HUN BEIDER WEG.
71«tó Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Juli 1930
Derde Blad
No. 21582
i Buifenl. Weekoverzicht.
DE VLUCHT UIT DE POPPENKAST VAN JAN KLAASEN EN TRIJNTJE.
Londensch Aanteekenboek.
FEUILLETON.
Een beeld van verwarring.
Hoewel de verkiezingen in Duitschland
jas 14 September a.s. zullen plaats vinden,
s de verkiezingsactie als het ware direct
ngezet, toen de Rijkskanselier den Rijkdag
rcor ontbonden verklaarde. Het beeld dezer
erkiezingen toont een weinig bemoedigend
vooruitzicht en dat wel hoofdzakelijk om een
weetal redenen. In de eerste plaats, omdat
den komenden stembusstrijd de persoon
den Rijkspresident scherper zal worden
lëtrokken dan wenschelijk is voor een staat
,n in de tweede plaats, omdat het bijkans
eker is, dat de winst zal zijn voor die partij,
lie een bedreiging vormt voor de rust in
hiftschland zelf en tevens in geheel Europa!
Hoe nauw de naam van Hindenburg be
rokken wordt bij den gang van zaken in
et Duitsche rijk, kan daaruit blijken, dat
ieds gesproken wordt van Hindenburg-
•rkiezingen en van de mogelijkheid van
in Hindenburg-blok; met dit laatste wordt
ui bedoeld een rechts blok! Daaruit
ireekt direct duidelijk, hoezeer Hindenburg
»r zijn actie van den laatsten tijd als
io zelf bij rechts wordt ingedeeld, hetgeen
leads een bedenkelijke zijde heeft voor den
ider van een staat, die immers boven de
utijen moet staan en derhalve door zijn
ludmg naar buiten nooit aanleiding mag
ven, hem in te deelen bij een bepaalde
chting. De korte toespraken van den
idea maarschalk bij zijn bezoek aan het
itruimde gebied waren bovendien alles-
ins geëigend om voedsel te geven aan de
ischuldigingen, dat president Hindenburg
jortaan niet meer buiten de partijen staat,
xh moet ingedeeld worden bij rechtsl
Dit bezoek aan de bevrijde gebieden, dat
roren al zooveel stof deed opwaaien door
Hét inpijpen van den president in de onder
indelingen met de Stahlhelm-organisatie,
overigens wel op bijzonder droeve wijze
éindigd tengevolge van de betreurens-
trdige ramp, die te Koblenz vele fami-
Js in diepen rouw dompelde. Te midden
jan het feestgedruisch riep de dood velen
>n gebiedend halt toeHe', was een
urig slot der groote feesten, die nog nau-
elijks waren begonnen.
Hoewel natuurlijk niemand met zeker-
iid den uitslag der komende verkiezingen
ju voorspellen, lijkt het toch niet te ge-
lagd daaromtrent het volgende op te mer-
n: socialisten en Centrum zijn de partijen,
noch groote verliezen noch groote win-
i hebben te verwachten; zij zullen beide
positie handhaven. Geheel anders
aat het evenwel met de andere partijen.
partij van den overleden Stresemann
ist dezen te vroeg ontslapen leider zoozeer,
van leiding bijkans geen sprake meer
zij is al meer naar rechts afgezakt, het
en ten overvloede wordt bewezen door
voorstel om een rechts blok te vormen,
aarvoor de animo echter tot dusver niet
toot is gebleken. Dit blok zou dan het
idenburg-blok zijn
Graaf Westarp.
Het allerergst is echter de partij der
Duitsch-nationalen er aan toe; het grootste
deel der voor haar zittende Rijksdagleden
heeft haar den rug toegekeerd en onder
aanvoering van graaf Westarp is men er in
geslaagd te komen tot een fusie met de vol
gelingen van Treviranus. Gesticht is de
nieuwe partij; Conservatieve Volkspartij.
Voorts heeft de groote en invloedrijke
landbond gebroken met de restanten van
Hugenberg, die vroeger op zijn steun mocht
rekenen. Zelfs werd besloten met eigen can-
didaten uit te komenl Men ziet, hoe hope
loos verdeeld rechts is
Het voordeel daarvan zal zijn voor de
nationaal-socialisten, die ook wellicht op de
communisten eenige winst zullen weten te
behalen.
