HET GESTOLEN LUCHTBALLONNETJE of DE GESCHIEDENIS VAN TWEE DEUGNIETEN
TOM NEILLAN's PROEFTIJD
71sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 9 Januari 1931
Derde Blad No. 21721
BINNENLAND.
v
FEUILLETON.
VEREENIGING
LOCALE BELANGEN.
Gedenkboek aan de Koningin aangeboden.
De Koningin heeft gistermiddag een de>
putatie ontvangen van de vereeniging Lo
cale Belangen in Nederlandsch-Indiè, be
staande uit de heeren mr. A. B. Cohen
Stuart en W. J A. C. Bins, teneinde deze
in de gelegenheid te stellen, Hare Maje
steit een gebonden pracht-exemplaar aan
te bieden van het door genoemde vereeni
ging ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan der decentralisatie in Ned. Indie uit
gegeven gedenkboek.
Dit gedenkboek bevat naast tal van por
tretten, vele artikelen, onder meer van
den heer A. W. F. Idenburg, onder wiens
bewind de decentralisatiewetgeving tot
stand is gekomen, en van mr. A B. C'ohen
Stuart, oud-adviseur voor de decentrali
satie.
I H. M. toonde veel belangstelling vuur
[het gedenkboek cn liet zich nader voorlich
ten over de werkzaamheden der vereeni
ging Locale Belangen.
I. A. BIENTTES. t
Nader vernemen wij, dat de heer Bientjes,
iens overlijden gisteren gemeld werd, ook
Verdiensten heeft gehad voor deze provincie
en wel door de ontdekking van Noord-
„ijk. Hij was het, die het eerst voor het
laken van een badplaats aldaar voelde, den
ondslag legde voor het Huis ter Duin en
[op de noodzakelijkheid van tramverbinding
Jwees.
Onze biografie van gisleren zij nog aan-
ge-vuld met de mededeeling. dat de heer
Bientjes na zijn directeurschap op Veen-
huizen directeur van de Tuchtschool te
Haren is geworden, welke functie met zijn
eervol ontslag en pensionneering eindigde.
„Vad."
RECLAME.
ZIJ NAM 35 POND AF IN
95 DAGEN.
Een waar verhaal van gewichtsvermindering
Drie maanden ge/leden begon ik met
Kruschen Salts, iederen morgen een thee
lepel in een glas warm water. Ik woog
toen 162 pond, werd steeds gekweld door
pijn in mijn rug, in de zij en in 't onder
lijf.
Gelukkig kan ik nu zeggen, dat ik een
'linke vrouw ben, die zich sterk voelt en
[jaren jonger, terwijl mijn gewicht nu 127
end is. Niet alleen voel ik me beter, maai
de er ook veel beter uit, wat al mijn vrieru
ïnnen opmerkten. Ik zal altijd zorgen,
^ruschen Salts in huis te hebben en nooit
ijn dagelijksche dosis vorgeten in tt ne
en. Ik kan het dan ook van harte aan
bevelen om zijn buitengewone koedanig-
eden." Mevr. S. A. S.
P.S. „U denkt misschien dat ik ovcr-
Bdrijf door zoo'n langen brief te schrijven,
maar ik voel me werkelijk zoo goed ge
holpen door deze wonderbaarlijke zouten,
dat ik cr niet genoeg over kan zeggen."
F Kruschen Salts is een combinatie van zes
Kouten, en wel de zes zouten, die de natuur
eischt voor Uw gezondheid. Kruschen Salts
ris niet alleen een aansporing voor inge-
wvanden, nieren en lever, maar verschaft
Eeder inwendig orgaan, iedtre klier, vezel
cn zenuw in Uw lichaam de natuurlijke,
«levenskrachtige en verjongende mineralen.
Neem iederen morgen Kruschen Salts in
■peen glas warm water voor 't ontbijt, neem
lichte cn regelmatige lichaamsbeweging en
in een paar dagen voelt U zich levendiger
n opgewekter dan ooit te voren. Voordat
©e flesch leeg is voelt U zich jaren jonger;
^Uw oogen krijgen hun glans terug. Uw
tap wordt, krachtiger, Uw slaap wordt, ge-
onder, U geniet van Uw maaltijd en na
n dag van hard werken bent U in staat
Voor gezonde ontspanning. Kruschen Salts
is verkrijgbaar bij alle apothekers en dro
gisten b. f. 0.90 en f. 1.60 per flacon. 7032
DE NOOD DER BINNEN-
SCHIPPERIT.
