doodt
insecten
HET MYSTERIE
H BELVOIR-MANSIONS.
pJaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 9 Juni 1928
Derde Blad
No. 20931
Buitenl. Weekoverzicht
LONDENSCHE BRIEVEN.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
FEUILLETON.
Enropa midden in de politiek
Van 't Chineesche oorlogsterreuL
Ten week, voor politici om te smullen,
achter eens. Een gTOote redevoering van
ifcstolini, de regeeringsverklaring van het
j.uve kabinet-Poincaré, de Volken bonds
rad in 50e zitting bijeen. Het kan er mee
El duce heeft zich in zijn jongste rede,
bijkans twee uren duurde, heel kalm
rustig gehouden en bijkans niet gewerkt
- den fascistischen donder en bliksem,
»ils we dat den laatsten tijd gewoon
tiren. Precies heeft hij geschilderd de ver
ding van Italië tot de diverse andere
eden. tot den Volkenbond en tot de ont
lening. Wat het eerste betreft, moest
passage ten aanzien van Zuid-Slavië na-
r.rüik de meeste aandacht tot zich trek-
Doch zoowaar, ook hier groote beza-
bibeid en zelfs de verklaring, dat de
«gste incidenten als gesloten kunnen wor-
beschouwd, dank zij Zuid-Slavië's fce-
{fd en tegemoetkomend antwoord op de
iansche nota.
Het dreigendst, althans in de gevolgen,
de duce misschien wel waar hij ver-
urde, dat Italië veel voor ontwapening
rrl-de. doch aanspraak maakt op een be-
icemng, gelijkstaande met die der zwaarst
apende mogendheid in Europa. Dat zou
isch imimers sléchts beteekenen, dat
ontwapening niets terecht zal komen,
de bewapening toch geregeld zou moe-
worden naar grootte van 't land, dicht-
van bevolking etc. Italië's eisch goort
systeem bij voorbaat al omver...
Het nieuwe kabinet-Poincaré nieuw
een in zoover als het een uitvloeisel is
jongste verkiezingen, want uitgezon-
Loucheur is het gelijk aan het vorige
heeft 'bij de entree voor het parlement
inig nieuws gebracht. Anders was ook
te verwachten. Hoofdzaak is en blijft
ierstel van den franc en daarop zal in
eerste plaats worden gelet. Uit den aard
raak kon Poincaré nog geen program
stabilisatie der Fransche munteenheid
leggen, al is het 't einddoel. Ook ove-
sisgeen nieuwe gezichtspunten. Het oti t-
de program kwam nu eens bij rechts
een6 bij links in het gevlei en vindt
ïom nogal instemming. Alleen tegen de
snuuisten wordt uiterst scherp stelling
wragn. Rechts is feitelijk wat ontstemd,
rist' de regeering de herkiezing van
isson tot Kamervoorzitter heeft bevor-
maar deze radicaal-socialist, heeft zich
plaats waardig gekeurd, zoodat die
temming wel Diet te lang zal duren.
Bouisson.
eerste vuurdoop zal het Fransche
~t ongetwijfeld te doorstaan hebben
behandeling der motie-Walter tot het
nen van amnestie aan de Elzasner
tiomisten. Dat zal volgende week wel
hebben
Volkenbondsraad heeft reeds twee
kwesties afgehandeld. Tenminste a!s
men het eigenlijk afhandelen mag noe
men N.l. de kwestie Polen-Lithauen en
die van St. Gotthardt. In beide heeft onze
minister van buitenl. zaken een voorname
rol gespeeld als rapporteur en van beide
heeft hij weinig pleizier beleefd. Polen en
Lithauen staan nog altijd oven ver van
elkaar als altijd, misschien zelfs nog wel
verder als gevolg van Lithauen's uitroepen
van Wilna als hoofdstad. Zeer duidelijk
heeft Woldemaras, de machthebber in Li
thauen, daardoor nog eens gedemonstreerd,
hoe alles draait om Wilna en de opmerking
van den Pool Zaleski, dat, waar Wilna
maar aan één, niet aan twee kan toebehoo-
ren, Lithauen elk vergelijk onmogelijk
maakt, is juist-. Op zich zelf althans. Over
de vraag, aan wie Wilna rechtens toekomt,
zou nog heel wat te zeggen zijnIn den
V.olkenbondsraad heeft Woldemaras heel
wat te hooren gekregen over zijn manier
van optreden. Of dit zijn houding zal wijzi
gen, zoodat jhr. Beelaerts in September
een gunstiger rapport, zal kunnen uitbren
gen 1 Deze kwestie is toch tenslotte tot
volgende zitting verschoven. Over afdoen
gesproken
Had Lithauen onder de groote mogend
heden een oprechte vriend gehad, dan zou
het waarschijnlijk heel anders zijn geloopen.
