BOVRIL
O
ADAMAS
NIGHTCAP
GRATIS L
GESCHENKEN!
RONDOM HET PAASCHFEEST,
Ha
PASCHEN.
EEN VEELBEWOGEN NACHT.
69s" Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 7 April 1928
Cerde Blad
No. 20880
De beste hulp
bij het koken
FEUILLETON.
Het Paaschei.
De geschiedenis van het Paasch-ei klimt
lot dc grijze oudheid op.
De mythe* laat uit het ei de wereld ont
staan. Kalevela, het helden-ep09 der Finnen,
verhaalt van den vogel, die op Hiontans
knie zijn nest bouwde en daarin zeven
eieren legde, waaruit het heelal ontstond,
terwijl het Santapatha Brahmana tweede
gedeelte van den Ja jour Veda der Hindoes
den eersten man Prajapati insgelijks laat
geboren worden uit een gouden ei. Het ei
speelt in de cosmogonie van verschillende
volken een voorname rol.
Eieren zijn, de eeuwen door. als symbolen
beschouwd der vruchtbaarheid zij waren
gewijd aan Ostara, de lentegodin, als aan
Ilolda. de godin van vegetale en animale
vruchtbaarheid. Als in sommige streken de
boeren vlas zaaien, eten zij veel eieren en
werpen de schalen in de voren, opdat het
zaad welig zal opschieten.
De eieren werden vroeger dan ook als
heilig beschouwd, waar nog overblijfsel van
is het bii^eloof. da-t in ledige eierdoppen de
heksen wonen; daarom moeten na 't ge
bruik der eieren de schalen fijn gekneusd
worden.
In Duilschland zoeken.de kinderen groen
gekleurde paascheieren in 't veld, van welke
de moeders hun vertellen, dat zij gelegd zijn
door den Paaschhaas of Osterhasen, oor
spronkelijk e*en vogel, die door Ostara gemp-
lamorphoseerd werd in een viervoeter. In
verband met dien vroegeren bestaansvorm,
zou hij 't vermogen hebben op het feest der
godin eieren te leggen. Daarom zingen de
kinderen:
O. Osferhaas, o Oslerhaas
Leg dyni Eier bald ins Gras.
Op Dunsche Paaschkaarten ontbreekt dan
ook die eierleggende haas niet.'
En terwijl men reeds in dc zevende eeuw
vóór onze jaartelling in China elkaar in den
lentetijd eieren ten geschenke gaf. bestaat
dit gebruik voort tot op den huidigen dag.
Ook in Rusland is dit gebruik nog steeds in
zwang, soms zijn de nagemaakte eieren
zeer kostbaar, van edelgesteente als anders
zins. Als sieraad, en een soort talisman
tevens, worden de miniatuur-eitjes heel het
jaar door gedragen. Ook de Shah van Perziö
vereerde of vereert misschien nog de dames
van zijn harem, daags voor de lentenacht
evening. kostbare eieren.
Wellicht krijst te onzent hier of daar „de
koster zijn paoacheieren" nog, waar hij eens
„zoo wisse" van was. evenals onze kinderen
nog blij gemaakt worden niet het mandje
met het suikerhe-nnelje en haar eitjes.
Het christendom heeft, als zoo menig
ander ding, ook het paasch-ei geannexeerd,
na het eeTSt gekerstend te hebben, d. w. z.
er een zinnebeeldige beteekent9 aan toege-
RECLAME.
Bovril maakt het eten
bereiden gemakkelijk.
Slechte een lepel rol
maakt voor dc tweede
maal opgediende scho
tels even smakelgk.
Bovril zelf is wellicht
de smakelijkste voe
ding ter wereld, het
ie de grondslag van
voedzame schotels.
mèèr dan ukeJ vleeechextracl
M. Imports: j™*
6837
RECLAME.
