orders van
Duitschland zijn begraven voor aanmaak
van oorlogsmateriaal. In Holland zouden
de affuiten voor zwaar geschut worden
vervaardigd, Zweden zou de kanonnen
zelve fabriceeren en Denemarken was met
de orders voor onderdeelen gaan strijken.
Ook Italië zou groote kwanta mitrailleuses
en geweren voor Duitsche rekening fabri
ceeren. Dank zij de groote stiptheid der
betalingen, bestaat er in deze bedrijven
in de genoemde landen geen malaise.
Het is prettig te weten, dat er althans
nog eenige bedrijven zijn, waarin geen
malaise heerscht, maar of Duitschland met
die Zweedsche kanonnen, de Deensche on-
derdeelen en de Hollandsche affuiten
„voor zwaar geschut" te benijden is, blijft
een andere vraag. Tenzij het niet waar is,
in welk geval een rectificatie door ge
noemden heer Jean Rey in een volgende
zitting van de Académie des Sciences niet
geheel en-al misplaatst zoude zijn.
Wat wel waar is, dat. in de dagbladen,
welke in Oost-Frankrijk verschijnen, een
advertentie van belangrijke afmetingen
voorkwam, die adviseerde een gasmasker
„A. R. S." te koopen als afdoende bescher
ming voor de burgerlijke bevolking tegen
de aero-chemischen oorlog. Het was oen
smakelijke advertentie, die den lezer ad
viseerde nuttelooze uitgaven te beperken
RECLAME.
EETLU5T-0PWEKKEND. 1.30 p. fI
1675
regelen als boycott der Engelsche goede
ren en hervatting der ongehoorzaamheids-
beweging als stok te hanteeren om eigen
inzichten aldus onder dwang te propagee-
ren. Geen gezag, dat zich zelf respecteert,
kan dat dulden. Niettemin is in Indië door
dezen gang van zaken een krachtproef in
gezet van gevaarlijke afmeting en het zou
verstandig zijn. zoo beide betrokken par
tijen voor rede vatbaar bleken en een
compromis wilden accepteeren!
Storm en spanning allerwege.
en een gasmasker te koopen. „De beste
belegging" was de „slogan" van de adver
tentie, die voortging met de volgende op
timistische opmerking: „Zegt niet: Wij
zullen morgen wel eens zien!"
En menigeen die de werken der Natio
nale Defensie van minister Maginot aan
de Oostgrens heeft zien groeien, heeft wel
licht den raad van den wakkeren fabri
kant opgevolgd en is naar zijn apotheker
geloopen om te „passen". Een toepasselijk
Kerstgeschenk voor den tegenwoordigen
tijd, in plaats van den tekst, die we in
onze jeugdjaren op de Zondagsschool kre
gen „Vrede op aarde, in den mensch een
Welbehagen."
De moeilijkheid schuilt evenwel in het
terugbrengen van de nuttelooze uitgaven.
Wij hebben die al eenige maanden geleden
overboord gezet, toen de laatste termijn van
de belasting verviel en nu zijn we weer
aan het sparen om de huur op 15 Januari
te voldoen. De nuttelooze uitgaven kennen
we niet meer, alles wat naar luxe zweemt,
hebben de fatsoenlijke menschen al lang
afgeschaft en er is deze Kerstmis heel wat
meer „boudin" (bloedworst) met fleschjes
bier en mosselen en escargots opgegeten,
dan kalkoenen en oesters met champagne.
De restaurateurs hebben het wel degelijk
gevoeld, dat iedereen er opuit is om zijn
uitgaven zoo veel als mogelijk is te be
snoeien. De groote magazijnen hebben
voor het eerst gedurende een reeks van
jaren weer de concurrentie gevoeld van
de onafzienbare reeks kraampjes, die ge
durende de Kerstweken langs de groote
boulevards van de Madeleine tot de Place
de la République elkaar verdringen cn
waar men voor enkele franken wat aardig
speelgoed voor de kinders of een kleine
verrassing voor Moeder de vrouw kan krij
gen. De „camelots" kwamen handen te
kort, ze hadden geen tijd om hun wonder
baarlijke speeches te houden, waardoor ze
als regel het pubhek tot zich moeten
trekken. Het was verkoopen en nogmaals
verkoopen en niettegenstaande de venij
nige koude, transpireerden ze alsof we in
de hondsdagen zaten.
