necdota leidensia.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 22 Februari 1930
Derde Blad
No. 21454
KIT het parlement.
li Buitenl. Weekoverzicht.
LONDENSCHE BRIEVEN.
S!S<
MP
/ju onzen parlementairen medewerker).
^belangrijke replieken over de Indische
begrooting.
Den Haag, 21 Februari 1930.
De beraadslagingen van de Tweede Ka-
over de Indische begrooting zijn heden
{dad door replieken van de beide com-
ajnisten. Als eerste spreker in eersten aan-
5 de heer L. de Visser den heer Wijii-
Toorafgegaan, wat volkomen billijk
Hij heeft uit den aard der zaak onge-
betzelfde gezegd als in eersten termijn,
n op een enkel ondergeschikt pïint er-
dat hij zich vergist had wat hem
eere strekt, al heeft men hem daarmee
in de maling genomen. Hij heeft bo-
pdien zijn beklag gedaan over zijn niet-
rlating in Indië, wat hij den procureur-
cneraal van het Hoog Gerechtshof euvel
node. In den loop zijner rede heeft de
«rzitter zich intusschen genoopt gevoeld
p tot de orde te roepen, omdat hij den
jvemeur-Generaal beleedigde en beweer-
datde inlanders het recht zouden heb-
de koloniale regeering weg te jagen,
ülotte diende hij een paar moties in die
r^eer waren geformuleerd dan die van den
j Cramer, doch hij had zich de moeite
jnsn sparen, daar ze als niet onder-
-unt niet in behandeling konden komen,
antagonist-partijgenoot Wijnkoop is
kort aan het woord geweest en het
omaamste wat hij zeide, was, dat als de
De Visser meende, dat er een Indone-
.nde Kamer moest komen, hij zelf maar
hoefde te bedanken, daar dan automatisch
Indonesiër zijn plaats zou innemen.
Minister De Graaff heeft hierna gedupii-
ri. Hij heeft daarbij gelegenheid gehad
iele punten, welke hij in zijn eerste ant-
ooid over het hoofd had gezien, alsnog te
spreken. Hij heeft onder meer uiteeng?-
dat een algemeen verbod aan gepension-
erde landsdienaren om in particulieren
east te treden, gelijk de heer Van Boetze
er wilde, onmogelijk in zijn algemeenheid
je door te voeren.
Een commissie van onderzoek in zake de
ibitante rechten of een rechterlijk advies
itte hij niet aanbevelenswaardig. Omtrent
bezoekingen en aanhoudingen in Indië
hij thans geen nadere bijzonderheden
wedeelen, maar zoodra dit mogelijk is, zou
ie Kamer inlichten. Toen de minister het
"de exorbitante rechten had, schreeuwde
eer Wijnkoop er iets tusschendoor, maar
Voorzitter was daarover zoo «belegd, dat
lijn woorden onverstaanbaar deed zijn
.daverend gehamer. Wat de heer Wijn-
ij eigenlijk heeft gezegd, is voor ons dus
isheim gebleven.
Ie het slot van zijn uiteenzetting heeft
snister nog een beroep gedaan op den
Albarda om zich aan zijn zijde te scha-
in den strijd tegen het Russische com-
cisme in Indië. De heer Albarda heeft
ren korten uitroep geantwoord; naar wij
ren, deed hij den minister het tegen-
'•iel aan zijn wenschen gevolg te geven,
hij hem als bondgenoot wenschte, maar
dit was weer niet verstaanbaar.
werd heden zelfs getripliceerd, door de
pen Cramer CS. D. A. P.) en Joekes (V.
