SEIZOENS-EINDE.
A^siKnna,
106 die bcva-ie op, Vcrrtxinr»";
Alod L| .si roop.
FEUILLETON.
Martins verjongingskuur.
SCHEEPSTIJDINGEN.
Wordt vervolg^
met gelijke rechten is, «dat in deze Unie
geen overheerschers en geen overheersch-
ten bestaan, dat de bolsjewiki het middel
hebben gevonden tot een ideale samenle
ving tusschen de volkeren van Rusland.
Deze bewering is volkomen bezijden de
waarheid. Iedereen, die eenige studie heeft
gemaakt van de ontwikkeling van Duitsch-X
land na 1870, weet, dat Pruisen op de ove
rige staten drukte en hun regeeringen de
wet voorschreef. De verhouding tusschen
Pruisen en de overige staten was echter
nog buitengewoon gunstig voor deze laat-
sten, in vergelijking met hetgeen in de Sov
jet-Unie gebeurt. RSFSR (het sovjet-Prui
sen) heeft meer dan 90 pet. van het totale
grondgebied van de Unie (19.757.953 vierk.
kilometer van de 21.352.572) en 69 pet. van
de totale bevolking (100.858.000 inwoners
van de 147.013.600). Naast dezen reus staan
staatjes van 6 en 4 millioen zielen. Alleen
de Oekrajine, die in de Sovjet-Unie 'n rol
speelt, welke veel overeenkomt met die
van Beieren vertoont, kan zich nu en dan
tegen de dwingelandij van de RSFSR ver
zetten. Ijt overige staten moeten aan Mos
kou, gehoorzamen, te meer daar Moskou alle
gelden ontvangt.
Zelfs bij 'n zeer decentralislische grondwet
zou de druk van RSFSR dus zeer groot zijn
en de rechten van de overige staten illusoir.
De grondwet van de Sovjet-Unie is echter
zoo opgesteld, dat de druk van de RSFSR,
dus van de sovjet-regeering van deze laatste,
zoo sterk is, dat de decentralisatie veranderd
is in een ver doorgevoerde centralisatie.
Volgens bolsjewistisch stelsel is tegelijker
tijd het principe van souvereiniteit van die
staten behouden en de grondwet erkent zelfs
het recht van €'lk der staten, uit de Unie te
treden (de sovjet-juristen geven echter toe,
dat het slechts een „potentieel" recht is).
Theoretisch is de hoogste wetgevende in
stelling van de Sovjet-Unie het congres der
sovjets. Dit congres komt echter slechts één
keer per jaar (soms één keer in do twee
jaar) voor zeer korten tijd bijeen en is niet
in staat iets te doen, omdat het nóch do be
voegdheden, nóch de middelen, nóch den
tijd voor zoo iets heeft. Het congres is
slechts een parade-instelling en zijn eenige
bestemming is, het volk zand in de oogen
te strooien. In den tussc-henlijd (dus 11 1/2
maand per jaar) behoort de wetgevende
macht aan het Centraal Uitvoerend Comité
dor Unie (in Rusland bekend onder de be
naming TSIK.) Dit Comité is een soort par
lement en beslaat uit twee Kamers: den
Raad der Unie en den Raad der Nationali
teit. De Raad der Unie wordt door het Con
gres der Sovjets benoemd en daarbij wordt
rekening gehouden met de bevolking;
RSFSR heeft dus in dezen Raad pl.m. 70
pCt. van de stemmen. De Raad der Natio
naliteiten bestaat uit vertegenwoordigers
van de zes bondsstaten en uit afgevaardig
den van de talrijke autonome republieken
en autonome gewesten; RSFSR heelt in
dien Raad 63 zetels, terwijl alle overigei
elaten er slechts 35 zetels hebben. Keurt de
Raad der Unie een voorstel van den Raad
der Nationaliteiten niet goed, dan is dat
voorstel verworpen .Het Comité vergadert
drie keer per jaar. In den tusschentijd be
hoort de opperste macht aan het Praesidium
van het Centraal Uitvoerend Comité: dat is
een lichaam, beslaande uit 21 leden,
waarvan 7 door het praesidium van elk der
twee Kamers benoemd worden terwijl 7
op een gemeenschappelijke zitting van
beide Kamers gekozen worden. In deze
instelling heeft de RSFSR een overweldi
gende meerderheid. Dit Praesidium nu is
eigenlijk de hoogste instelling van de Sovjet-
Unie en het staat zoowel boven de regee
ring van eiken staal. Het Praesidium heeft
het recht elke beschikking van een dieï re
geeringen af te schaffen. Alle bevelen van
deze instelling zijn wet voor het geheele
grondgebied der Unie. In het Prasidium
zetelen steeds alleen de leiders der regee-
rende partij en steeds alleen zij, die de op
vattingen van den dictator (Stalin) deelen.
