HET 3-OCTOBERFEEST
feur»9 zittend
haar
Na regen kwam geen zonneschijn - Een vertraagde, maar niettemin geslaagde optocht.
Modderballet op het Schuttersveld.
„Dik Trom" in de stampvolle
Stadsgehoorzaal.
Als heraut van het 3 Octoberfeest is Dik
Trom Woensdagmiddag in Leiden geweest.
Dik Trom de held van de Hollandse-hé
kinderwereld, die ook wij ouderen ons uit
eigen jeugd nog zoo goed herinneren
Daaf stond hij dan in levenden lijve, sprak
,tot de kleintjes vanaf de planken van de
Gehoorzaal en speelde er met al zijn be
kende trawanten zijn gloeiend avontuur
lijk jongensleven... en al de enthousiaste
kleuters speelden mee. De heele gamma van
kinderemotics weerspiegelde zich in de hon
derden oogjes, die zich vastzogen aan al
de belden op het tooneel. Zij smulden er
van, gierden van pret om Dikkie'6 guitig-
brutale grollen. Ze kregen kippevel van
angst of bestierven het schier van emotie,
wanneer Flipse, de gevreesde veldwachter
met de trillende snorren en de rollende
oogen op de proppen kwam En juichten
van opluchting, wanneer al die spannende
avonturen tenslotte toch goed afliepen. De
opwinding in de zaal kende geen grenzen
't juichen, sissen, stampen en fluiten zwol
aan tot 't kabaal van 'n ,,8hrapncll"-aanval
wanneer Dikkie's vroegere aartsvijandin,
de Baker of de bedrogen ordebewaarder
van het dorp door de eigen getimmerde
stoel heenzakten.
Adembeklemmende agitatie omprangde
dan weer de hevig kloppende hartjes wan
neer het loeide door de schoorsteen en de
vlammen geheimzinnig opsisten in het huis
je van den vrek, die onder daverende bij
val zijn geld en goed moest afgeven ten
bate van de arme heks, welke hierdoor
voorgoed wit haar armoede werd verlost.
Wat werd er dien middag gespeeld en
hoe heerlijk moet het voor alle acteurs ge
weest zijn om hun beste krachten voor zulk
e?n medelevend auditorium te geven! Niet
alleen in figuurlijken doch ook in letter
lijken zin hebben zij hun gehoor naar zich
toegetrokken, want aan het eind van den
middag zaten vele kleinen niet meer op de
voor hen aaugewezen plaatsen, doch waren
in dichte rijen opgerukt tot Vlak voor het
podium, waartegen zij de neusjes plat
drukten, om uitgerekt op hun teenen, toch
maar niets van dat boeiende gebeuren te
missen 1 Alle 6pieren en zenuwen stonden
gespannen de mimiek in de zaal was even
hevig als die op het podium.
Hulde aan alle medespelersaan de be
drijvige, immer voor hem in de bres sprin
gende moeder van Dik, aan den gemoede-
Ijjken vader, die er zoo vertrouwd goedig
bijzat dat deed ieaan den vervaar
lijken Flipse, wiens spel zóó ijzingwekkend
was, dat hij de heele woedende kinderko
lonie tegen zich kreeg. De bovenmeester,
de baker, de heks. de vrek en Dik's
eensgezinde vriendjes met de slungelige,
laffe Bruinboonzij allen tooverden het
geliefde kinderverhaal in al zijn frissere
realiteit voor oogen.
Last not least: Dik Trom zelf, met zijn
bolle broekje, klepperende klompen, stoute
'oogen en gezonde witte tanden, iü waar
heid onzen Dik", aan wien wij toch wel
in de eerste plaats het welslagen van dit
kinderfeest te danken hebben. Wij stemmen
'dan ook volmondig met Vader Trom in:
bij was een bijzonder kind, dkt was ie!
Het Genootschap Jeugd-Amusement on
der leiding van Petro Beukman, heeft met
dezen middag een groot succes geboekt!
