DE MILLIONNAIR ALS MODEL
BUITENLAND.
VARIA.
MARKTBERICHTEN.
AUTO DOOR EEN TREIN GEGREPEN.
Gisteren kwam op den straatweg Röhrs-
dorf naar Deutsch-Gabel in Tsjecho-Slowa-
kije op een onbewaakten overweg een trein
ln botsing met een personenauto. Alle in Je
auto gezeten personen werden gedood; de
auto werd geheel versplinterd.
GROOTE BRANDEN.
Naar uit Belgrado wordt gemeld, is een
heel dorp nabij Opulin in Zuid-Slaviê door
een grooten brand vernield.
Een kind kwam in de vlammen om, ter
wijl een vrouw van schrik krankzinnig
werd.
De aangerichte schade wordt op meer
dan 2 millioen dinar geschat
e
De Allerheiligen-kerk te Eastbourne is
door brand verwoest. Alleen de toren is
gered. De schade wordt op <0.000 p. et
geschat
Zij was in 1879 gewijd en van natuur
steen in Gotischen stijl gebouwd.
EEN GEVAARLIJK KRANKZINNIGE.
In een vlaag van waanzin heeft te Mar
seille een man zes personen met geweer
schoten gewond. De politie legde hem neer
op het oogenblik, dat hij weer wilde
schieten.
DE CYCLOON BOVEN ST. LOUIS.
Volgens een officieel bericht bedraagt hef
aantal dooden te St. Louis in het geheel nu
87. In de ziekenhuizen zijn 700 gewonden
opgenomen, terwijl een veel grooler aantal
gewonden in particuliere behandeling is.
De aanzienlijkste woonwijk van de stad
heeft het meeste geleden. Het standrecht is
afgekondigd, zoodat een ieder, die op plun
deren wordt betrapt, terstond doodgeschoten
wordt.
BLANK EN ZWART.
Aan een middelbare school te Gary (Iilli-
nois) ia een staking onder de leerlingen uit
gebroken met een blanke huidskleur. De
oorzaak is dat er 24 negerjongens tot de
sdhool zijn toegelaten, die vroeger alleen
door blanken bezocht werd. De stakertjea
eischen, dat de zwarte jongens naar een
andere adiool zullen worden gezonden, maar
het schoolbestuur zegt dat het niet gaat, om
dat er op de andere scholen geen plaats is.
Ook eischt het schoolbestuur op zijn beurt,
dat de booze knapen, die reeds drie dagen
uit school weggeloopen zijn, al het ver
zuimde werfc zullen inhalen.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
China's aanwezigheid gewenscht.
De opiumcomimsBie, te Genève bijeen,
zal stappen doen om China ook vertegen
woordigd te krijgen, terecht van oordeel,
dat de afwezigheid van een der belang
rijkste belanghebbenden schadelijk is.
DUITSCHLAND.
Hindenburg** 80sten verjaar
dag. Geen doodstraf meer
ln Hessen.
Ter eere van Hindenburg's 80en verjaar
dag worden tal van stichtingen in het leven
geroepen.
Hedenavond ia er een diner, door offi
cieren aangeboden, dan fakkeloptocht. Mor
gen groote receptie en huldiging door ver-
eenigingen en schoolkinderen, waarna feest
maal.:
De Landdag van Hessen heeft een socia
listisch voorstel aangenomen, Volgens het
welk in Hessen geen doodvonnis meer vol
trokken mag worden.
FRANKRIJK.
De antonomie-partij in Elzas-
Lotharingen.
De autonomistische partij van Elzae-
Lotharingen heeft thans haar programma
gepubliceerd. In de inleiding wordt er op
gewezen, dat de partij zich ten doel stelt het
tot etandkomen van een vrij Elzas Lotha
ringen, dat tot de Vereenigde Staten van
Europa behoort en als bemiddelaar tusschen
Frankrijk en Duitschland wil optreden.
De parlij wenscht zich van ieder vijande
lijk streven tegenover Frankrijk of het Fran-
eche volk te onthouden.