Zoodra een hunner het met den dictator
over iets oneens is. wordt hij bij de eerst
volgende zitting van het Centraal Uit
voerend Comité door een ander vervangen
Wat er onder deze omstandigheden van
de veel geroemde „gelijkheid" en „souverei
niteit" der nationaliteiten overblijft, is niet
moeilijk le begrijpen.
De sovjet-regeering is dus een onderge
schikte instelling en zij kan in geen geval
met een regeering in de Westersche betee-
kenis van het woord vergeleken worden.
De organisatie van de „volkscommissa
riaten" (ministeries) is als volgt: Er be
staan unie-volkscpmmissariaten, vereenigde
volkscommissariaten en autonome volks
commissariaten. De eerste zijn sterk ge
centraliseerd en de afzonderlijke bonds
staten hebben er niets over te vertel
len. Het zijn de departementen van oorlog,
buitenlandsche zaken, spoorwegen, poste
rijen en buitenlandsche zaken; deze depar
tementen hebben in de afzonderlijke repu
blieken agenten, die onvoorwaardelijk aan
de bevelen van Moskou moeten gehoorza
men. De tweede groep ofnvat de departe
menten van arbeid, financién, de rijksin
spectie en den hoogen raad voor de volks
huishouding; deze departementen hebben
in de afzonderlijke republieken filialen, die
door de regeeringen dier republieken be
noemd worden, maar moeten gehoorzamen
aan de bevelen van de centrale regeering.
Tot de derde groep behooren de departe
menten van binnenlandsche zaken, justi
tie, landbouw, onderwijs, volksgezondheid
en sociale wetten; in theorie zijn het orga
nen van de regeeringen der afzonderlijke
staten, maar do sovjet-juristen geven toe,
dat ook deze autonome departementen fei
telijk niet veel meer dan afdeelinpen van
dc centrale regeering zijn. Voor elke klei
nigheid moeten die departementen toe
stemming van de centrale regeering vra
gen, terwijl bovendien de centrale regee
ring de middelen moet verschaffen voor
de uitvoering van alle besluiten der afzon
derlijke regecringen. Indien de regeering te
Moskou het met de regeerinc van een dier
republieken niet eens is, dan weigert zij
eenvoudig de noodige sommen beschikbaar
le stellen.
Wij zien dus. dat er geen sprake kar»
zijn van een werkelijke federatie van sou-
vereinc staten met gelijke rechten. De
Sovjet-Unie is een staat, waarin veel meer
centralisatie en overheersching door de
grootste republiek bestaat dan men in het
Westen gewoonlijk veronderstelt.
Dr. BORIS RAPTSCIiINSKY.
Men kan niet zeggen, dat het Parijsohe
seizoens-einde zich niet in vroolijkheid
onder dansen en, fanfaregeschal voltrekt.
Terwijl wij dezen brief schrijven is het
in elk geval op den boulevard Montpar-
nasse een leven van je welste door 't wilde
geschreeuw en het irilgelatene' gedans en
gespring van onvermoeibare pleziermakers,
die tot ongeveer alle natiën van de wereld
behooren.
