Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 21 Februari 1931
Derde Blad
No. 21758
'ooneeJ
jwedstrijd Kon. Ver. Litteris Sacrum.
PARLEMENTAIR OVERZICHT
Griep
BOUWKUNSTIG SCHOON.
FEUILLETON.
IN EVENWICHT.
L,jtreiking in de afdeeling Tooneelspelen en Drama's.
I. L.| den aanvang van het tooneel-
een rek st'heen> ls a^nv-oudig
s,ev]o«en: de wedstrijd van Litteris
k(er jelegcnheid van het 75-jari-s
J irelt merkwaardig jubileum voor
lleitanien-vereeüiging is bekroond door
Lenning van het pratdicaat „Ko-
L' «lijk destijds gemeld
Laad, de tijd vliegt snel
(ovember begonnen, is de wedstrijd
„„de oprichtingsdag der jubilaresse tot
?ade gebracht, althans wat de aidee-
j Tooneelspelen en drama's! betreft.
De uitslag.
rolledige uilslag luidt'
„ijs Pietor Nieuwland, te Amster-
Lt De Rechte Lijn", tooneelspei in
„ven"van fan Fahncius. (f. 300, plus
ulv med. van den burgemeester.)
r-jg. a.D.0 -D.V.S., te den Haag, met
jun", drama in 3 bedrijven van Jan
(300— plus verg. zilv. med. van
houder van Onderwijs.)
n;jjs: Jacob van Lennep. te Haarlem
Oe Kleine Apostel", dramatisch ver-
r, bedrijven van jhr. A W. G. van
dijk. (f 100— plus zilv. med .van
lMi Tooneelverbond.)
forijs voor de beste uitspraak (zilv.
van H M. de Koningin) A D 0-
voor Samenspel (zilv. med. van
5 Sacrum) Pieter Nieuwland.
voor Regie (bronzen med. van het
DagbladN André Levering ton van
Nieuwland.
f Dame Hoofdrol (verg. zilv. med. eere-
tler Litteris Sacrum, den heer J. C. A.
sdijk) mevr. Freddy Leverington—
i als Dolly in ,.de Rechte Lijn" van
Nieuwland.
Heer Hoofdrol (zilv. med. van den-
!de heer Feiko Boersma als Wilko de
„De Rechte Lijn" van Pieter
'and.
Dame Bijrol (diploma) mevr. Dit
als Koos in „De Kleine Apostel"
êcob van Lennep.
iHeer Bijrol (diploma) de heer C. W.
[zijl als planter Verschoor in „Een-
van A D.O.-D.V.S.
Een beschouwing.
nneer wij thans na afloop van den
r,jd over deze afdeeling een terugblik
werpen, dan moeten wij onwille-
beginnen met de verklaring, dat hM
ernstige gedeelte van den wedstrijd
Kiinklijke Vereeniging heel wat lager
rat algemeen peil betreft, dan 5
jeleden het geval was. Dit wil niet
i, dat er niet te waardeeren vie1
!xh niet in die mate. als wij ons
voorgesteld Enfin, een volgende
tranche!
aard der zaak wezen de prij«-
l? zich dientengevolge zonder noe-
erdigen strijd ais van zelf aan.
iiagsche Tooneelvereeniging A.D.O.-
topende met wellicht het besté m rk
ibricius „Eenzaam", waarin eens Cor
Lugt triomphen vierde. Het is een
opgaaf om dit Indische drama
ever het voetlicht te brengen en de
«ars zijn daarin niet volkomen ge-
Gelet op de krachten van het gezei-
i was juist te hoog gegrepen. Zwaar,
zwaar is de hoofdrol van Willem Bijlo-
'r. die de eenzaamheid op een verlaten
met kan verdragen, daar wegkwijnt e:i
•lie door de hand aan zich zelf l3
zijn leven beëindigt. De heer M. Deyer
iet niet aan om die langzame maar
ontwrichting van oen mcnschen-
tot uiting tc brengen, speciaal die
monoloog in het tweede bedrijf werd
•eprocving voor beide partijen, spelers
ubliek. Waarom daar niet duchtig ge-
Het had zonder verlies gekund! Het
was daar ook veel te langzaam ge-
gelet op de kracht van den ver-
Wel werd hel slot sterker, maar eer.
was ook daar uitgesloten. Waar het
staat of valt met de hoofdfiguur, is hier
mede het pleit reeds beslecht. Van de
overigen nog kort het volgende: de resident,
goed van uiterlijk en toon, maar wat te bur
gerlijk, niet rolvast; zijn echtgenoote goed
van houding en voornaamheid de dochter
vlot van spel doch te oud: Kremer in het
eersie bedrijf niet het onverschillige type.