Het was een bijzondere middag ook
'dat was 't
Op den 3den Oclober van hel jaar 1574,
aldus herinneren we ons uit de vaderland-
feche geschiedenis, gebeurde eindelijk dat-
pene waarop heel Holland reeds maanden
lang wachtte: de wind draaide naar den
goeden hoek en het opkomende water ver-
jopg dc Spanjaarden uil hun stellingen.
He't water, hel meest sreliefkoo9de element
van den Hollander, had uitkomst ge
bracht.
We schreven gisteren 3 October 1929
De wind is in de verloopen drie en halve
eeuw veranderlijk gebleven en na een lang
durige droogte-periode, draaide, nel als in
1574 de wind. maar nu helaas naar den
slechten hoek en. hel neerkomende
hemelwater verjoeg de Leidenaars van de
straten
En even blij als onze voorvaderen 355
'jaar geleden naar de lucht keken zoo nijdig
hebben wij en velen met ons gister
morgen naar de grijze wolken getuurd, nadat
hef geluid van een lekkende dakgoot, dat tot
in ons bed doordrong het geluid wel te
verstaan al weinig goeds had voorspeld.
Eilacie, dal was een tegenvaller.
RECLAME.
Ms men zoo nu en aan '6 morgens slechts
een weinig Purol even tusschen de handen
I wrijft, dan wordt dit bij het uitstrijken door de haren,
I onmiddellijk daarin opgenomen; en het gevolg hier-
I van is dal na het kammen Uw tiaar den geheelen dag
I keurig blijft zitten.
3870
Het uitspansel was van een onlslellend-
eenlonige uitgestrektheid; nergens e'en
stukje blauw te bekennen; 't zag er somber
uit en men las hel op de gezichten van alle
vroege wandelaars, hoezeer de inzet van
het wortelen- en uienfeest hen had teleur
gesteld.
Maar Leidenaars plegen ten aanzien van
hun 3 October-feest geweldig fanatiek te
zijn en al het hemelwater, dat gestadig neer-
dreinde was niet bij machte om het vuur
van hun enthousiasme te blusschen, hetgeen
wij als eenige verklaring konden vinden van
de betrekkelijk groote belangstelling, welke
er 's morgens vroeg op straat al bestond
voor
de reveille.
Wanneer ons mooie Stadhuis er nog ge
slaan had, zou de directeur van het Politie-
muziekgezelschap. dat dit nummer van den
toren af al sedert onheuglijke tijden ver
zorgt, gewacht hebben tot de laatste slag
van de zeven wa9 weggestorven en daarna
zou hij hel sein hebben gegeven om het
Wilhelmus in te zetten. Nu het er niet meer
is, keek de heer Bolderdijk staande op het
balcon van de Stadsgehoorzaal, als een
doodgewone burger op z'n horloge en liet
toen beginnen. Plechtig klonk ons mooie
Wilhelmus door de ochtendslilte; het hel
dere trompetgeschal rafelde de regensluier
uileen en tot ver over de daken der aan
grenzende straten bereikten de tonen van
ons volkslied de ooren van de langslapers.
N'og drie andere nummers werden gege
ven cn tot besluit het „Wien Ne'erlands
bloed". Daarmede was het eerste nummer
van het feestprogramma alweer afgewerkt en
moesten de feestgangers kiezen tusschen de
bijwoning der koraalmuziek en van de uit
reiking van haring en wittebrood.
In de Mandemankerssteeg stonden al ge-
iuimen tijd voor achten ettelijke tientallen
vrouwtjes te wachten, totdal de deuren
zouden worden geopend en de uitreiking van
haring en wittebrood
zou beginnen.
Polilie'-agenten zorgden, dal niemand z'n
ofliaar voorman of -vrouw voorbij schoof
en zoo stond de stoet geduldig stil in den
druilerigen regen.
