Voor eens en altijd:
Cl blijft er bij
a 100
HEERENBAAI
VADERLANOSGHE BANK
6°/o
DE GEZONKEN SCHAT.
H -
72ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 2 Mei 1931
Derde Blad
No. 21816
SI Buitenl. Weekoverzicht.
De zucfite at geurtye rooktabak f
VAN GESCHILDERDE NAAR
WERKELIJKE VULGARITEIT
KUNST EN LETTEREN.
FAILLISSEMENTEN.
CORRESPONDENTIE.
FEUILLETON.
I er nog aan twijfel in me was. werd
I die laatste uitbarsting te niet ge-
1aar 'k wilde extra-zeker van mijn
11® Ilc moest wanneer het noodig
I 'algen" de an(*ere PartÜ kunnen over-
I ijm?laai.r 8esteld, dat het wrak van die
behalve schedels, ook een schat be-
I ui. ze' ik- ..Zou u dien dan niet met
I een reisje door europa.
Aa vlootbesprekingen iinaal op
H. nunt zijn aangeland en de
»«ue der Duitsch-Oostenrijksche tol-
#sUnog in hetzelfde stadium van af-
—,hten verkeert, zullen wij heden eens
*- em rondgang maken door diverse
mentor belichting der vele en groote
Eliikheden, waann vele rijken in en
en Europa zich bevinden.
Duitschland staat het kabinet Bru-
"mi dezelfde moeüijkheden als een
'en tiid geleden. Beide politieke uiter-
süannen wederom samen om een
erte bijeenkomst van den Rijksdag af
Kwineen In de eerste plaats naar aan
ton» van de jongste noodverordening
I voorts tengevolge van de agrarische
l'tellen der regeering, die rechts niet
I eenoeg gaan in de richting van pro-
Itie links daarentegen te ver. Zooals
Eds berust de beslissing wederom bij
Jsoclaal-democraten en het ligt dien-
Bieevolge voor de hand, dat Bruning met
leiders dezer partij een langdurige be-
■eking had, die evenwel nog niet het ge-
■nschte resultaat schijnt te hebben op-
■everd De socialisten vreezen toch, dat
agrarische wetten der regeering het
■enovergesteld effect zullen sorteeren
K de regeering zich daarvan voorstelt en
Kciaal een stijging van den broodprijs
"om dit te vermijden, een verslecnte-
van het brood. Waar de socialisten
lier begrijpen, dat een val van het hui
bewind slechts den Nazis in de kaart
spelen, bestaat er nog hoop. dat na
iwe besprekingen ook tnans de regee-
opnieuw op den rooden steun zal
en blijven rekenen en zich aldus vei-
stellen.
België is de strijd om de defensie-
jen ingezet, die een volkomen anti-
üdi karakter dragen en behoudens in
alrijk weinig sympathie genieten. De
elsche regeering heeft zelfs officieus
ongenoegen over deze uitgebreide
rdedlgingsplannen doen hooren! En
anWjk maakt zich op om een opvolger
liezen voor president Doumergue
Jet tijdstip nadert bedenkelijk en nog
at niet vast, wie de candidaten zullen
i. Telkens duikt de naam van Briand
jr op, maar de kans, dat deze een can-
atuur zou willen aanvaarden, blijft
lerst gering.
ingeland heeft in de millioenen-nota
in minister Snowden, die juist op tijd in
verre hersteld was. dat hij persoonlijk
|n begrooting kon indienen, kunnen
tn. hoezeer het land onder finantieele
ben gebukt gaat, al is met zekere han
dheld een sluitende begrooting verkre-
m Nog is de gevreesde belastingverhoo-
,g vermeden, maar zoo dit jaar geen al-
leene opleving brengt in het zaken-
ren en op de wereldmarkt zal dit volgend
ir niet meer zijn te voorkomen!
