VOOR DE JEUGD
LEIDSCH DAGBLAD
Jaargang
Vrijdag 27 Januari 1928
No. 4
•v
DftPPERE DICK.
Het Reiziger-Spel
.1.
i«ii|itt(i|itiii|i<iii|iiiii|iiiii|iitti|ii
m;»-U.*aj"wL*JLeJL*vX#JL*viJ,JL,*JL,*JL#cJ^u^*JL,*aJ#aJ,UL#-*x| i t.
t ill
ar het Engclsch van M. R. JARVIS.
Vrij bewerkt door
E. DE LILLE HOGERWAARD.
HOOFDSTUK II.
Brandwonden.
seling schrikte een doordringende
kreet uit het Luis Dick uit zijn over
lig op. Hi] hoide naar binnen,
dc deur kwam hij Suusje tegen,
wier schort in brand stondZij
ets van den schoorsteenmantel willen
d en was op een stoel vlak vóór de
geklommen. Zi] had niet op de bran-
kachel gelet, haar schortje had vlam
eo zij was cn'lend vaD den stoei af
tuigen en naar buiten gerend. Door
ocht wakkerdeD de vlammen nog aan.
wist onmiddellijk, wat hem te doen
Hij greep het brandende meisje,
haar op den grond rolde haar in het
en trok haar dc brandende kleeren
et lichaam.
gilde nog steeds, meer uit angst dan
ïjn, maar Dick hield niet op, vóór het
geweken was.
naderden sloffende voetstappen tn
juffrouw Fowley met een paar an-
vrouwen gillend aangeloopen. Het
:ende kind werd in een grooten doek
kkeld eD men stuurde om den dokter.
moeder begon om haar angst en
erwijt het zwijgen op te leggen ala
«olijk tegen Dick uit te varen,
et is allemaal jouw schuld! ellendige
niet I Waarom pas je niet beter op het
I"
dacht, dat zij bij u was; u nam haar
mee", antwoordde Dick, bevend van
dat zij bem slaan zou en nauwelijks
aat te spreken, zoo'n pijn deden hem
brandwonden.
e denkt altijd verkeerd, sufferd 1" tier-
ij voort. „Het eemge, waar je aan te
en hebt. is: op de kinderen te letten,
plaag hebben wij je uit medelijden bij
gehouden en je verdient de zolen van
cboenen nog niet eens. Waar is het
itje t"
let slaapt in den tuin; ik heb het voor-
ig op een zak gelegd."
a het dan onmiddellijk halen. Als mijn
thuis komt, zal hij wet verder met je
enen. Je weet, dat Suusje zijn lieve-
is."
ek keek do buurvrouwen met smee-
le oogen aan en mompelde:
k ik kan haar niet dragen mijn
len
.:eve help, daar is hier werk voor den
er'', zei één der vrouwen ontsteld, ter
zij naar zijn arme, gebrande hand keek.
lij heeft Suusje het leven gered", zei
en andere vrouw. „Doe hem dus maar
verwijten."
Fat is hier te doen 1" klonk plotseling
stem in de deuropening en de oude
er trad binnen. Hij had in de buurt een
ènt bezocht en was daarbij juist de
w. die hem wilde roepen, tegengeko-
kandwonden De oude geschiede-
Cieen toezicht op de kinderen. Wan- 1
neer zullen jullie, vrouwen, toch eindelijk
eens genoeg leergeld betaald hebben 1"
Juffrouw Fowley sloeg de oogen neer voor
zijn strengen blik, terwtjl hij voortging:
„Altijd moeten jullie kletsen met dc bu
ren in plaata van op de kinderen te letten.
Zoo gebeuren de meeste ongelukken-"
De oude dokter was bekend ora de on
omwonden manier, waarop hij de dingen
zei, maar al stak hij de waarheid niet onder
stoelen of banken, hij had toch een ge
voelig hart en ni°mand zou Suusje's arm
voorzichtiger hebben kunnen behandelen
dan hi.i deed.
Gelukkig waren haar brandwonden niet
ernstig, dank zij het kloeke optreden van
Dick, maar de jongen zelf was er erger
aan toe. Met groot geduld en veel toewij
ding verbond de dokter zijn verbrande
handen en polsen.
,,Je bent een ferme .jongen", zei hij, toen
de pijn gestild en het laatste verband ge
legd was. Maar hoe kom jij aan die
brandwonden t"
,,lk nolde uit den tuin naar binnen, toen
ik haar hoorde gillen. Ik greep haar vlak
vóór de deur, rolde haar in het zand en
trok haar de brandende kleeren van het
lijf."
De dokter knikte goedkeurend, wendde
zich nu weer tot juffrouw Fowley en zei
,,Jo hebt het leven van je kind aan dezen
dapperen joDgen te danken. Verzorg hem
dus goed. Hij zal in langen tijd niet kun
nen werken, maar inoet flink gevoed wor
den. Hij ziet er veel te mager uit! Zorg cr
voor, dat zijn handen goed verbonden blij
ven, evenals de arm van Suusje. Je zult nu
zelf op he-* kleintje moeten passen en bet
huiswerk moeten doen.