Zoo klinkt de voorspelling, dat de winst
der komende verkiezingen bij onze Ooster
buren uiterst rechts ten goede zal komen
niet te bout, waardoor vrijwel zeker wordt,
dat de partijen, die den stembusstrijd hebben
ontketend, n.l. de burgerlijke coalitie, het
loodje zullen leggen en een nieuw burgerlijk
blok in den nieuwen Rijksdag niet zal zijn
ie bereiken. Met recht kan dientengevolge
worden verwacht, dat het nagestreefde doel
verder af zal komen te liggen dan ooit.
Verwarring heêrscht er overigens niet
alleen in Duitschland. Men zie slechts naar
Lithauen, naar Polen, naar Finland, naar
Egypte!
In Lithauen is onverwachts de vroegere
dictator onder beschuldiging van hoogver
raad gevangen genomen en geïnterneerd.
Hoe de volgelingen van Woldemaras daarop
zullen reageeren moet nog worden afge
wacht, doch gelet op de militaire maatrege
len, die tevens getroffen heeten te zijn, is
de regeering daarop n;et geheel gerust. In
Polen trekt de ongekroonde heerscher
Pilsudski zich eenigszins ostentatief terug
en men vraagt zich af, wat daarvan de be
doeling kan zijn. Er gaan geruchten, dat de
maarschalk een nieuwe politiek wil inlui-
den, meer gebaseerd op de medewerking der
gematigde linksche partijen, doch meer dan
veronderstellingen zijn dit toch nog niet.
Duidelijk is de politieke situatie daar te
lande allesbehalve. In Finland wordt de
strijd tegen het communisme ietwat meer
ingehouden voortgezet. De sovjets hebben
echter reeds een geharnast protest doen
hooren tegen de vervolging hunner aan
hangers, dat de regeering blijkbaar kalm
naast zich neerlegt, overtuigd, dat de Lappo-
beweging te machtig :s om niet naar de
oogen te moeten worden gezien. In Egypte
spitst zich de strijd tusschen de Wafd en
den koning meer en meer toe. De koning
heeft zelfs het door meer dan 2/3 der parle
mentsleden geteekende verzoek om het par
lement in een buitengewone zitting bijeen
te roepen, afgewezen, alhoewel de grondwet
feitelijk daartoe verplichtte. Nog beschikt
koning Foead over de gewapende macht,
doch de Wafd heeft thans haar actie ook
uitgebreid tot politie en leger en zonder
gevolg zal dat niet blijven Langzaam maar
zeker wordt de positie van den koning
ondermijndHetgeen ongetwijfeld ook
de reden is, dat Engeland zich meer aan
de zijde der Wafd schaart dan aan de zijde
der huidige regeering en dit niettegenstaande
de Wafd de oorzaak is van het mislukken
van het Engelsch-Egyptisch verdTag. Brit-
tannië verwacht echter de nederlaag van
den koning.
Niet eindigen willen wij voor heden
zonder nog even te hebben gememoreerd,
hoe de afgeloopen week een ongeluksweek
is geweest in de ware beteekenis van het
woord: daar is de aardbeving in Italië, ge
volgd door een wervelstorm, die een paar
duizend slachtoffers eischten, de cycloon in
Japan en Korea, overstroomingen in Enge
land en Britsch-Indiê, enkele vliegonge
vallen
RECLAME.
VOL ZIJN. ongewone gistingsprocessen in
den dikken darm, bloeddrang naar den lever,
storing in de galfuncties, steken in de zij,
benauwde borst, hartkloppingen worden
door het natuurlijke „Franz-Josef'-bitler-
water weggenomen en de bloedaandrang
naar hersenen, oogen, longen of hart ver
mindert. Bij Apotheken verkrijgbaar. 5537
497. Jan Klaasen, voortsnellend in 't vliegtuig, speurde
of hij den dief ook zag, met hem keek ook zijn lieve Trijntje,
op den weg, die voor hen lag. Plots, ze konden 't waarlijk
niet gelooven. de vrienden reden op hok en zwijn. „Zeg,"
riep Jan, „waar is de dief gebleven?" „Zie," riepen zij.
„die moet ginder zijn."
498. En daar reed de dief, wat een vreugde, hij droeg
nog Piero's kleedij. „Stop jij," riep Jan en ook Xatrijntje.
„nu ben jij er gloeiend bij." Maar de dief liet het paard
steeds draven, stoorde zich niet aan het bevel. „Ik ben nou
zoo doof als een kwartel," dacht -hij, „al hoor ik jullie wel."
(Van onzen Lomdenscben Coarespondent).
Vliegterreinen boven de daken.
