VOOR DE JEUGD
LEIDSCH DAGBLAD
Jaargang
Vrijdag 2 Maart 1928
No. 9
M»i>ï:«i?i:;»jpi;>ii)ï;;>iiiT<iihniii>:«i
>APPERC DICK
Het Nieuwe Kind
V- v» -• v
het Engelsch van H. R. JAR VIS.
Vrij bewerkt door
0. E. de Li Ue Hogerwaard.
Hoofdstuk VIL
:k in zijn Nienwe OmQeving.
zien van de keurig gedekte tafel
lick zich dadelijk heelemaal thuis.
ier zag er in-gezellig uil en het
naai smaakte uitstekend na de so-
fwijze, die hij en Pat de laatste
dagen geleid hadden. Bovendien
e nieuwe vrienden zóó hartelijk en
el lend, dat het Dick niet de minste
oslte, over zijn reis en de plannen
toekomst te spreken. Alleen het
zijn oom Richard hem niet zou
helpen om zijn lievelingswensch
worden, te verwezenlijken en hij
eigen weg moest banen, was na-
cen groote teleurstelling voor hem.
meneer Danton zou weldra blijken
;cht vriend te zijn.
idernemingsgeest bevalt mij en "ter
n mijn ouden vriend en je eigen
rdigheid ten opzichte van mijn
en haar poesje, zal ik trachten je
helpen. Je zult hier misschien werk
vinden, al zul je vooral in het be-
eden moeten zijn met ruw werk en
oon."
blieft, meneer," antwoordde Dick,
vroeg nu aan haar moeder:
an bij ons blijven, is het niet, Moe-
riieo thuis komt. en in zijn kamertje
En dan moeten Pat en Kitty
de vrienden worden. Wat zou- dat
zijn!"
is een prachtig plan, lieveling, als
hut goed vindt," zei haar vader nu.
Dainton stemde onmiddellijk
oo kwam het, dat Dick, toen hij nog
ir in Ironborough was, reeds een
en, drinken en vrienden had.
kleine baas, wordt jij eindelijk
kker?" zei Vader Dainton nu, ter-
zich juist op het oogenblik, dat
ie wereldburger van zes maanden
wakker werd over de wieg, die
loek der kamer stond, heen boog.
;er, kleine man? Of last van de
Maar ik heb nu geen tijd om je er
emen, hoor!"
mij dat alsjeblieft doen," riep Dick
estoken armen uit.
hun onuitsprekelijke verbazing was
ne Jaapje dadelijk stil en keek hij
alsof hij hem kende,
is een wonder," zei de vader, ter-
zich klaar maakte om heen te gaan.
anders altijd zoo verlegen voor
iw Dainton knikte, alsof zij zeggen
loudt van kinderen en heeft slag
om te gaan."
ör de dag ten einde liep, was zij
vertuigd, dat hun nieuwe huisge-
aardige, behulpzame jongen was.
8 minstens even handig als een
zei zij dien avond tegen haar man,
uitstekend met onzen kleinen Jaap
We moesten hem het huiswerk
en doen in plaats van het dienst-
at je mij altijd geven wilt."
at, vrouwtjel Ik hoop, dat ik hem
morgen of Maandag een plaatsje op de fa
briek bezorgen kan. De opzichter wil hem
ten minste eens zien. We zullen tegen dat
Theo thuis komt een kosthuis voor hem
zoeken en hem in de kleeren zetten, al was
het alleen maar ter wille van Richard. Mis
schien dat onze buurvrouw, juffrouw Garth,
een kamertje Y°°r hem heelt Hij kan dan
zoo dikwijls als hij maar wil. komen over-
loopen en ik hoop, dat Theo en hij vrien
den worden.
Den volgenden dag kwam de zaak in orde
en werd Dick als leerjongen op de fabriek
aangenomen. Het geringe loon, waarmee
hij beginnen zou, leek Dick een schat, hoe
wel ieder ander zich verwonderd afgevraagd
zou hebben, hoe. huisvesting, kleeding en
voeding daarvan bestreden zouden kunnen
worden.
Juffrouw Dainton had echter een gesprek
onder vier oogen met het keurige, oude
buurvrouwtje, waar Dick's oom vóór zijn
vertrek naar het buitenland in den kost
was geweest en zij verklaarde zich bereid
den jongen te huisvesten voor een gering
bedrag, waarbij overeengekomen werd. dat
hij voor haar kolen zou scheppen, hout
hakken en boodschappen doen, daar zij
oud en slecht ter been werd.
De zaak werd dus in het belang van
beide partijen geregeld Dick kwam nauw
keurig zijn aandeel in de verplichtingen na
en hielp de vrouw eiken morgen en eiken
avond trouw, terwijl Pat zich in zijn nieuwe
omgeving zóó thuis scheen te voelen, alsof
hij er altijd geweest was.
