EERSTE KLAS
SPLI^TZR
UITVERKOOP
68"'" Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Za'erdag 21 Januari 1928
Derde Blad Na. 20815
De toestand der democratie
FEUILLETON.
Éi Buitenl. Weekoverzicnt.
LONDENSCHE BRIEVEN.
door
LORD GREY of FALLODEX K.G.
oud-minister van Buitenlandsche Zaken
van Groot-Brittannië.
De geschiedenis heeft bewezen, dat het
tot misbruiken voert, wanneer de politieke
macht ergens is t-oevertrouwd aan een en
kele, of aan een uitverkoren, klasse, met
uitsluiting van een of van verscheidene an
dere klassen. Men geloofde, dat de invoe
ring van een volkomen parlementaire re
geering aan het misbruik een einde zou
maken, en op dit doel was het streven der
hervormers gericht. Voor zulk een verwach.
tiDg bestond wel reden; maar de hoop
dat de democratie in staat zou wezen alle
regeermgsvraagstukken op te lossen, moest
tot teleurstelling leiden.
Een regeering kan er zich wel voor hoe
den, unfair te handelen, onverdraagzaam
te wezen of haar mocht drukkend te laten
gevoelen of aanleiding te geven tot ver
keerde toestanden. Doch wanneer zij wil
bewijzen dat zij bij machte is om een ein
de te maken aan alle misstanden, welke
haar in de schoenen worden geschoven,
dan doen zich allicht moeilijkheden voor.
Het gevolg daarvan is, dat de democratie,
aan welker waarde nooit twijfel rees, toen
wij haar nog niet bezaten, nu van vele
zijden bloot staat aan critiek, aan twijfel,
zelfs aan directe aanvallen.
Aan de tegenwoordige democratie wordt
vaak verweten, dat zij geen groote man
nen voortbrengt. Indien ook de op den
grond tredende bekwaamheden van vele,
aan het openbare leven deelnemende,
mannen worden erkend, dan vraagt men
zich toch af, of men zich in de toekomst
hunner zal herinneren, op dezelfde wijze
als wij thans de namen gedenken van
groote mannen van voorbijgegane genera
ties. Het is wel de moeite waard om na te
gaan, of de moderne democratie minder
toegankelijk is voor den invloed van groote
mannen dan andere regeeringsstelsels van
het verleden en van den huidigen tijd.
Is het volk machteloos en passief en de
regeering in de hand van ecnige weinigen,
dan is het voor een groot man mogelijk,
door zijn individueele bekwaamheid een
belangrijke persoonlijke marhtstclling in te
r.emen Maar zóó is de toestand- thans niet.
Het volk is niet passief maar vol activiteit.
De bekwaamste mannen van het openbare
Wen spannen zich in om te leiden, in
plaats van in scheppen hun kracht te zoe
ken. Zij moeten den stroom van het open
bare leven in ordelijke banen houden, zon
der dat zij dien stroom in beweging bebben
gebracht, zij moeten weerstand bieden aan
wenschcn, welke niet te bevredigen zijn,
zij worden werktuigen van kiachten, welke
zij niet te voorschijn hebben geroepen en
welke zij niet kunnen beheerschen. Wellicht
is dit bij de moderne verhoudingen alles,
wat men verlangen kan van mannen in het
openbare leven en het beste wat de staats
kunst kan bereiken.
Men moet een nog dieper gaande vTaag
stellenIs het tegenwoordig voor een
man in het openbare leven mogelijk, een
geniaal staatsman te worden en zich dezen
Toep te verwerven De vraag kan ook in
concreter vorm worden gesteld: Kan iemand
ter wereld overmatige reden aars-vaardig
heid en overlading verdragen, zonder dat
zijn intellect verarmt en ziin geestkracht
wordt vergald De ongunstige invloed van
het overwerken kan niet worden geloo
chend, en het is bekend, dat onder de mo
derne verhoudingen iedereen, die een hooge
plaats inneemt, overwerkt is, vooral echter
iedere minister-president Het nadeel dat
voortvloeit uit de tegenwoordige gewoon
te om vele redevoeringen te houden, is
misschien niet zoo zichtbaar, maar toch
weegt het zwaar. Voor ieder raensch is het
goed om een matig aantal redevoeringen
te houden; dat dringt tot een klare ont
wikkeling der gedachten, het versterkt dc
slagvaardigheid en is een aansporing tot
geestelijke ontwikkeling Doch de man, die
telkens weer redevoeringen moet houden,
denkt ten slotte alleen aan datgene, wat
gezegd kan worden, en niet aan datgene,
wat moet worden gedacht.
