WUt IL minde/L
qe£d latqwen-
ioogt Llur taüaJv
Gezonde kinderen
eten geregeld
r
gors met hun karretjes kwamen aanrijden
om het wittebrood in het Waaggebouw te
leveren, werd het steeds drukker op den
wegen die naar het Van der Werffpark lei
den.
Koraalmuziek.
Ook nu weer was de afzetting van het
park voortreffelijk geregeld door een flinks
politiemacht die ditmaal onder leiding van
den heer Duval stond. Het publiek werkte
trouwens mee en zoo kon mpn op het Steen-
schuur waar men schouder aan schouder
stond, ongehinderd genieten van den zang
der dames en heeren en der 100 schoolkin
deren die met begeleiding van het Leidsch
Stedelijk Muziekkorps een fraai programma
ten gehoore brachten. Vijf van de acfct lie
deren werden door de kinderen samen met
de ouderen gezongen, de drie overige wer
ken waren uitsluitend voor het kinderkoor
bestemd.
De zang van de kinderen onder leiding
van den heer Leo J. Mens mag als een zeer
geslaagd nummer beschouwd worden. Frisch
en opgewekt klonken de stemmetjes der dui
zend kleinen die tezamen een koor vormden
waarvan allen die er na zijn komen luis
teren volop genoten hebben.
Trouwens de geheele koraalmuziek zou
men stellig ongaarne missen op het pro
gramma van de 3 Octoberfeestviering,
waarop het als een der meest verheffende
en dankbaarste steeds voorkomt.
Als gewoonlijk duurde ook gisteren de
koraalmuziek slechts een half uur. En toen
met het Wilhelmus besloten was, had al
eer men het Van der Werffpark verliet nog
een kleine plechtigheid plaats. De lieer W.
Smit overreikte onzen burgemeester die
met zijn echlgenoote mevr. Van de Sande
BakhuyzenGericke tegenwoordig was,
een krans en verzocht den burgemeester
dezen wel te willen hechten aan het stand
beeld van van der Werff, als een hulde van
de zangeressen en zangers en de school
kinderen.
Mr. van de Sande Bakhuyzen zeide
gaarne aan dit verzoek te willen voldoen
en kweet zich daarop terstond van de taak
die hij op zich had genomen.
De menschenmassa die van de koraal
muziek genoten had verspreidde zich spoe
dig door de stad, waarin de drukte intus-
schen toegenomen was, en die weder het
bekende aspect bood, waarin ook allerlei
min of meer ongure types, kermisklanten
die muziek maken op de meest zonderlinge
instrumenten, boeienkoningen en hardloo-
pers, opvallende helden van den dag zijn.
Intusschen was in het Waaggebouw de
nitdeeling van karing en brooc
'in vollen gang. Ook hier viel de regeling
zoowel binnen het gebouw als daarbuiten
te roemen en toen om halfnegen het popu-
lair-concert van de Harmonie-vereeniging
„T. D." begon, werd het ook hier spoe
dig een jolige boel. Jong en oud sprong en
danste en hoste hier al in het vroege .mor
genuur „alsof" men aangeschoten was. En
daarom, wijl het immers de meest echte
uitgelatenheid was over het feest van 3 Oc
tober dat den Leidenaar nu eenmaal op
ongewone wijze prikkelt, was de pret zoo
sympathiek, het gehos zoo eenig lèuk.
D§ talrijke fotografen die als gewoonlijk
het Waaggebouw omsingelden, maakten
een dankbaar gebruik van het gehos en tel
kens als er weer een schoon tafereel te be
leven viel, richtten zij de lenzen hunner
toestellen en knipten af. En de film-opera-
I teurs draaiden hier vele meters rolprent.
Bij de haring en b'rood-uitdeeling in het
■Waaggebouw waren intusschen ook onze
burgemeester en zijn echtgenoote aangeko-
I men en met jhr. De Gijzelaar en vele an
dere autoriteiten hebben zij daar geruimen
tijd getoefd. En mede hebben zij waar-
j schijnlijk genoten van de verheugde gezich-
j ten van de vrouwen en kinderen, die, zoo
als men dat sinds jaren kent, weer gewa
pend met teiltjes en flesschen, bakken,
krantenpapier en doeken hun haring en
brood kwamen in ontvangst nemen. Bene
vens de verrassing van de firma van Nelle,
die natuurlijk ook dit jaar weer kleine
pakjes thee en tabak beschikbaar had ge
steld.
