ZOMERZORG
ZOMERZC
A.s. Zondag eztr
CADVA
VROOM EN
DREESMANN
SPEELT 3 OCTOBER IN
ONS
NIEUW SYSTEEM
MORGEN
BEWAART UW CA
Impressario FRANS MIKKENIE presenteert
CHARLY GERTIJN met zijn uJ --1-
LAATSTE DAG
ZOMERZOF
Met Hollandsche Kapel Byorski, Entré
li r SCHITTERE
iiimiiinnin J—iJTx
GEZAMENLIJKE WAARDE
Elke Cassabon is voorzien va
LEGKAART.
BLOEMENFEETJE
EN KABOUTER GLIMLACH
OPENB. SLACHTHUIS
6 Virtuoozen, welke hun 35 instrumenten op me:
Een orkest, dat door de vakpers tot een der beste Bands
4927
..1
van onze
i i rr n tv rr xr i/ i ikf o
DE HOLLANDSCIIE KAPEL „BYORSKI
maand met veel succes in ons Café Restaurant beef
verzoek op 3 OCTOBER, in ons Café optreden,
en geillumineerden tuin ons iaarlijksch 3 Octoberfe
Mr VOLGENS ONS GEZELLIG BEKEND/
2 Toegangen
Entrée Zaal en Tu
ALS BIJZONDERE RECLAME S'
VAN I TOT EN MET 10 OCTOBE
15 SCHITTERENDE CADEAUX Bi
Deze
Cadeaux
zijn
geëtaleerd
Aalmarkt
naast
het
Waaggebouw
Massief eiken Slaap
kamer Ameublement
bestaand uit Spiegelkast
2 pers. Ledikant, Wasch-
kast. Tafel, 2 Stoelen
Nachtkastje.
Salon Ameublement
massief eiken met prim;
Velour® bekleed, 2 arm
fauteuils cn 4 Stoelen.
Staande schemerlamp
eiken standaard met sijdei
kap.
Massief Eiket
Theekast
Koperen
6 deelig.
Haardstel
Koffer Gramophoor
prima uurwerk.
Divan
bekleed met Landhuisstof.
liiiiiiiiiiiii minim ii li minimi in
Elk Cadeau in onze Speciale 1
een nummer (in verzegelde er
nummers hiervan overeen mei
Cassabon, dan ontvangt U dit 4
Hoe meer Cassabons, des te
kunnen overeen stemmen met d
MAANDAGMIDDAG 12 OCT. WORDEN DE EN VEI
NUMMERS BEVINDEN IN DE ETALA
LEIDEN
door
C. E. DE LILLE HOGER WAARD.
In een heel stil gedeelte van het bosch,
daar waar nooit kinderen en slechts zel
den groote menschen kwamen, woonde
Bloemenfeetje.
Zij had met opzet dit rustige plekje als
woonplaats uitgekozen, omdat ze daar
overdag ongestoord kon uitrusten van de
vele bezigheden, welke zij in den nacht
te verrichten had.
Haar taak behoorde werkelijk niet tot
de lichtste: het verzorgen van de in het
wild groeiende bloemen in het bosch en
op de hei en van de gekweekte exemplaren
in tuin en park gaven haar heel wat te
doen, vanaf het vroege voorjaar, als zij
de Krokusjes en Sneeuwklokjes uit hun
winterslaap moest wekken, tot Kerstmis
toe, als zij de Kerstrozen had aan te spo
ren, toch vooral hun kleedje aan te trek
ken, nog vóór de Kerstklokken luidden.
Bloemenfeetje was echter graag bezig en
nooit was haar werk haar te veel. Plot
seling echter was zij ziek geworden. Ze had
het in den afgeloopen zomer misschien te
druk gehad en voelde zich nu moe, vree-
selijk moe. Ze besloot daarom wat rust
te nemen en hoopte spoedig haar taak
weer te kunnen opvatten.
