Prima O
(jfyeennezeep per stuk
HET MYSTERIE
BELVOIR-MANSIONS.
69rte Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 2 Juni 1928
Derde Blad No. 20925
Buitenl. Weekoverzicht
„MONTMARTRE".
Londensch Aanteekenboek.
FEUILLETON.
Oorlogsgevaar De Grieksche
crisis opgelost De strijd in
China,
De gebeurtenissen op 's wereld's speel-
i««eel nagaande, wordt men als van zei1
^jwongen het eerst den blik te richten
den Balkan en wat daarmee samen-
ujjgt. De Balkan is nu eenmaal Europa's
nrorhaard en het is daarom logisch, dat
»Dm, daar voorvalt, met bijzondere
nadacht wordt gadegeslagen. Begon zelfs
e wereldbrand van 1914 niet op dep Bal-
ai, al dusven we niet te zeggen, dat daar
e oorsprong lag 1
Jiiefc zonder vrees wordt dientengevolge
evolgd het conflict, dat thans opnieuw
crezen is tusschen Zuid-Slavië en Italië.
ht zijn we! de groote antagonisten op den
tilksn geworden, nu Oostenrijk van het
wneel is verdwenen. Telkens en telkens
jren er moeilijkheden tusschen deze beid©
icden. Tot dusver is men er altijd in ge
legd, om tot een minnelijke schikking tc
?men, doch de verhouding is en blijft ge-
Mimen. Het ergst is zelfs, dat de volken
iaar haten In zoo'n stemming is alles
wgelijk helaas
Reeds een paar jaar geleden werd tus-
,hen beide landen een verdrag gesloten,
at reel misverstanden en niet opgeloste
[vesties uit den weg ruimde, het verdrag
Nettuno. Het Italiaansche parlement
eeft dit verdrag direct geratificeerd, het
id-Slavische deed dat tot op den huidigea
•f niet. Maar thans heeft de Zuid-Slavi-
minister van buitenlandsche zaken
arinkowitsj toch de ratificatie van de
ioepsjtina gevraagd. Vermoedelijk, omdat
buitenlandsche financiers, die voor een
ftning zouden zorgen, dat noodig oordeel-
;d en bovendien omdat Italië het vraagt
vernieuwing van het afloopend arbitra-
'erdrag tusschen beide landen.
In Zuid-Slavië was groote oppositie te
irwachten, vooral van de zijde der Kro-
daar vrij algemeen in Nettuno een
Egunstiging van Italië wordt gezien, het
en Diet geheel en al onjuist is. Tot over-
ut van ramp werd echter juist op dat
fgenblik te Zara een inval door de fascïs-
gedaan in het. Zuid-Slavische consulaat
daarmee was het hek van den dam. In
van steden in Servië hadden ernstige
iti-Italiaansche betoogingen plaats, wer-
Italianen gemolesteerd etc. Zara was
druppel in den emmer enz. Het inci-
van Zara kwam wel op het meest
irchologische moment!
Zuid-Slavische regeering treft geen
tam; hardhandig en krachtig heeft zij de
iletjes onderdrukt, maar gedane zaken
raien geen keer. De relletjes hebben plaats
tad en Italië heeft in eenige, al scherper
scherper wordende nota's voldoening ge-
<ht door zware bestraffing der betrokken
ibieDaren en tevens schadevergoeding
geleden schade. Is dat alleen mate-
«l bedoeld dan »s het laatste zoo erg
1, is het ook moreel, gelijk verluidt, al
bet nog niet officieel, dan heeft men te
B met iets, waarvaD het eind nooit ge
el is te overzien, rekbaar begrip als dat
laatste nota's moeten zelfs in een
^fcitum-toon zijn gesteld, «oodat het te
H^en is, dat de overige groote mogend-
zich langzaam aan met de kwestie
bemoeien zij het heel voorzichtig,
natuurlijk Italië ODtzien moet worden,
^bieu kan op de bijeenkomst van den
teobondsraad. die toevallig volgende
k plaats zal vinden wat goeds worder
!'&t, al is de afwezigheid van Briand e*
!:emann, waarvan de eerste volledig,
Uatste grootendeels hersteld moet zijn,
i hinderpaal.
x>r de Zuid-Slavische regeering is het
kfhe geval bijzonder gevaarlijk, daar
oppositie voor niets zal terug deinzen
baar ten val te brengen. Voor de com-
aisten is het een echt stoke brandje
^an handig gebruik wordt gemaakt.