In de Pieterskerk.
In de Pieterskerk heeft gistermorgen een
herdenkingsdienst plaats gehad die door
een geheel gevulde kerk werd bijgewoond.
Onder de kerkgangers was ook Prinses
Juliana die met eenige vriendinnen per
auto uit Katwijk was gekomen.. En verder
waren onder het gehoor van ds. A. D. Mee-
ter, de burgemeester en jhr. De Gijselaar,
de gemeente-secretaris mr. dr. G. E. van
Strijen, wethouder Splinter, de Rector-
Magnificus prof. jhr. mr. Van Eijsinga en
jVele hoogleeraren en leden van den ge
meenteraad, benevens een groot aantal
studenten.
Ds. Meeter hield een predikatie naar
aanleiding van ps. 66 12 (laatste ge
deelte).
Carillonbespeling
Om tien uur klonk andermaal het Wil
helmus door de stad. En ditmaal daverde
het hoog van den Stadhuistoren, waar de
heer F. H. Th. van Leeuwen het Carillon
concert met ons Volkslied inzette.
Tot half twaalf duurde de bespeling van
het carillon en gedurende al dien tijd
sprong ook de fontein op de Vischmarkt,
waarnaar ook ditmaal weer een zeer tal
rijk publiek kwam kijken Hier kwamen
ook verschillende groepjes weeskinderen,
die men trouwens den geheelen dag bij den
weg zag en die 's middags ook van den op
tocht hebben genoten.
Naarmate het uur vorderde werd het
weer vaster en de kans dat het feest niet
door regen zou worden verstoord steeg aan
zienlijk.
Men kon het het publiek aanzien dat het
met dit meevallertje men had immers
algemeen gevreesd voor den regen niet
zuinig in zijn schik was. En zoo de vreugde
niet reeds volmaakt geweest was, zou zij
zeker belangrijk gestegen zijn door de dank
bare stemming waarin men geraakte toen
men bemerkte dat de optocht geen gevaar
dreigde in het water te vallen.
Steeds voller werd het in de stad en trei
nen en trams brachten duizenden vreem
delingen die hier wildon meehossen en mee
hutspot-eten, aan. Muzikanten en kooplie
den deden goede zaken en dolle pret
heerschte alom. De café's en de eettenten
maakten goede zaken en op de meeste uren
was het uiterst moeilijk ergens een plaatsje
te veroveren.
In de binnenstad was de politie versterkt
met een groot aantal Rijksveldwachters die
onder leiding van den majoor-commandant
der Brigade Leiden, den heer Timmermans
hun collega's van de gemeentepolitie assis
teerden.
De optocht.
reclame.
Jtoopt dcub eem,
een pafije
LOUIS D08BEU"5ANH-ROTTERDAM
8381
Reeds lang voor één uur, het uur waarop
de optocht van den Burggravenlaan zou
vertrekken, kon men zien dat zich langs
den weg die gereden zou worden wachten
den begonnen te scharen. Maar van vertrek
was toen nog geen sprake. Op het terrein
terzijde van het Kon. Militair Invalidenhuis
liepen de leiders van den optocht op en
neer, gaven hun orders en inspecteerden de
wagens en de deelnemers die zich in het
Invalidenhuis aan het verkleeden waren en
waarvoor de firma Schippers uit Rotter
dam kisten vol costuums had gezonden. De
heer Kouwenberg had handen vol werk met
het grimeeren van de talrijke deelnemers.
Met een Fordtruck werden de verschil
lende wagens die onder leiding van den
hper Jan de Quack in de loods waren in
gereedheid gebracht, naar buiten gesleept
en neergezet in de volgorde waarin ze
moesten vertrekken
Het terrein was onder leiding van den
heer Van der Wal geheel afgezet en nie
mand die er niets (e maken had liep den
leiders die hun handen wèl vol hadden
om te zorgen dat men op tijd zou kunnen
vertrekken, in den weg.
Luid doch regelmatig gelrappel kondigde
ae aankomst van circa tachtig artilleristen
aan, die niet in uniform doch in jockey-
costuum met vte- en tweespannen de
meeste wagens in den optocht zouden rijden.
