DE OOLIJKE OESTERFAMILIE.
i
69ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 15 December 1928
Derde Blad
No. 21092
UIT HET PARLEMENT.
DE GRAAF
CASTLE, G/'SHERRY
Buitenl. Weekoverzicht.
AMERIKA EN EUROPA
FEUILLETON.
De Trommen van het Noodlot
(Van onzen parlementaire medewerker).
Den Haag. 14 December. 1928.
Nogmaals: Defensie Critiek
op do samensmelting der depar
tementen.
De Tweede Kamer is hedenmiddag begon
nen met hare goedkeuring te schenken aan
het ontwerp op de belegging van gelden
van openbare fondsen en instellingen, dat
enkele dagen geleden in openbare behan
deling geweest, doch waarover de eind
stemming was verdaagd wegens de ver
anderingen welke er bij de openbare be
handeling in waren gebracht en die nog
eens gerevideerd moest worden.
De heer Gerhard (S D.AP.) heeft zijn
reeds in uitzicht gesteld verzoek ora over
de schoolkwestie te Murmerwoude te mo-
geD interpelleeren. heden ingediend Daar
over zal Dinsdag a.s worden beslist Be
houdens een korte bespreking omtrent een
enkel punl heeft de Kamer zonder stem
ming of debat hare goedkeuring gehecht
aan 26 wetsontwerpen van eenvoudigen
aard en conclusies om zich daarna weder
te wijden aan de Begrooting van Defensie,
waarover nog steeds algemeene beschou
wingen worden gehouden Eerste spreker
was de oud minister J J C van Dijk (A -R.)
die evenals de heer Duymaer niet al te
besten te 9preken blijft over de samen
smelting van de departementen van Oor
log en Marine en. gelijk deze. spreekt van
eon nevenschikking. Wijders betoogde hij.
dat de bezuinigingen van den minister
meer schijn dan werkelijkheid zijn. De
houding der regeering tegenover de oud
gepensioneerden achtte hij correct, maar
toch moest de minister er bij zijn collega
van financiën op aandringen niet uit het
oog te verliezen, dat de gepensioneerden
van land- en zeemacht er ongunstiger
voorstaan dan de burgerambtenaren die
gepensioneerd worden.
We hebben vervolgens den heer Van
Zadelhoff (S.D.A.P.) een uur lang een be
toog ten gunste van ontwapening hooren
houden, waarbij hij vrijwel hetzelfde zei
als bij vorige keeren Misschien viel het
zelfs voorzitter Dr De Visser wat lang,
want midden in zijn uiteenzetting viel
hij den spreker in de rede met de mede-
deeling. dat hij nog slechts vijf minuten
had En het bleek, dat hij zich een kwar
tier had vergistI Dat kwartier heeft de
heer Van Zadelhoff natuurlijk ook nog
volgepraat en als hij niet gerantsoeneerd
ware geweest, zou hij er vermoedelijk nog
wel een paar kwartier aan vastgeknoopt
hebben Nu heeft hij een deel zijner rede
onvoorzelezen moeten ter zijde leggen
De volgende spreker, de heer Oud (V D),
had hetzelfde thema tot onderwerp zijner
rede. maar natuurlijk bekpek hij de zaak
ietwat anders dan de heer Zadelhoff en
legde hij vooral en nadruk op. dat wij niet
bij machte zijn een behoorlijke oorlogs-
weerrnaoht op de been te houden
De heer Oud had medelijden met den
minister, omdat hij als het ware op twee
fronten strijd moet voeren, aan de eene
zijde tegen de ontwapenaars. aan de an
dere zijde- tegen de militaristen en hij
geen van beiden kan tevreden stellen,
maar intusschen niet bij machte is om de
bestaande weermacht technisch behoorlijk
te equipeeren
De spreker uitte ook zijn ergernis er over
dat er aan het departement van Defensie
een afdeelinv ..vernieling" is te vinden Hij
vond dat zoo barbaarsch dat hii zich niet
kon denken waarvoor dat noodig was,
tenzij om hef eigen vaderland te ver
woesten En dat leek hem ondenkbaar.
Ook sprak hij van noodeloos onder de
wapens roepen van reserve-officieren van
gpzondheid bij herhalingsoefeningen, die
niets tp doen hadden gphad Waarop de
minister, die toch al graag een interruptie
plaatst, zeer ter snede uitriep ..En als er
dan eens een ongeluk was gebeurd en er
wa9 geen militair dokter bij de hand. dan
hadden we de poppen aan het dansen ge
had!"