Dat ziet men aan de fatsoenlijk© beerra-
fenis van het St. Gotthardt-incident. Had
Hongarije Italië niet achter zich gehad, dan
was het ongetwijfeld anders verloopen.
De Kleine Entente met Frankrijk hadden
Hongarije gaarne een ernstige reprimande
zien toegewezen, doch Italië wilde over de
herkomst der machine-geweer-onderdeelen
niets loslaten, al waren ze uit Italië afkom
stig en Italië heeft, in de Kleine Entente
ook eenigen steun. Gevolg, dat onze minis
ter van buitenl. zaken als rapporteur een
zeer kleurloos rapport moest uitbrengen,
waarop totaal geen vat was en daarmee
was de kwestie voor goed in den doofpot,
op voor Hongarije bevredigende wijze.
Toch over Hongarije sprekende, ongetwij
feld gold een uitlating van Mussolini, dat
verdragen niet eeuwig kunnen duren, het
vredesverdrag, waarbij Hongarije zoozeer
is gekortwiekt en waartegen thans zoo hevig
wordt geopponeerd.
Na dit politieke praatje willen we nog
even ons wenden naar het Chineesche oor-
logstcrrcin. Daar heeft Tsjang-tso-lin, zoo
als langzamerhand te voorzien was, den
strijd verloren. Peking is ontruimd en de
hcorscher van Mandsjoerije heeft zich naar
zijn gebied teruggetrokken.
Tsjang-tso-lin.
Op de thuisreis is echter een aanslag op
zijn trein gedaan, waarbij Tsjang-tso-lin in
ieder geval ernstig is gewond. De bericn-
ten van zijn overlijden zijn onjuist. Of deze
heerscher het echter halen zal, is nog niet
zeker.
Met den intocht der Zuidelijken in Peking
gaat het nog niet hard. Of dit al op on-
eenigheid onder de overwinnaars wijst 1
-a-
Van onzen Londenschen Correspondent.
Londen, 31 Mei 1928.
Een rechter als medisch advisenr.
De rechters hier houden zich niet altijd
strikt aan de uitoefening van hun beroep.
Dat wil zeggen, zij maken er een gewoonte
van in straf- of andere zaken opmerkingen
ten beste te geven, die buiten de zaak om
gaan en deswege ook niet ter zake dienen.
De rechtbankverslaggevers azen op zulke
uitlatingenen vaak moet men zich afvra
gen of zij niet uitsluitend voor dat doel in
de persbanken der tempels van Justitia aan
wezig zijn. Tenslotte zijn er maar weinig
processen die de algemeen© belangstelling
kunnen gaande maken. En reeksen recht
bankverslagen bestaan uit een paar regels
die een wijzen rechterlijken zet bevatten.
Het is wijsheid of moppigherid. Eenige
heeren willen den indruk geven dat zij zoo
zeer door rechtsstudie in beslag worden ge
nomen, dat zij geen aandacht kunnen schen
ken aan het le*ven der gemeenschap. Zij
doen het voorkomen dat zij den zin van
populaire uitdrukkingen niet kennen en
vragen b.v. wanneer de gelegenheid zich
aanbiedt: Wie is Charley Chaplin of: Wat
voor een man is die mr. Bernard Shaw 1
De oud-rechter Darling wiens heengaan
de mannen van de pers moeten hebben be
treurd aangezien er altijd zooveel moppige
„copy" in hem was is misschien het pro
totype van de soort. Maar de zelfgenoeg
zaamheid van zijn optreden moest voor het
nadenkend deel der gemeenschap wat hin
derlijk zijn. Trouwens de gewoonte, hoe ze
zich ook openbaart, doet in het algemeen
wat afbreuk aan het decorum van een func
tie, die niet ernstig genoeg kan worden op
gevat.