Beer, waar het verzet weerklank vindt
ziel van het volk Vooral Marinko-
staat voor een heet vuur.
W een en ander wordt de rust in
Europa'6 gevaarlijken hoek maar al te zeer
bedreigd.
Op hulp van Griekenland heeft Zuid-Sla
vië niet te rekenen. Afgezien van het feit.
dat dit land zwak is, is bovendien meer
MARINE O WITSJ.
een Italiaansche sfeer over Hellas gegaan
en zelfs Venizelos heet niet daartegen. Zelf
aan het roer gekomen is deze oude diplo
maat echter niet. Zaimis is teruggekeerd,
alleen schijnt zijn kabinet ietwat meer re-
publikeinsch. Of het Venizelos alleen daar
om is te doen geweest De crisis is echter
vooreerst weer van de baan. Voor hoe
lang
In Duitschland zal de crisis eerst pas
goed over een dag of tien beginnen, wan
neer het kabinet-Marx zal zijn afgetreden.
Van ernstige besprekingen is nog geen
sprake, daar de partijen nog haar stand
punt moeten bepalen. Loebe's bezoek aan
Hindenburg heeft slechts formeele betee-
kenis, meer niet.
Ook het Fransche kabinet moet nog vol
ledig worden gemaakt. Dit zal wel eerder
plaats hebben, daar de Kamer volgende
weck haar werkzaamheden zal aanvangen,
zoodat weldra zal blijken, hoe daar de
samenstelling precies is. Het heet, dat
Marin's groep niet zoo sterk zal zijn. als
eerst aangenomen, maar het is nog altijd
slechts gissen, zekerheid ontbreekt.
Dit zelfde is ook nog in China het geval,
maar de strijd schijnt thans in een beslis
send stadium te zijn getreden De Zuidelij
ken hebben Peking bijna bereikt en Tsjang-
tso-lin zal zich wel naar Mandsjoerije moe
ten terugtrekken, waar intuss^hen de Ja
panners ook een rol gaan spelen als gevolg
van den inval van uitgeweken Koreanen m
hun geboorteland vanuit Tsiang-tso-lin's
rijk. Het Zuiden wint als de Zuidelijke
g-rooton althans het met elkaar niet aan
den stok krijgen, en dat is lang niet uitge
sloten. Tsjang-kai-sjek en Feng moeten het
nu al niet meer te best kunnen vinden,
daar laatstgenoemde Borodin en andere
bolsjewiki weer heeft binnengehaald.
RECLAME.
n ct-
op vertoon van dezen bon.
775
Hoe vaak is mij al de vraag gesteld:
O. woont u in Parijs! Dan kent u zeker
ook Montmartre wel?
Die vraag beteekent volstrekt niet, dat de
vrager nieuwsgierig is naar de stads-wijk
Montmartre met zijn nauwe, bochtige oude
straatjes, die zoo zeldzaam schilderachtig
zijn noch naar het actieve leven der
schilders, die daar wonen noch naar het
ontzagwekkende uitzicht, dat men vanaf de
Montmartrehoogten heeft over de enorme
wereld-stad.
Neen, wanneer iemand u de vraag stelt:
„kent ge Montmartre?" dan bedoelt die in
negen en negentig van de honderd gevallen
niet anders dan: of gij het nachtelijk en la
waaiige leven kent van enkele daar bij
elkaar liggende straten en pleinen, waarin
het grootste deel der Parijsche nacht-restau
rants zich bevinden, de z.g. „boïtes de nuit"
zooals de Parijzenaar die bestempelt
Al die nachlgelegenheden, die op sommige
plaatsen huis aan huis naast elkaar staan
en welke van die enkele straten en pleinen
een stadswijk op zichzelf maken, zijn over
de heele wereld zoo beroemd als Parijs zelf
en worden door heel veel vreemdelingen
klaarblijkelijk beschouwd als het grootste en
meest interessante aantrekkingspunt van de
Lichtstad. Hoe kan men anders verklaren,
dat ofschoon er steeds méér nacht-gelegen
heden bij komen, de prijzen der consump
ties er toch steeds maar meer de hoogte in
gaan en dat die boites waarin de Fran-
schen zélf zich maar heel zelden vertoonen,
voortdurend overstróómd worden door een
toevloed van toeristen uit alle landen van
de wereld, die er blijkbaar maar nooit ge
noeg van kunnen krijgen.
