CVEftGANGJ"
iÜTYW&V
mODELLEN
ouos
RIEN'S SPEKSCHOENEN.
Uw geheele familie.
KINAWIJN
LET OP DEN s
VOLENDAMMER^y
DE ECHTE
DE OUDSTE
All ge U wat huiverig voelt,
neem dèn 'n glas Ouds I
DE BESTE
j Ook ali geregeld Ouds-gobruikor hcbl U recht op de ideole wijnglazen, d'
j fabriek Leerdam voorOud maakt. - Leei do eonvoudlge voorwaarden op ier
l"5
U KUNT THUIS UW PERMANENTWAVE
De Butywave Golfkap geeft Uw haar In korte»
weelde van mooie, diepe, natuurgetrouwe golven,
wave Golfkap werkt geheel zelfstandig. Er komt g
krultang, geen gas of electrlclteit aan te pas;
het haar slap of stug kan maken.
ONMIDDELLIJK AANGEPAST BIJ UW KAP!
De Butywave Golfkap past op eiken vorm van
bij ieder kapsel, want U kunt tusschen de golvei
veel ruimte nemen als U verkiest en ze naar bt
één of op beide zijden leggen. De origineele fc
naast vertellen U, hoe eenvoudig het gebruik var
wave Golfkap is.
UW HAAR GEGOLFD TERWIJL U SLAAPT.
De Butywave Golfkap heeft geen metalen deele
gewoonweg niet, dat U de kap draagt.
U kunt er rustig mee gaan slapen.
TIJD GEWONNEN GELD GESPAARD.
Bedenk: voor 3.50 kunt U jarenlang Uw haar z(
nenten; bent U voor langen tijd van die vervt
zoeken bij den kapper af.
Een vroolijk deuntje fluitend was Rien
Huysman aan zijn Zaterdagmiddagwerk
bezig, 't Was niet zoo'n heel leuk werkje,
en menige jongen zou inplaats van ge
floten, een beetje gemopperd hebben.
Want niet minder dan tien paar schoenen
moest onze Rien glimmend zien te krijgen.
Doch voor mopperen had de jongen nu
geen tijd. Hij wist wel dat daarmee de
schoenen niet klaar kwamen. Nee, daar
voor had hij de smeer en de borstels noo-
dig. En nog steeds fluitend, werd het eene
paar voor en het andere na, door Rien
grondig bewerkt.
Maar plotseling verstomde het vroolijke
fluitje en de borstel die zich eerst zoo
ijverig over de schoenen bewoog, bleef
rusten. Wat was dat nu? Telde hij goed?
Had hij nu maar negen in plaats van tien
paar schoenen in de keuken staan? Zoe
kend gleed Rien's blik over de schoenen.
Ja, 't kon niet missen. Zeven paar gepoet
ste en twee paar ongepoetste schoenen, dat
maakte tezamen negen Wacht, eens even
kijken welk paar ontbrak. Van vader en
moeder stonden ze vooraan. Die had hij
het eerst gepoetst. Dan kwamen op het
rijtje af. de schoenen van Jan, Gretha,
Eduard, Willy, Rina, die, omdat haar naam
zooveel op die van hemzelf geleek, meestal
Zus werd genoemd, en ook van de twee
kleintjes Frans en Mies. Wel, heb je ooit,
dan waren het zijn eigen schoenen die ont
braken. En 't waren nog wel zijn nieuwe,
met de spek-zolen waar hij zoo trotsch
on was! Wacht, hij zou eerst maar even
alle schoenen afpoetsen en dan even naar
boven gaan. Zeker stonden zijn schoenen
nog in de kast op het jongenskamertje.
Moeder had gezegd dat hij op deze schoe
nen die nog al duur waren, nu eens extra
zuinig moest zijn. En daarom had moeder
ze vast zoo goed weggezet.
Vlug maakte Rien de laatste schoenen af
en liep toen naar boven naar zijn kamer
tje. Met zijn zwarte handen maakte hij de
kastdeur open. Dat er daarbij een heele
zwarte streep op het behang kwam, merkte
hij niet eens. Rien boog zich in de kast,
doch richtte zich even later met een ver
schrikt gezicht weer op. Zijn schoenen wa
ren er niet! Maar dat kon toch niet? Nu
liet de jongen zich op zijn knieën voor de
kast vallen en grabbelde in de hoeken.