Dat wil weer niet zeggen dat ontspanning
van de stijve atmosfeer van een rechtszit
ting nooit- nuttig kan zijn. Nu Judge Dar
ling lord is geworden en onbekommerd van
een zeer ouden dag geniet, schijnt zijn
plaats in de pers te zijn ingenomen door
Judge Cluer, die bekendheid heeft verwor
ven om den ijver waarmede hij zijn inzich
ten en raadgevingen uitstrooit. Hij levert
obiter dicta op alles dat bij de behande
ling van zaken onder zijn leiding opkomt.
En aangezien hij nogal amusant is komen
zijn opmerkingen telkens in de dagbladen.
Dezer dagen vertelde een der partijen in
een geding voor dezen rechter dat hij aan
het spit leed. De rechter, vol sympathie
voor den man die slachtoffer was van zulk
een pijnlijke bezoeking, gaf hem den raad
zwavel-poeder in zijn sokken te strooien.
„De zwavel", zeide hij, „zal dan vat krij
gen op je heel© lichaam Je horloge, je zil
vergeld en je sleutels zullen zwart worden,
maar het spit zal verdwijnen."
De geschiedenis vertelt niet dat de man
den raad opvolgde. Maar een vertegenwoor
diger van de officieelo medische wetenschap
haastte zich 's rechters dictum als „oude
vrouwen-praat" te veroordeel en. Dat was
niet erg beleefd. De dokter voegde er aan
toe dat zwavel niet door de huid in het
lichaam kon binnenkomen. Men mag aan
nemen dat het vertrouwen in de alwetend
heid der medici niet zoo groot is dat spit-
lijders 's rechters advies niet in de ooren
zullen knoopen en zich niet naar den „che
mist" zullen spoeden om een voorraad zwa
velpoeder bij de hand te hebben. Toen ik
gisteren bij mijn chemist kwam om een
pakje krijt voor de tanden zwavelpoeder
is gelukkig een alsnog overbodige stof voor
me praatten wij over het spitmiddel
van den rechter en vertelde hij mij dat hij
geen zwavelpoeder genoeg in zijn huis had,
na het. druk bezoek van spitlijders, die het
middel wilden probeeren. Dit bewijst dat
de rechter, die slechts rechtskunde heeft
gestudeerd, meer gezag heeft bij zieken
of lijders dan de secretaris van den Brit-
schen Geneeskundigen Bond, die zijn leven
lang heeft gewijd aan de studie der genees-
de, en die daarom kon verklaren dat. zwavel
niet dooT de huid gaat en dat de rechter
„oude vrouwen-praat" had verkocht.
Hier heeft, men dus een dier vele onge
rijmdheden des levens.
Het geval is niet zoo ongerijmd als het
lijkt. Het gezond© inzicht van het volk ziet
in deze wat ruwe kenschetsing door een
dokter van 's rechters volksmiddel tegen
spit een uitlating van beroepsdunk, die mis-
plaats is, omdat het genezend vermogen
der dokters niet waarlijk indrukwekkend
kan worden geacht. Ware dit laatste wel
het geval dan zouden zeker de spitlijders
geen aandacht hebben geschonken aan
's rechters advies en zou de rechter waar
schijnlijk geen advies hebben gegeven.
Gevoelens van dezen aard zijn natuurlijk
niet specifiek Engelsch. Ze heerschen aller-
wege. Wat mij trof was de term ,,oude
vrouwen-praat". Het feit op zichzelf dat de
rechter een recept gaf dat „oude vrouwen
praat" was, maakte het niet waardeloos.