Bij die nachtgelegenheden zelf, d. w. z.
die plaatsen, die tegelijkertijd dienst doen
als danszaal en als restaurant, daar zullen
we ons niet lang bij ophouden, ze zijn maar
heel weinig verschillend van gelijksoortige
inrichtingen in de groote steden aan andere
landen. Maar de omgeving, de omlijsting
daarvan, het aanzicht van een stadswijk,
die overdag doodkalm, en nuchter en vredig
is. en bij het aanbreken van den nacht plot
seling ontwaakt tot een zeldzaam druk,
intens en rumoerig leven dèt Is een
curiositeit van Parijs, die het beschouwen
volop waard is.
Rond al die ..boïtes". gewijd aan het ple
zier hebben zich talrijke andere, kleine',
restaurants, bakkers-winkols. spekslagers
zaken geïnstalleerd, die eveneens den heelea
nacht open blijven, en dèn pas de klanten
bij zich zien binnenkomen, waarop ze den
heelen dag tevergeefs hebben gewacht.
Als men overdag Montmartre gaat bekij
ken, en dan door diezelfde straten en plei
nen wandelt, ziet men daar heelemanl niets
bijzonders aan noch het uitzicht der
huizen, noch de handel, noch het verkeer,
biedt er ook maar iets opmerkelijks. En er
is niets, wat vermoeden doet, dat die om
geving op een zoo algeheele manier van
karakter zal gaan veranderen, zoodra de
nacht ingevallen is. Men zou in het minst
niet vermoeden, als men langs die absoluut
onbeteekenende huizen-gevels wandelt,
waarachter de bewuste boites" verborgen
zijn. dat die tegen het uur. dat de schouw
burgen uitgaan, ineens zich zullen trans-
formeeren tot een centrum van brutaal-
felle, uitdagend-kleurige schitter- en flik
ker-lichten. Op dat ©ogenblik begint het
eigenlijke leven van Montmartre pas.
Als ging het om een wedstrijd, zoo komen
dan uit alle kanten van de stad tegelijk de
auto's aanrazen, en stellen zich op om haar
beurt af te wachten, dat ze voor de ver
lichte deuren hun inzittenden zullen kun
nen loozen.
Chasseurs, grooms, snellen toe, trekken
de portieren open en leiden de gasten de
wijd-geopende deuren van het etablisse
ment in. waar ze dadelijk bi] hun binnen
treden over den drempel als het ware op
gezogen worden door stroomen van klate
rend licht en wilde jazz-band muziek.
En eenmaal goed en wel begonnen houdt
het feest aan tot in den morgen.
In de straten rond de „boïtes" die
overdag zoo saaie en eentonige straten
ziet men dan een publiek zich bewegen,
dat uit de meest verschillende elementen
bestaat. Hecren en dames in schitterende
avond-kleedij uitgedost, die te voet zich
van de eene „botte" naar de andere be
geven, kruisen hun weg met die van have-
looze wezens, nachtelijke vagebonden, die
op een andere, minder drukke plaats, zeker
en gewis niet nagelaten zouden hebben hun
„slag te slaan".
Hier en daar in de groote koets-poorten
staan bedelaars verscholen, die daar in
het donker schuw en vlug hun hoed afne
men voor de rijke feestgangers, in de hoop
op een aalmoes.
Straatventers met apenootjes, mei olijven,
met kreukels (kleine gekookte huisjesslak
ken) dringen zich brutaal op, bieden hun
waren te koop aan al weten ze wel, dat
er niet de minste kans bestaat, ora aan zóó
voorname gasten een zoo eenvoudige
volks-versnapering kwijt te raken, maar
misschien geven enkele een geldstukje, om
van hun opdringerigheid verlost le worden.
Hun eigenlijke klanten, die vinden ze onder
het Andere straat-pubtiek.
