Humor uit het Buitenland.
UIT RUSLAND.
BRIEF UIT „SERINGENLAND"
Dienstbode! „0. merrocir, bei to too TreeeeHJt meneer heelt
zich gebeten. HIJ ie op den stoel gaan fitten «eer t'o gebit
Dp ImP {Passing Show]
Mevrouw Jones: ,Jk wou dat m'n man wat meer hersens had;
hij beeft altijd ong* lik".
Mevrouw Brown .ik won dat de mijne er wat minder had
hij heeft aHJJd gelijk". (London Opinion)
Dame. tot Tandlooper, dien ze opdracht heeft gegeven om slakken
nit den toin te halen JSn hoeveel heb Je er ai 7"
LandJooperJ5Cn maar twee ol drie anderen zijn maar net
op het nippertje ontsnapt". (Humonat)
Taalrijkdom.
^EJdua houdt er vanavond bet leven maar in/*
„Ja, dat meisje zal nog eens m'n dood zijn."
(Li!®!
„Je hebt het mooiste uitzicht nog niet gehad Over een ooeeff»
blikje zul je wanen in een andere wereld te zijn'
(Passing Showj
Schoenwinkelier r „Ik heb een kleine wraak genomen op de
dame die daar Juist weggaat.'-
Klant„Hoezoo
Schoenwiokeüer„Ze ie telefoniste en nu heb ik haar een* een
verkeerd nummer gegeven". (Passing Süqi)
En trouw sturen ze hun berichten over naar
de Parijsche bladen.
Ze vertellen in de eerste plaats natuur
lijk van mis9 France:, dat ze een beetje
bleek ziet van de vermoeienissen dat ze het
koud vindt aan boord, en steeds zich om
hult met plaids en bontwerk; dat de ma
trozen, zoo gauw ze daar kans toe zien, het
een of ander (onnoodige) werkje komen ver
richten in haar nabijheid, om van haar aan
blik te kunnen genieten.
Ze vertellen, dat mi99 Belgium ervan
houdt wandelingen te maken over het dek,
de zon opzoekt en kieken neemt.
Dat miss Luxembourg niet anders doet
dan maar steeds vriendelijke glimlachjes
uitzenden, naar iedereen, van den scheeps
jongen af tot den kapitein toe.
Dat mis9 Italy onophoudelijk chocolade
knabbelt om niet zeeziek te worden, en veel
leest, Fransche, Engelsche, Italiaansche en
Spaansche tijdschriften.
Dat miss Germany altijd vroolijk en op
gewekt is, en geen jazz-muziek kan hooren
zonder met haar heupen te wiegen, en geen
viool-90I0 zonder zachtjes de melodie mee
te neuriën.
Dat miss Spain, een klein nerveus per
soontje, altijd lijkt te dansen in plaats van
te loopen, dat ze de taal van geen der andere
schoonheids-koninginnen begrijpt, en daar
om maar steeds in haar eentje praat, als ze
niet lacht of zingt.
Dat miss Engeland meestal stil in een
eigen hoekje van de conversatie-zaal zit,
waar ze zich een soort „home" heeft ge
vormd, waar ze bezoek ontvangt, thee pre
senteert zich bewonderen laat, en veel lacht,
want ze heeft prachtige tanden.
Dat alle concurrences zeer eensgezind
schijnen te zijn, en dat vaderlijk over hen
waakt een Luxemburgsch generaal, wien
deze belangrijke zorg is opgedragen.
Nog eenige dagen de schoonheids-wed
strijd in Galveston zal van den 2den tot den
6den Juni gehouden worden en dan
dén wie zal dan ..het mooiste meisje
van de wereld" zijn? Zal Parijs jubelen of
wel diep verslagen zijn?De dag na
dertde zenuwachtigheid der span
ning stijgt
M. DE ROVANNO.
Parijs, 18 Mei 1928.
(Nidruk verb'-denj
DE „MUURKRANT".
