LEGKAART.
VAN DE POP EN DEN BAL
VOOR EEN WINKELRUIT.
Hier hebben we weer eens een legkaart. J e begint met het geheel op dun karton te plakken. Daarna knip je de verschillend
stukken secuur uit en leg ze zóó, dat ze één geheel vormen en je een aardig plaatje krijgt. Veel plezier met deze legkaart.'
je bet deedt. Als bet nu nog ecnig nut
gehad hadl Maar daarvan was natuurlijk
geen sprake. En dan Let gevaar, dat je
liep, te vallen!'
Jaap's gezicht betrok hoe langer hoe
meer.
tjOf kun je soms een reden opgeven V'
ging de predikant voort.
f,1k ik deed het, omdat..." stamelde
Jaap, doch een ongeduldige uitroep van
dominee Swaters deed hem vlug vervolgen.
(,om mevrouw !«Zij had hoofdpijn en wilde
gaan rusten, maar ik had haar vroeger
eens booren zeggen, dat zij altijd van het
klok-gelui wakker werd Daarom heb ik
dien ongelukkigen klepel er uit gehaald."
Het laatste was er vrij moedig uitgeko-
tnen en hij sloeg zijn oogen niet neer voor
die van den predikant.
„Maar Jaapl" riep deze uit. „Dacht je
nu werkelijk, dat je ondoordachte daad
mevrouw goed gedaan heeft
Jaap keek naai den grond en kleurde
tot achter zijn ooien.
,,lk neem aan, dat je meende een goede
daad te verrichten," ging de predikant
vriendelijker voort, „maar als je weer eens
zoo iets van plan bent, kom er dan eerst
eens met mij ove» praten. Je moet nu
dadelijk naar het dorp gaan en aan de
Kleins uitleggen, dat er niet langer ver
denking op Piet rust en daarna moet je
den schoorsteenveger vragen, den klepel
"weer in orde te maken. Hij is gewend te
klauteren en ik wil niet, dat jij je leven
.opnieuw waagt Versta je me?"
„Ja dominee I" zei Jaap opgelucht, dat hij
'er zoo goed afkwam. „Ik ga onmiddellijk!"
O, wat lachten de predikant en zyn
vrouw, toen hij haar het geval uitlegde!
Maar Jaap heeft daarvan nooit iets ge
weten. Hij had het druk met zich te kwijten
van de taak. welke hem opgelegd was en
mevrouw Swaters bezat te veel tact om or
al was dit dan ook nog zoo bedekt
later op te zinspelen.
Zoo brak de laatste dag vóór de groote
vacantie aan Alle jongens behalve KaTel
de Wilde, die in de pastorie zou blijven
vertrokken opgewekt, zelfs Jaap, die ten
slotte de uitnoodiging van den predikunt
nog had mogen aannemen.
(Wordt vervolgd).
fl
De pop en de bal lagen naast elkaari
Dat wil zeggen, ze lagen naast elkaar vooi
't raam van een speelgoedwinkel en omdat
ze zich zoo verschrikkelijk verveelden, slo
ten ze vriendschap met elkander en hadden
het toen lang zoo eentonig nietl De pop,
die met haar groote poppenoogen alles wat
op straat gebeurde goed kon zien, vertelde
daarvan aan den bal. 't Was dikwijls erg
vermakelijk, want er stond een school aan
't einde van de straat; veel kinderen kwa
men dus dag-in dag-uit voorbij en je weet
het zelf wel, kinderen kunnen vaak heel wat
dwaze, malle dingen doen. Dan lachte onze
pop zich heusche tranen en de bal werd dan
van pure pret nog boller en nog ronder dan
hij het in werkelijkheid al was.
„Je zult het zien," zei de pop wel eens
verdrietig, „vandaag of morgen is het uit.
