Niet alle Bacteriën
PUROL
HEI MYSTERIE
BELVOIR-MANSIONS.
^«Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 16 Mei 1928
Derde Blad
No. 20912
odschap van den secretaris-
eneraal van den volkenbond.
IN HET NIJVERE ZUIDEN.
SCHEEPSTIJDINGEN, i
FEUILLETON.
Sir Bric Drummond heeft aan de Vereeni-
„Voor Volkenbond en Vrede" hier te
."volgende boodschap gezonden:
Sir Eric Drummond.
r maak gaarne gebruik van de geboden
[efenheid om vóór de door uwe Vereeni-
te organiseeren 18 Mei-herdenking door
bemiddeling eenige woorden te richten
(het Nederlandsche volk. Ik doe dit met
i ie meer genoegen, daar ik vernomen
|b, dat het de herinnering aan de eerste
ipch Vredesconferentie is geweest, die
j de keuze van een datum voor uw Vol-
|bondsdag heeft geleid. Inderdaad, het
m van den Volkenbond en de verwach
ten. die de menschheid gerechtigd is op
te bouwen, zijn niet op hun juiste
■de te schatten, zoolang de stichting
q ons instituut als een op zichzelf staan-
gebeurtenis wordt beschouwd zonder
lig verband met het verleden. In werke-
Iheid heeft de Volkenbond een lange
li-geschiedenis en tot zijn ontwikkeling
Iben o.a. de twee Haagsche Vredesconfe-
|lies vooor een belangrijk deel bijgedra-
Op zijn beurt bereidt de Bond de ge-
ïdenis der toekomst voor. Deze evolutie
|ijnt thans een punt te hebben bereikt,
r de ongeorganiseerde en somtijds chao-
t betrekkingen, die sinds eeuwen tus-
de staten hebben bestaan, een gesla-
p neiging tot meer systematische ontwik-
ling vertoonen, waarvan de kern is te
|ken in den Bond.
schijnt bij velen nog de meening
leerschen, dat met het ontstaan van den
I een volledige waarborg voor onver-
brbaren vrede was gegeven en deze zijn
i bitter teleurgesteld door de twisten, die
steeds de volkeren verdeelen, door de
p, die nog steeds paraat worden ge-
pn en door de oorlogsvloten, die nog
Kr tot uitvaren gereed liggen. Ik ben
look stellig overtuigd, dat een groot deel
I het pessimisme ten opzichte van den
i meer zijn oorzaak vindt in de over
een verwachtingen, die in den aanvang
1 in de wereld van hem werden ge-
|eró, dan in de evolutie, welke het in-
zelf doormaakte en die, niettegen-
fcde onvermijdelijke inzinkingen, over
Ijeheel een stijgende lijn vertoont. He#
Vrt tot de moeilijke taak van een ver
ging als de uwe de openbare meening
ft opzicht voor te lichten, en zoodoende
M ge het uwe bij tot de politieke op-
fflg der menschheid.
den vrede wenscht, hij bereide
I Toor!"
ft is het leidende beginsel van hen, die
T^st werken voor een beter georgani-
fe internationale gemeenschap. Bij dit
- dat de volle aandacht verdient niet
i van ons tegenwoordig geslacht, maar
van vele toekomstige generaties, is de
RECLAME.
actieve en toegewijde medewerking van een
land als Holland met zijn lange ervaring
der internationale samenleving onmisbaar.
De aanhangers van den Volkenbond zien
dan ook vol vertrouwen naar uw land als
een voorbeeld van deze toewijding op elk
terrein van zijn werkzaamheid. Hierbij
denk ik niet slechts aan de Nederlandsche
vertegenwoordigers te Genève, die zoozeer
de algemeene achting hebben verworven
voor zichzelf en hun land, maar tevens
aan het groote publiek. Men verlieze toch
nimmer uit het oog, dat de nuttige werking
van den Bond grootendeels afhankelijk is
van den moreelen invloed der openbare
meening; zonder dien steun is hij machte
loos en niet meer dan een ziellooze ma
chine.