Be eerste drong er op aan. dat de mi nis
hij de Kamer een nota omtrent de be-
^rshervorming in Indië zou overleggen
orens in Tndië een beslissing daarom-
)t zou zijn genomen. De Minister wees er
"wel op, dat dit praktisch niet mogelijk
p zijn. De heer Joekes, die vond, dat de
'Dister zich omtrent verschillende punten
voldoende had uitgelaten, kreeg nog een
bescheid des ministère'en daarop werd
Bgegaan tot stemming over de beide mo-
9 van den heer Cramer. Zij zijn. gelijk te
"Wichten was, verworpen, die betreffende
huiszoekingen en aanhoudingen met 62,
welke aandrong op toekenning van ver
eende staatkundige rechten aan de in-
"tfs, met 63 tegen 22 stemmen. Alleen
^ciaal-democraten stemden er voor.
algemeene beraadslagingen over de
Bsche Begrooting waren hiermede afge-
jf®, en de Kamer zette zich tot de behan-
van de verschillende hoofdstukken,
bet eerste hoofdstuk, betreffende de
?e regeringscolleges enz. hebben we de
van Itallievan Embden CV. D.) en
^Tmann CLib.) hooren pleiten voor het
■-ren van vrouwen tot den Volksraad. De
heer Cramer CS. D. A. P.) drong aan op uit
breiding van het kiesrecht voor de inland-
schp bevolking en vroeg opheffing van het
college van gedelegeerden bij den Volksraad
Bovendipn hepft hij °en heftig ongunstig oor
deel uitgesproken over Aneta en er op aan
gedrongen, dat de regeerinc hare connec
tie? met dat bureau zou verbreken. De heer
L De Visser CComm.) heeft weer eens zoo
getoornd tegen den Volksraad, dat hij zich
weer de ongenade des Voorzitters op den
hals haalde, wat hem. gelijk allïjd. Siberisch
koud liet.
De Minister heeft de heide dames er op
gewezen, dat hel Ind Regeeringsreglenient
zich niet verzei tegen de verkiezing van
vrouwen in den Volksraad, maar dat de ro-
georini tegenover de inlandsche leden het
niet gewenscht achtte zelf het initiatief le
nemen om vrouwelijke leden van dlh Raad
aan te wijzen. Naar aanleiding van de klach
ten van dezen spreker over Aneta wildo hij
den Gouverneur-Generaal een rapport over
die instelling vragen. Dit hoofdstuk zou nu
zonder stemming zijn goedgekeurd, als niet
de heer De Visser er stemming over had ver
zocht Toen vond de Voorzifter het beter de
vergadering tot Dinsdag (e verdagen.
Van crisis en verdaging.
Het is wederom Frankrijk geweest, dat
op een gewichtige conferentie een spaak in
het wiel heeft gestoken. De Londensche
Vlootconferentie heeft men tot midden vol
gende week moeten verdagen, daar nog
onverwacht in Frankrijk een kabinetscrisis
is ingetreden! Weliswaar was bekend dat
het kabinet Tardieu niet zoo stevig stona,
maar tijdens de Londensche conferentie
was toch niet op een crisis gerekend, voor
al niet. waar Tardieu daar als hoofdleider
der Fransche delegatie de sympathie alge
meen achter zich wist! Bij de behandeling
der begrooting heeft de linksohe oppositie
echter gebruik in zeker opzicht mis
bruik! gemaakt van de afwezigheid van
den premier tengevolge van een lichten
griep-aanval en op Chéron, den min is te»
van financiën, die Frankrijk ook te Den
Haag vertegenwoordigde, een waar bom
bardement geopend, waarlegen deze, die
toch al met vele partijen overhoop lag, niet
bestand was; mede niet, daar hij soepel
heid te veel mist. Bij ieder artikel had de
oppositie tegenvoorstellen of eischte zij
stemming en Chéron stelde keer op keer de
kwestie van vertrouwen. Hij wilde niei
hooren van eenige verhooging der uitgaven
zonder bepaald aangegeven dekking, iets.
wat op zich zelf beschouwd nog zoo mal
niet is! Edoch, dat spelen met de vertrou
wenskwestie is hem tenslotte noodlottig
geworden; de Kamer kreeg er genoeg van
en toen Tardieu zelf buiten gevecht was
gesteld, heeft zij Chéron op een betrekkelijk
ondergeschikt punt de nederlaag doen
lijden.
