DE 00LIJKE OESTERFAMILIE.
Verstopping
GEHEIMZINNIGE
GENOOTSCHAP.
K Jaargang
IM
SEN ENGELAND EN
AMERIKA HET EENS
WORDEN?
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 9 Februari 1929
Derde Blad
No. 21137
i
(D Buiten!. Weekoverzicht.
FEUILLETON.
door Lord LEE OF FAREHAM,
d vaD b€»t Hoogerhuis, oud-minoster
van Marino.
Iet tou een dwaze bewering zijn dat
rerhouding tusschen Engelanü en Arne-
A [bant roortreffelijk is, of zelfs zoo goed
weleer. De hemel is tegenwoordig be-
;t ofschoon veel wat op maritiem ge-
d reden heeft gegeven tot oneenigheid
jciien beide landen wel wat onwezenlijk
belachelijk is. Het gaat met om belan-
conflicteD (al betreft het eenigszins het
edzame gebied van den handel). Aan
g van beide kanten bestaat het plan om
i ia eemg deel van de wereld meester
oaken van d« bezittingen van het an-
rt land. Er bestaat geen enkele land-
ek, waar onze gemeenschappelijke ai-
d zich er niet op toelegt den vrede te
vorderen en de beschaving voor te staan,
jftoe dan al die opwinding over de
ritcifc" ter zee, een grondstelling of een
ichte, waarmee beide landen in 1921
onverdeeld-hartelijke eD nadrukkelijke
raming betuigden, welke zij sedert
nimmer hebben aangevochten 1 Ja, als
de geldigheid daarvan op eenigerlei
e zouden willen aantasten, dan zou dat
tekenen dat wij onze onderteekening in
hmgton, waaronder ook mijn eigen
id staat, onteerclen en dat wij ons bij
anders volken belachelijk zouden
at 16 dan het doel van deze angstige
lelige besprekingen van het kruisers-
[ramraa. van de twistvragen over too-
geschut? Welke reëele waarde, welk
deel kan deze pijnlijk-nauwgezette veT-
iog van doodelijke wapenen bieden aan
wee groote naties Moet in geval van
oorlog tusschen beide landen de waar-
jnlijkheia van de overwinning vooraf
50 tegen 50 worden vastgesteld Moet
giftige atmosfeer vaü den argwaan
eênige uiterlijke, merkbare overblijf-
wezen van onze wapen-broederschap
dat niet verbannen worden door een
beetje koel overleg onzerzijds en door
grootere hoeveelheid van wat Coolïdge
mt: „wederkeerigheid van den goeden
r
Het Engelsch'Fiansche pact
ijdenB de jongste onzalige en in de hoog-
mate overbodige geschillen over do
isers en het ten onrechte zoogenaamde
igelsch-Fransche pact" moe6t het toch
r de gansche wereld duidelijk wezen,
het Britsche volk met verstand en hart
oordeelde en dat de toonaangevende
inngspersonen noch onze bedoelingen
igenwoordigden, noch handelden naar
lozicbten. Nooit ofte Dimmer zal het
jJsche volk pacten, verdrageD of over-
lomsteD sanctionneeren, welke de be-
q vaD Amerika zouden kunnen scha-
Mag ik verder gaan en zeggeD, dat
wo de Verecnigde Staten niets willen
:n, geen politieke of financieele voor-
iten eischen, dat wij aaD hen ook ge-
t«l overlaten, zooveel kruisers te böti-
als hun onder nauwkeurige inacht-
ing van de in het Kellogg-pact voor
bepalingen - outtig of noodig 6chijnt f
wat wij verlangen ie alleen het ge-
aan onze eerlijke bedoelingen en aan
„wederkeerigheid van den goedca
ïiettemin waren diplomaten en experts
RECLAME.
11 Jij ^,y££p-/a^/e//er7
7284
van beroep aaD deze of gene zijde van
het Kaoaal merkwaardigerwijze buiten
staat, onverwijld af te «ijken van de hun
toegekende ontoereikende, ondoelmatige
opuraehteD Voor den leek is het moeilijk
te vatten, waarom de gebeurtenissen dezen
loop raoesteD nemen.
Washington en Genève.