Mag rk ten slotte de verwachting uit
spreken, dat de werkzaamheid uwer Veree-
niging ertoe zal bijdragen de belangstel
ling, "die reeds voor den Volkenbond bij het
Nederlandsche volk bestaat, nog te doen
toenemen.
matten
9744
II (Slot).
Ons volgend bezoek gold de aardewerk
fabriek „De Sphinx". Daarheen althans
werd onze groep gedirigeerd; andere colle
ga's trokken naar de aardewerkfabriek „Ce-
ramique". Aangezien een mensch maar op
een plek tegelijk kan wezen, moeten wij
ons dus bepalen lot „De Sphinx".
Dat is een groot gebouwencomplex, waar
aardewerk en tegels worden vervaardigd
in frissche kleuren, en waar men zich er
ook bijzonder op toelegt nieuwe modellen
te bedenken. Onder deskundig geleide lie
pen wij in vlug tempo alle afdeclingen door,
waar alles in vol bedrijf was; zoo zagen
we allerlei huishoudelijk goed als borden
en kommen, schalen, schotels en kannetjes,
ronde en ellipsvormige artikelen en tegels
enz. uit het automatisch bereide mengsel
van klei en zand in hun verschillende
stadia opgroeien.
Dat gaat alles natuurlijk streng-stelsel
matig in zijn werk. Tot in de kleinste on-
derdeelen is hier de uiterste werkverdeeling
toegepast, zoodat de gansche productie een
raderwerk gelijkt, waar alles precies past.
Na het vormen volgen verschillende bt>.
werkingen, het dompelen in de glazuur-
pap, het drogen, wat bij de tegels geschiedt
door ze over een langen band automatisch
te transporteeren, alvorens ze in de vuur
vaste cassettes worden geborgen en zoo in
een der 16 ovens te worden geplaatst
Hier werken thans 600 mannen meisjes
en jongens.
Aardig was het ook ora te zien hoe de
eetborden hun kleur krijgen: op papier
worden de prentjes gedrukt en bij wijze
van calqueerplaatjes op de bisquils over
gedrukt. Fijnere bisquits zoo noemt men
de ongeglazuurde, uit Duitsche en China-
klei gevormde stukken, dat aardewerk
moet worden worden met de hand be
schilderd.
Zeven jaar duurt de opleiding van zoo'n
borden maker; dat geschiedt in de fabriek.
De jongens worden aan allerlei handwerk
gezet, onder deskundig toezicht, en als zij
25 jaar zijn worden zij als „volleerd" be
schouwd. Maar dan hebben zij ook alle
afdeelingen in hun branche doorloopen.
Iets nieuws in deze fabriek is dat de
loop van het bedrijf op een planbord gra
fisch wordt uitgezet, zoodat de dire:lie
slechts met één oogopslag kan zien wat er
geproduceerd is en wat er geproduceerd
kan worden. Deze grafieken gorden ge
regeld gefotografeerd.
In de fabriek der „N.V. Kristal-unie
Maastricht" ontmoetten wij weer de an
dere collega's. Dat is een groote glasbla
zerij waar thans 720 menschen, allemaal
op stukloon, werken. Ook hier is een aesthe-
tisch adviseur aan verbonden, op wien de
moeilijke taak rust om moderne, elegante
modellen te ontwerpen welke tevens goed
verkoopbaar zijn. En nu is de ervaring, dat
in de laatste jaren het moderne goed er
gemakkelijker ingaat dan vroeger. De men
schen houden meer van wat nieuws, al lijkt
het dan ook niet zoo degelijk en al is het
soms wat grillig van vorm. Maar toch wor
den de oude modellen glaswerk met de
waaierversiering nog altijd veel gevraagd.
Trouwens: een industrie als deze, reeds
zoo'n langen tijd in Maastricht beoefend,
beschikt over een reeks van modellen die
altijd weer „gaan", omdat de afmetingen,
de vorm en de onderlinge verhoudingen
waarlijk fraai en harmonieus zijn.
