STOFFEN
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 5 November 1929
Derde Blad
No. 21363
Het afscheid van den Heer W. Warnaar
uit het Bloembollenbedrijf.
DE VLUCHT UIT DE POPPENKAST VAN JAN KLAASEN EN TRIJNTJE.
FEUILLETON.
geheimzinnige voetstappen
te Jaargang
x
Aanbieding van een huldeblijk - Een drukbezochte receptie
Vele hartelijke toespraken.
De heer W. Warnaar.
'ddag tegen vier uur had zich een
aantal personen uit de bloembollen-
eekerswereld verzameld in het Kre-
fluis van de Alg. Ver. voor Bloembol-
ltuur aan de Leidsc he vaart te Haarlem,
-de deel te nemen aan de huldiging
i heer W. Warnaar uit Sassenheim,
den loop van dit jaar zich geleidelijk
teruggetrokken uit de verschillende
-staande functies, die hij in de orga-
van bollenkweekers en -handelaars
het hoofdbestuur van de Alg. Ver. voor
bollencultuur bekleedde,
vier uur betraden de heer en mevrouw
ir, vergezeld van hun kinderen, de
vaar voor een fraaie verzameling
-ten een aantal zetels voor hen stond
id.
voorzitter van hel Centraal Bloembol-
té, de heer E. H. Krelage, sprak den
'Warnaar als volgt toe:
Rede van den heer Krelage.
Hooggeachte heer WarnaaT,
achten ons gelukkig dat gij met me-
Warnaar en uwe kinderen enkele
'iken in ons midden wilt zijn.
betbegi-n van het jaar hebt gij gemeend
-iet te moeten nemen om u terug te
ons vereenigingsleven. Dat be
rts ingegeven door de wenschelijkheid
wejrkkring te beperken tot heil van
ndheid, en wij hadden het derhalve
iedigen.
,)j moesten daarin berusten, hoe noode
zouden missen. De gelegenheid heeft
toe, door de dmkke seizoenwerkzaam-
ontbroken om officieel afscheid van
ruinen als drager van de vele functies,
j in ons vereenigingsleven hebt bekleed.
nu de drukte achter den rug is, stel-
'J or prijs op, U nog eens gezamenlijk
blaren, hoezeer wij uwen onvermoe iden
voor het algemeen belang van ons
'steeds hebben gewaardeerd,
i dertig jaar lang hebt gij behoord tot
men gewoon is de „voormannen van
te noemen. Reeds in 1896 hebt gij
tot degenen, die den Verzenders-
op Amerika hebben opgericht en tradt
secretaris van dien bond op, die later
,*egaan in den Bond van Bloembollen-
laren.
van dien eersten tijd af tot heden toe
j eigenlijk altijd op de bres geweest,
pj altijd een leidende rol vervuld, en
'n invloed gehad op den algemeenen
yan zaken.
1S bijna geen vereeniging of commis-
eenige beteekenis in het bloembol-
jf te noemen, waarin gij niet een
:>estuurspast of het voorzitterschap hebt be
kleed.
Ik moge herinneren aan Uw Voorzitter
schap gedurende twee perioden van den
Bond van Bloembollenhandelaren, en aan
dat van de vereeniging „De Tulp", aan uw
lidmaatschap van het Hoofdbestuur der Al-
gemeene Vereeniging voor Bloembollencul
tuur, van het Scheidsgerecht, en van de
Commissie voor de Bloemenkeuringen, van
het Centraal Bloembollencomité en van het
bestuur van den Ned. Tuinbouwraad.
In die vereenigingen, die zich wijden aan
de belangen van bijzondere teelten, zooals
Narcis, Tulp en Hyacinth, Gladiolus, Dahlia
en Pioen had uw woord gezag en oefendet
gij vaak een beslissenden invloed.
En geen wonder, want in vele speciale
culturen blonk en blinkt uwe firma uit, en
I van haar succes getuigt de Gladiolusnaam
„Panama" van uwe vroegere woning, de
fraaie Dahlia die aan Mts. Warnaar werd
gewijd en de „Gouden Oogst", waarvan gij
1 de herinnering in den naam van een schit
terende Narcis hebt vastgelegd.