Bij de conferentie van Washington in
1921 heerschte onvoorwaardelijke, volledige
eenstemmigheid tusscüen de Britsche en ue
Amerikaansche gevolmachtigden, die nocü
marine-deskundigen waren, noch instruc
ties ontvingen van zuLke experts. Men er
kende destijds, dat iD de gToote vraag
stukken, welke samenhingen met de intei-
nationale betrekkingen, alleen de civiele
en politieke macht beslissen moest en dat
deskundigen alleen in technische aangele
genheden raad moesteD verstrekken, zon
der zich daarbij te mengen id de politiek.
Het is ODrecht, heD in dit geval te be
trekken of hen zelfs verantwoordelijk te
willen stellen. Het zou dwaasheid wezen
om van admiraals en van de leiding der
marine, ingeval zij tezamenkomen op inter
nationale conferenties, overeenstemming te
verwachten TeD slotte past het hun niet,
iets anders iD aanmerkiug to nemen als do
belangen ter zee en de vergelijkende op
stellingen over de sterkte der strijdkrach
ten. Buitendien moeten zij alle dankbare
mogelijkheden in 't oog houden, zelf die
om de maan waarvan wijlen lord Salis
bury indertijd gewaagde tegeD mogelijke
aanvallen van Marsbewoners te verdedi
gen. Op dc conferentie vat Washington
werd overigens, wat de uitrusting ter zee
betreft, een stuk arbeid geleverd, zooals
de wereld nog nooit te voren had aan
schouwd.
Te Genève werd in den vorigen zomer
een geheel ander stekel in toepassing ge
bracht. De deskundigen en vertegenwoor
digers der marine waren aan de groeDO
tafel in de meerderheid, en ofschoon zij
vervuld waren van de beste voornemens
en de meest onschuldige bedoelingen, ge
lukte het hun, de draden vaD den vrede
en de goede overeenstemming zoodanig te
verwikkelen, dat het bijna onmogelijk
schijnt ze weer te ontwarren. Nog steeds
kunnen deze menschen niet begrijpen, wat
er eigenlijk gebeurd is, of waarom men
juist aan hen de schuld geeft van den
tegeDwoordigen, odverdragelijken staat van
zaken. De oorzaak is ongetwijfeld gemak
kelijk op te sporen; die werd door presi
dent Coolidge zonneklaar aangetoond, toen
hij zei dat Frankrijk en Engeland bij wijze
vaD proef een voorstel hadden gedaan,
waarbij beperkingen werden opgelegd voor
alle' klasseD van kruisers en onderzeeboo
ten welke de VeTeenigde Staten noodig
hadden, terwijl de eigen behoefte aan de
verschillende klassen van schepen vaD de
beide landeD niet zou worden beperkt.
Zooals vaD zelf spreekt, weigerden de Ver
een igde Staten in dit voorstel te treden.
De pogingen om het Amerikaansche volk
er toe te brengen, officieel te erkennen,
dat het een geringer aantal kruisers en
andere eenheden noodig heeft dan het Brit-
sohc Rijk zon ongetwijfeld met hetzelfde
resultaat zijn bekroond als een eventueele
poging van Amerika, om Engeland cr toe
te brengen, de Prohibitiewet aan te nemen
en in te voeren In ieder geval zijn noch de
Amerikanen, noch wij bereid zulke stap pon
te doen.
Het beginsel der pariteit.
Het beginsel van een gelijke verdeeliug
der krachten, hetwelk is vastgelegd in de
overeenkomst van Washington, is door
beide volken in deD meest uitgebreïden
zin, zonder beperking aangenomen. Elko
poging tot een uitlegging, waardoor dit
beginsel door de feitelijke behoeften van
beide landen zou worden ingeperkt, of
daarvan afhankelijk zou kunoen worden
gemaakt, moet daarom, hoo billijk en lo
gisch dat in theorie ook mag zijn, onvoor
waardelijk mislukken; dat kan alleen leiden
tot gevaarlijke misverstanden. In het vraag
stuk van de kruisers evenwel heeft de re
kenkundige pariteit tusschen Engeland en
143. „Ha ha", lacht Ot, „wat een rommelzoodje is het hier,
Oscar! Kijk eens, allemaal kapotte dingen, roestig ijzer
En wat een slijk is er! Hun schoenen kleven er in vast! En wat
ruikt het er vies. Met verbazing zien ze naar alles wat er op
zoo'n vaartbodem rust: gezonken fietsen, oude schoenen, fles-
schenBrr, neen, nu verlangen zc toch weer naar de
frissche lucht, hoor!