De oude dokter had de laatste woorden
op strengen toen gezegd, want hij had
Dick's Vader en Moeder in hun eigen keu
rig net huisje gekend en hij wist, hoe veel.
eischend de slordige vrouw Fowley was en
hoe slecht zij den armen wees bejegende.
Zij scheen zich nu echter toch te schamen
en de buurvrouwen dropen één voor één af.
Zij. voelden wel, dat de dokter geluk had
en een groot dee1 van him ellende het ge
volg wa? van luiheid er babbelzucht.
En het leven was in o» ?érst volgen de
dagen wat gemakkelijker voor Dick.
Zijn verbonden handen maakten alle
handenarbeid onmogelijk en dus kon hij
ongestoord naar school gaan.
Het besef, dat Suusje haar leven aan
hem te danken had, maakte zelfs den bar-
schen vader iets minder norseh tegen den
armen wees.
Dick kon niet schrijven en ook geen
sommen maken, maar de onderwijzer zag
toch. dat hij zijn tijd goed besteedde. De
jongen stond goed aangeschreven bij hem,
omdat hij nietlegens'aande zijn vele ver
zuimen goede vorderingen maakte.
Van het leeren van lessen en het maken
van huiswerk kwam weinig in juffrouw
Fowiey's tegenwoordigheid in en de her
haalde uitvluchten en gezochte redenen om
hem uit school te houden, werkten niet
gunstig op zijn leeren. maar toch voelde
geen der jongens zich zóó gelukkig op de
schoolbanken als Dick Manders.
Op de speelplaats werd hij uitgelachen
en gehoond om zijn schunnige kleeren en
de mwe bejechening der jeugdige Fowley's
was dikwijls meer dan hij verdragen kon.
Het lukte hem dan ook niet altijd, cr
kalm onder te blijven
Maar nadat hij één- of tweemaal zijn
vuisten gebruikt hajl om zich te verdedigen.
Werden de vreeseliikste tafereelen opgehan
gen. toen hij thuis kwam on was hij er nog
veel erger aan toe.
De schoolbibliotheek verschafte hem
heerlijke oogenblikken. Niet dat juffrouw
Fowlev den jongen rustig lezen liet maar
zij was dikwijls uit en dan haastte Dick zich
met zijn werk om zich nog een oogenblik in
zijn boek te kunnen verdiepen.
Dan las hij van longens die even arm en
van iedereen verlalen waren als hij maar
niettegenstaande vele moeilijkheden zich
toch een weg door het leven baanden en tot
eer en aanzien kwamen. Zijn besluit werd
er nog vaster door
Nu en dan zei juffrouw Fowley. dat hij
haar niet in den weg moest loopen en als
dit gebeulde en het avond was ging hij naar
zijn veel ouderen vriend Paddy.
Het was daar zoo rustig na de scheld
woorden en het geharrewar thuis en Paddy
had altijd een vriendelijk woord ter ver
welkoming terwijl Pat al heel gauw zijn
kleine baasje leerde kennen.
Hot hondje groeide flink en was zóó vroo-
lijk en uitgelaten, dat hij Dick veel vreugde
gaf
En Paddy, die veel versland van honden
bleek te hebben zei. dat hij knap genoeg
was om kunstjes te leeren.
Hij leerde dus mooi zitten, pootjes geven
cn nog meer kunstjes. Het waren heerlijke
avonden en de Fowley's zouden Dick niet
herkend hebben, al9 zij hem daar gezien
hadden.
Thuis schenen zij echter al weer verge
ten te zijn dat hij Suusje het leven gered
had en Dick kreeg meer scheldwoorden ea
minder eten dan ooit.
(Wordt vervolgd).
Bij dit spelletje komt eenige aardrijks
kundige en ook eenige algemeene kenni9
te pas.
Het gezelschap geeft zich uit voor een
groep reizigers, die naar vreemde landen
trekken
De plaats van vertrek, vanwaar de eersla
speler, die door het lot aangewezen is
zijn reis aanvangt, wordt met meerderheid
van stemmen bepaald. Het is daarbij niet
verboden, een atlas vóór zich te hebben lig
gen en dien zoo noodig te raad^
plegen.
De eerste speler deelt het gezelschap nil
mede, welke plaats hij wcnscht te bezoeken
en in welk vervoermiddel hij wenscht te
reizen, wat hij bij aankomst wenscht te
doen en te koopen en wat hij bij zijn thuis
komst voor geschenken wil meebrengen
voor zijn familie en kennissen.
Dit alles op te noemen is niet zoo gemak
kelijk. als het misschien wel lijkt. In de eer
ste plaats behoort de speler eenige kennis te
bezilten van het land waarheen hij gaat.
Hij moet ook de voortbrengselen er van ken
nen en weten, wat de menschen er vervaar
digen. ten einde ^een geschenken op te noe
men, die hij zich onmogelijk in dat land zou
