Humor uit het Buitenland.
UIT RUSLAND.
r Mevrouw (thuiskomend van t winkelen. In den schoon
maaktijd) ..Heelt meneer al thee gehad
Werkster ..Ik denk het niet HIJ ts In die kamer en
we rullen nog niet zoo gauw aan hem toe kunnen
komen," (Passing Showkj
Toegewijde dorpeling (tijdens de örand op het
kasteel) „Asjeblieft meneer de oaron U: nel awes Rem
brandt gered Maar ut «ei oang as da k der op de trap
met me voet doorneen oen gekomen**.
(Humorist).
„Tusschen twee haakjes, meneer, heb lk U gister
avond niet met mijn vrouw zien uitgaan
4 (Judge).
Vader „Kom Jongen, rol Je zelf in dit kleedje Moeder
zegt dat lk jou een pak slaag moet geven en ik moet
ook net kleed uitkloppen.**
Dorpsbewoner„Ik zou daar niet blljve meneerde
radio zei vanmorgen dat we harde vorst zouden krijgen I"
(London Opinion).
Bezoeker tot patiënt, na een erge hoestbui„Zeg, je
moest toch wat nemen tegen die hoest, ouwe jongen."
(Humorist).
van den eenen stand naar den andeTe, slik
ken bonbons, bouillons, koffies en thees, li
keuren en chocolades, en brengen 'n heer
lijken dag door in bewonderende beschou
wing van al de meesterwerken der Huis
houdelijke Kunsten, en in een bijna onaf
gebroken geBlurp en geslik van gratis con
sumpties.
Maar het moet erkend worden, dat ©r
'op die Salon behalve een massa onbe
nulligheden, die elk jaar opnieuw er weer
terugkomen, en die geregeld van het Con
cours Lépine" naar de ,,Parijsohe Jaar
beurs" en vandaar naar de „Huishoudelijke
Salon" reizen toch ook talrijke artike
len tentoongesteld worden, die werkelijk
alle bewondering verdienen door hun inge
nieusheid en hun doelmatigheid.
Zoo is er een eenvoudig, praktisch en
goedkoop aardappelschil-machientje, waar
omheen steeds een dichte menigte huis
vrouwen heengedrongen staan, om de wer.
king er van aan te zien, en dat dan ook
bij honderden exemplaren per dag ver
kocht wordt.
Elders voor een prachtig apparaat, waar
in het vaatwerk machinaal gewasschen, ge
spoeld en gedroogd wordt, staan heel wat
jonge vrouwtjes, die onder het bewono©-
rend toekijken af en toe tersluiks even een
blik werpeD op hun handen, die hard ©n
ruw zijn geworden bij dat akelige werk;
wanneer ze die machine hadden, en nog
eenige andere, even praktische, zou dan
huishouden-doen geeD heerlijk rustig en
zelfs prettig werkje worden 1...
Niets natuurlijker dan dat die Salon van
Huishoudelijke Kunsten, die vooral bestond
nit werktuigen om te koken, te bakken en
te braden, gevolgd werd door e«d expositie
van de appetijtelijke slachtoffers, be
stemd om gekookt, gebakt en gebraden te
worden een tentoonstelling van kippen,
eenden, ganzen, kalkoenen, enz. enz.
Die tentoonstelling, georganiseerd in een
van de grootste halls van het Expositie
park aan de porte de Versailles, was door
zijn praoht-dieren werkelijk ten volle waar
dig om op de Salon der Huishoudelijke
Kunsten te volgen.
Ze was gecombineerd met een tentoon
stelling van pels-dieren, zooals ragoudins,
muskusratten, enz., voor de teelt waar***
tegenwoordig door verschillende speciale
tijdschriften een drukke reclame gemaakt
wordt in Frankrijk.
Verder waren er nog versohillende stands
gewijd aan kooi- en volière-vogels, aan
materiaal voor pluimvee en konijnen-fok
kerij, aan vrucht- ©n sierboomen.
De indruk, dien men krijgt bij het bin
nenkomen, is werkelijk grandioos, en die
wordt nog versterkt door een hanenge
kraai in alle toonaarden, van alle sterkten
en in alle variaties een kolossaal, oen
episch hanengekraai.
ZooaU u weet, is het embleem van de
Eransche natie een haan de z.g. ,,coq ga»u-
lois." Een prachtig embleem inderdaad!