Als altijd zagen ook nu de mannen en paar
den er keurig uit en zeker is een gedeelte
van het succes van de 3-Octobcr-optochlen
ook steeds te wijten aan de .medewerking,
die de 3-Octobervereeniging van den com
mandant van het zesde ondervinden mag.
Naarmate het naar één uur begon te loo-
pen werd het al drukker op het opstellings
terrein. De muziekkorpsen van de veldartil
lerie uit Den Haag, te paard, en van „Werk-
mans Wilskracht", „De Post", „T D." en
„Polyhymnia" kwamen aan en namen hun
plaatsen in tusschen de verschillende wa
gens, de commissaris van politie, de heer
Meijer, kwam met zijn rijtuig, waarin ook de
heer Balfoort mederced en dat den stoet
opende, automobielen reden aan en acro
baten op ouderwetsche velocipèden reden
proef Eindelijk stegen ook de heeren Ber
nard de Koning, mr. Trapman. E. J. Wichers
Rollandet en H. P. Linthorst Homan te paard
en gewapend ieder met een oranje wim
peltje, als seinvlaggetjes om hun comman
do's er mede te geven, plaatsen zij zich met
hun paarden aan het hoofd en tusschen den
stoet, die op precies tien minuten over één
uur afging.
Het publiek, dat in spanning verkeerde
wgt de optocht van „Het vervoerwezen door
alle eeuwen heen" te zien zou geven, begon
te trappelen van nieuwsgierigheid en in het
oog van menigeen zal het tempo, waarin
werd gereden misschien dikwijls wel tartend
langzaam geweest zijn. Toch verliep alW
in het begin zoo vlot als men slechts had
kunnen wenschen. maar een optocht waarin
vier- en zesspannen en marcheerende muzi
kanten elkander afwisselen en waarin om
vangrijke praalwagens met zorg vervaardigd
medegevoerd worden, kan nu eenmaal niet
snel passeeren.
Dat zou trouwens ook jammer geweest
zijn. want wagen voor wagen, groep voor
groep, was de moeite waard en niet ieder
een was zoo gelukkig, den optocht meer
dan eenmaal van een goed plaatsje te kun
nen zien.
De muzikanten te paard werden hier en
daar met gejuich begroet. Zij speelden lustig
en fraai en het nieuwtje voor Leiden is wel
in den smaak van het publiek gevallen
Na de vaandelwacht te paard, die weer
onder leiding stond van den heer H. Harm-
sen, volgden de rijtuigen met het bestuur
der 3-Octobervereeniging, in het voorste
waarvan de burgemeester en mevr. Van de
Sande BakhuyzenGericke medereden en
dan volgden behalve de muziekkorpsen, die
wij hierboven reeds noemden, zes bazuin
blazers te paard, gevolgd door een heraut,
eveneens te paard met de Leidsche vlag in
zijn rechterhand.
Prachtig was de eerste praalwagen, waar
op in symbolische voorstelling werden uit
gebeeld: electriciteit, kracht, beweging ener
gie en de aarde en waarop vier jonge doch-
teren op de hoeken en een op een verheven
heid in het midden meereden. Prachtig wa
ren haar costuums, schitterend was het
effect van dezen eersten praalwagen Maar
vooral de Germaansche wagen, die direct
achler den eersten praalwagen volgde, was
kunstig door den heer De Quack vervaar
digd, evenals de Romeinsche wagen (waar
van vooral het beeldhouwwerk Ie bewon-
i deren viel) waarin een Romeinsch patriciër
zijn vurige schimmels mende. Ook de groep
Romeinsche voorname lieden te paard, die
den wagen begeleidden, deden het in de
keurige costuums uitstekend.
Het vaartuig uit de 5de eeuw en het rijk
opgesmukte (ofschoon naar onze begrippen
weinig comfortahele) vorstelijk rijtuig uit de
9de eeuw, getrokken door vier paarden en
begeleid door dienaren, krijgslieden te paard,
maakte veel indruk en de daarachter vol
gende praalwagen, waarop een 11e eeuwsch
zeilschip en als contrast de steven van een
modernen oceaanstoomer, de „Prinses Ju-
liana", werden uitgebeeld, was knap weré
van den ontwerper en van de uitvoerders.