Bloemen-verkoopsler9, oude en jonge,
mooie en leolijke. klampen de heeren aan:
„Een bouquetje voor mevrouw, meneer?".,
en houden hun een bosje zielige bloemen
voor, die den heelen dag; en misschien
langer nog, reeds aan het verwelken zijn
Slenteraars, veel slenteraars, van aller
lei soort, die verdiept schijnen in geiroom
of rond zich loopen te kijken.
Langs de trottoirs, aandachtig den grond
beturend, arme stakkers, die de hoop koes
teren, dat misschien, misschien een half
dronken feesteling het een of ander voor
werp van waarde mocht verloren heb
ben dat komt voor!
De nacht is lang.niet voor den fees
tenden, maar wèl voor die parasieten, die
om hen heen dwalen.... En dat gedwaal
maakt hongerig en dorstig. Zij kunnen zich
wel geen souper met champagne veroor
loven. maar toch is er ook voor hen ge
zorgd daartoe dienen al die hakkers- en
spekslagers-winkeltjes, al die kleine restau
rantjes en cafétjes, die den heelen nacht
open blijven, waar ze in afwachting van
hun nacht-autobus komen neervallen, en
voor een matig prijsje honger en dorst ko
men stillen.
De meeste van die cafétjes hebben be
halve hun toevallige gasten, ook een vAste
clientèle.
In het eene hoort men vooral de grove
s'.emmcn van taxi-chauffeurs opklinken,
die achter een glas rooden of witten wijn
gezeten, elkaar de belangrijke gebeurtenis
sen uit hun carrière vertellen.
In een andere ziet men voornamelijk
negers zitten, Deger9 tijdelijk zonder be
trekking, die graag en veel lachen met kin
derlijk plezier en daarbij twee breede rijen
blinkend-witte, met goud versierde tanden
vertoonen.
Nog weer een ander cafétje wordt hoofd
zakelijk door Russen bezocht. Russen,
die.... oneindig veel liever aan den over
kant van de straat zouden willen zitten in
het „Kaukasisch Kasteel" met zijn bonte,
schilderachtige decoraties van buiten en
van binnen, een „botte", die ingericht is
dóór landgenooten van hen, en vóór land-
genooten van hen, maar slechts toegan
kelijk voor dezulken, die zoo gelukkig wa
ren nog een behoorlijk fortuintje le redden
uit de bolsjewistische overrompeling.
Elders ziet men door de ruiten van een
cafétje heên een geheimzinnig doende me
nigte mannen, die druk gesliculeeren, maar
heel zachtjes daarbij praten, en op wier ge
zichten uitdrukkingen te lezen zijn, die niet
veel goeds voorspellen voor degeen, wien die
uitdrukkingen gelden. Vele van die mannen
zijn vergezeld 'door elegant gekleede „da
mes" Het is een café, dat bijna uitsluitend
bezocht wordt door menschen van een zeker
„milieu" en door geheime politie-agcn-
ten, wier laak het is dat milieu in het oog
te houden.
Doch niet alleen in die kleine eafé'ljes is
politie noodig op Montmartre. Even goed
moet er wacht gehouden worden in den om
trek van de groote boites. Want er gaat bijna
geen nacht voorbij, dat er niet nu eens
in de eene. dan in de andere gelegenheid
een moment komt, dat er glazen flesschen
en zelfs stoelen cn tafels door de lucht vlie
gen, dat er een crewonde weg te halen is,
een ruzie-verwekker of wan-betaler in te
rekenen valt.
Zoo gaan de nachten op Montmartre voor
bij, steeds maar weer, onophoudelijk weer....
Al zijn er natuurlijk nachten, dat het er
méér en dat het er minder druk is. De druk
ste nacht is die van Zaterdag op Zondag, en
de nachten van feestdagen
De kalmste nacht is die van Zondag op
Maandag. En dat is dan ook de eenige nacht
van de week. dat „Montmartre" eens een
béétje rusten kan. al is die rust dan ook nog
maar zéér betrekkelijk
M. DE ROVANNO.
Parijs, einde Maart '28.
MISS SAVIDGE EN DE POLITIE.