144. Maarals ze weer boven water komen, zien ze dat
aan den kant een politieman met een streng gezicht slaat.
„Jullie mogen hier niet zwemmen; kereltjes", zegt hij streng.
„En om het je voor eens en voor al af te leeren, zal ik je
meenemen naar het bureau Dan moet je vader je dA&r maar
komen halen!" Zuchtend gehoorzamen Oscar en Otto. Je mag
niet véél in dc menschenwereld, vinden zei
Amerika geringo practische betoekenis.
Met gelijk recht zouden wij aanspraak Run
nen maken op een pariteit der parapluies
tusschen Londen eD Californi. De reken
kunde vormt 6tellig een slechten grondslag
voor de ontwikkeling van de vriendsehaf»-
pelijke betrekkingen tusschen Engeland en
Amerika. Maar moeten wij ons aan de re
kenkunde houden, dan liever door aftrekr
king daD door optelling. De behoeften van
elk land zijn in den grond verschillend en
in geen enkel opzicht tegenstrijdig. Hoe
grooter het gezamenlijk getal kruisers is,
des te meer zekerheid zal de zee bieden
voor de beschaving en voor al diegenen, die
gebruik maken van de gelegenheid welke
de Oceaan hun biedt voor het drijven van
hun zaken.
Engeland en Europa.
Wij zijn de naaste buren van de Fran-
6chen en ik hoop dat onze betrekkingen
steeds van hartelijken aard zullen wezen.
Toch is het voor Engeland beter, zijn zaken
met Amerika alleen af te wikkelen, met ge
hinderd doar benauwende verbintenissen.
Elke poging om de betrekkingen met Frank
rijk of met welke andere groote mogend
heid ook in het bijzonder uit te bouwen, zal
altijd onze betrekkingen met Amerika
schaden. Om de waarheid te zeggen: wrj
zijn geen continentaal volk. Wij zijn al
leen buren van de continontale machten.
In vele opzichten zijn onze belangen na
tuurlijk met de hunhe nauw verbonden,
wij hebben bijvoorbeeld steeds beproefd
het gevaar te keeren van een militaire
overheersching aan gene zijde van het
Kanaal. Anderzijds evenwel biedt dc we
reldzee aan onze marine eeD breeder ter
rein van werkzaamheid dan de smalle wa
teren van Europa. De gewichtigste, meest
fundament.eele voorwaarde voor ons blij
vend voortbestaan ligt daarin, dat wij de
zeewegen openhouden, waaraan Engeland
zijn beweging, leven en bestaan te danken
heeft.
RECLAME.
Dootco JO-tO co 90 cc Tub# 50 Bq Apoth. co OroQi»«eo
7285
Vatikaan en Quirinaal tot overeenstemming
gekomen De Dnitsche regeering
in de knel.
Ongetwijfeld mag de overeenkomst, die
tusschen het Vatikaan en het Quirinaal tot
stand is gekomen, het belangrijkste feit
van de afgeloopen week worden genoemd.
Eindelijk, eindelijk is dan bereikt, dat de
oude veetc tusschen Italië cn den Heiligen
Stoel is bijgelegd 1 Hoevele ma'en heeft
men daarnaar gestreefd zonder tot afdoend
resultaat te kunnen komennu is men zoo
ver. Uit is het met de gevangenschap van
den Paus
Toen in de jaren na 1860 het koninkrijk
Italië werd gevormd, werd in 1870 onder
loiding van generaal Cadorna ook de Ker
kelijke Staat geannexeerd en Rome uitge
roepen tot hoofdstad van het jonge rijk.