I veel beter in het derde; krachtig en vlot.
planter Verschoor, die, jammer genoeg in het
eerste bedrijf een ongelukje veroorzaakte
•door te laat op te komen-, de dokter zuiver
dilettanterig, maar een mooie stem; mevr.
v. d. Burgh zwak, in tegenstelling met de
Indische oppassers die uitnemend hun kleine
rollen vervulden. Decor -goed verzorgd, be
halve in het slotbedrijf, alleen steeds de
zelfde achtergrond
Dan volgde de hier uit vroegere wed
strijden welbekende verecniging Jacob van
Lennep uit Haarlem mei De Kleine Apostel
van jhr. A. W G. van Riemsdijk, vorig
jaar overleden. Iloe de Haarlemmers er toe
zijn gekomen met dit zeer zwakke stuk op
con wedstrijd uit tc komen, is ons op zich
zelf al een raadsel. Het behoort lot het
slechtste van dezen schrijver en het bo-
roepstooneel heeft er zich dan ook terecht
niet aan gewaagd, voor zoover wij ons
herinneren. Maar heelemaal onbegrijpelijk is
voor ons, hoe de Haarlemmers, die over
goede krachten beschikken, hun toevlucht
hebben gezocht in de uitbeelding van deze
draak tot zulk een aan den tijd der oude
rederijkers herinnerenden stijl van spel. Het
was ongenietbaar. Als een oase in de
woestenij deed te midden van dit oude spel
aan de eenvoud van Koos de krantenver
koopster; ook eenarm poogde zich te ont
worstelen aan het declamatorische, doch
werd telkens weer meegesleept. Afgezien van
de speelwijze nog het volgende: de hoofd
commissaris zeer zwak, los van de onmoge
lijkheid dezer rol; de kleine apostel, met
goede momenten, doch gebarenspel slecht;
mej. Schacht te veel haar kracht zoekènd
in uiterlijkheden; Truida gevoelig van loon
maar te oud getypeerd; Franciska zwak:
IJoutpoot en de horlogemaker met prachtige
stem en goed in den ouderwetschen toon. Do
kelder-woning slecht uitgebeeld en de on
komst geregeld te vroeg, waarom de dames
's nachts liepen met opgemaakt haar He.0
De derde mededinger was „Pieter Nieuw
land" met De Rechte Lijn van Fabricius,
een stuk, dal bij het beroepsiooneel lang
repertoire heeft, gehouden. Speelden daarin
o.n. niet Louis Bouwmeester. Nico de Jong
c-n Frils Tartaud? Deze Amsterdammers
zijn erin geslaagd dit krachtige werk aardig
tol zijn recht Ie doen komen. zi| het niet
onberispelijk. Wilko de Hond, het ,.rnoi°
jong", heeft uitstekend de zware rol uitge
beeld en tegenover hem viel mr. Hardius
zoodanig terug, dat van tevoren vast stond,
wie van deze beide krachtmenschen zou
winnen. Hier zit re°ds in, dat mr. Har.hus
veel te slap was' Kranek mogelijk een iet
wat overdreven type (door Fabricius echter
in dien geest geleekend). dorh goed volge
houden- Koert Falk zwakjes als dronken
koloniaal, beter in het slotbedrijf; do zen-
ding-leeraar voldoende; do verleider Volders,
trots verkeerde opkomst in het tweede be
drijf, goed en de uit zijn functie ontzei wor
dende directeur van Buuren heel goed. mis
schien malgré lui. Van de dames was Dolly
dé beste. Zij had als de vrouw van lagere
standing uitnemende momenten, doch wi-
jammer genoeg niet alliid dit hooge niveau
vast te houden, hetgeen de creatie als ge
heel afbreuk deed. Toch handhaafde zii zich
nog juist boven Dieuwke. dip over hel alge
meen wat te oud aandeed-, wel bleef deze
goed in de gekozen lijn Haar zusje Marv
speelde vlot. doch was ook te oud
De aankleeding was goed verzorgd, voor
zoover daarin voorzien kon worden
Besloten werd deze afdeeling door de
Vmslerd Vereeniging „Nnt en Genoegen"
met het destijds door 'het Sehouwtooneel ge
speelde tooneelspei De Schaduw van het
Verleden, door Jaap v d. Poll bewerirt naar
Ernst Zalm. een ietwat verouderd gegeven,
dat door goed spel echter nog wel is te
redden. Helaas werd dit een volslagen
failure: er was veel te hoog gegrepen en
merkbare toewijding vermocht niet den in-
druk te verzachten. Alle sfeer ontbrak. De
vrouwelijke hoofdrol, eens door de te vroeg
ontslapen mevr. With. v. d. Horstv. d.