57 2
PDAT mijn geachte begunstigers de groote waarde
zullen waardeeren van de gratis geschenken, die ik
geef voor de bij mijn ADAM AS Sigaretten verpakte
coupons, doe ik de volgende belangrijke aanbieding:
Na ontvangst van den door U ingevulden
bon, welke hieronder is afgedrukt, zal ik U
mijn geïllustreerden gratis catalogus van ge
schenken en tevens vijf vrije Coupons doen
toekomen.
tegenwoordig de fijnste en mildste Egyptische sigaret
12 10 stuks met één heele coupon
2 20 stuks met twee heele coupons
BON (te posten in open enveloppe, porto 1 J cent)
Aan de FIRMA ALEX. S. MAVRIDES, Postbus 716, AMSTERDAM
A'aam-
A dres t
Stadt - -
Gelieve mij gratis en franco toe te zenden Uw catalogus van
geschenken met VIJF VRIJE COUPONS. v ,13
Van éénzelfde adres zal slechts écn van deze bons geaccepteerd worden.
kend te hebben, in overeenstemming met de
christelijke leer.
Als een "nieuw steenen graf fs be~
schouwd: hetgeen er in is, kan er levend
uitbreken, en zoo kon het dienst doen en
deed 't dienst als symbool van „ons Heeren
verrijzenis". En immers reeds ten tijde van
Cyprianus die in he tjaar 258 als slacht
offer der Christenvervolging viel. moet zich
te Charthago, waar hij bisschop was. een
geschilderd tafereel van Jezus' opstanding
bevonden hebben, voorstellende een ei. lig
gende in een grasveld waarover de zon haar
gouden stralen spreidde.
De Paasch-eieren werden meestal en wor
den nog gekleurd, een gewoonte, die wellicht
oorsprong vindt daarin, dat de priester ze
eerst *»-ndde. en de kleur, er aan gegeven, in
overeenstemming was met die van het rnis-
en altaarkleed, welke laatste afwisselt naar
gelang der plechtigheden die in de R.-K.
keTk worden gevierd.
Aan zoo'n door den priester gezegend ei
werd genezende en onheilwerende kracht
toegeschreven dus alweer een soort
talisman. Bovendien versierde men de eieren
gaarne met een of andere Voorstelling, b.v.
een lam. een engel, een Christuskindje, juist
zooals dit than9 nog met het suiker-ei ge
schiedt
Dat het eten van Paasch-eieren in zwang
bleef vond zijn reden in het verbod, gedu
rende de vasten eieren te gebruiken, welk
verbod inging op den Zaterdag voor Asch-
Woensdag. die nog altijd in Engeland Egg-
Saturday heet. De vreugd over het voor
uitzicht na de vasten zich weer aan eieren
te goed te kunen doen, uitte zich o.a. in het
liedje, dat de jeugd op Palmzondag placht
te zingen en waarvan de eerste regel luidt:
..Nog éón. Zondag en dan hebben wij een
ei!" En nog altijd doen wij ons op Paschen
te goed aan Paaschbrood met Paascheieren,
en de kinderen maakt men hier en daar nog
altijd blij met het gekleurde netje met rose
en witte paascheiljes!
De Paaschvuren.
Onze heidensche voorouders ontstaken
reeds vuren bij het begin van de lente, dus
in onzen Paaschtijd. Zij dachten daarbij aan
reiniging en aan een hulde aan het vuur. dat
dan weer symbool was van den Zonnegod,
van den Grooten Geest des Levens.
Voor hel aansteken van Paaschvuur werd
nieuw vuur gemaakt, door wrijving van hout
of met behulp van vuursteen. Hel lentevuur
mocht niet iangelegd worden met >ud vuur.
Dc kerk heeft de wijding van het »*uur als
een der eerste ceremoniën op den Paasch-
Zatcrdag. liet vuur is dan gedoofd. Het ver
zinnebeeldt de Oude Wet. die met Christus'
dood een einde nam. Ter plaatse gekomen,
slaat men met een vuursteen vonken; deze
worden in de brandstof opgevangen en een
nieuw vuur is op aarde gebracht.