Daarvan konden wij ons overtuigen in
de uitgestrekte toonkamer, waar we zoo
tal van glazen en bokalen, vazen en ge-
styleerde karaffen, kommen en schotels bij
een vonden, ook fraai gekleurd glas. in
waaier- en puntjeskristal of glad afgewerkt.
Die groote bokalen, die speciaal voor
Duitschland zijn bestemd, die sierlijke wijn
glazen, waar veel in gaat, en die massieve
bierpullen, die wijde glazen kommen, waar
Amerikanen verzot op zijn en waarvan de
zuivere verhoudingen dadelijk opvallen, ook
die kleine glazen en glaasjes in velerlei
soort, ze getuigen van kunstzin en
smaak, van liefde voor kleur en vorm.
In deze glasfabriek was het natuurlijk
veel warmer dan vlak bij de ovens in de
aardewerkfabriek. Trouwes, al zijn er maar
2 ovens in bedrijf de twee andere zijn
gebluscht bij gebrek aan voldoenden af
zet er heerscht toch allerwege een leven
dige en drukke beweging. Men moet het
zien hoe daar uit die gloeiende ovens,
waarin een temperatuur van 15 k 1600 gr.
C wordt ontwikkeld, de gesmolten massa, 't
vloeibare glas wordt gehaald met 'n soort
kommetje aan 'n langen ijzeren steel; vlug
gaat de werkman daarmee naar den vor
mer, het gloeiende goedje wordt in den
vorm gedaan, het wordt geperst en even
later ziet men al een gewoon drinkglas of
een conservenglas geboren worden. Nog is
't heet genoeg om van onderen met 'n steel,
waaraan gloeiend glas zit, te worden op
genomen en de slotbewerking, het verwij
deren en afslijpen van ruwe kanten, te
ondergaan. En dat gaat zoo maar heel den
dag door, waarbij elk van de groep ar
beiders zijn eigen taak heeft. Ook dit sluit
natuurlijk als een bus: elke seconde wach*
ten brengt schade.
Vlak daarbij wordt het glas geblazen.
Daar zijn er bij de glasblazers, die in het
bedrijf zijn vergrijsd. En zij lachen u uit
als ge hun vraagt of het hun niet warm
wordt in den mond, wanneer ze al bla
zende vorm en inhoud geven aan zoo'n
hoopje vloeibaar glas, dat net uit den oven
komt. Ze kennen 't werk en ze vinden het
heel gewoon. Maar toch is er veel oefening
voor noodig om bij het vormen juist zoo
veel van 't heete goedje af te knippen of
bij het blazen de juiste hoeveelheid lucht
te laten toestroomen om het vereischte mo
del te verkrijgen.
Heet was het er, vooral onder de breede
brug welk^ naar het bovendeel van den
oven leidt. Maar de werkleiden zijn ook daar
blijkbaar aangewend. En waar zij hun ar
beid vlak bij den oven moeten verrichten,
beschermt een hoog schot hen voor de è.1
te heftig stralende hitte.
De jaarlijksche productie aan drinkser-
viezen, conservenglas, luxe-dingen en aller
lei artikelen voor huishoudelijk gebruik
loopt in de millioenen. Het meeste, onge
veer 60 pCt. blijt in het binnenland; de
rest wordt geëxporteerd.
Ook hier werd er over geklaagd, dat men
wel meer zou kunnen produceeren, wan
neer de concurrentie van andere landen,
waar de arbeidsvoorwaarden anders zijn
dan hier, dat niet beletten. De hooge in
voerrechten vormen ook een stevigen muur,
zoo zei men ons.
Trouwens, klaagtonen van dezen aard
vindt men te over in het lijvige jaarverslag,
dat de Maastrichtsche Kamer van Koop
handel over 1927 in het licht gaf. Aan meer
dan 300 arbeiders moest ontslag aangezegd
worden zoo deelde de „Kristalunie" in dat
verslag mede. De „Céramique" telde 1200
arbeiders maar zij ziet de toekomst „vooral
voor wat arbeidsgelegenheid betreft, zeer
donker in". Er moest hier en daar ook tot
inkrimping van het aantal werkdagen wor
den besloten. En de Kamer van Koophandel
zelf getuigde: „De sombere verwachtingen,
die reeds voorgaande jaren zijn geuit ten
aanzien van den algemeenen economischen
toestand, speciaal aangaande ons district,
zijn helaas niet alleen tot waarheid ge
bracht doch door de feiten overtroffen
RECLAME.