Lugt Meiseri zoo voortreffelijk vertolkt,
kreeg geen cachet, al klonk nu en dan toch
even een gevoelig accent. De oude mevr.
Renner werd niet gespeeld, doch gezegd;
weduwe Nagel dito. met leelijk handenspel,
terwijl het dienstmeisje in stemuitzetting
zocht goed te maken, wat zij aan speel-
kracht te kort kwam. De mannelijke rolllen
geheel naar verhouding. Johannes iemand,
waarvan niets uitging, Frans het zoekend in
pose. Waarom die klemtoon op de laatste
lettergreep van woorden als vergetèn etc.?
Pater Clemens totaal mislukt door zijn stem.
gemaakt door het vooruitsteken van de on
derlip. hetgeen in een klein rolletje soms
het wel doen kan. maar niet in een geval
als hier zich voordeed. Een verademing was
de veekooper Babesep, die heel aardig werd
getypeerd; maar wal vermag op het geheel
zoo'n bijrolletje? Decors eenvoudig, doch
niet onvoldoende.
De prijsuitreiking.
Gisteravond had in deze afdeeling de prijs
uitreiking plaats door de jury, gevormd door
de dames W. Wessels (den Haag), Emma
Morel (Amsterdam) en de heeren Adr. v.
d. Horst (Amsterdam), J. B. Schuil (Haarlem)
en B W Menkhorst (Leiden
Nadat op het tooneel de jury, het bestuur
van de jubiieerende vereeniging en de di
verse prijswinnaars en winnaressen plaats
hadden genomen, heeft tevoren de voorzit
ter van Litteris Sacrum, de heer J. M.
Mazurel. de jury hartelijk dank gezegd
voor haar bereidwilligheid om de jubila
resse bij deze gelegenheid ter zijde te staan
Litteris wa9 trolsch op deze jury. bestaan
de uit twee met het tooneel als het ware
samengegroeide leden en drie leden, die
in het tooncelleven een eerst roep ge
noten
Daarna nam namens de jury de heer
Adr v. d. Horst het woord. Spr. begon er
mede op te wijzen, dat al kon hij ook op
een veertigjarige tooneel loophaan terugzien,
hij toch in dc jury een debutant was. Hij
bracht dank aan Litteris voor de prettige
wijze van samenwerking en speciaal aan
den secretaris der jury. den heer P
Wisse, die jammer genoeg wegens ziekte
verhinderd was aanwezig Ie zijn.
Hierop wees de heer v d Horst er in
opdracht der jury op, dat, indien de jury
geheel vrij was geweest in het toekennen
der prijzen, zii wellicht geen eersten prijs
in deze afdeeling zou hebben toegekend
en verder naar verhouding doch de jury
was gebonden aan de gestelde voorwaar
den en zoo deed hij mededeelin? van bo-
vengenopmden ui'slag. waarvan ieder num
j mor met applaus werd begroet,
i Nadat de prijsuitreiking had plaats ge-
had nam de rnorz.ilIer van Pieter Nieuw
land. de heer Polak hel woord om dank te
I brengen aan de hm en tevens hulde te
I brengen aan Litteris voor de opvoering
I van °en zoo moeilijk stuk als Ibsen's Nora,
no welker opvoering wii a Maandag na-
de- hopen terug Ie komen
i Tevoren had in de bestuurskamer reeds
I e:-n kleine plechtigheid plaats gehad, door-
da! do vereenigingen Pieter Nipuwlnnd en
A D OD V S de jubilaresse hun geluk-
wonschen kwamen aanbieden resp verge-
j zeld van een bloemenmand en een krans
En nu hedenavond hel sin! van dit 75-
I jarig festijn, waarbij prijsuitreiking in de
i afd B'iiopplon.