door
K. R. G. BROWNE.
(Copyright Persbureau Vaz Dias, A'dam).
De trein was al in beweging toen Billy
Mariner zich door het tourniquet wrong,
zonder ceremonieel den dienstdoenden amb
tenaar op zij duwde, en ven stevige race
over het perron inzette. Zonder te letten op
de protesten van conducteurs en anderen,
sprong hij op de treeplank, rukte het eerste
het beste portier open. en belandde op han
den en voeten in de coupé, die zich daar
achter bevond. Hij krabbelde overeind,
sloot het portier, en viel in een hoek neer.
ademloos, maar voldaan. Toen drong het
tol hem door, dat hij niet alleen was in de
coupé. In den anderen hoek zat een meisje,
dat hem met lichte verwondering gadesloeg,
bet was een buitengewoon aantrekkelijk
roeisje. heel eenvoudig gekleed. Billy werd
Plotseling op onaangename wijze aan zijn
8l?en sjofelheid herinnerd, zijn oude schoe
nen en verfomfaaiden hoed-, maar, toen,
roet een vaag gevoel dat hij haar eenigen
roi'eg schuldig was over zijn cycloon-ach-
J®e entree. kuchte hij bescheiden en merkte
eronlschuldigend op- „Eh ik ben bang
aan 1 schrikken gemaakt heb
i- roeisje glimlachte en antwoordde rus-
n verwachtte U niet bepaald."
j at spijt me", zei Billy, „maar ik moe«=t
,n ^ein halen. Er gaat pas een vol-
pp~ie «°,m Groote genade, is dit een
eerste klas?
Er stond groote ontsteltenis te lezen op
Zooals het den individuen gaat, zoo
gaat liet ook de regeering en het Lager
huis als geheel. De democratie verwacht
en verlangt te veel. Van Regeering en par
lement wordt gevergd, werk te verrichten,
waarvoor hun de noodzakelijke geschikt
heid ontbreekt. Zii wordfn te veel betrok
ken in economische strijdvragen, zij wor
den verleid ora zich al te zeer te mengen in
de betrekkingen tusschen werkgevers en
werknemers. Het tegenwoordige economi
sche samenst-el is te zeer met het leven
verbonden en te ingewikkld, dan dat zui
ver ambtelijke lichamen zich er mee zou
den kunnen bezighouden.
De democratie vindt haar grondslag in
de opvatting, dat het volk bekwaam is voor
zelfregeering. Indien deze bekwaamheid
inderdaad bestaat, mag men vragen waar
om zij alleen geleid moet worden in de
kanalen der politoek. Indien deze be
kwaamheid een feit is, zal zij zich stellig
op elk gebied van het menschelijk leven
openbaren. De werkzaamheid van het par
lement en van de regeering strekt zich uit
over een groot gebied van belangrijke be-
teekenis, maar dit gebied heeft ook zijn
grenzen. Een volk, dat bekwaam is voor de
democratie, zal door ondervinding in staat
wezen, den omvang van deze werkzaam
heid te bepalen Dat volk zal zijn verte
genwoordigers binnen dit gebied op de
vereischte hoogte houden, en anders groe
pen of comité's instellen, welke op grond
van hun. kennis de buiten dit gebied vallen
de zaken behandelen.
Het is mogelijk om tot in het oneindige
duidelijk zichtbare gebreken der democra
tie aan te toonenhet is mogelijk, maar
het is niet nuttig. Alle menschelijke stel
sels zijn onvolkomen. Het is een fout, om
met een bepaalde maat te willen meten.