let ziet er derhalve voor Old-England
lesbehalve pleizierig uit want wie durft
zoo'n opleving over de gansche linie
■trouwen? Men behoeft heusch niet
ilstisch zwartgallig te zijn en mee te
eeuwen in het groote koor der Ma-
zangers, om niettemin met bezorgd-
»d de eerste toekomst onder de oogen
zien. Dat Snowden echter dit jaar nog
itstel wist te vinden, doet zijn begrooting
tijurlijk winnen aan instemming en dat
elen de conservatieven ook! Over het lot
iner begrooting in het Lagerhuis behoeft
lowden zich overigens niet ongerust te
aten want hij kan op den volledigen
nn der liberalen rekenen, die warm
juichen, dat de kanselier van de schat-
op de meest besliste wijze bleef wei-
e den weg der protectie te betreden
dus den vrijhandel in zijn wapen blijft
urn en verder zeer tevreden zijn, dat
raden een lang reeds gekoesterd libe-
1 linantieel denkbeeld, dat der grond-
'Issting, aanvaardde en in deze begroo-
ig heeft opgenomen Neen. Snowden's
ullioenen-nota is veilig!
Intusschen bedreigt een nieuw gevaar
Labour in den vorm der splitsing, ontstaan
door het uittreden der groep Mosley. Dui
delijk is dit aan den dag getreden bij de
jongste tusschentijdsche verkiezing, waar
een deelnemen van de groep dissidenten
met een eigen candidaat Labour op een
verlies van den zetel kwam te staan. Of
Mosley zijn actie zal voortzetten.
Snowden.
Dan naar Spanje en Portugal. De nieuwe
Spaansche regeering gaat het totdusver
bijzonder voor den wind. Men zou bijkans
kunnen zeggen, dat Spanje geen monar
chisten meer telde, slaat men gade, hoe
gemakkelijk de omzetting in een republiek
is gegaan en zich verder ontwikkelt. Toch
zal men goed doen, niet al te zeker daar
van te zijn! Momenteel begrijpt men al
gemeen. mee te moeten doen om erger te
voorkomen De grootste moeilijk
heden vormen nog steeds de verhoudingen
met Catalonië en het land der Basken.
Langzamerhand wordt meer en meer dui
delijk. dat Catalonië, trots allerlei toe
zeggingen. toch op eigen beenen wil staan
en daarin schuilt een niet gering gevaar.
Portugal is inderdaad minder rustig, dan
de regeering het bij voortduring wil voor
stellen, gelet op de jongste studentenrel
letjes etc. De opstand op de Azoren is
onderdrukt en op Madeira zal het verzet
waarschijnlijk ook spoedig gebroken zijn,
bedriegen de voorteekenen niet.
In Italië sluimert een strijd tusschen
fascisme en Heiligen Stoel over de jeugd
Geen van beide partijen wil het feitelijk
aanwezige conflict, wie de opvoeding in
handen zal hebben, nog op de spits drij
ven, maar geen van beide wil ook wijken
en hoezeer men zich ook zal inspannen
om uiterlijk den vrede te bewaren, o.i zal
het eens tot een uitbarsting moeten ko
men; de verschillen zijn te groot en te fel!
Tot slot voor heden de Balkan. Daar
zijn de communisten druk aan 't wroeten
op hun welbekende ondergrondsche wijze
van cellenbouw en proDaganda In Grie
kenland heeft men dit gelukkig bijtijds
ontdekt en zijn de noodige afweermaat-
regelen getroffen In Bulgarije daaren
tegen staat het er minder rooskleurig
voor daar de diverse partijen uit afgunst
elkaar iederen steun weigeren, hetgeen
uit den aard der zaak slechts den extre
misten ten goede komt Koning Boris, die
in een gezonde democratie zijn heil zoekt
voor zijn dynastie ongetwijfeld de ver
standigste politiek - doet zijn uiterste
best een zoo uitgebreid mogelijk concen
tratie-kabinet te doen vormen, doch de
onderlinge partij-afkeer belet steeds het
slagen; hoezeer dit voor het land wen-
„ehelijk zou zijn. En Roemenie? Koning
Carol ontkent ten stelligste te streven
naar de dictatuur, maar hoe staat het
dan met het kabinet Jorga. dat géén
meerderheid achter zich heefi en zonder
..het maken van verkiezingen waartoe
de parlementsontbinding kan leiden, ook
niet zal krijgen''
RECLAME.
