72ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 25 September 1931
Derde Blad
No. 21939
WAT KIKKER KAREL EN TUIMELTJE BELEEFDEN.
UIT DE PERS.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Het Geheim van de Oude Kast
43. Eensklaps reed de auto met Karei en Tuimeltje
minder hard. Tuimeltje keek eens wat er aan de hand
was en daar zag hij een groote kikker op een wagentje
zitten, dat door twee muisjes heel vlug werd voortgetrok
ken. Aan het wagentje was een ladder vastgemaakt en
daar hing een groote bromvlieg aan. Die was bekend om
zijn moed. Hij had al verschillende dieren bij brand ge
red. Het wagentje was zoo zwaar van brandspuiten, dat
een dikke tor de muizen hielp trekken.
44. Daar waren ze eindelijk bij het brandend huis. Er
waren wel honderd kikvorschen die er rillend bijstonden.
Tuimel en Karei natuurlijk voorop. En er tusschendoor
krioelden allemaal kleinere diertjes. De voorkant was al
heelemaal aan het branden, maar een der zijwanden
was nog te bereiken en vol spanning stonden ze het blus-
schingswerk gade te slaan.
RECLAME.
4410
nv Ir1! TH ff A npïï"' f T .pit, tachlaa, jicht. Bi-icp. hoofd-. ki.«- en zenuwpijn wordt vol ern. 6000 ✓"V g A T
H p,8 I IVI I I «eneesheeren op demce»t afdoende wijV.e bestreden door Togoltoblet- I l/A E
5 ten. Tognl schaadt noch Uw hart. noch Uw maag en kan du» worden in-
genomen door hen die andere middelen slecht verdragen. Togal hielp waar andere middelen geen baat brachten, dij Apoth. cc Uro*. tu.öü
I EEN PHOENIX IN DEN AETHER.
De N. Rr. Crt. schrijft:
Wie in den laatsten tijd den condensa
tor van zijn radiotoestel wel eens heeft
gesteld in de buurt van de eertijds zoo
geliefde golf van 1071 meter lengte, heeft
met ons nu en dan een kans gehad, een
verrassend sterke en qualitatief uitste
kende p r o e f-uitzending te hooren van
het nieuwe station van den zakeiijken om
roep voor nieuwsberichten en effecten-
koersen, dat, naar reeds gemeld is, ver
plaatst zal worden van Scheveningen-
haven naar Kootwijk. Het nieuwe station
gaf bij deze proef-uitzendingen echter ook
muziek (gramofoonplaten) en de aankon
diging van de nummers geschiedde daarbij
niet zooals men mocht verwachten
in het Noorsch, doch als van ouds in onze
eigen moedertaal. Phoenix was uit zijn
asch herrezen! Na zijn dood gezocht te
hebben in het vuur, dat buitenlandsche
belangen (Duitschland en Noorwegen) wel
willend voor hem ontstoken hadden, is een
Nederlandsche omroep op onze historische
golflengte, krachtiger dan ooit tevoren, tot
nieuw leven ontwaakt, zij het, dat hij zich
slechts enkele malen bij verrassing liet
hooren. Welkom!
De zender, die ons zoo gelukkig gemaakt
heeft met zijn emanaties uit het Neder
landsche radio-centrum Kootwijk, is een
schepping van den technischen dienst der
Rijkstelegraaf, waarmede deze een nieuwe
gesp verdiend heeft op het lint van haar
onderscheidingsteeken voor belangrijke vre-
desverrichtingen. Zonder eenig gerucht is
hier een station tot stand gekomen, dat
door zijn enorm vermogen niet alleen
Nederland kan bestrijken, doch ook een
groot en belangrijk gedeelte van Europa.
Het kan hierdoor de gezant van ons vader
land in den aether worden, een ambt, dat
reeds veel te lang onvervuld bleef. Wij ont
vingen dan ook reeds uit het buitenland
blijken van dankbaarheid voor deze Neder
landsche prestatie.