7 Juli 1930.
De musschen hebben haar dakgoot. En
indien de meest voortvarende leden van
den Londenschen Graafschapsraad hun zin
hebben doorgezet, zulllen de Londenaars
binnen niet te langen tijd iets gelijksoor
tigs hebben. Dat wil zeggen zij zullen uit
de lucht kunnen neerstrijken op de daken
van de stad. En waarom niet 1 Het is na
tuurlijk maar een kwestie van tijd. En zij
die na ons komen, zullen verbaasd zijn over
de primitieve opvattingen van de menechen
van heden, die hun luchtreizen eindigden
op vliegvelden, ver verwijderd van de stad
hunner bestemming. Zoo sprak een dier
„luchtbewuste" leden vam het Londensch
bestuur: „De Londenaars moeten onmid
dellijk leereo inzien dat zakenmannen en
-vrouwen spoedig uit de lucht zullen komen
vallen op bovengrondsche lamdingsplankie-
ren in het hart van de stad. Zij zullen rei
zen in eigen vliegtuigen, waarvan de vleu
gels netjes opgevouwen kunnen worden als
die van een tor. De plankiers zullen omga
ven zijn met rijen garages, waarin de sa
mengevouwen toestellen keurig zullen
passen.''
Dit zijn de woorden der vli'egtoekomst.
Ze geven uitdrukking aan een noodzake
lijke behoefte en ze krijgen reeds realisti
sch en zin; want vertegenwoordigers van
den Graafschapsraad en ambtenaren van
het ministerie voor Luchtvaart gaan on
derhandelen over de kwestie van de voor
ziening van Londen met „lucshtgarages"
Men heeft uitgemaakt dait er geen sprake
van kan zijn de parken van de stad voor
landingsgebied voor vliegtuigen te bestem
men. De parken er zijn er 130 in Lon
den zijn voor de menscben in het alge
meen en voor de kinderen in het bijzonder.
Daar is Regents Park, waar men op mooie
Zaterdagmiddagen zeker 50 000 menschen
kan tellen, die genieten van de ruimte en
de genoeglijke bewegingsvrijheid. Wat zou
er van die vreugde worden indien men een
deel van Regents Park ging bestemmen
voor vlieggrond
Deskundigen verklaren dat het betrekke
lijk eenvoudig zou zijn de stad van een
aantal groote podia voor aankomst en ver
trek van vliegmachines te voorzien. Daar
is b.v. de overkapping van het nieuwe
machtig groote Waterloo-station aan den
Zuidelijken rivierkant, tegenover het cen
trum van de stad aan de Noordzijde. Het
leggen van een vloer over die overkapping
levert geen technische moeilijkheden op. Er
zijn gansohe hectaren in de stad, waar hui
zen van gelijke hoogte muur aan muur
staan. En dan is er de Theems bij West-
minster of Blackfriars, die er gemakkelijk
met een plankier kan worden overdekt. Tn
al deze gevaJlen behoeft de Londenaar
geen lioht en lucht te ontberen om de vlie
gende bevolking haar gelegenheid te geven
op te stijgen of neer te strijken in het
hartje van de stad.
Het. besef is levendig dat men zoo spoedig
mogelijk moet voorzien in de behoeften,
die de ontwikkeling van het particuliere
luchtverkeer met steeds in perfectie en han
dig manoeuvreervermogen toenemende toe
stellen begint te scheppen. Vandaar dat
de zaak nh in behandeling is gekomen bij
het Londensch Graafschapsbestmir. En
over een paar weken, wanneer de kwestie
terdege is overwogen, zal men wel hooren
hoe ze zal worden aangepakt. In de ver
beelding ziet men Londen reeds wel voor
zien van vliegterreinen, gelegd over de
toppen der huizen.
Radio in Engeland.