Chéron.
Hel ministerie stelde zich als één man
achter den verslagen minister en zoodoende
was het kabinet Tardieu (het eerste) ter
ziele na een regeering van nauwelijks drie
maanden.
Het meest waarschijnlijke is ongetwijreld
dat de oppositie zelf geschrokken is van de
overwinning want op haar schouders kwam
een zware verantwoordelijkheid in de ge
geven omstandigheden. Het is weer een? een
beeld geweest van de .politiek op haar
smalst" en van de verpoiilieking van Frank
rijk, die op zulke gewichtige momenten zelfs,
zich niet in toom kon houden. Allerlei kleine
politieke en persoonlijke belangetjes hebben
hun woordje meegesproken bij de beslis
sende stemming, die het kabinet Tardieu
deed tuimelen en Frankrijk in een crisis
stortte.
Van vele zijden werd direct aan Poincarê
gedacht, die hersteld uit het Zuiden te Pa-1
rijs was teruggekeerd, maar de oud-presi-
dent en oud-premier voelt zich blijkbaar
toch nog niet krachtig genoeg om nu reeds
weer aan het bewind te komen. Of hij
houdt zich maar zoo, omdat hij zijn oogen-
blik nog niet gekomen achtToen
was Tardieu favoriet voor een nieuwe op
dracht maar de linksche partijen schoven
Chautemps, den leider der links-radicalen
naar voren en geheel volgens de lijn, dat
do partij, die een regeering doet sneven,
dan zelf aan de beurt is. heeft president
Doumergue den laatste opdracht verstrekt
om een regeering te vormen. Chautemps
hoeft Tardieu trachten le bewegen om in
zijn kabinet te treden en zoodoende do
vloot—politiek te Londen te kunnen voort
zetten. doch deze weigerde En daarmede
lijkt Chautemps verloren; ook al zou hij
het voor elkaar weten te brengen, dat er
een ministerie onder zijn leiding tot stand
komt!
De meerderheid, die Chautemps bijeen
kan brengen is zoo heterogeen en bovendien
zoo gering en wisselvallig, dat een nieuwe
crisis als het ware voor de deur zou staan
indien een ministerie-Chaulemps zich aan
dc Kamer zou komen voorstellen!
Tardieu kan de beleedigde onschuld
spelen, de tijd werkt voor hem.
Tardieu.
Terwijl wij dit schrijven is nog onbekend
of Chautemps zal slagen, maar op papier
staan zijn kansen niet zoo slecht; van
langen duur zal zijn kabinet echter in
geen geval zijn! Ook al blijft Briand aan
Buienl. Zaken.
Zooals gezegd, is tengevolge van deze
crisis de Vlootconferentie voorloopig ver
daagd Wel blijven de deskundigen verga
deren. Naar buiten wordt het natuurlijn
voorgesteld, alsof deze verdaging een lee-
lijke tegenvaller is. maar zouden de leiden
de figuren ter conferentie eigenlijk niet blij
zijn, dat zij op zoo onverwachte wijze tijd
hebben gekregen, om zich nog eens extra
te beraden? De zaken waren in de Londen
sche hoofdstad toch tamelijk vastgeloopen
en een mislukking leek reeds zoo dicht tot
de mogelijkheden te behooren. dat er al
geruchten in omloop waren, dat men zou
trachten een drie-mogendheden-accoord te
sluiten tussohen Amerika, Engeland en
Japan1
De Fransche regeering is overigens niet
de eenige, die in groote moeilijkheden ver
keert Stond Duitschland niet voor de rati
ficatie van het Youngplan, dan zou daar te
lande vermoedelijk een crisis ook weldra
aan de orde van den dag zijn. Speciaal
over de financiën beslaan er tusschen do
regeeringspartijen groote verschillen, die
tot een breuk zouden voeren, zoo zij niet
begrepen, dat het Youngplan hen noodzake
lijkerwijs .samenbindt. En de Engelsche re
geering i9 evenzeer inwendig verdeeld, at
blijkt daarvan naar buiten niet zooveel Voor
de conservatieve partij dreigt een groot ge
vaar. waar lord Beaverbrook een nieuwe
Rijkspartij heeft gevormd, die door lord
Rothermere volledig zal worden ondersteund
Samen zijn zij de wee machtigste kranten-
magnaten in Engeland!
en getogen onderden invloed van ..de Fran-
Lord Beaverbrook.
