Bij Scheren
PUROL
69s!e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 30 Jnni 1928
Derde Blad
No. 20949
HO Buitenl. Weekoverzicht
UIT RUSLAND.
Londensch Aanteekenboek.
RECHTZAKEN.
Een tijd van crises en
politieken strijd.
Hoewel we officieel zomer hebben, d.w.z,
jsen periode van gewoonlijk politieke rust,
is het momenteel in de politiek niet bepaald
rustig. Integendeel, we maken weer eens
door een tijd van crises in de meest ver-
toh ill-end e landen.
Weliswaar zijn onze Oostelijke naburen
weer een ministerie rijk, doch dit is er dan
ook een na. Het is niet meer dan een
overgangskabinet van korten duur. Tot
tweemaal toe heeft Herman Muller een
echec geleden. Eerst zette de Duitsche
Volkspartij hem den voet dwars, daarna
het Centrum. De Duitsche Volkspartij deed
de groote Coalitie mislukken door het vast
houden aan diverse eischen en toen Muller
op raad van Streeemann een ministerie van
persoonlijkheden wilde vormen, buiten de
partijen rechtstreeks om, toen wierp het
Centrum roet in 't etenvoor zich eischend
een „persoonlijkheid" op een der belang
rijkste posten, waarvoor Financiën zelfs
niet in aanmerking kwam. En dit nog wel
voor oud-rijkskanselier Wirth, die nog pas
geleden heette te hebben afgedaan Toen
scheen Muller vastgcloopen, doch Hilfer-
dring, zijn partijgenoot, bracht hem weer
vlot en deed aan de hand het middel, dat
de uitweg zou blijken te zijneen over
gangskabinet, waaraan het leven uiterlijk
tot October zal zijn gegeven. De leider van
het Centrum bezet twee ondergeschikte
posten, de overige zijn verdeeld over socia
listen, democraten en Duitsche Volkspartij.
Speciaal de democraten hebben thans meer,
dan hun toekomt en zullen straks weer moe
ten wijken
Duitschland heeft dus een kabinet, maar
een, waarvan de duur eenige maanden is.
Reeds bij de geboorte zal als het ware aan
zijn dood worden gewerkt, een proces, dat
al verder en verder zal gaan. Dat van dit
ministerie m.a.w. niets is te verwachten,
spreekt van zelf. Het zal zoo ongeveer zich
onledig moeten houden met het afdoen der
loopende zaken. Meer niet. De crisis is
hiermee niet opgelost.
In Frankrijk heeft Poincaré zijn levens
werk aan de stabilisatie van den franc
zal voor eeuwig* zijn naam zijn verbonden
zien voltrekken met benijdenswaardige
meerderheid. Doch thans beginnen de moei
lijkheden zich meer en meer op te stapelen.
De Elzasser kwestie is bezig Poincaré te on
dermijnen, trots zijn overwinning in de
Kamer in deze materie. Of Poincaré niet
alleen voor zich zelf doch ook voor Frank
rijk niet al te halstarrig blijft weigeren om
zich plooibaar te toonen, zal de historie moe
ten beoordeelen, doch alle symptomen wij-
Een er thans op, dat he<t antwoord in be
vestigenden zin zal moeten uitvallen. Liefde
van den Elzas voor Frankrijk en zulke niet
tastbare doch daarom met waardelooze
dingen doen reeds opgeld in debat en gepo-
lemiseer. En dat zijn gevaarlijke verschijn
selen
Onschuldig is de crisis geweest., door
Frankrijk's bondgenoot Polen doorgemaakt;
in een oogwenk en op het onverwachts.
Het kabinet Pilsudski heeft daar plaats
gemaakt voor een kabinet Bartel, waarin
Pilsudski niettemin nog den toon aangeeft.
De Poolsche maarschalk kon echter de be
riommeringen van het premierschap niet
meer dragen en vandaar dat wisselen met
Bartel, die reeds vice-premier was.
Bartel.
Veranderen zal er niets. Waar echter
zoowel Pilsudski als Bartel een zwakke ge
zondheid hebben en de strijd tusschen re
geering en parlement nog altijd onvermin
derd voortduurt, kan op deze onschuldige
crisis wel eens spoedig een gevaarlijker
volgen.