3504
ECHTE FR1ESCHE
ZO-50ct.perons
Weinig retrospectieve tentoonstellingen
van Fransche kunstenaars, die den laat-
sten tijd georganiseerd werden, hebben
ziilk een succes gekend als die van Tou
louse Lautree, welke nu op het oogenblik
gehouden wordt in de galerie Marsan van
het Museum voor Decoratieve Kunsten,
dat is te zeggen in het Louvre-museum.
Zelfs niet de retrospectieve tentoonstel
ling van den beeldhouwer Bourdelle, die
toch een kunstschepper was van heel wat
wijder vlucht en van heel wat meer
geestesadel
Voor die doeken, gouaches, teekeningen
en gravures, die verscheidene zalen vullen
defileert iederen dag weer een stroom
van bezoekers, ernstige heeren, tip-top
gentleman, dames van iederen leeftijd.
zelfs kleine meisjes allemaal enthou
siast van bewondering voor het krachtige,
levendige werk van den nu een dertig
jaar geleden gestorven schilder, die vol
gens het zeggen van talrijke kunst-critici
een buitengewoon schitterende personnifi-
catie is van een nog zeer nabij verleden
van het „Parijsche leven."
Het mag misschien een beetje komisch
lijken, dat een vreemdeling zich hierover
een oordeel wil aanmatigen, maar men
zou lust hebben, die kunst-critici toe te
voegen;
Kom. kom. heeren. overdrijft nu niet!
het „Parijsche leven" in zijn tijdperk van
1880 tot 1900 was toch heusch wel wat
i méér dan wat in die reeks van, met ta
lent en gloed geschapen, wërken te zien
gegeven wordt aan voorstellingen uit de
wereld van een meer dan verachtelijk
soort volkje, waar geen enkele groote staa
nu bepaald trotsch op is. U vergeet, heeren
Fransche critici, de ontzaglijke beroering,
die de Parijzenaars aangegrepen heeft
1 gedurende het „boulangisme". dat in dien
zelfden tijd plaats vond en welks heftige
bewogenheden zoo juist weer voor den
geest geroepen zijn door meerdere boek-
öeelen over die kwestie verschenen. En
dan is er in dien tijd ook een zekere
„Dreyfus-zaak" geweest waarover de
cneindig-groote. onvergetelijke figuur van
Zola zweeft En van dat alles ont
dekken we niet één spoor in het tentoon
gestelde werk van Toulouse Lautree, aan
wien toch ook dat gedeelte van het toen
malige „Parijsche leven" niet onbekend
kan zijn gebleven
Het is waar, dat Toulouse Lautree zich
in hoofdzaak interesseerde voor plezier-
gelegenheden als de ..Moulin Rouge", de
„Rat Mort", het „Elysée Montmartre" en
dergelijke, waarvan het wemelde (en tot
op dezen dag nóg wemelt! van de place
Pigalle tot aan de place Clichy
De schilder Toulouse Lautree heeft ma
ling aan de zoo fijne en verfijnde gratie
van zijn grooten meester Degas hij
geeft de voorkeur aan ongemaskerde
grofheid, vulgariteit en „wijdt" daaraan
bij voorkeur zijn talent en zijn tempe
rament.
Toch zou deze tentoonstelling door het
talent van zijn held. zeker wel ver
diend hebben te worden gehouden in een
van de particuliere kunst-galerijen van den
linker- of rechter Seine-oever; maar
in het Louvre-museum' en dat vlak naast
zalen (die er slechts door een lichte bar
rière van gescheiden zijn i waar ieder ten
toongesteld voorwerp getuigt van een
ideaal van schoonheid, van geestesadel,
en van verheven liefdes-begrip!
Dat het talrijke publiek zeer wel dat
onderscheid voelt, daar is niet aan te
twijfelen. Men behoeft slechts te zien ho«.
de bezoekers, na tot verzadigings toe de
voorstellingen van Toulouse Lautree be
keken t.e hebben, zich' daar voor die lichte
barrière verdringen, en met, voldoening,
verrukking en vertroosting, van een af-
standie al de daarachter tentoongestelde
voorwerpen aanschouwen, zonder één
woord te spreken, zonder.de gewone sno
bistische uitroepen van :„0. wat is dat
goed genomen1" ..Wat zuiver uitgedrukt!"