De juiste waardeering geschiedt niet abso
luut, maar relatief. Een vergelijking van
de democratie met andere stelsels wordt
tegenwoordig openlijk geëischt. In Rus
land is de poging, na de afdanking van
den czaar, om een democratisch regime
in te voeren met geweld beëindigd en met
verachting op zij geworpen. In Italië is de
parlementaire regeering afgeschaft. Men-
schen, die Italië bezocht hebben, spreken
vaak in gloedvolle woorden over de duide
lijk waarneembare gevolgen van het fas
cisme. Zij vertelden ons, dat de orde wordt
gehandhaafd, dat de eigendom verzekerd
is, dat de arbeid zonder onderbreking
wordt voortgezet Zulke verklaringen doen
de vraag rijzen,,Zal deze toestand voort
duren Gaat hij verder V* Alleen de toe
komst kan daarop een antwoord geven.
Wat de democratie volbrengt, of invoert,
bezit de waarschijnlijkheid dat het zal
voortduren, juist omdat het niet het werk
is van eenige weinigen, maar van velen.
Het is de bedachtzame uiting van de natio
nale ervaring. Een stelsel, dat een geniaal
man heeft geschapen, is als een gebouw,
waarvan alleen hij de bouwmeester is, een
vesting welke alleen hij kan behouden cn
verdedigen. Het is meer massief dan pro
gressief. Plet mag voor eenigen tijd vol
doen, maar wanneer die tijd voorbij is, en
de leidende geest is heengegaan, dan moet
het volk verder gaan. Indien het waar is
dat de democratie een ongunstigen bodem
vormt voor het genie, dan mag dit wellicht
het resultaat wezen van een niet geheel
ongezond instinct. De democratie is afhan
kelijk van het nationale karakter. Een
natie kan eigenschappen bezitten, welke
haar in staat stollen de democratie te voe
ren tot een goede uitkomst. Bij een an
dere natie kunnen deze eigenschappen ont
breken, Wanneer een democratisch regime
zal voortduren, moet zijn drager, het volk,
de geschiktheid bezitten om het aan te
passen aan nieuwe vraagstukken en wisse
lende omstandigheden Elk regeeringsstel-
sel moet elastisch wezen, moet andere vor
men kunnen aannemen en zich ontwikkelen
Ten voordeele der democratie mag men
zeggen, dat het minder star en vormelijk
is dan andere regeerings-stelsels. Twee bij
zondere eigenschappen zijn, naast andere,
het kenmerk van een krachtige democratie,
en welondernemingsgeest en voorzichtig
heid. Zonder ondernemingsgeest bestaat
geen streven om vooruit te gaan, geen
krachtvolle daadzander voorzichtigheid is
geen gestadigheid en geen continuïteit mo
zijn gelaat, terwijl hij de coupé rondkeek.
„Nou dat is me wat moois. Jk moest maar
uitknijpen".
Hij stond op en wilde naar de wandel
gang gaan, toen zijn medepassagierster hem
terughield: „Dat gaat niet. De heele wagon
is eerste, en de deur naar den volgende is
afgesloten."
Billy zette zich weer. „Dan zal ik moeten
overstappen in Nelher Green, dat is toch de
eerste halte, niet?"
„Welnee. Deze trein gaat in een stuk
door naar Parvis Bay'.
Biily vloog overeind; zijn onderkaak
zak le. terwijl hij haar wezenloos aan
staarde. „Parvis Bay? Maar ik moet niet
naar Parvis Bay!"
„Ja", zei het meisje, „maar daar gaan we
toch heen. Wist U dat niet?"
„Maar is dit dan niet de trein van 10.17
naar Melborough?"
„Dit is de trein van 10.15 naar Parvis
Bay."
Billy uitte een zwak klokkend geluid en
viel slap in zijn hoek terug, waar hij als
toonbeeld van ellende bleef zitten.