Daar lag nu Bloemenfeetje op een rust
bank van dorre varens in het groote,
stille bosch! Ze had al een paar dagen
haar werk niet kunnen doen en 't was
net, alsof de lust daartoe haar hoe langer
hoe meer begon te ontbreken.
Ze werd er verdrietig onder en wan
hoopte soms aan haar herstel.
Zóó vond Kabouter Glimlach haar op
zekeren avond.
Ze was erg bedroefd, dat ze nog steeds
niet beter was. En met dien aanhoudenden
regen durfde zij het er heelemaal niet op
wagen van huis te gaan. Stellig zou die
haar nog veel zieker maken dan zij reeds
was!
Ze snikte dan ook zóó luid, dat ze heele
maal niet hoorde, dat Kabouter Glimlach
er aankwam.
Plotseling spitste zij echter de oortjes
en hoorde zij een fijn stemmetje zeggen:
„Wat 'n verdriet! Och, och, wat 'n ver
driet!"
Bloemenfeetje snikte opnieuw.
Kabouter Glimlach dien zij nog nooit
eerder gezien had kwam nu vlak vóór
haar staan, keek haar heel vriendelijk aan
en zei:
„Wat scheelt er aan, Bloemenfeetje, dat
je zoo in tranen bent? Heb je verdriet of
pijn?"
„Allebei klonk het droef.
„Allebei?!" herhaalde de Kabouter op
een toon, alsof hij niet zeker wist, wel
goed verstaan te hebben.
„Ja, allebei!" luidde het antwoord.
„Dat is akelig!" klonk het medelijdend.
En Kabouter Glimlach overlegde bij
zichzelf
„Dan moeten we probeeren twee kwalen
te genezen!"
Bloemenfeetje zuchtte en dacht:
„Kon dat Kaboutertje mij maar helpen!
Doch dat kleine baasje zal al wel meer
dan genoeg hebben aan zijn eigen werk!"
„Ik zal je eens wat vertellen," begon
Kabouter Glimlach nu. „Als mijn verhaal
je moe maakt, moet je het natuurlijk
dadelijk zeggen. Dan houd ik er mee op.
Zul je dat doen?"
Bloemenfeetje knikte. Ze begreep wel
niet, wat de Kabouter haar te vertellen
had, maar nieuwsgierig was ze wel een
klein beetje. Ze was dan ook één-en-al
aandacht.
En Kabouter Glimlach begon:
„Als kleine jongen ben ik eens heel
ziek geweest. Mijn Vader en Moeder lieten
den kabouterdokter, een bijzonder knap
pen baas, komen, die alle planten en krui
den uit het heele bosch kende en de kunst
verstond zijn patiënten in weinig tijd niet
alleen te genezen, doch tevens een middel
te verstrekken, dat hen er voor behoedde
opnieuw ziek te worden.
„Wat 'n knappe dokter!" prevelde Bloe
menfeetje. „Maar.... ik.... ik begrijp
niet goed...."
„Wat dat met jou te maken heeft, hè?"
vulde de Kabouter haar zin aan.
Bloemenfeetje knikte weer en haar
vriend ging voort:
„Luister maar, dan zal het je wel duide
lijk worden. Ik was dan erg ziek en ik
voelde mij ellendig. De Kabouterdokter
kwam en vertelde mij de laatste guiten
streken van zijn jongsten zoon: Kabouter
tje Lastpost, die dat moet ik er even
aan toevoegen! zijn naam alle eer aan
deed. Hij vertelde mij, hoe Kaboutertje
Lastpost zijn broertjes en zusjes altijd
weer opnieuw fopte, hoe hij soms hard
vooruitrende, de deur van hun huisje vlak
vóór de anderen in het slot wierp, maar.
daarbij zelf in een emmer met koud water
terechtkwam! 't Was ook hier steeds
weer: Wie een kuil^graaft voor een ander,
valt er zelf in.