Na den heer Oud de heer Arts de ver
tegenwoordiger van de R. K. Volkspartij,
die cr zijn ernstig leedwezen er over uit
sprak. dat de regeering zich niet had ge
houden aan hare belofte om te blijven
bezuinigen Vervolgens de heer L de Vis
ser (Comm.). die o a de sociaal democraten
te lijf ging als toch niet de ware broeders
op hel punt van ontwapening Vervolgens
heeft hij ook de werklieden bij Marine,
die op contract arbeiden in bescherming
genomen doch een motie te hunnen gunste
verwierf geen voldoende ondersteuning
omdat. er niet voldoende leden tegen
woordig waren I
De heer Snoeck Henkemans (C H.) had
nog geen vrede met de fusie, doch erkende
toch. dat het beleid des ministers als
hoofd der Marine bevredigend was geweest.
Echter kwam ook hij bij deD minister met
de vraag aan boord, of het niet goed zou
zijn alsnog de gelden aan te vragen voor
een nieuwen kruiser Ook hij -nam het ten
slotte op voor de oud-gepensioneerden Zijn
partijgenoot Tilanus heeft zich gunstig uit
gelaten over de hoedanigheid van het
Leger, maar hij meende toch. dat er te
recht geklaagd werd over een tekort aan
beroepspprsoneel terwijl er aan de oefe
ning, van het verlofspersoneel nog wel wat
ontbreekt De spreker heeft zich tenslotte
het genoegen veroorloofd te protesteeren
tegpn het streven jer ontwapenaars Toen
was het over zpven uur, waaróp de voor
zitter de vergadering tot Dinsdag ver
daagde.
De vergadering van Maandag, waartoe
de Voorzifter noodgedwongen had besloten,
gaaf. gelukkig, niet door.
RECLAME.
HANDEL.
WIJN
COGNAC
LAGE RIJNDIJK 2-4
Tel. Int 356.
Amontillado t 2.90 p. fl.
3512
L-agano en Volkenbondsraad
Geen reden tot optimisme
Oorlocsrnmoer in Zuid-Ameriba
Manin wint!
In het zoele Lugano gekozen terwille
van Chamberlain en Stresemannis de
Volkenbondsraad weer eeDs bijeen geko
men Dies zijn vele oogen thans derwaarts
gericht, volgend met Argusblik, wat zich
daar afspeelt. Voor de zooveelste maal :s
de belangstelling echter niet gericht op
hetgeen ter raadszitting zelf plaats
grijpt, doch wel op hetgeen zich daar
afspeelt naast de zitting.'
De agenda der raadszitting bevat
ook zeer weinig punfceD van beteekenis;
feitelijk alleen de Poolesch Lithausche kwes
tie, want de affaire dei Hongaarsch-Roe-
meensche optanten is bii betrokkenen nog
eens in onderlings bespreking. Wat echter
Polen en Lithauen betreft, och, vooruit is
wel te voorspellen, dat deze toch opnieuw
zal worden verdaagd. Deze beide partijen
tot elkaar te brengen, schijnt vrijwel on
mogelijk! En na de jongste redevoering
van Woldemaras is het aspect er al niet
beter op geworden. Men begint er trou
wens aan te wennen, dat dit conflict chro
nisch isl
De clou van Lugano is de hernieuwde
ontmoeting tueschen de ,,big three", zooals
iD de gegeven omstandigheden het drieman
schap Briand-Chamberlain Stresemann is te
betitelen Na de diverse redevoeringen, in
de diverse parlementen afgestoken, be
hoefde het niet te verbazen, dat het ,met
de eerste ontmoeting aanvankelijk niet al
te bjst vlotte, zoodat de Spaansche gede
legeerde Quinones de Leon, die overigens
welbekend is met zoo'n rol, bemiddelend
on moest treden, maar dat herstelde zich
vlug. In onderlinge ontmoetingen een
maal slechts kwamen zii met hun drieën
bijeen zijn alle vraagstukken onder de
ó3. Toen moeder Oester op den dag waarop Ot en Oscar met
hun auto verdwenen, in alle vroegte had geklopt aan dc
slaapkamer van de jongens, om hen te waarschuwen dat het
tijd was om op te staan, had ze geen antwoord gekregen. Ze
was toen eens gaan kijken en toen had ze tot haar
grooten schrik gezien, dat hun kamer leeg was Maar op de
tafel lag een brief. Dien-lazen moeder en vader daarop samen
en nu hoorden ze wat de twee bengels van plan waren.
