7Iite Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 20 December 1930
Vierde Blad
No. 21707
WAT ETEN WIJ NIET
KERSTMIS?
FEUILLETON.
De verloren Injectienaald.
Inleiding tot Kapitein Wagevier's
aanteekeningen nver Napoleon's
krijgstocht tegen Rnsland in 1812
Merkwaardiger dan eenige andere
krijgstocht van vroeger of latere eeuwen,
was die, welken Napoleon in den ïare 1812
tegen Rusland ondernam..."
Napoleon, geboren te Ajaccio op het
eiland Corsica, als kind opgegroeid tc mid
den der hartstochtelijke beweging, door de
vernietiging van de Corsicaansohe vrijheid
ontstaan, is ongetwijfeld een der meest
merkwaardige figuren, die de geschiedenis
gekend heeft. Krijgsman met bewonderens
waardige talenten was hij een persoonlijk
heid wiens wil wet was. raensch, die voor
geweld geenszins terugdeinsde. Roewei zijn
beleid als staatsman in de verste verte niet
kon evenaren met zijn bijzondere strategi
sche eigenschappen, was hij van oordeel
dat de staat een werktuig moest zijn, dat
sleohts door handgrepen in beweging ge
bracht en bestuurd kon worden, een oor
deel. dat door Napoleon's ongemeene geest
kracht tot een stelsel werd, dat heden ten
dage in Frankrijk nog door velen gehul
digd wordt Napoleon was de zelfzuchtige
berekenaar, zijn karakter was behept met
kleingeestige afgunst, Corsicaansohe wraak
zucht, hij was een tyrannieke geweldenaar
in zijn strijd voor vrijheid en gelijkheid.
Het was in het jaar 1811, dat deze on
vergetelijke krijgsheld die zichzelf in die
dagen, dat zijn macht haar hoogtepunt be
reikt had naar het scheen, de onoverwin
nelijke noemde zijn groote plan be
raamde het geheele vaste land aan zijn wil
te onderwerpen en 22 Juli 1812 werd te
Wilkowiszki de dagorder uitgevaardigd,
waarin het- uitbarsten van den tweeden
Poolschen oorlog werd aangekondigd, dat
later bleek het eerste bedrijf te zijn van het
geweldige treurspel, waarvan Napoleon, de
onweerstaanbare, eerzuchtige heerscher. de
auteur was, een treurspel, waarin hijzelf
de hoofdrol vervulde, groot historisch
drama, dat eindigde in een verschrikkelijk
ontwaken uit een ijdelen overwinnings-
droom...
Dank zij de aanteekeningen van den N>-
derlandschen kapitein der Infanterie C. J.
Wagevier, die als huurling dienst heeft ge
daan in het ruim 450.000 man sterke leger
waarmede Napoleon op den 24slcn Juni
1812 over de Niemen optrok tegen Rusland,
om zijn vermetele plannen ten uitvoer te
brengen, zijn wij in de gelegenheid onze
lezers verschillende interessante bijzon
derheden uit dit groote historische treur
spel aan te bieden i-n feuilletonvorm. Het
verhaal, dat wij hier publiceeren is volle
dig ontleend aan de origineele aanteeke
ningen, die kapitein WagevieT na den
krijgstocht te boek heeft gesteld en, die tot
op heden, niet werden uitgegeven. Onze
lezers zullen in dit dagverhaal van den Ne-
derlandschen auteur Wagevier, tal van
merkwaardige details vinden, die tot hedën
ten dage onbekend waren. Wij twijfelen
er dan ook niet aan of de publicatie van
dit dagverhaal van den kapitein Wagevier,
die Napoleon's groote krijgstocht tegen
Rusland in al zijn wreede en dikwijls diep
tragische verschrikking heeft medegemaakt
zal men weten te waardeeren. Wij hebben
de typische oud-Nederlandsche schrijfwijze
van den auteur zooveel mogelijk bewaard.
Men leze daarom met interesse de aantee
keningen van onzen landgenoot, die een be
langrijke historische waarde hebben, die
ook in haar finesses een volkomen zuivere
onopeesmukte weergave zijn van het vree.
selijke treurspel, dat zioh in de woeste uit
gestrektheid van Rusland voltrokken heeft,
het treurspel van den machtigen Rranschen
Keizer Napoleon, die zich in den storm-
a-chtigen avond van den 5en Mei 1812, na
zijn nederlaag tegen het Russische Rijk,
ten tweede male overwonnen zag... thans
door dien onzichtbaren vijand, waarvoor
ieder mensch eenmfia! te huigen heeft.,
den dood.
