M-
LEIDSCH DAGBLAD
72ste Jaargang
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1931
No. 21974
72«te Jaargang
Donderdag 5 November 1931
No. 44
HET NEEFJE UIT INDIE.
ANEKDOTE.
DE NIEUWE TANTE.
:hets.
Het voornaamste Nieuws
van heden.
LEIDSCH
DAGBLAD
r* a nmTAT\ irA/\n f rmrw i?m Amrerrnrirr*?
UUCP
door
C. E. LILLE HOGERWAARD.
HOOFSTUK X.
Spannende Uren.
Toen Jaap steeds onrustiger werd en
I njn wangen en handen al meer begonnen
|te gloeien, liet Tante Rita dokter Rozen
Ihun ouden dokter komen, in wien zij
[een blind vertrouwen had. In menig moei-
I lijk oogenblik had zij niet te vergeefs om
Ihulp bij hem aangeklopt.
I Gelukkig was het niet de vrije Zondag
Ivan dokter Rozen en verscheen deze kort
Ina de telefonische aanvrage. Paula en
Ipim, die hem vanaf hun vroegste jeugd
kenden, noemden hem altijd „Oom Dok-
|ter" en waren de beste maatjes met hem.
,,'t Is net, of je al wat beter bent, als
[je Oom Dokter maar ziet", had Paula eens
■gezegd.
1 Moeder begreep haar wel. Er ging zoo-
liets kalmeerends van dokter Rozen uit en
|hij wist zóó met een enkel woord allerlei
waren uit den weg te ruimen, dat hij
|njn patiënten in den regel veel opgewek
ter verliet dan hij ze aangetroffen had.
J Onmiddellijk nadat de geneesheer Jaap's
|ök gevoeld en zijn temperatuur opgeno-
I sei had, deelde hij Tante Rita mee, wat
Indoen moest. De laatste had hem na-
Ite'irlijk op de hoogte gebracht van hetgeen
I er dien morgen voorgevallen was en de
I cokter schreef een recept voor, dat Pim
I onmiddellijk naar de apotheek brengen
I moest.
„Die koude onderdompeling heeft den
noch al niet sterken jongen erg aange-
Ipakt", zei hij tegen Tante Rita, toen zij
Ihem uitliet. „Toch heb ik alle hoop, dat
hij met eenige dagen weer vroolijk rond-
I springt. Maar goed warm houden en
I trouw de medicijnen ingeven. Als de koorts
1 erger wordt, zullen we ijs laten komen
om op zijn voorhoofd te leggen."
Toen hij echter het bezorgde gezicht van
I mevrouw van Gangelen zag, voegde hij er
I opgewekt aan toe
„Kom, kom, mevrouwtje! Maar moecl
J houden! U hebt wel voor erger vuren ge-
I staan. Vóór den avond kom ik nog even
terug, 't Is misschien overbodig, maar we
zullen al het mogelijke doen om dat
dappere baasje spoedig weer op de been
te helpen!"
Onmiddellijk nadat Tante Rita den dok
ter uitgelaten had, deed zij Oom Leo ver
slag van zijn bezoek. Daarop begaf zij
rich naar de ziekenkamer, ging rustig vóór
het bed van den jeugdigen patiënt zitten
en nam nu en dan zijn hand in de hare.
Het trof haar daarbij, dat Jaap rustiger
werd, zoodra hij haar hand voelde, tot hij
P otselmg verschrikt overeind kwam en
uitnep:
„Ik ben geen lafaard, Moeder!"