Het dezer dagen bekend gemaakte jaar
rapport van de British Broadcasting Cor
poration toont aan dat de radio-zaken in
Engeland bloeien. Verleden jaar meende
men in dat rapport te mogen vaststellen
dat het aantal luistervinken in het land
wel niet meer zou toenemen, althans niet
noemenswaardig, aangezien 't „verzadi
gingspunt" scheen te zijn bereikt. Het jong
ste rapport toont aan dat deze zienswijze
of voorspelling niet juist was. Er zijn in
den loop van 1929 een paar honderdduizend
nieuwe klanten gekomen en op het oogen-
blik zijn er meer dan 30.000.000 menschen
in Engeland, die geregeld hun tien shilling
per jaar betalen voor het voorrecht naar
de programma's van de B.B.C. te kunnen
luisteren. En nu verwacht men dat hun
aantal nog aanmerkelijk zal toenemen. Het
genoemde cijfer beteekent dat meer dan
een derde deel van de woningen in Groot-
Brittannië voorzien zijn van ontvangtoe
stellen. Men kan gerust voorspellen dat in
een niet te verre toekomst elke woning zal
zijn aangesloten bij de radio, zooals thans
elke woning is aangesloten bij de water
leiding. De gedachte aan de verantwoor
delijkheid, die op de leveranciers van ra
dio-vermaak en -leerling rust, is wat ver
bijsterend. Welk een machtig middel heeft
men hier in de hand om een natie te „be
werken". Welk een macht ten goede kan
radio zijn in de handen van hen, die het
vermogen, het inzicht en de geestdrift heb
ben er het be9te gemeene nationale op
voedingsmiddel van te maken! En welk een
macht ten kwade kan het zijn in de han
den vam hen, die haar willen gebruiken
voor bevordering van eigen sectarische
theorieën van staat en godsdiens, die een
natie in fragmenten uiteen doen vallen in
plaats van haar samen te binden. Enge
land is gelukkig met zijn radio. De drie
millioen luistervinken, op wier naam de
vergunning staat, hebben in de meeste ge
vallen van drie tot vijf m edel ui ster aar s in
gezinsleden, zoodat men wel kam aanne
men, dat een twaalf millioem menschen in
dit land geregeld luistert naar hetgeen de
luidspreker vertelt in woorden, in muziek,
in zang. De voorzieners der tractatie, de
B.B.C., zijn voortreffelijk voor hun taak
berekend. Zij zijn er in geslaagd, zonder
altijd zielloos „neutraal" te zijn, aan de
bevolking in radio het grootst mogelijke
gemeene geestelijk goed te geven. Vaak ia
het van het hoogste gehalte. Nooit is het
zoodanig dat een luisteraar het om begin
selen van godsdienst of politiek onverdra-
gelijk moet vinden. De B.B.C. houdt te
recht en logisch rekening met het gemak,
waarmede een ieder de transmissie kan
stopzetten, indien ze niet in den smaalt
valt. De B.B.C. weet ook dat de Brit een
flinke dosis wijsgeerige verdraagzaamhext
in zijm geestelijke samenstelling heeft. En
met deze feiten voor oogen maakt men en
verschaft men programma's die zeker voor
driekwart het zuiveTst cement maken voor
nationale eenheid, voor de rest voor inter
nationale menschelijke saamhoorigheid en
in het algemeen een opvoedende waarde
hebben, die de belofte inhoudt dat de
massa snel een hoogeren graad van bescha
ving zal hebben bereikt dan zij ooit haar
deel heeft kunnen noemen.
Dat moet het gevolg zijn. Hoe kam het
anders wanneer de beste geestem van de
wereld als het waje in onze huiskamers
komen en gemeenzaam met ons komen pra
ten over wetenschap, kunst en letterkunde
De onsterfelijke muzikale genieën zijn m
hun heerlijke harmonieën gemeengoed ge
worden voor allen. De ledigheid vam zoo
veel marktgeschreeuw om ons heen, dé
waardeloosheid van veel, dat om propagan
distische commercieele, politieke en andere
redenen door belangengroepen als cmschatn
baar en belangrijk wordt voorgesteld, moet
wel sterk in heit besef gaan postvatten
wanneer men het kan stellen tegenover de
hooge geestelijke waarden, die wij allen
door de radio kunnen leeren kennen, tegen
over Bach en Beethoven, tegenover het on
sterfelijk werk der beste dichters, tegenover
de verklaringen en uiteenzettingen van
onze beste denkers. Het land, dat er
in is geklaagd dit toovenmiddel van de
radio zoodanig te gebruiken dat het zijn
volk opstuwt tot een hooger peil van be
schaving, is wel gelukkig. Er is zooveel in
kunst, in staatswetenschap, in muziek, in
het gansche uitgestrekte gebied van we
tenschap en in den door de eeuwen heen
vergaarden schat vam kennis, dat boven
paTtij of geloof uitgaat of er geheel buiten
staat, dat het wel buitengewoon dwars
moet worden geacht indien men zooals
bij u voor radiotransmissie juist die
zaken schijnt te willen uitpikken die ver-
deelen in plaats van samenbinden. Ook
Engeland heeft zijn politieke partijen en
verschillende kerken en religieuse sekten.