Doch de schoenen kwamen niet te voor
schijn
Zouden ze dan misschien onder zijn le
dikant staan? 't Was wel niet haast denk
baar dat moeder ze daar de geheele week
zou laten staan maar je kon toch niet
weten
Doch hoewel Rien goed onder zijn ledi
kant zocht, ja er zelfs heelemaal onder
kroop, hij vond zijn schoenen niet.
Wat nu te doen? Naar moeder gaan en
zeggen dat hij zijn schoenen niet vinden
kon? Nee hoor. dat deed hij toch liever
niet. Want natuurlijk zou moeder dan zeg
gen, zooals ze zoo dikwijls deed, dat hij
niet zoo slordig moest zijn. maar weten
moest waar hij zijn dingen liet.
Nee hij zou maar liever niets zeggen.
Straks kwamen ze misschien wel vanzelf
te voorschijn en dan zou hij ze nog wel
gauw even poetsen.
En fluitend alsof er niets gebeurd was,
daalde de jongen de trap weer af. Rien
nam de dingen nu eenmaal niet zoo
zwaar
In den loop van den middag en zelfs toen
het 's avonds zijn bedtijd werd. dacht hij
niet eens meer aan zijn schoenen, Zoo
kwam het. dat moeder er dien dag niets
van te hooren kreeg.
Doch den anderen morgen toen iedereen
zich haastte om klaar te komen voor de
kerk. kwam Rien tot de onaangename ont
dekking. dat zijn verloren schoenen nog
niet terecht waren.
Ja, nu moest hij toch wel zijn moeder
er naar vragen.
..Moe", vroeg hij, terwijl hij de huiska
mer binnenkwam. ,,moe hebt u mijn spek-
achoenen niet gezien?"
,.Je spek-schoenen?" herhaalde moeder
verbaasd. ..Heb je die gistermiddag dan
niet gepoetst?"
„Nee moe, toen kon ik ze ook al niet
vinden
Waarom heb je me dat dan niet dade
lijk gezegd", bromde moeder, .,'k Had gis
teren toch meer tijd om te zoeken dan
nu. En hoe dikwijls heb ik je al gezegd dat
je niet zoo slordig moet zijn. maar betei
op je- spullen moet passen?"
Rien gaf geen antwoord. Wat moest hij
ook zeggen?
'v T-oi eens even boven gaan kijken'
zei moeder terwijl ze opstond. „Je zult wel
weer met je neus hebben gezocht." Moe-
De Butywave Golfkap is k 3.50 verkrijgbaar bij:
GEBROEDERS SUSAN
Haarlemmerstraat 59-41 Apothekersdijk 20
of door per post nevenstaande coupon ln te zenden.
KAP, WAARMEE oh urrtiAAK ocnccl aaak
PERSOONLIJKEN SMAAK KUNT ONDULEEREN.
Aan Butywave-kap-Dep6t
Amsterdam-C. Prinsengracht 627. j
Zend mij per omgaande, franco tegen rem- i
bours een Butywave Onduleerkap A ƒ3.50.
I Naam:
Adres:
Leldsch D&gblnc 17—12— 31
'oyerWaord
Jan is een humeurig ventje,
Kijkt heel dikwijls zwart als roet,
En vaak huilt de kleine dwingkous
Zelden is hij maar eens zoet.
's Avonds wil hij niet naar bed toe,
Pruilt en moppert: 'k Heb geen
slaap!
Zoekt het liedje van verlangen,
Lastig is de kleine knaap.
Op een keer denkt Volle Manus,
Die reeds aan den hemel lacht,
'k Zal dat ventje wel eens leeren.
't Is zijn bedtijd: juist half acht!
Jan is weder aan het huilen,
Roept: Ik w i 1 nog niet naar bed!
Volle Manus ziet zijn boosheid
En heeft al bij voorbaat pret.
Wacht! denkt hij, als met veel
moeite
Jantje eind'lijk ligt er in,
Wil jij wakker blijven, baasje,
Heb je daarin soms zoo'n zin?
'k Kriebel vlug in je neusje,
Dat je niezen moet, Apsjoe!
En ik kriebel j' in je oogen.
Weet je, waarom ik dat doe?
Om je wakker eens te houden,
Jij wou immers niet naar bed!
'k Heb zoo in de laatste dagen
Op je kuren, Jan, gelet!
En gemerkt, dat jij vindt slapen
Een heel strenge, nare straf.
Goed! Blijf jij dan nu maar wakker!
Van het slapen ben je af!
Jantje woelt maar steeds onrustig
In zijn groote ledikant.
Hij blijft wakker, kan niet reizen
Naar het wond're Droomenland.