In de middeleeuwen doofden de geloovigen
alvorens zich op Paasch-Zaterdag ter kerke
te begeven, thuis alle vuur en licht om het
later met het door de kerk ge-wijde vuur
weder te ontsteken. Zij beduidden aldus, dat
ook in hunne harten alle zondeleven een
einde moest nemen.
De bloemen.
Wijl Paschen het feest der herleving is,
ook voor de natuur, is er veel vraag naar
naar bloemen en worden hier en daar bloe
men ook symbolisch gebruikt. Anemonen
en Sleutelbloemen (primula veris) zijn er
reeds en worden hier en daar in brood
of koek gebakken. Vooral is er veel vraag
naar lelietjes van dalen, witte narcissen
en irissen. De iris heet zelfs Paaseh-lelie.
Tulpen en hyacinthen zijn er met Paschen
al en spoedig volgen er andere voorjaars
bloemen. Vooral in Turkije is de tulp in
hoog aanzien en het voorjaarsfeest wordt
er steeds met grooten luister gevierd.
Dc kleine, zesjarige George was op Goe
den Vrijdag gestorven in het vroege avond
uur.
Hij begon met klagen over pijn in zijn
borstje, hij ging niet meer mot de andere
kinderen spelen in het veld. Zijn gezichtje
werd fijner, zijn voetstappen lichter; oo»c
keek hij steeds schuwer naar de menschen
op; hij werd aldoor stiller en toen, nau
welijks waarneembaar, stierf hij.
Mon zei van hem. dat hij een mooi kind
was met groote, vragende oogen, die nog
geen antwoord hadden gevonden, en zijn
blank voorhoofd scheen steeds omgeven
door een helderen glans.
Naarmate hij grootor werd, zag men hem
minder met de anderen door het dorp ren
nen. Hij was bijna altijd bij zijn moeder;
die vertelde hem levenssprookjes, van de
beloften van den bijbel.
Ook toen hij zes jaar was en naar school
moest, bleef hij nog met open mondje bij
moeder staan, luisterend naar haar verha-
len. En was het avond geworden en ver
volgde zij haar verhaal, dan nam hij een
stem waar, die aanvankelijk ver-weg,
steeds naderbij scheen te komen en meer
en meer, dat wat zij vertelde, hem voor
oogen tooverde. Plotseling verschenen dan
gestalten in zilveren wapenrusting, groot
en goed, over wie hij hoorde vertellen. Zq
deden hun heldhaftigen intocht en hij zag
onmiskenbaar, hoe zij zegevierden, zich of
ferden en alles voor hun geloof over had
den. Wanneer hij aldus deze helden vóór
zich voelde, lichamelijk en rinkelend, dan
beefden steeds zijn kleine handjes. Want
zijn hart was zeer ontvankelijk, en zijn
zieltje gevoelig en speurde God in alles.
De kleine, zesjarige George was op Goe
den Vrijdag in het vroege avonduur ge
storven. De moeder lag in onmacht naast-
het lijkje; met toegeknepen vuisten stond
de vader er bij. Hij kon 'niet meer schreien
zelfs, zoo suf was zijn hoofd. Hij was een
krachtig, eenvoudig mensch, die rechtuit
zijn weg ging, hoe steil en vol afgronden
deze ook mocht zijn.
Maar zijn vrouw voelde zich nooit heel
sterk. Zij was ook niet zoo bloeiend van
uiterlijk als de andere boerinnen; ook had
zij veel kleiner handen dan deze. En omdat
zij dikwijls glimlachen kon, zooals de an
dere boerinnen dit nooit hadden gekend,
viel er een straal in de ziel van den boor
en nam hij haar tot vrouw. Wel rieden de
vrienden hem dit af: zij was immers niet
voldoende stevig en krachtig voor het zware
werk, zeiden zij: maar omdat George's
vader haar toch trouwde, kregen zij haar
RECLAME.