En het publiek overal langs den weg stak
zijn bewondering voor al het fraais, ook
voor den llden eeuwschen krijgswagen en
voor den dameswagen uit de 13de eeuw,
niet onder stoelen of banken. Op geheel ver
schillende wijze gaf het van zijn bewonde
ring blijk. Sommigen door stille aandacht,
anderen door enthousiaste uitroepen, weer
anderen door hun verbaasden blik, die ken
nelijke verrassing verried. Maar algemeen
was men van oordeel, dat de optocht van
gisteren zeker een der fraaiste was, die Lei
den ooit gezien heeft.
En inderdaad. Hoe indrukwekkend was
ook niet de Indische Palankijn, gedragen,
niet gereden, door twee paarden en waarin
een Indisch vorst werd meegevoerd. Schit
terend was de vuurroode palankijn en even
rijk waren de costuums van de Wedana, die
voorop reed en van de zwarte ruiters, die
den palankijn omgaven.
En alles wat volgde, de schitterende Sici-
liaansche kar, de Karos met Edelen, de Boe
renwagens en de Arreslede, alles was even
mooi, even interessant en leerzaam.
De praalwagen, voorstellende de ontwik
keling van het luchtschip, mag zeker ook
een der glorienummers uit den optocht wor
den genoemd. Vernuftig had de heer De
Quack ook van dezen praalwagen, waarvan
den bouw hem zeker veel hoofdbrekens zal
hebben gekost, ontworpen.
Er kwam schier geen eind aan den stoet
gisteren. Wat volgde er nog al niet. Een
prachtige draagstoel en een origineele Fric-
sche sjees van 1772, een statierijtuig met
een gouverneur eener provincie en zijn ge
malin, een gezellige 19de eeuwsche reis
wagen en een barouchette met.de fa
milie Kegge. Hildebrandt had het moeten
beleven. Hij zou er genoegen van gehad
hebben!
Ook het gezelschap dat met den Omni
bus van omstreeks 1840 mederecd, achter
in en bovenop, zag er aardig uit en de voor
stelling van het eerste sloomrijtuig was een
voudig maar goed.
Veel bekijks had ook de Uansomcah van
het type zooals er nog een heel enkele nu en
dan in het Londensche Thealerland rijdt.
Het exemplaar dat gisteren hier medereed
was echter fraaier dan die welke Londen
nog rijk is en die het uit zin voor tra
ditie bewaart. Allersnoezigt waren de beide
ponnywagens, de victoria van den heer Beuk
uit Noordwijk en de lilliputter Berliner lan
dauer van de firma Jo9emans. Ook de cos
tuums van de kinderen in deze wagens
waren prachtig.
Een groep oude rijwielen trok groole be
langstelling en vooral de paar oude hooge
velocipeden die nu en dan zelfs door hun
begeleiders, in passend costuum gestoken
werden bereden ook.
Schitterend was ook de calèche .1 grands
guide van den bok gereden en aardig was
bet groepje meisjes op haar moderne rij
wielen.
Do trekschuit was weer werk van den
heer De Qunck. evenals de praalwagen sym
bol iseerer.d hot spoor- en tram-verkeer en
de praalwagen syrnboliseerend het Vreem
delingenverkeer die door de V.V.V. alhier
werd aangeboden. Moge deze waarlijk wel
geslaagde wagen ook een goede propaganda
voor deze sympathieke en nuttige vereeni-
ging zijn.
Dccli wij loopen op de volgorde vooruit
Want er was nog veel meer te zien in den
optocht gisteren. Niet alleen de schitterende
moderne automobielen, zonder onderscheid
merkwaardig genoeg van Amerikaansch fa
brikaat, maar ook de moderne autobus, als
specimen waarvan medereed de eerste nieuwe
autobus, die over eenigen tijd in dienst zal
worden gesteld in het stadsverkeer. Doch eer
de automobielen kwamen, zag men nog oen
Mailcoach, waarin een clubje reizigers had
den plaats genomen* een Phaeton en een Spi
der ,een Ja» Pleizier en een oudo paar-
dentramwagen met bordjes Plantage-Station.
Het kartonnen bordje meldende dat er des
avonds concert in Musis was, hing voor de
ramenl Ook de glorie van Musis zal weldra
evenals die van den paardentram tot het ver
leden behooren...