Maar niet voor een ieder is het Kerst
feest een gelukkige tijd geweest. Georges
Gauchet, die eenigen tijd geleden een
bijoutier vermoordde en zich met een
handjevol juweelen uit de voeten maakte,
moest op den Tweeden Kerstdag voor zijn
misdrijf boeten en werd door „Monsieur de
Paris", Deibier, en zijn trawanten naar
het schavot gevoerd. Niettegenstaande zijn
advocaat, mr. Campinchi, nog in audiëntie
bij den President der Republiek was ont
vangen teneinde te trachten gratie te
verkrijgen, werd het vonnis volvoerd en
Gauchet, die geweigerd had zelf 'n gratie-
request in te dienen, besteeg als een man
het schavot. Geen vrees voor den dood.
daar hij, zooals hij zeide, niet wist wat de
dood hem brengen zou; geen moment van
zwakheid en geen oogenblik van weifeling.
Wat een slag voor de kapitale straf, die de
guillotine meent te zijn Want zoolang de
zondaar geen vrees heeft voor het moord
werktuig, kan het geen straf zijn. Gauchet
was een sportsman, Gauchet is als een
sportsman gestorven. Dit behoeft geen be
wondering te wekken, het promoveert hem
niet van misdadiger tot held, doch niette
min geeft het een geheel anderen kijk op
het instituut van doodstraf. Gauchet heeft
wellicht met zijn verwonderende kalmte,
die niets gemeen had met onverschillig
heid, een sterke aanval gedaan op 't kamp
der voorstanders van de doodstraf. En wel
licht zijn anderen meer te beklagen.
Nemen we het geval van den braven
advertentie-colporteur Baldot, die in het
schuurtje terecht kwam omdat hij een
uitvinding had gedaan. Denis Baldot zou
de kwalen genezen, zooals honderden en
duizenden vóór hem beloofd hebben. Denis
Baldot zou de baard van een kaalhoofdige
naar zijn kruin doen verhuizen. Denis
Baldot had zich tot de vriendjes uit de
RECLAME.
BIJ HARTKWALEN EN ADERVERKAL
KING, neiging tot bloeding in de hersenen
en aanvallen van beroerte verzekert het
natuurlijke „Franz-Josef'-bitterwater een
gemakkelijken stoelgang zonder inspanning
den onvruchtbaren bodem, die men ge
meenzaam een „kalen knikker" noemt,
weer jonge haarloten te doen spruiten.
Denis Baldot. als al zijn voorgangers, die
met het goede geld van de kaalhoofdigen
gingen strijken, faalde. Maar deze onge
lukkige was dom genoeg geweest zich niet
slechts tot de kaalhoofdigen te wenden,
die als regel wel wijzer zijn dan naar den
rechter te loopen en hun glimmenden bil
jartbal te laten zien, met de vraag: ,Js
dat nu waar voor mijn geld?" Neen, Denis
Baldot had zich tot de vriendjes uit de
buurt gewend en had een maatschappijtje
met hen gevormd om zijn nuttelooze vin
ding te commercialiseeren. En toen deze
tot de ontdekking kwamen, dat het meng
seltje van Baldot al evenmin haar uit een
kalen schedel deed spruiten* als wat an
ders ook, klaagden zij den armen uitvinder
aan wegens oplichterij. Hetgeen gemeen is,
want iedereen weet, dat haar alleen maar
daar groeit, waar het allerminst gewenscht
is. King Gillette en vele anderen met hem
hebben er hun fortuin aan te danken.
Solingen bestaat voor vijftig percent er-
i van.
De Pool Dunikowski, die gedurende jaren
I een rijk leventje leidde, omdat hij enkele
I kapitaalkrachtigen had weten wijs te ma
ken, dat hij goud kon maken, kwam ook
I in de gevangenis terecht. De goudmakerij
is al evenmin een nieuwtje als nieuwe
haargroei en in beide branches zit een
fortuin voor de eerste, die het werkelijk
vindt. Dunikowski, de goud-producent en
Baldot, de haar-producent. zitten thans
dus beiden als nummer zooveel in een
staatshotel. Doch ziet de ongerechtigheid
in het land van Liberté, Fraternité en niet
te vergeten Egalité. Mét Dunikowski zijn
er anderen, die in zijn fabricage-methode
gelooven en die er zeker van zijn, dat Du
nikowski, een buitengewoon knap inge
nieur met 48 diploma's, goud kan maken.