Zou hieruit niet een nationaal station
voor permanente uitzendingen kunnen
groeien? Wil deze taak naar behooren
worden uitgevoerd, dan is het dringend
noodig, dat aan de programma's de hoog
ste eischen gesteld worden en dat alles er
buiten blijft, dat van meer locaal of
groepsbelang is te achten, met andere
woorden, dat hier het algemeene pro
gramma wordt uitgezonden.
Zoolang de ongesplitste Nationale Om
roep het ideaal van het Algemeen
Nederlandsch Verbond nog niet geboren
is, kunnen de uitzendingen verzorgd wor
den door de bestaande omroeporganisaties
of andere lichamen, die voor hun pro
gramma's de goedkeuring hebben verwor-
van van de commissie voor het algemeene
programma.
Den minister van waterstaat is thans
een betere gelegenheid geboden om het
algemeene programma in het binnenland
op bevredigender wijze ten gehoore te doen
brengen en ook in het buitenland te doen
doordringen, zonder dat Zijne Excellentie
hiervoor zendtijd aan de omroepvereeni-
gingen behoeft te ontnemen. Het zend-
instrument zou dan in verband met de
rechten van Oslo op de golf van 1071
meter zoodanig gewijzigd moeten wor
den, dat het met de golf van 1875 meter
kan werken en voor den zakeiijken omroep
zal een andere zender moeten komen.
HET 10.000e SCHIP IN DEN NIEUWEN
WATERWEG.
Gisteravond is het Zweedsche stoom
schip ..Indus", komende van Londen, als
het 10.000ste schip van dit jaar den Nieu
wen Waterweg binnengekomen.
Verleden jaar kwam 't Duitsche stoom
schip „Chios" op 27 Augstus als 10.000ste
-schip binnen
o
DE AFSLUITING DER ZUIDERZEE.
Het laat zich aanzien dat de sluiting
van het dijkvak door de „Blinde Geul"
van den afsluitdijk WieringenFriesland
nog deze week tot stand zal worden ge
bracht. Door deze sluiting blijven er dan
dus nog twee z.g. sluitgaten over en wel
de dijksgedeelten „Middelgronden" en
„Vlieter". De afsluiting van eerstgenoem
de gedeelte moet nog in dit jaar worden
voltooid.
HET KONINKLIJK BEZOEK AAN
AMSTERDAM.
NAAR HET WALENWEESHUIS.
Het lag aanvankelijk in het voornemen
van de Koninklijke Familie in den na
middag een bezoek te brengen aan het
Walenweeshuis op de Vijzelgracht hoek
Prinsengracht. Dit bezoek vond echter
reeds in de morgenuren plaats. Om half
elf kwamen de rijtuigen voor en werd
langs den N.Z. Voorburgwal, Koningsplein
Heerengracht, Nieuwe Spiegelstraat, Spie
gelgracht, en 1ste Weteringsdwarsstraat
de Vijzelgracht bereikt.
Aan den ingang van het Weeshuis wer
den H. M. de Koningin en de Prinses ont
vangen door den President-regent, den
heer A. van de Werk en de Presidente-
regentesse mevr. A. Verschuyl-Veltman.
Twee weeskinderen Amy Walewijn en
Frans Beerenburg boden respectievelijk
aan de Koningin en de Prinses bloemen
aan, waarvoor dezen met eenige vriende
lijke woorden dank zegden.
Hierna werden de overige aanwezige
bestuursleden aan de Hooge Bezoeksters
voorgesteld.
De president-regent, de heer A. v. d.
Werk hield een korte toespraak.
De Hooge Bezoeksters werden vervol
gens door de weezen toegezongen, waarna
een bezoek werd gebracht aan de jongens-
en meisjesafdeelingen en eveneens een
kijkje werd genomen bij de ouden van
dagen.
In de Regentenkamer werd ten slotte
door het bestuur afscheid genomen van
H. M. de Koningin en Prinses Juliana.
Voor naar het Paleis werd teruggekeerd
werd nog een rijtoer gemaakt door Zuid
en het Vondelpark.