25 Mei 1928.
Eerst wae het Miss Savidge en Sir Leo
Money. Nu is het Miss Savidge en de poli
tie. Te oordeelen naar de vele portretten,
die in de plaatjespagina's der kranten zijn
verschenen, is Miss Savidge een bijzonder
aanvallig meisje. Op een avond wandelde
zij met don heer Leo Money, die wat leef
tijdsverschil betreft haar vader kon zijn, in
Hyde Park. Nu is Hyde Park bij avond eeu
gevaarlijk oord voor paren, vooral wanneer
dc paren stille donkere paden of bankies
zoeken cn het leeftijdsverschil aanzienlijk
is. De overijverige politie, die moet waken
voor de openbare moraal ziet dan viziocnen
van zoo bedriegelijke realiteit, dat zij be
weert de realiteit zelf te hebben gezien.
Dat ondervonden Miss Savidge en Sir Leo
Money, die door twee stille zedelijkheids-
politiemannen werden „opgebracht", be
schuldigd van overtreding der wetten op do
openbare moraal. Zulke opbrengingen zijn
schering en inslag. Maar in dit geval heeft
alleen kwaliteit niet kwantiteit nieuws
waarde. En men hoort er dus alleen van
wanneer een der zoogezegde delinquenten
als lid der samenleving zekeren luister heeft;
Dat was het geval met Sir Leo Money, d;o
behalve ,,Sir" ook zeer welgesteld, oud
parlementslid en bekend publicist is.
De magistraat die den dag na het „vast
stellen" der overtreding de zaak te behan
delen kreeg, maakte er korte metten mee.
Het meisje was in alle eer en deugd ver
loofd. De echtgenootc van Sir Leo had
niets dan goeds van haar te zeggen. De
verstandhouding tusschen de twee be
schuldigden scheen volmaakt in orde. Dc
beweringen van de politiemannen werden
pertinent, ontkend. Deze hadden verzuimd
een man, dje had kunnen getuigen en cb'en
zij hadden kunnen aanspreken, voor den
rechter te laten verschijnen. En de ma
gistraat kon niet anders dan de beschuldi
ging van allen grond ontbloot verklareD en
een uitspraak doen ten nadeele van de po
litic, die tevens werd veroordeeld in do
kosten van het geding. Dat was de recht
zaak Savidge-Money versus de politie. En
het was een bittere pil voor de politie, te
meer daar ze reeds vaak zulke pillen had
moeten slikken
Men zal begrijpen dat „het openbaar be
wustzijn" in de stad door deze zaak cn
haar afloop ernstig was verontrust. Ieder
een scheen kans tg loopen zonder dwingend
motief door overijverige politiemannen
naar bet bureau te worden geleid. Hyde
Park was nog wat beruchter geworden dan
het reeds was. Het schoone park kon min
der en minder beantwoorden aan zijn be
stemming, het publiek rust, stilte en na-
tuurscboon te verschaffen bij avond. Maar
dat was niet alles. Hoe moest men dit ge
val rijmenHad de politie werkelijk vi-
zioeneD gehad van bedriegelijke werkelijk
heid Gf had zij eenvoudig om een of an
dere duistere maar in elk geval onduldbare
reden opzettelijk valsche verklaringen
voor den rechter afgelegd Daar moest
men nu toch eindelijk eens het zijne van
hebben. Het Parlement bemoeide zich met
de zaak. En uit naam vaD de regeering
werd toegezegd dat een grondig onderzoek
zou worden ingesteld naar de praktijken
der zedelijkheidspolitie en dat zou worden
overwogen of er aanleiding was de betrok
ken politiemannen wegens meineed te doen
terechtstaan. Dat was weer zeer onaange
naam voor de politie De „Home Secre
tary", die ministerieel voor de politiedien
sten verantwoordelijk is, hield ruggespraak
met den „Director of Public Prosecutions"
Uit het Engelsch vaD BEN BOLT.
zijn handen weer zinken en keek
?a$t scherp aan. En toen hij weer be
te spreken, was er in zijn manier van
1 °iet meer die vriendelijkheid die tot
^uwen noodde.
Kapitein Singleton, u gebruikt tegen
tij toch niet dezelfde terughouding
tegenover de politie in acht heeft ge-
fcn?