Een steunregeling is noodzakelijk.
Onlangs'zijn de schippersbeurzen van de
„Nationale Schippersvereeniging" le Hooge-
zand. Veendam, Oude-Pekela, Onderden-
dam. Harlingen, Slavoren, Makkum en Has
selt opgeheven.
Naar aanleiding hiervan heeft de heer P.
R Harkema, voorzitter van de organisatie,
een uiteenzetting aan de Pers gegeven om
trent den huidigen toestand.
De binnenschipperij verkeert reeds eeni-
gen tijd in slechte omstandigheden, doch de
algemeene crisis heelt haar een groot deel
van haar reeds beperkte bestaansmogelijk
heid ontnomen. Feitelijk was er ook in de
zoogenaamde goede tijden al een teveel aan
scheepsruimle gedurende negen maanden
van het jaar.
Maar het aanbod heeft in de laatste ja
ren steeds de vraag overtroffen, ook al ten
gevolge van de concurrentie van het ver
voer per spoor cn per auto, en verder om
dat ieder, die een schip heeft of hij vakken
nis heeft of niet, vervoerder kan worden.
Door al deze omstandigheden is er in het
binnenscheepvaarlbedrijf een chaos ont
staan, een strijd om het bestaan, die de
vrachtprijzen geweldig drukte. De poging
om daarin verbetering te brengen door de
instelling van beurzen met vastgestelde ta
rieven heeft daarin aanvankelijk eenige
verbetering gebracht. Er werden in korten
tijd in het Noorden van het land 19 beurzen
opgericht, waarbuiten de werkgevers geen
scheepsruimte konden krijgen, totdat we
gens de bovengenoemde moeilijkheden om
vracht te krijgen, de schippers buiten de
beurs om gingen bevrachten. Dit is in den
laalslen lijd zoo toegenomen, dat de beur
zen geen nut meer hadden. En aangezien
de exploitatie financieel alleen mogelijk is
ibij drukke bevrachting moesten alle beur
zen worden opgeheven met uitzondering
van die te Groningen, Leeuwarden, Delfzijl
en Smilde.
De toestand onder de binnenschippers is
thans zóó. dat velen in behoeftige omstan
digheden verkeeren. En daar de regeering
zich stelt op het standpunt dat de ge
meente- of de armbesturen steun moeten
verleenen, en de gemeenten steun weigeren,
blijft voor deze menschen alleen over aan
te kloppen bij de armbesturen.
De Nationale Schippersvereeniging is
echter bij de regeering op steun blijven
aandringen en zij begint naar de heer
Harkema meent le begrijpen dat er iels
moet gedaan worden. Minister Ruys heeft
hem althans toegezegd, dat de gemeenten
Groningen en Delfzijl nog deze week werk-
looze binnenschippers bij de Rijkswerkver
schaffingen kunnen plaatsen.
Hoe noodig een steunregeling is, heeft het
onderzoek uitgewezen naar de gemiddelde
verdiensten der binnenschippers. Het be
droeg over de eerste vier maanden van
1930 gemiddeld f. 7.59 per gezin. De en
quête over het geheele jaar 1930, die nog
slechts gedeeltelijk is afgewerkt, toonde aan
een gemiddeld netto-inkomen van f. 617.55
of f. 11.871/* per week. Het bewijst, dal in
deze maanden, nu de campagne voorbij is
en er geen vervoer van eenige beteekenis
is le verwachten, hulp dringend noodig is.
Hoe groot het aantal gezinnen is, dat door
malaise wordl getrofen, kan de heer Har
kema niet bepalen. Het kunnen er even
goed 5000 als 10.000 zijn.
Zoodra er weer eenige opbloei komt, zal
noodzakelijk zijn de beurzen weder in te
stellen, omdat bewezen is, dat dit de beste
manier van bevrachten is voor de binnen
schippers. Wellicht moet dan op den duur
het een en ander door de overheid worden
bekrachtigd, opdat beide partijen zich dan
aan de beurzen houden.
UIT DE TYPOGRAFIE.
De slaking op de drukkerij van de „Kam
per Courant", firma II. van Kammen en
Zn. te Kampen, is opgeheven, daar ge
noemde firma zich weer bij de Patroons
organisatie heeft aangesloten.