6836
ook lief. Omdat zij stil was, in zichzelve
gekeerd en veel verdroeg, zonder een woord
te spreken. George was hun eenig kind.
II.
..Christus, dien wij liefhebben,
Heeft ons verlost
In het oude, kleine kerkje met het ver
brokkelde fijne en scheeve torentje steeg
uit kiuderkelen het lied omhoog en drong
duidelijk tot het dorp door. Lieve stemmen
vierden den dag plechtig en de gezichten
der menschen, die uit het kerkje kwamen,
waren gewijd van een hooge rust. Het was
ook Paasch-Zondag.
Eenige buurlui waren in het vertrek, waar
het doodsbedje stond. De moeder lag bewe
gingloos bij het kind. Af en toe keken de
boeren door de deur het vertrek inande
ren traden wel wat naderbij, maar zij spra
ken allen fluisterend.
„Wat een schoone glans is er om het
kind", vond een oude man.
„Ja."
Bij het raam zat een andere boer en his
moeilijk den bijbel. Men kon hem nauwe
lijks verstaan, want hij sprak ernstig en
als in zichzelf.
,,En het gebeurde, dat hij in de stad
kwam. en om hem heen verzamelden zich."
Hoe glanzen zijn handjes zei eea
vrouw.
Het lichaam is hier gebleven, God ech
ter voert zijn ziel omhoog.
Ja.
en ziet. daar droeg men een doode
naar buiten, die de eenige zoon zijner moe
der was..."
Christus, dien wij liefhebben,
Heeft ons verlost.
Het koorgezang in de kerk zwol weer
aan en was zeer duidelijk te vernemen.
Toen werd het stil, alleen de stem van den
ouden man bij hot raam vulde dc ruimte
binnen.
en toen zij den Heer zag, werd hij
met ontferming over haar bewogen cn sprak
hij tot haar: Ween niet!..."
De vrouwen en mannen kwamen onhoor
baar naderbij en vormden een kring om
dengene, dio uit den bijbel las. Aller ge
zicht drukte hoogen ernst uit, doch aan
hun algeheele overgave ontging een lichte
beweging der moeder bij het doodsbed, die
zich plotseling oprichtte. Met angst oogen
staarde zij naar het lijkje vlak bij haar
en sprak tot haar: Ween niet" En
trad naderbij en roerde dc baar aan, en dc
dragers stonden stil. En hij sprak: Jonge
ling. ik zeg ii. sta op!"
De moeder richtte zich op, want zij hoort
dat hij spreekt. Haar oogen groeten den
zoon
Moeder, ik wil opstaan... hoort zij.
,,Ik zeg u, sta op!... En de doode richtte
zich od en ving aan te spreken..."
Mij is zoo goed; hebt gij geschreid?
Zij antwoordde fluisterend
O... niets, mijn dierbaar kind. Mij is
het ook zoo goed.
Weet ge, ik heb engelen gezien...
Hebt je gedroomd...?
(ONE WONDERFUL NIGHT).
Uit het Engelsch van LOUIS TRACY.
Vertaald door J. M.
(9
Met deze „licence"! Voor den duur
van deze plechtigheid ben ik Jean de Cour-
lois. Gelukkig is mijn naam niet zoo'n hin
derpaal als hij zou zijn geweest als hij niet
toevallig John D. Curtis luiddeI
We weten niet eens w&ór we moeten
trouwen 1
Met deze „licence" en naar verhou
ding niet eens zoo heel veel geld is het een
klein kunstje om in Londen even te trou
wen.
Weet u zeker, dat het huwelijk geldig
is. als u een valschen naam gebruikt?
Absoluut zeker!
Kunt u gestraft worden als ze het
ontdekken?
Dat zullen we er maar op wagen!