54. Eerst was vader Oester erg kwaad, maar toen bezon
hij zich en zei: „Ja, vrouw, maar eigenlijk hebben de kwa
jongens zoo'n ongelijk niet De wereld is groot en mooi! Weet
jc wat wij doen? Wij zullen hen met ons allen nagaan Ik ga
dadelijk naar scheepsbouwer Zaagvisch en laai hem een keurig
schuitje voor ons bouwen De meisjes vonden het een dollcuk
plan en ook moeder Oester had er niets tegen.
oogen gezien: de ontruiming van het be
zette gebied, de herziening der Dawes-
plannen en tevens de kwestie van de bij
eenroeping der voorbereidende ontwape
ningsconferentie
Hoewel men. heel begrijpelijk, alle krach
ten inspant om het niet duidelijk naar
voren te doen komen, mag men niettemin
toch wel aannemen, dat er maar zeer wei-
Dig schot zit in het bereiken van eenig
resultaat. Chamberlain beeft reeds meer
dan eenmaal uitgesproken, dat te Lugano
geen beslissingen waren te verwachten,
doch dat is slechts een doekje voor het
bloeden. De zaak is eenvouding, dat er
nog te veel punten van verschil zijnNa
moeizame onderhandelingen schijnt het,
dat inzake de benoeming der deskundiseD
voor een nieuwe Daweseonferentic over
eenstemming is bereikt tusschen de betrok
ken hoofdsteden, zoodat eerlang zoo'n con
ferentie zal worden geconvoceerd vrij
wel zeker te Parijs maar veel verder
is men niet.
Van Fransche zijde wordt steevast ge
houden aan een combinatie der beide groote
kwesties, waaraan Duitschland niet wil.
Om aan Stresemann tegemoet te komen,
wiens prestige daarbij op het spel staat
(het ongeduld in Duitschland naar resul
taten van Locarno groeit, bedenkelijk) heeft
Briand een schi.i neon cessie gedaan door
toe te stemmen in een gelijktijdige behan
deling, waardoor althans naar buiten de
schijn wordt gewekt, dat ontruiming en
schadevergoeding lö's van elkaar staan in
weken zegt dat echter niemendalOveri
gens lijkt het er op, dat de ontruimings
affaire is vastgeioopen op de z.g. com
missie van controle, die Frankrijk in het
bezette gebied wil handhaven. Duitschland,
toch al niet erg gesteld op zoo'n commissie
reeds betiteld als commissie van wan
trouwen denkt er niet aan. het bestaans
recht te erkennen van een dergelijke com
missie na 1935. wanneer officieel het Rnn-
land moet worden vrijgegeven, en Frankrijk
wil de mogeb'kheid daarvan zonder meer
niet loslaten. Men kan zeggen, dat Briand
en Poincaré elkaar ziin genaderd, do<^h
Briand heeft ongetwijfeld de grootste helft
van den scheidingswee: afgelegdAlles bii
elkaar genomen, is er heel weinig reden tot
optimisme en deden de Duitschers niet zoo
vreemd in pessimistische stemming naar
Lugano te komen al doen Briand en Cham
berlain hun uiterste best dit pessimisme te
wraken +-
De ontwapeningskwestie is slechts op het
nevenplan behandeld, al heeft sovjet-Rus
land nogmaals op een spoedige bijeenroe
ping aangedrongen. Vooreerst zal er nog
wel geen spoed worden betracht
Zeer toevallig treft 't, dat juist tijdens
deze Volkenbondsraad-bijeenkomst oorlogsru
moer dreigde, zij het van zeer veraf. We
bedoelen het conflict in Zuid-Amerika tus
schen de twee kleine staatjes Bolivia en
Paraguay, waarbij reeds dooden en gewon
den vielen. Het eigenaardige van dit con
flict is, dat het gaat om eeD uiterst onher
bergzaam stukje grond, bewoond door
woeste Chacos-Indianen, zoodat men zich
afvraagt, hoe om zoo'd lap grond twint
kan ontstaan. Veel, om niet te zeggen alles
wordt echter verkiaard, wanneeT men als
juist aanneemt, dat in dit gebied petro
leum is ontdekt! En zoo is dan tevens
verklaard, waarom Washington zich zoc
bij uitstek voor dit conflict geporteerd ge
voelt! Zelfs in die mate, dat de Volken
bondsraad aarzelde, of het wel bemidde
ling zou kunnen aanbieden, bevreesd oin
de Vereenigde Staten, die de Monroe leer
scherper dan sinds lang geschiedde op den
voorgrond stelden, voor't hoofd te stooten.