Zulke „praat" rust niet zelden op volkstra
ditie, die geenszins altiid de plank mis
slaat. Het tegendeel is eerder waar, daar hij
is gebaseerd op de collectieve ervaring van
het menschdom. „Oude vrouwen-praat" kan
het gekristalliseerd gezond verstand van
eeuwen zijn. Iedereen kent bij ervaring liet
goede effect van „huismiddeltjes", die de
dokter mag verachten. De ware broeder
in het medisch beroep is waarschijnlijk
die dokter die zijn tekortkomingen kennend,
ernstig aandacht schenkt aan het genees
kundig volksgeloof en er zijn, voordeel mee
doet.
Eén bekende uitdrukking zegt hier ..Don't
leave off a clout till May is out", dat wil
zeggen: houdt uw winterkleeren aan totdat
Mei voorbij is. Tk heb dezer dagen deze
volkswijsheid in den wind geslagen
met rampspoedig gevolg, zoodat ik dezen
brief in bed moet schrijven. Misschien is
hier aan toe te schrijven, dat ik plotseling
het voor de ..oude vrouwen-praat" ben gaan
opnemen. Nu ik de wereld niet en-aar in
de drukte der straten en de normale dag
taak met haar afwisseling, maar binnen de
vier wapden van een stille kamer, wordt ze
zoo anders.
Er zijn populaire middeltjes en populaire
middeltjes. Verscheidene zijn er naast,
Maar verscheidene ook zijn „treffers". Een
begaafd geneesheer vertelde mij onlangs,
dat de wetenschap eerst in recente jaren
heeft ontdekt, dat gebrek aan jodium de
voornaamste oorzaak is van kropgezwellen,
en dat deze aandoening, door het gebrek
op te heffen, verdwenen is in die gebieden
waar de menschen er het meest aan leden.
Maar. vertelde mij deze dokter verder, het
is wèl bekend, dat de Chineezen reeds dui
zend jaar geleden zeewier (dat veel jodium
bevat) rond hun halzen bonden als middel
tegen een kropgezwel. Zij wisten niet waar
om zeewier een middel was tegen het krop
gezwel. Maar waarneming en ervaring had
den hun geleerd, dat het er een was. En
vele eeuwen later konden de mannen der
wetenschap verklaren, dat de Chineezen het
bij het rechte einde hadden en uitleggen
waarom zeewier zoo genezend werkte op
deze aandoening. Dë Chineezen kenden
alleen het effect. De wetenschap vond de
oorzaak.
Indien men een geneeskundige van het
slag van den dokter, die rechter Cluer op
zijn plaats meende te moeten zetten, een
halve eeuw geleden had verteld, dat zee
wier rond den hals een middel tegen krop
gezwel was. dan zou hij hebben uitgeroe
pen: Ach. dat is kletspraat. Daarom ben ik
niet overtuigd, dat Judge Cluer ongelijk
heeft. Het is best mogelijk, dat de weten
schap in dit geval, als in dat geval van de
jodium of het zeewier der Chineezen. de
menschelijke ervaring nog niet heeft inge
haald.
RECLAME.
FLIT
1211
(Van onzen Correspondent).
Berlijn, 2 Juni.
Wat ons het meeste bezighoudt? Of het
nu eindelijk zomer wil worden.» Twee Juni!
En de dames op den Kurfürstendamm loo-
pen nog in winterpelzen te rillen. Twee
Juni! En uit het noorden waait een ijzige
wind naar ons toe, die temperaturen van 13
graden overdag, zelfs bij zonnestraling, en,
van 4 tot 6 bij nacht mogelijk maakt.
We sputteren, dat het zoo een aard heeft»
Alles sputtert en moppert. „Kratz' mich"^
zeegen ze hier, „es ist eine lausige Zeit."