We hebben vandaag den llden Juli, den
Franschen nationalen feestdag. Maar offi
cieel was het seizoens-einde al daar met
den dag van den „Grand Prix", waarop
alles wat Parijs aan elegants en mondains
telt, of wat daarvoor wil doorgaan, de tri
bunes van de renvelden en Longchamps
vulde, om daarna het als een eerezaak te
beschouwen zich nergens in Parijs meer te
vertoon en, en een nieuw seizoen te be
ginnen op de een of andere modieuse bad
plaats.
Het seizoens-einde werd den dag na den
Grand Prix" definitief besloten met de
voorstelling van het circus MoKer. Dien
naam moet u niet venvarren met dien van
Molière, den grooten tooneelschrijver uit de
17de eeuw. De organisator van dit zeer bij
zondere circus, dat slechts één voorstelling
per jaar geeft, en altijd op de'nzelfden tijd,
onmiddellijk na den „Grand Prix", leeft nog
en doet nog steeds zelf zijn rij- en dressuur-
kunst bewonderen.
Die meneer Molier. die tot de hoogste
kringen van Parijs behoort, heeft een 50
jaar geleden het idee gehad om in zijn
prachtig groot huis een circus-voorstelling
te organiseeren, maar een, die deze bijzon
derheid heeft, dat geen enkel circus-artiest
van beroep daaraan deel mag nemen, doch
uilsluitend amateurs uit de hoogste krin
gen, terwijl ook niemand er tegen betaling
RECLAME.
LLw octemkalinc) roet
(Adr. in Blokschrift)
Door RAFAëL SABATINI.
Uit het Engelsch door C. M. G. d. W.
7)
Het is mijn taak, mijnheer, u van deze
feiten op de hoogle te brengen en u te ver
zoeken u naar Condillac te begeven en
mademoiselle de la Vauvrage van daar weg
te voeren, zoodat ik haar naar Parijs kan
geleiden en onder bescherming plaatsen
van hare majesteit totdat de tijd gekomen is
wanneer de nieuwe markies haar zal op-
eiscben
Toen hij had uilgesproken leunde mijn
heer de Garnache achterover in zijn stoel,
wierp het eene been over het andere, ves
tigde de oogen op het gelaat van den Séné-
chal en wachtte zijn antwoord af.
Hij zag het dikke gelaat betrekken. Hij
was verslagen. Tressan voelde zich aller
ellendigst gestemd, de roode gloed die ge
woonlijk zijn wangen bedekte, verbleekte
aanmerkelijk. Hij trachte er iets op te be
denken.
„Is het niet bij u opgekomen mijnheer,
dal er misschien te veel gewicht wordt ge
hecht aan de woorden van dat kind. van
mademoiselle de la Vauvrage?"
„Is het bij u opgekomen, dat dit het geval
is geweest, dat zij het geval overdreven
heeft?" klonk de wedervraag van mijnheer
de Garnache.
„Neen, neen, dal zeg ik niet. Maar
maar zou hel niet beter zijn meer be
vredigend voor alle partijen, als u zelf naar
Condillac ging. mademoiselle 'te spreken
vroeg en uw boodschap persoonlijk over
bracht?"
De Parijzenaar zag hem een oogenblik
aan, toen stond hij plotseling op en schoof
zijn degen op zijn plaats. Hij fronste de
wenkbrauwen waaruit de Sénéchal op
maakte dat zijn voorstel niet in goede
aarde viel.
„Mijnheer" zei de Garnache op koelen
toon, alsof hij met moeite zijn toorn kon
bedwingen, „laat mij u mededeelen dat het
voor het eerst van mijn leven is dat ik t>?-
trokken word in iets dat met vrouwen le
maken heeft en ik ben bijna veertig jaar
oud. Ik verzeker u dat de opdracht weinig
naar mijn smaak wa9 Ik aanvaardde de
taak omdat ik soldaat ben en orders ont
vangen had. ik was du? in den ongelukki-
gen toestand van te moeten gehoorzamen.