„Wat een sterke visie!" enz en dan als
slechts noode heengaan, weer terug door
de zalen behangen met het werk van den
grooten kunstenaar van den dag.
Na een bezoek aan die in ziin soort toch
heel interessante tentoonstelling van den
lofzanger van het rapalje en der vulga
riteit. vonden wij het op onzen weg lig
gen om eens even een wandelingetje te
gaan maken door het koninkrijk der vul
gariteit zelf, te weten over de beroemde
„Foire du Tröne", de Parijsche wijk-ker-
mis, die sinds langen langen tijd reeds
met die van de porte Maillot tot de popu
lairste kermissen van het jaar behoort en
RECLAME.
5113
- DE NIEUWE MARGARINE
een van de grootste feestelijkheden is voor
dat soort volksmenigten, die geen hooger
vermaak en hooger plezier hebben, o»
kunnen hebben.
Wij herinnerden ons van vorige jaren,
wat een dichte, levendige, luidruchtige
menigte er zich verdrong over den langei.
boulevard, aan weerszijden heelemaal mer
kramen bezet, tot aan de porte de Vin-
cennes toe. Wij herinnerden ons het la
waai van geschreeuw, gelach en vroolijk
geroep der kermisvierders. Wij herinner
den ons het onbeschrijfelijk kabaal van de
tallooze mechanische muziek-instrumen-
ten, het rauwe, heesche. canailleuse ge
roep der „animeerders" voor de circussen,
wilde dierenspellen, schiettenten, loterijen,
artistieke fotografieën, en van alle moge
lijke soorten draaimolens, wier gillende
sirenes boven al het andere kabaal uit de
lucht doorscheurden met hun smister en
dreigend geluid.
En hoe stonden we te kijken! Dit
jaar niet alleen geen dichte menigten
meer. maar bijna heelemaal geen bezoe
kers! zelfs op het uur, dat het in vorige
jaren er het allerdrukst,, allervolst was nu
slechts hier en daar wat slenteraars, wat
aangeschoten werklui, wat winkel- en
kantoorbedienden, gekomen om hun
vrouw of'meisje eens een uitgangetje te
bezorgen of om een beetje frissche lucht
te happen, en nog wat soldaten-met-ver
lof uit het nabije „fórt."
Toch schijnt het (men beweert dat. ten
minste!, dat de zaken alweer wat beter
gaan, dat het aantal werkloozen, dat hier
nooit heel hoog was trouwens, alweer aan
het verminderen is, en dat de crisis alweer
over zijn hoogtepunt heen is.
We hebben eens een praatje aange
knoopt met Met vrouwtje van een noga-
kraam, dat. gezien haar leeftijd zeer ze
ker andere tijden moest meegemaakt
hebben, en dat verdrietig uitriep: „Nooit,
nóóit nog hebben we zoo iets gezien als
dit jaar! We verdienen nog niet eens de
kosten van de verlichting! U ziet wel.
hoeveel kramen en tenten op dit uur, zelfs
op dit in vorige jaren zoo drukke uur. ge
sloten zijn. Liever dan voor niets hun
electriseh licht te branden en voor niets
hun personeel te betalen, hebben verschei
den eigenaars hun boeltje maar dicht ge
laten en zijn naar de bioscoop gegaan.
En zoo is het. Terwijl de kermis leeg
blijft, zijn bijna alle Parijsche bioscopen
vol. tjokvol. In plaats van „de vrouw met
de twee hoofden" of „de twee vrouwen
i met één hoofd" te gaan bekijken, gaat het
Parijsche volk liever voor hetzelfde gelu
naar een bioscoop, waar films vertoond
worden, die al zijn ze voor het grootste
gedeelte dan ook maar middelmatig of
zelfs slecht, toch nog van honderd keer be
ter kwaliteit zijn en honderd keer inte
ressanter dan wat zoo'n kermis te zien
geeft.