Zooals Zuid-Slavië doormaakt als gevolg
van de moordpartij in de Skoepsjtina. Wel
is daar het kabinet nog aan, doch inwendig
heerscht er de crisis. De bemoeiingen van
koning Alexander hebben in zooverre suc
ces gehad, dat de gewonde Kroaten-leider
Stefan Raditsj zich nog voor de eenheid
uitspreekt van het koninkrijk der Serven.
Kroaten en Slovenen en daarmede is thans
al veel gewonnen Moeilijk, uiterst moeilijk
zal het echter zijn, om een ministerie te
vormen, dat, al is het ook maar in hoofd
zaak, alle partijen bevredigt. Of de koning
ook daarin zal slagen
Van Zuid-Slavië naar Griekenland is
slechts één pas Ook daar een regeerings-
crisis, doordat Venizelos opnieuw heeft in
gegrepen en wel speciaal op f nancieel ge
bied. Wederom is het kabinet-Zaïmis heen
gegaan, voor de tweede maal in heel kor
ten tijd en nu vermoedelijk vooreerst voor
goed. Denkelijk za! de Cretenzer zelf nn
het bewind in handen nemen en er des
noods een Kamerontbinding met nieuwe
verkiezingen aan wagen. Alleen is de kans
groot, dat de oude strijd monarchie of repu
bliek, dan in volLe scherpte zal herleven,
hetgeen voor het nieuwe Hellas, dat de
politieke allures van oud-Hellas nog maar
al te zeer vertoont, niet zonder gevaar is.
Steken we hierop de Middellandsche Zee
over, dan treffen we een crisis in het land
van den Nijl en van de pyramiden. Daar
is voorgevallen, hetgeen hooge uitzondering
is: het naar huis zenden van het kabinet-
Nahas pasja door den koning. Aanleiding
daartoe schijnt gegeven te hebben het feit,
dat de premier gecompromitteerd was door
een optreden ten bate van een voor krank
zinnig verklaarden prins. Fen nieuw kabinet
is reeds gevormd, maar sterk schijnt dit
niet te staan, gelet op het verdagen van
het parlement!
Men ziet: overal strijd in de politieke
arena en om te besluiten in de Ver-
eenigde Staten zal deze thans met volle
kracht worden ingezet, nu Democraten zoo
wel als Republikeinen hun candidaat voor
het presidentschap hebben aangewezen.
Beide partijen hebben een uiterst populair
figuur naar voren geschoven, zoodat over
den uitslag weinig is te zeggen. De Repu
blikeinen hebben in Hoover een persoon,
die spreekt tot het Amerikaansche volk,
doch de Democraten in Al Smith vooral
niet minder en waar Smith vermoedelijk
beschikt over het machtige New-York, be
looft de kamp zeer spannend te worden.
Tot November zal deze strijd duren, dan
valt de beslissing.
RECLAME.
péén Pijn en naschrijnen of stukgaan
der hnid, indien men vóór het inzeepen
de baardoppervlakte inwrijft met
Doos 30, Tnbe 80 ct.
HET OORLOGSSPOOR IN HET OOSTEN.
(Nadruk verboden.)
Een jaar geleden, toen de strijd tusschen
Stalin en Trotzki steeds feller werd en
velen in Ruslang nog geloofden aan de
mogelijkheid van een overwinning van den
„mislukten Napoleon", zooals Trotzki te
genwoordig algemeen genoemd wordt, lan
ceerde Stalin het gerucht van een nade
renden oorlog Zijn agenten verkondigden
overal in het land, dat Rusland aan den
vooravond van een vreeselijken oorlog
stond, dat de kapitalistische landen een
machtig bondgenootschap smeedden om de
Sovjet-Unie te overvallen. Er ontstond een
paniek. Overal verdrongen zich de men-
schen voor de levensmiddelen-winkels; er
werden groote voorraden levensmiddelen
opgeslagenwie geld had, kocht alleg wat
hij maar krijgen kon. Het is niet met ze
kerheid te zeggen, in hoeverre Stalin c.s.
werkelijk geloofden, dat de Sovjet-Unie
met een oorlog bedreigd werd, maar dat
zij de oorlogspaniek op een meesterlijke
wijze uitgebuit hebben om de oppositie te
vernietigen, is algemeen bekend.