137 En toen zette Wum het op een loopen.
Had weer een slechte daad verricht
De vrouw stond te dreigen en te schreeuwen
Met een huilirig gezicht.
„Moord, brand, politie," ze schreeuwde
..O hij besteelde een arme vrouw."
En ze dreigde met haar vuisten.
Dat ze hem wel krijgen zou
138. Pim vloog over een oud stadje, oud en sierlijk
Met huisjes, zoo mooi en klein,
Met brugjes over de stille waters,
En torentjes rank en lijn
„Hoe zou die stad heeten." vroeg Pim verder,
't Is zeker niet het oude Gent.
Dan moet 't hel mooie, oude Brugge wezen.
Meer dan twaalfhonderd jaar lekend."
DE V A.R.A. DAGVAARDT DEN
STAAT.
Zwertbroek's rede te Leiden.
De V.A.R.A. heeft haar rechtskundigen
raadsman, mr. M. van der Goes van
Naters, opgedragen den Nederlandschen
Staat te dagvaarden ter zake van het af
breken der radio-uitzending op 8 October
1930, welke verbreking is geschied op last
van de Hadio-Omroep-Controle-Commissie,
voor welker handelingen de Slaat verant
woordelijk is.
Bedoelde uitzending betrof de vergade
ring te Leiden, waar de secretaris van de
V.A.R.A., G. J. Zwertbroek, het woord
voerde.
Mr. v. d. Goes v. Naters vordert, dat de
Haagsche Rechtbank verklare, dat de af
breking der uitzendingen van eisclieres door
gedaagde, althans door zijn organen, ge
schied is onrechtmatig en in strijd met de
wet; vervolgens, dat gedaagde worde ver
oordeeld, aan eischeres terzake tegen kwij
ting te betalen een bedrag aan schadever
goeding, zoo mogelijk bij vonnis te begroo-
ten en anders op te maken bij staat en te
vereffenen volgens de wet en ten slotte de
gedaagde te veroordeelen in de kosten van
het geding
EEN NAAM VOOR ONZE
INDIE-VLIEGTUIGEN.
De kwestie bij de E. L. M. in onderzoek.
Een lezer van de „Msb." zond aan dat
blad het volgende schrijven:
P.H.-A.G.R. P.H-A.FO. PH.-A.E.A.,
de dagelijksche rebus der K.L.M.
Iederen dag kan het Hollandscbe publiek
in de dagbladen de diverse reizen der Neder-
Jandsche postvliegtuigen trachten te volgen.
Ik schrijf met opzet „trachten'' te volgen,
want werkelijk, de diverse letters zijn toch
op zijn minst genomen verwarringwekkend.
Waarom wordt aan de vliegtuigen, die
regelmatig het verkeer met Indië onder
houden, geen klinkende Hollandscbe naam
gegeven, bjjv. de namen van diverse Hol
landscbe provincies of van onze voornaamste
steden.
Dit zou voor ons, Hollanders, het volgen
der reisroutes vergemakkelijken, en wanneer
de vliegtuigen onze grenzen zijn gepasseerd,
is er voor Hollandsche durf en ondernemings
geest een pracht-gelegenheid om hiervoor
reclame le maken.
Het vliegtuig waarmede Kol. Lindbergh
den Oceaan overvloog, droeg den naam
„Spirit of St. Louis". Het Duitsche lucht
schip droeg op zijn reis rond de wereld
de kenmerken van het land van herkomst,
n.I. in duidelijke letters: „Graf Zeppelin".
Maar om welke reden moeten Hollandsche
vliegtuigen worden gekenmerkt met raadsel
achtige letters en cijfers?
De Hollandsche zeeschepen dragen toch
ook namen, die aan iederen buitenlander
dagelijks toonen waarin een klein land groot
kan zijn.
De Indische postvluchten, die worden
volbracht met de regelmaat van een uur.
werk, zijn toch werkelijk prestaties, die
wat meer reclame verdienen".
De redactie teekent hierbij aan:
Toen wij bij de K.L.M. naar da mogelijk
heid van verwezenlijking van dit denkbeeld
informeerden, werd ons medegedeeld, dat
ook van verschillende andere zijden reeds
bij de directie aandrang was uitgeoefend
om de Nederlandsche vliegtuigen klinkende
Hollandsche namen te geven.
