ssk
688te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 31 December 1927 Vijfde Blad No. 20797
Ei Buitenl. Weekoverzicnt.
Doo» tegen Verstopping j
Londensch Aanteakenboek.
De „Sebasto"
U!T RUSLAND.
Een financieel praatje Saa-
j sonof overleden.
Zooals geregeld tusschen Kerstmis en
1de Jaarwisseling is het in politicis stil. De
parlementen zijn naar huis, de regeeringen
doen slechts het hoogst noodige at Er
hangt algemeen een Kerst-stemming, die
pas eindigt wanneer de goede wenschen
voor 192S zijn gewisseld.
Het hardnekkigst van alle parlementen
is het Fransche geweest, dat tot en met
de Kerstdagen heeft doorgezeten, om de
ibegrooting af te handelen. Hetgeen ten
slotte is gelukt geheel in den door Poin-
caré begeerden zin De begrooting 1928 ein
digt met een overschot van eenige tiental
len millioenen, dus lijkt er geen vuiltje
aan de lucht. Maar wie kan dat thans reeds
Ibeoordeelen Hoe het zij, tot stabilisatie
van den franc acht Poincaré blijkbaar het
oongenblik nog niet rijp en gelet op het
feit, dat volgend jaar verkiezingen zullen
plaats hebben, lijkt de kans groot, dat
van de stabilisatie voor afloop van deze
verkiezingen weinig terecht zal komen,
om deze niet te doen onderdompelen in
den politieken strijd hetgeen nimmer in
het belang van het land zou zijn.
Hoe meer de politiek blijft buiten zake
lijke vraagstukken, des te beter.
Toch wordt van zekere zijde gepoogd, de
politiek te brengen in de stabilisatie-aan
gelegenheden en wel in dezen vorm, aat
uit de stabilisatie der lire in Italië een
wapen wordt gesmeed tegen de cartel-re-
geering, die nan Poincaré voorafging, om
zoo hij de verkiezingen tegen dit cartel te
ageeren. Vooral R--K kringen trachten
op deze wijze bij voorbaat het cartel den
wind uit de zeilen te nemen. In hoeverre
Poincaré zich thans met d-e verkiezingen
zal inlaten De geschiedenis is daar, om
hem te herinneren, dat een finale afzijdig
heid hem slechts schade kan doen, aoch
hoe het meest practisch zich uit te spre
ken, zonder zich geheel vast te leggen en
zonder bepaalde partijen al te zeer in het
gevlei te komen? Verwacht wordt, dat
Raymond Poincaré in dezen den gulden
middenweg zal weten te vinden.
Intusschen is een nieuwe aangelegenheid
naar voren geschoven, nu de politieke
strijd iD een wapenstilstand is gewijzigd.
Men herinnert zich thans de uitlatingen
van den geallieerden betalingsagent Par
ker Gilbert, die te Berlijn toezicht houdt
op de betaling door Duitschland van ae
Bommen in het Dawesplan vastgelegd.
PARKER GILBERT.
Gilbert heeft in zijn rapport over 1927
uitgesproken, dat het wenschelijk was voor
beide partijen, nu eens en vooral precies
vast te leggen, wat Duitschland den geal
lieerden heeft op te brengen aan schade
vergoeding. Beiden weten dan volledig, hoe
ze er aan toe zijn en hoe ze kunnen huis
houden Daarmee heeft de betalingsagent
een heel gevoelige sn-aar aangeroerd. Zoo'n
definitieve vaststelling toch, daarover zijn
alle financieele experts het feielijk wel
eens, beteek ent een verlaging der cijfers,
thans in het Dawesplan /astgelegd, die
eigenlijk niet veel meer zijn dan een wat
hooge gooi naar een compromis in een
leelijke impasse. Frankrijk vooral voelt dit
heel goed als eerste belanghebbende der
ontvangende partij en toont zich daarom
niet erg „happig." Toch is er wel een
manier, dat het direct zou willen toebij
ten. Deze manier zou op andere wijze doen
terugvloeien, wat bet van Duitscbe zijde
verliest: n.l. door aan de schadevergoeding
te verbinden het intergeallieerde schulden-
vraagstuk M a.w. Frankrijk zelf betaalt
zijn schuldenaren evenveel minder als het
zelf minder van Duitsch'and in kas krijgt.