Onder de eigenaardige instellingen, die
Rusland rijk is en waarvan men in het
buitenland zeer weinig, soms in het geheel
niets, weet, neemt een belangrijke plaat-s
in de „muurkrant" of „stjengazeta", zoo-
ala de Russische term luidt (samentrek
king van twee woorden stjennaja gazeta-
muurkrant). De muurkrant bestaat uit
eenige vellen papier, waarop de „medewer
kers" met inkt potlood de belangrijkste
mededeelingen en korte beschouwingen heb
ben geschreven en die aan een muur wor
den opgehangen.
De muurkTant is ontstaan reeds vóór
den oorlog. Zij was een product van de ont
wakende belangstelling van de uiterst pri
mitieve Russische massa voor de gebeurte
nissen in het land en van het verlangen,
om verklaringen te vinden voor die gebeur
tenissen. De Russische massa voelde zich
als eeD blinde in een volkomen onbekende
streek, die zijn weg op den tast moet vin
den, terwijl hij weet, dat hij van alle kan
ten door groote gevaren bedreigd wordt.
In We6t-Europa zou in deze behoefte van
de massa voorzicD kunnen worden door de
talrijke plaatselijke bladen, er zouden
nieuwe bladen opgericht kunnen worden
enz. In Rusland was dat eenigszins andera
De Russische massa is steeds zeer arm ge
weest en de kosten van een kranten-abon
nement waren te groot voor de beurs van
de overweldigende meerderheid van de be
volking. Daarbij kwam, dat de administra
tie de plaatselijke bladen vervolgde en tel
kens de uitgave er van verbood. De munr-
krant eisc-hte weinig kosten en werd opge
plakt telkens als de „redactie" in den
regel een paar menscben, die hun werk vol
komen kosteloos verrichtten voldoende
materiaal verzameld had om een nummer
,,uit te geven."
Natuurlijk waren ook de muurkranten
verboden, maar vóór de politie verscheen
om de opgeplakte vellen papier af te ruk
ken, wist de kleine kring menschen, voot
wie de krant bpstemd was (de arbeiders
van een fabriek, de soldaten van een ka
zerne enz.), reeds wat er vermeld stond.
Bijzonder groot was de bloei van de
muurkTanten tijdens de revolutie. Het ver
langen naar voorlichting was in dien tijd
zeer groot en voor de muurkranten ver
drongen zich steeds troepjes menschen,
die het gelezene bespraken en commenteer-
dende analphabeten, wier aantal in Rus-
land zeer groot is, luisterden naar de woor
den van hen, die de dienst van het lezen
en schrijven wèl machtig waren en namen
daarna deel aan de besprekingen van den
inhoud.
Dit eischt nadere toelichting. De revo
lutie heeft alle verbodsbepalingen van het
oude regime opgeheven en de uitgave van
bladen werd vrij, maar die bladen wijdden
aandacht, aan de groote vraagstukken van
de politiek, terwijl de primitieve Ruseische
massa meer belang stelde in de gebeurte
nissen op haar fabriek, in de kazerne, in
het dorp. De muurkrant behartigde dan ook
vóór alles de belangen van een zeer be
perkte groep menschen, besprak grooten-
deels alleen datgene, wat haar lezers de
meeste belangstelling inboezemde. Dat was
de oorzaak, waarom de muurkranten kon
den ooncurreeren met de gewone bladen,
waarom de menschen meer belang stelden in
den inhoud van de muurkrant, waarvan zij
de „redactie" goed kenden en die zij ten
allen tijde ter verantwoordine konden roe
pen, dan in hetgeen de gedrukte bladen
schreven, die bovendien meestal in een
boekentaal waren opgesteld, die de massa
slechts voor de helft verstond.