Ik was in dien tijd een echte rakker en
moest zóó hartelijk lachen om de guiten
streken van Kabouter Lastpost, dat.ik
mij op eens veel beter voelde. En al was
ik nog te jong om te begrijpen, hoe dat
kwam. ik heb toch heel goed onthouden,
dat het verhaal, dat mij zoo deed lachen,
mij van mijn ziekte genas.
Toen ik wat ouder geworden was, be
greep ik, dat Vroolijkheid natuurlijk geen
ziekte, maar toch besmettelijk is en toen
ik d a t wist, heb ik geprobeerd altijd heel
vroolijk te zijn. Ik dacht: waar Vroolijk
heid zit, is geen plaats voor iets anders!"
„En is je dat gelukt?" vroeg Bloemen
feetje nu belangstellend, 't Was gek, maar
ze voelde zich op eens ook vroolijk worden,
veel lichter en ook minder moe en pijnlijk.
Zou Vroolijkheid werkelijk aanstekelijk~~bf
„besmettelijk" zooals de Kabouter het
noemde, kunnen zijn?
'k Geloof wel, dat het mij gelukt is," ant
woordde het Kaboutertje, ,,'t Helpt me al
tijd, als mijn werk mij wat zwaar begint
te vallen."
Bloemenfeetje kon dit nu plotseling be
grijpen. 't Kaboutertje had haar werkelijk
ook beter gemaakt. Zij kreeg niet alleen
heel veel zin om haar werk weer op te
vatten, maar zij voelde zich ook uitgerust
en zelfs krachtig.
Juist wilde zij den Kabouter bedanken,
toen het haar inviel, dat ze zijn naam nog
niet kende. Daarom vroeg ze:
„Hoe heet je. vriendelijk Kaboutertje?"
„Mijn naam is Glimlach," luidde het
antwoord.
„Wat een prachtige naam en wat past
die goed bij je!" riep Bloemenfeetje opge
togen uit en zij klapte van plezier in de
handjes. „Dolgraag zou ik zoo willen
heeten.
Daar ritselde het plotseling in de takken
boven hun hoofden. 'tWas het Windje,
dat altijd graag luistert naar de gesprek
ken van Elfjes, Feetjes en Kaboutertjes..
Kabouter Glimlach bedacht nu plotse
ling. dat het nog van allerlei te doen had
dien nacht en nam haastig afscheid van
Bloemenfeetje.
Daar verscheen de Maan aan den hemel
en.had nog juist tijd Kabouter Glim-
lach's gezicht te weerkaatsen, vóór het
manneke verdween. Het werd natuurlijk
veel breeder dan van den kabouter, maar
dat kwam, omdat de Maan zelf zoo rond
en dik is.
Bloemenfeetje ging weer opgewekt aan
haar werk. Ze was heelemaal uitgerust en
het verhaal van Kabouter Glimlach, dat
vroolijke haasje, had haar veel geleerd. Ze
zou het nooit vergeten en moest er nog
dikwijls aan denken, vooral wanneer de
Maan weer met haar breeden glimlach aan
het uitspansel stond.
Bloemenfeetje knikte haar dan eens op
gewekt toe en als iemand na Kabouter
Glimlach zelf die naam verdiende, was
zij het. 'tWas net alsof de bloemen, waar
over zij waakte, wat van haar vroolijkheid
meekregen. Of zij dan altijd genoeg had om
van uit te deelen! O ja! want is dat niet
grappig: hoe meer vroolijkheid je om je
heen verspreidt, hoe grooter die vroolijk
heid wordt.
Kabouter Glimlach had Bloemenfeetje
voorgoed genezen.
(Nadruk verboden).
fraaie cadeaux.
4852
Vrijdagmorgen van half 8
tot half 9 verkoop van een
partij VARKENSVLEESCH en
SPEK, voorwaardelijk goed
gekeurd. Vleesch vanaf 30 ct.
per pond en 7 pond spek
voor f. 1.4848
De Verkooper:
J. O WEL.
4957
4948
2-4