Waar evenwel van alle zijden actie kwam
om beide partijen te bewegen, het conflict
in der minne te schikken, durfde de Raad
tenslotte toch ook niet achter te blijven
en is mede zijnerzijds aangedrongen, om
niet het wapengeweld te doen beslissen.
Dc omliggende landen, het juist tc Wash
ington bijeen zijnd Pan-Amerikaansch con
gres, de Ver Staten de toekomstige
president Hoover verblijft net te Buenos-
Avrcs en de Volken bondsraad spannen
zich nu in om tot een vreedzame regeling
te komeDId beide landpn is de stemming
echter zeer oorlogszuchtig, zoodat een on
verhoopte wending trots alles niet is uit
gesloten.
Maar keeren wij tenslotte nog even terug
tot het oude Europa om te vermelden, dat
in Roemenië bij de verkiezingen Man in
een groote overwinning heeft behaald. De
Boerenpartij heeft een groote meerderheid
gekregen, waarmede de daar te lande ge
bruikelijke gewoonte, dat de partij, die de
verkiezingen „maakt", wint, is besten
digd. Zij zal nu moeten laten zien, wat zij
vermag
door ELIHU ROOT,
voormalig Staatssecretaris van de
Vereenigde Staten.
In builenlandsche aangelegenheden geldt
in het bijzonder de waarheid, dat de geest,
waarin het werk wordt gedaan, alles is.
Eenigen tijd geleden heeft minister Briand
even wijs als welsprekend verklaard, dat
er in Europa moreele ontwapening moet
komen alvorens er sprake kan zijn van
physieke ontwapening en sedert dien heeft
hij op de verstoorde verhoudingen in
Europa deze wijze philosophie toegepast,
tot zijn eigen onsterfelijken roem en lot
groot voordeel van het gansche menschdom.
De volkeren zullen altijd een verschil
lenden aard hebben Zij verschillen in over-
geërde Karaktereigenschappen, en voor
liefde, en traditie, en in hun wijze van
denken en gevoelen. Maar nimmer bestaat
er zulk een groot verschil, dat het niet
langs vreedzamen weg kan worden ver
effend of althans verzacht in rechtschapen
geest. En nooit kan er een verschil ziin
van nog zoo beuzelachtigen aard. dat het
geen oorzaak kan wezen om oorlog te ma
ken, indien het wordt behandeld in ver
keerden geest
In de Vereenigde Staten staan wij in dit
opzicht voor enkele moeilijkheden Wij zijn
langen tijd lid geweest van de gemeenschap
der naties, waarbij wij met onze zuster-
nafies de rechten en plichten van die ge
nieenschap regelden door middel van diplo
matieke middelen, welke in den loop der
eeuwen waren gegroeid ministeries van
buitenlandsche zaken en gezanten, en
diplomatieke nota'9 en memoranda, en
verdragen en bemiddeling en verzoening
enz. Aan het einde van den grooten oorlog,
toen het grootste deel der nalies van de
wereld zich vereenigde in den Volkenbond,
ontstonden nieuwe regelen voor de onder
linge verhoudingen en de oplossing van
geschillen in internationale aangelegenheden
en een groot deel van het werk. dat de
ministers van builenlandsche zaken en de
gezanten gewoonlijk verrichten, wordt nu
gedaan door de machinerie van den Vol
kenbond. Wij zijn buiten den Volkenbond
gebleven, wij volgen nog oude wpgen,
volgens de oude methodes; en de uiterste
vriendschappelijke overwegingen zijn noo
dig om de leiding van internationale aan
gelegenheden in overeenstemming te bren
gen met de nieuwe methodes van onze
zusternaties aan den anderen kant van
den Atlantischen Oceaan en met de oude
manieren welke zij volgen Het is een heel
moeilijk ding om een paard dat draaft
en een paard dat galoppeert in het zelfde
span gelijk te laten trekken.