Tot slot een curiositeitje van die kermis,
als u wilt.
Op een van de tenten hangt een grof
geschilderd bord met de vermelding
„Femme-Poisson" erop (vertaald dus
„Vrouw-Visch"). Verder heeft die tent nog
deze bijzonderheid, dat de bezoekers niet
behoeven te betalen vóór zij de tent in
gaan. maar slechts wanneer ze er weer
uitkomen, en ze de „voorstelling" een be
taling waard vinden.
„Wie zou zóó'n tent niet eens even in-
loopen en die geheimzinnige „Vrouw-
Visch" bekijken, waarvoor men niet eens
behoeft te betalen, wanneer men niet wil!
Welnu, daar binnen in die tent ziet men
op een doodgewone pakkist een zielige
arme vrouw zitten, die noch in haar
lichaamsbouw noch in haar kleeding ook
maar iets bijzonders vertoont.
Maar wanneer men langs haar heen
loopt, houdt ze u haar trouwboekje voor,
waarop ge lezen kunt. dat haar fami
lienaam „Poisson" („Visch") is!
En dat is de heele „mysterie" en de
gemoedelijke Parijzenaars, nauwelijks nog
bekomen van hun verbazing, laten goedig
hun geldstukje vallen in het bakje van
den „manager" bij den uitgang
M. DE ROVANNO.
Parijs, 26 April 1931.
LEIDSCH STUDENTEN-TOONEEL.
Dinsdag 5 Mei a.s. zal het Leidsch Stu-
denten-Tooneel zijn 2de opvoering
geven in den Leidschen Schouwburg. Op
gevoerd zal worden „Divertion" van John
van Danten, den schrijver van het ook in
Holland zoo bekende „Puberteit" (Young
Woodby". een stuk dat reeds lang in
Londen met succes wordt gegeven.
Uitgesproken
D. J. van Rijn. te Oegstgeest. Rijnzicht-
weg. Rechter-Comm. mr. A. B. Bommezijn:
cur. mr. F. H. van der Tas, te Leiden.
L S. v. R te K. Dat is een zuiver per
soonlijke kwestie, waarover wij geen
stukken kunnen opnemen.
RECLAME.
VOOR BELASTE WAARDEN
'«-GRAVENHAGE
Tegen oeurskoers
0BLIGATIÈN
m. jaarl. oitlotiiig
6353
Naar het Engelsch van LEO WALMSLEY.
50'
„Natuurlijk, beste jongen. Die vergis
sing is heel begrijpelijk, heb ik je tijdens
F™* v»n onze eerste gesprekken niet ver-
r. o dat Dusi Khan ons beschuldigde van
Idiefstal? Waarschijnlijk heeft de man ook
pedacht dat we gedurende ons zoeken dln-
pn van waarde, van geldelijke waarde
ponden, èn ons toegeëigend hadden. Een
■schat!" weer lachte hij. maar nu opge
bonden „ten slotte is het een schat, de
inhoud van die kist.maar alleen voor
■een anthropoloog zooals ik."
„Maar hoe komt het dan, dat Miss Ho
ward het zelfde idee fixe heeft, dokter?"
Vroeg lk.
.„-Omdat Sladen. toen hij stierf, gek was.
iumdat hij onzin heeft liggen vertellen,
itn natuurlijk over onze Egyptische vondst.
Iti waren z'jn gedachten vol van. De
lm i .rd! De gemeene bedrieger! Om er
imei mijn schedels vandoor te willen
I gaan."
Howard willen deelen?"
I kii'iy tuur"Jk!' gaf hij zonder één oogen-
l-Jf upzelen te antwoord. „Natuurlijk, lk
bëhüij weten waarom niet". Hij schudde
bet hoofd. „Wat zijn de men-
FS® toch stom!"
at deed de deur dicht. Nu wist ik po
sitief dat het voor Patricia op een teleur
stelling zou uitloopen. Zelfs als zij het was
die het wrak vond. Zelfs als het haar
lukte om de kist aan boord van de M. L
te krijgen, dan nog zou de belooning voor
al haar moeite voor al haar energie en
durf niets dan een veertigtal half-vergane
schedels zijn!