't Is de methode van dek je op je voor
man! Op die manier is het al zeer een
voudig...
Ongelukkigerwijze denkt Amerika niet
aan zoo'n samenkoppeling. Dat is voldoen
de bekend, ook van vroeger. Uncle Sam
ziet geen verband tusschen de schadever
goedingsaffaire en de schulden der geal
lieerden onderling, die hij als tot-aal an
dere kwesties beschouwt en op zich zelve
volkomen terecht Wal zou u zeggen, zoo
u A. f 10 had geleend en A. antwoordde
op eeD verzoek bet geleende terug te
geven: Goed, als ik van B. de f 10 krijg,
die ik hem heb geleend?
Bovendienwanneer Duitschland een
eind-regeling aanvaardt, kan dan de be
zetting nog worden gehandhaafd Goed
beschouwd is deze nu al moeilijk meer
te verantwoorden, maar dan is alle reden
er voor thans nog aan te voeren, met één
6lag verdwenen
Vooreerst zal daarom o.i. het Dawes-plan
nog wel in functie blijven tot de realiteit
op den duur de onh'Midbaarheid aantoont
In de Duitsche schadevergoeding is
voor een d^el ook verdisconteerd de oor
logsschuld. Het treft daarom wel toevallig,
dat juist nu dit vraagstuk aan de orde
is, de vroegere Russische staatsman Sas-
sonof als balling te Nice deze wereld heeft
verlaten.
SASSONOP.
Met hem is weer een van de figuren
heengegaan, die de ramp iD 1914 hebben
zien aankomen, hebben bestreden, doch
niet hebben knnnen voorkomen. Een krach
tige figuur was Sassonof niet, maar hij
had een helder inzicht in velerlei opzicht
en daardoor bij de Russische oorlogspartij
verre van gezien.
RECLAME.
6 Oct
34G2
Londen, 20 December 1927.
Santa Clans en de post
Voor de eerste maal in zijn eerwaardig
bestaan heeit banta Claus, die de lintsche
Sinlerklaas is gebruik gemaakt van de onder
grondsehe treinen. De schoone illusie wil
natuurlijk, dat hij zijn pakjes bezorgt met
rendier en slee. Maar ditmaal kon hij het
met dit traditioneele vervoermiddel niet af.
En de post, die hem altijd voorbeeldig helpt,
had nu zooveel voor hem te doen, dat zij een
groot deel van de Kerstpakken dirigeerde
over den splinternieuwen buisspoorweg,
waar geen levend wezen ooit gebruik van
maakt of maken zal, maar die is aangelegd
k>m postpaketten te vervoeren, diep onder
het plaveisel van Whitechapel in het Oosten
tot Paddington in het Westen, een afstand
van meer dan 10 K.M. in Londen. Santa
Claus' goede gaven reisden van punt tot punt
naar districtpostkantoren en bestel-centra,
met een snelheid van 50 K.M. per uur, in
kleine automatische electrische treinen, die
nooit in het daglicht treden. De loop dier
treintjes voor den postpaketdienst wordt ge
regeld door personeel, dat voor schakelbor
den en andere electrische mechaniek zit,
boven den spoorweg, aan de oppervlakte, op
verschillende punten van het traject. Men
kan dus wel zeggen, dat Santa Claus met
zijn tijd meegaat en een voortvarende oude
heer is.
De buisspoorweg der Posterijen.
Dit posttreintje is belangwekkend genoeg
om er nog wat meer van te vertellen. De lijn
is pas onlangs gereed gekomen. En in de toe
komst zal ze een gemiddelde van 45 ton
poststukken per uur onder de straten van
Londen vervoeren. Het Kerstvervoer, dat er
langs plaats had, was slechts een voor
proefje. De bouw van het lijntje heeft veer
tien jaar geduurd en heeft anderhalf mil-
iioen pond sterling gekost. De tunnel is iets
minder dan drie meter in middellijn en elk
posttreintje bestaat uit drie kleine wagens,
die in den tunnel passen als een zuiger in
een cylinder, alleen een beetje losser. Ne
gentig wagens, vormend dus dertig treinen,
zullen den volledigen dienst onderhouden.