In het haar van Baldot schijnt niemand
geïnteresseerd buiten de commanditairen
uit zijn „quartier", die hun duitjes hebben
geofferd. Dunikowski evenwel krijgt een
geheel en volmaakt geoutilleerd laborato
rium tot zijn beschikking om te bewijzen,
dat hij geen oplichter is en dat hij wer
kelijk ten slotte het door de eeuwen heen
gezochte geheim heeft ontdekt. En wie
weet is het waar, zal het misschien hem
gelukken na een veertien dagen uit het
laboratorium te treden met een staaf goud
in de hand, waarvan de Directeur der
Banque de France zal sidderen. Zullen de
67 milliard, opgeslagen bij dat Instituut,
blijken niets waard te zijn. Zal de frank
met zijn nietswaardige gouddekking lager
kelderen dan ooit de Duitsche mark deed.
Zal de geheele rijkdom van den Franschen
Staat, zoo zorgvuldig en omzichtig te
zamen gebracht, blijken een partijtje oud
vuil te zijn, dat uit los zand en wat zwa
velzuur is te maken? Het lot van Frankrijk
en niet te vergeten van de Vereenigde
Staten van Amerika wordt op het oogen
blik beslist in het Laboratorium van de
Ecole Centrale.
Maar waarom, zoo vraag ik me af, krijgt
de goede brave advertentie-colporteur, die
eveneens een lang gezocht geheim meent
te hebben ontsluierd, niet een partijtje
kaalhoofdigen in zijn cel? Waarom mag
ook hij niet practisch bewijzen, dat hij
inderdaad een haardos kan tooveren op
een kalen schedel? Is er de Fransche Staat
niets aan gelegen den President der Re
publiek voor kouvatten te bewaren?
A. P.
Parijs, 29 December 1931.
VA* WET
DE TEEKENFILMPJES VAN
MAX FLEISCHER.
Lotgevallen van Betty-Boop.
Wij moderne menschen, die ons zoo
graag op onze moderne opvattingen laten
voorstaan, die het een doodgewone zaak
vinden om ons in een luxueus bioscoop
paleis op moderne wijze te laten vermaken
door populaire celluloid-sterren, die thuis
met zooveel belangstelling de laatste be
richten omtrent die sterren in krant of
tijdschrift doorneuzen, geven er ons eigen
lijk geen rekenschap van welk een zon
derling verschijnsel toch eigenlijk een
filmster is. Bij al onze moderniteit is er
toch voor een klein tikje echt ouderwetsche
helden vereering toch nog wel plaats. Wij
zijn. gewoon aan vliegtuig en radio, de
komst van de televisie zal ons vrij koud la
ten, binnenkort zal niets ter wereld meer in
staat zijn ons te verbazen. En toch leeft
een vleugje romantiek onbekommerd in
ons voort zweert de een bij Mariene
JJietrich en zal de ander nooit genoeg kun
nen krijgen van Tom Mix. Velen zijn van
nun meest geliefde ster beter op de hoogte
»«iï van kun naaste bloedverwanten
er alr^d behagen in blijven schep-
dfriori0f haar in telkens weer nieuwe
situaties te bewonderen.
g?at oni* wensch om telkens
ende.n te ontmoeten dat zelfs vele
tUÏSlS beijveren om ons hierin
c Brengen de kanten ons
«nïïfp üf SklPPies' de teekenfilm 3!edt
Betty-Boop e" Va" K°k°' Van Bimbo en
prnpipnripde patste mag zich in een steeds
feen wnnHo? g .el.Iing verheugen. En
vinden we n» W ln dit kleine wezentje
b™ van Kn cKnllikheid van een Gar"
flara Bow, van Jeannette Mac
Donald en Asta Nielsen vereenigd Zij is
danseres, comedienne, circus-girl en tra!
tUdin'het stud?^dt n00it moe' is altijd op
u i en sPe!?t alle rollen die
Fvpnah h^Tr- l met evenveel genoegen.