I a,n^ Rita begreep, dat Jaap in zijn
Koortsvisioenen meende zijn eigen moeder
I jan zijn bed te zien en daar dit denkbeeld
i we\Ucht tot kalmte brengen zou, liet
I JiJ hem in dien waan. Zij antwoordde dan
j °ok onmiddellijk:
„Nee, m'n jongen, dat weet ik wel!"
t,,* ?ar Ja.aP scheen haar niet te verstaan,
want opnieuw riep hij uit:
i w, ben geen lafaard, Moeder! Zegt u
?.aai} Paula, dat ik geen lafaard ben!"
zaJ het doen, m'n jongen!" klonk het
serusstellend Ook dit scheen Jaap niet
INBRAAK.
d a den nacht van Woensdag op Donder-
ag is ingebroken in een pand aan de
nae?nlr,actl^' hewoond door den heer B.
eeft zich vermoedelijk laten in-
stn doch k zÜn arbeid niet erg
van ^€weest. Zoodat de 90-jarige moeder
hulnp6n ^eer B" waRRer werd. Op haar
■waar p ^wam de bewoner aansnellen.
ontcfüLeen worsteling met den inbreker
vpH i waarhij de heer B. niet ernstig
Épti ««erïond- De dief wist te ontkomen,
uit ÏPPddellijk ingesteld onderzoek wees
he^rf i er vermist werd. De politie
Qee« de zaak in handen.
te verstaan, want hij riep voor de derde
maal uit:
„Ik ben geen lafaard, Moeder!"
„Je bent een held. Jaap. Je hebt een arm
poesje het leven gered!" zei Tante Rita
nu.
Maar op Jaap, die onder normale om
standigheden zeker niet ongevoelig ge
weest zou zijn voor dit woord, scheen die
lof geen vat te hebben.
Tante had hem weer onder de dekens
gelegd en hij scheen in te dommelen.
Plotseling veerde hij echter opnieuw op
en riep verschrikt uit: „Het schrift! O, het
schrift! Het ligt niet in het water! Het is
weg! Het is heelemaal weg!"
„Het schrift is gevonden, Jaap!" haastte
Tante Rita zich te zeggen, doch haar
woorden schenen niet tot den armen jon-
genj door te dringen.
„Ik ik heb het niet! O, wat is het
water koud! Het schrift ligt er niet in!"
Nadat Tante Rita hem opnieuw onder de
dekens gelegd had en een koud voorwerp
tegen zijn voorhoofd hield, scheen de jon
gen wat kalmer te worden.
Op dit oogenblik kwam Oom Leo eens
naar den patiënt kijken en na op fluiste
renden toon eenige woorden met Tante
Rita gewisseld te hebben, ging hij heen om
ijs te halen.
Gelukkig kon hij dit spoedig bemach-
tgen en toen Tante Rita een zakje met ijs
op het voorhoofd van den patient gelegd
had, werd hij werkelijk rustiger en viel
hij zelfs in slaap.
Toch week Tante Rita geen oogenblik
van zijn bed en werd haar dien middag
het eten door Oom Leo en Pim boven ge
bracht.
Pim schrikte erg, toen hij hoorde, hoe
ziek zijn neefje was en fluisterde zijn moe
der in het oor:
„Vertelt u hem, als hij wakker wordt,
vooral Moeder, dat Paula het schrift ge
vonden heeft."
„Ja jongen, ik hoop, dat hij het begrij
pen zal," antwoordde mevrouw van Gan
gelen ernstig en in gedachte voegde zij er
aan toe:
„En dat hij niet heengaat zonder het
begrepen te hebben."
Toen dokter Rozen dien avond kwam,
was hij echter tevreden en ging Tante
Rita met meer hoop den nacht in, dan zij
in de*laatste uren gekoesterd had.
Oom Leo had echter al zijn overredings
kracht noodig om haar te bewegen een
paar jiren rust te nemen. Hij zou haar
aan het ziekbed vervangen en met de
belofte, dat hij haar bij de minste ver
andering zou waarschuwen, besloot zij
eindelijk een paar uren te gaan rusten.
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
Ingezonden door Willy de Neys.
Heel boos kwam een oude heer op een
huisje toegeloopen, waar moeder de vrouw
in de open deur stond: ,,Is dat jouw
jongen daar, vrouwtje?"
„Ja meneer".
„Nu, die heeft mij daarnet met een groot
bonk steenkool achterna gegooid".
Het vrouwtje schudde bekommerd het
hoofd. „Och ja meneer, die jongen beseft
niet hoe duur de steenkolen nu zijn, hoe
dikwijls ik het hem ook zeg".