Indien de Volkenbond ware gevormd tegen
de Vereenigde Staten, zou de zaak al bij
zonder eenvoudig wezen: maar de Bond
was niet gevormd tegen de Vereenigde
Staten; hij was gevormd in vriendschap
met de Vereenigde Staten Hij was gevormd
in de verwachting, dat wij daarvan lid
zouden worden, met de bedoeling, gegrond
vest op het oordeel van onzeD vertegen
woordiger. onzen onderhandelaar, onzen
agent in de conferentie van Parijs, dat de
Volkenhond aannemelijk zou wezen voor
het volk van de Vereenigde Staten.
Wij hadden een goede reden om te wei-
Naar het Engelsen van
OTTWELL BINNS
13)
Het had maar een paar sprongen gedaan,
toen een zwart lenig lichaam opveerde uit
de duisternis en neersprong op het slanke
sierlijke dier Een oogenblik later kondigde
een voldaan gegrom aan dat de overwin
naar bezig was zijn prooi te verslinden.
Hel was een luipaard, zei Mannering
op zakelijken toon.
Ja zei het meisje, rillend. Toen zei
haar intuitu* haar plotseling dat ze niet
meer alleen waren en ze wendde snel hel
hoofd om.
Op enkele meters afstand, op een plek
^aar een breede maaastraal viel voor het
half vprgane houtwerk, stond Jules Legrand
naar hen te kijken Honor maakte een on
willekeurige beweging van schrik, toen ze
hem zag Pe man glimlachte even en liep
zacht en onhoorbaar als een kat, naar bin
nen. zonder een woord te zeggen Honor
dacht aan het luipaard dat in het witte
maanlicht de slanke antilope besprongen
had -n rilde opnieuw.
Wat is er? vroeg Man nering snel.
Legrand hij stond naar ons te kijken,
zei ze fluisterend.
En Mannering word er zich plotseling
van bewust dat zijn gemoedsrust ook nog op
een andere manier bedreigd werd.
VI.
De zon stond al boven het bosch in de
verte, toen Honor Donthorne uit naar slaap
kamer kwam en naar de vervallen veranda
liep. Het bedauwde land lag te glinsteren in
de zonneschijn. De wind zong door de hoo
rnen en hun toppen bewogen zacht op en
neer De morgenkoelte, de frissche, pas ont
waakte wereld, het zachte windje dat langs
haar wangen streek, dat alles samen wa9
wonderlijk opwekkend en de schaduwen,
die haar den vorigen avond omringd hadden,
weken al spoedig van haar.
Een korte poos stond ze te kijken naar de
zon. die langzaam hooger steeg aan den
blauwen hemel Toen kwam om den hoek
van het gebouw Jules Legrand naar haar
toe. slank en lenig.
Bonjour mademoiselle Honor!
Bonjour monsieur, zei ze koel.
Dit is een morgen die leven en kracht
brengt, zei hij Een goed begin voor den
tocht van vandaag
Gaan we al gauw weg? vroeg ze. on
bewust van dc verandering in zijn plannen.
U nief mademoiselle Tk laat u hier
voor een dag of twee drie achter met uw
verloofde, terwijl ik mijn zaken afdoe in een
dorp in het bosch
Het meisje wa« ten hoogste verbaasd en
verborg dat niet
En gaan wij niet met u mee?
Helaa* nip!1 En ik ben degeen die daar
bij de verliezende partij is Ik ga met drie of
vier dragers zoodat ik het dorp dat niet op
den weg naar M Buba ligt gauw kan be
reiken En het dient nergens toe om u en
Sir George dif '*«tïge reis door hef bosch te j
I laten maken Vlaar ik moet bekennen dat
ik tamelijk jaloprsch ho-n als ik bedenk,
t wat ik bi* hem achterlaat.
Een hoogroode kleur vloog over Honors
gezicht maar ze besloot de opmerking te
negeeren en gaf geen antwoord. Legrand
keek naar het verstoorde gezicht en zei:
U moet me mijn openhartigheid maar
vergeven. Efn man. die altijd tusschen de
zwarten leeft, ontbeert veel, en u. mademoi
selle Honor u bent een feest voor de
oogen. De zwarte vrouwen zijn apen. u bent
een van de blanke lelies van het Noorden,
die
Ze maakte een korte beweging om hem le
doen zwijgen.
Monsieur Legrand, zoudt u zoo goed
willen zijn niet te vergeten dat ik uw gast
ben
Hij boog zwijgend het hoofd als ter ver
ontschuldiging maar de gloed in zijn oogen
verdween niet Mademoiselle, hop zou ik
het kunnen vergeten? Uw licht zal hier
maar korten tijd schijnen, en dan helaas!
verdwijnt u voor altijd.