Na de verplettering der oppositie ver
dween voor de „Stalinsen" de aanleiding
voor de verspreiding van dc geruchten over
den a.s. oorlog. Integendeel, zij hadden
er belang bij. dat de paniekstemming zou
verdwijnen. Het platteland, dat in voort-
durenden angst leeft voor een nieuwen
oorlog en de vreeselijke ontberingen, die
er het onvermijdelijke gevolg van zijn,
verkoopt, sinds de agenten van Stalin
vertelden, dat een oorlog elk oogenblik
kan uitbreken weinig graan aan de Sov
jet-regeering. Elke boer wil een graanvoor
raad hebben, groot genoeg om zich door
den ergsten tijd heen te slaan. Dat was
een van de oorzaken, die tot de volkomen
mislukking van de graan-campagne hebben
geleid, en de mislukking van de graan-
campagne heeft de Sovjebregeering voor
onoverwinnelijke moeilijkheden geplaatst.
De Russische boer is traag en neemt niet
gauw iets aan, maar heeft bij hem een ge
dachte post gevat, dan houdt hij er aan
vast. Zoo konden de bolsjewiki de geesten,
die zij wakkeT hadden gemaakt, Diet meer
meester worden.
Trouwens, ook de bolsjewiki, zelfs de
leiders, zijn het slachtoffer geworden van
de paniek, die zij zelf veroorzaakt hadden.
Zij hebben zoolang over den a.s. oorlog ge
sproken, hebbeD dit met zooveel overtui
ging en pathos gedaan, dat zij er langza
merhand zelf aan begonnen te gelooveD.
En naarmate de binnenlandsche toestand
van de Sovjet-Unie slechter werd, naarmate
de crisis, die Rusland du doormaakt, aan
hevigheid wint, wordt de overtuiging, dat
een oorlog op komst ^s, steeds sterker.
Langzamerhand is het een soort psychose
geworden. Wie zich den toestand in de
hoofdsteden van de groote Europeesche
mogendheden vóór den wereldoorlog her
innert, wie zich nog herinnert, welk een
geestesgesteldheid toen in Berlijn, Parijs,
Weenen en Petersburg heerschte, kan ook
begrijpen, wat er nu in Rusland gaamle
is. Het bewustzijn, dat de toestand wanho
pig is, dat het op deze wijze niet langer
kan voortduren, dat er iets gebeuren moet,
dat de lucht zou zuiveren, dat den knoop
der tegenwoordige moeilijkheden zou door
hakken dat alles dwingt vele bolsjewisti
sche leiders den oorlog als een uitkomst te
beschouwen. Een andere groep bolsjewisti
sche leiders ziet, dat de NEP op een mis
lukking is uitgeloopen, en hoopt, dat een
oorlog Stalin c.s. in staat zou stellen de
toestanden van het tijdperk vaü het „mi
litaire communisme" te herstellen, terug
te keeren tot dien ..gulden tijd", toen de
communistische partij nog de absolute
heerscheres over 't leven en de have van
eiken burger was, toen de requisities, de
plunderingen enz. een gewoon verschijnsel
waren.
Toen Stalin zelf, de ongekroonde heer-
scher van het onmetelijke land, over het
vraagstuk van oorlog en vrede denkt, is
niet met absolute zekerheid te zeggen. De
opvolger van Lenin is te voorzichtig om
zich bloot te geven, om de puntjes op ae
i's te zetten. Hij heeft echter in zijn laatste
redevoeringen in antwoord op hem gestel
de vragen verklaringen afgelegd, die ons
in staat stellen zijn opvattingen te leeren
kennen. In een redevoering verklaarde Sta.
lin, dat de bolsjewiki niets meer door con
cessies kunnen bereiken, dat het nu niet
meer om kleinigheden gaat, dat de vijan
den van de bolsjewiki geen genoegen meer
zouden nemen met het herstel van de NEP,
dat zij de afschaffing van het Sovjet-regime
eischen. Stalin ziet daarom geen ander
middel dan op den weg voort te schrijden,
dien hij ingeslagen heeft. Dat. deze weg tot
een oorlog moet leiden, heeft Stalin reeds
herhaaldelijk erkend. De verleiding door
een oorlog den knoop door te hakken wordt
voor Stalin c.s. des te grooter, wijl zij over
tuigd zijn, dat Rusland niet alleen in staat
is een aanvaller terug te werpen, maar ook
tot den aanval over te gaan en het kapita
lisme te vernietigen. De overtuiging, dat
een nieuwe wereldoorlog onvermijdelijk tot
een ineenstorting van het kapitalisme zal
moeten leiden, dat een dergelijke oorlog
in geheel Europa, zoo niet in de gehecle
wereld, den communisten de heerschappij
zal geven, dat dan de zoo begeerde we
reldrevolutie zal uitbreken, is nu in Rus
land sterker dan ooit .Er heerscht onder
de bolsjewistische leiders eeD geestesge
steldheid, die hen tot daden kan leiden,
waarvan de gevolgen niet te overzien zijn.