9701
ln den mond zijn schadelijk, wel echter de gisting- en bederfverwekkers,
welke de oorzaak zijn van den zoo zeer gevreesden "tandwolf". De ver
onderstelling als zouden gewone mechanische tandreinigingsmiddelen
deze gevaarlijke parasieten kunnen verdelgen, be
rust op een noodlottige dwaling. Slechts een krach
tig werkend antisepticum als Odol, dat hun ont
wikkeling tegenhoudt, waarborgt betrouwbare be
scherming. Want de krachtige werking van dit des-
infecteerende mondwater voorkomt die processen
in den mond, welke de tanden verwoesten. Odol heeft
bovendien een aangenamen, verfrisschenden smaak
en verwijdert eiken onaangenamen reuk
uit den mond. Odol is het aangewezen middel voor
de oordeelkundige verzorging van mond en tanden,
daar het de krachtig werkende, kiembestr ij dende
eigenschappen van een echt antisepticum bezit
Konden wij vorige jaren ons verheugen in
de weivaart van sommige ondernemingen,
thans moeten wij constateeren, dat haar
aantal wederom verminderd is."
Van geen journalist mag in redelijkheid
worden gevergd, dat hij rie.h op zulk 'n
kortstondigen, haastigen rondgang van
ruim vier uur een behoorlijk gefundeerd
oordeel zou kunnen vormen over de Maas
trichtsche nijverheid, haar nooden en be
hoeften, haar deugden en gebreken, baar
bestaansmogelijkheid en den aard van haar
technische inrichting.
Zoo mocht het ons niet gelukken hoe
vaak wij er ook naar vroegen, een verkla
ring te vinden van de herhaaldelijk ge
hoorde klacht, dat completeering van een
Maastrichtsch servies toch zoo buitenge
woon lastig is. Ook kregen wij niet den
indruk dat de verkoops-organisatie haar
kracht zoekt in een doelmatige bekendma
king der typisch Maastrichtsche producten.
Maar een indruk, al zij die dan ook wat
vluchtig, verkregen wij toch wel. Dien heb
ben wij in onze inleidende beschouwingen
reeds weergegeven. F.n daar willen wij
thans nog iets bijvoegen.
Wat onmogelijk was bij het gejaagd loo-
peu langs waterstaatswerken en door fa
brieken, n.l. het voeren van een rustig
gesprek, bleek wel bereikbaar aan en na
den gezelligen maaltijd, waaraan de K. v.
K. ten slotte haar gasten vereenigde. Ook
de verschillende tafelredenen boden gele
genheid om allerlei wensehen en verlangens
grieven en klachten te openbaren van wat
daar leeft in de kringen der Zuid-Limburg-
sche industrieelen, zoodat de genoodigden
wel een duidelijk begrip kregen van de in
tentie, welke t-ot dit samenzijn den stoot
had gegeven.
Hoofdzaak is dat de Liraburgers meer
contact begeeren tusschen Noord en Zuid.
En dat doel zal zeker bereikt worden.
Want straks zal men inderdaad ,,van
Noord tot Zuid" kunnen lezen wat men
daar in die uiterste punt van Nederland
begeert.
Nooit kan het goed wezen voor een
Staat, wanneer alle deelen des lands hun
eigen leven blijven leven: gemeenschappe
lijk moeten allen er in hartelijke samen
werking naar streven, eikaars belangen te
dienen, opdat het gansche land sterk worde
en stevig staat tegenover de mededinging
van het buitenland.
Indien deze gedachte ontwaken zal aller
wege, dan zijn wij er bij voorbaat zeker
van, dat zij ook in het Zuiden de indu
strieelen zal gaan bezielen. Want de man
nen, die wij daar spraken, wier woorden
wij hoorden en wier werk wij aanschouw
den, zijn inderdaad bezield met een lust
tot nijveren arbeid js aan ondernemingszin
en energie ontbreekt hot hun volstrekt niet.