In de prachtige kapel van h'efc Hotel des
Invalides te Parijs rust than9 Napoleon'*
stoffelijk overschot...
Na deze korte inleiding onzerzijds
waarin wij nog vergaten aan te stippen dat
de teekenaar Hugo Polderman op de hem
eigen kunstzinnige wijze het illustratieve
gedeelte heeft verzorgd tot kapitein
Wagevier's verhaal, volgt thans het begin
zijner aanteekeningen.
Inleiding van den schrijver tot
zijn dagverhaal.
Merkwaardiger dan eenige andere krijgs
togt, van vroegere of latere eeuwen, was
die, welken Napoleon, in den jare 1812,
tegen Rusland ondernam. Na dat de Fran-
sche vanen op de torens van Weenen, Ber
lijn. Madrid, Rome en Napels gewapperd
hadden, moesten zij ook van die van Mos
kou en Petersburg waaien. Rusland moest
zoowel als Spanje, Italië, Oostenrijk,
Duitschland en de Nederlanden, den groo-
ten alleenheerscher huldigen; Ruslands
Keizer, zoowel als alle deze voTsten en
koningen, een leenman van het Fransche
keizerrijk wordeQ.
Om dit reusachtig ontwerp ten uitvoer te
brengen worden de geduchtste toebereid
selen gemaakt. Geheel Europa, Pruisen,
Hollanders, Italianen, Duitsohers van alle
gewesten, moesten zicih. als huurlingen, on
der de Fransche vanen scharen, en hun
dierbaar bloed en hunne zuur verworven
schatten, voor den ijdelen roem dezer, door
haren voorspoed dronken gewordene, natie,
en voor de grootheid van haren trotschen
opperheer storten. Meer dan viermaal hon
derd duizend soldaten, meestal zeer goed
in den krijgsdienst geoefend, door de be
kwaamste generaals aangevoerd, en door
hef veel omvattend genie van den grooten
krijgsman bestuurd, van een on telbaren
trein van geschut en ammunitie voorzien,
rukten op. 'n onmetelijke linie, die zich
van de Aziatische Golf tot de Oostzee
uitstrekte, tegen de grenzen van Rusland
aan en weldra werd de gordijn opgehaald
voor het verschrikkelijke treurspel waarvan
de ontknooping voor eenen der hoofdak-
teurs zoo noodlottig was. Nimmer toch
(werd een krijgstogt onder gunstiger voor
teeken aangevangen, maar ook nimmer lo
genstrafte een ongelukkige uitkomst een
zoo gelukkig begin. De onoverwinneüj'ke
moed der Fransche legerbenden en de on
verzettelijke halstarrigheid, van derzelver
rerraetelen aanvoerder leden schipbreuk op
de, door een edele vaderlandsliefde aange
vuurde dapperheid der Russen en de woede
der elementen. Eene hogere magt stelde
hunnen overmoed perk. en riep hun op de
geduoht-ste wijze toe: tot hier toe en niet
verder! Verschikkelijke teleurstelling! vree-
selijk ontwaken uit den ijdelen droom van
overwinning der wereldToen zij het top
punt hunner wenschen, het doel hunner
onvermoeide pogingen en ongehoorde zelf
opofferingen meenden bereikt te hebben,
werden zij eensklaps in hunne opwaarts
strevende vaart gestuit, en in den diepsten
afgrond van jammer en ellende ternederge-
sfcort. Nadat duizenden door vermoeidheid
en gebrek bezweken, nog meerdere dui
zenden, in de bloedigste gevechten geval
len waren, het overschot de prooi van de
verschrikkelijke barheid eens Noordschen
winters; en honderdduizenden lagen leven
loos uitgestrekt op Ruslands sneeuw- en
ijsvelden. Geen tiende gedeelte van die zoo
geduchte legermagt mogfc de grenzen va.n
zijn vaderland weerzien! O! wanneer wij
bedenken, welk eenen rouw deze ongeluk
kige katasfcrophe, niet sleohts over Frank
rijk, maar over geheel Europa verbreid
heeft, hoevele vaders en moeders hunne
zonen, de hoop en troost huns ouderdoms
hoe vele echtgenooten hunne mannenho©
vele kinders hunne vaders, hunne eenige
hulp en steun, verloren, dan moet ons
het hart van weedom wegkrimpen. En ol
zoo eenmaal alle deze 'zuchten en tranen
in den dag des oordeels, door den grooten
Wereldregter opgeteld worden, hoe zult gij
dan voor zijnen regterstoel staan, gij, wiens
onverzadelijke heerschzuciht. de eenige oor
zaak van al die jammeren was! Welk eene
geduchte les voor koningen en vorstenEn
toch was dezelve voor de wufte Franschen
en hunnen dolzinnigen aanvoerder verlo
ren. Nog waren zij niet genoeg vernederd;
nog tarteden zij de Voorzienigheid in het
aangezigt. en zij moesten nog meer dan
ééne tuchtisring ondergaan, eer de rust der
volkeren, door hen zoo lang, zoo baldadig
verstoord, hersteld werd.