Inderdaad, gij moogt met voldoening en
dankbaarheid terugzien op uw levensweg, die
in vele opzichten rijk gezegend werd.
Maar het is niet altijd zonneschijn ge
weest. Ook in het vereenigingsleven niet. De
oorlogs- en crisistijd wierpen daarop een
donkeren schaduw.
De Commissie voor het bloembollenbedrijf,
ingesteld om de Regeering van advies te die
nen in alle crisisaangelegenheden met be
trekking tot het vak, telde U onder hare
leden.
Toen waart gij wederom een der eerslen,
die plannen beraamdet om de bloembollen
streek door dc zware tijden heen te helpen.
De coöperatieve groentendrogerij en zouterij
„Codro" werd opgericht en in het bestuur
waart gij een der leidende figuren. Het be
heer van Codro eischte ontzettend veel tijd
en stelde het bestuur telkens voor buiten
gewoon moeilijke problemen Dat gij ook
daar een rol van beteekenis vervuld hebt,
zal niemand, die U kent. betwijfelea
Daarnaast hebt gij nog kans gezien uwe
gemeente te dienen als raadslid en wethou
der, ck provincie als statenlid en, zij h°t
ook slechts kort, het land als lid der 2c
Kamer.
Wanneer gij thans terugtreedt uit uwe
functies in het bloembollenvak, dan blijft
daarin een groote leegte achter, die moei
lijk is aan te vullen. Natuurlijk, uwe op
volgers zijn reeds gekozen of zullen weldra
gekozen worden, en zij zullen trachten uw
voorbeeld te volgen.
Maar gelukkig hij, die al die eigenschap
pen in zich vereenigt, die U sieren en die
het geheim waren van Uw succes, en de
reden, waarom er steeds weer een beroep
op U werd gedaan in naam van de alge-
meene belangen.
Met uw helder verstand en uw gezond
oordeel wist gij in den regel steeds bij moei
lijke beslissingen de beste oplossing te vin
den en anderen daarvoor te winnen. Uw
welsprekend woord, uw onverstoorbare op
gewektheid en uw aangeboren tact ontwa
penden al bij voorbaat hen, die zich voorge
nomen hadden geharnast met U in het
strijdperk te treden.
Zoo hebt gij steeds den vrede weten te be
waren. en zelfs hen die het niet met U
eens waren, na afloop van een debat vol
daan naar huis laten gaan.
Het zijn deze eigenschappen, die U ook
zeer gezocht maakten als leider van een
commissie van beoordeeling, vooral in ge
vallen waarin er kans bestond, dat per
soonlijke belangen de onpartijdigheid van
het oordeel in gevaar zouden kunnen bren
gen.
Het zijn deze eigenschappen, die in alle
59. Doch voor we den tocht beginnen, laat ons eten",
zeide onze Jan. „Ja geef mij nog een tijgerboulje, opdat ik
meed veTgaren kan „Èn zoo aten de vrienden stevig van het
sappige lijgervleesch Nu 'k van 'n tijger heb gegeten",
zei Duimpje, ken ik heelemaal geen vrees."
60 „Vooruit naar de bevrijding", riep Jan Klaasen en
zijn mond was nu weer groot, in zijn armen droeg hij
'n grooten kijker, gevonden in de oude boot. Op den rug
van den Lange dreigend lag de tijgerkop. „Vooruit", riep
op zijn beurt ons Duimpje, ,,'t zoeken geven wc niet op."
vereenigingen en commissies waarin gij zit
ting hadt. zoo bijzonder werden gewaar
deerd en waarom steeds weer op nieuw een
beroep op uw medewerking werd gedaan
Zelden hebt gij gemeend U te mogen ont
trekken aan een taak, waarom men U
opriep. Meer dan dertig jaar hebt gij het
vak cn het vereenigingsleven onafgebroken
gediend.
De besturen van ruim een dozijn vereeni
gingen in het bloembollenbedrijf hebben
zich heden vereenigd om afscheid van U te
.nemen bij het neerleggen van uwe functies
op dit gebied, en vele vakgenooten hebben
gaarne gebruik gemaakt van de gelegenheid
om daarbij tegenwoordig te zijn.