Maar dan denken we weer aan den armen
generaal Nobile met zijn manschappen, die
ongelukkige Italianen, die nog kort geleden
in Duitschland waren, en die nu, misschien
onder welke droeve omstandigheden, er
over nadenken „wat ze in de kou doen".-
Men is hier ontzettend begaan met het 'ot
van deze menschen. Duitschland neemt dan
ook zeer sterk deel aan de reddingsexpedi
tie, die door oen groot aantal landen geor
ganiseerd wordt; en het feit, dat men hier
zelf binnenkort wëer met een nieuwen Zep
pelin voor den dag zal komen, die o.a. ook
voor Poolontdekkingen bestemd is, en de
omstandigheid voorts, dat het schip waar
mee Nobile zijn koene reizen doet oorspron
kelijk ook een schepping van Duitsch sy
steem was al is het ook een zeer ver
ouderd „halfstnr" model, dat in Friedrichs-
hafen nog slechts in de historische afdee-
ling getoond wordt is natuurlijk voor de
DuitscheTs een reden om bijzondere belang
stelling te toonen.
Maar aan den anderen kant mag niet ont
kend worden, dat bij de groote massa ook
in dit land de spanning, waarmee Pool
expedities gevolgd worden, danig aan het
afnemen is. Dat hebben wc dezer dnsren
weer gemerkt-, toen de beide Engelsch-
Noorsch-Amerikaansehe vliegers ;n Beriijn
plechtig en feestelijk ontvangen werden.
Men voelde zich hier natuurlijk gedrongen,
als tegenbeleefdheid voor de waarlijk schit
terende wijze, waarop de Vereenigde Sta
ten de beide Duitsehe vliegers Köhï en von
Hiinefeld ontvangen hebben, voor deze
beide Amerikaansche staatsburgers o»k befc
een en ander ineen te zetten.
Over een programma voor zooiets behoeft
men niet lang meer na te denken. Men.
vormt een kleine luchtflottieljc, vliegt den
kampioenen, die of met eigen vliegtuig óf
met een Duitschen een- of tweedekker als
toeristen aankomen, een uur of wat tege
moet. ontvangt dan de beroemde mannen
op het vliegveld met muziek en hoezee,
kiekt hen van voren en van achteren, over
stelpt hen met bloemen en toespraken, en
maakt de arme menschen dan half dood
door ze van de eene zaal naar do andere
te sleepen, banketten te organiseeren waar
eindeloos gesproken wordt en het volk
krijgt gelegenheid door de radio dit alles
mee te maken.
Zoo is het ook ditmaal gegaan. De vlie
gers startten in Kopenhagen en wel als eere
passagiers in het RijksvliegtuigDat is na
melijk wel iets bijzonders waarvan we bij
deze gelegenheid eigenlijk pas voor net
eerst iets vernomen hebben. Het Riik heeft
inderdaad een eigen vliegtuig, keurig inge
richt. en van drie sterke motoren voorzien,
waarmee het hooge gasten afhaalt en weg
brengt, ministers naar afgelegen punten
brengen kan, kortom, staatisaangelegenhe-
den in de wolken kan laten afdoen. Als dat
geen bewijs van moderne opvattingen is,
dan weet ik het niet!
Ik heb ditmaal niet de moeite gen ornery
naar het. Tempelhof er Feld te gaan om deze
koene Poolvliegers te zien aankomen. Mijn
huis ligt juist onder de vlieglijn het Noor
den en Westen, en tegen den tijd, die vast
gesteld was, dreunden ook werkelijk een
twintigtal aeroplane's boven mijn hoofd en
tegelijkertijd hoorde ik in mijn radiotoestel,
dat men op het vliegveld de zwarte puntjes
tegen de witte volken al ontdekt had. Tk
kon er rustig een nieuwe pijp bij stoppen
en wist al spoedig meer daD de arme men
schen, die op het veld te verkleumen ston
den. Ja, men hoorde ten slotte draadloog
het snorren der motoren, kreeg er de toe-
frt het Engelsch van BEN BOLT.
ür wat was dan de reden? Deed ze hel
1 iemand anders, met een boodschap
üien? Dat is mogelijk. Of ging ze er
:~voor. Maar neen! Wij alledrie,
kunnen die overweging geheel en
;^erpen, wat ook de politie van haar
mag denken. Doch er is nog een
mogelijkheid. Was het haar bekend,
misdaad zou worden gepleegd? Is
been gegaan in de hoop, die te ver-
en nu dit haar niet is gelukt, door-
r'i te laat is gekomen, doet zij nu mis
val wat zij kan om den schuldige
politie te beschermen?