En welke gewaarwordingen verwekt niet
de herdenking aan dat merkwaardig tijd
stip bij geheele volken, zoowel als bij bij
zondere personen op Hun eerst© gevoel,
voorzeker, is dankbaarheid aan het Eenwig
Opperwezen, hetwelk hen van de onder
drukking bevrijdde en uit duizenden geva
ren redde. Maar ook voorzeker moet bij
hun de zucht ontwaken, om de gebeurte
nissen van die merkwaardige dagen, door
geschiedverhalen, te vereeuwigen, en tot
de late nakomelingschap over te brengen;
ten einde dus aan den eenen kant dank
baarheid aan God en liefde voor het. vader
land. en aan den anderen kant onuifcwiach-
bare ha-at tegen de onderdrukkers van alle
volkeren, van vader op zoon, tot op den
laatsten naneef worden voortgeplant.
Ook mij. waarde lezers! bezielen deze
gevoelens, ook ik erken, nu en tem allen
tijde, mijne oneindige dank; aan de Godde
lijke Voorzienigheid. Die mij zoo wonder
dadig uit duizende gevaren gered en be
houden in mijn vaderland en in den schoot
der mijnen heeft terug gebragt. Ook mij
bekroop de lust. om uit de aanteekeningen,
die ik onderweg gehouden en gelukkig be
waard had, een verhaal van mijnen togt
naar Rusland, en van mijne lotgevallen en
mijne gevangenschap en op mijne terugreis
op t" stellen.
En schoon er vele 'en omstandige be
schrijvingen van dezen beruchten veïdtogt,
door bekwame pennen geboekt, voorhanden
ziin. zoo geloof ik flooh, dat deze klijne
bijdrage mijnen landgenooten niet onaan
genaam zal ziin, daar zij door eenen Ne
derlander geschreven is, en men daar uif
dus kan opmaken, hoe het onze landge
noten. die met den schrijver in het zelfde
lot deelden, gegaan is. Men verwachte hiër
slechts een eenvoudig, onopgesmukt, ver
haal. en boude zioh van de waarheid, van
elke daadzaak, volkomen verzekerd.
Ik zal trachten het drooge en eentoönige
van ^en Dagverhaal, door tu6schen inge-
vlochtene verhalen van merkwaardigheden
en aanmerkingen, door mij hier en daar
gemaakt, zoo veel mogelijk te verlevendi
gen. En indien de lezer zoo veel vermaak
vindt, in het doorbladeren van dit mijn
Dagboek, als ik bijehet bewerken daarvan,
uit de herinnering aan het gebeurde ge
noot, zal mijne moeite dubbel beloond zijn.
Ik ga dus over tot mijn dagverhaal.
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
DE BEREIDING VAN CAKES.
Op een uitgebreid diner is een mooie
cake evenzeer op zijn plaats als bij een
eenvoudige theevisite en het voordeel is,
dat een zelfgemaakte cake volstrekt niet
minder cachet heeft, dan een gekochte. Men
kan dan ook alle ingrediënten van de beste
kwaliteit nemen. Het is het beste van te
voren het recept nog eens door te lezen en
de benoodigde hoeveelheden af te wegen.