zii tefkins onnieameraadje B'mbo wordt
zij t-eixens opnieuw geboren uit iv/Tqv
Fleischer's inktpot. Zij is een ster voorzit
tairdila rtranelvk^andies kwÜ' Is- z'i is popu
lairder dan ve.e sterren van vleesch en
bloed, maar zu is niet trotsch op ham-
succes. Applaus stijgt haar niet naar het
hoofd. Zij heeft nog nooit om salarisver-
hooging gevraagd. Zij heeft geen geld noo
dig. De schilders in het studio zorgen voor
haar garderobe, en de teekenaars zorgen
wel dat haar slanke lijn iedere critiek
doorstaan kan. Kappers verschijnen er
niet in haar kleedkamers, want Max
Fleischer heeft haar een volmaakte pho-
togenie gegeven. Haar dialoog en zang
zijn uitmuntend, omdat haar schepper
haar stem voor haar uitkiest. Zij is zoo
populair omdat zij zoo bovenmenschelijk
volmaakt is.
Voor het echter zoo ver is dat wij Betty-
Boop is een theater kunnen bewonderen,
moet er heel wat gebeuren. Ieder avontuur
van onze kleine ster heeft een staf van
mensehen weken van hoofdbrekens gekost.
Het is in het bijzonder de zoogenaamde
„animator" aan wie wij de creatie van
zoo'n filmpje in hoofdzaak te danken heb
ben. De namen van deze teekenaars zijn
dan ook steeds in de hoofdtitel van iedere
„Screen Song" en „Talkartoon" vermeld.
De taak van den „animator" is een zeer
eigenaardige. In zijn werk moet een leven
dige fantasie, een groote artisticiteit en
zeldzame vaardigheid tegelijk met een
strenge accuratesse tot uiting komen. Ziin
taak wordt zeer bemoeilijkt omdat hij
eigenlijk in den blinde werkt. Zijn positie
is geheel verschillend van die van den ge
wonen filmregisseur, die den acteur ziet.
De regisseur overziet voortdurend de ge
heele actie, geen détail ontsnapt aan zijn
scherpen blik. en steeds heeft hij het in
de hand om iedere gewenschte verande
ring aan te brengen of een fout te her
stellen. De teekenaar echter mist deze ge
legenheid. Hij maakt slechts één teekening
tegelijk en kan slechts één handeling
vijftien tot dertig teekeningen overzien.
Voor de rest heeft hij slechts een alge-
meene indruk van het werk waaraan hij
bezig is. Als de twee honderd meter lange
film geheel gefotografeerd is en voor de
eerste maal afgedraaid wordt krijgt de
teekenaar pas de kans om het resultaat
van zijn wekenlagen arbeid in oogen-
schouw te nemen. Eerst»dan kan hij zien
hoe hij geslaagd is en of de film werke
lijk de ideeén weergeeft die hij bij het tee
kenen voor oogen had. Hij bevindt zich
ongeveer in de positie van een schilder die
met palet, doek en penseelen in een stik-
donkere kamer zou worden opgesloten, en
alleen door zijn instinct geleid, een kunst
werk zou moeten scheppen. Eerst als zijn
werk geheel voltooid was zou hü gelegen
heid hebben om het te zien. Dit omschrijft
het werk van den animator zoo nauwkeu
rig mogelijk.
HOE ONTSTAAT EEN FILMJOURNAAL?
Wij kunnen ons nog wel herinneren, dat
wij hem in de stomme film dikwijls te zien
kregen, den man met de camera: hoe hij
met de kiek-kast op het statief en het
statief op den schouder, zich door een
menschenmenigte baan brak en daarbij
verschillende medemenschen omvergooide:
hoe hij door allerlei pech toch nog geluk
heeft en door zijn speurzin zonder man-
keeren de een of andere actualiteit op het
spoor komt; hoe hij zijn concurrenten be
schaamd maakt door zijn handigheid en
eindelijk als een gelukkige minnaar in de
armen van een Hollywood-schoonheid valt.
Deze voorstelling van een film-reportei
kregen wij door de stomme film. Sinds de
film en dus ook het filmjournaal „spreekt",
zit de man met de camera in een Merce
des-limousine en jaagt, in gezelschap van
zijn toonfilm-helper, achter het nieuwe
aan. Gebeurt het, dat de lucht boven de
stad 'sacht dreigend rood wordt, dan
zit hij het bluschmateriaal van de brand
weer achterna In zijn auto houdt hij
krankzinnige wedstrijden met andere
auto's en vliegtuigen, om getuige te zijn
van hun records. Als in Santiago de scho
ten der opstandelingen knallen, fluiten ook
hem de kogels om de ooren, terwijl hij
boven op den „geluidsauto" als een razen
de staat te draaien.