In den namiddag werd een rijtoer ge
maakt langs de volgende wegen: Dam,
Mozes en Aaronstraat, N.Z. Voorburgwal,
Spui, Singel, Koningsplein, Leidschestraat,
Leidscheplein, Leidsche boschje, Stad
houderskade, ingang Vondelpark, langs
Paviljoen, langs Noordelijken rijweg, voor
het Melkhuis linksaf, langs den Zuidelij
ken rijweg tot den uitgang bij Emmalaan,
dan Emmaplein, Valeriusplein (westzijde)
onder het Lyceum door, Jan van Goyen-
kade, J. J. Viottastraat, Corn. Schuytstr.,
De Lairessestraat, J. A. Brouwersplein, v.
Baerlestraat, Moreelsestraat, Nic. Maes-
straat, Joh. Vermeerplein, Joh. Vermeer-
pi .straat, Honthorststraat, Museumstraat,
onder het Rijksmuseum door. de brug
over voor het Rijksmuseum, Spiegelgracht,
Nieuwe Spiegelstraat, Heerengracht (even
zijde), Koningsplein, Singel, Spui, N. Z.
Voorburgwal, Paleisstraat, Dam.
Nog deze week zal de Koningin ten Pa-
leize ontvangen de heeren Gottfr. Crone,
vice-voorzitter van de Kamer van Koop
handel en Fabrieken te Amsterdam (de
voorzitter de heer E. Heldring vertoeft op
het oogenblik in het buitenland), mr. G.
Vissering, president der Nederlandsche
Bank, en de heer S. P. van Eeghen, oud
voorzitter van de Kamer van Koophandel,
ten einde door hen te worden ingelicht
omtrent den huidigen economischen toe
stand.
Dr. H. J. DOORENBOSCH
OVERLEDEN.
In den ouderdom van 48 jaren is te
Groningen overleden dr. H. J. Dooren
bosch, directeur van het Chemisch Labo
ratorium Doorenbosch en Pannenborg.
De overledene was een zeer bekende en
geziene persoonlijkheid. Dr. Doorenbosch
had verscheidene functies in het publieke
leven, o.m. was hij voorzitter van ..Bur
gerplicht", de Vrijzinnig-Democratische
Vereeniging, secretaris van het Natuur
kundig Genootschap.
VERSCHERPT TOEZICHT AAN DE
GRENS.
Naar aanleiding van het veelvuldig
smokkelen aan de grensstations door rei
zigers, die aldaar passeeren, zal het toe
zicht weer belangrijk verscherpt worden.
Zóó zullen reizigers, die niets hebben
aan te geven, en niet door de visitatie
zalen gaan in géén geval zóó lang het
douane-onderzoek plaats heeft, den trein
mogen verlaten en zich ook niet op de
perrons mogen begeven.
DE GEREGELDE LUCHTVERBINDING
MET INDIË.
Een jaar geleden begon de veertien-
daagsche dienst.
Heden is het, naar het Vaderland meldt,
een jaar geleden dat de geregelde lucht-
dienst met Indië £&n aanvang heeft ge
nomen. Op 25 September 1930 vertrok
Evert van Dijk met Wiersma en Buiten
huis in de P. H.A.F.R. voor de eerste
vlucht. Voordien waren er al 17 Fokkers
uit- en 11 daarvan thuisgevlogen in drie
periodes een voorperiode.
Wie herinnert zich de voorperiode niet?
Al wie indertijd besefte, wat er gebeuren
ging, zullen hun leven lang niet vergeten
de namen der pioniers, van Van dei
Hoop, van Weerden Poelman en Van den
Broeke die met de H.N. A.C.C. op 1 Oct.
1924 Amsterdam verlieten; verder mr. van
Lear Black, die met zijn bediende, Leo
Bayline op 15 Juni 1927 de H.N.A.D.P. van
de K.L.M. besteeg en door de goede zorgen
van Geyssendorffer, Scholte en Weber in
16 dagen naar Indië vloog. Dan, hoe 1
October 1927 met de H.N. A.E.A., de Post
duif genaamd, Koppen, Frijns en Elleman
trachtten recordvluchten te maken. Hun
vliegtijden behooren nog altijd tot de
kortste. Dit was de vöörperiode.