Vrijhandel binnen het geheele Britsche
rijk. protectie naar buiten, is de leus van
deze nieuwe partij, die reeds over een be
hoorlijk aantal aanhangers beschikt. Waar
deze aanhangers vrijwel allen in de con
servatieve kringen worden gevonden, wordt
deze partij ernstig met een scheuring be
dreigd.
Van onzen Londenschen Correspondent.
Rond de Vlootconferentie.
Politiek en eten. Hef schrale
maal der journalisten.
De Fransche staatsman Talleyrand moet
in zijn tijd hebben verklaard dat hij een
goed bereid en copieus maal als een der
beste wapenen der internationale diplomatie
beschouwde. Indien dit juist was, en ook nu
nog juist is. dan kan er van de vlootconfe-
re'tnie te Londen niet veel worden ver
wacht. Maar laten wij hopen dat het goede
diner als middel tot het scheppen van inter
nationaal vergelijk thans niet meer werkt
en dat men ook zonder de medewerking van
een in zijn vak supremen Franschen kok
straks, of over eenige maanden elkaar in
roerende overeenstemming bij het afscheid
de hand. zal drukken, verheugd dat de
v 1 oo trek enin gen der naties met £5, of meer
percent zijn gereduceerd. „Laten wij hopen"
zc-'ide ik. Op dit 'oogenblik durven weinigen
zulk een uitkomst te verwachten.
Wij zouden bijna gaan pleiten voor rui
mere aanwending van Talleyrand's middel;
veel en goed eten, veel en goed drinken;
vooral het laatste maakt „gezworen kame
raden" indien het oude vaderlandsche lied,
dat men zoo vaak hoort wanneer „de wijn
in den man" waarhe-'id spreekt. Maar deze
gedelegeerden zijn men9chen van de mo
derne gematighe'id. Daar zijn de Amerikanen
Hun ascetische gewoonten aan tafel mogen
bekend worden geacht. Voor hen hebben
ijswater en „grape fruit" de oude vreugden
van de tafel, champagne' en malsch gebraat,
vervangen Het is duidelijk dat ijswater en
die koele vrucht geen mildheid kunnen
geven aan harten, die zich op hardheid
hebben gezet. Macdonald? Geen eter, o
nc-'en. geen man die door naarstige en lus
tige consumptie die warme welgedaanheid
schept van lichaam en geest die geschillen
en moeilijkheden licht gaat tellen. Mac
donald heeft slechts één zwakheid aan tafel,
dat is zijn liefde voor de goede sigaar; de
schotels die er aan voorafgaan laten hem
onverschillig.
De Japanners volgen een gastronomisch
regime van Spartaanschen eenvoud en
strengheid, een dieet dat volstrekt onbe
kwaam is hen uit hun toestand van het
allernuchterste evenwicht te brengen.
Dan blijven de Franschen over, geboren
sche keuken", mannen die een taal spreken
die- on z'n minst zeer verwant is aan de
taal. waarin de heerlijkste schotels van de
wereld worden beschreven; de laai der
diplomatie, ook de taal van het menu. Go
zoudt wellicht hebben gedacht dat een
Briand en een Tardieu den naam van hun
land in de kunst van dineeren hij er zouden
hebben hooggehouden. Niets van dit alles,
Briand was eens een fameuze gourmet",
maar is thans onder medisch-dietischcn
hiel. Visch en groenten, op de simpelste
wijze bereid, houden hem in stand. Het
woord van Tardieu over de genietingen van
de tafel is gezaghebbend; hij is misschien
de gezondste lekkerbek in dit internationaal
gezelschap van vlootonderhandclnars Maar
wat kan één man doen tegen den invloed
van zooveel schraalhanzerig geslemdon?
