De Hond van den Soldaat.
En het vermiste horentje rolde voor haar
voeten op den grond1
„Stonte hond!" zei Moeder, terwijl zij in
de deuropening der zitkamer etond. „Ik
heb nog nooit gezien, dat hij dingen uit
hui» wegsleept. Hij moet er voor gestraft
worden. Haal de karwats eens, Leo
Maar Leo bewoog zirb niet. ZijD blik
bleef op Ria rusten en hij deed een stap
achteruit, terwijl zii plotseling naar me
neer Van der Toren liep, haar mond op
de hoogte van het horentje hield en met
duidelijke stem rei:
,,'t Is Carlo's schuld niet. Ik heb het in
den tuin gegooid
De groote menechen keken al hcei ver
baasd. Ook meneer Van den Toren scheen
Ria's woorden duidelijk Terstaan te heb
ben Hij vroeg ten minste:
,,Wist je. dat je door mij dit te zeggen,
de beloon mg morgen verspeelde V*
Ria keek den cud en man met haar eer
lijke oogen openhartig aan en antwoordde:
„Ja meneer. Ik zou het eigenlijk liever
niet gezegd hebben, omdat het voor Han-
nie en Leo zoo vreeseliik sneu is. ,,'t Is
mijn schuld en ik verdien natuurliik straf,
maar zij niet Ze rullen het vreeselijk jam
mer vinden, maar ik ik kon niet hebben,
dat Carlo er voor geslagen werd."
Meneer Van der Toren kuchte eens en
er was ecD waas voor rijn oogen, toen hij
Oom Piet aankeek. „Ik weet niet. hoe jij er
over denkt Piet." begon hii; „maar ik ge
loof. dat rij haar schuld reeds geboet heeft,
door zoo miterlfik voor de waarheid uil
ie komeo."
Oom Piet deed een paar stappen naar
voren en drie paar oogen waren vol span
ning op zijn gezicht gericht, terwijl hij
door het horentje tegen rijn ouden vriend
rei
„Wij zullen zorgen, morgenochtend tien
uur bij u te zijn!"
CHATTERBOX naverteld.
In het begin van het jaar 1812 moest
Jean Marie, een Fransche herdersjongen, als
soldaat m dienst gaan. En dat wa9 in de
dagen van Napoleon 1 geen kleinigheid!
Jean Marie nam afscheid van zijn bedroef
de ouders en vrienden, liep het huis en den
tuin nog eens door en bracht een laatste
bezoek aan de schaapskooi en haar bewo
ners. Daarna ging hij met tranen in de
oogen heen.
Hij was noe niet ver weg. toen zijn hond,
die Fairon heette, hem achterna ܀p. Jean
trachtte het dier aan ziin verstand te bren
gen. dat het moest terugkeeren. Hii wees met
zijn hand. terwijl hij ^ei: ..Naar huis,
Fairon Naar huis, beste jongen 1" Hij lief
koosde en dreigde het dier wierp ten
einde raad zelfs een steen in zijn richting,
al zorgde hij er wel voor, zijn trouwen
vriend niet te raken, maar dit alles mocht
niet batenl Het leek wel of de hond dacht:
„Je gaat je in gevaar begeven en mijn plaats
is bii je. Waar je ook heen gaat. zal ik je
volgen".
De loteling. die heel veel van zijn hond
hield, was diep geroerd door de trouwe aan
hankelijkheid van het dier.
„Kom dan maar!" zei hij eindelijk. „Je
zult mij aan mijn thuis herinneren, aan de
boerderij en de schapen Als jij bij me bent,
zal ik mij minder eenzaam en bedroefd voe
len. Kom dan maar, oude jongen!"
Faircm sprong van vreugde tegen zijn
haas op en öchudde zijn ruige haren (hij
was heeiemaal niet mooi!). Langzamerhand
werd hij kalmer en liep hij tevreden en
vergenoegd naast Jean Marie voort.
Toen een paar dagen later de nieuw aan
gekomen rekruten onder de oogen van hun
Kolonel gedrild werden kwam Fairon op
eens het exercitie-terrein opstuiven en liep
hij al blaffende bijna zijn baas om
ver
„Wat is dat?" vroeg de Kolonel op stren
gen toon.
„Dat is een hond", antwoordde Jean be
leefd.
„Dat zie ik ook. Maar van w i e n is die
hond?"
„Van mij, Kolonel", luidde Jean'9 ant
woord ..Hij heet Fairon Ik ben schaap-
herdei en deze hond staat mij in mijn werk
bij".
't Is lekker weer en het zonnetje schijnt
Boer Joris en zijn trouwe hond Hector gaan
samen een wandelingetje maken en eens
kijken naar Lize, de mooie zwart-met-witte
koe, die in het weiland loopt te grazen.
Aan het model kan je zien, hoe Lize
achter het hek staat en de boer en Hector
er vóór blijven.
'k Geloof niet, dat het moeilijk is, zoo'n
tooneeltje in elkaar te zetten. Zullen wij 't
samen eens nrobeeren?