Precies op lijd begon de uitdeeling en in
vlot témpo namen ae 'Vrouwtjes hun gave
in ;t ontvangst. Eerst het wittebrood, dat
meestal in een groote boodsehappentasch
verdween, aan de andere zijde van de
Waag de haring. Leidsch-Dagbladen bleken
hiervoor het meest gebruikte emballage
materiaal en glimlachend zagen we het aan
hoe een portret van den Engelschen premier
Mae Donald misbruikt werd om er een drui
pende haring in te wikkelen. Bejiaald aan
genaam was die haringlucht overigens niet
en de gebruikelijke attentie van den verte
genwoordiger van het Leidsch Studenten
corps, jhr. de Ranitz, aan de assisteerende
dames, bestaande in een flacon eau de co
logne werd dan ook dubbel geapprecieerd.
Terloops merkten we nog even den
burgemeester op, die sedert eenige dagen
van zijn verlof is teruggekeerd.
Zij nog vermeld, dat de feestgave dit jaar
aan 2272 personen is uitgereikt en dal de
firma van Nelle allen gratis van koffie en
tabak voorzag.
De Harmonievereeniging ,.T. en D." onder
leiding van den heer Noordanus kortte het
wachten met vroolijke muziek.
Tegelijkertijd was ook in het van der
Werffpark
de Koraalmuziek
aangevangen. Ook hier viel ons, het slechte
weer in aanmerking genomen, de belang
stelling zoowel van de zijde van dc zangers
'j en zangeressen als van het publiek, inee.
Aan den overkant van de gracht stond on
der een overkapping van vele tientallen
parapluies een vrij dichte haag van belang
stellenden, die in eerbiedig zwijgen naar
den zang en de muziek luisterden. Het
groote koor werd evenals het vorige jaar
geleid door den heer Leo J. Mens, terwijl
de muzikale begeleiding als vanouds be
rustte bij het Stedelijk Muziekkorps.
Volgens goede gewoonte werd bet laat
ste nummer van het programma, hel Wil
helmus, door liet publiek meegezongen.
Een andere traditie werd gehandhaafd in
de kranslegging door mr. v. d. Sande Bak-
liuyzen aan het standbeeld van den dappe
ren Leidschen burgemeester uit den tijd van
het beleg, Pieter Adriaansz. v. d Werft.
Het is altijd een aardige gedachte deze
plechtigheid te doen verrichten door de
ambtsopvolgers van dezen magistraal.
Een nieuwe schotel in het 3-October-
menu vormden de
antoped-weditrijden
voor kinderen op de Jan van Iioutkade, die
zich spijt het slechte weer in een groote
belangstelling mochten verheugen. Natuurlijk
I waren er wel eenige wegblijvers, doch
verreweg de meerderheid verscheen met een
groote dosis strijdvuur aan de start.
I En hoe is er gekampt! Met vuurroode
hoofden snelden de jeugdige deelnemers en
deelneemsters langs, de baan. Af en toe
gleed er eens een op het gladde wegdek uit
cn slierde dan vaak een heel eind langs
den grond en door de plassen, maar dat
alles deed <veinig ter zake. Het eenige jam-
mere was, dat je dan doorgaans je legen-
standers nooit meer kon inhalen.
Aan weerszijden van de Jan van Houl-
kade zalen de muziekcorpsen P. C. en L en
„Athalia" te blazen alsof hel 't mooiste
weer van de wereld was en alleen een
wolkbreuk had hiér de feestvreugde kunnen
verstoren, zóó werd hier ge-autoped.
Na een uurtje was alles afgeloopen en ble
ken de prijzen als volgt te zijn gewonnen:
Jongens van 6—9 jaar (60 deel
nemers): 1. Gerard Holst; 2. Hendrik Kop-
pier; 3 Teun Metz; 4. Tonny Lucas; 5. J.
J Meerburg; 6. Jo's. Bots; 7. F. J. Lind van
Wijngaarden; 8 Piet Crama.
J o ng e li s van 1 0—1 3 jaar (40 deel
nemers): 1. Frits Fontein; 2. Piet van Zijp;
3. Jan van Zijp; 4 Ilenk Parmenlier; 5. An
ion Jansen; 6 Frans Mastenbroek; 7. Izak
van Dam; 8. Kees Bol; 9. Wim Oppelaar;
10 Jitze Bronsgeest.
Meisjes van 6—9 jaar (27 deel
neemsters): 1. Marie Schimmel; 2 Jaantje
Schrijvers; 3 Hendrika Minnema 4 Zus do
Koning; 5. Rietje Penseel; 6. Leni Outs-
lioorn.