Dc' visch van Briand is genoeg om een eet-
parlij, met de beste voornemens begonnen,
terug te brengen tot een gezelschap koud-
bloe'digen. En in een zoodanig gezelschap
kan de stemming, die „gezworen kamera
den" maakt, zich niet doen gelden. Wel do
beroemde Fransche „logjka". streng en on
verzettelijk, kan er tot de volste rijpheid ko-
men. Alleen de vertegenwoordiger? der Brit
sche Dominions doen. voor zoo ver ik het
heb kunnen nagaan, hun best de diploma
tieke traditie van Talleyrand te handhaven.
Maar in de eerste plaats zijn de stemmen
van Canada, Australië, en Zuid-Afrika in
deze conferentie slechts begeleiding; de
hoofdpartij wordt niet door hen gezongen
En in dc tweede plaats is er reden te ver
moeden, dat zij hun aanwezigheid in Lon
den aangrijpen om propaganda te maken
voor „British Empire Food", voor de goede
tafelproducten die de Dominions aan Enge
land en eventueel aan geheel Europa kun
nen aanbieden. Voor hen dus, die ge-
looven aan het heilzaam effect van den
welvoorzienen disch op de vorderingen der
diplomatie, is er in Londen weinig troost.
Een ander geval.Het gebrek aan eet
lust bij dc gedelegeerden vindt zijn tegem
hanger in gebrek aan „copy" bij do jour
nalisten. Ik geef toe. de inhoud van veló
bladen doet vermoeden dat er allerminst
gebrek aan copy is. Maar de artikelen lij
den ernstig aan inflatie of zullen wij
zeggen, waterzucht. Dc menschen, die zd
neerpennen, weten dat ook wel. Maar zij
zijn niet uit alle deelen van de wereld ge
komen om hun naar vlootenconferentic-
nieuws hongerende kranten met een paar
regels opzienbarend „gerucht" af te kun
nen schepen, gerucht dat dan trouwens in
een volgend telegram nadat een indruk
wekkend staatsman hen om zich heeft ver
zameld voor dat doel weer moet worden
tegengesproken. Om hun hard lot te ver
zachten krijgen de journalisten uitnoodi-*
gingen voor thee- en cocktailpartijen. En
op een Zaterdag hebben zelfs een dertigtal
persmenschen de gastvrijheid genoten van
Macdonald en zijn 'dochter Ishbel op het
officieele landgoed der Britsche Premiers,
Chequers. Dat was een historische gebeur
tenis; want het was de eerste maal dat
een Britsche Premier journalisten in zijn
officieele woning te gast had. Het was echt
huiselijk en gezellig, met een genoegelijk
thee-uur, een wandeling in en rond het
interessante landgoed, een langere wande
ling in de schoone omgeving en tenslotte
een uur van vrijen en prettigen kout rond
het lustig opvlammende haardvuur in do
beroemde hall. Daar kwamen allerlei on
derwerpen ter sprake... maar over de Con
ferentie werd niet gerept. Alleen aan het
einde stelde Macdonald de vraag waar
op hij zoowel als zijn gasten het antwoord
schuldig moesten blijven hoe lang do
Conferentie wel zou duren.
Op dien duur wordt vaak gezinspeeld
in het Paleis van St. James, dat is de of
ficieele zetel van de Conferentie het eeni
ge koninklijke huis in Groot Brittanië datl
een postkantoor heeft, en met uitzon
dering slechts vaD het hoofdpostkantoor
in Londen daarenboven het best toege
ruste postkantoor van het land is. Men kan
er postzegels koopen, brieven posten, geld
verzenden, telegrafeeren, met nagenoeg
alle voornaamste steden van Europa en de
Vereenigde Staten sprekeD... en men ver
wacht dat de journalisten, voordat do ont-
wapenings-problemen voorgoed door de mo
gendheden zijn geregeld, er ook hun ouder
domspensioenen zullen kunnen halen.