Met dezen stand van zaken weigerde lot
dusver het Vatikaan genoegen te nemen
en zoodoende werd de Paus een gevangene
in zijn paleizen, daar hij weigerde een voet
te zetten op vreemden grond, dien hij als
zijn eigendom beschouwde. Natuurlijk was
met den loop der jaren het eerste verzet
wel wat afgesleten, doch lange jaren bleef
er nog een gevoeligheid, die het onmogelijk
maakte, ernstig te denken aan een verzoe
ning. Do tijd gaat echter snel en tenslotte
zag ook het Vatikaan wol in, dat gedano
zaken geen keer nemen en dat van een her
stel van den Kerkdijken Staat geen sprake
zou kunneu zijn. Niettemin was en bleef de
regeling van de kwestie een zeer netelig
en vol gevoeligheden zittend vraagstuk,
waarover heel wat knappe koppen hun ge-
j dachten hebben doen gaan zonder den uit
weg te vinden. Zeide de beroemde Italiaan-
sche staatsman Crispi zelfs niet, dat hij de
grootste dipliraaat zou zijn, die er in slaag
de, om deze kwestie tot genoegen van beide
partijen tot oplossing te brengen A«n
Mussolini zou deze eerepalm dan toekomen
Ongetwijfeld, ook al gaat men niet zoo
ver als Crispi, heeft de fascistische leider
een wereldgebeuren op zijn naam gebracht,
dat in de geschiedenis steeds zal worden
vermeld. Vanaf het moment, dat liij aan de
macht kwam, is zijn streven op zoo'n vc\
gelijk gericht geweest en hij vond in Paus
Pius XI iemand, die eveneens rekening
wenschtc te houden met de feiten, zoonis
zij waren gegroeid. En hun bemoeiingen
zijn du met succes bekroond!
De Paus wordt weer een souvercin heer-
scher met wereldlijke macht., al ral zijn
lijk klein blijven en slechts weinig uitbrei
ding ondergaan. Alle recht laat Italië ech
ter wedervaren aan de volkomen souverei-
niteit op wereldlijk gqbied en daarop is
van de zijde van het Vatikaan blijkbaar
ook alle zwaarte gelegd. Door een en
ander neemt de beteckenis van den Paus,
die als hoofd der R. K. Kerk altijd een
waardevolle factor was gebleven in de we
reld-verhoudingen, nog toe. En de Paus zal
zich nu wee*- in de wereld kuünen verton
nen, niet langer een gevangene m zijn toe
vluchtsoord. Bedriegen de voorteekeneo
niet, daD zal deze Paus daarvan ook wel
gebruik maken!
In Italië hecrscht begrijpelijkerwijs
groote vreugde over het einde van den lang
jarigen strijd en daar is reden voor
Anders staan de zaken in Duitschland.
Daar geeft men weer eens blijk van poli
tieke onmacht juist, op het minst daarvoor
geëigend oogenblik. Maandag begint te
Parijs de bijeenkomst der financieele des
kundigen om te trachteD het groote vraag
stuk der Duitsche schadevergoeding tot een
bevredigende oplossing te brengen. Zooals
bekend, staat daarmede de ontruiming van
Rijnland etc. in nauw verband, zoodat over
de beteckenis van deze bijeenkomst voor
het Duitsche rijk zeker niet nader behoeft
te worden uitgeweid. Hoe krachtiger re
geering Duitschland nj dit beslissende mo
ment naar buiten zou kunnen toonen, des
to beter. In de plaats daarvaD toont
Duitschland evenwel weinig minder dan
een crisis!
Men weet, hoe vorig jaar na veel vijven
eri zessen tenslotte Herman Muller een
kabinet formeerde uit de partijen, die voor
bestemd waren, om eens een parlemen
taire regeering te vormen: Soc.-dem., Cen
trum en Duitsche Volkspartijde z.g. groote
coalitie. Elk dezer drie partijen was er
voor zich zelf van overtuigd, dat alleen
deze combinatie in het belang van het
land bestaansrecht had. Niettemin waren
de onderlinge geschilpunten van dien aard,
dat een directe formatie van de gewenschte
regeering orimogelijk bleef en men koos als
oplossing uit de misère van het oogenblik
het samenstellen van eeD soort kabinet
d'affaires uit genoemde partijen Door on
derlinge besprekingen zou inmiddels dan
wel gezorgd worden, dat bij tijd cd wijle
het parlementaire kabinet tot stand kwam.
Lang heeft men onderhandeld, lang is er
gesproken, maar schot was er niet te zien.