Meigjesvan 1 0—1 3 jaar (31 deel
neemsters): 1. Petra Dieben; 2. Hillie Pe'-
der; 3. Truus de Jongh4. Annetje Hullem;
5 Riet van der Blom, 6. S Cramer.
0n9 verslag van de morgenfeestelijkheden
ware onvolledig, wanneer we daarin geen
melding maakten van een buitengewoon
attractief nummer, het springen van de
fontein op de Vischmarkt, hetgeen vroeger
in combinatie met de bespeling van hef ca
rillon placht te geschieden.
Als een hooge zeldzaamheid moge in dit
verband worden vermeld, dat we iemand
gesproken hebben, die zoowaar exprcsselijk
een tocht had ondernomen naar de Visch
markt om de fontein te zien springen.
Achteraf is ons genleken, dal de man
werkzaam is bij het Bureau voor Statistie
ken.
In de onde Pieterskerk,
centrum van Leiden's burgerij in vroeger
eeuwen wanne'er nood en druk de inwoners
onzer veste benauwden, waren gistermorgen
honderden opgekomen, om te beluisleren
het woord van dank en herinnering 1 dat
werd uitgesproken door Ds. Kuilman, naar
aanleiding van Psalm 50 15.
Onder de^ aanwezigen merkten we op
behalve H. K. II. Prinses Juliana, onzen Bur
gemeester, de Secretaris,-verschillende Hoog-
leeraren en verder burgelijke en militaire
autoriteiten. Na afloop van dezen dankdienst
werden door de gemeente slaande 2 cou
pletten van hel Oude Wilhelmus gezongen.
De optocht.
leder jaar stijgt ons respect voor dengeen,
in wiens brein de noodige fantasie opge
borgen ligt, om een grondgedachte voor den
traditioncclen Leidschen feestoplocht te be
denken. En laten we 'T maar dadelijk zeg
gen- 't is ook nu weer den heer Jan dc
Quack uitnemend gehikt om een onderwerp
te vinden en te verwerken, dal op alle
stralen cn pleinen de groote bewondering
van den op dit gebied verwenden Leidenaar
heeft afgedwongen.
Gelukkig hebben wij dan gisteren toch
nog kunnen zien, wèl in de geheime gaar
keukens sinds weken gebrouwen was. De
mogelijke spelbrekers Alastrim en regen
hebben geen roei in 't feestmenu, waarvan
de hors d'oeuvre uit haring en wittebrood
cn 't dessert uit hutspot beslaat, gegooid.
Maar.die regen ellendig mistroostig
spoot hij zonder einde uil den grauwen
hemel! heeft ons toch nog angstige uren
bezorgd! Hoewel Vader Rijn bij ons in de
buurt 'heel wat water verdragen kan: deze
gietbuiea waren al te bar!
Jn 't „Militair Invalidenhuis", waar alle
comedianten geschminkt, verkleed en wel
treurig bijeengehokt zalen, was de stemming
dan ook eerst onder nul. De bestuursleden
van de 3 Octobcr-Vereeniging, die 't te zeg
gen hadden, werden met angstige vragen
bestormd. Doorgaan of niet: d;\t was de
kwestie 1 Zelfs de meest solide weerprofeten
wisten cr geen raad meer op!
Met rondedansen of 't zingen van ,,'tls
mooi weer vandaag!" o ironie! werd
er den moed steeds ingehouden, maar het
ging niet van harte. Slechts lieden, die een
voordeelige regenverzekering hadden afge
sloten. lachten niet als boeren, die kiespijn
hebben.
H Werd 1 uur, maar er gebeurde totaal
niets.... Grijs bleef de lucht, onzeker in
elk opzicht het weert Wij welen niet of de
lieeren er ten slotte om geloot hebben, maar
een feit is *t, dat tegen 2 uur onder hoera's
liet bericht afkwam: „Het spel gaat be
ginnen!"