Bij een bezoek aan die tentoonstelling van
de porte de Versailles valt men voor do
hanen-lcooien van de eene bewondering i:i
do andere. Wat een breede, machtige
borsten! Wat een fiere houdingen! En dat
gevederte van de schitterendste, meeat af
wisselende, rijkste, bonte, harmonieus©
kleuren 1
Het is dan ook geen wondor, dat er lede
ren dag verscheiden schilders naar die ten.
toonstelling kwamen om te trachten op
hun doek den imponcerenden stap en voor
al het prachtige vederkleed van die zinne
beeldige vogels vast te leggen.
Trouwens heelc schoolklassen kwamen er
met een onderwijzer aan het hoofd, om de
producten van de Eransche pluimvee- en
konijnen-teelt te bewonderen, en en pas
sant een les in natuurlijke historie te ont
vangen.
Een dicht publiek was daar steeds in UTe
enorme hall samengedrongen. Een eenigs-
zins speciaal publiek van kleine fokkers ot
aspirant-fokkers uit de zoo talrijke Parij-
zenaars van verschillende rangen en stan
den, die ergens ïd de omstreken vaa
Parijs, in het een of andere „lotissement"
een lapje grond bezitten, dat ze op hun
Zcm- en feestdagen gaan verzorgen en be
bouwen, en die den droom koesteren eens,
in plaats van naar hun fabriek of andere
werkzaamheden te gaan, daar in hun hou
ten huisje zich geheel zullen kunnen wij
den aan de lucratieve fokkerijen, waar
talrijke belanghebbenden hen met handige
reclame's lekker op hebben gemaakt.
Het is niet onaangenaam om na deze
tentoonstelling met zijn hevige drukte, zijn
lawaai en zijn veelkleurige en veelvormige
prospecti, die van alle kanten in uw handen
geduwd en in uw zakken gestopt worden,
zich te verplaatsen naar een oord van rust
en stilte, van gereserveerdheid en goede
manieren als de Salon d'Hiver.
Dat is de schilders-salon, die beschouwd
wordt als de meest conservatieve cu cio
meest reaotionnaire zelfs. Die salon heeft
een jury, die geen fantasisten, noch zich
„modernen" noemende oharlafcans toelaat,
noch malle „wilden" hoe opreoht die dan
ook zijn mogen.
Het is de salon van professioneel© schil
ders zonder zwendelarij, maar helaas
ook zonder genie en zonder temperament,
die wel eerlijk er naar streven om de na
tuur weer te geven in haar voTmen en kleu
ren zóó als gewone stervelingen die zien,
en die vóór alles de Ouden vereeren. maar
die noch de technische middelen, noch do
compositie-kunst, noch de verbeelding dier
Ouden bezitten.
Ofschoon al de tentoongestelde schilde
rijen een verzet bedoelen te zijn tegen do
modernisten, en een afkeuring van hun
zooken naar nieuwe dingen, hebben ze met
die modernisten toch gemeen de armoede
van het onderwerp. Voor do modernisten,
de vertegenwoordigers van de „zuivere
kunst", mag er geen „onderwerp" in een
schilderij zijn. (Voor hen is ieder onderwerp
„litteratuur", verbale kunst, die niets te
maken heeft met picturale kunst). De ex
posanten van de Salon d'Hiver. voortzetters
van de oude kunst, geven echter in hun
onderwerpen geenszins meer ideeën of
poezie te zien dan de modernisten niet
uit principe, maar uit gebrek aan verbeel
ding en gedachte. Bloemen en vruchten,
bloemen en vruchten, en nog eens weer
bloemeD en vruchtenbanale interieurs en
landschappen zonder karakter en zonder
uitdrukking; met meer of minder handig
heid geccpieerdc natuur-aspectenen por
tretten, die door een kleuren-fotografie met
meer leven en meer waarheid zouden zijn
weergegeven In één woord 't is de
salon van middelmatigen met goede be
doelingen. Veel conscientious© ijver en
nauwkeurig, maar droog en hard werk.
Die salon is missohien ook wel de saaiste
van alle Parijsche salons, daar er. in tegen,
stolling met die der Onafhankelijken en
met de Salon d'Automne, een groote een
heid van streven heerscht, waardoor o
toeschouwers er nooit eens iets onver
wachts of nieuws te zien krijgen.