Ik acht het persoonlijk een eer en een
voorrecht ook al heeft een afscheid iets
weemoedigs U als voorzitter van het
Centraal Bloembollencomité namens die
allen te mogen toespreken om U hartelijk
dank te zeggen voor alles wat gij in uwe
verschillende functies voor de algemeens
belangen van het bloembollenbedrijf met
zooveel toewijding hebt verricht Ik mog*
daaraan een woord van persoonlijken dank
toevoegen voor de onafgebroken vriend
schappelijke samenwerking, die ik gedu
rende lal van jaren in verschillende be
trekkingen met U mocht hebben, en waar
aan ik steeds de beste herinneringen zal
bewaren.
De vereenigingen hebben hun gemeen-
schappelijken dank neergelegd in een oor
konde van den volgenden inhoud, die ik
mij veroorloof U hierbij te overhandigen
Op Maandag den 4en November is als
blijk van hulde en waardeering voor zijn
ruim 30-jarige toegewijde werkzaamheid
voor het vereenigingsleven op het gebied
van het bloembollenbedrijf aan den heer
W WARNAAR
een aandenken aangeboden uit naam van
de hieronder vermelde vereenigingen:
Algemeene Vereeniging voor Bloembollen
cultuur,
Bond van Bloembollenhandelaren.
Hollandsch Bloembollenkweekers Genoot
schap.
Vereeniging „de Hyacinth",
Vereeniging „de Tulp"
Vereeniging „de Narcis",
Nederlandscho Dahliavereeniging.
Nederlandsche Gladiolusvereeniging.
Nederlandsche Vereeniging van Pioenen
kweekers en -Handelaren,
Coöperatieve Haarlemsche Groenten- en
Bloembollenveiling W. A.
Bloembollen-Veilingvereeniging „West-
Friesland",
Bloembollenkweekers-Vereen. „Floralia"
Afdeeling Sassenheim der Algemeene
Vereeniging voor Bloembollencultuur.''
Uit hetgeen ik zooeven voorlas, blijkt wat
het eigenlijke doel van deze bijeenkomst is,
nl. het aanbieden van een aandenken. Onze
keus is daarbij gevallen op een schrijfbureau
met daarbij behoorende zetel voor uw
werkkamer. Deze beide geschenken zijn,
tot ons leedwezen, slechts in beeld hier
aanwezig; maar wij hebben de solide be
werking niet willen opofferen aan den
wensch om ze heden gereed te hebben, te
meer, daar wij er prijs op stelden ze in
bewerking te doen aansluiten bij een l)
vroeger aangeboden huldeblijk, dc boeken
kast van den Bond van Bloembollenhan
delaren.
Terwijl ik U dus verzoeken moge. deza
beide voorwerpen wel te willen aanvaar
den als een herinnering aan den tijd, dat
gij voor ons aller belangen werkzaam
waart, wensch ik U toe, dat gij nog tal van
jaren gespaard voor de uwen, uw werkzaam
heid beperkende, zooals het voor U het
beste zijn zal, genieten moogt van het ver-
eenigingslooze tijdvak, dat voor U is aan
gebroken. Moogt gij er getuige van zijn,
dat ook in de toekomst gewerkt wordt in
den verzoenenden en saambindenden geest,
die U steeds eigen is geweest, en dat het
zaad, door U uitgestrooid, rijpe vruchten
a/werpt (luid applaus).
De heer H. van Zonneveld, voorzitter van
den Bond van Bloembollenhandelaren, me
moreerde vervolgens hetgeen de heer War
naar niet alleen voor de bollencultuur,
maar ook voor den bollenhandel had ge
daan. Op het gebied van den exporthandel
hebt gij aldus spr. pioniersarbeid ver
richt. In 34 jaar tijds is de exporthandel
gestegen van 5 tot 42millioen gulden. Als
kweeker hebt gij de mooiste narcis gewon
nen, die tot nog toe bestaat, de „Golden
Harvest" (Applaus).
Vervolgens werd de heer Warnaar toege
sproken door den heer Ballego van de Ned.