En, voegde men er terstond aan toe, er
wordt ook ernstig over gedacht. Evenwel
zijn er een paar moeilijkheden. Vooreerst'
waar den naam aan te brengen. Op den
staart gaat moeilijk, want die is officieel
aangewezen voor de roepletters, waarmee
de vliegtuigen thans worden genoemd. Die
letters moeten steeds duidelijk zichtbaar zijn
De naam daarnaast of daar doorbeen te
schrijven, zou, vooral op groote hoogte,
slechts aanleiding kunnen geven lot ver
warring.
Op de zijkanten van de kabine is ook
al weinig of geen plaats meer. Daar staat
reeds de naam van de Koninklijke Lucht
vaart Maatschappij en andere gegevens.
De tweede moeilijkheid is het vinden van
geschikte namen. Met. de namen der pro
vincies is men na het elfde vliegtuig al
uitgepraat. De namen van Nederlandsche
steden komen meer in aanmerking, maar men
zal daarbij zoodanige moeten kiezen, die
zonder al te veel bezwaar of radbraken,
ook door buitenlanders kunnen worden uit
gesproken
Xntusschen we"rd ons verzekerd, dat d«
kwesti* van liet geven van eebte Holland
sche namen aan onze vliegtuigen 'bij de
K.L.M. thans in ernstig onderzoelt is en
dat de kans groot is, dat inderdaad tot het
geven van namen zal worden overgegaan.
MEUWSENFONDS.
Te 's-Gravenhage vond onder voorzitter
schap van den heer Ed. G. Schtirmann uit
Rotterdam de 12e jaarvergadering plaats
van het Meuwsenlonds, stichting van den
Koninkl. Nederl. Middenstandsbond, welke
zich ten doel stelt de behartiging van mid
denslandsbelangen
In deze vergadering werd door den raad
van betheer namens het college van com
missarissen verslag uitgebracht, waaruit
bleek, dat liet ledental met 26 achteruit is
gegaan, waardoor het fonds thans telt 311
leden.
Aan contributiën van persoonlijke leden
en begunstigers is ontvangen f. 713.50 (v.j.
1.833.en van contribueerendp vereeni-
gingen f. 530.30 (v.j. f. 151.70). De op
brengst der ontvangen giften bedroeg
f. 203.88 (v.j. f. 311.25).
De rente van het kapitaal bedroeg
f 1027.79, zoodat in totaal, inclusief het
9aldo van lliet vorige jaar 5 f. 2173 96, ont
vangen is f. 1679.13.
Het kapitaal bedroeg f. 25.150.55, tegen
over een bezit op het einde van het vorig
boekjaar van f. 23.159.71, wat dus een ver-
uieeiidering aantoont van f 2290.81.
De rekening, aangeboden door den secre-
iaris-penningmei'ster, den heer A. Ingenool
Jr., werd ongewijzigd goedgekeurd.
Aan de beurt van altreden waren als
commissarissen de heeren A Ingenool Jr.,
's-Gravenhage, G. .Vager Gzn., Arnhem en
L. J. G. van der Maesen, Amsterdam, die
alten herkozen werden.
Besprekingen vonden tenslotte nog plaats
over de herdenking van het 12 1/2 jarig be
slaan van het fonds in Maart a s ter gele
genheid waarvan allen bij den Koninkl.
Nederl Middenstandsbond aangesloten or
ganisaties verzocht zal worden een extra
bijdrage te sc'henkeD,
DE GOEDERENTARIEVEN DER
NED. SPOORWEGEN.
Benoeming van een commissie
van onderzoek.
Naar wij vernemen, zal de minister van
Waterstaat, gevolg gevend aan zijn in de
Tweede Kamer op 17 December j.l gedane
toezegging, binnen enkele dagen een com
missie benoemen nopens de goederentarie
ven der Ned. Spoorwegen, onder voorzitter
schap van mr. F. de Vries, hoogleeraar in
de economie aan de Nederlandsche Ilan-
delshoogeschool le Rotterdam. Naast land
en tuinbouw zullen ook handel en nijver
heid zijn vertegenwoordigd.
Oorspronkelijke novelle van
C0RRY DOM MERING
Nadruk verboden.
HOOFDSTUK IV.
De kroeg.