Maar ik ben van plan mij te houden aan de
bevelen die mij gegeven zijn. Ik heb reeds
meer dan genoeg verdragen ter wille van
die jongejuffer. Ik ben te paard van Parijs
gekomen, dat wil zeggen bijna een week
in,het zadel dat is geen kleinigheid voor
een man die reeds zekere gewoonten heeft
aangenomen en smaak gekregen in een ge
makkelijk leventje, waar hij niet gaarne
van afwijkt. Ik heb gegeten en geslapen ;n
herbergen waar het eten ellendig was *n
het bed hard en lang niet altijd zindelijk.
Stel u voor, gisteren nacht moest ik logee-
ren te Luzan, in de eenige herberg van het
plaatsje in een 9chéur mijnheer de
Sénéchal, een 9chuur, waar ik 'n hond, waar
ik veel van hield, niet zou willen bergen."
Hij kreeg een kleur van ergernis en sprak
al luider en luider als hij nog dacht aan
alle? wat hij had uitgestaan
„Mijn bediende en ik sliepen in een
slaapstee verbeeld u mijnheer, in een
slaapstee! Denk u dat even inl Wij hadden
tot gezelschap een dronken wijngaardenier,
een marskramer, een pelgrim die op weg
was naar Rome en twee boerenvrouwen,
toegang kan krijgen, doch slechte op invi
tatie».
Ge kunt u voorstellen, wat een evene
ment die circue-voorstel ling in het P&rijsche
mondaine leven is. Want om er een irit-
noodiging voor te kunnen verkrijgen, moet
men óf in het bezit zijn van een enorm
fortuin, óf van het een of andere groote
talent, óf van een adellijken titel; en wie
zou niet graag onder een van die rubrieken
gerangschikt willen worden 1 En hoe meer
„besloten" die voorstelling is, hoe meer
menschen er natuurlijk graag toegelaten
zouden willen worden.
Wat de voorstelling zelf betreft, die uit
gevoerd wordt door amateurs, waarvan
velem namen dragen uit den hoogsten
Franschen adel zelfs de enkele circus
artiesten van beroep, wien soms de groote
eer te beurt valt zich een klein plaatsje
toegewezen te zien te midden van dat uit
geleden publiek, moeten toegeven, dat die
voorstelling nooit en in geen enkel opzicht
inferieur is aan die van de groote Parijsche
beroeps-circussen, zooals het Cirque Mé-
drano, of het Cirque d'Hiver; en dat de
acrobatische toeren uitgevoerd door graaf B.
of baron H. zich gerust meten kunnen met
die van een professional. En wat de num
mers betreft van den heer des huize9 zelf
en zijn familie, die wonden algemeen ge
roemd als iets werkelijk zeer bewonderens
waardigs.
Maar al is dit dan het officieele seizoens
einde het is niet aan een ieder gegeven,
om dadelijk na den „Grand Prix" of de voor
stelling van het „Cirque Molier" Parijs te
kunnen verlaten. Een menigte Parijzenaars,
die zichzelf tot de „grand monde" rekenen,
zijn gedwongen door hun zaken of door
andere verplichtingen om hun vertrek nog
wal uit te stellen en te zondigen tegen de
voorschriften van het mondaine leven. Zoo
dat het wérkelijke vertrek der Parijzenaars
eigenlijk pas plaats vindt tegen het Repu-
blikeinsche nationale feest van den 14den
Juli. Ja, maar dan kan men ook nauwelijks
meer van een „vertrek" spreken, dan wordt
het een w;are uittocht, een soort vlucht zelfs,
en niet alleen van mondaine, maar van alle
mogelijke Parijzenaars. En wie nooit de
Parijsche stations gezien heeft bij het na
deren van dien dag, die weet niet wat een
in beweging gekomen menigte is, een jach
tige, opgehoopte, samengepakte, wringende
en dringende menigte, die blij is de hoofd
stad te kunnen verlaten en zich naar buiten
te spoeden, de veldefi in, de bosschen in, de
stranden op.