,,'k Vind het toch zoo akelig, dat ik naar
een andere school moet", zei Amine van
Dalen tegen haar moeder. En ik wou dat
we al een week verder waren, dan wist ik
tenminste hoe het er was."
„Kom, kom", lachte mevrouw Van Da
len, „zóó erg is het toch niet. Je doet alsof
je iets vreeselijks staat te gebeuren. En
dan, er gaat een heele schaar van je vrien
dinnen mee."
„Een schaar, nee moeder zóó erg is het
niet. 't Zijn er maar vijf."
„In ieder geval genoeg dat jij je best op
je gemak vult gevoelen. Daar ken ik mijn
meisje wel voor" troostte mevrouw.
Annie van Dalen was twaalf jaar. Ze
had met goed gevolg de gewone school, die
in de buurt van hun huis stond, doorloo-
pen en zou nu na de vacantie naar de
M.UJL.O. gaan. die in een heel ander
stadsdeel stond.
Hoewel Annie goed leeren kon en het
haar dus wel aanlokte, nog een poosje
school te gaan. zag ze tegen de verande
ring van school wel een beetje op. In 't
begin van de vacantie had ze daar nog
niet zooveel aan gedacht, maar nu hoe
langer hoe meer. het einde naderde begon
ze er wat meer over te denken. Doch Annie
was een aardig, vroolijk ding dat zich niet
al te gauw zorgen maakte, 't Was immers
waar wat moeder zei. ze ging niet alleen.
Vijf van haar vorige schoolvriendinnen
gingen dezelfde M.UL.O. bezoeken als zij,
dus had ze dadelijk toch al bekenden En
't mooiste was, dat die vijf meisjes allen
bij haar in de buurt woonden. Voor de
vacantie was dan ook al afgesproken, dat
ze elkaar iederen morgen en iederen mid
dag aan zouden komen halen. Dat was
immers veel gezelliger? Ze zouden met
©lkaar een echt leuk clubje vormen.
't Was een paar weken later. Annie en
haar vijf vriendinnen waren al heelemaal
gewend op de nieuwe school.. Over één
ding waren ze het allen eens. 't Was er
echt prettig."
„Zie je wel dat ik gelijk had?" zei me
vrouw van Dalen toen haar dochtertje
haar vertelde dat ze het zoo prettig vond
op de nieuwe school.
„En hoe gaat het met de club?"
„O moeder best. We gaan altijd met
elkaar, dat is erg leuk."
„Ja, ja, dat zal wel", lachte moeder. „Als
jullie maar niet te luidruchtig bent op
straat hoor."
Op zekeren morgen was Annie van Da
len wat vroeger van huis gegaan dan ge
woonlijk. En 't scheen wel, alsof ze het
afgesproken hadden, de vriendinnen wa
ren ook allemaal vroeg op 't pad gegaan.
Zoo kwamen ze ook vanzelf vroeger in.
de buurt van hun school.
„Weet je wat", zei Annie van Dalen, „ik
ga hierheen", en tegelijk sloeg ze de
Marktstraat in.
„Waarom doe je dat?" vroeg Henny
Wijland, ..anders loopen we toch altijd de
Schoolsteeg door?"
,.'t Geeft niks", zei haar zusje Paulien,
,,'t is toch dezelfde richting."
„In die straat woont mijn tante", ver
telde Annie van Dalen, „dan ga ik haar
gelijk even goedendag zeggen."
„Maar daar hebben we geen tijd meer
voor An", waarschuwde Jo Wolvers.
„O, jawel", antwoordde Annie. „M'n
PRIJS DEZER COURANT,!)
eiden per 3 maanden f.2.35, per weekf. 0.18
Lelden, waar agenten gevestigd zijn, per week „0.18
per post 1.2.35 portokosten.
IKKEN.
alles wat deze samenleving aan barricaden
bouwt tusschen God en ons land. Hij is
te vinden, daar loopt een weg van ons
naar Hem.