De eerste serie echte proefvluchten is
13 September 1928 begonnen met het over
vliegen van vier toestellen voor de K.L.M.
men had pech: twee toestellen kwamen
niet aan. In het geheel werden dat jaar
zes vluchten uit en twee thuis gemaakt.
Eén thuisvlucht was maar mooi: die van
Smirnoff. In tien dagen tijds vloog hij
van Batavia naar Amsterdam, met nog
minder vlieguren dan Koppen met de
Postduif had gedaan.
Maar onverdroten ging de K.L.M. den
12den September 1929 voort met post-
vluchten. Tot begin Januari maakte men
8 uit- en 7 thuis vluchten. Twee uitgaande
toestellen bereikten het doel niet. Daar
door moest één thuisvlucht vervallen. En
hiermede was een einde gekomen aan de
proefvluchten.
Alle drie deze perioden vielen in het
najaar, in den kenteringstrijd tusschen
zomer en najaar hier. na den regentijd
ginds. Het heele jaar doorvliegen leek nog
een waagstuk. De* terreinen waren boven
dien nog niet berekend op zooveel regen.
De eerste negen maanden van 1930 lag
de luchtweg naar Indië verlaten. Maar 25
September 1930 daverden de motoren weer
over Perzië, Achter-Indië, Siam en da
oerwouden van Sumatra, Batavia tege
moet. Dat was het begin van den geregel-
den dienst, welke thans een jaar bestaat.
o
TOEN HEEMSKERK IN DE
KAMER KWAM,...
D. Hans schrijft in de „Vrijheid", dat de
heer Ketelaar wat onafgebroken zittings-
tijd betreft, de nestor, de musketier van
de Tweede Kamer is. Doch mr. Heems
kerk deed reeds ongeveer 10 jaren vóór
dezen nestor zijn intrede in de Kamer.
Wellicht, aldus de heer Hans. zouden wij
Heemskerk tot eere-musketier kunnen be
noemen. Dat hiervoor eenige aanleiding
bestaat kan blijken uit het volgende
staatje:
Toen Heemskerk in de Kamer kwam:
Was Aalberse gymnasiast;
Albarda zat op de H. B. S.;
Beumer had de lagere school nog niet af
Braat mocht naar het land;
Boon kwam op de eerste klas;
Colijn kon naar Kampen;
Goseling moest nog geboren worden;
Van Hellenberg Hubar idem;
Teulings hetzelfde;
v. d. Bergh ook zoo;
Ketelaar was net een eerzaam paedagoog
Knottenbelt ging naar het gym.;
Kortenhorst kon net loopen;
Schokking was piepjong theoloog;
Schaper was leerling-schilder;
Van Schaik gordde zich aan om de
Zusters van de bewaarschool gedag te
zeggen terwijl Joekes, Oud, Lockefeer en
Schouten in hun kinderstoelen zetelden
CONGRES VAN HUIS- EN GROND
EIGENAREN.
Woensdag en gisteren werd te Velsen
een congres gehouden van den Ned. Bond
van huis- en grondeigenaren en bouwon
dernemers.
Nadat Woensdagmorgen in Hotel „Vel-
serbeek" een algemeene bestuursvergade
ring gehouden was, werd in den namiddag
een rondvaart door de havens en sluizen
gemaakt, welke tocht aangeboden was
door de plaatselijke afdeeling van de
huunvaarborgvereeniging „Burgerbelang".
Gistermorgen werden de deelnemers aan
het congres, ongeveer 25 in aantal, offi
cieel door het gemeentebestuur ontvan
gen. In de raadzaal waren behalve de bur
gemeester, de heer Rijkens, de gemeente
secretaris, de heer Hofstede en de wet
houders J. C. Dunnebier, P. Bosman en
J. P. Nijssen, alsmede de hoofdopzichter
van bouw- en woningtoezicht, de heer J.