Electrische liften brengen aan de aangewe
zen poststations de gewenschte deelen der
lading naar de oppervlakte waar sorteerka-
mers zijn. Het werk geschiedt nagenoeg uit
sluitend automatisch De autoriteiten ver
trouwen, dat de postbestelling in Londen,
meer in het bijzonder die van pakken, door
de werking van den spoorweg in hooge male
zal worden versneld. Ook groote bezuiniging
op den dienst zal het gevolg zijn. Dit jaar
móest men voor den drukken Kerstdienst
9000 extra-bestellers aanstellen, terwijl het
aantal postwagens voor vervoer van mailsJn
de stad moest worden verdubbeld. Het vol
gend jaar, wanneer de buisspoorweg volle
dig functioneert, zal men het met heel wat
minder hulpkrachten voor Kerstmis kunnen
stellen.
Een Nederl. woekeraar op het tooneel
Jer. K. Jerome, de onlangs gestorven Engel-
sche schrijver, die in de vaart van den tijd
wat achterop was geraakt, maar toch zijn
naam had behouden ook bij u te lande
liet bij zijn dood een tooneelstuk na, „De
ziel van Nicholas Snyders" geheelen. dat
dezer dagen in ..Everyman'9 Theatre" in
Hampstead. Londen is opgevoerd. Het is een
eenvoudig en wat sentimenteel, maar geens
zins zwak stuk propaganda voor goedheid
en barmhartigheid. Nicholas Snijders is een
oude geldschrapende leelijke man in een
Zevontiende-eeuwsch Nedprlandsrh dorp.
De aankleeding van hel stuk is Terborgi-
aansch. Snijders leent geld tegen honderd
percent interest en daarom haten alle
dorpelingen hem, van burgemeester tot
schoolkind, hetgeen verklaarbaar is. Zij
haten hem niet alleen, maar vertellen hem
ook op den man af dat zijn ziel goor en
weerzinwekkend is en dat hij er dus goed
aan zou doen. zich een nieuwe aan Ie schaf
fen. Daarop verschijnt Salan ten tooneele
die hem aanbiedt zijn ziel teveranderen. De
oude Snijders wordt dan een beetje Faust-
achlig Hij begint te peinzen over zijn ver
loren jeugd en over veel gemiste schoonheid.
Hij gaat dus op het voorstel van Satan in,
die de ziel van een jongen zeeman aan
Snijders geeft en omgekeerd De verande
ring in Snijders is wonderbaarlijk. Zijn haar
blijft wit. maar zijn manieren en zijn moraal
worden zeer prijzenswaardig. Hij wordt de
meest geliefde man in het dorp en wint op
zijn ouden dag zelfs de hand van een
schoone jonge vrouw. Inmiddels is natuur
lijk de jonge zeekapitein vreeselijk ontaard
en hij denkt aan niets anders dan honderd
percent woekerrente. Wij vinden dienten
gevolge. dat de toestand er. alle9 bij elkaar
genomen, niet veel beter op wordt. Gelukkig
dat een tweede wonder in het laatste bedrijf
een ramp verhoedt. De jonge zeekapitein
wordt weer normaal (in trouwt zijn gediefde.
Ook de oude Snijders wordt weer normaal,
naar zijn vroegeren aard. Maar juist als hij
zijn medeburgers links en rechts weer zal
gaan villen, wordt ook hij gered Want een
nog jonger meisje van zeven lentes, valt op
haar knieën voor hem nc-er, smeekend om
genade voor haar geruïneerde ouders. Er
moet nog iets van de schoone ziel, die
Snijders een oogenblik heeft bezeten, zijn
blijven hangen; want hij beseft op het ge
zicht van het ontdane kind. dat het zoo niet
langer kan En hij wordt dus fatsoenlijk.
Men beseft, dat er een moraal in dit spel
is. Maar dp moraal is er met tact en be
scheidenheid in gebracht. Bovendien is het
gansche gegeven met humor behandeld, het
geen men kon verwachten van een schrijver,
die als humorist zijn nanm heeft gemaakt.
Daarom ook hindert het oversentimenleele,
dat in de handeling voorkomt, niet. Hel laat
ste oogenblik. waarin de oude woekeraar
alleen is met het kleine meisje, is voortreffe
lijk tooneel. dat volwassenen kunnen genie
ten en dat er zeker in zal gaan bij kinderen,
die er in de Kerstvacantie naar gaan kijken.