Dick voelde zich den koning te rijk. toen
hij dien Maandagmorgen door het groote
hek de fabriek binnenging. Wat lachte alles
den jongen, die niets liever wilde dan
werken en vooruitkomen, toe! Zelfs het
vuile werken, dat hij doen moest, vond
hij prettig, want overal zag hij machines
en geheimzinnige tanden, raderen en schij
ven, waarvan hij de werking zou leeren
kennen als hij hier langer was.
De alles doordringende olie-lucht herin
nerde hem aan Paddy's stookhuis en hij
vatte het plan op, dien avond aan hem te
schrijven.
Er waren nog drie andere jongens, allen
ouder dan hij, en een half dozijn mannen
in dezelfde loods werkzaam. Het duizelde
Dick nu en dan bij het hooren der verschil
lende bevelen, die zij hem gaven.
Daar hij de jongste en het laatst aange
komen was. sprak het vanzelf, dat iedereen
meende hem aan het werk te kunnen zet
ten zoodat hij dien dag doodmoe thuis
kwam.
Maar juffrouw Garth wachtte hem met
de thee en Pat, die den geheelen dag on
troostbaar geweest was, kwispelde zóó hevig
met zijn staartslompje, alsof het er af
moest. Wat was hij blij, dat hij zijn baasje
weerzag I
Dien avondschreef Dick zijn brief. Deze
luidde:
Beste Paddy,
We zijn veilig en wel in Ironborough aan
gekomen na allerlei avonturen onderweg.
Verscheiden menschen wilden Pat van mij
koopen, maar daar dacht ik natuurlijk niet
aan. Wij hooren bij elkaar.
Oom Richard is naar het buitenland ver
trokken en ik zal hem een brief schrijven.
Zijn vriend, meneer Dainton, heeft mij
gevonden, of eigenlijk vond ik zijn doch.
terlje, en ze zijn vreeselijk aardig voor mij.
h!ir!Sr, ,S °P een groole ,al>riek en
heert Oom heel goed gekend. Hij heelt mij
een plaats aan dezelfde fabriek bezorgd en
ik ben vandaag voor het eerst naar mijn
u-erk gegaan. ,n
De fabriek is prachtig, ik denk «rel zes
maal zoo groot als de tinfabriek en ik zal
zoo hard werken als ik maar kan
„1. t, ffVt een P00' H'i heeft een kist
als hondenhok m de schuur van juffrouw
Garth, bi, wie ik in den kost ben en waar
vroeger Oom Richard geweest is
Beste Paddy, ik wou. dat je' hier ook
kwam en Pat en ik je dus (pnigzagen. Hij
is zoo slim en iedereen vindt hem aardie.
Kom vooral gauw!
p q Je vriend Dick.
Ik heb een bfauw werkpak net
als alle anderen en ga naar de avond«rhe0!
om een cursus in techniek te volgen Me
neer Dainton heeft mij een hoek geleend
met allemaal platen van machines.
Ik zou zoo graag willen welen, hoe het
kleintje en Suusje Fowley het maken,
ochnjr me dal eens. en of ze erg boos zijn.
omdat ik wegliep. Maar zeg hun alsjeblieft*
niet, waar ik bep!
Tk t- r Dirk.
Deze brief deed Pnddv heel veel plezier
en hij las hem zóó dikwijls over. dal hij
hem eindeliik van bui'en kende Tn gedach
ten zag hij Dick's stralend gezicht vóór zich
en hij begreep, dat de jongen zijn weg door
het leven wel vinden zou. Natuurlijk zou
hii met allerlei moeilijkheden tp kamneu
hebben maar zou hii wel ..dannere Dick"
zijn. als hij niet ernstig zou trachten die
te overwinnen
(Wordt vervolgd).
door
AMBER
Toen Agnes van Buren die altijd Jesjo
of Jes genoemd werd na de Kerslvacan-
fie weer voor het eerst naar school ging,
zat er in een van de achterste banken een
nieuw kind.
Dat was op zichzelf natuurlijk al een
heele gebeurtenis, maar wat de meisjes nog
het meeste respect inboezemde, was dat het
nieuwe kind maar een paar woorden ge
broken Hollandsch sprak en bijna niets
verstond. Alleen met de juffrouw kon ze
praten, maar die sprak dan ook Engelsch
met haar en daarom was dat heelemaal
niets bijzonders.
Naar dat Engelsch luisterden de meisjes
natuurlijk al heel belangstellend en vooral
het woord „Yes" vingen ze nogal eens op,
hetgeen zooals jullie misschien wel
weten niets anders beteekent dan „Ja".
En omdat dit woord in het gesprek tusschen
de juffrouw en het nieuwe kind nogal eens
voorkwam, werd het Engelsche meisje, dat
eigenlijk Winnie Johnston heette, al heel
gauw door haar kameraadjes niet anders
genoemd dan „Yes".
Hel verschil in taal bleek geen erg groot
bezwaar te zijn voor een goed vlotiend ge
sprek tusschen de nieuwelinge en de tfïi-
dere meisjes, want „Yes" leerde al gauvg
