r KONINGINNEFEEST
IN SPEELGOEDLAND.
KONINGINS VERJAARDAG
door
l. DE LILLE HOGERWAARD.
laatste dagen een heele drukte
in het kleme dorpje, waar de fa
il Herpen de zomervacantie door-
Koninginsverjaardag naderde met
chreden en dus ook het feest: een
rmis was het, die er elk jaar op
?tus gehouden werd.
slaan der tenten en het in elkaar
m den draaimolen mochten zich
'langstelling der jeugd verheugen,
ideren hielpen zelfs gaarne een
x>r b.v. de zwaTe karren te duwen,
et moeite het eenigszins hellende
Irassige terrein opreden. De jeugd
ook de beste maatjes met het ker-
tig lag Paula van Herpen op haar
voor het raam der pen9ionkamer
deze toebereidselen te kijken. De
en zusjes hadden natuurlijk weer
n zij moest toekijken. Die vervd-
ook! Zij had zich zoo op hun ver
iet aardige vacantie-oord veTheugd
tvt er evenals vorige jaren vroolijk
te wandelen en te fietsen. En zoo
•s was het uitgekomen 1
:erste week was zij van de trap ge-
i had daarbij haar rug zoo leelijk
dat zij onmiddellijk op de rusl-
ïst gaan liggen. En daar lag ze nu
'ijl de vacantie al bijna om was!
zij er eigenlijk aan gehad? Niets!
1 nietsI 't Was alles één groote
ling geworden en verdrietig keer-
:h naar den muur om al die vroo-
ereidselen voor het feest maar niet
te zien.
maar, dat 31 Augustus voorbij
zou alles ten minste weer gewoon
nog prettiger zou 't wezen, al9 ze
ber weer naar huis gingen. Ze zou
naar school mogen gaan, maar in
aagsche leven leek die gedwongen
toch niet zóó vreeselijk als hier,
juist het oog had op het feestter-
een berg zag ze tegen 31 Augustus
dien dag maar regende!
u schrikte ze toch van haar eigen
i. Wat zouden Beppie en kleine
ïleurgesleld zijn, als zij niet met
ierde trekkar in den optocht kon-
•ijden! Voor Fré en Dé, de twee-
ou het genot van den wedstrijd,
zij met hun zelf versierde fietsen
ïeodoen. geheel bedorven worden,
lannen hadden zij al niet gemaakt
versiering! Neen, zóó zelfzuchtig
Paula, toch niet zijn!
ng werd het haar duidelijk, dat
i flink eind op weg was een heel
g meisje te worden Dat kwam ook
door die ongelukkigen val waarbij
;lijk te pas gekomen was! „Neen."
toen weer, ,,'t komt omdat ik zelf
Anders had ik immers nooit zoo
ronden!" Maar dat het anders wor-
nam zij zich stellig voor. Ze wil-
langer zoo'n „naar, zelfzuchtig
in, zooals zij zichzelf uitschold. Ze
r, dat ze heel gauw een gelegen-
om wat voor een ander te kunnen
e, dat begreep ze wel niet goed,
immers op de rustbank lag. maar
nu eens heel ernstig over na-
ze had tijd genoeg, dacht ze met
i lachje.
p dit oogenblik kwamen Fré en
srhitte gezichten de kamer binnen-
xler er niet?" vroeg Fré.
r komt over een kwartiertje thuis
oest even uit," antwoordde Paula,
it gebeurd?"
stem klonk meer belangstelling,
asjes en broertjes er den laatsten
hoord hadden en in een behoefte
hart uit te storten, riep FTé uit:
;g, verbeeld je! We reden op het
n toen kwam er op eens iemand
motor aan, die tegen Dé inreed.
Ltuurlijk en haar fiets is heelemaal
ep Paula verschrikt uit. „En
goed afgekomen, Dé?"
nder boven wonder!" antwoordde
iar er is geen kwestie van, dat ik
loemencorso zal kunnen meedoen
door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
Zie ze daar eens vroolijk wippen
In een land hier ver vandaan.
Speelgoedland zal het wel heeten,
Waar je Flip Pierrot ziet staan.
In het midden Aan de kanten
(Want ze hebben 't goed verdeeld
Voor de zwaarte) zitten d'andren.
Waarvan zich niet één verveelt.
Geel, het eendje, en de nikker.
Li, 't Chineesje met de vlecht.
Zie ze lachen, ja dat wippen,
Dat bevalt hun lang niet slecht!
Aan de and're zij: Minetje
En Knor, 't varken, met het lint,
Dan het kleine japanneesje,
Dat het ook zoo heerlijk vindt.