De cake i9 gaar, als men er een stukje
hout (een schoonen lucifer 1. in kan steken;
deze mag na het uithalen niet meer kleverig
zijn. Ziehier het recept:
Ingrediënten: 3/4 pond boter; 3/4 pond
bruine suiker; een geraspte citroenschil; 1
pond meel; 6 eieren: een snufje zout; 2
theelepels reuzel; 1/2 pond sucade; 1 pond
rozijnen zonder pitten; 3/4 pond krenten;
een halve notemuscaat; een half theelepeltje
kaneelpoeder; 1 glas sherry; 1 theelepeltje
zelfrijzend bakmeel.
Toeberèiding: Een groote kom wordt met
heet water verwarmd; het water wordt uit
gegoten, waarna men de boter in den war
men kom tot room roert. Dan worden de
suiker en de citroenschil er doorheen ge
klopt: Nu zeeft men het meel, waarvan
men een theekopje vol apart laat staan. Nu
laat men 1 ei in de boter vallen, voegt er
ongeveer 1/6 van het overblijvende meel
bij en roert het goed dooreen. Dit herhaalt
men totdat de eieren en het overblijvende
meel op zijn. Men voegt er een snufje zout
en de reuzel bij.
Nu wordt de fijngesneden sucade met de
rozijnen, de krenten, de geraspte notenmus-
caat, 't kaneelpoeder en de rest van het meel
vermengd en vervolgens door de rest van
het mengsel geroerd. Daarna wordt de
sherry eraan toegevoegd en het laatste van
alles het zelfrijzend bakmeel; het mengsel
wordt in een of twee met papier bekleede
bakblikken gegoten en al naar de grootte
van de cake gedurende 2 A 4 uur gebakken
in een matig warmen oven. Deze cake i9
na eenige dagen nog lekkender dan ver9ch
en heeft dus het voordeel dat zij vooruit ge
maakt kan worden. Men kan nu de cake
bedekken of garneeren met gemalen aman
delen of witte suiker.
KERSTMAAL EN
TAFELVERSIERING.
Wanneer men een echt ouderwetsch En-
gelsch kerstfeest wjl vieren, is het aan te
raden, zoo spoedig mogelijk met de voor
bereidingen te beginnen, omdat er anders
op het laatste oogenblik onvoorziene moei
lijkheden opduiken. Het ia niet ge
noeg, het huis met groen en roode
bésjes te versieren, de dikste kalkoen en de
grootste ham te koopen, die wij kunnen
krijgen en Engelsche mince-Pies te maken.
Elke maaltijd gedurende de feestdagen en
elk amusement, dat men zijn gasten wil
aanbieden, moeten van tevoren in onze ge
dachten uitgewerkt zijn, want alleen zoo i9
succes mogelijk.
Een van de voornaamste punten is het
vaststellen van het aantal gasten voor
eiken maaltijd, vooral wanneer men op de
Kerstdagen aan een groot aantal verplich
tingen wil voldoen. Het samenstellen der
verschillende gezelschappen en het schik
ken der plaatsen aan tafel op zoodanige
wijze, dat ieder zich amuseert, kost meer
tijd dan U denkt. En daarna kan men pas de
inkoopen doen. Het is ook mogelijk, op
Eersten Kerstdag een meer officieele avond
te geven en Tweeden Kerstdag met familie
leden of in intiemen kring te vieren, waarbij
men een wandelend souper kan geven van
wat er overgebleven is van het overvloe
dige maal op den vorigen dag. zoo noodig
aangevuld met een paar koude schotels.
Hiervoor kieze men vooral licht verteer
baar voedsel, omdat de menschen daaraan
het meest behoefte hebben na de meestal
zware spijzen van den vorigen dag. Wil
men op Tweeden Kerstdag een meer formeel
diner geven, dan geldt deze eisch evenzeer.
Zoo kan men een zeer smakelijke soep
maken van de gelatine, die men van den
kalkoen overhoudt, wanneer men er wat
vermicelli, wat ingemaakte doperwtjes en
een klein scheutje sherry bijvoegt. Koude
gekookte ham met tomatensaus met warm
opgediende witte boonen (of doperwtjes) met
gebakken aardappeltjes is een smakelijk
voorgerecht. Een koude pudding, die reeds
op 24 December kan worden klaargemaakt,
of een schotel met eenige soorten kaas, ge
volgd door vruchten besluiten het diner, dat
misschien meer zal worden gewaardeerd
dan een zware maaltijd of dan het opeten:
van de restanten van den vorigen dag.