Hoe groot de verblindheid der bolsjewiki
(evenals vóór 1914 die der Pruisische jon
kers) is, kan de lezer uit het volgende feit
zien. Zij zijn niet alleen overtuigd, dat een
oorlog tegen de Sovjet-Unie tot een opstand
van de arbeiders in het vijandelijke land
zal leiden, dat de communistische partijen
in alle kapitalistische landen een revolutie
zullen verwekken, zij gelooven ook, dat ver
schillende kapitalistische landen partij zul
len trekken voor de Sovjet-Unie en tegen
de overige kapitalistische landen.
Sterker: zij rekenen er op, dat die kapi
talistische bondgenooten van de bolsjewiki
de machtigste mogendheden der wereld
zullen zijn. En als de lezer denkt, dat de
bolsjewiki daarbij Duitschland op het oog
hebben (dat Duitschland, in geval van een
oorlog tusschen Rusland en Polen, partij zal
kiezen voor Rusland, is aannemelijk, zelfs
zeer waarschijnlijk), vergist hij zich. De
bolsjewiki zijn overtuigd, dat de belangrijk
ste bondgenoot van de Sovjet-Unie in den
strijd tegen de kapitalistische landen
Amerika zal zijn. En ofschoon de Ver.
Staten hardnekkig weigeTen de Sovjet-
regeering te erkennen, ofschoon de Ameri
kanen met de bolsjewiki zelfs geen handels
verdrag willen sluiten, gelooven de bolsje
wiki steevast, dat de Vereenigde Staten hun
de milliarden zullen verstrekken, welke de
„uitgeknepen citroen" (zoo noemen de1 bols
jewiki nu Duitschland) niet in slaat is te
fournecren. Dezelfde Vereenigde Staten, het
machtigste bolwerk van het kapitalisme,
zuilen, volgens de overtuiging der bolsjewiki
hun lot vastkoppelen aan dat van de fail
liete Sovjetunie, zullen het Roode Leger
s;eunen door zijn legers. En wanneer fte aan
de mogelijkheid van een dergelijk tegen
natuurlijk bondgenootschap twijfelt, dan
zeggen de bolsjewistische politici: „Maar
alleen een met blindheid geslagene riet niet,
dat de wereld aan den vooravond van een
geweldige botsing tusschen Engeland en
Amerika staat!"
Deze geestesgesteldheid, deze phantas-
tische verwachtingen hebben zeer vèr-
strekende gevolgen. Zij verlammen den wil
om al het mogelijke te doen om een oorlog
te vermijden, zij scheppen een bodem,
waarop de oorlogsgezindheid welig kan
tieren. Deze' stemming is des te gevaarlijker,
wijl Rusland inderdaad door verschillende
mogendheden bedreigd wordt, wijl het ge
vaar, dat verschillende mogendheden Rus
land zullen aanvallen en het verscheuren,
lang niet denkbeeldig is. De groote mogend
heden, vooral Engeland, zijn beu van het
voortdurende kuipen der bolsjewiki, van
hun samenzweringen in Europa en de kolo
nies. Het geduld van Engeland is op een al
te sterke proef gesteld. Het eenheidsfront
van de kapitalistische landen, waarover de
bolsjewiki jarenlang van de daken hebben
geroepen, en dat toen alleen in hun verhit
brein bestond, wordt nu langzamerhand
werkelijkheid. De laatste diplomatieke stap
pen van de Engelsche regeermg wijzen er
op, dat men te' Londen een coalitie tegen de
bolsjewiki voorbereidt. Het gevaar van een
nieuwen grooten oorlog wordt daardoor veel
grooter dan men in West-Europa, vooral in
Nederland, denkt. Hierover zal ik een
anderen keeT uitvoeriger schrijven.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
HET PAARD IN DE GLORIE.
Wanneer zooals nu het getij van
het Londensche seizoen hoog is, dan viert
het paard plus nobile conquete de
l'homrae zijn oude glorie. Machines mo
gen vele paarden van de straten hebben
verdreven, maar ze hebben ruiterschap niet
verbannen uit 't hart van Engeland en uit
den zomertijd van dit land.