Toe maar, kleuters, wip maar lustig,
'k Was ook graag in Speelgoedland.
Daar is 't vroolijk, lachen allen,
Dansen samen hand aan hand.
Maar ik toover. Hocus-pocus!
En ik zit ook op de wip.
Of er plaats is? Vraag dat even
Aan de Speelgoedkoning Flip.
Allen zijn hier welkom! zegt hij
En je hebt de grootste pret
Vanaf dat je 's morgens opstaat,
Tot het klokje likt: Naar bedl
'k Wil in Speelgoedland dus wonen,
Want de reis gaat vrees'lijk vlug
En ik ben als 'k word geroepen,
In een wipje weer terug.
Mijn fiets kan onmogelijk in anderhalven
dag gemaakt zijn en dus kan ik 'm niet
versieren. Wat een pech!"
Snel schoot de gedachte door Paula heen:
Nu heb je een mooie gelegenheid eens wat
voor 'n ander te doen! Lachend zei ze:
„O Dé, nou weet ik watl Neem mijn fiets
maar!"
„Meen je dat?" vroeg Dé verrast. „Ik zou
't natuurlijk wel erg graag willen, maar
„Geen gemaar, zusje. Zeg nu zelf eens: is
het geen goed plan?"
„Een prachtig plan! Je bent een schat!"
riep Dé uit en zij viel haar zusje om den
hals.
Lachend beweerde Paula nog:
,,'k Had niet gedacht, dat mijn fiets toch
nog zou meedoen aan den wedstrijd".
,,'k Zal 'm extra mooi versieren", zei Dé
,,en de prijs is natuurlijk voor ons samen.
Eerlijk is eerlijk".
„Dat hoeft niet, hoor!" beweerde Paula.
„Maar 't gebeurt tocht!" hield Dé vol en
Fré, die nu als scheidsrechter optrad, be
sliste:
„Dé heeft gelijk, Paula, en ik zou er mij
maar bij neerleggen."
„Ik lig immers al!" grapte Paula, die nu
'op eens veel vroolijker was dan in weken
het geval geweest was.
Zaterdag, 31 Augustus, was een stralende
dag.
Reeds vroeg waren allen in de weer voor
het bloemencorso. Moeder had het karretje
der kleintjes versierd, die trots in den op
tocht meereden en Fré en Dé hadden hun
fietsen zoo mooi met witte dahlia's ver
sierd ,dat ze ieders aandacht trokken.
Met een gelukkig gevoel had Paula de
tweelingen met de versierde fietsen voorbij
zien komen en vroolijk had zij ze nage
wuifd Waar waren op eens al die alkelige
gedachten van eenige dagen geleden? 't
Leek wel ,of het bloemencorso of eigenlijk
haar versierde fiets die weggeblazen had!
Vol spanning lag zij te wac'hten op de
terugkomst van de tweelingen. Wat was ze
blij, dat haar fiets een eersten prijs gekre
gen had!
„Een hal ven eersten prijs. De andere
helft komt Fré toe," zei Dé lachend.
„Gedeelde vreugd is dubbele vreugd", liet
Fré nu hooren.
„Maar de groote doos Droste-flikken is
voor jou zusje 1" zei Dé. „Dat hebben Fré
en ik samen uitgemaakt."
„En wij wenschen niet tegengesproken te
worden", zei Fré op kwasi-strengen toon.
Lachend aanvaardde Paula de groote doos
Droste-flikken, waaruit ze allen telkens
weer opnieuw presenteerde.
„Toch leuk, dat feest" kon ze niet na
laten te zeggen. „Ik had 't eigenlijk niet
gedacht"
„En 't volgend jaar als we dan ten-
fftinste hier zijnkomt de familie met drie
fietsen uit en is onze Paula weer gezond
en sterk, willen we hopen'" zei Moeder.
Natuurlijk stemden allen met dezen
wensch in..
door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
't Is feest, groot feest in Holland:
De Koningin verjaart!
Komt allen, jongens, meisjes,
T Oranje niet gespaard!
De vlaggen uitgestoken!
Laat wapp'ren 't rood-wit-blauw!
Wij blijven 't Huis van Oranje
In lief en leed getrouw.
Wij danken de Vorstin voor
't Geen Zij voor Holland deed
En hopen, dat Zij lang nog.
Haar hooge ambt bekleed'.
Dat Zij nog lang gespaard blijven.
Regeere land en volk
Ik denk. dat 'k met deez' woorden
Wel ieders wensch vertolk
Laat wapp'ren dan de vlaggen
En klinken blij ons lied
't Is alles feest'lijk, vroolijk,
Wat je nu hoort en ziet!
Q