C. Koning, aanwezig.
De burgemeester sprak de aanwezigen
toe, terwijl vervolgens de voorzitter van
het congres het woord voerde.
Nadat in den namiddag het hoogoven-
bedrijf was bezichtigd kwam men om vijf
uur bijeen in hotel „De Prins", waar de
heer H. van der Schaar uit Amsterdam een
lezing hield over het onderwerp „Eigen
dom en Volkshuisvesting."
TWEEDE KAMER.
De agenda van 29 September.
De Tweede Kamer is bijeengeroepen
tegen Dinsdag 29 September te 1 uur.
Behalve een regeling van werkzaam
heden is dan aan de orde:
1. Mededeeling van het besluit der Cen
trale Afdeeling om op Donderdag 1 Octo
ber a.s. te 11 uur in de af deelingen te
doen onderzoeken het wetsontwerp tot
tijdelijke heffing van een bijzonder in
voerrecht op benzine en het wetsontwerp
tot verhooging van het tarief der invoer
rechten.
2. Behandeling van het interpellatiever-
zoek van den heer De Visser over de rech
teloosheid van hier te lande vertoevende
vreemdelingen enz.
Na afloop der openbare vergadering zul
len de afdeelingen vergaderen.
o
VEREENIGING
VOOR WATERLEIDINGSBELANGEN.
Gisteren hield de vereeniging voor
waterleidingsbelangen in Nederland haar
vijftigste jaarvergadering in het jaar
beursgebouw te Utrecht.
In de bestuursvacatures werden gekozen
de heeren W. Hanegraaff en P. Jongepier,
waarvan de eerste tevens als voorzitter
werd benoemd.
In den middag hield de heer J. C. van
Dijk een voordracht over de Utrechtsche
Waterleiding Maatschappij terwijl de ju-
bileerende vereeniging in den namiddag
officieel door den burgemeester dr. J. P.
Fockema Andreae in de St. Michaelskapel
werd ontvangen.
DE GRONINGSCHE BIOSCOPEN 9
BLIJVEN GESLOTEN.
De Prov. Gr. Crt. meldt:
Naar wij vernemen, hebben de in dé
laatste weken gehouden besprekingen
tusschen vooraanstaande personen te
Groningen, onder wie de Burgemeester en
het bestuur van den Nederl. Bioscoopbond
niet tot het gewenschte resultaat geleid.
De bioscopen blijven derhalve gesloten.
Naar wij van het bestuur van den Bio
scoopbond vernemen, zal op Dinsdag 6
October eene openbare vergadering wor
den gehouden, waarin mededeeling zal
worden gedaan van den stand van zaken.
Deze vergadering zal de inleiding zijn van
een petitionnement, waarbij de burgerij
van Groningen gelegenheid zal hebben.de
actie van den Bioscoopbond te steunen.
Oorspronkelijke schets in ouden trant
door A. DUYTS—GAYDOU.
3)
IV.
Een laag sneeuw bedekte den grond
rondom Montignoso en het witte sneeuw
kleed glinsterde op de bergen, in de vroege
Aprilzon, toen Silvia den hoogsten toren
van haar ouderlijk kasteel beklom, zooals
ze eiken dag deed.
Zij verwachtte haar gemaal. Wallfried,
die vele maanden geleden het kasteel had
verlaten om met zijn heer aan den oorlog
deel te nemen. Nu en dan had zij een brief
ontvangen, een langen hartelijken brief,
vol teederheid en verlangen. Wallfried
vertelde haar van de vele wapenfeiten,
waaraan hij in verschillende landen deel
had genomen in de laatste jaren van den
dertigjarigen oorlog.
Silvia was alleen met haar kleinen zoon
in het oude kasteel; haar vader was ge
storven en zij leefde eenzaam en terug
getrokken. zich bezighoudend met de op
voeding van haar kind, den aardigen Al
fonso, die nu ongeveer vijf jaar oud was
geworden. Zij trachtte van hem een flin-
ken jongen te maken door hem veel van
haar vader en van haar dapperen Wall
fried te vertellen. v
Maar de kleine Alfonso was tenger en
verlegen, hij hield meer van bloemen en
zonneschijn, dan van de krijgsverhalen.