Limburgers zijn daarbij een opgewekt
en gemoedelijk volk hoe aardig klinkt hun
bloemrijk en zangerig dialect, hoe houden
zii van hun mooie, schilderachtige streek,
rijk aan afwisseling, van hoog cn van laag!
Indien nu de verbreiding in brecden kring
van wat daar in 't Zuiden gevoeld en ge
dacht wordt een betere verstandhouding#
tusschen Noord en Zuid bevorderen zalv
dan is het doel van dit kortstondig bezoek
zeker bereikt. Dan zullen de Zuid-Limburg-
'sehe industrieelen, die thans zoo klagen
over malaise in de industrie, met frisscheni
moed en met vaste hand alles in 't werk
stellen om hun productie en hun verkoop
weer hooger op te voeren. Zij zullen dan
toonen, dat zij op eigen beeüen kunnen
staan, zoo stevig en zoo flink als deze tijd
met zijn hooge eischen en scherpe med^
dinging nu eenmaal noodzakelijk maakt*
Het Juliana-kanaal zal straks het zichtbaar
bewijs leveren, dat de Nederlandsche wet
gever bereid is ook Limburg te helpeny
wanneer het algemeen Nederlandsch belanjp
dat veroorlooft en gebiedt.
Wanneer de Zuid-Limburgers, die nu nog
murmureeren, in zichzelf de kracht zoeken
en vinden om hun industrie weer vooruit te
brengen, dan komen zij er wel weer
boven op.
Zij zullen hun weg wel vinden.
En op hun eigen beenen.
STOOMVAART-MIJ. „NEDERLAND". 1
ENGGANO, uitr„ 14 Mei te Port Said. 1
JAN Pz. COEN, uitr., 17 Mei te Genua verw.
ROTTI, thuisr., 17 Mei te Marseille verw.
EORNEO, thuisr., 17 Mei bö Gibraltar verw.
ROTTERDAMSCHE LLOTD.
TOBA, thuisr., 17 Mei te Marseille verw,
SLAMAT, thuisr., 17 Mei te Colombo verw.
HOLLAND—AUSTRALIE-LIJN.
ALMKERK, 14 Mei v. Sydney te Brisbane^
ROTTERDAM—ZUID-AMERJXA-LIJN.
ALUDRA, uitr., pass. 14 Mei Fogo. f|
KON. NED. STOOMBOOT-MIJ.
VAN RENSSELAER, W.-Indië n. Amst., 13
Mei te Havre.
AGAMEMNON, 14 Mei r. Port au Prim*
n. Kaap Haitiën.
DIVERSE STOOMVAARTBERICHTEN.
BELLATRIX, 13 Mei v. Rott. te Gulfporf,
CELAENO, 12 Mei v. Gulfport n. B. Aires,
COLYTTO, 14 Mei v. Rott. te'Montreal,
FOXHOL, m. s., arr. 12 Mei te Aalborg,
GIDEON, m. s., arr. 13 Med te Holtenau.
JANTJE, m. s., arr. 14 Mei te Holtenau
MERCATOR, m. 8., arr. 13 Mei te Holtenau
NAALDWIJK, 15 Mei v. Emden te Grango-
mouth.
NOORDSTER, m. s., arr. 13 Mei te Holtenan.
ROZENBURG, arr. 14 Mei te Decido.
STAD ZALTBOMMEL, 14 Mei v. Seaham
n. Bordeaux.
JONGE MARIA, 14 Mei v. Sosa n. O»
tellon.
HAULERWIJK, 13 Med r. San Domingd
n. Kingston.
KATWIJK, 15 Mei v. Danzig n. Rouaan,
SCHIE, 14 Mei v. Koningsbergen te Trang-
sund.
NOORD, 14 Mei v. Rafsö n. Rott
WAALHAVEN, New-York n. Leningrad, was
14 Mei 400 mijlen Z. r. Cape Race.
■■Ü!t let Engelsch van BEN BOLT,
fc. v* necT' 2e* l'j toornig, of waar-
Tul l8r°'' ^raaji ie hand er af.