De optocht van gisteren, wjj zeiden het
reeds, heeft het succes geoogst wat het be
stuur der 3 Octobervereeniging en de heer
De Quack er ongetwijfeld van zullen hebben
verwacht Dat succes dankt men aan ver
schillende factoren. Ten eerste aan de kun
digheid van den artistieken leider, ten twee
de aan de energie waarmede de optochtcom
missie ook dit jaar alles ondernomen heeft
wat in het belang van den optocht „Het Ver
ve envezen door alle eeuwen heen", mocht
worden geacht. Tientallen besprekingen zijn
daarvoor weer noodig geweest en correspon
dentie zelfs met het buitenland. Overal heeft
men wagens vandaan weten te krijgen, om de
optocht te maken tot een die een zoo volle
dig mogelijk beeld gaf, van wat de naam
dien men hem gaf, beloofde.
Doch er was nog een factor die wg niet
mogen wegcijferen. Het weer. Dat ook het
weer heeft meegewerkt, kan ons niet genoeg
tot dankbaarheid stemmen
Terwijl er dus overigens alle reden is om
dankbaar te zijn voor het genot dat ons
gisteren in den vorm van den onvergete-
lijken optocht is geboden, is het jammer één
opmerking te- moeten maken over iets wat
de goede organisatie bijna geheel in de war
had geschopt en wat. al is alles tenslotte na
ongehoord lange stagnatie in orde gekomen,
een schaduw werpt od het vlot verloop van
het geheel. De overwegmisère ie men gis
teren bij den optocht heeft beleefd was een
voudig verschrikkelijk. Zoowel bij het heen
als bij het tcrugkeeren over den overweg
RECLAME.
8368
2km.
naast het station moesten de SDoorboomem
eenige malen gesloten worden terwijl de
optocht de spoorlijn passeerde. En heel go-
moedeliik bleef dan een deel aan de stads-
zijde staan, terwijl het andere stuk aan de
zijde van Oegslgeest was en omgekeerd.
En al was het nu nog zoo'n grappig ge
zicht een Romeinsche zegekar of de familie
Kegge voor een electrischen trein te zien
wachten, of een luchtschip te zien halt
houden omdat 't de spoorhoomen niet „over"
kon komen, de stagnatie bij den overweg
heeft toch de zaak zeker een uur opgehouden
He't was dan ook alleen daardoor, dat liet
eerst over zessen was, toen de optocht einde
lijk weer den Burggravenlaan had bereikt.
Na eerst nog door een nog steeds njendik
wachtend publiek te* ziin bewonderd.
Evenals vorige jaren werd ook nu toen de
optocht de eerste maal voorbij de Studenten
sociëteit kwam halt gehouden en werden de
leden van het bestuur en van de vaandel-
wacht met champagne gelaafd. En nadat
Werkmans Wilskracht het Io Vivat gespeeld
had ging men verder. Ook bij het clubge
bouw der V. V. S. L. en later bii Sanclus
Au.gustinis en bij den V. C. S. B. werd later
heel even gesloot.
En thans behoort de optocht van „Het
Vervoerwezen door alle eeuwen heen" die
tot de meest geslaagde der Leidsche 3 Oclo-
beroplochten mag heeten weer lot het
verleden. Maar wie hem heeft gezien,
bewaart er een 9choone herinnering aan.
De verpleegden van het Diaconessenhuis
cn van het St. Elisabeths-gesticht hebben
voor zoover hun toestand het toeliet dat
zij aan de ramen of in het Diaconessen-
huis op het voorplein werden "getranspor
teerd, eveneens van den optocht kunnen
genieten toen deze voorbijtrok. Én dank zij
de welwillendheid van de optochtlciding
hebben ook vele patiënten in het Boerhaave-
kwartier den stoet kunnen zien. Men heeft
namelijk op het laatste oogenblik een ver
zoek van de ziekenhuisautoriteiten ingewil
ligd om een rondje over het terrein van hot
Nieuw Academisch Ziekenhuis te maken.
Natuurlijk is de terugkeer in de stad ook
door deze kleine uitbreiding van de route
eenigszins vertraagd. Doch de voornaamste
vertraging veroorzaakte toch zonder twijfel
hel wachten voor den spoorwegovergang
Toen de optocht „Het vervoer door alle
eeuwen heen" de woning van Dr. Beets op
den Witte Singel passeerde, bood deze de
familie Kegge een bloemenhulde aan. Hij
deed deze hulde vergezeld gaan van het
navolgende gedicht:
„Op den derden October 1928
vóór Witte Singel 79, woning van
A. Beets."
Dat niemand zegge,
En op mijn naam de smaadheid legge:
„De barouchette van J. A. Kegge
Is „zóó maar" aan zijn deur voorbij
gegaan."