..'t Spijt me dat ik zoo tegen je uitge
vallen ben, beste kerel", verontschuldigde
dr Flint zich, vaderlijk welwillend. „Maar
je weet hoe geïrriteerd ik ben' Ik haat
alles wat vorm Is. En dan vergeet ik dat
jij nog jong bent Denk er maar niet meer
aan. En wat het duiken aangaat.denk
je. dat onze brave kapitein te vermoeid is,
na zijn avonturen van vannacht' Vraag
he.t hem eens Probeer hem over te halen
om al is het maar één keer....!"
Ik ging naar Timms toe, die prijzens
waardig ijverig met het kampvuur
bezig was.
„Hoe gaat het met de ouwe?" informeer
de hij fluisterend.
„O. goed", gaf ik ten antwoord. „Hij is
in de beste stemming ter wereld, vooral
wat jou betreft En hoe staat het met
het geval Trout? Heeft hij al een levens-
teeken gegeven?"
Timms schudde bezorgd het hoofd.
„Nee. die is spoorloos verdwenen. En ik
durf der een eed op doen. dattie toen ik
'em voor het laatst zag, laveloos daar
onder an het pad lag. Zeker bij z'n posi
tieve gekomme en der vandoor gegaan,
'n Gekke kerel, altijd geweest. Ik zal maar
is gaan kijken. Wie weet zittie een eindje
verderop!"
„Goed, maar niet nu", zei ik. „Straks, na
het ontbijt. Ik rammel! Al stond hij op het
punt van springen, dan zou je mij nog
eerst iets te eten moeten geven. Toe. schiet
op'. Anders vermoord ik je!"
Na dit dreigement wandelde ik naar
onze geïmproviseerde tent, om andere
kleeren te gaan aantrekken Maar ik was
nog niet halverwege, of ik bleef stokstijf
staan, één en al verbazing over de ver
schijning die plotseling via het pad, ons
kamp kwam binnenwandelen, 't Was Ho
ward. de „blanke heer" van de M. L Maar
hij zag er niet bepaald als een blanke heer
uit. Het zweet biggelde hem langs wangen
en hals. zijn oogen waren dik en met bloed
beloopen, hij was het type van een verloo-
pen student die na een nacht boemelen
boven water komt.
„Hallo" hijgde hij„Neem me niet
kwalijk, zeg!.. mijn toilet Iaat wel
wat te wenschen maar daarvoor kom
ik niet... 'k moet je spreken. zeker
niets op tegen?"
„Nee. steek maar van wal", gaf ik, kort,
ten antwoord. „Maar kom asjeblieft
eerst in de schaduw Je ziet erniet
bepaald -florissant uit."
Hij ging mee naar de paar vierkante
meter schaduw van onze geïmproviseerde
tent en liet zich op mijn bed neervallen.
Ik schonk een glas water voor hem in
en zette het voorzichtig naast hem neer
„PfffWat 'n oord! Verschrikkelijk, ge
woonweg! Om gek te worden' Je hebt
niet.bij geval.wat. wat.
Met alkeerige oogen keek hij naar het
glas water.
„Nee.... tot mijn spijt niet", zei ik
koeltjes.
„Jammer, deksels jammer Niet dat ik er
zoo veel om geef maar je moet toch
iets drinken in een klimaat als dit."
„Als je even geduld hebt, krijg je een kop
thee. En vertel me ondertusschen dan
maar wat je, op dit uur, hierheen voert."
Hij kuchte een, twee maal. Zijn ver
waarloosde. verloopen kop kreeg iets ko
mieks, nu hij nog verlegen erbij was.
„Ik.. ik heb gedacht. ik kom
met de witte vlag, zie je. Ik heb ge
dacht. op deze manier.schieten we
niet op.'t lukt ons nooit dien verrek
ten schat te bemachtigentenzij
maare, voordat ik verder ga, dien ik te
vermelden, dat mijndat Miss Howard
niets met ditniets van dit afweet.