Dahliavereeniging, die hem dankte voor al
les, want hij voor den bloei van het bedrijf
had gedaan.
Hoewel geen kweeker zijnde, noch han
delaar of exporteur, verklaarde de burge
meester van Sassenheim, de heer J. P Gou
verneur, dat hij gaarne van de gelegenheid
gebruik maakte om hier het woord te voeren
Spr. kwam hier wel niet met gevulde han
den, maar toch met een gevuld hart. Bij
alle lof, die den heer Warnaar hier was
toegezwaaid, past trots. Nu is de heer War
naar echter te bescheiden om deze trots te
kunnen dragen en daarom wilde spreker
haar overnemen. Spr. was er namelijk
trotsch op, dat de heer Warnaar deel uit
maakte van zijn gemeente. Als lid van den
gemeenteraad en als wethouder had de heer
Warnaar zijn plichten tegenover de ge
meente Sassenheim gedaan, als lid van de
Prov. Staten tegenover zijn gewest. Spr.
dankte ook mevr. Warnaar, die nu haar
man terug kreeg, die zij zoo vaak had moe
ten afstaan, als het vereenigingsleven hem
riep. (Luid applaus
Ontroerd dankte de heer Warnaar voor
de hem gebrachte hulde. De indruk was te
sterk, dan dat hij hem hier onmiddellijk kon
verwerken. De hem toegezwaaide lof wilde
hij echter overdragen op de organisaties,
waarin hij een functie mocht bekleeden en
op de personen, met wie hij moest samen
werken.
Vijftig jaar geleden aldus spr. nam
ik een rijksdaalder uit mijn eigen spaarpot
en kocht daar bollen voor, die ik plantte in
een hoekje van mijn moeders' bleekveld.
Als thans mijn bedrijf mag meetellen onder
de groote bedrijven in ons land, dank ik
dat mede aan de organisatie, waar ik toen
mee kennis maakte.
Het belangrijkste werk, dat spr. gedurende
zijn loopbaan heeft verricht achtte hij wat
hij deed als tweede voorzitter der Alg. Ver.
voor Bloembollencultuur, toen hij erin
slaagde den heer Krelage als voorzitter te
behouden. (Applaus).
Voorts herinnerde de heer Warnaar eraan
hoe 34 jaar geleden de exporthandel dood
was en hoe de toen opgerichte Verzenders-
hond thans nog steeds de eerste groep is
van den Bond van Bloembollenhandelaren.
De heer Warnaar noemde de Hyacinth
een weeldekind en waarschuwde voor het
gevaar, dat elke weeldekind bedreigt. De
Tulp herinnerde spr. aan zijn eigen neder
laag, maar niettemin was spr. bij zijn mee
ning gebleven ten aanzien van het gevaar
van overproductie. Van actief deelnemen
aldus eindigde de heer Warnaar word
ik thans toeschouwer, geen lijdelijk, doch
een enthousiast toeschouwer, die u door een
knik. een handdruk ,een kreet, zal blijven
aanmoedigen. Door verheffing van de cul
tuur en van den handel kunt gij mij het
beste danken en tevens medewerken voor
de welvaart van ons gewest en van ons land
Aadat het applaus dat op deze rede volgde
was verklonken en een foto was gemaakt,
bestond er voor de aanwezigen gelegenheid
den heer Warnaar en zijn echtgenoote de
hand te drukken, waarvan een zeer druk
gebruik werd gemaakt.
RECLAME.
6373
In PEAU DE PÊCHE en FLDWEEL
brengen wij een groot
assortiment kleuren.
Onze prijzen zijn voordeelig!
'oriseerde vertaling uit het Engelsch
van Mevrouw Belloc Lowndes,
door Oswaldi.