En waarschijnlijk is het door dit ver
langen naar frissche buitenlucht, dat meer
en meer de traditioneele feest-vierderij met
zijn dansen, zijn muziek, zijn guirlandes en
illuminaties aan hel verdwijnen is. Het is
opvallend, hoe dit feest van jaar tot jaar
meer van zijn populariteit verliest, en hoe
de Parijzenaars in plaats van drie dagen
lang te dansen of op een café-terras ge-
zelen onder het slurpen van liters limonade
of bier vermengd met het noodige straat-
stof te kijken naar het dansen van ande-
i ren liever een béetje buitenlucht gaan
I ademen, het doet er niet toe waar, al is het
I maar een kilometer of tien buiten de oude
vestingen.
Maar hier op Monlparnasse is er nog een
menigte, die werkelijk in vroolijke feest
stemming is, hier is nog een ouderwetsch
rumoer en lawaai van geschreeuw en ge
lach te midden van trombone- en saxo-
phoon-muziek, en als dollen draaien de
paartjes rond, voeren de wildste charlestons
en black-bottoms uit. Maar als u op de
honderd vreemdelingen tien Franschen
aantreft, is dat veel. En het is grappig, hoe
enthousiast dit Republikeinsche feest ge
vierd wordt ook door menschen, die wat hun
politieke overtuiging betreft, absoluut niet
de minste sympathie hebben voor den oor
sprong van dit feest, dien ze eerder be
schouwen ab een noodlottige gebeurtenis
in de wereldgeschiedenis.
Toch. dit jaar, schijnt er ook in andere
wijken weer wat meer animo te zijn, zooals
bij voorbeeld in den faubourg Montmartre,
den faubourg St. Denis, den faubourg St.
Martin, enz. Komt het, doordat degenen,
die gedwongen zijn ook met de feestdagen
nog in Parijs te blijven, zich op deze marnier
schadeloos willen stellen? Komt het een
voudig door het éénhoudende mooie weer?
Maar zeker is het, dat er op sommige plaat
sen weer druk gedanst wordt en zelfs
midden op den dag onder de schroeiendste
en ze zonden ons naar bed zonder licht, ter
wille van de zedigheid. Ik vraag u of u zich
in mijn gevoelens verplaalsen kunt Ik zou
u nog meer zulke staaltjes kunnen vertel
len, maar dit voorbeeld kan moeilijk over
troffen worden." v
..Ja 't is waarlijk vreeselijk" beluigde de
Sénéchal vol sympathie; en toch grin
nikte hij.
,Jk vraag u heb ik niet genoeg onder
vonden ten believe van mademoiselle de 'a
Vauvrage en kunt u het afkeuren wanneer
ik weiger een stap verder te gaan, dan mijn
bevelen luiden?"
De Sénéchal zag hem met toenemende
verslagenheid aan. Waren zijn eigen belan
gen er minder mee gemoeid geweest, dan
had hij van harte kunnen lachen om de hef
tige verontwaardiging van den andere. Maar
nu had hij niets hoegenaamd te zeggen, hij
kon nergens anders over denken dan over
een middel om los te komen uit het net dat
zich om hem heen scheen te sluiten hoe
kon hij de koningin gehoorzamen zonder de
douairière van Condillac tegen zich in het
harnas te jagen :hoe kon hij de douairière
van dienst zijn zonder zich te verzetten le
gen de wenschen der koningin.
..Ik geef de brui aan dat meisje" bromde
hij onwillekeurig, zijn gedachten uitspre
kende. „De duivel hale haarl"
Garnache glimlachte grimmig.