Een Leidsch dichter gehoond.
k 1309 teisterde een watervloed Gelder-
en de watersnoodpoëzie vloeide rijke-
Eren der watersnoodpoeëten was een
jongmensch, Johannes Beekman,
■»isklerk van beroep, die een vers te-
lijmde getiteld „Aan het volk van
rerland", een dichtstuk, welks smake-
evenaard werd door de ver-
l-oaheid van den maker, die zich op
titelblad ,,jong dichter" durfde noe-
dit dichtstuk kwamen de volgende
verheffende dichtregelen voor:
en ieder moet van zijn wooning
I vluchten,
hoort niets dan kermen en zuchten,
r)3ar .riet men Vijf zielen en een geit
le hier verwisselen, de tijd met de
eeuwigheid."
"^en hoort
er de koeijen bulken en
Mtr geeuwen,
hoort ze hun' verlossers om hulpe
schreeuwen.
r°epen hun snikkend tegemoet:
JCnt helpt, redt ons uit den zwaren
watervloed."
dichtstuk wekte hetgeen niet te
en *s men bovenstaande
*®t leest de spotlust van de Leid-
•udenten, zoodat het verzen en J
rijmen ter eere( van den „jongen dich
ter" regende. Zoo verscheen er een
„Lauwerkrans voor den onvolprezen dich
ter J. Beekman, gevlochten door eenen
beminnaar van echte dichterlijke verdien
sten". waarin Beekman vergeleken werd
bij Elias van Booven, een schoolmeester
te Leiden, wiens ..hippocreen" de wijnflescb
was:
„Wie Elias van Booven roem
Gedenk dat Beekman leeft,
Die hem in lieflijk maatgezang
Nog ver te boven streeft."
Een princelyke bekeerling.
In de Resolutiën der Stat en-Generaal
komt de volgende mededeelïng voor, geda
teerd 20 October 1603:
„Is gelesen sekere attestatie van de Mi
nisters ende Ouderlingen tot Leyden, ge
daen den 6 deses, inhoudende, dat Henry
Cheriff, Prince van Marocques, oudt om
trent 39 jaren, hier voor tyden gedaeD
hebbende professie van de Mahometaensche
wet. hem hadde laten dopen, ende aenge-
nomen de Gereformeerde Christel, religie,
da ervan dat hy openbare bekentnisse
hadde gedaen, ende da er na geleth wesende
opte request? van den voorsz. H. Cheriff,
die hem presenteert te begeven in den
dienst van 't landt te peerde, versoekende
daertoe eenige assistentie, is geresolveert
ende geconsenteert. «rengesien de qualiteyt
des supplt ende dat 't gene voorsz. is, sel-
den geschiet, dat men dcnselven in de
borsse sal geven 50 gl. ende voorts senden
aen den heere Grave Hear, van Nassau,
met brieven van recommandacien, dat hy
hem onder Syn Comp. ruyteren wil ont-
fangen ende trackteren tot laste van 't
landt, met 50 gl- ter maendt, doen wapenen
ende monteren met 2 paerden, een voor
hem ende een voor een knecht, ter 9om-
me van 100 daelders."
Eene schoone uit Sluis werd de gade van
dezen Marokkaanschen prins. In de LeyA-
sche Huwelijks-proclamatie leest men dato
30 April 1604: „Henricus C-harif, Prince
des Marocques, jongesel, vergeselschapt
met Henric Cornells van der Bouchorst,
zyn bekende, met Tryntgen Bartelmeesdr.,
jd. van Sluis in Vla en deren, vergeselschapt
met Grietje Claes en Sara Pa-sschiers,
beyde ha e r bekende."
„Architect honorair."