Want het karakter van het stuk is zoodanig,
dat het geschikt is voor Kersttooneel voor de
jeugd. Als zoodanig is het van heel wat
betere soort dan nu in het algemeen in Lon
den wordt gegeven# En ouderen zullen het
even goed met graagte zien Het spel liet
niets te wenschen over. Het kleine kind, in
haar oud Hollandsch jurkje was allerbe
koorlijkst. zoowel in haar bewegingen als
j haar dictie. Zij veroverde terstond de harten
van het auditorium Jerome koos waar-
j schijnlijk de oud-Hollandsche omgeving om
een schilderachtige aankleeding mogelijk te
1 maken. En aangezien men voor die aan-
j kleeding Nederlandsehe schilderijen van de
zeventiende eeuw heeft bestudeerd, was er
niet veel op aan le merken.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
BEGRAFENISSEN Tol. 861
AUTO-TRANSPORT
A.lm.rkl 16. CREMATIE
4762
Zoo uiterlijk zdet hg er burgerlijk-netjes
uit, de boulevard Seeastopol, en heett in
derdaad niets opval.ends voor een loevaXga
en onverschillige voorbijganger. Een heel
lange, rechte straat met breede trottoirs,
en met banale huizen van 5 a 6 étage s,
waarin winkeis gevestigd zijn, ate.iers, fteel
j veel handels-kantoren en particuliere wo
ningen voor den middenstand.
En toch
Met geen enkelen anderen boulevard is
het farysche rapaille zoo vertrouwd als
met dezen, en geen enkele anderen wordt
zou gemoedelijk door hen bijgenaamd met
verscnihende afkortingen. Als ze spreken
van de „Sebasto", de „Topoi", de „Topo"
hf de „Seb" het is altijd deze ze.fde
boulevard, die ze bedoe.en met al die ver
schillende namen.
I De Sebastopoi is hün boulevard, het is
1 hiin wijk, een beetje hun eigendom, waar
ze „thuis" zijn, waar ze er altijd zeker
van zyn vrienden, medeplichtigen, en
„vriendinnen" aan te treffen.
De Sebasto is hun eigendom sind3
ééuwen!
De boulevard zelf, die pas een 70 jaar
geleden aangelegd werd, heeft hun vol
strekt niet verjaagd uit hun rijk, niet verdei
dan een 20 h 3u meter ten minste; want
onmiddeLijk achter den boulevard, daar zjjn
nog al de vele oude zijstraten en zystegen,
waar in vervallen huizen, krotten en ver
dachte hotelletjes, hun schuil- en wijkplaat
sen vinden.
In die onmiddellijke omstreken van den
boulevard Sebastopoi, daar woont a.les, wat
er in Parijs maar aan misdadigs, gemeens,
verdachts en el.endigs te vinden is. Vanaf de
place de Chatelet tot aan de groote boule
vards toe, en nog verder zelfs.
En er schijnt niets tegen te doen te
zijn, het onluig is er niet uit te roeien.
Er zouden minstens een honderdtal straten,
stegen sloppen met den grond geiyK
moeten worden gemaakt, de groote Centrale
Hallen zouden moeten verdwijnen, en een
eeuweinang verleden zou uitgerukt moeten
worden, om die rapailie-bnurt daar te ont- i
smetten, te verfrisschen, te reinigen.
Ga bij voorbeeld maar eens op het doet
ei niet toe welk uur van den dag of van
deD nacht de rue St. Denis in, sla dan
af in de rue des Lombards, in de rue
Anbry-le-Boucher, d1 rue Quincampauix, de
rue de la Truanderie, de rue du Cygne,
enz. enz. en geniet van uw indrukken!
kleine, donkere vuile kroegjes, schunnige
hotelletjes, café's, waar reeds enkel het
zien van de gasten door de deur u een
walging op het lijf jaagt, en u den lust
zal geven om toch maar weer zoo gauw
mogelijk uit deze buurt vandaan te komen.
De laagste degeneratie, de vuilste on
deugden en zonden stellen zich daar schaam
teloos en brutaal ten toon. Verdachte in
dividuen begluren u door de ruiten, schatten
uw waarde als „prooi".