„Daarin zijn wij het eensl ja op dat punt
hebben we sympathie" zei hij. „Ik heb die
zelfde woorden wel honderd, ja wel dui
zend maal uitgesproken tusschen Parijs en
Grenoble Maar ik begrijp niet dat u even
veel recht hebt haar naar den duivel fe
wenschen als ik.
Mijnheer, dat alles helpt ens niet veel. U
weet nu wat mijn opdracht i9. Ik zal dezen
dag te Grenoble doorbrengen en een wel
verdiende rust genieten. Morgen om dezen
hitte! Al blijft het waar, dat de feeststem
ming daar toch lang niet meer zoo uitbundig
is als vóór den oorlog, en lang ook niet zoo
uitbundig als nu nog op Montparnasse. Maar
het is een feit, dat deze 14de Juli vrij wat
minder melancholiek verloopt dan die van
verleden jaar, toen de orkestjes vaak speel
den voor een menigte vanleege stoe
len, of voor een enkel dans-paartje dat al
gauw weer verlegen zich terugtrok, wanneer
het bemerkte, dat het het éénige dansende
paartje bleef.
Deze week heeft Parijs weer een sterf
geval te betreuren, waarvan de heele pers
met droefenis gewag maakt, en dat talrijk©
herinneringen opwekt aan de overledene,
die een tiental jaren geleden de Parijsche
theater-wereld in vervoering bracht door
haar onvergelijkelijk spel en haar schitte
rende schoonheid.
Die gestorvene is Eve Lavallière.
Ze is niet lang opgetreden in Parijs,
maar den korten tijd, dót ze er was. speel
de ze steeds voor enthousiaste nrlenigten,
e-n het kleine boulevard-theater, waar ze
dagelijks de heldinnen van de beste Fran-
sohe tooneel-schrijvers vertolkte, kende ge-
durende de jaren van Eve Lavallière een
tijd van welvaart zóó, als het nadien nooit
meer gekend heeft.
Maar op een goeden dag verspreidde zich
ineens een verwonderlijk bericht door Pa
rijs: Eve< Lavalière gaat het tooneel vaar
wel zeggen, gaat Parijs verlaten en gaat in
een ver klooster de rust der vergetelheid
en der godsdienstige overpeinzing zoeken.
Onnoodig te zeggen, dat de hecle theater
wereld, waarin zij de schoonste en meest
bekende ster was, toentertijd, als met ver
stomming geslagen was Wat een verhalen
deden toen de ronde door Parijs omtrent de
oorzaak van het zich terugtrekken van een
zoo beroemde kunstenares, op het hoogte
punt van haar talent, van haar roem, ei<
omringd door bewonderaars zonder tal.
Toch was het een feit. Eve Lavallière
verliet inderdaad het tooneel, Parijs, en al
haar oude vrienden en trok zich terug in
een klein dorpje van de Vogezen, endaar
in de eenzaamheid en stille, waar ze alles
wal haar aan haar vroeger leven zou kun
nen herinneren, verre van zich wees, daar
bracht ze haar dagen door in gebed en in
afwachting van don dag, dat de dood haar
eens voor goed uit het aardsche leven zou
komen weghalen.
Sinds die zoo plotselinge en geheel onver
wachte verdwijning werd er over Eve Laval
lière nooit meer anders dan op een mysste-
rieuse wijze gesproken. Slechts zeer zelden
hoorde men nog iets over haar in haar leven
van afzondering, en gewoonlijk waren het
dan geheimzinnig-wonderlijke verhalen, die
vreemd aandeden tusschen den gewonen
toon der Parijsche nieuwtjes.
En nu ze gestorven is, doen weer nieuwe
wonderlijke verhalen over haar de ronde.
Zoo vertelt men. dat reeds verscheiden
dagen vóór haar overlijden, zij nauwkeurig
den dag en het uur van haar dood voor
spelde „Het zal a.s. Woensdag zijn, om 5
uur 's morgens." En den volgenden
Woensdag, om 5 uur 's morgens inderdaad,
stierf ze.