^achtte als op antwoord, merkte de
"toerde uitdrukking op Singleton's ge
spen haalde toen zijn schouders op.
'Vragen, riep bij uit, met een luchtig
J Steeds meer vragen en geen ant-
Het doen en laten van Miss Nerica
ondoorgrondelijk raadsel en ik ben
*1 2eker van, dat de sleutel van dat
23 H?t in iets dat Southwell bezat
of ander geheim, waarin anderen
'tfelf waren betrokken,
boe komt het. dat u daar zoo zeker
meneer Sholtelius? vroeg Tracy
k
allerlei omstandigheden. Een
mootd gebeurt gewoonlijk niet zonder reden.
Dikwijls gebeurt het uit roofzucht. En, hoe
wel de heele boel van Southwell was over
hoop gehaald, is er toch niets van waarde
weg genomen. Maar wat voor den eenen
mensch geen waarde heeft, kan dit voor
een ander wel hebben? Er was misschien
iets, dat voor dengene, die Charles South
well vermoord heeft, oneindig meer waarde
had dan geld zooals ik zei: een geheim.
Heeft uw vriend niet met u over iets van
dien aard gesproken, kapitein Tracy?
O. jawel. Hij heeft me wel eens een
gek verhaal opgedischt over een bende, die
hem op de hielen zat, ën waarvan hij
eenige namen had opgeschreven in een dun
notitieboekje.
Och zool Heeft hij u dat boekje ook
laten zien? Sholtelius leunde voorover in
zijn stoel en zijn gezicht droeg alle ken-
teekenen van zeer levendige belangstelling.
Ja, het was een ding met een blauw
omslag, het leek net een waschboekje of
zoo'n boekje, waar de melkboer in op
schrijft wat hij van je krijgt.
De manier waarop Tracy dit alles ver
telde, was allerinnemendst open en simpel,
zijn vriend keek hem met heimelijke be
wondering aan en trachtte te peilen, wat
de bedoeling was van al deze onthullingen,
terwijl de oogen van den millionair letterlijk
dansten van opgewondenheid.
Ja. ja. riep hij in spanning. Ga
door, kapitein Tracy, ik ben heel nieuws
gierig
O. lachte Tracy, zoo kolossaal veel
heb ik niet meer te vertellen. Voor zijn dood
had Southwell me een briefje naar mijn
Club gestuurd. Dat kreeg ik pas gistermid
dag in handen. Hij schreef mij, dat. voor
het geval er wat mocht gebeuren, hij het
boekje en nog een ander stuk in Singleton's
woning had verstopt. Juist toen ik dien
brief gelezen had, zag ik dien kerel, dien
„Duif", en ging hem achterna tot Lime-
house, waar ik dien slag op het hoofd kreeg
en ik meteen den brief van Southwell
kwijtraakte. Toen ik weer thuiskwam, ont
dekte ik, dat Singleton's kamers doorzocht
waren door den pseudo Scotland Yard-man
en van het boekje en de papieren, waarover
Southwell had geschreven, was geen spoor
te vinden.
Even wachtte hij en voegde er toen be
daard aan toe:
Die fielt „De Duif" had. geloof ik, per
soonlijk erg veel belang bij die lijst.
Hoe weet y dat.
De vraag klonk als een knal van een
pistool. De eigenaardige oogen van Shotte
lius vlamden. Hij zat in elkaar gedoken als
een wild beest, gereed zijn prooi te besprin
gen: doch Tracy's houding bleef buiten
gewoon bedaard en onverschillig.
O doodeenvoudig, meneer Shottelius.
Ongeveer een week geleden liet de goeie
Southwell me een lijst met namen zien in
dat boekje van hem. en hij zei, dat het een
troep van de ergste schurken was, die er
op de heele wereld te vinden zijn. „De Duif"
was er ook bij. en doordat hij er nog een
kleine aanwijzing bij gaf. ben ik er achter
gekomen, dat „De Duif" iemand is, die St.