Dan biedt de „Salon der Vrouwelijke
Schilders en Beeldhouwers", die vlak daar
naast gehouden wordt, reeds vrij wat meer
verscheidenheid, al geeft ze dan ook niet
veel meer temperament te zien. Daar zijn
ook veel bloemen en vruchten. maAr ook
veel voorstellingen van kinderen op ver
schillende momenten van hun bestaan, met
hun vreucden en hun verdriet, hun spelen
en vermaken. Veel miniaturen zijn er ook,
waarin sommige vrouwelrke artiesten een
werkelijk groote virtuositeit bereikt heb
ben. Ed ook in de glae-kunst munten ver
scheiden artiesten uit in ir-geniositeit en
bekwaamheid.
Twee schilders-salons, die wat hun strek
king betreft eigenlijk heel goed er samen
één zouden kunnen vormen twee heel
rustige, kalme salons, die klaarblijkelijk
bedoeld zijn om aan de artistieke behoeften
van dezulken te voldoen, die bang zpn
voor iedere verwarrende emotie, voor alles
wat onverwacht is of wat de verbeelding
zou kunnen schokken door orginaliteit of
kracht van uitdrukking.
M. DE ROVANNO.
„De bestorming des hemels".
(Nadruk verboden).
Er is den laatsten tijd iets eigenaardig
gebeurd. De onverschilligheid van de ge-
heele wereld voor de verschrikkingen, die
in Rusland plaats vinden, een onverschil
ligheid, die gepaard ging aan een zekere
nieuwsgierigheid (de Westerlingen vonden
het „experiment" der bolsjewiki interessant
en wilden zien, waartoe dat zou leiden,
waarbij niemand er zich rekenschap van
gaf, dat „geëxperimenteerd" werd niet met
proefdieren, maar met 150 millioen men
9chen), heeft plaats gemaakt voor veront
waardiging. Overal worden comité's geor
ganiseerd (zelfs in Nederland!), die de pro
testbeweging tegen de anti-godsdienstige
maatregelen van de bolsjewiki leiding geven.
De Paus. het hoofd der Anglikaansche Kerk,
bisschoppen, rabbijnen, allen zijn nu
vereenigd in het gevoel van verontwaardi
ging tegen de brute en baihaarsche maatre
gelen der sovjet-overheid.
Waarom is die beweging juist nu ont
staan? Wie zal dat zeggen? Er waren tij
den, dat de vervolging van den godsdienst
veel erger vormen droeg, wanneer duizen
den priesters al9 vee in de abattoirs der Tsje-
Ka geslacht werden, wanneer patriarch
Tichon, het hoofd van de Russische Kerk,
in een kerker zuchtte en op een mensch-
onteerende wijze behandeld werd. wanneer
duizenden en duizenden geestelijken van
alle gezindten in de gevangenissen opgeslo
ten zaten, naar de concentratie-kampen in
het barre Noorden verbannen werden, waar
zij van honger en koude omkwamen, wan
neer de geestelijkheid, tegelijk met alle be
schaafden uitgeroeid, verdelgd werd. En het
buitenland zweeg, deed als ging het hem niet
aan.
Waarom is het geweten van de wereld
nu ontwaakt? Wie zal het zeggen? Het is
in elk geval verheugend, dat het Westen
zich eindelijk bewust is geworden van zijn
plicht, tegen de verschrikingen in Rusland
Rusland te protesteeren, den bolsjewiki dui
delijk aan het verstand te brengen, dat de
beschaafde wereld hun misdaden veraf
schuwt. Men denke niet. dat dergelijke pro
testen geheet doelloos zijn. dat de bolsjewi
ki er zich niets van zullen aantrekken Als
elke despotische regeering, trekken de bols
jewiki zich niets van de protesten der eigen
bevolking aan tenminste zoolang die pro
testen nog niet gepaard gaan met een alge-
meenen opstand, maar naar de protesten
van het buitenland, van de „haaien" (zoo
als de bolsjewiki vaak de kapitalisten noe
men. met wie zij tegelijkertijd coquetteeren.
wien zij om leeningen smeeken en aan wie
zij de gedurende vele eeuwen door Rusland
vergaarde kuntschatten voor een appel en
een ei verkwanselen om voor dat geld de
wereldrevolutie voor te bereiden), naar de
protesten van die buitenlandsche ..kapita
listen" luisteren zij wel Het beste bewijs is
de verklaring van Rykow. dat er in de Sov
jet-Unie in het geheel geen vervolgingen
tegen geloovigen zouden bestaan dat in het
sovjet-paradijs iedereen vrij is eiken gods
dienst te belijden, welken hij wil Hykow
heeft daarbij zijn verklaring zoo ingekleed,
dat zij tegelijkertijd op de naïeve Westerlin
gen (wiar aantal veel grooter ia dan alge
meen geloofd wordt) indruk maakt en toch
niets zeg.