Waar zich ergens in de wereld v. dezen tijd
een belangrijke gebeurtenis afspeelt, cfear
ziet men den geluidsauto van het film
journaal, om alles in beeld en geluid vast
te leggen. Binnen vier minuten is alles
voor de opname' gereed. Het apparaat, dat
in den auto is gebouwd, kan er ook weer
uitgenomen worden en dan gebracht op
plaatsen, welke voor den wagen onbereik
baar zijn, dus op berger, of schepen.
Er zijn 112 fotografen in dienst bij
het film-journaal van de Ufa. waarvan de
leiders den aardbol hebben omspannen met
een net, van Johannisburg tot Oslo. van
Vancouver tot Wladiwostock: op de knoop
punten van het net zitten deze filmopera
teurs te loeren, voortdurend paraat om op
jacht te gaan. Uit die landen, waar de
Ufa niet zelf komt, ontvangt zij door een
uitwisselingssysteem het materiaal van
collega-maatchappijen, zooals de Pathé-
Londen, Eclair-Paris en andere.
Vanaf de schrijftafel wordt het film
journaal geredigeerd. Hier komen de dra
den samen, die naar de 112 operateurs
leiden. Op de schrijftafel; de voornaamste
benoodigdheden van den film-joumaal-
redacteur: de telefoon, de atlas, het spoor-
boek. Hier wordt uitgemaakt, wat bij het>
beeld zal worden inbegrepen, van hier uit
wordt de richting aangegeven, welke de
auto's moeten inslaan. Er zijn opnamen,
die lang van te voren kunnen worden voor
bereid, zooals het verfilmen van sommige
openbare gebeurtenissen, die vertoond
moeten worden, groote feesten, parades.
Daarbij komen dan nog de opnamen van
onvoorziene gebeurtenissen, dus van alle
mogelijke rampen en ongelukken.
Van de redactie uit wordt de „opvoe
ding" van den operateur verder voltooid,
door vruchtbare critiek, tot hij goed „ziet",
tot hij het karakteristieke ziet, de dingen
bekijkt uit het juiste gezichtspunt.
lederen morgen wordt op de redactie
krijgsraad gehouden, welke onderwerpen
men zal behandelen. Is men het daarover
eens, dan trekt de opname-staf uit: de
operateur, de „Tonmeister" en zijn hel
pers. Voor de opnamen, die niet zuivere
reportage zijn, moet er ook een regisseur
mee.
Zijn de opnamen gereed en ontwikkeld
(het Ufa-filmjoumaal verwerkt jaarlijks
meer dan 200.000 Meter negatief), dan be
gint het tweede deel van de redactiebezig
heden: de opbouw der afzonderlijke jour
naal-nummers. Het is de groote kunst, het
filmjournaal interessant te maken. Het
moet zoo veelzijdig mogelijk zijn en is toch
gebonden aan een bepaalde lengte. Het
knippen is onder dergelijke omstandig
heden dus uiterst moeilijk. In de opeen
volging der beelden van een filmjournaal
moet een climax merkbaar zijn. Het bin
nengekomen materiaal moet ingedeeld
worden naar zijn wezenlijke dynamiek en
intensiteit en voor iedere opeenvolging
van beelden moet de haar toegemeten
organische groeikracht worden gevonden.
De vervaardiging van zulk een oorspron
kelijk geheel uit een serie tooneelmatlge
afzonderlijke elementen, die gezamenlijk
nóch in waarschijnlijk, nóch in logisch
verband staan, is de eigenlijke taak van
zulk een redactie. Hetgeen daarop volgt,
het bijschrijven van de onderschriften, is
een langdurige bezigheid en volgt uit de
opvatting, dat het beeld. Indien mogelijk
voor zich zelf spreekt Nu worden de copiën
vervaardigd. Vijf millioen meter positief-
materiaal wordt jaarlijks door de Ufa ge
bruikt voor haar film-journaal. In 130.000
zendingen wordt het weergegeven leven
ieder jaar rondgestuurd-