Tijdens den burgeroorlog en dèn chaos,
toen elk stadje, elk dorp een wereld op
zich zelf werd, werden de muurkranten
de eenige voorlichters van de bevolking en
de „redactie" van zulk een „kiant" kon
de bevolking van een dorp of stadje winnen
voor de eene of de andere partij: de bols-
jewiki of de „witten." Na de overwinning
der bolsjewiki kwam langzamerhand een
verandering in den toestand. In het bet
begin moesten de bolsjewiki tot op zekere
hoogte de vrijheid van de redacties der
muurkranten respecteeren, maar allengs
werd die vrijheid steeds meer es meer be
perkt.
Nu is de toestand zoo, dat ook deze
„pers" geheel onder controle van de com
munisten staat. Dit leidde tot voortduren
de wrijvingen tusschen de leiders vaD de
muurkranten en de communistische admini
stratie. Bijzonder scherpe vormen begonnen
deze wrijvingen aan te net ces in den laat-
sten tijd. sinds de ontwaking van het, voor-
loopig slechts passieve, verzet van de be
volking tegen de communistische heer
schappij. De „partijloozen" (d.w.z. niet- I
communisten) maken gebruik van de muur-
krant om hun grieven tegen de plaatselijke
administratie, tegen de directie van de fa
brieken, tegen de leiders van de plaatse
lijke communistische cel kenbaar te maken.
Verder gaat geen enkele muurkrant in haar
kritiek, want dat zou onvermijdelijk leiden
tot de terechtstelling van den vermetele.
De communisten willen echter zelfs deze
onschuldige critiek niet dulden. De leiders
van de muurkrant worden gewaarschuwd,
dat het schrijven ever de tekortkomingen
van de plaatselijke admistratie en over de
gebreken van afzonderlijke communistische
leiders ten strengste verboden is. Blijkt
het, dat de redactie tegen deze voorschrif
ten zondigt, dan wordt het blad afgerukt en
vernietigd (dus precies als onder het oude
regime), terwijl de „schuldige" in de ge
legenheid wordt gesteld in een gevangenis
cel te peinzen over de persvrijheid in de
Sovjet-Unie. In vele plaatsen heeft de ad
ministratie de redactie van de plaatselijke
muurkrant eenvoudig medegedeeld, dat alle
stukjes, die zij in de krant wil opnemen,
eerst door een censor goedgekeurd moeten
worden.
Ondanks al deze vervolgingen breidt het
aantal muurkranten zich gestadig uit. Naar
schatting verschijnen nu in Rusland meer
dan 40.000 zulke kranten. Verleden jaar
werd te Moskou zelfs een tentoonstelling
georganiseerd van deze kranten en het ver
slag van die tentoonstelling, dat den in
houd van vele dier kranten bevat-, is een
van de belangrijkste documenten over het
Russische leven, dat wij bezitten.
Teekenend voor de ontwaking van den
Russischen boer is, dat ruim de helft van
alle muurkranten nu op het platteland ver
schijnt. Deze door boeren voor boeren „ge
redigeerde" bladen dragen vaak zeer
grootsche benamingen, bijv. „De Ontwa
king", „Vooruit!" „De Stem der Waar
heid", „De Vriendschap van alle Men
schen" enz. Ofschoon zoo'n dorpskrant in
alles de groote bladen nabootst en zelfs een
„hoofdartikel" bevat (zonder zulk een
„hoofdartikel'' is geen enkele krant in Rus
land denkbaar), wijdt de redactie toch
hoofdzakelijk haar aandacht aan het plaat
selijke nieuws. Elke mededeeling over een
^plaatselijke gebeurtenis wordt voorzien van
een kernachtige opmerking, vaak in een
taal, die niet bepaald voor een blad ge
schikt is (de Rus houdt van een hartig
woord en kan nu eenmaal niets doen zonder
een vloek). Vaak worden de berichten in de
muurkrant voorzien van caricaturen, pen-
teekeningen enz. Het gebeurt ook, dat een
nummer van de muurkrant slechts uit een
caricatuur bestaat, die op een bijtende en
tegelijkertijd ruwe, vaak zelfs onwelvoeg
lijk grove wijze datgene hekelt, wat de
krant veroordeelen wil. Deze caricaturen
hebben echter nooit betrekking op de
staatszaken, zelfs niet op het gedrag van
de provinciale of plaatselijke overheidzij
hekelen de lagere goden van het dorp, de
fabriek enz.