Telkens als hij b ij n a inslaapt,
Kriebelt Manus met een straal
Hem weer wakker. Eind'lijk zegt hij:
'k Vind het, Jan, een groot schandaal
Dat jij altijd bent zoo lastig:
Jij wilt nimmer slapen gaan!
Wil je beterschap beloven?
Ja, zegt Jan, meneer de Maan! -
Goed! dan mag je nu gaan slapen,
Maar ik houd je aan je woord.
Sinds dien dag heeft niemand Jantje,
Als 't half acht slaat, meer gehoord.
Hij gaat nu heel zoet naar bed toe,
Want hij weet: vriend Manus wacht,
't Is of, vóór hij inslaapt, 't Maantje
Knipoogt tegen hem en lacht!
Jantje slaapt dan weldra rustig,
Manus is zijn beste vriend
En hij heeft een reis naar Droomland
Eiken avond weer verdiend!
(Nadruk verboden'1
der ging de kamer uit. Ze zoekt op de jon
genskamer, op haar eigen kamer, op de'
andere slaapkamers en zelfs op den zolder,
maar ze vond de schoenen van Rien niet
„Daar begrijp ik niets van" mompelde
moeder, terwijl ze de trap weer afliep. Nog
even een onderzoek in de keuken ingesteld,
nee. daar waren de schoenen van Rien ook
niet.
Even latèr kwam moeder in de huiska
mer terug, waar het geheele gezin om het
ontbijt geschaard al op haar wachtte. Snel
wierp Rien een blik op zijn moeder. Zou
ze de schoenen hebben?"
Maar haar leege handen en haar boos
gezicht Heten geen twijfel bij hem over.
„Als we ontbeten hebben, doe je je ouwe
schoenen maar aan Rien", beval moeder.
„Dan kan je na kerktijd zelf naar je schoe
nen gaan zoeken."
„En je zorgt maar dat ze terecht komen
mannetje" voegde vader er aan toe. ,,'t Is
meer dan erg, zooals jij met je spullen om
springt."
,,Je zorgt maar dat ze terecht komen"
had vader gezegd, doch dat ging nog zoo
gemakkelijk niet.
Terwijl de anderen na kerktijd gezellig
in de huiskamer zaten zocht Rien het
lieele huis van bove» tot beneden door.
Doch de verloren schapen, of liever de
verloren schoenen kwamen niet terecht,
j Hoe hij er ook tegen opzag, tenslotte moest
Rien toch weer naar de huiskamer.
„En", vroeg vader toen hij binnenkwam
I „heb je je schoenen gevonden Rien?" Waar
waren ze?"
,,'k Heb ze niet gevonden vader" klonk
bijna fluisterend het antwoord.
„Heb je ze niet gevonden?" herhaalde
vader verbaasd, „maar dat moet toch?
Wanneer heb je ze voor het laatst aange
had? Verleden Zondag?"
„Ja vader", antwoordde Rien.
Moeder scheen in gepeins verzonken
Doch plotseling hief ze het hoofd op
„Welnee Rien, je hebt ze Woensdagmiddag
nog aangehad, omdat je andere gemaakt
moesten worden. Waar ben je toen ge
weest?"
Even stond Rien na te ggnken.
Toen kwam er een verschrikte uitdruk
king op zijn gezicht.
„O, moeder, op het voetbalveld", sta
melde hij.
Moeder sprong op.
„Op het voetbalveld? Maar Rien, daar
heb je immers altijd je schoenen uit en
doet er je voetbalschoenen aan? Heb je
ze dan op het veld laten staan, en ben
'je soms op je voetbalschoenen naar huis
gekomen?"
Hulpeloos keek Rien voor zich uit
„Ik ik.... weet het niet, moeder!"
Nu mengde vader zich in het gesprek.
„Zoo jongen, weet jij het niet. Nu dan
zorg je maar dat je het heel spoedig wel
weet. Vandaag behoef je niet meer naar
het voetbalveld te gaan, maar morgen
voor schooltijd nog ben je er geweest. Be
grepen?"
„Ja vader," fluisterde Rien.
„En mochten ze weg zijn," ging vader
voort, „dan worden er uit je spaarpot
nieuwe gekocht. We zullen eens zien of we
216
229
MET ENVELOPPEN
f. 1.25 en hooger.
88 s» orten kaartjes.
Letterkeuze 100 soorten
Firma G. v. BRUSSEL
Haarlemmerstraat 267
Opgericht 1880. 9380
tlU VULUAlGl VtUtUlllvv
B-72-Ho.