't Mag niet gebeuren!
Dies biedt, in kleuren
En zoele geuren,
De zoon van Hildebrand zijn hulde U aan.
(get.) A. Beets.
Voorts heeft de heer Gh. van Spall bij
zijn woning op den Stationsweg het bestuur
der 3 Octobervereeniging een krans aange
boden.
Jn ons verslag verzuimden wij nog een
woord van bijzondere hulde Ie brengen aan
den adjudant Nanning van het 6e Regim.
Veldartillerie, die de leiding had van de
manschappen van zijn regiment die met
paarden aan den optocht deelnamen. Hem
komt zeker voor de groole verantwoorde
lijkheid en de vele zorgen die hij ook reeds
aan de voorbereiding van den optocht, bij
het africhten van de paarden, enz., heeft
gehad, een woord van lof toe.
Tegen halfacht trok
De Cabaret-avond
vele honderden belangstellenden naar de
Stadsgehoorzaal, waar groote zaal en foyer
volkomen waren uitverkocht De heer Max
van Gelder, uit Amsterdam, was er over
eenkomstig de traditie in geslaagd, een
voortreffelijk programma vast te stellen,
waardoor deze avond voor het dankbaar
gestemde publiek ais het ware is omgevlo
gen! Wij weten het dat niet ieder nummer
evenveel is geapprecieerd, maar smaken
verschillen nu éénmaal, en uit dat oogpunt
bezien komt den heer Van Gelder een woord
van warme waardeering toe voor de wijze
waarop hij aan ieders verlangens zooveel
mogelijk heeft weten tegemoet te komen I
Terwijl bovendien een goede „strijk" de
stemming opvoerde bracht de afwerking
van het program geen enkel hiaat; het ging
vlot en correct, zooals ook al weer de tradi
tie op dezen avond het meebrengt. Het duo
Snel en Lodewijks, gekleed „in het costuum
van de straat" zorgde in de groote zaal
voor een uitstekenden inzet door zijn vroo-
lijke liedjes met harmonica-begeleiding.
„O, Pieterncl", een loflied van Wouter
Loeb op de Hollandsche vrouwen, bracht
vanaf den aanvang enthousiasme en be
langstelling en het refrein over de vrijheid,
de liefde en de vroolijkheid heeft ten slotte
het gebouw op zijn grondvesten doen dave
ren. „Harold" vertoonde vervolgens zijn ge
dresseerde hondjes, die konden musiceeren
en dansen en springen en „zingen" en met
inderdaad zeer groote aandacht zijn ge
volgd.
De „Linkardis" jongleerden op verba
zingwekkende wijze met .ringen en fle's-
:chen en ballen; het duo Hermanos en 1
Granada demonstreerde zijn Spaansche
dansen, en telkens weer werden de arlislen
met een verdiend applaus beloond. Een
Roemeensche danstroep, die wij onlangs
nog met succes zagen optreden in het
Luxor-theater, bewees niet alleen zijn
liefde voor Terpsichore, maar verrichtte
daarnevens acrobatische toeren van zeer
zwaar gehalte en bespeelde op verdienste
lijke wijze de xylophoon. De heeren Tho
le n en Van Lier waren de vertolkers van
het levenslied en uit den bijval der volle
zaal bleek hoezeer zij favoriet waren op
dezen avond! Dit tweetal zingt werkelijk
zeer goed en het weet daarbij op welke
wijze het z'n publiek moet boeien en vast
houden lloe voortreffelijk werd de ge
schiedenis vertolkt van „De hondjes en het
been" en hoe hebben de aanwezigen daar
na geschaterd bij de uitwerking van de
wijze les: If your face wants to laugh, well:
lel it, hetgeen, vrij vertaald beteekent; Als
uw gezicht wil lachen, welnu: doe het!
Een wielrijdersnummer heeft het pro
gramma besloten, en het was van een veel
betere kwaliteit dan wij meenden te mogen
verwachten. Carlo was dc man, die op het
rijwiel zijn duizend-en-één ongelooflijk be
hendige kunsten vertoonde en Bepps was
de vrouwelijke Jackie Googan, die vanaf
het eerste moment de lachers op haar hand
had en door haar vrijheid en blijheid, door
haar jeugdige ongebondenheid en haar kwa
jongensstreken niet weinig heeft bijgedra
gen tol het succes van dit nummer, en
daarmede lot het slagen van dezen avond!