't Publiek moest echter nog heel wat ge
duld oefenen, voordal 't de grandioos gepro
jecteerde geschiedenis van den Rijn te zien
kreeg.
lntussclien verbreidde 't zich als een loo
pend vuurtje door de stad, dat Vader Rijn
toch zijn zegetocht zou houden. Plotseling
sloeg de stemming van de gansche bevolking
van mineur over naar majeurl Deze druile
rige 3 Ocloberviering zou dan toch een blij
einde krijgen!
Van alle kanten kwamen opgetogen mu
ziekcorpsen, politie-agenten onder de voor
treffelijke leiding van inspecteur Duval,
militairen en de enthousiaste kijklustigen
aanzetten. De Vaandel wacht trok de regen
jassen uit en kreeg uit fonkelende glazen
een duchtige hartversterking; de zenu
wen ontspanden zich, de gezichten begonnen
weer te glimlachen. De hooge hoeden wer
den opgestreken: men kon vertrekken!
De regen, die eerst nog wat hardnekkig
bleef nadruppelen trok zich bescheiden
terug, als had hij medelij met al die man
moedige lieeren uit vroeger eeuwen, die op
dezen éénen dag in het jaar de hittere reali
teit van het leven in tooverfantasie wilden
herscheppen.
Ten slotte bleef hij weg cn verborg zich
achter den duisteren wolkenlaag, om van
daar het schitterende feeslgedoe in Leiden's
straten gade te slaan.
380 Personen, 160 paarden, 7 groote
praalwagens, karossen en süilierijtuigen,
daar kan zelfs de beste builenlandsche revue
niet legen op! In Holland zijn we er ook
nog! En het is niet te veel gezegd hier vast
te stellen, dat de historicus zoowel als de
romanticus, de schilder of de sculpleur aan
de beeldenrijke geschiedenis van den ge
liefden Rijn, zijn hart heeft kunnen opha
len! Als we dat grauwe, dikwijls stinkende
water hier borrelen zien en ruiken, dan valt
't moeilijk zich in te denken, dat dit het
einde van den grootsclien Rijn is, die door
al deze prachtige landen trok, waarvan de
verblindende schittering ons concreet voor
oogen werd gesteld. Eerst de geboorte: het
jonge, teere kindje op den gletscher, omringd
door lieftallige herderinnen, dan de zilve
rige Rijnstroom ontloken tot 'n jongen Prins
die trekt door Fransch-Duilsch stroomge
bied, Bourgondië of Oost-Frankenland.
De Nibelungen. hel Wijnfeest, de roofrid
ders cn de Lorelei: A/1 romantiek, die wij
in 't nuchter koeienland te veel ontberen
moeten I Dan over 't Zevengebergte naar
Keulen toe, Holland: binnen, langs onze ge
liefde buitendorpen door de eigen stad, uit
stroomend bij Katwijk aan Zee: het ging
alles in de meest markante détails de saam-
gestroomde menigte voorbij.
Een optocht waarin weer een groote veel
zijdigheid viel op te merken, waaraan men
zich niet genoeg verzadigen kon. Een unieke
wemeling van karakteristieke cosluums. die
een schitterende omlijsting vormden van de
grootsch-opgezetle zegekarren.
Zullen wij na dezen dag nog ooit onzen
Rijn kunnen zien stroomen naar Katwijk,
zonder terug te denken aan al die schoone
jonkvrouwen, die fiere Koningin en sier
lijke edellieden, aan den hoog ten hemel
rijzenden Dom van Keulen of aan de wee
moedige Rijnmystiek, welke door de Kla
gende Lorei ei-melodie gesymboliseerd werd?