Men kan ook koude kalkoen of gans met
ham geven, of gelatine van kip met aard
appelsla, terwijl ook tong zeer geschikt is.
Zoolang de menschen smakelijk eten heb
ben in voldoende hoeveelheid, behoeft men
werkelijk niet angstvallig aan een bepaald
gerecht vast te houden. Hierop maakt alleen
de kalkoen voor Eersten Kerstdag een uit
zondering. Behalve een kalkoen zouden wij
ook aanraden, een jonge kip te koopen en
een ham. Deze kan smakelijk worden ge
maakt door hem te villen, met doorgesneden
kruidnagelen te wrijven en vervolgens met
een dun laagje bruine suiker te bedekken.
Het vet wordt dan volgestoken met kruid
nagelen op onderlinge afstanden van onge
veer 4 c.M., waarna men den ham in een
oven gedurende een halfuur lichtbruin laat
worden.
Deze ham kan koud of warm worden op
gediend met een goede aardappelsla en zuur
van meloen en ananas.
Tenslotte moet de huisvrouw met de va-
cantiedagen altijd rekenen op onverwacht
bezoek of een grooter aantal ga9ten aan het
diner, dan men eerst van plan was. Het ia
dan niet noodig, de hoeveelheden te ver-,
grooten, als dit moeilijk gaat, breidt men
het diner eenvoudig met een of meer gan-.
gen uit. Hiervoor zijn blikjes met soep,
visch, tong en groenten of vruchten op wa
ter zeer geschikt, want op de feestdagen zijn
de winkels gesloten. Men kan ook een paar
flesschen met gevulde olijven, een paar
blikken chocolade-poeder en wat Hag-koffie
in huis hebben, terwijl hardgebakken schijf
jes aardappel met wat zout bestrooid gaarne
gegeten worden bij port e.d.. doch ook bij
de thee. Verder de gewone dranken en be-
noodigdheden voor cock-tails, als u gewoon
is, die te serveeren.
Men kan beter te veel dan te weinig be
stellen, als het gaat om sigaretten, ver9cha
en geconfijte vruchten en bonbons. De be
diening moet royaal zijn en vlot verloopen,
ook al zorgt men er zelf voor. Zoo is het ver
keert, te weinig glazen in huis te hebben
en de menschen te laten wachten op het af-
wasschen. De boven beschreven gebakken
schijfjes aardappel of zoute amandelen gen
ven voldoende afwisseling in de zoetigheid.
Verder is het tijdig rondzenden der invita
ties gewenscht, omdat men daardoor voor
komt, dat een groot aantal uitnoodigingea
wordt afgeslagen wegens een vroeger ge
maakte afspraak.
Het papier is mooi van kwaliteit en
voorzien van een taJcje hulst of ander toe
passelijk motief. Men kan ook de enve
loppen met roode en groene lak verzegelen.
Onverschillig of u vier, zes of meer men
schen aan tafel verwacht, onverschillig of
het een traditioneel kerstmaal is of een
menue, dat op eiken anderen dag van het
jaar ook kan worden aangeboden, in ieder,
geval moet de tafelversiering aan het feest
herinneren. De kleuren zijn rood, groen en
zilver of goud; men kan ook zilver of een
combinatie van goud en zilver laten domi-
neeren en slechts hier en daar wat rood en
groen aanbrengen. Als er kinderen aan tafel
komen, zijn roode en groene kerstboom
kaarsjes de meest geschikte verlichting; an
ders staan lange, witte waskaarsen meer de
coratief, vooral als men mooie kandelaars
heeft.
Verder kan men bij elke plaats een witte
kerstroos met een takje chevelure neerleg
gen als boutonnière; de vruchten worden
al dadelijk op tafel gezet, want vooral drui
ven zijn een versiering op zichzelf. Men kan
ook hier en daar op de tafel een vaas met
witte lelies of andere bloemen neerzetten,
terwijl tegenwoordig moderne menuhou
ders met poppetjes te krijgen zijn. Er staan
op de tafel ook bonbonnières, die bestaan
Van ALICE CAMPBELL.
Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch
dooT J. E. DE B. K.
G4)
„Heb je het huis doorgezocht?"