- wTu Vr^e kwam eerder dan hij ver
dacht had. Hij had 's morgens dienst gehad
ot twee uur en was lot den volgenden mor
gen tien uur vrij. Omstreeks zc-ven uur in
en avond ging hij de deur uit het was
een mooie zomeravond en niet zoo warm;
■te i2am ?us kU9 naar China-town en
oe. e zich als een prins nu hij eens als pas
oker mee mocht rijden Hij was reeds zoo
f-™ Z'Jn ',GS'aan gewend, dat hij niet eens
?°U vinden wanfieer hij zijn heele
gaan61"6 en op ^eze manier voort moest
nn?8j ^US -wa? lee°- loen bij een halte
heer instapte. Met een schok zat Tom
in8' ,an overeind en trok zijn lange beenen
wa j1IJ ?m.sl heGr,'ik had uitgestrekt
er den bak. Die heer was een oude be-
en e, het was Mason Carringham, een
iiend van zijn vader, die wel een van de
as en was die hij wenschte te ontmoeten,
carringham kwam regelrecht op hem af
en stak zijn hand uit
Tom deed net alsof hij dit niet zag en
Ti op bevangen aan: „Met wien heb
nv net genoegen?"
Een verbaasde blik van Carringham was
antwoord Toen begon hij te lachen en
zeide: „Wel Tom, hoe heb ik het met je. je
kent Mason Carringham toch wel?"
Tom zelle een strak gezicht en liet zich
niet uit het veld slaan. „Het spijt me, maar
jk geloof dat u zich vergist mijnheer; ik ben
Thomas Williams en ik heb uw naam nog
nooit gehoord."
„Wel allemachtig, je bont Tom Neillan uit
Minniapolis en als je liever hebt dal ik om
de een of andere reden m'n mond houdt
over onze ontmoeting, dan moet je het me
zeggen; je kunt op Mason Carringham reke
nen jongen."
De situatie was hoogst pijnlijk en bedierf
Tom's tocht in zijn eigen bus. Hij was dit
spelletje nu eenmaal begonnen en had zich
vast voorgenomen hel tol het einde toe le
blijven spelen ITij gaf zich gelaten aan een
nauwkeurig onderzoek van den heer Car
ringham over, die eindelijk zeide: „Als je
Tom Neillan wèl bent, dan ben je veran
derd, ja, hoe zal ik het je zeggen, sportiever
gewerden flinker, niel meer zoo'n verwend
zoontje van papa. En als je Tom Neillan niet
bent, dan mocht hij willen dal hij er zoo uit
zag als jij, maar ik weel waarlijk niel wat
ik er van denken moet."
Als iemand hem een paar maanden
geleden een verwend zoontje van papa
had genoemd, dan was hij zeker kwaad ge
worden bij gebrek aan een bewijs om
zich le kunnen verdedigen. Nu moest hij
er om lachen, want hij was niet meer Tom
Neillan van een paar maanden geleden.
Mason Carringham zag den glimlach en
klopte Tom op den schouder. „Als je Tom
Neillan niet bent, maar Thomas Williams,
kom mij dan opzoeken in hole! Comodore,
kamer 721. ik moet er hier uit." Hij schudde
Tom stevig de hand en verdween even later
in de menschenmassa,
Tom zuchtte van verlichting. Ook deze
klip had hij met goed gevolg omzeild en hij
vroeg zich af wat hierop volgen zou. Ilij
voelde intuïtief, dal zijn bezoek aan de Chi-
neesche stad niet zonder gevolgen zou blij
ven, een stem in zijn binnenste waarschuw
de hem voorzichtig te zijn het was altijd
gevaarlijk zich ergens in te mengen, want
het volk daar was nu niet bepaald vredelie
vend van aard. maar het gezicht van de
vrouw op den hoek riep als het ware om
hulp en hij moest er het zijne van hebben
Aan het begin van de Greenstraat stapte
hij uit en slenterde de straat op Hij had een
pet gekocht en een tweedehands pak om on
opgemerkt le blijven Gele kindergezichtjes
keken hem nieuwsgierig aan, m3ar verder
werd er geen aandacht aan hem geschonken
Naast het huis. dat het doel was van zijn
tocht, bevond zich de winkel van 'n Chi-
neeschen dierenkoopman en Tom besloot
daar binnen te gaan, om te trachten het een
en ander te weten te komen. In het begin
kon hij zich niet verstaanbaar maken, want
de honden in hun hokken begonnen te blaf
fen en waren moeilijk tot zwijgen te brengen.