Ik kan u alleen maar danken uit den
grond van mijn hart, Mr. Curtis, zei het
meisje. Ik moet iemand verlrouwen
en u vertrouw ik volkomen.
Daar zult u nooit spijt van hebben
Lady Hermione, zei hij plechtig. Hij vroeg
zich af of dit nu niet een geëigend moment
voor een handkus was. maar hij vergenoeg
de zich ermee de hand. die ze hem toestak-
een paar seconden langer vast te houden
dap strikt noodig was.
Het is haJf achl. vervolgde hij zake
lijk. In hoeveel tijd kunt u klaar zijn
•om met me mee te gaan om een geestelijke
op te duiken?
Ik bèn klaar.
Curtis stopte de „licence" in zijn zak en
(rok op de gang de bebloede jas aan terwijl
Lady Hermione binnen zich kleedde. Ma-
celle wilde met alle geweld haar meesteres
vergezellen en zette zich. bij haar in de nog
steeds wachtende taxi.
John D. informeerde onderwijl bij den
chauffeur of deze ook adressen van gees
telijken wist.
De liftjongen was bij dit onderhoud een
belangstellend toehoorder.
De theologische kennis van eerstgenoem-
den functionaris was niet heel groot, want
naar hij zei. maakten geestelijken niet vesl
gebruik van taxi's, maar hij wist toch een
ouden heer te wonen, die in elk geval thuis
zou zijn. aangezien hij erg leed aan „rim-
metiek".
Is het ver?
In de buurt van High Street. De eerste
deur naast de kerk.
Breng ons daar dan maar naar toe.
De Reverend Thomas J. Hughes was in
derdaad door rheumatiek aan zijn woning
gekluisterd en dus in staat en bereid het
huwelijk te voltrekken.
Zoo jongelui, begon hij. natuurlijk
den boel uitstellen tot hel laatste nippertje
en dan haast-je, rep-je .nietwaar? Zoo, een
vergunning van den Aartsbisschop? Het is
jaren en jaren geleden dat ik er een gezien
heb! En waar is de ring? Jelui hebt den
ring toch niet vergeten?
Curtis en Hermione keken elkaar ver
bluft aan. ook de kittige Marcelle was van
haar stuk gebracht en ze zei binnensmonds:
Allemachtig, wat moeten we nu be
ginnen?
De eerwaarde Thomas vermaakte zich om
hun verlegenheid. Hij strompelde naar een
secretaire de plechtigheid had plaats in
zijn studeerkamer en opende een lade.
Denken jelui soms dat jelui het eerste
paar zijn dat vergeten had voor een ring te
zorgen? Neen hoor, daar is op gerekend
ik ken het klappen van de zweep en
een vriend van me. een juwelier, zorgt dat
ik altijd voldoende voorraad heb. Als ik er
een verkoop, maak ik altijd een winstje
voor een liefdadig doel!
Daarop nam de plechtigheid een aan
vang. De geestelijke vroeg hun namen.
John D Curtis en Hermione Beaure
gard Grandison, zei Curtis doodkalm.
Hermione fluisterde. Vergis je je niet?
maar hij schudde nadrukkelijk het hoofd'
en ze liet met een soort wanhoopsgevoel
van „après moi le déluge" het verder maar
aan zijn wijs beleid over.
Do geestelijke keek naar Marcelle. Is
dat de getuige? vToeg hij. "We moeten er
nog een hebben. Mijn koster William Jen
kins is geknipt voor zulke dingen. Wil
liam. 1
Een klein oud mannetje verscheen op
dezen roep; hij had er buiten de deur blijk
baar al op slaan wachten. Daarop werden
met het gebruikelijke ceremonieel John D.
Curtis en Hermione Beauregard Grandison
in den echt verbonden en tegen dat de
plechtigheid was afgeloopen had Mr.