En als een ironisch toeval bevindt zich
vlak bij die straten vol gespuis een klein
plantsoentje, dat den naam draagt van
square des Innocents, de square der On-
schuldigen, der Onnoozelen. en in dat plant
soentje staat een verrukkelijk mooie fontein,
met bas-reliefs gebeeldhouwd door Jean
Goujon en Pierre Lescot, die óók den naan.
draagt van la fontaine des Innocents. Een
ware briljant in een vuilnisbak zonder
eenige overdrijving gesproken. Misschien Is
het een monument, dat opgericht werd ter
herinnering aan de talrijke „onnoozelen",
die daar hun beurs, of hun leven hebben
moeten laten
De boulevards Sebastopoi is mede een
van de drukste Parysche boulevards. Vanaf
4 uur 's morgens is hg al in bes.ag ge
nomen door de drukte van de groote Hal.en.
Van alle kanten komen vrachtauto's en kar-
ren aanrijden vol levensmiddelen, die, wan
neer ze geen kans zien de „ventre de Paris",
de Hallen-zelf binnen te komen, maar
stationneeren blijven op den boulevard, en
zelfs daar, zoo maar op straat, hun waren
afladen. Bijna de heele buurt van den
boulevard staat daar als volgepropt met
duizenden voertuigen, en daaromheen is een
razend-drukke beweging aan den gang van
werklui, die sjouwend en zwoegend de waren
uitladen, opstapelen. En daardoo.haen zwer-
I ven sluipend armoedige, gore, verdachte
gestalten
Soms ziet men tusschen al dat Hallen-gedoe
I eenige auto's stationneeren, die voor dat
recht een kleine taxe moeten beta.en. Dat
zyn de auto s der bezoekers van de nacht-
1 restaurants, die zich midden ia deze Hal.ea-
j omgeving gevestigd hebben.
V erscn.l-eiide caié's zijn reeds open, café's
vooi de Hallen-werkers, volks-oalé's, die
doorloopend gevind zijn met in- en uitr
gaanue, haasi.ge, schreeuwende bezoekers.
Hier, in zjjn „ventre" begint iederen dag
weei het al.ereerste morgen-leven van Pa
rijs, dat intens blijft voortduren tol 7, 8
uur. Dan beginnen de Hal.en-voertu.gen van
den boulevard te verdwgnen, en begint de
drukke dag-handel zjjn deuren te openen.
Hel rapaille verdwgnt dan ook langza
merhand van de straat, begint zich voor
het licht van den dag teru| te trekken
in zijn holen.
j In plaats daarvan verschijnen nu de
I kleine handels- en kantoorbeuiendetjes en
de midinettes, die zich naar hun bureaux
en hun ateliers spoeden. Het uitzicht van
den boulevard wordt weer heel netjes en
fatsoenrijk, al zyn er hier en daar nog eenige
gestalten van s.ob-bewoners te z.ea tusschen
de frissche morgen-men.gte.
Tot 6 uur 's avonds üuur het dag-bedrijf.
Dan is de tijd gekomen, dat de winkeis
gaan sluiten, de bou.evard wordt donker
en triest, en de gewone „wandeiaars" en
„wandeiaarsters" beginnen er hun traditio
neele „werk".
Of er dan geen politie-toezicht is, en er
niet voor de veiligueid der „onnooze.en"
gezorgd wordt? O, zeker 1 Zie maar,
die heeren met groote snorren, slappe hoe
den en militair uitenjjk, die met langzame
schreden en speurende Ol.kken den bou.e<ard
afwandelen: geheime agenten, poiitie-man-
nen in civiel. Soms zeiis komt er ineens
van overal een hee.e brigade opzetten, en
omsingelen een stuk bon.evard en aangren
zende straten. Dan ziet men in het dunker
piots een wi.de v.ucht ontstaan, kreten van
verweer en protest klinken op. Maar
de „paniers i saladi", de gevangenwagens
staan vlak bij de schreeuwers cn ver-
zetters zijn spoedig overmeesterd door krach
tige knuisten, en worden zonder paraon
de „paniers" ingeheschen en daar wordt
zelfs de meest verwoede schreeuwer stom
tegenover de onverbiddelijkheid der feiten.