^hiurlijk weet ik dat. Maar dat zou
miJnheer Raydon niet het minst ver-
uitmakenBijna heeft zij er bij-
„Hij is te bekrompen, om het ver-
e begrijpen".
va zet zich nu schrap en antwoordt uit-
vJ^i00^ heel goed, dal het juist op
schil aankomt. Ik heb waarlijk wel
P een beetje versArooiing. Eigenlijk
-vJft.gewoon levend begraven!"
dpï^i e?ra.ven?"
hart/ ^ra*n ^acht. maar niet geheel
fyieb
1 een lev
er wel eens ooit over gedacht.
r ie kier dan leid, Eva?"
saai llv geen rsden- dat ie hior
overtuighJgZ0U ben", zegt de andeie
v!>ÏÏf' .Wee.1, koe dikwijls wij van huis
verw.JWinters- beb me er soms
fezeiliJk ïe vcor jezelf nooit
ve:ons?lra s. s*ern ^üt van ingehou-
Heeft zij niet juist
gezicht ;n gez'eP van haar vermoeid.
Toelt 7j;1 ?e.n,ruH van de glazen deur?
den va-is11> Pijnlijk na, hoe de
Raydon haar meestal met
koude, afgemeten beleefdheid behandelen?
„Hoe lang is Jack Mintlaw van plan in
Engeland te blijven?" vraagt zij eindelijk.
„Voor altijd!" jubelt Eva.
„Het heejt natuurlijk geen nut. als ik je
wat zeg. lieve Eva. Maar ik geloof toch,
dat je een wreed spelletje speelt, als je
maakt, dat hij weer dol op jc- gaat worden".
„Hij heeft nooit opgehouden, dol op me
te zijn!"
„Wat hij moest doen. nu hij zoo rijk is,
dat is met een lief meisje te trouwen".
„Dat zal hij ook als ik met hem klaar
ben", zegt Eva zonder een zweem van
weifeling.
„In ieder geval is het heel dom van je
geweest, hem hier naar Swanmere te laten
komen", gaat de ander op harden meedoo-
genlcozen toon voort.
„Dat kon ik niet verhinderenI Ben ik
Jack'9 hoeder? Bovendien geloof ik. dat
Birtley hem heel aardig zal vinden. Ik zal
hen aan elkaar voorstellen, laat 'n9 zien
Zij denkt even na aanstaanden Za
terdag. Tu9schen vandaag en Zaterdag kun
nen Jack en ik elkaar dan toch in stilte ont
moeten het zal echt komiek zijn!"
Eindelijk moet haar vriendin toch glim
lachen.
„Ja. dat zai wel" geeft zij voorzich
tigjes toe.
Eva loopt naar het raam en staart in
den tuin. Er ligt een ernstiger uitdrukking
op haar levendig gezichtje dan gewoonlijk.
.Wat is 't toch komiek, dat ik nog verliefd
ben on BiTtley" zegt zij nadenkend. .Ik
denk dat het komt omdat hij 'n breede,
donkere man is en ik 'n blond vrouwtje ben
Maar zelfs een vrouw kan wel eens 'n klein
beetje te veel van het goede hebben, ook al
is dat de allerbeste, liefste man, niet waar
Addie? Het is weer 'ns een verandering,
dien armen ouden Jack te zien!"
„Ja dat is 't zeker!" stemt Adelaide Strain
droogjes toe.
Zij herinnert zich, hoe royaal Jack Mint
law altijd was geweest, overdreven royaal,
zelfs in den lijd, toen hij enkel van zijn
traktement moest leven.
„Tk wa9 zoo bang. dat Birtley vandaag
maar niet naar zijn kantoor zou gaan"
snapt Eva verder. ..Hij zei telkens, dat hij
zoo'n „Maandagsch gevoel" had. Ik dank
den hemel, dat hij eindelijk is gegaan. En
nou ben ik vrij vrij vrij tot van
avond zeven uur!"
Even houdt zij met haar gebabbel op. Dan
klink* het lief en hartelijk uil haar be
weeglijk. mooi gevormd mondje:
„Laat Gilly uit het ziekenhuis hier komen
lunchen en blijven thee te drinken, Addie,
als je 't prettig vindt? Birtley hoeft er niets
van te weten".
HOOFDSTUK V.
„De reuzenrekening van Madame Domino".
Birtlev Raydon kwam dien morgen met
een alles behalve goed humeur in de stad.
Eigenlijk zat hij heimelijk altijd over het
geld in de war. Vóór zijn huwelijk had hij
geregeld ongeveer zijn halve inkomen kun
nen besparen. tegenwoordig leefden zijn
vrouw en hij geheel van somtijds meende
hij boven hun gezamen'ijke middelen.