„Verzei hij
,,'t Lijkt me erg vervelend", zei het meisje
sympathiek, „om zoon eind in de verkeerde
richting te reizen"
„Vervelend?" zei Billy neerslachtig, ,,'t Is
veel erger. Ik moest naar Melborough voor
een baantje. Ik heb om 12 uur afgesproken
en als ik niet op tijd ben, krijgt een ander
het natuurlijk".
„Wat een strop!" zei het meisje gevoelig.
„Kunt u niet nog óp tijd van Parvis Bay
naar Melborough komen?"
„Dat denk ik niet V.oor zoover ik ver
stand hob van ons spoorwegsysteem zou*je
daarvoor ongeveer drie weken noodig heu
gelijk. Gezonde vooruitgang moet voortdu
rend zijn, d.w.z. wat nieuw geschapen
wordt, moet zich aansluiten bij het reeds
bestaande. Van beide eigescbappen zijn in
de laatste jaren voorbeelden aan te wijzen.
Het behoort tot het wezen dor demo
cratie, dat alle klassen daarin aandeel heb
ben. Wij hebben ons bevrijd van het des
potisme, daarna van de aristocratische re
geering, terwijl wij den middenstand aan
het roer brachtenten slotte hebben wij
de klasse-heerschappij volkomen verbro
ken, terwijl wij aan alle standen macht
gaven. Het denkbeeld, dat alle klassen,
behalve het proletariaat,, van de regeering
zouden moeten worden uitgesloten, is reac-
tionnair, want dit zou een terugkeer be-
teckenen naar de klasse-heerschappij. Zulke
stelsels moeten op geweld berusten, en ge
weld, levert zich onvermijdelijk over in de
handen van een enkele of van een kliek,
die de kunst verstaat naar de macht te
grijpen: hun valt de buit ten prooi.
Van alle regeeringsstelsels berust het
democratische het minst op geweld en het
meest op algemeen e overeenstemming.
Overweging en vergelijking zullen ons
ongetwijfeld voeren tot de slotsom, dat elk
regeeringsstelsel eenige voordeden heeft,
welke daaraan even eigen zijn als zijn na-
deelen. Maar geen enkel regeeringsstel
sel verbindt in zoo hooge mate evenwicht
met vooruitgang, orde met vrijheid.
Drie Duitsche gebeurlijkheden
Het resultaat van mooie
woordenl
Dit overzicht zal wel in een Duitsch tee-
ken staan, gelet op het feit, dat in Duitsch-
land een driebal gebeurtenissen de aan
dacht vragen. In de eerste plaats het heen
gaan van den v ij ksw e er mi n is t er dr. Gessier.
Lange jaren heeft hij dit zware departe
ment beheerd dat zoowel uit binnen- als
buitenland met Argusblik is bespied. Ette
lijke stormloopen heeft hij doorstaan in di
verse ministeries. Wie ook rijkskanselier
werd, wat ook wisselde, Gessier bleef aan
èn terwille van de continuïteit-, én terwille
van zijn getoonde bekwaamheden. Eerlijk
moet erkend worden, dat de afgetreden
minister, die destijds de opvolger was van
Noske, den man, die van 19181920 het
Duitsche leger of wat er dan van over was,
heeft gedemobiliseerd en met vaste hand
de fundamenten legde voor de weermacht,
die het verdrag van Versailles Duitschland
voor inwendig gebruik liet, groote verdien
sten heeft voor de Duitsche republiek.
Gessier heeft voortgebouwd, meer soepc-l
en kneedbaarder, en hij is geslaagd het
huis der Duitsche weermacht op te bouwen,
zij het dan ook niet geheel waterdicht en
zonder andere gebreken. De geest der weer.