„Gedeeltelijk, mijnheer."
„En de achtertrap?"
„Ik geloof niet dat ze uit haar kamer kon
komen mijnheer, zonder dat ik het merkte.
Maar gisteravond heb ik de achterdeur
gesloten en de sleutel in mijn zak gestoken."
Roger dacht even na wat te doen stond.
..Blijf even hier tot ik mijn tante geroepen
heb en wat er ook gebeure. ga hier niet van
daan. ik durf miss Rowe geen oogenblik
alleen laten."
Binnen een paar minuten kwam hij terug
met miss Clifford, die juist haar peignoir had
aangetrokken om hem af te lossen. Hij ver
telde haar niet van het verdwijnen van
Thérè9e, maar waarschuwde haar nadruk
kelijk Esther niet alleen te laten. „Dat moet
u goed begrijpen, Dido". zeide hij ernstig,
haar recht in de oogen ziende „Esther is
net zoo goed bij haar positieven als u en ik
Er *teekt iet? heel ernstigs achter deze zaak
en die Sarlorius is een bedreiging voor haar
veiligheid. Ik kan u dat nu niet uitleggen,
maar u zult het gauw genoeg hooren."
Geschokt en in verwarring gebracht liet
hij haar achter en ging naar den ouden
kneciht. Bij de deur van het boudoir stond
Aline, met gefronsde wenkbrauwen en een
angstigen trek op haar gezicht.
„Mijnheer, mijnheer, wat hebt u gedaan?"
„Niets Aline", antwoordde hij koel. „Ik
weet van niets."
Verbaasd keek ze hem aan. Niettegen
staande haar vrijpostig optreden was zij
geheel onkundig van de vreeselijke geschie
denis die was voorgevallen. Ze had een ge
voel van loyaliteit tegenover haar meesteres
en beschouwde hem uit dien hoofde als een
vijand.
„Ik ook niet, mijnheer, maar gisteravond
was u zoo boos. Ik dacht.
„Dal doe er niet toe", viel hij haar onge
duldig in do rede en hij liep door.
Zich dof en slaperig voelende opende hij
zijn kamerdeur en ging naar de badkamer,
waar hij zijn hoofd met koud water waschte.
Onder het afdrogen nam hij vlug de kamer
ir oogenschouw en zag dat alles nog precies
zoo was als den vorigen avond. Het raam
stond half open en boven op de plank stond
de flesch mineraalwater; du? daar had
Thérèse niet bij kunnen komen, dank zij
zijn voorzorgen.
De kamer uitkomende kwam Chalmers
naar hem toe en vroeg fluisterend- „Vindt
u het goed mijnheer dat Aline naar den dok.
ter gaat om te vragen of hij iets van lady
Clifford afweet?"
De richting van Chalmers' oogen vol
gend, zag Roger de kamenier voor de deur
van dr Sartorius staan en hij hoorde haar
hoog opgewonden geluid en de basstem
van den dokter.
„Laat ze maar dat kan geen kwaad. Weet
je zeker dat hij niet met lady Clifford ge
sproken heeft?"
„Absoluut zeker mijnheer, hij 19 niet uit
zijn kamer geweest."
„We moeten zien of ze niet ergens in huis
i9 en zoo niet dan.
„Wat dan mijnheer?"
„Dan moeten we de politie waarschuwen"
„Ik begrijp het mijnheer. U hebt met miss
Rowe gesproken.
„Ja Chalmers, ik heb genoeg gehoord."
Toen hij dit zeide raliseerde hij het op-een9,
hoe sensationeel de heele toestand was.
Over een paar uur zou over de heele wereld
het bericht verspreid worden en in heel
Cannes in heel Frankrijk zou gezocht wor
den naar de mooie lady Clifford, beschul
digd van moord op haar echtgenoot.
„Aline", zeide hij, „wat had mevrouw
aan, heb je daarnaar gekeken?"
„Neen mijnheer, ik zal het u dadelijk
zeggen."
Ze ging in Thérèse's kamer en kwam zeer
verbaasd terug. Niets ontbrak aan de garde
robe van mevrouw, behalve de zwarte chif
fon japon, die mevrouw den vorigen dag
droeg. Om elf uur, toen mevrouw zeide al
leen gelaten te willen worden, was ze nog
niet uitgekleed."
„Is er geen mantel of hoed of shawltje
weg?"