RECLAME.
9930
RECLAME.
j Het aantal der door griep aangetaste, pcr-
j sonen neemt dagelijks loe Bedenkt daar-
om. dal voorkomen beter is dan genezen!
j In den r^gel begint de griep met een flinke
I neusverkoudheid. Tegen neusverkoudiheid
j beslaa/l geen beter middel dan Forman. For-
man is een klinisch beproefd middel en wordt
door doktorsn als een. in
één woord ideaal voorbe
'hoedmiddel tegen, en
i verzachtend middel tij
d e n s griep gekwalifi
ceerd Verkrijgbaar in
alle Apotheken en
Drogisterijen k cent
per doos. 9872
Forman werkt frappant
TWEEDE KAMER.
INDIE.
Vrijdag is de Tweede Kamer overgegaan
lot de behandeling der Indische Begrooting.
De heer Cramer, de Indische specialiteit
der sociaal-democraten, heeft daarbij de
openingsspeech gehouden. Hij wees er op,
dat Indië in een belangrijke periode ver
keert en uitte de vrees, dat we 'n „tijd van
reactie" tegemoet gaan. Er is in Indië een
groeiende nationalistische beweging, die on
rust heeft gewekt bij de kapitalistische
klasse en deze zal daartegen haar maat
regelen nemen. De sociaal-democraten blij
ven aansturen op zelfbestuur van Indië langs
den weg van politiek en ontwikkeling
De financieele positie van Indië is volgens
den afgevaardigde gezond en al baart de
toestand ecnige zorg voor een paniek
stemming achtte hij geen reden aanwezig, en
daarom ook achtte hij de bezuinigings-polï-
tiek der Regeering „een ramp voor Indie".
In den breede heeft hij betoogd, dat er voor
de vitale belangen van Indië te weinig
wordt uitgegeven en anderzijds, dat de amb
tenaren en de iniandsche bevolking geen
verdere lasten kunnen dragen. Het kapitaal
echter kan en moet zwaarder worden be
last. De economische toestand noemde »pr.
zorgwekkend en daaraan mag de bezuini
ging niet op de spits worden gedreven.
Ook bet politieke beleid der Regecring
achlle spr. verkeerd. Overeenstemming tus-
schen de rassen ginds zal alleen worden be
reikt als het Europeesche element afstand
doel van zijn overheerschingspositie en Je
dienaar der Indische gemeenschap wil zijn.
Aan de nationalistische beweging moet
meer vrijheid worden gelaten Daarom sprak
de afgevaardigde de hoop uit, dat de nieuwe
landvoogd een democratische politiek zou
voeren.
De heer Van Boetselaer van Dnbbeldam
daarentegen liet een geheel ander geluid
hooren.
Want:
hij is over hel algemeen bevredigd over
het beleid der Regeering, doch wat den bin
nenkort aflredenden gouverneur-generaal be-
trefl wilde hij zeggen, dat diens beleid wel
wat on-vast en weinig omlijnd is geweest.
De hand, die het roer houdt, moet steviger
zijn Spr. betreurde, dat het meenings-
verschil tusschen den Minister en den Land
voogd inzake het bekende incident met den
icgeenngs-gemachtigde het karakter van
een conflict heeft gekregen. Dc Landvoogd
heeft feitelijk tegen den Minister gedemon
streerd, terwijl laatstgenoemde poogde om
dc zaak haar scherpte te ontnemen.
In het bijzonder verklaarde de afgevaar
digde het ook eens te zijn met het beleid
ten aanzien van de nationalistische bewe
ging.