Dan worden jij of ik verkocht en zien we
elkander natuurlijk nooit lerugl" „0, ik mag
er niet aan denken," zuchtte dan de bal,
„wat zal dat vrees'lijk zijn
Eens op een morgen, toen ze juist zoo ge
zellig met elkander aan het babbelen waren,
zei plotseling de pop: „Er staat een dame
voor het raam, die erg naar me kijkt! 0
hemeltje, zij stapt den winkel inl 'k Ben
bang, dat thans het oogenblik van afscheid
nemen aangebroken is."
Ach ja, de pop had niet verkeerd gezien,
want even later werd ze door de winkel
juffrouw weggehaald.
„Vaarwel, ik zal je nooit vergeten," had
ze net nog kunnen zeggen, maar de bal had
niet geantwoord, want hij had van schrik
niet kunnen spreken en toen hij eindelijk
zijn stem weer teruggekregen had. was de
pop al lang naar de boodschappenmand van
de dame verhuisd!
0, o. wat werd het een verschrikkelijke
dag voor dien armen ball Het andere speel
goed voor het winkelraam, dat van de trouwe
vriendschap tusschen pop en bal wel had
geweten, deed de grootste moeite om den bal
te troosten. „Rol hier maar een eindje naar
toe." zei de olifant, die in de buurt stond,
goedig, „dan wil ik voortaan wel een praatje
met je maken Maar de bal had er geen
ooren naar en toen de lol, die in een boek
lag, vriendelijk bromde: „houd maar moed
hoor. ze leggen misschien wel weer een ander
popje naast je neer", toen barstte de bal in
ïranen uit! -
Den volgenden ochtend ging heel v
winkelbel! Al 't speelgoed lag nog
diepen slaap, behaive onze bal, die h
nacht geen oog dicht gedaan. Wat wi
Droomde hij, of was het waar en
zachte, lieve stem: .Juffrouw, dien 1
bal, die voor het raam ligt, mag ik dj
zien?" Het was zoo, hoor! De bal 1:
later in de handen van een oud, j
vrouwtje en nog even later lag hij
mandje aan haar arm.
„Waar 'k nu za! komen?" vroeg 1
nieuwsgierig af. Door al dat onver
dacht hij niet zoo erg raeeir aan de pe
o, nu komt het, wat ik je eigenlijk v
wilde en wat dé bal zich nog altijd n
begrijpen kanl
Er was geen deksel op de mand.
kon dus goed zien, wat er gebeur,
en weet je, wat hij zag?
De oude dame slapte naar een
huisje, dat geheel en al begroeid w
klimop. Ze belde aan en toen de d
opend werd, sprong een lief, blond
naar haar toe
„Dag Oma," zei ze blij en Oma z.
Tineke! Ik feliciteer je, hoor! Breng n
gauw naar binnen, dan zal ik je eei
zien, wat ik voor je heb meegebracl
Nieuwsgierig trok Tineke haar Gr
der mee de kamer in. Daar zette
dametje de boodschappenmand o|
„Neen maar!" riep ze lachend uil
loopt me warempel je cadeautje de i
uit!" Ja, 't was zoo hoor! De £al w
kelijk uit de mand gewipt en rold<
weet je waarheen, naar 't andere cii
de tafel, daar lag hij had het da<
gezien zijn lief vriendinnetje
„Zeg eens," zei deze boos, toen de
hard met haar in aanraking kwaï
beetje voorzichtiger Ze had wil
gen „een beetje voorzichtiger is wel
leefd," maar ze kwam er niet uit, wa
seling zag ze, wien ze voor zich had
gena<Je," zei ze stom verbaasd, „wie
ook kunnen denken? Ben je 't heuse!
jubelde de bal, „wat heerlijk lièl Nu
we voor altijd bij elkaar!"
Meer tijd om met elkander te prat
den ze voorloopig niet. want. Oma er
waren dichterbij gekomen en terw
de pop bewonderde, greep Tineke n
bal 's Avonds lagen pop en bal we
elkaari Niet voor de winkelruit na
maar in het speelgoedkastje van hu
meesteres en dat dit naar hun zin
loof je zeker well
R. WH