Een scherp antwoord ..hoe eerder, hoe
beter' brandde haar op de lippen, maar
plotseling vm? haar oor het geluid van on
zekere schuifelende voetstappen op Toen
ze zich omwendde, zag ze Mannering door
de open deur de waranda opwankelen Zijn
oogen schitterden koortsachtig, een roode
blos brandde op zijn wangen en zijn han
den tastt°n onzeker voor zich uit Epn
oogenbük dacht ze dat hij dronken was.
maar onmiddellijk daarop begreep ze wat er
was en ze lier haastig op hem toe
George! George' Je bent ziekl
Een aanval van malaria denk ik.
Je moet naar bed gaan. riep ze
Je
Natuurlijk mengde Legrand zich in
het getprek. Het is de koorts. U moet
kinine nemen, een flinke dosis en dan naar
bed gaan Dat is de eenige manier.
Hij nam Mannering zacht bij den arm en
bracht hem terug naar zijn kamer, terwijl
het meisje in wier oogen een angstige blik
was gekomen hen volgde. Legrand hielp
hem voorzichtig naar bed. mat de kinine af
en liet hel hem innemen.
U moet rustig blijven liggen, mon amil
En niet praten, dat dient nergens toe. De
koorts moet zijn loop hebben en als zijn
krachten opgebrand zijn. zullen de uwe ook
heel wat verminderd zijn Maar een beetje
koorts, dat is overigens niets! Maak u maar
niet bezorgd monsieur en u ook niet, made
moiselle!
Met gemengde gevoelens zag Honor hem
een uur later vertrekken. Het gaf haar een
gevoel van diepe verlichting dat hij voor
een poosje wegging, mafr tegelijkertijd
maakte het haar verantwoordelijk voor Sir
George wiens onsamenhangend gepraat haar
zelfs op de veranda in de ooren klonk. Ze
had kinine en de Swahilihoofdman kon
haar helpen een man, die zooals Legrand
haar verzekerd had. in zijn leven al heel
wat koortsgevaüpn bij de hand had gehad.
Maar .Mannering's zinloos gepraat vervulde
haar met onrust Ze had nog nooit tevoren
iemand hooren ijlen en de stroom van on
samenhangende woorden nu eens zacht een
eentonig a s het vredige gemurmel van een
rivier dan weer druk en luid als een spat
tende bergbeek maakte haar zenuwachtig
Nadat ze Legrand had zien verdwijnen ach
ter de struiken, ging ze naast George zitten
en nam zijn brandende hand in d* hare.
terwijl ze zwijgend naar zijn opgezet gezicht
staarde
Hij was zich in het geheel niet bewust
van haar aanwezigheid. Zijn hrandwade
oogen staarden doelloos naar de zoldering.
Hij praatte bijna onophoudelijk Nu eens
ijlde hij over wat hem in den oorlog over
komen was. dan weer wa9 hij in Engeland
aan het jagen; eens zelfs riep hij zijn broers
naam en later een andere, een meisjesnaam:
Madeline.
De dag ging langzaam voorbij.
Van tijd tot tijd viel Mannering in een 011-
ru9tigen slaap; een paar keer was hij helder
wakker geweest en had haar herkend en dan
scheen hij zeer ongerust over wat hij zich
in zijn ijlen had laten ontsnappen.
Ik heb zeker weer geijld, Honor? had
hij haar eenmaal gevraagd
Niet altijd, zei ze susr^?nd alleen
maar zacht en onsamenhangend gepraat.
-J- Een hoop onzin z^ker? vroeg hij
kwasi-onverschillig. maar ze merkte op dat
er iets van angstige verwachting in zijn
stem was
Niets om je ongerust over te maken
antwoordde ze glimlachend En je moest
maar liever niet praten Als je je rustig
houd- val ie misschien in slaap.
Hij bleef even zwijgen en toen vroeg hij
weer: Heb ik namen genoemd?
Twe° zei ze want ze zag geen reden
om dat voor hem te verzwijgpn
Een keer hob ie Rogoj-'a naam gezegd
en een keer den naam van een meisje
Madeline
Er kwam in zijn oogen een blik van doo-
delijken angst toen ze die namen noemde
Wat heb ik gezegd? vroeg hii bruusk,
terwijl hij zich met een ruk ophief-van ziin
veldbed
(Wordl vervolgd