Neen, was het scherpe antwoord.
«Jto zou ik dat doen?
^Uat weet ik niet! De volle stem klonk
dreigend. Gebrek aan oprecht
en uw kant zou de mooie juffrouw
'?t°n in moeilijkheden kunnen bren-
J~e-- e.... geheel onaangenaam
■-aar zouden zijn. Ik weet zeker dat u
Zoudl wenschen.
Mluurlijk niet!
u kunt me niet helpen om haar
>bVe bewaren? Denk er aan dat bo-
de naam van dp. inncp damp pr nntr
toiler
naam van de jonge dame er ook
g zou lijden, als het bekend werd,
^omstreeks middprnacht in een huis
Hweest. waar twee jonge lui wonen
er iemand daarop ook maar een
;'~J? durft maken draai ik hem den
I, J]®P Dick woedend
i5r Ha" Kaalde de schouders od.
^.,le kan er ook nog achter komen.
al gebeurtHij liet den zin on
voltooid. Maar we moeten zorgen dat dit
niet gebeurt. Dat zou noodlottig voor haar
zijn. Als het u niet mogelijk is, me nu te
helpen, dan schiet u, als u alles nog eens
goed overdenkt, later misschien nog iets te
binnen dat van beteekenis kan blijken te
zijn. Ik gelooi dat we nog eens met elkaar
moeten praten. Die vriend van u, Kapitein
Tracy, die zijn étage tijdelijk aan dien
armen Southwell afstond, die zou ook wel
iets gezien of iets gevonden kunnen heb
ben. papieren of documenten of zoo. Ik zou
met hem ook wel eens willen praten. Mis
schien kunt u hem wel eens meebrengen
hierheen.
Met genoegen als hij tenminste wil.
Hij is nog al eigenzinnig.
Ik ben fèl op deze zaak, zei Shotte-
lius half verontschuldigend. Het komt
niet eiken dag voor .zoo'n geheimzinnig ge
val. Zoudt u hem morgen niet eens mee
kunnen brengen? O. wacht eens! Daar
had ik niet aan gedacht! Ik moet morgen
naar mijn buiten bij Watlington. Hebt' u
een auto? Ja! Dan voelt u misschien iets
voor een ritje. U kunt bij mij lunchen; of
dineeren, als u dat liever wilt. en als u wilt
overnachten dan heb ik ook nog wel een of
twee logeerkamers disponibel. Nu, wat zegt
u er van?
Als Tracy mee wil.
U moet er hem toe overhalen, Kapi
tein Singleton, zei Shottelius, terwijl hij uit
zijn stoel opstond. U zult het beste weten
hoe. daar twijfel ik niet aan. voegde hij er
glimlachend aan toe. We kunnen wer
kelijk niet toelaten, dat er iets met Miss
Nerica gebeurt als we dit met wat moeite
van onzen kant kunnen voorkomen.
Er klonk, gelijk Dick SingMon niet ont
ging, in deze vriendelijke woorden, een
halfbedekte bedreiging, die hem glooiend
van drift maakte; doch ditmaal onder
drukte hij zijn woede, en begrijpend dat het
verhoor was afgeloopen, stond ook hij op.
Zijn gastheer drukte op een bel en oogen-
blikkelijk verscheen de livreibediende.
De jas van Kapitein Singleton.
De man bracht de jas en hielp hem die
aantrekken Toen hij zijn hoed van den
man aannam, zag Dick dat zijn gastheer
naar de modder keek die nog op zijn
jas zat.
Het lijkt wel of u een ongelukje gehad
hebt, kapitein, zei hij achteloos.
rk ben uitgegleden, doordat de straat
zoo nat was. antwoordde Dick, eveneens op
onverschilligen toon.
Och uitgegleden 1 Een eigenaardig
lachje vergezelde deze woorden.
U moet maar goed oppassen, om niet
op natte straten uit te glijden! Dat kan.
e.... gevaarlijk zijn!
Eén seconde'schpen het Dick toe, dat deze
woorden een bedekte waarschuwing inhiel
den, doch toen de ander smakelijk lachte,
verwierp hij die gedachte weer, en Sholte-
lius lichtte hem verder in.