Ook de vele ,,baites de nuit" staan onder
voortdurend poiitie-toezicht. Een, in de rue
des Ours was een tijdlang een Parysche
beroemdheid, van een zeer verdachte be
roemdheid namelijk, en was tè beroemd
geworden zelfs. Zoodat op een nacht de
politie erheen trok met een heele serie
gevangen-wagens, en alle gasten, die er
zich bevonden, meer dan honderd, de ge
vangenis-wagens inlaadde en ze wég voeide
van de beroemdheid, de donkerte der ge-
vangenis-celien in. Veel vreemdslingen ook
bevonden zich onder die vangst, vreemde
lingen, die waren komen genieten van
„Parijs-bij-nacht", en nu zóó hun feest ein
digen moesten, hoe ze ook protesteerden
niets aan te doen
Dezer dagen, zooals elk jaar weer met
nieuwjaar en oog enkele weken daarna,
staat de heele boulevard Sebastopoi vol
kraampjes, wier eigenaars daartoe een
speciale politierergunning hebben, en daar
met elkaar een schilderachtige markt vor
men, waar de meest verschelden voorwerpen
te koop worden aangeboden: een ware „rom-
mel-markt", waar zelfs by gebrek aan een
kraampje, sommige kooplui hun waren zoo
maar op de trottoirs deponeeren. Vooral anti
quiteiten worden daar den liefhebbers aan
geboden, tienderangsch antiquiteiten wel is
waar, maar antiquiteiten toch, verder
oude tweedehandsch boeken, die nieuw 60
centimes (6 cent) gekost hebben; „articles
do Paris"; uit elkaar liggende fietsen; oude
byna haarlooze bezems enborstels zelfs,
ijzerwaren, zijden shawls, kousen, aardewerk.
De boulevard heeft door die nieuwjaars-
markt een geheel eigenaardig aanzien ge
kregen, dat duizenden duizenden bezoekers
trekt, die daar komen Af om zich al kijkend
te amuseeren, f wel naïef daar komen
zoeken naar een „buitenkansje" heel
den dag door blijft een dichte menigte
daar circuleeren en trekt maar noode al,
wanneer tegen donker de kraampjes sluiten
gaan.
Doch mét of zónder kraampjes de
boulevard Sebastopoi is en b'ijft een van
de interessantste van Parijs, en zijn leven
zoowel als zjjn historie is ryk en veel
kleurig en vertegenwoordigt oen van da
meest karakteristieke kanten van de Villa
Lumière.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 25 Dec. 1927.
(Nadruk verbaden).
EEN BLOEDIG JUBILEUM.
Kort geleden hebben de bolsjewiki het
tienjarige beslaan van het sovjet-regime ge
vierd. Als schitlerende regisseurs, hebben
zij het feest zoo georganiseerd, dat het een
sterken indruk moest maken op de duizen
den vreemdelingen, die op kosten van den
Russischen belastingbetaler uit alle oorden
van de wijde wereld naar Rusland waren
overgebracht. Wel werd het feest bedorven
door het optreden van de oppositie, door het
feit, dat Trolzki c.s. juist tijdens de feestelijk
heden tegen het tegenwoordige regime heb
ben gedemonstreerd, maar geheel verloren
gingen de plechtigheden toch niet cn som
mige onnoozele vreemdelingen hebben de
overtuiging gekregen van de macht en or
ganisatietalenten van de tegenwoordige re
geerders.
Nu vieren de bolsjewiki een ander jubi
leum, n.l. dat van de Tsje-Ka, een jubileum
van bloed en tranen, van onzegbare ellen
de, onbeschrijfelijk leed en honderdduizen
den moorden. Tien jaar geleden werd de
W.TSJ.K. (Wserossiejskaja Tsjrezwytsjaj-
naja Komissieja, Al-Russische Buitenge
wone Commissie) opgericht. Dat heeft plaats
gevonden 20 December 1917. Reeds den vol-
genden dag vond de eerste zitting van deze
1 instelling plaats. Spoedig viel het eerste
slachtoffer (vorst Eboli); daarna volgden
j anderen en sindsdien stroomt het bloed in
de folterkamers van de Tsjc-Ka's, stapelen
zich de lijken tot bergen op. De bolsjewiki
maken van dit jubileum minder ophef, zij
noodigen hiervoor geen duizenden vreem
delingen uit, organiseeren geen theatrale,
voor onbeschaafde, primitieve geesten be
stemde optochten. Het jubileum wordt ge
vierd binnenshuis, in den kring van do
eigen menschen, maar gevierd wordt hel ju
bileum van de Tsje-Ka door de bolsjewiki
met meer overtuiging dan het jubileum van
de Oolober-revolutie. Van de verwachtin
gen, welke de massa en ook de meeste
bolsjewiki tijdens de October-revolutie
(d.w.z. de bolsjewistische omwenteling) heb
ben gekoesterd, is niets terecht gekomen,
van het pathos, dal toen de opstandelingen
heeft bezield, i9 niets meer overgebleven.