Tot zijn verwondering en teleurstelling bleek
het buitenleven niet goedkooper te zijn
integendeel, het had hun uitgaven sterk ver
meerderd
Met ontstemming herinnerde hij zich nu,
hoe hij, toen hij mevrouw Strain voor vast
had aangenomen, haar een duidelijken wenk
had gegeven, dat hij van haar een zeker toe
zicht op zijn lief vrouwtje verwachtte, in het
bijzonder wat het uitgeven van geld betrof.
Maar desondanks had hij in den laatsten
tijd het gevoel, dat Eva's rekeningen be
langrijk hooger waren, dan zij wel voor hein
wilde weten, niettegenstaande hij haar vijf
honderd pond jaarlijks van haar inkomen
liet houden, om naar believen voor zich
zelf te besleden.
Toen zij dit overeengekomen waren het
was in hun wittebroodsweken was hij
eerlijk gezegd nieuwsgierig geweest, of een
jonge getrouwde vrouw, enkel aan haar klee-
ren en kleinigheidjes een bedrag van veertig
pond per maand zou kunnen opmaken. Het
was hem nu duidelijk geworden, dat Eva
met haar wat hij noemde „toelage"
nauwelijks rondkwam; en tegen zijn zia
had hij haar op haar verjaardag een cheque
van vijftig pond gegeven, omdat zij die lie
ver bleek te hebben, dan een mooien ring,
of een armband.
Toch behoefde Birtley Raydon dat niet
zoo zwaar van Eva op te nemen want, of
schoon hij het nooit zou willen toegeven,
was hij bijzonder op zijn eigen klecding ge
steld. En daarom waren de rekeningen van
zijn kleermaker, hoedenhandelaar. enz. de
eenige. die hij met pleizier betaalde, omdat
hij daarbij het prettige gevoel had, waar
voor zijn geld te hebben gekregen. Hij wilde
er zooveel mogelijk voor ontvangen en de
coupeur van zijn kleermaker zou dan ook
weten te verte'len. dal mijnheer Raydon
zoo pietleuterig was als een oude dame. als
het betrof snit en zitten V3n zijn jas.
Toen hij ongeveer een uur. nadat hij The
Mill House verlaten had, zijn privé-kantoor
in zijn ouderwetsche zaak binnentrad, kwam
John Bond, de oude boekhouder die als het
ware één met hem was, achter hem aan
schuifelen. De man leek een beetje zenuw
achtig te zijn.
„Er zit een heer op u te wachten, al een
half uur lang. mijnheer. Zijn kaartje ligt op
uw schrijftafel. Ik heb hem gezegd, dat u
nooit iemand ontvangt zonder dat u vooraf
van zijn bezoek weet, maar hij wilde met
weggaan; en aangezien er vandaag weinig
post is .dacht ik, dat u hem misschien toch
wilde te woord staan".
„Heb je eenig vermoeden, waarvoor hij
komt?"
Bond keek verlegen, toen hij antwoordde:
„Naar een enkel woord dat hij zoo uitliet,
mijnheer, zou ik denken, dnt hij komt voor
een rekening van mevrouw Birtley Raydon,
mijnheer".
„Laat hem over tien minuten hier bin
nen. Ik wil eerst de brieven even doorzien".
Toen de boekhouder de kamer had verla
ten. sloot Raydon zijn ouderwetsch cylinder-
bureau open en ging hij in den leeren kan
toorstoel zitten. Maar hij keek de brieven
niet in, die netjes op een tafeltje naast hem
als een klein stapeltje voor hem waren neer
gelegd.
Hij had gruwelijk het land. Want dit was
de tweede maal. dat er zoo iets vervelends
gebeurde De eerste keer was geweest onge
veer vijf maanden na zijn trouwen. En ach
teraf had hij er soms spijt van, dat hij er
toen niet meer „herrie" over had gemaakt.
Maar vergeten was hij de zaak niet. Inte
gendeel. hij herinnerde zich nog alles, wat
gebeurd was in verband met die vorige reke
ning van zijn vrouw.
(Wordt vervolgd).