Maar ze zijn er geen beletsel voor een
radio-omroep, die voor een ieder van on
schatbare geestelijke waarde is.
[ij naar het Engelsch - H. ANTONSEN
(Nadruk verboden).
|1
Dal hebben we maaT net gehaald, zei
I n Gy'
I Dick knikte zwijgend en keek uit het
lampje De trein kwam met knarsend ge-
1 in beweging.
- Ik hoop maar. dat ze onze bagage met
|t andere ingeladen hebben.
Dick bleef uit het raampje kijken, zonder
T'S te knikken.
Audrey keek eens naar hem, trok dan haar
lanu^hoenen uit, streek ze glad en scheen
izondere belangstelling le koesteren voor
e kleine, leelijke huisjes, die ze voorbij-
Pljm Het was stil in de coupé, totdat Sea-
1 voorbij was, toen ze door het vlakke
reden en Dick's stilzwijgendheid zoo
n haar - -
zenuwen begon te werken, dat ze
P' langer zwijgen kon. Ze trachtte t9
rneij' maar dat lukte niet al te best.
r nie®^ent weï vroolijk vanmorgen, is het
IrrV6611 was ai zDn belangstelling voor het
lel h1JSIlell€11<ie landschap weg. Hij keerce
L en keek haar aan. Zonder het
Bij s]6 We!?n> kwam hij naast haar zitten.
;aar °e? Z^D armen om ^aar heen en drukte
I hii h i i!i *egen zijne. En hij wist niet
jf da\ k\°PPen van zijn eigen hart hoorde
t)^?. har6> of dat van allebei.
1 nHefste! Audrey!
0, Dickl
Het waren slechts gefluisterde woorden,
maar als de locomotief uit elkaar was ge
sprongen of de wereld op dat moment was
vergaan, dan zouden ze het nog gehoord cf
verstaan hebben. Van af het oogenblik, dat
ze de villa verlaten hadden, had Dick er
over zitten peinzen hoe en met welke woor-
dan hij het haar geschikt zou kunnen ver
tellen. En van het oogenblik af, dat hij haar
op het balcon geroepen had, was Audrey er
van overtuigd geweest, dat hij het doen zou.
En nu kwamen ze tot de ontdekking, dat er
geen woorden noodig waren om het te ver
tellen. Een paar gefluisterde woorden, die
nauwelijks boven het geratel van den trein
uitgingen.... en ze wisten het.... vol
ledig!
XVI.
Het was een exprestrein. Ze zaten in een
hoekje, dicht bij elkaar. Een lange, blanke
hand lag in een bruine, gespierde vuist. Zij
had haar hoed afgezet en nestelde vertrou
welijk haar hoofd tegen zijn breeden
schouder.
Wat kon het hun schelen, of een van die
verregende stumpers daar buiten op een
perron hen zag zitten. Uit de hoogte van
eigen gelukzaligheid konden ze met een
glimlachje neerzien op al die ongelukkigen,
die nog niet, zooals zij. het toppunt van hun
wenschen bereikt hadden. De raampjes aan
den anderen kant dropen van den regen, die
er tegen aan kletterde, alsof een kwajongen
er handen vol rijst of zand tegen wierp.
Audrey lachte even, zacht en gelukkig.
Dick hield zijn adem in. Zóó had hij haar
nog nooit hooren lachen.
Nou stil zoo blijven zitten! zei hij.
Wat anders? Maar zeg, ik zat er net
over te denken, dat jij zoo heelemaal anders
geworden bent. Je bent heusch dezelfde niet
meer.je slem ook niet. Je bent niet meer
dezelfde Dick, waarmee ik heb zitten praten
op het balcon. Je gezicht is veranderd. Je
handen ook En weer lachte ze en vroeg:
Is dat niet gek?
Natuurlijk, zei Dick, maar jij bent ook
veranderd. Gisteren was ik een blinde gek,
die naar een foto zat te kijken. Maar van
daag heb ik mijn oogen gelukkig teruggekre
gen en nu zie ik voor het eerst echt, hoe je
bent. Je bent het mooiste meisje, dat ik nog
ooit gezien heb. Stel je eens voor, dat je
weggegaan was zonder dat ik het be
merkt had!
Dat is onzin! zei Audrey. Dat kon na
tuurlijk niet! Zeg eens Dick, hoe heb je het
eigenlijk ontdekt?