De partijeD bleven krakeelen om een mi
nisterzetel meer of minder, over onderdee-
len van het regeenngsprogram en het Cen
trum is er niet voor teruggedeinsd in
de gegeven omstandighedentoen het
zijn zin niet kon doorzetten, om zijn eeni-
gen vertegenwoordiger, von Guerard, uit
het ministens terug te nemen, zoodat het
kabinet-MiilleT thans een minderheidsregee-
ring is geworden, die zal valleD op het mo
ment, dat 't het CcDtrum zal behagen. De
Duitsche vertegenwoordigers te Parijs we-
Jaar het Engelsch van J. S FLETCHER
door Mej. A. T.
kraye haalde de schouders op. .JLijkt het
f *>P?" vroeg hij. „Ik ben zeker van
Keilen aangaande mijn krui3 ik ben er
|er van dat zij bij Godenham logeerde,
zijn met juweelen bezatte avondmaals-
Pr gestolen werd. En ik ben van plan
e<?D ol andere manier dit gehc-im op te
peren, li vvil de politie er niet bij halen,
|wn geen particuliere detective te hulp
)eQ R' wil dat jij mij helpen zult. Als
a'?eloopen is. kan je er een van je ge-
inzinnige verhalen om heen borduren."
e. w.ens eetlust voldaan was, stak
*33rel aan
j lift! aantrekkelijk." zei hij. „Maar
fftr lfC ^oen za^"
1 - antwoordde Scraye ..Dit. om mee
ruien Morgen loopt het bezoek van
En u !e Scrave op een einde Zij gaat
rrhpir me* ^en *rein van van
ion n 8n 'forT)' 1152 aan hel Victoria-
flv» h Ze^ere particuliere redenen zou
i ""bhen dat zij gedurende de rest
morgen nauwkeurig nagegaan
QvoorWtd. totdat zij naar haar
?aal dat in Wilton Crescent
*oor, dat jij haar in het oog
„Wil je. dat ik haar volgen zal?" vroeg
Packe.
„01 een vertrouwd persoon neemt, om het
te doen." antwoordde Scraye.
„Als je hel zelf kon doen, des te beter. Ik
dacht, zie je dat je slimme geest een man er
zou bedenken waardoor het veilig gedaan
kon worden. Zij kent je niet, ten minste, dat
denken we en
„Ik kan het wel klaarspelen met
hulp." zei Packe. nadenkend ..Ik geloof, dal
ik een manier zie. Maar ik zal hulp noodig
hebben. En de man, die me die hulp verlee-
nen kan is beneden Jimmie Trickett Hoor
eens. Scraye. kan het je schelen, dat
Triekelt hjpr is gehaald wordt? Ik zie al,
hoe hij van de grootste hulp zijn kan."
„Is hel veilig Ï9 hij te vertrouwen?"
vroeg Scraye
„Ik sta m l mijn leven voor hem borg."
antwoordde Packe „En hij is practisch en
heeft gezond verstand
„Vraag hem dan dadelijk bij ons te ko
men." zei Scraye.
HOOFDSTUK V.
Achtervolging.
Onder het genot van koffie en sigaren
luisterde Jimmie Trickelt naar het verhaal
van den markies van Scraye over de be
wuste zaak met een gezicht dat zoo fleg
matiek was. dat het bijna onverschillig
werd Aan hel slot wendde hij zich met een
zakelijk knikje tot Packe.
„Wij kunnen d;t heel gemakkelijk doen
Packe zpi hij 'uchtig. „Dat wil zeggen als
jij me helpt."
„Wat roor plan heb je, Jimmie?" vroeg
Packe.
„Een heel eenvoudig," antwoordde Tric
kelt. „U zegt, dat de dame morgenochtend
11.52 aan het Victoria-station aankomt?
Goed Dan zal jij. Packe, om 11.46 in het
station komen en naar het perron gaan,
waar de trein uit Brychester binnenkomt.
Langs dat oerron zal je de gewone rij auto's-
en rijtuigen vinden Onder de auto's zal je
een mooien wagen zien. bestuurd door een
chauffeur in donker olijfgroene livrei. Ik za!
die chauffeur zijn. en als ik je zie. zal ik
tegen mijn pet tikken Je zult tegen me
knikken en dan onder de andere menschen
op het perron gaan. Als de trein binnen
komt, zal je de dame ongemerkt volgen en
goed opleffen. welk voertuig zij neemt. Dan
kom ip in mijn auto en zeg me door de
spreekhuis genoeg, om le maken, dat ik dal
voertuig volgen kan Daarna kan je het aan
mij overlaten de rest te doen op een manier,
die je tevreden zal stellen."
Packe keek Scraye nan. die tevreden met
het hoofd knikte.
„Goed," zei Scraye, „dat zou uitstekend
zijn."
„Je bent zeker omtrent je vermomming.
Jimmie?" vroeg Packe. „Je kunt de hand
leggen op de auto en de livrei?"