Een voorbeeld. Rykow verklaarde, dat
„vertegenwoordigers der godsdienstige ge
meenten niet gestraft worden voor het vol
trekken van godsdienstige plechigheden" Dat
is in zooverre waar, dat de geestelijken ge
straft worden niet voor het celebreeren van
missen enz., maar wijl zij allen door de G.
P. OE. eerst tot contra-revolutionnairen zijn
verklaard; zij worden dus in de gevange
nissen opgesloten, doodgeschoten al9 con
tra-revolutionairen en niet als priesters Hoe
ver de G. P OE. daarbij gaat, bewijst het
volgende geval. In een dorp maande de
oude priester zijn gemeentenaren tot lijd
zaamheid aan en uitte de hoop, dat God de
harten der heerschers zou verzachten en zij
de Vervolgingen tegen de geloovigen zouden
staken. Dat wa9 voldoende voor de G P.
OE. om den ouden priester te arresteeren en
dood te schieten. Hij werd terechtgesteld
niet als priester, maar als „contra-revoluti-
onnair". Trouwens, volgens de sovjet-yet-
ten is de geestelijke een paria die geen rech
ten bezit, geheel van de willekeur der plaat
selijke administratie afhangt en elk oogen-
blik als „contra-revolutionnair" in de ge
vangenis geworpen kan worden, in een con
centratie-kamp opgesloten, doodgeschoten.
Doch steeds al9 een „contTa-revolutionnair".
Even spitsvondig en onwaardig zijn de
overige verklaringen van Rykow, die hij af
gelegd heeft op bevel van Stalin, den ruwen
en onwetenden Aziatischen despoot. Doch
het feit, dal die despoot zich gedwongen zag
Rykow een dergelijke verklaring tè laten af.
leggen, bewijst dat hij wel degelijk rekening
houdt met de stemming onder de „kapitalis
tische haaien". Tegelijkertijd publiceerde het
bolsjewistische telegraaf-agentschap een
verzonnen gesprok met metropoliet Sergiej
het tegenwoordig hoofd van de Russische
Kerk. De metropoliet kan natuurlijk de
toegeschreven phantastische verklaringen
niet logenstraffen, omdat alle bladen, alle
nieuwsagentschappen enz zich in bolsje
wistische handen bevinden en het bekend
maken van andere berichten dan die welke
de bolsjewistische overheid wenschelijk
vindt, als de zwaarste misdaad gestraft
wordt.
De protestbeweging in hot buitenland
maakt op den Westerling den indruk als
zou het militante atheïsme iets nieuws in
Rusland zijn als kende men daar in de
vorige jaren geen vervolging van alle gods
diensten. Dat is natuurlijk niet zoo. De
vervolging van alle godsdiensten, de „be
storming des hemels", zooals Lenin zich
uitdrukte en zooalp de bolsjewiki hun anti
religieuze politiek graag noemen, is een
der belangrijkste bestanddeelen van het
sovjet-regim* Lenin verklaarde onmiddel
lijk nadat hij zich meester had gemaakt
van de macht, dat elke godsdienst opium
voor de menschen is, dat het eenige doel
van de geestelijken van alle gezindten is
i de menschen dom te houden, hen te ex-
ploiteeren, zich te verriiken ten koste van
die dom gehouden menigte en do geloovi
gen te dwingen, de bourgeoisie te dienen,
want de godsdienst is. volseua de bolsje
wiki, een sluwe uitvinding der bourgeoisie.