Ze is nu voor goed uit de wereld der
levenden verdwenen. En al degenen, die
haar gekend, of haar gezien en gehoord
hebben, kijken elkaar met oneindige verba
zing aan, en aan ieders geest trek! een voor
altijd onoplosbaar mysterie voorbij.
M. DE ROY ANNO.
Parijs. 14 Juli 1929.
tijd zal ik gereed zijn om de terugreis te
aanvaarden. Ik zal dan de eer hebben mijn
opwachting weer bij u te komen maken en
de zorg voor mademoiselle de la Vauvrage
van u overnemen. Ik reken er op dal u haar
morgen hier zult hebben, gereed om mor
genmiddag de terugreis met mij te aan
vaarden."
Hij boog, zwaaide daarbij met zijn gev-»-
derden hoed en wilde vertrekken maar de
Sénéchal hield hem staande.
„Mijnheer de Garnache" riep hij met
doodelijk verschrikt gelaat, „u kent de
douairière van Condillac niet."
„Neen, wat zou dat?"
„Wat dat zou? Indien u haar kende zou
u begrijpen, dat zij niet een vrouw is om te
dwingen, rk mag haar uit naam van de ko
ningin bevelen mademoiselle de la Vauvrage
uit te leveren. Maar zij zal zich verzetten
tegen mij."
„Tegen u verzetten?" herhaalde Gar
nache, terwijl hij het dikke mannetje drei
gend aanzag. Deze was in zijn opgewonden
heid ook opgestaan.
„Tegen u verzetten, u, den Sénéchal van
Dauphiné?" Ik geloof dat u mij wilt beet
nemen."
„Maar ik verzeker u dat zij zich zal verzet
ten" ging de ander opgewonden voort. ..U
zal morgen tevergeefs op het meisje wach
ten of ik moest zelf naar Condillac gaan om
haar te halen."
Garnache richtte zich op in zijn volle
lengte en antwoordde op een toon alsof hij
geen repliek verwachtte:
..U is gouverneur van de provincie, mijn
heer en in dit onderhavig geval handelt u
daarenboven op gezag van de koningin
ja haar bevelen zijn u zelfs opgelegd. Deze
bevelen, zooals ik ze u heb overgebracht,
zult gij morgen ten uitvoer brengen zooals
ik u gezegd heb."
ROTTERDAMSCHE LLOYD.
INSULINDE, thr., 19 Juli van Singapore. I
PATRIA, uitr., 19 Juli van Marseille.
TOBA, uitr., 18 Juli te Singapore.
TAMBORA, wordt Zaterdagmiddag 2 tl tp
Batavia te Rotterdam verwacht.
MERAUKE, uitr., 19 Juli te Singapore.
GORONTALO, uitr., pass .18 Juli Finis tem I
HOLLAND—AMERIKA LIJN.
NOORDERDIJK, R'dam n. Pacific Kust,\r#
18 Juli 30 mjjlen W. van Scilly.
GAASTERDIJK, 18 Juli v. R'dam te b
Angelos.
HOLLAND—OOST-AZIË-LIJN.
OOSTKERE, thr., 18 Juli van Penaug.
HOLLAND—BRITSCH-INDlfi-LIJN.
MEERKERK, uitr., pass .19 Juli OueGsa.',
KIELDRECHT, thr., 21 Juli te Algiers re:,
wacht.
J A V ANEW - Y OR K -LIJN.
TAPANOELI, 17 Juli v. Java te Boston.
ELIJDENDIJK, 18 Juli v. N.-York n. Jan
ROTTERDAMZU1D-AMERIKA-LIJN.
ALDABI, 18 Juli v. B. Aires n. R'dam.
KON. NED. STOOMB. MIJ.
VAN RENSSELAER, 17 Juli van Cura^
naar Puerto Columbia.
VENEZUELA, 18 Juli van Curasao n. Pueri
Cabello.