In den herfst, meer precies in November,
is er in het groote gebouw Olympia veel te
doen over paardenkrachten. Maar in Juni
is alleen het paard er in tel. Het bloed der
raspaarden zij zijn immers volbloeden
is er overvloediger dan de benzine, die
in deze dagen slechts een middel wordt om
de verschillende tempels, waarin het paard
wordt geeerd. te naderen. Die tempels zijn
nu vol bedevaartgangers, vol adoratie voor
't edele ras Zadelleer en tuigleer geuren er.
Verleden week was het Richmond, het
groote jaarlijksche concours van Richmond;
en nu zijn het Ascot en Olympia. En den
heelen zomer door zal 't platteland vol zijn
van vertooningen met de paarden, ploeg
paarden en boerepaarden op hun mooist,
voor opgepoetste karren en sjeezen. in be-
vlagde gronden, waar de zakelijkheid van
dagelijksch bedrijf met de paarden voor
eens wordt omgezet in opgewekte hulde en
feestelijkheid, met het nobele dier als doel
en eerste attractie.
Het paard is nu van het land en het
leger. Op het land zal het wel het langst
stand houden als schoone overbodigheid. In
het leger heeft „mechanisatie" 't nacht-
merrielijk woord van onzen tijd reeds
vele glanzende paardenflanken, trillend van
leven, doen verdwijnen. Maar ook daar
achten de vereerders van het dier er zoo
veel karakteristieke en eervolle en liefde
kweekende eigenschappen aan verbonden,
dat zij het niet licht, misschien nimmer, in
den steek zullen laten. De „Horse Show"
van Olympia getuigt er van. In een enkel
nummer van de vertooningen getuigt deze
jaarlijksche gebeurtenis ook dat de schoone
traditie van het paard stand moet houden
tegen de meest fnuikende nieuwe machten.
Dat nummer wordt gegeven door ruiters en
paarden van de beroemde Spaansche rij
school in Weenen. Ik moet er een paar
woorden aan wijden. Want ik heb persoon
lijk kunnen ervaren, bijna tien jaar gele
den, hoe aristocratische traditie in Weenen
standhield in de jammerlijksle tijden. Wee
nen heeft zijn volbloeden van Arabischen
stam bewaard sedert 1735, toen de ver
maarde stal ontstond. De ruiters uit die
stad, die voor het eerst naar de Horse Show
van Londen zijn gekomen, verschijnen hier
in de traditioneele uniformen en doen toe
ren met hun prachtige paarden, die nu
zoo niet even oud even overbodig zijn
als de steekspelen der middeneeuwsche
ridders. De oefening van man en dier voor
dit Spaansche School-rijden, het summum
van beheerschtheid en tucht, eischt uiter
aard machtig veel tijd. En toch, toen Wee
nen tien jaar geleden de stad van jammer
en ellende werd, slaagde het er niettemin
in dit laatste overblijfsel van de oude rid
derlijkheid te bewaren. De stad van leed
en ontbering hield haar staatsopera en haar
schouwburg en ze kon ook in al haar le
vensnood en in dat moeilijk proces, dat in
Oostenrijk een nieuw en doelmatig demo
cratisch bestuur moest stichten, den keizer
lijken stal evenmin vergeten als de wals en
de operette. De vertooningen der Weensche
ruiters leeren ons, dat ook een natie, die
haar vorst den bons heeft gegeven, een nis
bewaart voor dat voorname ruiterschap en
voor dat nobele paard, die altijd deel zijn
geweest van vorstelijken praal en koninklijk
of keizerlijk spel en militaire ontspanning.
Ik heb een paar malen het woord „over
bodigheid" gebruikt.. Het gebruik wa9 juist
naar den maatstaf alleen van de beslaande
maatschappelijke waarden. De volbloed zelf
i3 zoo gemeten een paard, dat lang heeft
opgehouden zijn haver te verdienen. Maar
zoo strikt zakelijk kunt ge niet van opvat
ting zijn of een Horse Show als die van
Olympia zal u leeren dat nuttelooze zaken
onmiskenbaar nut krijgen, wanneer ze be
wonderenswaardig zijn in hetgeen ze doen
en schoon van aanblik. Ze zijn de kunst
die het leven kleur heeft. En hoe eentoniger
het bestaan wordt, hoe geestdriftiger wij
zullen opgaan naar zulke schoone overbodig
heden als een Horse Show in Olympia of
een renfeest-tuinfeest-modefeest in Ascot.