•nhrv man ^°°r de zaal; een
r~p s'ond hij nog in beraad wat te
daarop wierp hij het briefje op de ta-
/er^erde ztoh. Singleton ging zit-
■jram het briefje en ook het miniatuur-
T 'e- Waarnaast het was terecht geko-
MP en stak beide in zijn zak. Nu keek
Shottelius en de man met de
L^TeD schijnbaar verdiept in de be-
r»? v*n de vleeschschcrtels, die voor
I a maar de vtouw met de don-
T zat te glimlachen, terwijl de
wiens toeleg was mislukt, door een
üdp Ver^W€co. In een der hoeken
t VP orkes,tie
cb*n Singleton bediend had,
r.|*_ *eer en keek vragend naar het
Lge tord soep.
L' fat maar weg. zei Singleton en
Ly]? ^en au gratin".
|ffct m ke^ner en Singleton
I bii K een andere plaats uit, van-
Itpjl. drietal, waarin hij nu bijzon-
•tog stelde, in het oog kon hou
den. Maar Shottelius en znjn begeleiders
stonden juist van hun tafeltje op en maak
ten aanstalten om het restaurant te verla
ten. Even voelde Singleton de verzoeking
om hen te volgen, maar het leek hem wij
zer dat niet te doen.
Hij haalde het briefje te voorschijn en zat
het juist op tafel glad te strijken, toen de
kellner opnieuw verscheen en de visch
bracht. Toen hij weer weg was, las Single-
ton het briefje:
A-ls u iemand, die u liefheeft, wilt red
den, zwijg dan!
Dat was alles. Een bedreiging of een
waarschuwing, wat zou het zijn, dacht hij.
Bij het overwegen van deze vraag vergat
hij zijn visch en terwijl de kellner naar
hem keek met niets-begrijpende verbazing
trachtte hij het probleem van het briefje
op te lossen. Al spoedig bleven zijn gedach
ten stilstaan bij één uitdrukking die er in
voorkwam
Iemand die u liefheeft
Wie kon dat zijn? Weer bruisfen er ja-
loeraohe gedachten in hem op. Ter wille van
wien was het dat het meisje zich in gevaar
bevond en wien kon zij redden door haar
zwijgen? Hij wist bet niet, iedere poging
om het te redden was een nullelooze kwel
ling en toen de kellner met een beseheiden
kuchje, het waagde hem te vragen of er iets
ontbrak bedacht hij opeens dat hij zijn
lunob moest gebruiken Hij begon dus aan
zijn visch die bijna koud geworden was,
nam daarna een stuk gevogelte, at zijn des
sert cn kaas dronk een kop zwarte koffie
en \Toeg om de rekening De kellner legde
deze op tafel, doch bovendien een ges-loten
enveloppe er naast.
Wat is dat? vroeg Singleton, zonder
er bijzondere attentie aan te schenken.
Die is hier zooeven door een dame
voor u afgegeven.
O!
Gretig nam hij haar op. Zijn naam stond
er op in het wijd-uiteenstaand schrift van
een vrouwenhand en zijn hart sprong op,
toen hij het adres zag. Hij kon zich slechts
één vrouw voorstellen, die hem op deze
manier een brief kon sturen!
Maar groot was zijn teleurstelling toen
hij het couvert opende, het briefje open
vouwde en zag wat er op stond drie
woorden in het Fransch Garde k vousl
Wees op uw hoedel zooals hij onmiddellijk
de woorden zachtjes voor zichzelf vertaal
de, waarop hij er verwonderd naar bleef
zitten turen Wie zond hem deze waar
schuwing? Toch zeker niet het meisje dat
hij zooeven nog tot de deur had gebracht.
Snel wendde hij zich tot den kellner.
Wat was dat voor een dame die dat
briefje heeft afgegeven?
Ik weet het niet, meneer. Zij heeft
haar naam niet genoemd. Maar het wa9
een donkere, knappe dame. meneer en er
waren twee heeren bij haar.