De heer Van Kempen heeft ook zijnerzijds
op een voorzichtige budgeüaire politiek aan
gedrongen. In het bijzonder wees hij er op,
hoe slecht de tin-positie op het oogenlblrk
is: in de begrooting zijn de cijfers daarvoor
nog veel te gunstig geraamd. Er dreigen nu
groole tekorten en alles moet worden ge
daan om den toestand zoo goed mogelijk te
handhaven. Maar dan ook: geen nieuwe be-
\laslmgen De afgevaardigde heeft verder be-
\toogd. dat hij het geheel eens is met het
9'andpunt ds ministers inzake de volksbe
weging.
Nadat mevr. BakkerNort had aange
drongen op de benoeming van vrouwen in
don Volksraad, werd de vergadering tot
Dinsdag verdaagd.
HAGENAAR.
XVIII.
POORTJES.
Het is wellicht gewenscht, ons niet al te
uitsluitend tot de gevel-architectuur te be
palen. Daarom wil ik thans enkele poortjes
bespreken, af en toe gecombineerd met
gevels
Gelijk men weet mogen poortjes niet ver
ward worden met portieken. Een portiek is
een karakteristieke, dikwijls monumentale
uitdrukking van- de hoofdingangen van een
gebouw. Het portiek is dus opgenomen in 't
geheel van den gevel. Wij bespraken hier
indertijd o.a. het portiek van de voormalige
Latijnsche School
Meermalen evenwel heeft een gebouw dat
aan een hoofdstraat staat in een achter
straat nog een toegang voor 't dienstperso
neel, leveranciers, enz., een dienstingang
van 't gebouw Soms ook vindt men een
dergelijke ingang ook naast 't gebouw, maar
dan niet in 't gevelgeheel opgenomen. Meer
malen verbindt een z.g. opzetgeveltje het
met den hoofdgevel.
De afsluiting van zoo'n afzonderlijken door
gang is een poortje. Ook de hofjes zijn ge
woonlijk door een poortje van den openba
ren weg afgesloten.
Er zijn hier te Leiden lal van poortjes
die zich door niets onderscheiden. Terzij
den van het huis of achter in den tuin
muur is een deur aangebracht en de om
lijsting van deze deur onderscheidt zich
door niets eigenaardigs of artistieks.
Feitelijk is dit de oudste traditie, want de
burgerlijke bouwkunst der Middeleeuwen
vertoonde niet de minste neiging, het
poortje op cene of andere wijze een aesthe-
lisch karakter te geven.
Bij kerken of geestelijke stichtingen was
dit anders; daar werden de ingangspartijen
gewoonlijk met groote zorg behandeld.
De toegangen tot Pieterskerk, Hoogland-
sche Kerk getuigen daar wel van. En ook
het fraaie laat-Gothische poortje van het
IT. Geest- of Arme Wees- en Kinderhuis,
door waarschijnlijk Lieven de Key zoo ge
lukkig opgenomen in den Weeshuisbouw
van 1607 is almede een mooi voorbeeld.
Het invoeren van artistieke poortjes in
onze burgerlijke bouwkunst gedurende de
16de eeuw, doet dan ook denken aan
vreemde, vooral Ilaliaansche invloeden.
Dikwijls werden de poortjes gebouwd van
zandsteen, ook wel van hardsteen. Maar
liet meest karakteristieke voor onze Noor
delijke gewesten zijn die van het inheem-
sche materiaal, baksteen, soms afgewisseld
met zandsteenblokken. De vorm is veelal de
I korfboog of de ellipsboog en tegen het mid
den der 17de eeuw wordt meestal de zui
vere rondboog toegepast, terwijl de con
structie van het geheel meer en meer ver
start tot den hoofdvorm der klassieke aedi-
eulae.
In ons artikel van 31 Januari wezen we
reeds op het fraaie poortje aan de Vliet, uit
sluitend in geprofileerde en geslepen bak-
stecnen gemetseld.
Veelal is boven het poortje een boven
licht. Dit bovenlicht is soms ovaal. In een
band van zandsteen of terracotta is dan in
kruisvorm fraai gesmeed ijzeren traliewerk
aangebracht (Poortje aan de Vliet). Ook wel
is het bovenlicht eenvoudiger in rechthoek-
vorm. Als het bovenlicht ontbreekt, ziet
men bij de mooiste poortjes dan ter plaatse
een cartouche met opschrift; een wapen
gesteund door een of ander dier of ander
beeldhouwwerk
Karakteristiek zijn te Leiden de poortjes
en portieken van Lieven de Key of die op
redelijken grond aan hem kunnen worden
toegeschreven. Er is in die kleine juweeltjes
van architectuur een eigenaardige barokke
vormentaal. De klassieke motieven zijn
dan geheel oorspronkelijk verwerkt.