„U kunt zien dat het is zooals ik zeide."
Het drietal staarde elkaar verwon
derd aan.
„Du9 ze kan hier of daar in huis zijn. We
moeten dat onderzoeken."
Ze doorzochten het geheele huis, alle deu
ren waren gesloten. De kamer van den dok
ter was er nog. maar Aline, die er juist ge
weest was, was overtuigd dat ze zich daar
niet bevond. Roger keek Aline onderzoekend
aanze waren op de bovenste verdieping bij
de kamers van de bedienden en de koffer-
bergplaatsen. Als Aline hen eens naar boven
had gelokt om het terrein vrij te laten,
„Luistert u eens mijnheer. Ging daar een
auto weg?"
Allen stonden stil te luisteren naar het
geluid beneden. Roger keek uit het kleine
venster; hij hoorde de auto snorren en zag
haar om den hoek verdwijnen.
„Goede God, ze zijn samen weggereden
„Was het de auto van den dokter? Ik
meende het aan het geluid te hooren, mijn
heer."
Tobben hielp niets, maar Roger had het
land dat men hem te slim af was geweest.
De slordige toestand van de kamer van den
dokter verraadde zijn overhaast vertrek.
„Ze zal wel al den tijd in de kamer zijn
geweest en nu zijn ze samen weggegaan.
Maar die domheid verbaast me niet, het is
een verzwarende omstandigheid."
„Hoe kan zij onopgemerkt uit haar ka
mer zijn gekomen, zonder dat ik het zag?"
zeide Chalmers.
„Het is toch zoo en deze vrouw heeft ons
allebei om den tuin geleid."
„Zouden ze samen ontsnappen mijnheer?"
„Dat denk ik niet,, ze zullen wel 9amen
naar de politie zijn met een verzonnen ver
haal over miss Rowe en mij, denkend mij
zoo aan te klagen voor ik mijn aanklacht
tegen hen heb ingebracht."
Hij zag de zwarte oogen van Aline hem
verbaasd aanstaren. Hoeveel zou ze van
het Engelsch verstaan? dacht hij.
„Het zou heel moeilijk zijn geweest oin
hen te beletten het huis te verlaten, maar
ik kan ze voor zijn Ik ga eerst naaT den apo
theker over wien miss Rowe me gesproken
heeft en dan ga ik naar het hoofdbureau van
politie. Breng me het telefoonboek en een
kop koffie terwijl ik me verkleed."
Onder zijn spreken hoorde het drietal
Thérèse's kleine Aberdeen temer droevig
janken, terwijl het dier hen met droevige,
vragende oogen aankeek.
„Hij huilt voortdurend," zeide Aline. „Afi
Tony, Tony. Wat scheelt er aan stumper?"
„Kom Tony, oude jongen," zeide Roger,
zich bukkend om den hond te streelen. „Wat
scheelt er aan? Breng hem naar buiten
Chalmers, hij moet misschien uitgelaten
worden."
De knecht gehoorzaamde en Roger ging
zich verkleeden. Hij zag zeer op tegen den
onaangenamen plicht dien hij moest vervut-
len en een vreemde opwinding had zich van
hem meester gemaakt. Hij voelde, dat er niet
mocht worden gedraald met het inbrengen
van een aanklacht tegen de vrouw, die zes
jaar met zijn vader gehuwd was geweest, en
tegen een zeer geacht lid van de medische
faculteit. Hij zou veel tegenwerking onder
vinden. dit ontveinsde hij zich geen oogen
blik, het zou heel moeilijk zijn. Hij zag
zichzelf, zijn tante. Chalmers en Esther, en
dat was het moeilijkste, in den bank der ge
tuigen zitten. Esther, wier zenuwen zoo ge
schokt waren door haar ontzettende onder
vinding. Had Thérèse haar uit den weg wil
len hebben? Ze wist zeker van het plan en
kenide het goed.
Het hondje bleef janken in den tuin. Wat
had het diertje toch? In de stilte van den
vroegen morgen klonk zijn gehuil zoo troos
teloos. Hij moesl tot stilte gebracht worden,
hij zou Esther wakker maken
Het huilen hield op en Chalmers kwam
binnen met broodjes en koffie, Te hond
bevend en zacht klagend achter hem aan.
(Wordt vervolgd).