We beginnen dan met de plaatjes en de
driehoekjes over te trekken op dun, door
schijnend papier. Alleen aan het model
hoeven we niets te doen.
Zoodra wij daarmee klaar zijn, plakken
wij ons papier met teekeningen op dun
carton en gaan wij de plaatjes kleuren.
De koe moet wit en zwart worden en het
gras, waarop zij staat, groen Het hek lijkt
mij het aardigst bruin te kleuren, maar het
gras op zij er van natuurlijk weer groen. En
wat vinden jullie van een blauw pakje en
een gelen hoed voor den boer? Zijn klom
pen maak je maar extra wit, zoodat je goed
zien kunt, dat Teuntje, zijn vrouw, ze keu
rig blank geschuurd heeft. En Hector? Die
is net al9 Lize zwart en wit.
„En denk je, dat de Staat hem te eten
zal geven?"
„Dat zal i k doen. Kolonel. 3: zal nrljn
rantsoen met hem deelen".
..Ik kan het niet toestaan" zei de Kolonel
weer „Als ik het deed. zou elke soldaat in
het regiment het een of andere lievelings
dier kunnen meebrengen en zouden we een
mooie verzameline honden, katten, pape
gaaien en misschien wel apen krijgen 1
Geef je hond weg. verkoop hem. breng hem
om het leven, doe met hem. wat je wilt,
maar laat mij hem nooit weer zien. of het
zal je slecht vergaan!"
Jean Marie wist niet. wat hij doen zou.
Als hij het bevel van den Kolonel overtrad,
zou hij in allerlei moeilijkheden komen. Aan
den anderen kant was hii niet in de gelegen
heid het dier weg t€' geven of te verkoopen,
terwijl het hem als een onvergeeflijke mis
daad voorkwam het te dooden. Plotseling
bedacht hij echter een middel, dat hem uit
de moeilijkheid zou redden- hij bond den
hond vast in een ongebruikte loods.
Eiken avond sloop Jean naar zijn gevan
gene om hem voedsel te brengen Hij sprak
tegen hem en zei. dat hij een goede, verstan
dige en vooral rustige hond moest zijn. En
het leek werkelijk, alsof Fairon de waar
schuwingen van zijn meester begreep: hij
hMd zich heel kalm. al moet zijn gevan
genschap moeilijk te dragen zijn geweest
Fairon zou echter spoedig weer in vrijheid
gesteld worden, want daar de Keizer den
Als we nu alles netjes gekleurd hebbei
gaan we de plaatjes en de driehoekj
secuur uitknippen, 't Zou wel aardig slaa
als je de ruimte tusschen de latten van h
hek wegknipte. Als het echter te moeilijk i
moet je 't liever laten. Zie dus zelf ma:
eens wat je doet.
Vouw nu het kleine stukje rechts van
koe op de stippellijn naar achter om en d<
ook zoo met het gras naast het hek. I
reepjes van de vier hoekjes vouw je evci
eens op de stippellijn naar achter om. II
grootste driehoekje dient om den boer st
vig te laten staan. Hector krijgt ook ee
steuntje, terwijl de koe en het hek er oc
nog ééntje aan den linkerkant bij nood
hebben. Je hebt zeker al begrepen, dat
smalle reepjes der driehoekjes met gluto'
bestreken en tegen de plaatjes aangeplal
worden.
Menigeen zal, als hij het tooneeltje zc
kant en klaar vóór zich ziet staan, nog eer
terugdenken aan den zomer, toen de koeie
in de wei stonden en nog niet in den wa 1
men stal, waar ze in den winter ee
plaatsje vinden.
G. E. d. L. H.
oorlog aan Rusland verklaard had. kre*
het regiment van Jean Marie bevel tot de
afmarech.
Het verliet T. op een guren morgen i
Maart. De lucht was donker en dreigend. <3
grond wit bevroren. Alles zag er even naai'
geestig uit De- oudere soldaten waren em
stig en stil. de jongere zongen liederei'
doch hun steramen sloegen over of 9lierve
9cms plotseling weg. Allen wisten maar fE
te goed. dat velen hunner niet terug zoude
keuren van deze reis.
Misschien was het eenigf gelukkige 9chej
sel van hen allen Fairon. Het dier was bli 1
dat het weer in vrijheid gesteld was. H<
rende heen en weer sprong daarbij als ee E
dollen blafte luid. Zijn leven was nu nic
meer in gevaar. Onder de vele honden di
het regiment volgden en om de kookpottei»1
van het kamp heen kwamen snuffelen, tro
hij niet bijzonder de aandacht. De KoIojt'
had niet het geringste vermoeden dat zij
bevelen niet gehoorzaamd werden. BoveD I
dien was bij nu van geheel andere zaken ver i
vuld.
Het moedige dier maakte den geh€«elei
Russischen veldtocht mee. Het deed zij! li
intocht in Smolensk en wel op de hielei
van Napoleon. Met den neus in den wic< o
liep het door de straten van Moskou.
Toen kwam de ontzettende terugtocht u
Uitgehongerd en verkleumd opgejaagd dool l
de Kozakken en achtervolgd door de wolveE
sleepten de ongelukkige Fransche soldalt