Natuurlijk is het weer Hans Vredeman
de Vries die in zijn theoretische werken
tal van mooie voorbeelden teekende en
heeft Lieven de Key deze zeer zeHstandig
naar de behoeften van gebouw of inrich
ting verwerkt.
Die eigenaardige laat-Gothische Barok-
vormen spraken b.v. sterk uit den Westelij
ken ingang van het Stadhuis en 't portiek
der Latijnsche School, dat daaraan zoo
sterk herinnerde.
U weet, de imposten bestaan uit steen-
Uil hol Fransch, door M. de B
haar gewonen bitsen toon riep mevrouw
oureuse uit
'8 Jc nu al weer uit
el nu nog mooier", antwoordde Me-
r 'rimoureuse, terwijl hij voor de spie
ën da<» rechttrok. „Je zoudt toch niet
en ik met dit mooie weer hier thuis
tuffen?"
n roet een beweging van ziin hoofd
i na<*r buiten, waar do zon scheen
e htauwe daken der huizen en de
jen<1er naburige tuinen Gedurende den
'en aMoopen zomer waren de regen -
,er' neergep lenst op de kleine pro vine ie-
laar sedert acht dagen sdheen de
3 es ;*oed te wi-llen maken. Een hel-
straalde over de oude huizen
de lucht. Sedert acht dagen
'"-osde Meneer Trimoureuse zijn
''-deren achtermiddag en toog uit om
l n 'r'nzc roan tp gaan rondwandelen
f. .1°^° wan' Hij was even oud als Me-
°Ureuse' %v'l zeggen: een
tóVJ'l?er ^aar terwijl zij met de jaren
- Z?nmpelder en bitser en rheumati-
9cher werd. scheen hij de jaren te trolscercn
in een eeuwige jeugd.
Enkel een beetje grijs aan de slapen en
een paar kraaiepootjes oP zij van de oogen.
Overigens was hij dezelfde al? met dertig
jaar. 'tzelfde blozende, blijmoedig gelaaL
dezelfde triomfantelijke zwarte snor. de
zelfde stevige en goed gebouwde gestalte
Mevrouw Trimoureu9e voelde diep het
wreedaardige van een dergelijk ongelijke
verdeeling. Onbewust verweet zij het haar
man Toch hadden zij veel van elkaar ge
houden. hielden zij nóg veel van elkaar,
meer dan zij zelf vermoedden. Zij hadden
een genoegelijk en gemakkelijk leven. Er
was alleen maar die ellendige ongelijkheid:
Zij werd oud, hij bleef jong.
Meneer Triimoureuse had zijn das geschikt,
nu knoopte hij zijn wit vest dicht en daarna
zijn jas. Met een blik in den spiegel stak
hij de borst vooruit Mevrouw Trimoureuse
in haar stoel voor het raaim volgde iedere
beweging met haar oogen. Zij vond hem
knap, maar het wekte niet meer, zooals
vroeger, haar trots. Het jeugdige uiterlijk en
die blakende gezondheid maakte haar thans
wrevelig en zij zocht naar woorden om
hem dit te laten voelen. Toen hij zijn hoed
greep, prevelde zij:
„Zou men niet zeggen, dat je op een ver
overing uitging! Pas maar op: op onzen
leeftijd bekomt dat slecht."
Niets was in staat hem zoozeer te ont
stemmen als zulk een toespelling op zijn
jaren.
,0! ik heb nog niet afgedaan!" antwoord
de hij met een glimlachje.
..Hoe -weet je dat? Er is zoo weinig noo-
dig Rheumaliek overvalt een mensch op
eens. Een tochtje, wat vochtigheid, een ver
keerde beweging en daar heb je het
spektakel aan den gang Zoo gaat 't, als je
oud wondt."