Den laatsten tijd bemoeien de muurkraü-
ten zich ook met de verkiezingen. Een ver
kiezingspropaganda tegen de candidaten
van de regeerende partij (anderepartijen
mogen er in Rusland niet bestaan) is na
tuurlijk buitengesloten, maar de redactie
maakt zich verdienstelijk, door sommige,
bijzonder kwetsbare candidaten (ontslagen
tuchthuisboeven, dieven souteneurs e.d.,
wier aantal in de lijsten der communisti
sche partii zeer groot is), onmogeliik te
maken alleen door bun doopceel te lichten
En het is reeds vaak voorgekomen, dat de
muurkranten de regeerende partij hebben
gedwongen zulke candidaten van haar lijst
te verwijderen en meer. acceptabele can
didaten er op te plaatsen.
Van West-Europee8ch standpunt zijn dat
onbelangrijke dingen, maar in Rusland,
waar de geheele bevolking gebukt gaat
onder den druk van den almachtige commu
nistische partij en de gevreesde en fel ge
hate G.P.Oe., zijn dat ze>er belangrijke fei
ten, die meer opschudding verwekken dan
het ten val brengen van een regeering in
een democratisch land.
De muurkrant is langzamerhand in Rus
land een groote macht geworden; haar in
vloed is veel grooter dan die van de pers
in het buitenland. In de toekomst, als de
val van het tegenwoordige regime de pers
vrijheid zal herstellen, zal de muurkrant
een der allerbelangrijkste factoren van den
opbouw worden.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
BEGRAFENISSEN Tol. adl
AUTO-TRANSPORT
Aalmarkt 16 CREMATI E
4762
Budapest, Mei 1928.
Zooals ik aan het wereldkamp in de Ver-
eenigde Staten nu twee jaar geleden, niet
kan teragdenken zonder de weelde van de
gele Forsitia voor oogen te krijgen, die in
Massachusetts alles in gouden gloed zette,
zoo zal ik later bij de herinnering aan Hon
garije een geur van seringen speuren en
weer in gedachten de licht- en dieppaars
bloeiende heesters zien. die de Meimaand
hier tot zoo iets heel bijzonders maken. Ar
moedige kerkhoven, met niet veel meer dan
een rechtopstaand stuk hout en 'n paar ver
welkte kransen als grafteeken gaan schuil
onder een rijkdom van lila trossen. Bossen
seringen in de huizen, in de hotelkamers,
in de handen van arbeiders, die huiswaarts
keeTen. aan de 9tokken der vlaggen en vaan
dels van padvinders en padvindsters. als ze
bij hun respectievelijke parades voor de af
gevaardigden naar het vijfde wereldcongres
voor de meisjes-padvinderij, van hup respect
afdwingen kunnen de bewijzen geven.
Kleurherinnering symbolisch voor de
beide landen. Het heerlijk welvarende rijke,
lachende Noord-Amerika in z'n kleed van
hel ge'le schittering, het bitter mishandelde
Hongarije in de omsluiering van halven
rouw Zeker de band met het vreemde Oos
tenrijk. welks heerscher9 soms nog niet eens
in staat waren een toespraak in behoor
lijk Hongaarsch voor te lezen, is verbroken.
Maar als gevolg van een zeker niet door dit
volk gewenschten oorlog, waarin de perfide
Oostenriiksche diplomatie hen meesleepte,
zuchten thans een paar millioen Hongaren
onder den niet minder eehaten druk van
Rumenen. Czechen en Slaven, zijn tien
duizenden ambtenaren in de afgesneden
streken broodeloos geworden, de rijkste
levensbronnen weggeschonken aan Entente
vrienden. i9 slechts één derde van het land
overgebleven onder Hongaarsche vlag. Is
het wonder dat altijd het rouwfloers aan die
vlag gedragen wordt? fs het wondeT dat men
hier telkens vrouwen in tranen ziet?