Die stoet van troubadours en nunslreels,
van wreede roofridders, van bisschoppen en
monnikken. van middeleeuwers en moderne
Kat wijkers. van vorsten en vorstinnen met
hun pages in hun arlislick-fantaslische
kleedij. gekroond tenslotte door de opval
lend schoone groep der faculteiten, in wier
midden Schulsvrouwe Minerva vol pracht
cn praal hoog boven 't juichend volksge-
wemel troonde! Aan dat alles zullen we dik
wijls genoeg dankbaar blijven terugdenken.
Jammer slechts dat de slotwagen van Nep-
tunus al heel spoedig wegens een defect
moest uitvallen en honderden het schouw
spel wegens het wijzigen van de route
moesten missen 1
Men is gisteren getrokken langs Hooge
Rijndijk, Plantage, Hoogewoerd. Breestraat,
Rapenburg (Ooslzijde), Steenschuur. Bree-
slraat, Kort Rapenburg, Prinsessekade,
Morschstraat, Boerhaveslraat, Sleenslraat,
Blauwjioortsbrug, Haarlemmerstraat. Peli
kaanstraat, Hooigracht, Nieuwslraat, Burcht-
steeg, Hoogewoerd weer naar l Invaliden
huis, waar alle deelnemers na twee ver
moeiende uren, tegen half zes rijkelijk wer
den getrakteerd!
Heeft 't eigenlijk nog zin in details te
treden, daar waar 99 pCi. van onze stad-
genooten de optocht gisteren zagen en alles
wat voorbij trok in hel programma kon
den lezen? Al de holden, die wij uit de
geschiedenisboeken leerden, maar intus-
-schen al lang weer hadden vergeten, para
deerden langs grachten en straten, waar de
rijen kijkers, slechts iets minder dik op
gepropt stonden dan vroeger jaren. Het ging
er dikwijls angstig toe: bij het Kort Rapen
burg was 't een wringende, krioelende men-
schenchaos en de politie moest krachtig in-
grijpen en deed dit met groot overleg
om ruim baan te maken. Wij kunnen
slechts bewondering koesteren, voor de
heldhaftige vaders en moeders, die met hun
dikwijls aan zuigelingen grenzende kinde
ren op de schouders, ternauwernood aan
de trappelende paardenhoeven wisten te
ontkomen. Hier pa9t toch echter ook een
opmerking: allereerst is 't wel zeer gevaar
lijk zich met zulke kleine kleuters in het
gedrang te mengen En danwanneei
zal het publiek eindelijk eens leeren, niet
midden op de straat de komst van de stoet
af te wachten om zich dan op 't allerlaatste
oogenblik vóór de anderen, die reeds lang
aan de kant wachtten, te plaatsen. Dat be
zorgt de politie onnoemelijk veel last: houdt
u voortaan aan de regels die van te voren
worden afgekondigd! Slechts dAt waarborgt
een geregeld verloop!
Maar gelukkig liep het zonder
ongelukken af: zij, die aan de optocht deel
namen. hebben waarschijnlijk niets ge
merkt van al het onbeschrijfelijke gewoel
dat heerschte, alvorens zij door de nauwe
straten konden trekken Voor hen was 't
slechts één groote vreugde om bewonderend
aangestaard of telkens weer met bloemen
vereerd te worden! Vóór de studenten-soci-
teit was de uitbundigheid wel het grootst.
Vooral toen, de kornuiten uit Kneppelhout's
onvergetelijken tijd kwamen aanzetten: ze
werden met champagne beschonken! De
paarden raakten door het kolossale rumoer
absoluut uit het evenwicht en 't raag een
wonder heeten. dat de scherven niet op
de keien rinkelden. Minerva trok statig
voorbij onder de lonen van het bekende
Io Vivat: haar schonk dit punt het sum
mum aan toejuichingen!
Zoo trok de stoet langs een sterk-ver
korten weg weer gelukkig dit jaar geen
overweg-ergernis naar het punt van
uitgang, langs huizen boordevol gepropt
met jolige Oclober-vierders. voor wien de
dag onverwacht nog geworden was.- zooals
zij dien zich hadden voorgesteld. Langs
duizenden feestgangers met pijn in de
beenen van 't lange wachten, die echter
op slag verdween bij 't zien van 't bont
gewemel in fleiirig, kleurig historisch ge
waad uit lang vervlogen tijden.