Fierre heet, die in den oorlog voor Frank
rijk vliegdiensten verrichtte en van wien
iedereen dacht dat hij dood was nadat hij
op den avond van den wapenstilstandsdag
een vreeselijk wreede misdaad had begaan.
En dat is de reden waarom ik hem gisteren,
toen ik hem uit mijn eigen Club zag komen,
achterna ging en tot dank voor mijn moeite
dien slag op mijn hoofd kreeg. De spanning
week uit het gezicht van den heer Shot
telius.
Ik geloof dat hel niet veel gescheeld
heeft of het was nog veel erger met u afge-
loopen, kapitein Tracy, zei hij vriendelijk.
—Ja, hij had me wel heelemaal om zeep
kunnen helpen.
Maar zeg eens, kapitein, u zegt dat u
die lijst met namen gezien heeft weet u
ook nog andere namen die er op stonden,
behalve „De Duif"?
Eén maar, zei Tracy op een toon alsof
hij het jammer vond dat hij geen verdere
inlichtingen kon geven. Een zekere
Steinmetz, die moest zoo iets als de baas
van het spul zijn. Toen ging hij voort,
schijnbaar volkomen openhartig: Weet u.
meneer Shottelius, ik hechtte niet veel
waarde aan dat verhaal van Southwell
eigenlijk daóht ik, dat hij niet heelemaal
snik was. maar er schijnt toch meer van
waar te zijn dan ik dacht.
Ja! De stem van den heer Shottelius
klonk krassend. Over de identiteit van
dien man dien e Steinmetz
heet hij zoo niet heeft Southwell zeker
niets gezegd?
Geen steek antwoordde Tracy spijtig.
Ik zou er duizend pond voor over hebben
als ik wist waar ik hem kon vinden; want
ik durf er een eed op doen, dat hij achter
den moord op Southwell zit.
Shottelius knikte. Ik denk dat u gelijk
hebt, zei hij bedaard, en het krassende was
weer uit zijn stem geweken. Daarom zou ik
wel vijf maal zooveel voor dat boekje van
uw vriend over hebben.
Tracy floot zachtjes. U moet toch ver
bazend gebrand op die zaak zijn. meneer
Sholtelius. dat u er zóóveel geld.
De millionair viel hem lachend in de
rede. Ik kan mij de weelde veroorloven
veel geld voor mijn liefhebberijen uit te
geven. Verder heeft u me zeker niets te ver
tellen? vroeg hij.
Neen, verder weet ik niets meer.
Shottelius knikte.
Wat u me daar allemaal verteld hebt
is heel interessant Ik moet mijn onderzoe
kingen in de richting van die twee mannen
die u genoemd heeft, voortzetten. Dat moet
beslist tot het een of andere resultaat voe
ren. Hij hield op toen de klok die op den
schoorsteenmantel stond, begon te slaan.
Al vier uur! riep hij. En ik moet nog een
brief schrijven voor de Indische Mail. U wilt
mij zeker wel een poosje excuseeren,
heeren
Natuurlijk, meneer Shottelius, zei
Singleton en anders gaan we maar weg.
Neen, neen! Geen sprake van Ik wil u
niet naar de stad laten teruggaan zonder dat
u iets gebruikt heeft. Ik zal opdracht geven,
dat het diner wat eerder klaar moet zijn,
laten we zeggen om ze9 uur. U moet blijven.
U kunt doen alsof u thuis bent tprwijl ik met
mijn secretaris zit te werken. Ik ben bang
dat het een beetje laat in den tijd is voor
den tuin, maar
We kunnen wel een beetje rondwan
delen, lachte Tracy, en dan rennen we
maar wat door die stekelbrem, dan krijgen
we honger.
Zooals u wilt. U doet maar precies of
u thuis bent Als u iels noodig hebt, belt u
maar, en als u uitgaat, denk er dan aan, dat
ik u om zes uur terug verwacht.
Hij stond van zijn stoel op, maakte een
gebaar van verontschuldiging en verliet de
kamer door de deur, die Singleion had opge
merkt.
(Wordt yervolgd).