Zijn moeder beschouwde hij als een goede
fee, die alles voor hem tooverde, wat hij
verlangde, en hij was het gelukkigst, als
zij hand in hand door het uitgestrekte
park naar den berg heen huppelden met
den grooten mooien Sint Bernard-hond,
die hen overal volgde.
Dien ochtend was Silvia heel vroeg naar
den toren gegaan.
Rechts op den achtergrond, Carrara, te
midden van groeven van wit marmer en
de grauw-roodachtige bergtoppen, die het
stadje als een bolwerk omringen en oe-
schutten. Vlak vooraan de vallei van
Massa met haar bosschen en rijke boom
gaarden, die geleidelijk tot de zooge
naamde Marina afdalen naar het strand,
en de slanke pijnboomen, die met hun
hooge, donkergroene kruinen tegen den
blauwen hemel afsteken en waarvan de
wortels haast in zee zijn gedompeld.
Het strand is van zeer mooi wit zand;
er zijn tusschen Avenza en .Viareggio
bijna geen rotsen. Het beroemde Carrara-
marmer wordt door ossen van de berg-
groeven tot aan het strand vervoerd.
De zee. de schoone blauwe Middelland-
sche zee, leverde dien ochtend een won
derschoon schouwspel op. Ze lag daar heel
kalm, ,alsof ze nog rustte; haar golfjes
kwamen langzaam op het strand aan, heel
zachtjes met een franje van wit schuim-
water en durfden bijna het strand niet
aan te raken, alsof ze bang waren een
schoone nymf uit den slaap te wekken...
Ze besproeiden als het ware het strand
met fijne droppels, die als kleine diaman
ten neervielen door de lichtrose tinten
heen, die de opkomende zon vergezelden
en alles rondom, water, zand en pijnboo
men, in onbegrijpelijke, fijne kleuren
hulden.
Silvia staarde naar die verrukkelijke
zee. Zij bezat een aangeboren gevoel voor
de pracht der natuur, en al was haar hart
vol weemoed en verlangen, zij kon niet
nalaten haar bewondering den vrijen
teugel te laten.
Zie, Alfonso mio, hoe mooi de zee is,
kijk naar de kleine golfjes; zij breken zoo
geruischloos tegen het strand, en zie de
hooge boomen, die zoo statig hun kruinen
naar den hemel oprichten
Ja, Mamma mia, maar die zee is toch
stout, ze heeft vader meegenomen, en nu
is hij al zoolang weg! Wanneer komt hij
toch terug, de lieve Babbo?
Al het leed dat Silvia in haar hart,
zoo dapper en zoo fier trachtte te verber
gen, werd door die woorden van haar lie
veling opgewekt; twee tranen glinsterden
in haar schoone oogen en een zucht ont-
snapte aan haar fijnen mond.
Wie weet het, Alfonso; God zal hem
misschien spoedig weer bij ons brengen;
ons dagelijksch gebed zal eindelijk ver
hoord worden. Kijk! is dat niet een boot
daar aan den horizon? O, Alfonso, ja het
is een boot, zij nadert, zij neemt haar
koers hierheen! Moge het onze beminde
Wallfried zijn!
Moeder en kind ijlden naar beneden en
Silvia riep haar trouwen Rinaldo, den
ouden dienaar, die in het huis Montig
noso was geboren, den vader van Silvia
naar het hof en in tijd van oorlog altijd
had vergezeld en hem menigmaal het le
ven had gered.
Silvia gaf het bevel een klein escorte
gereed te maken om naar Goënza te rij
den waar het schip waarschijnlijk landen
zou, en indien de lang verwachte Wal-
fried aan boord was, hem te verwelko
men, en naar het kasteel te vergezelllen.
Rinaldo riep zes vertrouwde en dappere
manschappen bijeen; hij bracht hun den
wensch van zijn geliefde meesteres over en
kort daarna stonden zij onder bevel van
een jongen man, den knappen Gualtiero,
gereed om hun tocht te aanvaarden.