macht heeft- hij o.a. nog niet geheel ,,repu-
blikeinsch" kunnen maken, zooals de repu
bliek dat feitelijk mag eischen, doch zou
een ander daarin wel geheel geslaagd zijn
Scherp is hij af en toe aangevallen, maar
hij bleef staan „saevis tranquillus in
undis", al spookte het soms geducht. Moest
hij b.v. zijn rechterhand, generaal von
Seeckt, niet offeren Eenige malen heeft
liij zelf echter willen gaan, doch de regee
ring wist hem telkens te overtuigen, dat
zij hem niet missen kon. Nu is er weer een
groote aanval op til, de z.g Phoebus-film-
affaire en waar Gessier bovendien physiek
gebroken is door slagen^zijn huisgezin'en
familie toegebracht, achtte hij zijn tijd ge
komen. Of op den duur deze krachtige
figuur niet weer naar voren zal komen
Moeilijk is de keuze van een opvolger
geweest: temeer, waar de politiek daarbij
weer eens een voorname rol heeft trachten
te spelen. Hindenburg heeft evenwel bij de
vele verdiensten, door hem aan zijn vader
land gebracht, een nieuwe gevoegd, door
in te grijpen en het rijksweerministerie te
brengen buiten de zoo gevaarlijke politieke
sfeer. Aangewezen was generaal Groener,
maar rechts wilde hem met Hindenburg
heeft doorgepakt en hem toch benoemd,
gebruik makend van het recht, den presi-
ben Hij zweeg een oogenblik, in ge
peins over de onrechtvaardigheid des le
vens; toen haalde hij de schouders op en
lachte zuur. „Niets aan te doen. Laten we
maar over wat prettigers spreken. Mooi
weer vandaag, hé?"
Hiermede werd een aangename conver
satie ingezet, die eenige uren onafgebroken
duurde. Billy kon onderhoudend zijn, als hij
wilde en hij wilde best, en ook het meisje
kon aardig praten. Opgemerkt moet echter
worden dat Billv geen woord zei over zijn
eigen omstandigheden en ook zijn reisge-
noole niet aanmoedigde, om over de hare
te spreken.
„Nu." zei hij, toen de steeds langzamer
wordende vaart van den trein het einde der
reis aankondigde, „ik mag niet zeggen dat
't me spijt, dal ik den trein naar Melborough
gemist heb. Als ik
Plotseling hield hij op, want in de deur
verscheen een indrukwekkend personage in
controleursuniform.
„Kaartjes alsubliefl", verzocht deze digni
taris.
Nadat het plaatsbewijs van het meisje
nauwkeurig was onderzocht en juist bevon
den. wendde de controleur zich tot Billy,
die hem eerst vriendschappelijk toeknikte en
daarna luchtig opmerkte „Ik he'b gpen tijd
gehad om een kaartje te koopen. Ik had
erge haast."
„Parvis Bay"? zei de beambte, meteen 'n
boekje opdiepend „twaalf shillings ze9-"
„Maar ik wil heelemaal niet naar Parvis
Bay. Ik ben in den verkeerden trein. Ik
moet naar Melborough".
De controleur bezag hem met een beleefd
sceptischen blik blijkbaar in het vermoe- j
den. dat hij le doen had met een geraffi-
neerde poging, om de aandeelhouders der
dent der Duitsche republiek toekomend. In
het buitenland zal deze opvolging onge
twijfeld met sympathie worden begroet en
ook dat is een factor van belang.
Over 't geheel en nu komen we tot
het tweede punt dreigt in Duitschland
eens weer een regeerings-crisis, die met
Kerstmis vermeden is. En wel tengevolge
van de tweespalt in het Centrum. Het is
het geloof, dat deze partij tesamen bindt.
Overigens is het Centrum in drie partijen
verdeeld, een rechtervleugel, een centrum
en een linkervleugel. Deze laatste is zeer
ontevreden. Zooals men weet-, heeft Wirth,
een der linksche leiders, zijn verzet tegen
de houding der partij nooit verborgen ge
houden, integendeel, doch hij beschikte
niet over voldoende hulptroepen, om een
direct gevaar te worden. Heel anders is
dat geworden, nu de z.g. vakbeweging van
het Centrum in actie is gekomen en zeer
fel. Zonneklaar is nu voor den dag gekomen
het groote verschil in maatschappelijke op
vattingen. Is zelfs niet gedreigd met de
stichting; van een R. K. arbeiderspartij
naast het Centrum? Toen bleek opeens,
hoezeer bij elkaar wordt gehouden, wat in
maatschappelijk denken niet bij elkaar
hoort en nooit zal hooren Er was gevaar
en zooals te doen gebruikelijk, is direct een
vergadering belegd, die vooreerst weer oen
compromis heeft bereikt, waarover nog het
stilzwijgen wordt bewaard.