Dat weet ik zelf niet precies. Toen ik
aan het pakken was, trof het me plotseling
Nadat we dien eersten avond samen geprait
hadden, kreeg ik zoo'n gevoel, dat ik nooit
meer naar huis behoefde te gaan. Ik had
vergeten, dat ik ergens anders vandaan
kwam. Als ik 's morgens opstond, kreeg ik
je wel te zien, en als ik 's avonds naar bed
ging, had ik de zekerheid, dat ik den vol
genden morgen je zou terugzien. En toen
mevrouw Winkles ons zoo plotseling op
straat stuurde, kwam ik opeens tot het be
wustzijn, dat ik je den volgenden morgen
niet aan het ontbijt zou terugzien, dat ik
geen golf meer met je spelen zou, dat ik
geen gelegenheid zou hebben je meer te
zien, omdat jijweg zoudt zijn.
Hij hield op met spreken en drukte haar
nog vaster tegen zich aan.
En toen? vroeg Audrey.
Toen.toen voelde ik me uit mijn
humeurdoodeenvoudig razend. Je had
geen recht om heen te gaan. Ik wist toen
opeens, dat je geen gewone kameraad was.
Je was de eenige voor me op de heele we
reldmijn Audrey. Ik wist, dat ik van
je hield met mijn heele wezen.... dat ik,
als je weggegaan zoudt zijn, een of andere
groote dwaasheid begaan zou hebben.
Hij voelde, dat er een huivering door haar
leden voer.
Toen riep ik je op het balcon en als ie
toen gezegd had, dat je naar het andere
einde van de wereld ging.dan was ik
meegegaan.... al had ik er het geld voor
moeten leenen van mevrouw Winkles. Hij
voegde er lachend aan toe:
Ik ben blij, dat het Londen was.
Waarom?
Omdat het nu niet zoo ver weg is en
ik dus gemakkelijker bij je komen kan!
Woon jij dan ook in Londen. Dick?
•Wat eenig!
Nee.maar ik ben niet zoo heel ver
weg. Waar ergens woon je in de stad? Hoe
i-3 je adres? Met iedere post krijg je een brief
van me!
Hij schaterde het uit van pret en keek
haar vlak in de oogen.
Waarom lach je? vroeg ze.
Waarom? vroeg Dick, 't Is gewoon
meer dan kostelijk 1 Ben je er dan nog niet
achter, dat jij niet weet wie ik ben, en ik
weet wie jij bent?
Audrey zette groote oogen op en begon
toen ook te lachen.
Het kan me niet schelen, zei ze. En ik
ben er zelfs niet benieuwd naar. Jij bent
Dick dat is me meer dan genoeg 1
Liefste! zei Dick en trok haar hoofd
weer tegen zijn schouder aan.
Maar hoe dan ook, vervolgde hij, ik sta
er op, dat je weten zult wie ik ben. Je zult
me antwoord moeten geven op mijn brieyen
en aan het postkantoor weten ze niet wie
„Dick" is. En dan, ik kan wel een orgel
draaier uit Bloomsbury zijnwat weet
jij daarvan?
Dat zou me geen steek kunnen schelen!
Dan kom ik met het centenbakje loopenl
Geen denken aan, zei Dick. Ik zou
veel liever gauw weten, wanneer je me
vrouw Ardley-Manners wilt worden.
Wat zeg jeoh! Audrey ging recht
op zitten en keek hem glimlachend aan.
Zoo.is dat je naam? Dick Ardley-
Manners?
Ze herhaalde den naam zachtjes, alsof ze
dien klank goed wilde doorvoelen.
En, vroeg Dick, hoe bevalt je dien
naam?
Wel, hij past jou precies! Ik vind hem
heel aannemelijk. Maar ga verder en vertel
wat over je vader en moeder, je broers en
zusters.
Nog al gemakkelijk! We zijn nog al
niet met een heel leger. Alleen vader en
Jo, m'n zuster. Een schat. Ze heeft vorig
jaar al mijn typewerk voor me gedaan.
Wat fijn van haar. Ik geloof dat ik
best met haar zal kunnen opschieten.
UitstekendZe zal je aanbiddelijk
vinden.
Hoe oud is ze?
Een en twintig.
Net een jaar jonger dan ik. Hoe ziet ze
er uit?
Jahoe? Donker.... met veel
haar.een gewoon gezichtwat klei
ner dan ik en ze 9peelt schitterend golf.
Audrey schoot in een lach.
(Wordt vervolgd),