Doctores honoris causa heeft Leiden er
velen gekend; een „architect honorair"
behoort tot de zeldzaamheden. Een der
gelijk Leidsch curiosum dateert uit het
jaar 1689. Op den 9en November van dat
jaar vermelden de Burgem. Geregfcdags-
boeken onze** stad het volgende:
„Die van de Gerechte der Stadt Leyden
gehoort hebbende uyt den mondt van de
Burgemeestern derselver stede, dat Jacob
Roman, bv zyne Koninklijke Majesteyt
van Groot Brittanië tot desselfs Architect
aengestelt synde. svne gelegenheidt niet
zoude toelaten in zi.in ordinair stadsdienst,
als voorbenen te continueren, dat derhalve
met een voldoende beleeflheyt van Burgc-
meestren voornoemd, da erover behoorlyk
afscheidt genomen hadde. Stellen die van
de Gerechte voorgenoemd, na voorgaende
deliberatie, in agtinge genomen zynde van
de goede diensten, die de voors. Jacob
Roman aen dese stadt hadde toegebragt,
deselve Roman bij dezen gekozen en aen
gestelt tot Architecthonorair der
Stadt Leyden op eene vereering van
250 gl. 's jaers, in hope en verwachte dat
denzelven ten dien opzigte sigh niet zal
onttrekken den dienst deser stede, wanneer
deselve stadt omtrent werken van eenige
consideratiën syn advis en teekeningen van
noode zouden mogen hebben en komen re-
quireren. Zonder daer vooren eenige be-
looninge te genieteD, onder verder beding
dat deselve alle 1/4 jaer gehouden zal zyn
zyn dienst aen de Burgemeestren te pre
senteeren".
Eervol ontslag.
Aan Henricus Swaerdecroon, conrector
van de Triviale School te Leyden werd op
de volgende eervolle en elegante wijze op
25 Septembei 1619 ontslag als conrector
verleend
„Wy Schout, Burgemeestren ende Re
geerders der Stadt Leyden ende Graef-
schappe van Hollant, doen cont eenen yge-
licken dat Do Henricus Swaerdecroon, ge
boren burger desei stede, nu eenige jaren
herwaerts als Conrector de Triviale schole
alhier, heeft bedyent ende dat hy volgens
de verclaringe van de Scholarcben en Op-
syenders derselver schole hem in syn ampte
wel getrouwelick en tot contentement van
henl. heeft gedragen, gelyck een goct op
recht en bequaem Conrector toelaet en
behoort te doen sulex dat deselve hem
bedancken sj'nes dyensts, dan alsoo hy van
meninge was hem denselven dyenst te be
geven, ende dyenvolgcnde versochte be-
hoorlicke briyven van DemissiëSoo ist
dat Schout, Burgemeestren ende Regeer
ders voors. hem dese jegenwoordigen wel
hebben willen verleenen ende t'eenen ver-*
conden beneffens d'onderteyokeningc van
haren Secretaris mettet secreetzegel deser
stede doen bevestigen op ten XXV Sept.
anno 1619. onderstont geteeckent J. van
Swanenburch, hebbende daer neffens eea
groen wassen zegel overdect met een pa-
piere ruit."
Conrector Hendrik Swaerdecroon Was
een zoon van den Leidschen Rector Ber
nard Swaerdecroon. Na zijn ontslag als
conrector bleef Hendrik S. te Leiden wo
nen, waar hij een eigen school bestuurde.
In 1634 vertrok hij naar Rotterdam, waar
hij tot Rector der Erasmiaansche school
was aangesteld eD welke functie hij tot
1651 bekleedde. Zijn naar hem genoemde
kleinzoon werd de bekende Gouverneur-
Generaal van Oost-Indië.
Leidsche Klepperman.
De Leidsche klepperman bad de gewoonte
bij het uitroepen van het uur, ook nog den
toestand van het weer te vermelden Een
sybarisme voor zijne warm in bed liggende
toehoorders, wanneer het vroor, stortregenen
woei of sneeuwde.