Een vliegveld bij het huis.
Op een huizen-tentoonstelling, onlangs,
kon men inzendingen zien, die rekening
hielden met een vliegtoekomst, waarin het
eigen vliegtuig en eigen landingsgrond
dienst deden. In Engeland schijnt men zulk
een toekomst al zoo nabij te achten, dat er
maatregelen voor moeten worden genomen.
Het vliegtuig is nog een uiterst duur ver
voermiddel in een land, waar de afstanden
betrekkelijk klein en waar verbindingen
langs weg en spoorweg goed zijn. Deze
overweging schijnt intusschen voor eenige
menschen hier geen belemmering te zijn.
Er zijn teekenen merkbaar, dat plezièr- zoo
wel als zakenreizigers meer en meer aan
de mogelijkheden van de luchtbaan denken.
Het treffendste teeken is wel, dat de be
kende Automobile Association reeds bezig
is gegeven te verzamelen voor een lucht-
vaartafdeeling, die vroeg of laat deel zal
uitmaken van haar organisatie. Dit is waar
schijnlijk geschied op de praktische leus:
beter vroeg dan laat Zulk een afdeeling
van de A. A. zou dus de belangen dienen
van den particulieren vlieger, zooals de
A. A. thans de belangen van den particulie
ren automobilist behartigt.
Eenige uitzonderlijke menschen in Brit-
lannië, ruim met aardsche goederen geze
gend. houden reeds sedert eenigen tijd avia-
tische partijen. De gasten van een thee- of
dincTpartijtje komen per vliegtuig aan. Het
huis van den gastheer of de gastvrouw is
natuurlijk een groot landhuis, dat in zijn
omliggende gronden landingsgelegenheid
evenals verlrekgelegenheid verschaft. In een
geval, dat zich onlangs heeft voorgedaan,
gingen alle gasten na afloop van de thee
„op de vlucht" in hun eigen vliegtuigen en
zat het gezelschap, dat een paar uur tevoren
in het landhuis thee had gedronken, later
een paar honderd kilometers verder, geza
menlijk aan tafel in een hotel van een zee
badplaats.
Wanneer zich zulke gevallen voordoen
dan wordt het begrijpelijk dat een toeristi
sche organisatie ais de A. A. begint te over-
wegen hoe hij deze even luchtig als voort
varende menschen kan dienenen hen
inlijven in haar ledental. Men mag zich
al met redelijkheid afvragen of openbare
lichamen het voorbeeld niet moeten volgen.
De' luchtmannen en -vrouwen van de toe
komst zullen alleen die steden en dorpen
bezoeken, die toegerust zijn voor hun aan
komst uil de lucht.
Sleepwerk.
De' Britten erkennen graag dal Neder
landers onovertroffen specialisten zijn op het
gebied van zeesleep-werk. Het werd dan ook
vanzelfsprekend geacht dat de vier Neder-
landsche zeesleepbooten, de Zwarte Zee. de
Roode Zee, de Indus en de Schelde op Don
derdag 21 Juni het middenstuk van het
drijvend dok der marine, voor Singapore
bestemd, op sleeptouw ramen en het de
Tyne uitbrachten, de eerste kleine karwei
(ofschoon niet zoo klein) van een onder
neming die het sleepsluk 8500 miil ov€T zee
naar Singapore moet brengen. De uittocht
werd toegejuicht door toeschouwers, die aan
weerskanten van de riviermonding het
schouwspel gadesloegen; en de booten floten
de flotille goede reis toe. in antwoord op de
afsoheidsfluit der sleepbooten.
De firma Smit onderneemt met dezen
sleeptocht geenszins haar zwaarste weïk.
Ze hoeft in den loop van jaren al meer dan
vijflig dokken naar hun bestemming ge
sleept. Er waren er bij van meer dan veer
tigduizend ton. Het sleepgewieht van dit
middenstuk van het Singapore-dok i9 12350
ton. De volgende week vertrekken vier
andere 9leepbooton van de firma met het
andere stuk. De gemiddelde snelheid van
deze sleeptochten is drie mijl per uur en de
verwachting is dat het dok voor het einde
van November zijn bestemming zal hebben
bereikt. De tweede sleep is lichter en zal.
naar men hoopt, den eersten bij Suez hpbben
ingehaald. De reis gaat via Gibraltar. Malta,
het Suezkanaal, Aden en Colombo.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
begrafenissen Tel. S6l
auto-transport
16. crematie
4762
DE VEENDAMMER HYPOTHEEKBANK.