't Is een idee van mezelf.
Ik feliciteerde hem.
„Kijk eens, ouwe jongen." ging Howard
voort „Ik heb zoo gedacht. Als we pro
beerden... tot overeenstemming te ko
men. Mijn zuster, niet dat ze niet goed en
lief is en flink en energiek enzoovoort.
maar zij regeert de heele bende, zie-je.
en dat wordt me tusschen ons gezegd en
gezwegen, een beetje te bar. Of, het is niet
alleen te bar. 't Is verschrikkelijk zoo nu
en danNiet dat ik niet van haar houd
en haar respecteer enzoovoort enzoo
voort
„Maar wat wil je dan eigenlijk", viel ik
hem nijdig in de rede. 't Kostte me wa
rempel moeite mijn voeten stil tc houden,
zoo'n behoefte had ik, om hem op de min
of meer gebruikelijke manier wat gezond
verstand en redelijkheid bij te brengen.
Blijkbaar begreep hij hoe ik me voelde,
want opeens stond hij op.
„Je bent toch niet beleedigd, zeg?" vroeg
hij met een schichtigen blik.
„Nee, absoluut niet," zei ik kort. „Wat
wou je me vragen?"
„Niets, nee eigenlijk niets", stotterde
hij. ,,'k Wou alleen erover komen spre
ken of we er niet. een soort van
naamlooze vennootschap van konden ma
kenje weet.... evengoed als ik
dat het zou kunnen.en dan natuurlijk
deelen als die schat gevonden wordt. Ik
heb meer dan genoeg.van dit leven.
den heelen dag aan boordgeen gezel
schap. niets.en zij die zoo'n eigen
aardige houding tegenover die whisky-
quaestie aanneemt. Wat ik heb moet ik
verstoppen enik heb op het oogen
blik niets meer Zoo, als zij optreedt
zou je denken, dat zij de man was
en, en
„En niet jij", viel ik hem scherp in de
rede. „Misschien is dat er niet zoo ver
naast. En nu een, twee, drie naar je zuster
terug." Ik bukte me en gaf hem zijn hoed.
,,'t Spijt me dat ik op je voorstel niet kan
ingaan, maar laat het je tot troost zijn
dat ik het apprecieer.om het altruïsme
dat er uit spreekt. Je hebt jezelf naar het
strand geroeid? Schitterend? Als ik je
een raad mag geven, ga dan niet dadelijk
terug, maar roei eerst, laten we zeggen,
een keer of twee, drie om het eiland heen.
Dat zal je opknappen. Adieu!"
Zonder antwoord te geven wandelde hij
weg. Ik bleef hem na staan kijken bijna
had hij het pad bereikt. Maar opeens bleef
hij stilstaan, in een houding, die mij een
gevoel van beklemming gaf, zóó duidelijk
zag ik eruit, dat hij van iets schrok.
„Groote God", hoorde ik hem dan roe
pen. „....Wat.... Kom eens kijken.
gauw
Ik racede naar hem toe en keek.
Schuin onder ons zag ik de sloep van de
M. L. met de ónze op sleeptouw. En in de
eerste zat Trout met Dusi'Khan!
HOOFDSTUK XIV.
Dusi Khan.
Opeens begreep ik alles. Dusi Khan was
de onbekende geweest ,dien ik, zonder het
te willen, op Fish Island gevangen gezet
had. En op zijn beurt had Dusi Khan den
vorigen avond het ons gedaan. Hij was
waarschijnlijk ook met een Zanzibarsche
dhow gekomen, de eerste de beste die hij,
na ons vertrek, daar had kunnen char
teren. Na zijn ontscheping, dien zelfden
morgen, had hij op het strand Trout ont
moet. Ze waren aan het praten geraakt
soort zoekt soort en daarna hadden
ze besloten om samen te gaan doen.
Ik rende tsrug naar onze zeil-hut. En
onder het loopen schreeuwde ik Timms
toe: „Mijn geweer, mijn geweer!" Ik wist
dat ik het achter mijn bed neergelegd
had.
(Wordt vervolgd).