Üe Tsje-Ka, die nu G. P. OE. heel, is echler
blijven bestaan en het is aan haar werk
voor een groot gedeelte le danken, dat het
sovjet-regime zich kan handhaven, dat de
nieuwe roofadel, de communisten, zijn pri
vilegies kon behouden, dat een betrekkelijk
kleine groep het uitgestrekte land met 145
millioen inwoners in bedwang kon houden.
De openlijke en geheime vrienden van
de bolsjewiki in West-Europa, ook in Ne
derland, zeggen vaak vergoelijkend, dat de
terreur een onvermijdelijk kwaad is, dat
elke revolulie tot vreeselijke slachtingen
leidt, dat de Fransche revolutie ook veel
misdaden op haar geweten had. Deze be
wering bewijst, dat men in het Westen nog
le weinig bekend is met den aard van het
werk van de Tsje-Ka, dat de verdedigers
van de bolsjewiki zich geen rekenschap
geven of geen rekenschap willen geven,
van de vreeselijke misdaden, welke in Rus
land door de bolsjewiki begaan worden.
Het is waar, dat bij elke revolulie, die
tot een burgeroorlog leidt, wreedheden on
vermijdelijk zijn, omdat de gemoederen dan
tot het uiterste opgehitst zijn, omdat de
menschen, die aan den burgeroorlog deel
nemeD, in een toestand verkeeren, die veel
overeenkomst vertoont met een delirium.
De gruwelen duren dan slechts een korten
tijd, zij worden bovendien btgaan in eea
toestand van razernij, van ontoerekenbaar
heid. In Rusland duurt het bloedig werk
van de Tsje-Ka reeds 10 jaar, zoodat er
geen sprake kan zijn van de onvermijde
lijke wreedheden van in razernij geraakte
menschen. De Tsje-Ka heeft overigens van
het begin af aan deze razernij zooveel mo
gelijk uitgesloten; haar leiders hebben de
Tsje-Ka lot een gemechaniseerde moord-
fabriek, tot een machinaal abattoir ge
maakt. De moorden worden er op eea
kalme „zakelijke" wijze uitgevoerd, op de
zelfde wijze als in de groote slachthuizen
in Amerika. De Tsje-Ka moet dan ook er
kend worden als de hoogste vorm van
wreedheid en afgestompiheid bij het ver
richten van de meest verfijnde gruwelen,
welke de geschiedenis der menschheid ooit
heeft gekend. Neen .wie de wreedheden van
de Tsje-Ka, d.w.z. van de sovjet-regeering,
door de razernij, door het woeden van wilde
hartstochlen wil verklaren, bewijst een
voudig, dat hij niets afweet van hetgeen
zich in Rusland afspeelt. Overigens hebben
de bolsjewistische leiders ze'f herhaaldelijk
erkend, dat de roode terreur een goed over
wogen stelsel is.
Even onjuist is de vergelijking met de
Fransche revolutie. Wij willen geenszins de
gruwelen rechtvaardigen, welke de Jaco-
bijnen hebben gedaan.
Wie de geschiedenis van de Fransche
revolutie kent, weet echter, dat de ter.
reur ten doel had preventief te werken,
dat de leiders van de Fransche revolutie
door hun wreedheden de bevolking wilden
weerhouden contra-revolutionnaire daden
te verrichten. Daarvoor lieten zij ook te
rechtstellingen publiek plaats vinden, daar
voor werden de beschuldigden publiekelijk
gevonnist. Wel werden de rechters daarbij
meegesleept door de wi de hartstochten
en traden zij de wetten met voeten, maar
dan viel de schuld niet alleen op de rech
ters en de leiders der revolutie, maar