De eisch tegen verdachten.
Gisteren, op den tienden dag van het
Veendammer strafproces, was er in de recht
zaal van de Amsterdamsche Rechtbank een
belangstelling als nimmer te voren.
Te halfdne. ving het O. M., mr. D. Rci-
lingh Dzn zijn requisitoir aan.
Hij stelde de vraag voorop: Zijn de ver
dachten te kwader trouw geweest? Bij de
bespreking daarvan wenschte spr. zich
eerst tot de beide verdachten Woltman te
bepalen Hij bracht daarbij naar voren hoe
door de Veendammer onder de directie
dezer heeren een hoogst verkeerde lee-
ningspoliliek is,,gevolgd Spr. bracht in ver
band hiermede de handelingen van get. Kok
ter sprake, die. naar hij zeide, steeds „voor
eigen parochie heeft gepreekt" Spr. was het
volkomen eens met den deskundige mr. Van
Nierop dat in de jaren 1923. 1924, 1925 en
1926 door de Veendammer een leenings-
poliliek i9 gevoerd, die niet door den beu
gel kon.
Het verleunen van de hoogst onverant
woordelijke hypotheken komt hoofdzakelijk
voor rekening van vader Woltman. aldus do
officier. De zoon van Woltman deed hoogst
onbehoorlijke uitgaven.
Om aan te toonen in hoever de Wollmans
te kwader trouw waren en zij de weten
schap hadden door hun handelingen hun
crediteuren te benadeelen. wees spr. op do
eerste onderhandelingen met Sedeyn. waar
bij niet is gesproken over tegenprestaties
voor de betaling in activa.
Uit deze onderhandelingen is ook geble
ken. dat men het eens was geworden over
den verkoop der Veendammer voor een mil-
lioen in contanten en één millioen in activa,
maar het wachten was op het mjllioen cash.
De Woltmans wisten, dat de promotor
van den onderhandelaar niet gunstig bekend
stond en dat ook de ingewonnen informatie
omtrent den gpldschieter v d Toorn liet
dcorschpmerên, dat deze niet de man was
die goed was voor millioenen.
Bij de onderhandelingen met de verdach
ten Woltman hebben dezen zeer wel kun
nen weten, dat Liebermann niet over de
millioenen beschikle. De officier ken
schetste de eerst gesloten contracten als
schijncontracten, aangegaan om den ruil
aandeelpn tegen activa, te bemantelen.
Er was geen tegenprestatie en uit alles
blijkt, dat verd Woltman Sr. vooral zich
niet geïnteresseerd heeft inzake de belan
gen van de Veendammer.
Hierna ging 9pr. over tot een bespreking
van den prijs der aandeelen en concludeer
de. dat van een reëelen koopprijs geen
sprake is geweest Uit de andere gestes bij
de overdracht is duidelijk gebleken dat de
verdachten Woltman niet de minste reke
ning hebben gehouden met de belangen der
pandbriefhouders
Spr. kwam vervolgens tot de bekende
kwestie van de Atlas, over welker oprich
ting niets zekers is geweest.
Mr. Reilingh zette uiteen, dat de pand
briefschuld gedekt moest blijven door vol
doende zekerheid. Dit hadden de Wolt
mans, als directeuren eener hypotheekbank
moeten weten.
Niettemin dedm zij telkens handelingen
van onttrekking waarvan zij moesten we
ten. dat ze ongeoorloofd waren.
De geste van vader Woltman in de zaak
van de Middenstands-hvpotheekbank wijst
ook op diens kwade trouw.
Trouwens uit al de daden van de Wolt
mans volgt duidelijk de kwade trouw der
verdachten en de wetenschap van benadee-
ling hunner crediteuren.
Een beroep op hun advocaten moet ver
worpen worden, in de eerste plaats omdat
zij. de verdachten, beter dan hun raadslie
den, den toestand van het hvpo'hpekbank-
bedrijf kenden en in de tweede plaats om
dat de advocaten die met partijen hebben
onderhandeld met het doel aan de Rank de
zakelijke zekerheid te onttrekken gepn
raadslieden ziin maar eigenlijk medeplich
tigen aan ongeoorloofde handelingen.
Deze advocaten hebben in overleg met de