Hughes de namen zoo vaak uitgesproken
en was hij zoo aan hun klank gewend,
dat, toen hij het formulier dat bij de
„licence" was gevoegd moest invullen,
daarop „John D. Curtis" verscheen in plaats
van „Jean de Courtois".
Hermione moest zich zelf bekennen dat
ze toch onder den indruk van de plechtig
heid was '-n ze had een gevoel van
schaamte dat ze iets zeer heiligs en sereens
had misbruikt voor een schijnhandeliog.
Curtis' belangstelling concentreerde zich
op iets anders. Niet zonder voldoening
merkte hij op dal he* handschrift van den
ouden geestelijke buitengewoon kriebelig
was. Niemand ter wereld zou met absolute
zekerheid kunnen uitmaken, of hii John of
Jean. Courtois of Curtis geschreven had;
maar zeker wa9 het zijn bedoeling geweest
„John D. Curtis" te schrijven: van dien
naam tuitten zijn ooren!
John D. betaalde het honorarium en be
taalde den ring en het „jonge paar" ging
naar buiten.
In de gang gaf Curtis den ouden Jenkins
een fooi en maakte nog even een praatje
met dezen leuken ouden baas. Daarop
gingen ze naar buiten en toen ze de stoep
treden afliepen, zagen ze een groote parti
culiere aulo snel de straat komen inrijden
uit dezelfde richting als waaruit hun taxi
was gekomen. Met een ruk hield de wagen
stil, op geen halve meter afstand van de
wachtende taxi.
Een kreet klonk uit den wagen en een
man sprong er uit. De straat was donker
maar Hermione herkendp den man onmid
dellijk.
Graaf Vassilan! schreeuwde ze en de
doodelijke angst in haar stem deed Curtis
een oogenblik huivereD.
Terwijl hij op straat staple wist de< man
uit de auto dal een lange jacht geëindigd
was of in ieder geval, dat verbeeldde hij
zich. wat niet altijd hetzelfde isl
Daar heb je ze. Valletorl! schreeuwde
hij. Zorg jij voor Hermione 1 Ik zal dien
ver. Franschman voor m'n rekening
nemen.
Curtis maakte zachtjes den greep van de
kleine hand om zijn arm los. een greep,
welsprekend voor het volkomen verlrou
wen dat het meisje naast in hem stelde.
Hij deed een slap naar voren in de rich
ting van den Hongaarschen Graaf, een
forscli gebouwden zwaren man, die er op
rekende met een kleinen, zwakken
Franschman le doen te hebben
Er was geen tijd om misverstanden op
te helderen.
Curtis hief zijn arm op en gaf een weten
schappelijk geplaatsten stoot, die den hoed
var den graaf in een vormelooze ruïne
veranderde en hemzelf deed neervallen op
dc manier waarop filmkomieken in pen
bioscoop-vertooning van een huis vallen.
Met dit verschil echter dat de komieken
dit zwijgend doen en de Hongaar brulde
als een dolle stier.
In het volgend oogenblik sprong Curtis,
die voor een man-van-opvoeding-en-goede-
manieren een werkwaardige kennis van dc
techniek van straalheibeltjes scheen te
hebben op de auto af. drukte een man
die er juist uit wilde stappen in den wagen
terug en sloeg met kracht het portier dicht,
greep de versnellingshandle en verboog
deze met een herculisehen greep, voor de
chauffeur een flauwe notip had wat er
eigenlijk gebeurde, daar zijn attentie bij
den gevallen graaf was
Curtis vloog naar de twee doodclijk-bc-
angs'te meisjes.
Vooruil, in de taxi. riep hij opgewekt
en tegen den chauffeur van de huurauto
grinnekte hii:
Een fiver" voor jou. als we de match
winnen J.aat zien dal je epn goede sports
man bent!
Natuurlijk wilde de taxi-chauffeur dat
laten zien. Vijf minuten later stopte hij
ergens op Eaton Square en draaide zich om.
Waar nu naar toe. Sir?
(Wordt vervolgd).