Zoo»
Hij herinnerde zich den blik, die de
dame. die bij den ge-brilden heer en diens
vriend behoorde, hem had toegeworpen.
Was het haaT bedoeling geweest hem voor
dien goedig-uitzienden heer te waarschu
wen en had zij nu door heimelijk deze
boodschap voor hem achter te laten, aan
die waarschuwing meer kracht willen bij
zetten? Wi* was zij? En wat bewoog haar
om hem te wi'len waarschuwen?
Toen hij het restaurant verlaten had,
werd hij voortdurend door deze en allerlei
andere vragen beziggehouden. Wie werd
bedoeld rn dat briefje dat zij ontvangen
bad; wie was het dien het meisje liefhad?
Was het de man aan wien zij het minia
tuur gegeven had? Want dat het een man
was, daaraan twijfelde Singleton geen
oogenblik.
HOOFDSTUK Vin.
Toen Singleton op zijn kamers was te
ruggekomen, vond hij daar een langen,
slanken jongeman met een militair voor
komen.
Hè, jij Aleck?
Ja jongen. Ik kreeg vanmorgen het
richt van Scotland Yard en ben dadelijk
per vliegtuig overgekomen. \Vat een narig
heid is er gisteravond gebeurd en wat een
ontzettend idee dat die arme Southwell
hier in zijn woning vermoord is. Jackson
vertelde me dat hij doodgestoken is. Aleck
Tracy zweeg even en vervolgde:
Jackson heeft mij verteld dat er maar
weinig gegevens zijn om er achter te ko
men wie het gedaan heeft een dames
doekje met een bloedvlek.
Dat is heelemaa! geen sleutel tot het
raadsel, zei Singleton haastig.
Aleck Tracy keek hem kalm aan en ging
voort:
Als je het zegt wil ik het wel aanne
men, Dick, maar ik zou tooh wel eens wil
len weten waarom je daar zoo zeker van
bent.
Nu dan. dat zul je weten, antwoordde
Singleton. Ik heb nog nooit zoo traag
een geheim losgelaten als nu want
A Ier k, ouwe jongen je moet me helpen.
Hij gaf daarop een getrouw relaas van
wat hij den vongen avond had beleefd van
zijn ontmoeting 's morgens en van alles
was was voorgevallen tot op het oogenblik
waarop hij die geheimzinnige waarschin
wing had ontvangen. Toen hij klaar was,
merkte Aleck Tracy op:
Ik geloof Dick, dat je midden in een
allergeheimzinnigste geschiedenis bent ver-»
zeild geraakt.
Ja, dat zou ik oo-k zoo zeggen, atai"
woordde Singleton.
En er zal nog wel meer volgen, denk
ik, veronderstelde Tracy. En zijn hand uit*
stekend:
Laat dat portretje eens zien!
Zijn vriend reikte het hem over.
Af et een uitdrukking van verbazing
keek Tracy het portret. Terwijl Singleton
hem zwijgend aanstaarde, sloot hij de
oogen. Dan, na eenig nadenken, zei hij:
lk heb dat gezicht ergens gezien. Maar ik
herinner me niet waar. Misschien schiet
het me straks wel te binnen.
Hij bekeek het portret nog eens en ging
voort: Zakdoek of geen zakdoek, dat
meisje heeft Southwell niet vermoord.
Natuurlijk niet! riep Singleton. Maar
hoe is het portretje daar gekomen? Het
meisje was totaal van streek en begreep er
niets van, toen ik haar vertelde waar ik
het gevonden had.
Och, wie weel! Misschien heeft de
man die Southwell vermoord heeft, het wel
laten vallen en die persoon was mis
schien iemand waarmee zij in nauwe rela
tie staat
Singleton moest toegeven da-t dit niet on
mogelijk was. En nu begreep hij meteen
waarom het meisje zoo geschrokken was,
toen hij haar van zijn vondst, verteld had.
Ja. stemde hij toe. Maar dan blijft
toch hot grootste raadsel onopgelost, waar
om Southwell vermoord is.
{Wordt rexyolgdi