Over twee weken, Donderdag 19 Nov.,
hoopt dr. Tjalsma de vierde en laatste
lezing te houden. Deze lezing zal een
samenvatting geven en over de blijvende
waarde en waarheid van het Godsgeloof
spreken, ook voor onzen tijd met al zijn
duisternissen en smartelijkheden, die twij
fel wekken. Dr. Tjalsma zal deze laatste
lezing vastknoopen aan het oude en
bekende bijbelwoord: Nu blijven geloof,
hoop en liefde!
Een groote grondgeaaente van K-erxop-
bouw, die naar voren gebracht moet wor
den, betreft het oecumenisch karakter der
Kerk. Wij zien de groote vragen betref
fende de Kerk in oecumenisch licht en
kunnen ons daarom niet tevreden stellen
met een plaatselijke probleemstelling.
In 't kort behandelt spr. de organisatie
van de Kerk en de tucht. Alle respect
heeft spr. voor de Statenvertaling, maar
men bespoedige toch het uitkomen van
een nieuwe vertaling.
Na nog even bij de onderafdeelingen en
studiecommissies van Kerkopbouw te heb
ben stilgestaan, besloot spr. zijn niet aan
dacht aangehoorde rede.
Ds. Boissevain dankte spr. voor zijn
helder betoog, waarna zich een aange
name discussie ontspon.
3VROUWEN.
erika.
gisteravond
de Leidsche
:he Vereeni-
lezing met
ochten door
i in totaal 6
:n, maakten
dwars door
wijken van
ren zij meer
stieke eigen-
na en flora
.lijke hoofd-
staten van
ar per auto
die zij aan
ie lantaarn-
ituigden dan
g. Daar aan
.Toote kosten
houden van
5t geven van
en van hon-
ollywood ge-
mogelijk te
Jden door de
<n aankomst
n zijn.
nes ook door
aenstammen,
'ao's. Hoewel
den India-
t meer goed
verhouding
ïn zeer veel
iproken over
nde vormen
se stammen;
jverking, de
;n een derde
ok de groote
iden worden
oys als de
•n niet ver-
erteld om in
atten. Alles
boeiend en
zal ook maar
oekoring zijn
eden van dit
ïg, mevrouw
en korte in-
akte aan het
't gebodene.
IS.
1 vanmorgen
iactiebureau.
uisteren
ris van ..Het
ekking willen
f Nu de win-
is, zijn wij
an alle aan-
n dekens en
r mannen en
vrouwen ais voor Kinaeren is groot gebrek.
En zet u er dan vooral bij. dat onze
stichting een strikt neutraal karakter
draagt en dat dus gegadigden van alle ge
zindten van harte welkom zijn. Vele men-
schen denken dat wij een uitsluitend
katholieke vereeniging zijn. omdat wij in
het Sint-Vincentiusgesticht aan de Hoog-
landsche Kerkgracht gehuisvest zijn, maar
dat is niet waar.
U weet: even een briefkaartje of tele
foontje aan mevrouw MandersVermeu
len. Oegstgeesterlaan 12 (telefoon 292) en
de goederen worden aan huis afgehaald.
Bij voorbaat onzen dank.
We beloofden er voor te zullen zorgen
en doen bij deze onze belofte in vervul
ling gaan.
BINNENLAND.
Ons parlementair overzicht; redevoerin
gen der heeren Colijn, Marchant en
Schokking. (3e Blad).
De postbegrooting voor 1932; de minis
ter over den radio-omroep en den zender-
bouw. (3e Blad).
Het voorloopig verslag der Tweede Ka
mer over de begrooting voor Koloniën.
(Binnenland, le Blad).
Het rapport der regeeringscommissie,
inzake bestrijding van dansexcessen. (Bin
nenland, le Blad).
De inbraken te Wassenaar opgehelderd;
een groot deel der juweelen is terecht.
(Gemengd, 2e Blafti).
Twee noodlottige schoten; dramatische
voorvallen te Utrecht en Toldijk; één
doode en één zwaar gewonde. (Gemengd,
2e Blad).
Roofmoord op een notaris te Gorinchem;
de dader onbekend. (Gemengd, 2e Blad).
Nabij Sommelsdijk is een auto door een
tram gegrepen; één der inzittenden werd
gedood twee anderen zijn zwaar gewond.