De dag van regen en zwaar-dreigende
wolken werd dus tenslotte een dag van,
ondanks het slechte weer. toch wel dank
baar feestgevoel. De in elk opzicht uit
muntend verzorgde optocht heeft daartoe
wel het leeuwenaandeel bijgedragen
Dank aan den ontwerper de Quack, die
met groote kenni9 van zaken aan 't werk
is gegaan, dank aan den organisator den
heer de Koning, dank aan het geheele 3
Ocloberbestuur, die ons Leidsch festijn niet
in 't water deed vallen. 3 October zonder
optocht: zulk een teleurstelling is ons-ge
lukkig niet beschoren geweest!
De Cabaretavond.
Na het eindeloos drentelen van den mid
dag, toen de optocht maar niet komen
wilde, na het moeizaam rondzwerven bo
vendien in de moerassen van het Schutters
veld, was de cabaretavond in de Gehoor
zaal als een verademing, waarbij men, rus
tig gezeten, voor eenige uren (zoowel in de
groote zaal als in den foyer) kon genieten
van eeD welverzorgd program I
Den heer Max van Gelder, te Amster
dam, was .wederom de saraenstelliiyjj daar
van opgcdVagOQ on do kloino mn,n. mat lvoi
glundere gelaat, die rustelóos bezig Was
om een vlot verloop te waarborgen, weet
waarlijk wel wat bij het Leid&che publiek
in den smaak valt. Om te beginnen was
daar een voortreffelijke „band", die de
hiaten t-usschen de nummers aanvulde en
verder zoo af en toe op zóó goede wij zo
voor de begeleiding der artisten zorg droeg
dat de stampvolle zaal de leden meer dan
eens op enthousiaste wijze heeft toege
juicht...! Daar was verder een rijk geva
rieerd program, datveler verwachtingen
overtrof en alleT wenschen bevredigde. A»a
met tooverslag verdween de wat trieste
stemming van den grauwen regendag om
plaats te maken voor jubelende feestvreug
de, voot pret en jolijt, den derden October
waardig! Tumraers, de droogkomiek met
z'n innemende manieren, Opende in de
groote zaal de rij en hij overrompelde al
in de eerste minuut met zijn geestige lied
jes z'd auditorium, dat mééjuichte en méé-
zong en aldus voor den ganschen avond ge
wonnen wasl Baradini, de buikspreker, liet
een groote pop spreken en zingen en dwaze
opmerkingen lanceeren. Carman, de jong
leur, gooide, zonder een enkelen keer te
falen, met borden en ballen en flesschen-
en stokken, op een zoodanige manier cfat
het den toeschouwers ging schemeren voor
het gezicht, waarna eeai wonderlijke hoe
dendoos", als klap pp de vuurpijl, een bij
val ontlokte, die welhaast een ovatie moeht
worden genoemd 1 Feeststemming had het
nu inderdaad volmaakt van een tijdelijk
pessimisme gewonnen, Leiden was weer-,
ontzet en ieder nummer droeg als het ware
opnieuw bij tot het wegvagen van regen-
herinneringen. Piet Leenhouts zong popu
laire liedjes, Vellimano ,die zich blijkbaar
sedert kort een nieuwen, althans meer ge-
wichtigen naam had laten aanmetenver
toonde z'n vanouds gerenommeerde goo
cheltoeren. wij zagen den monster-athleet
aan den rekstok en de lichtgevende acro
baten waarna Stella Seemer den draak
scheen te zullen 6teken met de degelijk
heid van de Hollandsche vrouwendoch
eindigde met „de man" in het ootje te
nemen. Het „zwakke geslacht" was uit
bundig in z'n applaus... Meer succes mis
schien nog had de satyr© op de manie van
het kiezen van schoonheidskoninginnen,
RECLAME.
3B22
-Koud
weer
een paar Wybert-
labletten! Zij bescher
men tegen verkoud
heid en infectie.
2-2
