STOUTE NIKKERTJES
BEPPIE'S VERJAARDA
ei
-!
duidelijk, wat zij doen moest. Zij hoorde
zichzelf uitroepen
„Zij zullen verdrinken 1"
Met dien kreet werd zij plotseling wak
ker.
Zij stond op haar bloote voeten bij het
raam met de dikke, dubbele ruiten, die
zelfs het geluid van den hevigcn storm
eenigszins dempten. Het vuur smeulde nog
in den haard, maar behalve dit flauwe
schijnsel was de keuken hcelemaal donker.
Buiten gierde de storm met onvermin
derd geraas.
Judith schudde haar lange haar naar
achteT en hield de handen aan het hoofd.
"Waarom stond zij daar eigenlijk en wat
wilde zij doen'I VV'at beteekende dat vreem
de gevoel, alsof zij geroepen was niet de
moedige Judith Penthony, dio reeds zoo
lang geleden gestorven was, maar zij,
Grootvaders kleine meisje, dat daar alleen
was in het huisje, terwijl Grootvader weg
was
Bij deze laatste vraag sloot zich nog één
aati in Judith's verwarde denken. Hoe zou
Grootvader het in den vuurtoren maken,
waar hij do grootc lantaarn verzorgen
moest, de lantaarn, wier helder licht diende
om de schepen voor de gevaarlijke rotsen
te waarschuwen
En geheel van deze gedachte vervuld,
trachtte Judith naar buiten to kijken, of
zij het sterke schijnsel van den vuurtoren
ook zag. Maar de zoogenaamde „blinden"
beten niets door.
Het was koud en onbehaaglijk en Judith
dacht er reeds over, maar weer naar bed
te gaan. Maar neen, eerst wilde zij laDgs
de ladder naar Grootvaders kleine slaap
kamertje op zolder gaaD en zichzelf gerust
stelleD door het zien van het breede licht
schijnsel, dat altijd tot haar scheen te
spreken.
„Ik zal Grootvader nog eens goedennacht
zeggen", mompelde zij en terwijl zij een
sjaal om haar schouders sloeg, kiom zij
langs den ladder naar boven.
Do vierkante opening, welke als venter
dienst deed, had geen glas, maar werd in
den winter bedekt door een oude jas, die
er vóór gespijkerd was. Als Jozef meer
licht wenschte dan hetgeen door de gaten
in het bouwvallige dak naar binuen drong,
nam hij één of meer spijkers uit zijn jas en
zette op die manier zijn raam open.
Judith knielde voor het raam en voelde
den wind door de dunne plekken in het
oude kleedingstuk heen blazcD. Met ecni-
ge inspanning trok zij er oen spijker uit en
gluurde door de reet, die zij aldus maakte.
Regen en zeeschuim sloegen haar in het
gezicht een scherpe rukwind wierp" haar
krullen naar achter. Haar gezicht werd
plotseling doodsbleek.
Dikwijls, heel dikwijls had het meisje
door deze opening het grootc bcht aan
schouwd, dat een vriendelijk Oog wierp over
de zee. Zij wist precies, waarheen zij kijken
moest om het welbekende schijnsel te zien,
maar hoe zij haar oogen ook opensperde
zij zag niets, hcelemaal niets!
Steeds wilder scheen het schuim op te
spatten, steeds heviger werd de storm.
Maar het waren niet deze natuurverschijn
selen, die de kleur uit het gezicht van het
meisje wegvaagden; het was de zwarte
duisternis, die haar oogen trachtte te door-
dringen.
Het hielp niet, of zij al meer spijkers
uit de jas trok en den wond en den regen
binnen liet.
Et was geen licht in den vuurtoren,
waar Grootvader wachter was! De lan
taarn was uitgegaan!"
(Wordt vervolgd).
door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
In Afrika, hier ver vandaan,
Stond ecn9 een mand met fruit.
Haar zie twee 9toute nikkertje9
Die gooiden het er uit I
Vlug kropen zij toen in de mand;
Het deksel dicht daar kwam
Vriend Sambo op zijn paardje aan
Die fluks de mand opnam.
Hij zette haar voorop zijn paard
En reed er ras mee heen.
De nikkers werden nu toch bang'
't Was lang geen pretje, necnl
Zij reden zoo een uur of wat
En waren ziek van 9chrik:
Hoe komen w'ooit bij Moeder thuis?
Zei d' êêne met een 9nik.
Maar eind'lijk toch hield Sambo stil
En open ging de mand
Daar sprongen plots twee nikkers uit,
Die rolden over 't zand!