Met des te meer bewondering moet ieder
vervuld zijn. die van 317 hier rondzag.
Wat stonden de padvinsters daar kranig,
toen we in Budapest aan land stapten
bijna 14 uur stoomens den Donau tl
Weenen, waarin het Collegium Honjari
het eerste samentreffen der gedelete*
van 28 landen plaats had gevonden
Wat glundert het troepje, dat mee a
gaan naar Parid. om bij het openinzsl
vuur te zingen. Vier uur hebben ze geil
en de eerste ochtend tegen het uur vu
bijten staan ze als eerewacht vlak bij
eethuis van het complex gebouwen, di
badplaats Paréd uitmaakt. Voor ieder
legeerde, iedere eeregast. iedere beioe
die aan dit congres deelneemt en
aandrentelen, staan ze weer even
moed en correct in de houding, en
seconde neemt men waar dat er tu
wordt rondgedraaid of gebabbeld,
en voornaamheid in, zooals overal
merkwaardige volk.
Met hoeveel innige vroomheid
bij het eerste kampvuur, dat door
scout sir Robert Baden Powell zelf
aangestoken, hun aandoenlijke natio
loofsbelijdenis eindigend met het
loof in de herrijzenis van Hongarije
Met we'lk een toewijding en begrip
enkelen harer de Fransche of Duitsch
talingen van Petöfi's gedichten,
„ik ben Hongaar" van de jonge lippen
voelt ieder dat hier de ziel van
spreekt, precies op dezelfde wijze
80 jaar geleden, toen de constituti
rechten verkregen werden, en even
op het oogenblik nauw 14 maanden
dat de jonge dichter zelf, door een
kenlans doorboord, het leven heeft
laten.
Het volk hier voelt als natie, de
derij is een merkwaardige volksbewep
worden. Van de 100.000 padvinders b
er 5000, in een stroomende regen
hun oefeningen voor den Chief-scout
Chief-guide lady Olave Baden Poffe'
gevoerd, oefeningen die tot in de
kleinigheden verzorgd en af waren
Maar belangrijker nog is geweest
van de meisjes te1 zien kregen, omda
veelzijdiger was. En onwillekeurig
Goethe's uitspraak in de gedachten
niets voortreffelijkere denkbaar is
vrouw .mits ze maar enkele goede
schappen van den man overneemt
We hebben hier een keur van hande
der padvindstertjes gezien, zooals ten
de beste bazaars van Tesselschade
Adelt, ternauwernood te samen breng?
oude, nationale weef- en borduurwtf*
op onberispelijke wijze en met eind
toewijding door de jonge vingertjes
voerd; daarnaast lagen keurig bijgen
boeken met knipsel-collectie van al
over de padvindsters ooit geschreven
waren poppen in het moderne padn
uniform aangekleed, waarmee na!
weldra ieder gedelegeerde onder den
liep om het in eigen land te toonen.
naar een andere dergelijke tentoon#
in een schoollokaal gehouden, dat
nent aan de meisjes in gebruik is
stonden om den ander op de groote
plaats ee"n meiske in uniform en een
beeldige wit met hemelsblauwe na
kostuum, met den fraaien. breed*
hoofdsband. het geheele toilet zp''
meisjes vervaardigd en wat het W
werk betreft naar eigen motieven ont
en uitgevoerd.
We hebben een theater-ui tvoeflM
eenige uren gehad, naar voorsteef
de geschiedenis uit het tegenwoort'
renleven. zooals de meisjes dal was^
als ze' kampeeren Vaar oogstdans*D
uitgevoerd Met ongelooflijke ST1P
het een op het ander, het sloot
bus. het was boeiend en het
haal dat woord: voornaam. Toch