STUYVESANT, W.-Indië n. Amst., pass. li
Juli de Azoren.
STRABO, Am9t. n. Kopenhagen, pass. H
Juli Holtenau.
TFRSEUSy arr. 18 Juli te Aarhuus.
NEREUS, arr. 18 Juli te Hamburg.
AJAX, Middl. Zee n. Amst., pass. 18 Jé
Gibraltar.
IRENE, R'dam n. Middl. Zee, pass. 18 Jci
Gibraltar.
HELDER, W.-Indië, 18 Juli te Hamburg.
KON. HOLL. LLOYD.
ORANIA, uitr.. pass .19 Juli Ouessant.
GAASTERLAND, thr„ 19 Juli te Bahia.
JAVA—BENGALEN-LIJN.
JACATRA, 18 Juli v. Belawan n. Batavia
JAVA—PACIFIC-UJN.
KERTOSONO, 16 Juli v. Taooma mJan
DIVERSE STOOMVAARTBERICHTEN.
BEVERWIJK, 18 Juli v. Montreal n. R'daa
JONGE ANTHONY, 18 Juli v. Napels fc
Tunis.
JONGE MARIA, 18 Juli van Rotterdam
Cartagena.
LINGE, 18 Juli v. R'dam te Uleaborg.
NAALDWIJK, Bilbao n. R'dam, pass. 19 Jtl
Ouessant.
NOORD, R'dam n. Skelleftea, pass. 18 Jd
Holtenau.
STAD ZWOLLE, Lissabon, pass. 18 J«ï
Ouessant.
TERNEUZEN, 18 Juli v. Kemi te Gent.
ZAAN, 19 Juli van Abö te Hango.
CALANDPLEIN, R'dam n. Wabana, was 1?
Juli 6 u. njn. W. van Lizard.
JONGE JOHANNA, 17 Juli van Castellon tl
Barcelona.
De Sénéchal trok de schouders op
kauwde een oogenblik op zijn baard.
„Ja, 't is gemakkelijk voor u om te zef
gen wat ik doen moet. Zeg liever, hoe ik M I
doen moet. hoe ik haar verzet moet over- I
winnen."
,.U is vrij zeker van verzet - zonderlin; I
zeker mijnheer." zei Garnache hem aar b
dachtig aanziende. „In ieder geval heeft f I
soldaten tot uw dienst." t I
„Dat heeft zij ook en het sterkste kaste, n
van heel Zuid-Frankrijk om nog ntè
eens te spreken van een verwenschte stijf- j
hoofdigheid. Wat zij zegt dat doet zij ook' I
„En wat de koningin zegt, dat doen ha-' I
trouwe onderdanen," was het antwoord van I
Garnache op vernietigenden toon. „Ik F I
loof, dat er niets meer gezegd behoeft I
worden, mijnheer," voegde hij er bij. „Mo"- I
gen om dezen tijd verwacht ik van u r': I
zorg over te nemen voor mademoiselle V
la Vauvrage. Tot morgen dus mijnheer d*
SénéchaK"
En na een tweede buiging richtte de Pi j
rijzenaar zich op en ging rinkelend en kfl'fl
kend de kamer uit. I
Mijnheer de Sénéchal zonk achterover,r g
zijn stoel en vroeg zich zelf af of het
een geluk zou wezen te sterven als een#
uitweg uit den afschuwelijken toeeU®
waarin het toeval en zijn ongelukkige li*$
voor de douairière hem geplaatst hadden- I
De secretaris, die getuige geweest
van het gesprek, zat aan zijn lesseinjl
haast al even bezwaard als de Sénéchal P.
Wel een uur lang bleef Tressan daar ri l'
ten. in cepeins verdiept en kauwende
zijn baard Toen. met een uitbarsting vltF
woede, welke zich uitte in een paar
ken. stond hij op en riep om zijn paard,
zou naar Condillac gaan.