Een oude Chinees met grijzend haar, dat
een eigenaardig contrast vormde met zijn
gerimpelde gele gezicht, stond met gebogen
rug bij een groolen hond, die blijkbaar iets
aan zijn poot mankeerde. Hij draaide zich
langzaam om toen zijn bezoeker binnen
kwam en wenkte hem dichterbij te komen
Tom zag nu dat hij bezig was een zwachtel
om den voorpoot van het dier le winden.
Een eigenaardig kruienluchtje dat uit de
achterkamer scheen te komen, vermengde
zich met dat van den winkel en maakte de
atmosfeer bijna onhoudbaar, maar de oude
man scheen er geen last van te hebben.
Tom Neillan was een liefhebber van hon
den en hij keek met belangstelling naar het
mooie dier, dat de oude man bezig was te
verzorgen. Het was een jonge New-Found-
lander met een zwaar gebouwd voorhoofd,
waaronder een paar groote oogen hem
trouwhartig aankeken
Met dier had een halsband om en was met
een zwaren keiling aan dien muur geklon
ken. De oude man maakte een beweging om
hem op een afstand te houden, maar Tom
was niel bang en naderde den hond zoo
nabij, dat zijn kop Tom's hand kon raken
Hij liet hem stil begaan terwijl hij met zijn
neu9 snoof en zijn hals uitstrekte en gaf den
ouden man een wenk om zich stil te hou
den. want deze toonde merkbaar teekenen
van onrust. Even later besnuffelde het dier
met gijn natiën neus Tom's vingers.
Een zacht oooh.... ontsnapte den mond
van den Chinees, die blijkbaar verwonderd
was over deze liefkozing van zijn hond.
Langzaam zei hij „U houdt van honden, dat
is maar goed ook, want anders nad hij u vast
gebeten
Maar de hond voelde daar niets voor,
want hij ging op zijn achterste poolen staan
en probeerde met zijn kop Tom's gezicht !e
bereiken Het duurde dan ook niet lang of
Tom besloot hel dier te koopc-n. Hij dacht
aan Ellen en kon zich geen mooier of liever
cadeau voor haar denken dan deze New-
Foundlander met zijn groolen, intelligenten
kop. Het was tevens een goede inleiding
voor het eigenlijke doel van zijn komst. De
prijs dien de Chinees vroeg was hoog, en hij
keek terloops eens naar Tom Neillan's klee-
ren, die er verre van nieuw uitzagen. Tom
glimlachte loen hij het merkte en zei: „Ik
zal u twintig dollar handgeld geven, houdl
den hond een week, dan kom ik hem halen
en zal verder met u afrekenen." Hij had wel
met Ellen de overeenkomst gesloten, dat hij
zich met niemand in verbinding zou stellen,
maar als zij wist dat hij zijn bank in Min
niapolis noodig had om er anderen mee te
helpen, zonder er zelf het mmste voordeel
van te trekken, zou zij het zaker goedkeu
ren. Hij wendde zich weer tot den ouden
man en vervolgde
„En vertel eens vriend, gaan de zaken
nog al goed? Hel is hier nu niet bepaald een
gunstige plaats om koopers te trekken."
„Ik ga met mijn dieren de stad in en heb
er gisteren nog twee verkocht. Deze hier"
hij wees op den zwarten reus aan den ket
ting „is een lastig heer. Ik zal hem mis
sen, want het is een goede waakhond, maar
voor hemzelf is hel misschien Leter dal hij
weggaat, anders zou hij zijn bemoeizucht
wel eens met den dood kunnen bekoopen."
„Hoe bedoel je dat? Ilij is loch niet kwaad
aardig?"
„Neen, heelemaul niet, en er zit meer ka
rakter in ziin poot dan in den heelen Sani
Peddler" De oude raakte in vuur, zijn
kleine, zwarte oogjes fonkelden en er blonk
haat uil toen hij den naam van Sam Peddier
noemde De hond gromde als had hij begre
pen over wien hij sprak.
Op goed geluk vroeg Tom: „Sam Peddler,
is dat de man van de kroeg hier naast?"
.„Ja, ja", schudde de oude met zijn hoofd,
cn iiij voegde er met een soort van wellust
bij: „Als de politie hem te pakken kan krij
gen, zal ze het niet laten Ziet timijnheer,
ik weel niet of u misschien van de politie
bent, maar dat wi! ik wel zeggen hij
zweeg plotseling en slak zijn magere vin
gers in de hoogte De hond gromde nog har
der dan zooeven en Tom Neillan hoorde nu
duidelijk het snikken van een vrouw.
.(Wordt vervolgd).