Het avondfeest.
Wie recht van lijf en leden is en daaren
boven niet opziet tegen 'een paar modder-
schoenen, die gaat, na den inwendigen
mensch versterkt te hebben met de tradio-
neele „hutspot met klapstuk", naar liet
Schuttersveld, waar het Lunapark volop
gelegenheid biedt de zuurverdiende spaar
penningen van een groot deel van de Leid
sche bevolking, kwijt te raken.
Het bestuur der 3-Oclober-verceniging
had al het mogelijke gedaan om na den
overdadig-milde regenbuien der laatste da
gen liet terrein in goede conditie te doen
verkeeren en dank zij de goede zorgen op de
enkele plaatsen, waar dit noodig bleek daar
aan besteed, was het land dan ook heel
behoorlijk.
Om halfacht zou het avondfeest begin
nen, maar reeds lang voordien trokken
honderden feestgangers in dichte drommen
vanaf Haarlemmerstraat en Breestraat in
de richting van den Stationsweg, waar men
te circa acht uur zonder dat men zich ooit
in de acrobatiek had behoeven te bekwa
men, gemakkelijk over de hoofden der com
pacte menschenmenigte den overkant had
kunnen bereiken.
Zingende en joelende, zooals de Leide
naar dat maar ééns in 't jaar pleegt te doen,
trokken lange slierten jongens en meisjes
in opperste feeststemming arm in arm naar
het feestterrein de Steenstraat af om ver
volgens al naar gelang men al dan niet
voorzien was van de bekende lange strook
der 3-Oclober-vereeniging, den Stationsweg
op te hossen dan wel rechts af den Rijns-
burgersingel op te zwenken.
Handelaren in het 3 October-artikel bij
uitnemendheid, feeststokken voor zoover
nog niet uitverkocht trachtten voor het
laatst hun waar aan den man te brengen
en slingerden zich met ware doodsverach
ting tusschen de hossende troepen om daar
uit even later eenige dunne stokjes armer,
doch eenige dubbeltjes rijker te voorschijn
te komen.
En heel den avond duurde die stroom
voort, zoodat er te langen leste op de
beide feestterreinen schier geen doorkomen
aan was.
Maar zelfs de meest opvliegende drift
kop incasseert op den herdenkingsdag van
Leiden's ontzet een gevoeligen stomp in de
lendenen of een verraderlijken schop tegen
de schenen met een beminnelijk gezicht
Hoogstens klinkt een vermanend „Kaik uit
je doppe" uit den mond van een lieftallige
Leidsche schoone of een zachtzinnig „pas
op me poote" van een schonkigen fabrieks
arbeider den bedrijver van dit kwaad, die
in de meeste gevallen zelf meer hangt dan
loopt, tegen.
De café's in de naaste omgeving van het
Schuttersveld zaten tjokvol en van alle
kanten klonken de feestklanken als in een
muzikale kaleidoscoop de voorbijgangers in
de ooren.
Op hot feestterrein zelf was het weer
volop jolijt. Men verwachtte van ons geen
opsomming van de meer dan honderdvijftig
vermakelijkheden, die den feestelingen ge
legenheid te over tot ontspanning boden.
Het was trouwens weer hetzelfde liedje
van vorige jaren: trouwtrektenten en draai
molens zonder tal, danspaleizen en Ameri-
kaansche hoepla's, schiet- en werptenten,
gebakkramen en vischhuizen, luchtschom-
mels en Sla-Jut-op-den-kop in bonte men
geling dooreen. Wie weten wilde of hij een
rijke vrouw zou trouwen, verre reizen zou
ondernemen dan wel belangrijke legaten in
ontvangst zou hebben te nemen van arm-
gewaande familieleden, kon eveneens zijn
nieuwsgierigheid bevredigen, want waar
zegsters waren er bij dozijnen.
En natuurlijk ontbraken ook de raritei
ten als de poolvossen uit China, vijfkoppige
koeien en kalveren met duizendpoot-allures
niet op het appèl.
In „Zomerzorg" blies de muziekkapel
..Excelsior" haar vroolijkste wijsjes en
rondom de muziektent op het gereserveer
de veld. waarin Geyp en zijn mannen van
het Stedelijk Muziekkorps als vanouds
3—2