„Ik ben van alles zekerantwoordde
Trickett. „Speel jij je rol en ik za! de mijne
9pelen. Ik zal wefen wat mij tp doen slaat."
„Veronderstel, dat zij naar verschillende
plaatsen rijdt!" zei Packe „Hoe zal .ie dan
rondhangen terwijl zij .ergens binnen is?"
„Ik ze? je laat dat aan mij over" her
haalde Trickelt „Ik heb dal spellelje eens
gespeeld voor de aardigheid en ik zal er je
door helpen Als je hef wild heb! aangewe
zen. en je zelf veilig in -^ijn auto zit. doe
dan wat ik zeg. en alles zal goed gaan
„Maar." ging hij voort, zich tof den markie?
wendend, „als uw vermoeden juist is. en zij
het voorwerp in haar bezit heeft, denkt u
dan werkelijk, dat zij het bij zich zal heb
ben?"
„Wat zou zij er anders mee doen?" vroeg
Scraye. oen beetje verwonderd.
Trickett lachte.
„Ik verwed er een millioen onder, dat zij
er al aKis',; zei hij. „Zij zou wel gek zijn.
als zij het niet was. Maar wij zullen zien,
Packe, wij moeten terug gaan. Ik moet van
avond met een vriend eten."
Packe wendde zich tol Scraye, toen zij
allen opstonden.
„Verder?" zei hij. „Hoe moet het verder?
Ik bedoel na wat wij morgen doen of niet
doen?"
„Dat wilde ik juist zeggen," antwoordde
Scraye. „Al mijn gasten verlaten mij mor
genochtend fk ga in den namiddag naar
Londen Daar ik er slechts een paar dagen
blijf zift ik bij Rilz logeeren. Komt gij bei
den daar morgenavond om acht uur bij me
eten en dan kunt ge me vertellen wat er
gebeurd is en we kunnen verder pralen."
Packe en Trickett gingen naar hun auto
en reden even onopgemerkt uit Brychester
als zij er in gekomen waren Zij waren een
paar mijlen onderweg, voordat Trickett
sprak.
„Dit is dus. wat je een geheimzinnige
zaak noemt, hè Packe?" vroeg.hij.
„En een echte ook," antwoordde Packe.
„Waf noem jij het?"
„Een geval van goeden, eenvoudigen dief
stal," antwoordde Trickett „Waar ik me
over verbaas is de onschuld van een kerel
als Scrave Het idee om te denken, dat zij
dat ding ergens id haar buurt zou houden,
nadat zij hpt gestolen had! Poel Waarom
denk je dat zij van ochtend in. Brychester
kwam? Om de kathedraal te zien? Vol
strekt niet, Packe. ik verwed er een nieu
wen hoed onder, dat het eerste, wal zij mor
gen doet is te rijden naar neen. ik zeg
hot jrt niet ik zal het op een 9tukje papier
schrijven en je dat geven, om open te ma
ken, nadat zij haar eerste bezoek heeft ge
bracht, en dan zullen wij zien, of ik geen
gelijk heb."
„Je bent bezig je voor den detective-
dienst te bekwamen, Jimmie," zei Packe.
„Het is een weddenschap, die je natuurlijk
zult verliezen."
„Wacht tot morgenochtend." antwoordde
Trickelt koeltjes. „En. o ja, nu we over
morgen spreken, denk aan twee gewichtige
dingen.'Het eene is. heb geld in je zak. En
het andere vergeet niet, dat ik jo chauf
feur ben."
Packe ging den volgenden morgen naar
het perron van aankomst van het Vicloria-
station, en herhaalde Trickett's tweede aan
maning Hij slenterde langs de rij auto's en
rijtuigen.*die op den trein wachtten, en was
in twijfel, of hij blij moest zijn of niet, dat
er zooveel waren Het zou, dacht hij. moei
lijk voor Trickelte zijn. met succes d+- auto
te volgen, waarin mevrouw Wvtkenshawe
wegreed Maar opeens zag hij Trickett, en
hij moest zich «ven afkeuren, opdat hij niet
in lachen zou uitbarsten Want daar stond
de keurigste en deftigste auto en op de
chauffeursp'aafs zat Jimmie. gekleed in een
uitstekend zittend livrei van olijfgroen, ver
sierd met vergulde knoopen, rustig een
krant te lezen.
(Wordt vervolgd), j
"J