Dit staat echter o.i. wel vast, dat een
nog lang samengaan met rechts voor het
Centrum uitgesloten is te achten. Dan zou
een splitsing niet tegen te houden zijn.
Trouwens, op den lancren duur zal dat toch
niet het geval zijn Was de schoolwet niet
in 't geding, misschien zou het Centrum nu
reeds ziin zwenking hebben genomen, maar
deze schijnt men eerst nóg te willen bin
nenhalen om daarna alle vrijheid te her
nemen. Of de Duitsche Volkspartij, nu de
situatie zoo klaar is geworden, nog zal wil
len meewerken om er de schoolwet le
brengen
In ieder geval, in Duitschland is een
crisis, al sluimert deze misschien nog eeni
gen tijd.
Het derde punt is de bijeenkomst, der
rijksregeering met de leiders der bondssta
ten over versterking der Duitsche eenheid.
Veel is daar gepraat en dikwijls theore
tisch heel mooi, maar wat is er pracrisch
bereikt, wanneer men deze conferentie eens
goed beschouwt? Feitelijk niets behalve
een paar bijkomstige kleinigheden, die na
tuurlijk met veel ophef naar voren worden
geschoven. Doch waarom 't gaat... Beieren
afzien van „baas in eigen huis" cn zoo nog
meer neen, praetisch beteekent het re
sultaat der conferentie zoo goed als nie
mendal.
Mocht men nog getwijfeld hebben aan
de juistheid van dit laatste ten aanzien
van de verhouding tusschen Polen en Li-
thauen wij stappen nu van Duitschland
af om nog even elders heen den blik te
richten -» de jongste nota-wisseling tus
schen beide rechtstreeks belanghebbenden
•is daar om dat maar al te zeer aan te too
nen. Het conflict is in wezen niet veran
derd. Op de jongste Volkenbondsvergadc-
ring is voor den schijn een regeling be
reikt, waarbij prachtige woorden zijn ge
sproken.
Gelijk door president Coolidge op de
zesde bijeenkomst van het. Pan-Ameri-
kaansch Congres te Havana De vijf vorige
waren in Washington (13S9), Mexico (1901),
Rio de Janeiro (1906), Buenos Ayres (1910)
en Santiago de Chili (1928) Prachtige beel
den zijn opgehangen van de Amerikaan-
sehe eenheid, rustend op gelijk recht voor
allen, grooten of kleiDen, enz. enz. Als
spookbeeld doemt direct Nicaragua op,
dat toch in den doofpot schiint te gaan,
t-er wille van de machtige V. St....
RECLAME.
2146
maatschappij op le lichten. Beslist schudde
hij dan ook het hoofd.
„Dat kan wel zijn", zei hij gewichtig,
maar U mag niet reizen zonder kaartje, 't
Beste wat U doen kan is nu te betalen tol
Parvis Bay en 'l dan daar terug te vragen.
Twaalf schilling zes".
„Maar ik wil een derde" zei Billy, terwijl
hij even bloosde „Geen eerste".
Van onzen Londensehen correspondent.
DE VLOED DES DOODS.
Londen, 9 Januari 1928.
Wie had ooit gedacht, dat de Theems
Nader Theems, zooais hu goedaardig
wordt genoemd door de menschen, die
wonen aan zgn boorden wie had dan ooit
gedacht, dat die tamme rivier zich zoo
boosaardig zou kunnen gedragen, dat hij
zou komen aanslroomcn in het holle van
den nacht over de plaveisels en zich met
geraas en geweld zou storten in de kelder-
kamers der oude huizen aan den kant!
lint heeft hij gedaan; en van nu af
is Vader Theems niet langer de goedmoedige
en wat lustelooze rivier, die geen kind kwaad
zou doen. Voortaan zal hg een kwaadaardige
grijsaard zijn, die leelijke streken heelt en
met wien men terdege zal moeten oppassen.