De man schrok zich een ongeluk:
Waar was zijn kosl'lijk fruit
De nikkerbengel9, 't was brutaall
Die lachten hem nog uit.
Maar 's avond 't was al vrees'lijk
(laatl -
Twee nikkers klopten aan
Bij Moeder thuis. De reis terug
Was niet zoo gauw gegaanl
Ze waren beiden heel erg moe,
Hun voeten deden pijn;
En ernstig namen zij zich voor:
Nooit weer zoo stout te zijn!
Kleine Beppie zat rechtop in bed.
kleine oogjes straalden van plezier.
Ze was vandaag jarig, ze werd
Wat zou ze van Oma krijgen Daar
de deur open: Oma en Pappie vereck
in de kamer. Dag kleme lieveling, bi
lijk gefeliciteerd hoor. Ga maai* gauw
naar de eetkamer, doe je ochtendjas^
je roode slofjes maar aan Oma tilde
pie uit bed cn omhelsde haar.
Toen zo in de eetkamer kwam, ston
op een tafeltje een groot pak en nog
kele kleine pakjes. Ze holde er naarl
en begon het touw van het groote pak
te maken. Nu vlug het papieT er af
er stond een reuze-fornuis voor haar.
Ze vloog haar Oma en Pappie om
hals. Nu de andere pakjes 1 Een doos
bons, een leesplankje voor als ze
school ging en een déjeunéetje.
Kom kindje, laat ik je nu vlug aa
den.
Na een half uurtjo zat Beppie aa:
ODtbijt. Haar oogen gingen telkens naar)
mooie fornuisje. Op eens sprong ze
haar stoeltje, ging naar Oma toe en vl
of ze 's middags, als haar vriendiime
er waren, met het nieuwe fornuisje
spelen.
Oma 6temde toe en dat bezorgde k
nog eens een stevige omhelzing.
Eindelijk was de middag aangebroi e
Beppie had op een tafeltje haar fora
je gezet Op een anüer tafeltje ston
bordjes met krenten, rozijnen, beslag
pannekoekjes, kleine aardappeltjes
spruitjes.
Daar ging de bel. De vriendinnetjes k
men allemaal te gelijk. Ansje, Too
Lientje en Roosje. Beppie kreeg van Ai
een snoezig fluitketeltje, net zoo een
Oma in 't groot had, Toosje gaf haar
Baby-popje.
Van Lientje kreeg ze een braadpann
en een vormpje om tulband te maken,
van Roosje een plak chocolade en een d
bonbons.
Nadat Beppie allen bedankt had, liet
haar cadeaux zien. De meisjes vonden
fornuis het mooist.
Toen begon de pret. Oma liad beloc
dat ze mee zou spelen. Het allereerst i
den ze aardappeltjes koken, dan de spi
jes en dan de pannekoekjes bakken.
Oma stak de lichtjes aan. Beppie ze
gauw het pannetje met aardappels
Toosje het pannetje met spruitjes.
Roosjo wilde ook wel wat doen en stel
voor om in den ovcd de tulband te bi
ken. Oma nam wat.deeg eü deed het
den vorm en zette hem m deD oven.
Na een uurtje begon de smulpartij.
Beppie legde op een tafeltje een scbo
servet. 5 bordjes, 4 vingerdoekjes, mes)
vorkjes en lepeltjes. Toen twee dckscha
tjes, een sauskommetje en twee pannek*
kenbordjes. Op het poppentafeltje werd
gedekt. De poppen moesten toch ook etf
Lientje diende keurig de aardapp<
spruitjes od jus op.
Nu begonnen ze te ©ten; het smaalt
alles even lekker.
Toen kwam do tulband 1 Er ging
waar gejuich op. Hij zag er prachtig
Oma had et een takje hulst op gelegd
tulband was al gauw in de maagjes verdi
ncn. Toen ze hadden afgedekt, deden
een paar spelletjes.
Maar eindelijk was het uur van vertn
aangebroken. De meisjes bedankten Ot
cn gaven Beppie een kus
Toen Beppie later in bed lag, sloeg
haar armpjes om Oma's hals en drukte
hoofdje tegen haar aan.
Oma, je wordt hartelijk bedankt, ik
nog nooit zoo'n leuken verjaardag geha
Ze wildo nog vragen, of mammie,
nu bij de engeltjes was, ook wist dat
jarig was. Maar ze had te veel slaap.
Oma streek haar over het blonde hoofdj
Arm kind, dacht ze, nu had je moedert
er bij moeten zijn, wat zou ze mee genot*
hebben..,
JO DE LANGE.
(15 jas'
b