Mijn huis Rowant End '19 in
Watlington welbekend, hoewol het een
beetje afgelcgpn is. dichtbij een gehucht
Christmas Commen Het is niet moeilijk te
vinden. En ik zal het heel vriendelijk van
u vinden dat u mij, ouden man, dat ple
ziertje gunt.
Hij boog hoffelijk ten afscheid en Singe-
ton volgde den bediende naar de deur Bui
ten gekomen, bleef hij op het trottoir staan
en keek nog eens om. Hij werd bestormd
door allerlei tegenstrijdige emoties: en een
menigte vragen brachten zijn geest in be
roering. Hij keek eens naar het huis er
naast. Dat was donker, maar juist toen hij
keek, knipte er een licht aan, dat in breede
stralen door het groote. waaiervormige raain
boven.de deur naar buiten stroomde. Er zou
dus waarschijnlijk direct iemand het huis
verlaten. Hij verwijderde zich een eind
weegs van het huis. keerde zich daarna om
en wandelde weer terug. Hij had nog maar
een paar stappen gedaan toen de voordeur
open ging en er een man naar buiten trad.
Even later hoorde hij een fluitje en, be
grijpende. dat de man een taxi aanriep, liep
Dick Singleton door, ging voorbij de deur
van het huis en zonder ook maar eenige be
langstelling te toonen, nam hij den man
voorzichtig op. Blijkbaar was het een sla
perige bediende:' hij- gaapte en keek Single-
ton nauwelijks aan, toen deze hem voorbij
kwam. Even verder bleef de kapitein staan
om een sigaret aan te steken. Onmiddellijk
daarop zag hij de lichten van een aanrij
dende taxi. en vermoedende, dat de chauf
feur afkwam op het fluitje van de slape
rige knecht wachtte hij om te zien wie er
uit het huis zou komen.
Hij had geen hoop dat die persoon Nerica
Berrington zou zijn omdat hij overtuigd
was. dat deze reeds lang weer naar Aschara
House moest zijn teruggekeerd waar haar
tante haar wachtte Hoe groot was dus zijn
verbazing toen. nadat de taxi was blijven
stilstaan, de bediende opzij trad en plaats
maakte voor een meisjesgestalte die hij on
middellijk herkende Nerica!
Hij zag dat de bediende vlug de straat
overstak ora het porfier voor haar open te
maken er» voelde dat hij dadelijk moest
handelen als hij bet meisje dien nacht nog
wilde spreken Zonder zich verder Ie beden
ken school hij met een vaart den weg over
en kwam aan den anderen kant van den
wagen. De chauffeur, die met zijn gezicht
naar het trottoir gekeerd zat, merkte hem
niet op en de kruk van het portier snel om
draaiend, maakte hij het los en hield zich
gereed om op het juiste oogenblik er in 1e
springen.
Hij hoorde hoe het andere portier hard
werd dichtgeslagen en vermoedde dus. dat
de passagier was ingestapt. Hij hoorde dui
delijk de slem van den bediende die een
adros«opgaf De motor werd aangezet en, op
hef oogenblik dat de chauffeur zich voor
over boog, zwaaide Dick Singleton het por
tier open. schoot naar binnen en trok de
deur zach! achter zich dichf Een gilletje
van schrik klonk in de de halfduistere taxi.
O!
Ssst Miss Berrington. Ik ben het.
U hoeft niet.
Een ruk van de taxi wierp hem van den
been en bijna in de armen van het moisje.
Toen hij weer overeind wa« gekomen en
plaats had genomen, schoot de wagen voor
uit. zonder dat de chauffeur wist. dat hij
er een tweede passagier bij gekregen had.
HOOFDSTUK XVII.
Kapitein Singleton, wat beteekent deze
inval? vroeg het meisje gejaagd.
Singleton moest lachen om deze kwalifi
catie.
Ik ben hier, ten eerste omdat ik
van u houd, zooals ik u reeds meermalen
gezegd heb. Dat is de voornaamste reden,
en de tweede is, dat ik vast besloten ben
u te helpen.
U bedoelt, dat u zich aan m$j wilt
opdringen? vroeg zij koud.
Als het moet, ja. Ik wil n redden om
uwentwil.
(Wordt vervolgd), j