In seizoenen van eeuwen heeft hg het land
langs zgn bovenoevers overstroomd, op bgna
vaste tijden. Het was een deel van zijn
functie en hij hield het grasland goed.
Niemand bekommerde zich veel om deze
makke overstroomingen. Ze werden wat las
tig toen Londen steeds meer huizen noodig
had in zgn naaste omgeving en toen ae
bewoners vergaten of verzuimden te denken
ar.u die jaar.gksche overstroomingen. Van
die bewoners hoort men nu ook veel kwaad
spreken omdat zij niet hebben willen voor
zien, dat hun huizen vochtig zouden worden
en de menschen er in lijden aan rheuma-
tiek en bronchiale aandoeningen. Maar de
bewoners zelf schijnen vocht noch water
te duchten: Een van mgn kennissen heett
vgi jaar geleden een huis laten bouwen op
een eilandje in den bovenloop- van de rivier.
De grond-vloeren van zijn huis worden elk
jaar Hink overstroomd door het Theems-
water. Maar hg ziet het geval aankomen
en verhuist met hebben en houen naar de
bovenverdiepingen wanneer het zoo ver is.
Hg vindt het aardig. Het is een afwisseling
in de eentonigheid des dageljjkschen be-
staans; en het is een opwekkende sport
meubels te versjouwen en met een boot
de voordeur uit te varen naar den bakker.
De Engelschen zgn zoo. En alle menschen
in het ïheemsdal schijnen even gemoedelijk
te staan tegenover het verschijnsel.
.Maar menschenheugenis kent geen geval
a's dat van de vorige week Zaterdag, toen
de ongelukkigen in het hart van Londen,
wonend aan de boorden van de verraderlrjko
rivier, in Chelsea en Westminster, in Ham
mersmith en Battersea, verdronken in hun
kelüerslaapkamers, als ratten in vallen, en
zoe snel, dat zij nauwelijks een kik konden
geven. Want sneller dan de klokivgzer een
nunuutalstand aflegt steeg het water naar
de plafonds. En eon vergeefsche schreeuw
om hulp „oh Daddy come and nelp"
wtrd terstond gevolgd door do stilte des
doods. Want voordat vader of kind kwam
aangerend om kind of ouder bij de staan
in korten hevigen strijd tegen het verstik
kende ivater. was het drama al voorbij.
Zoo gingen vgltien menschen, jonge en oude,
den dood in.
Nu de ramp is geleden praat men hevig
en verwoed er over na. De put moet terstond
gedempt. De autoriteiten moeten het ver
wijt der lakschheid hooren. Het is de oude
geschiedenis. Nu vertelt men, dat de rivier-
muur in Westminster, zeer nabij bet kos
telijk museum, de Tate Gailery, waar kost
bare teekeningen en schilderijen van kun
stenaars zjjn bedorven, al lang in slechten
toestand verkeerde en dat de menschen,
die daar in de onderverdiepingen van den
Grosvenor Road sliepen, zeker levend den
nieuwen dag zouden hebben begroet, Indien
die muur in goeden toestand zou zijn ge
weest. En men praat verwijtend over veler
lei andere maatregelen, die men heeft ver
zuimd te nemen om de rivier binnen haar
perken te houden. En men noemt een
dozgn bestuurslichamen, die misschien ver
antwoordelijk kunnen v.orden geacht voor het
gebeurde. Maar straks zal blijken, dat nie
mand verantwoordelijk is en dat het onheil
is voortgekomen nit een natuurverschijnsel,
een vloedgolf, die uit zee den Theems op
kwam en het water opzette over de em-
bankment-muren, zoodat het driftig en
„Maar U zit eerste" constateerde de be
ambte met onmiskenbaren speurzin. ..Bo
vendien. er is planls genoeg in de derde".
„Dat zal wel, maar ik had verschrikke
lijke haast, en toen ben ik maar ergens in
gesprongen, en ik heb niet kunnen overstap
pen" verdedigde Billy zich.
("Wordt vervolgd).