(Laatste Berichten, 1ste Blad).
BUITENLAND.
In Engeland is de nieuwe regeering
thans gevormd. (Buitenl., le Blad).
De Rede van Brüning op het Centrum-
congres. (Buitenl., le Blad).
Litwinof's verblijf in Italië. (Buitenl.
le Blad).
„KUNST NA ARBEID".
De mannenzangvereeniging „Kunst na
Arbeid" bestaat bijkans 38 jaar en is nog
kerngezond, al heeft zij, zooals iedere ver
eeniging, haar ups and downs gekend.
Toen voor enkele weken haar directeur,
de heer W. Hoogzaad, aan wien ,.K. N. A."
veel te danken heeft, moest afscheid
nemen wegens gezondheidsredenen, dreig
de weer een donkere wolk, doch 't actieve
bestuur heeft ook dezen tegenslag het
hoofd geboden, en al is het dat het den
heer Hoogzaad met weemoed zag gaan, het
heeft energiek aangepakt, wat blijken moge
uit het feit, dat als directeur benoemd is
de heer Jan J. v. d. Bos, uit Delft, die zes
groote koren en enkele kinderkoren onder
zijn leiding heeft.
Te Rotterdam heeft hij o.a. „Vereenigde
Zangers", „Caecilia", te Delfshaven „DeLf-
haven's Gemengd Koor".
Door hem werden reeds meerdere com
posities gemaakt, welke door verschillende
vereenigingen werden uitgevoerd. Boven
dien heeft hij met verschillende koren, op
diverse concoursen, reeds vele eerste prij
zen en directeurs-prijzen behaald.
Laten we hopen, dat „K. N. A." onder
deugdelijke leiding een goede toekomst zal
tegemoet gaan en eerlijk gezegd, wij
twijfelen daaraan niet.
Men zie overigens de advertentie betref
fende de aangifte van leden.
De heer K. Raimond alhier is ge
slaagd voor het examen wiskunde L. O.
De adjudant-onderofficier H. de Roos
van het 4e reg. infanterie alhier, wordt
met ingang van 30 November a.s. werk
zaam gesteld aan de school voor reserve-
officieren der militaire administratie te
Kampen, met bestemming om aldaar op 1
Februari 1932, in zijn tegenwoordigen
rang, definitief over te gaan bij het
dienstvak der militaire administratie.
Met het oog op den financieelen toe
stand van het Zieken- en Ondersteunings
fonds der Ned. Spoorwegen worden ver
schillende bezuinigingen ingevoerd. Zoo is
o.a. het aantal geneesheeren voor het
station Leiden, dat vroeger twee bedroeg,
tot één teruggebracht. Het station- en
spoorwegpersoneel uit Leiden, dat zich
echter met deze bezuinigingen niet kan
vereenigen, heeft zich met een uitvoerig
schrijven tot de directie van de Nederl.
Spoorwegen gewend om in de vacature-
dr. Schreuder) alsnog een tweeden genees
heer te benoemen.
De brandweer heeft gistermiddag ten
huize van C„ Maresingel 96 een schoor
steenbrandje gebluscht.
Bij de politie zijn twee rijwielen te
bevragen, welke onbeheerd op straat zijn
gevonden.
Tengevolge van het breken van de
achteras van een vrachtauto der firma
M. D. te Oegstgeest is gistermiddag om
streeks 2 uur het rijverkeer op de Hoo-
gewoerd ongeveer twintig minuten ver
traagd geweest.
Gistermiddag omstreeks halfvijf is
een paard, dat gespannen was voor een
groentenwagen. bestuurd door H. V., bij
het afrijden der Koornbeursbrug pardoes
door een winkelruit der firma Langezaal
geloopen. Het paard, dat in de étalage
nog vrij aanzienlijke schade aanrichtte,
werd aan beide voorbeenen verwond.
Wij verwijzen naar een advertentie
in dit Blad, betreffende een a.s. Woens
dagavond in de Waalsche Kerk door prof.
Knappert te houden lezing over „Het
godsdienstig leven van Prins Willem I."