V.
Gereed? Vooruit dan! en met
trompetgeschal trok de kleine ruiter
stoet de ophaalbrug over en verliet in ge-
strekten draf het kasteel.
De weinige sneeuw, die in den nacht
was gevallen, was al spoedig weggesmol
ten onder de steeds warmer wordende
zonnestralen.
De ruiters vervolgden eerst zwijgend
hun weg Maar de frissche lucht, de lief
kozende zonnestralen hadden weldra de
tongen losgemaakt
Ah, ah, Gualtiero, gij lacht niet van
ochtend, nu de heer markies weer thuis
komt! Gij zult u in acht moeten nemen
en wat minder attenties aan madonna
Silvia bewijzen
Zwijg! snauwde Gualtiero zijn ka
meraad toe, de wenkbrauwen samentrek
kend.
Jij zult nooit iets in ernst kunnen op
nemen; jij spot met alles, Rodrigo!
Neen, ik spot niet; kunt ge het waar
schuwend woord van een vriend niet be
grijpen? Ik denk niet aan spotten wan
neer het onze geeerbiedigde meesteres
geldt; ik stel haar daarvoor te hoog. Maar
het zou me spijten, indien mijn vriend
ongelukkig werd.
Vergeef me, Rodrigo, je meent het
goed, dat zie ik; heb dank voor je waar
schuwing, maar vrees niet, ik zal mij niet
veïraden!
Walfried is mijn wapenbroeder geweest
toen we samen aan het hof te Modena
groot gebracht werden. Zijn roemrijke
naam gaf hem het recht naar de hand
van de schoone uit Montignoso te dingen
en zij beminde hem, den gelukkige! En al
behoor ik tot den adel, mijn naam is tot
nog toe zoo goed als onbekend.
Als Walfried goed en wel thuis is, vraag
ik hem verlof om naar Vlaanderen te
gaan Ik heb daar een zuster, die met een
Vlaamschen edelman getrouwd is; er
wordt daar duchtig gevochten en ik kan
daar dienst nemen
En gij zult een tweede Bayard wor
den!
Of.... Maar, komaan, de boot na
dert; wij moeten ons haasten, willen wij
bijtijds te Avenza zijn om Walfried te ver
welkomen, indien hij met deze boot ge
komen is.
Een paar uur later reden de ruiters de
kleine stad Avenza in, en gingen naar
een kleine osteria (herberg) om zich met
een goed glas wijn te verfrisschen.
Even later zeilde de boot de kleine ha
ven binnen; de zes ruiters spoedden zich
naar de aanlegplaats.
Een paar vreemdelingen kwamen aan
wal en een van hen richtte zich tot Gual
tiero en vroeg hem of hij uit Montignoso
kwam.
Ja. zeker, antwoordde Gualtiero, wij
verwachten onzen heer, markies Walfried.
Is hij nog aan boord?
Het spijt mij u te moeten teleurstel
len, ik heb Walfried in Vlaanderen ach
tergelaten; hij was gewond en is met
andere gevangenen mede naar Gent ver
voerd.
Gewond! Gevangen! Daar weet ma
donna Silvia niets van; de laatste brief
van Walfried was opgewekt, en hij sprak
van een spoedig wederzien
Zie, hier is een ring, dien lk uit zijn
naam aan de markiezin Silvia moet over
handigen zeide de vreemdeling; hij kon
zelf niet schrijven daar zijn rechterarm
verbonden was en hij liet het mij voor
hem doen. Breng mij naar het kasteel
Montignoso. Ik zal uw meesteres alles
vertellen.
Het paard, dat voor Walfried bestemd
was, werd uit de osteria gehaald en de
vreemdeling sprong in den.zadel.
De terugtocht werd onmiddellijk aan
gevangen. men moest Silvia zoo spoedig
mogelijk van den toestand van den mar
kies op de hoogte brengen.
Gualtiero en Rodrigo reden naast den
vreemdeling; ze sloegen hem wantrou
wend gade.
.(Wordt vervolgd.)