Al kort na de bolsjewistische omwenteling
liet Lenin aan alle kerkeD opschriften aan
brengen „De godsdienst is opium voor het
volk" e.d.
j Tijdens het z.g. „militaire communisme",
toen verschillende gedeelten van het land
door witte legers bezet waren en de bols
jewiki hun macht bedreigd voelden, moes
ten zij zich bij de „bestormiug des he-
hemels" matigen. Wel werden toen d ui zen
den priesters terechtgesteld, werden onnoe
melüke wreedheden tegen de bedienaren
des Woords bedreven, maar de geestelijken
werden als „contra-revolutionnairen" ver
j moord; die moorden waren toen een on
derdeel van de verdelging van de Russische
intellectueelen. De godsdienst werd t<
gehoond, bespot, maar toch geduld. Io
sovjet-grondwet werd zelfs een bepal
opgenomen, waardoor aan de burgen
de sovjet-republiek vrije uitoefening
hun godsdienstige plechtigheden gewi
borgd werd. Deze bepaling werd ed
evenmin nageleefd als de overige bepi
gen van die merkwaardige grondwet, j
ker eenig doel is door Stalin c.s. ol
treden te worden.
De positie van de godsdiensten In
jet-Rusland is het best te vergelijken
de positie van den godsdienst in een l
dat veToveTd is door een barbaarsch en
volk, dat zijn eigen godsdienst een o
heerschende positie verleent en den
dienst van de onderworpen bevolking
een gedulde religie behandelt, die its
vernederd en bespot moet worden, al
zij niet letterlijk verboden. Het bectl
van die veranderde religie is zelfs tot
zekere hoogte gewenscht, omdat daara
de luister van den heerschendeo gc
dienst duideltiker naar voren treedt. K?
zelf verklaarde in zijn bovengenoemde j
sierlijke redevoering, dat het atheïsme
Sovjet-Rusland „de overheerechende w
ïogio" is.
Het bolsjewistisch© atheïsme w 1
eigenaardige, baTbaarsche godsdienst,
geen anderen godsdienst naast zich au
die aan iedeTeen zijn dogma's wil opdrj
en de „dwalingen" der andersdenkeiwet
zwaard en te vuur wil uitroeien.
Tijdens de NEP (de Nieuwe EconomiJ
Politiek), het merkwaardige gedrocht, da
bolsjewiki voor een volkomen ineenstor
in 1921 had gered, werd de terreur wat n
der fel; ook de vervolgingen tegen den P
dienst verloren toen hun scherpe san
Na de verschrikkingen van het tijdperii
het militaire communisme scheen de
bijna een normale tijd. In 1926 besloo
lin echterriot de toestanden van het mi
communisme terug te keeren. Alle co
sies aan de bevolking werden ingetro
de G. P. OE. kreeg volmachten, weiw
Tsje-Ka nooit bezeten had. eiken da?
den nu minstens 5 menschen doo.
tsjekisten omgebracht. Ook de verv
van den godsdienst nam scherper vo
aan. Alle godsdiensten woiden vervof
despoot is van plan zijn godsdienst, n
litante atheïsme, tot de eenice raliB'fl
zijn onderdanen te maken. Allen mo*-
Rusland denken, zooals vadertje -
denkt j:
Bijzonder sterk is de haat van den
tor tegen de Russische Kerk. Deze her
eenige instelling van het oude "JJ9la
weerstand wist te bieden aan alle
len van de bolsjewiki. de eenige in
die het centrum van de tegenstand® r
van het tegenwoordige regime w°w-
der daarbij.een contTa-revolutionnair
ter te krijgen of zich aan het oude. j
sche Rusland te binden want dal
zal nooit herrijzen. De Russische Rejr*.
de eenige instelling, die een uug P
nationaal karakter draagt en een voij
ling is in de beste beteekenis van ne
De Kerk zal ook in de toekomst
blijven, aan de muren waarvan t
alle stol
troepen der bolsjewistische gewe p
pletter zullen loopen De „hes'
homels" zal tot het verderf der
legers leiden Het buitenland kani
de verzetskracht van den godsdien
land versterken door luide te?e
baarschheden der bolsjewiki tp P
door den Russen te kennen te ^ere. j^,
buitenland eepn*zins met de TJl
sympathiseert dat de svmpath)
geheele wereld inlezende^' naar
vieren uitgaan die met den
hoop hun geloof tegen de h°rd®n. ges
verdedigen Het is te hopen dat p
eindelijk zijn plicht zal beseffen.«-c|
sen steunen. Dr. BORIS RAPT-