Meneer Trimoureuse begreep wel, waar
de schoen wrong en hij vergoelijkte steeds
haar voorldurend slecht humeur. Hij zou
haar graag getroost hebben, maar hij voelde
zich onmachtig het Ie doen. Hij antwoordde
glimlachend-
„Je verwijt me aldoor, dat ik je alleen
laat, maar hoe kan ik er plezier in hebben
van 's morgens tot 's avonds tegenover te
zitten? Je doet niets anders dan mij onaan
gename dingen zeggen Nu met d?t mooie
weer zal een wandelingetje me goed doen.
Tot straks'"
Hij ging heen. In de gang hoorde zij hem
fluiten cn de voordeur dichttrekken. Toen
boog Mevrouw Trimoureuse zich uit het
raam om haar man te zien voorbijgaan.
Daar liep hij op het trottoir, met vluggen
9tap. den hoed wat schuin op het hoofd,
zijn wandelstok in de hand Hij scheen
leven te brengen in de stille straat.
Gordijntjes werden even weggeschoven,
nieuwsgierige gezichten oogden hem na.
Om den hoek verdween hij. Mevrouw Tri
moureuse viel in haar stoel terug en zuchte:
„Och, die mannen!"
Prijscouranten van dc groote Parij9che
magazijnen lagen op de tafel; Mevrouw Tri
moureuse greep er naar. Daar haar laatste
jichtaanval haar dwong thuis te blijven,
zou dit haar tijdverdrijf zijn tot de avond
viel. Zooals voor zoovele anderen, was het
voor haar een genot, in verbeelding aller
lei mooie hoeden en japonnen en linnen
goed te bodenken, die zij zou bestollen, als
zij jonger, rijker en slanker was. Zij ging
met zichzelf te raden, koos het model van
de eene plaat met de stof van een andere.
Prijzen waren geen beletsel, omdat zij toch
niets kocht, en zoo schiep zij zich op echte
vrouwenmanier de dubbele illusie van rijk
en elegant te zijn.
Twee uur lang genoot zij aldus op kin
derlijke wijze. De buitenwereld bestond niet
meer. toen het knarsen van een deur haar
tot de werkelijkheid terug riep. Meneer
Trimoureuse was binnengekomen.
Meneer Trimoureuse? Was hij dat, de
man met het van pijn vertrokken gezicht,
die gebogen gestalte, die wankelend binnen
trad. geleund op zijn stok? Ja, hij was het cn
hij steunde:
„Stel je voor, zooeven, toen ik de markt
wilde oversteken, voelde ik opeens een
hevige pijn in mijn lenden. Ik had de groot
ste moeite om< thuis te komen. O, wal
een pijn. wat een pijn!"
Niet denkend aan haar eigen rheumatick
snelde Mevrouw Trimoureuse naar fiaar
man toe, vatte hem onder de armen, bracht
hem bij een stoel en liet hem neerzitten met
de zorgende gebaren van een verpleegster,
daarna stopte zij kussens in zijn rug en toen
hij een tevreden gebrom liet hooren. vloeide
haar hart over van stille vreugde en tee-
defheid.
„Daar heb je het nu all Jij óók rheuma
liek! Ik dacht het wel. Het was onbillijk dnt
ik alleen maar zoo geplaagd werd. Had ik
geen gelijk met je te waarschuwen?
Nu is hot evenwicht hersteld. Te zult eens
zien hoe ik je vertroetelen zal en voor je
zorgen, mijn arme lieve man mijn schat!
Wat zullen wij het goed samen hebben! Ik
zal nooit meer onaardige dingen tegen je
zeggenIs het zoo goed? Zal ik den dok
ter halen? Wacht maar even! Tk ga je bed in
orde maken en zeggen dat het meisje 'n bed
denwarmer heet maakt
Zij kuste hem innig en ging toen met lich
ten tred alsof zij twintig jaar was, de
kamer uit.
Toen hij alleen was. keek Meneer Tri
moureuse eerst aandachtig naar de deur of
dio wel goed gesloten was, sprong daarna
een paar maal zijn stoel op en af en over
tuigde zich door het maken van een kuiten
flikker, dat hem nergens iets mankeerde.
Toen met een knipoogje naar de deur. fluis
terde hij:
„Komaan! Van tijd tot tijd zoo'n kleine
comedie dan zal mijn vrouw gauw weer tot
de gelukkigste aller stervelingen behoorcnP
Q