Het programma der partij omvat 17 pun
ten, o.a. handhaving van het karakter van
Elzas-Lotharingen, overheersching van het
Duilsch in het openbare leven, bestuur van
het land door geboren Elzassers en Lotha-
ringers, verbetering vai) de rechtspraak,
overdracht van de spoorwegen en de rijk
dommen van den bodem aan het volk van
Elzas-Lolharingen, stichting van een eigen
staatsbank en een eigen post, hervorming
der belastingen, invoering van een eigen
talstelsel, kiesrecht voor de vrouwen, valo
risatie van de Duitsche oorlogsleeningen
en voorts verschillende eischen op sociaal
politiek gebied.
ENGELAND.
De begrooting voor 1928.
Verwacht wordt, dat 1928 een critiek jaar
zal zijn voor de conservatieve partij, daar
de begrooting een harer grootste problemen
dreigt te worden. De premier heeft den
ongevronen stap gedaan den Kanselier van
de Schatkist, Ohurchill. op zijn landhuis in
Kent op te zoeken en het is waarschijnlijk
dat de volgende week op de partijconfe-
rentie te Cardiff bij de bespreking van de
voorstellen der bezuigingscommissie de aan
gelegenheid wel ter sprake zal komen Er
heerscht groote ongerustheid in de partij
over het uitblijven van bezuinigingen en
het steeds grooter worden van de uit
gaven.
LUXEMBURG.
Slniten van verdragen.
Naar verluidt zal Luxemburg een ver
drag van conciliatie en arbitrage sluiten
dat voorloopig Luxemburg, Belgis en
Frankrijk zou betreffen. Later zou getracht
worden Duitschland bij dit verdrag te be
trekken. Deze drie verdragen zouden het
tractaat vervangen, waarbij het internatio
naal statuut van het groothertogdom is vast
gelegd.
GRIEKENLAND.
Venlxelos weer siek.
Uit Athene wordt gemeld, dat een specia
list bij Venizelos ontboden is, die aan ader
ontsteking lijdt. Zijn toestand is slecht.
RUSLAND.
Tegen de oppositie.
Een twaalftal opposities-leden zijn door
de centrale der communistische partij uit
de partij gezet.
ZUID-SLA VIE.
Naar bezuinigingen.
De ministerraad heeft volgende bezuini-
gingsprogTam vastgesteld: opheffing van
overbodige departementsafdeelingen en
vereeniging van ©enige ministeries, waar
door hun aantal van achttien tot twaalf
wordt teruggebracht; inkrimping of op
heffing van bepaalde takken van dienst,
waarvan de functies geconcentreerd en ver-
eenigd zullen wordenreorganisatie vian
de diensten van verschillende ministeries;
haar hergroepeering in de richting van het
Franoche of Duitsche stelsel; vereenvou
diging van de administratieve procesvoe
ring door beperking van de formaliteiten,
waardoor het mogelijk wordt het aantal
ambtenaren tot het' strikt noodige in te
krimpen; de vervulling van vacatures met
dienstdoende ambtenaren of door een keuze
uit de reeds gepensionneerdte ambtenaren;
rationaliseering en commercialiseering van
de staatsondernemingen en instellingen
door ze over te doen aan het particuliere
initiatief of concessies te verleenen aan
autonome lichamen en hervorming van die
gene, die de staat in eigen regie moet hou
den en waarvan hij het bestaan uit edgen
middelen moet verzekeren.
uit het Engelsch door OSCAR "WILDE,
B
Alleen mêt geld ben je wat met een aan
trekkelijk uiterlijk; anders heb je er niet
veel aan. Romantisch-zijn is een voorrecht,
alleen aan rijken beschoren; maar is niet
Iets, dat werkloozen zich kunnen toestaan.
Het is beter om een vast inkomen te heb
ben dan om boeiend te zijn.
Dit zijn groote waarheden van het mo
derne leven, die Hughie Erskine maar nooit
recht begrijpen kon. Arme Hughie I We
moeten toegeven, dat zijn verstandelijke ga
ven niet direct van groote beteekenis wa
ren Hij zei nooit iets tintelends van geest
of desnoods iets boosaardigs in zijn heele
leven. Maar hij was buitengewoon knap van
uiterlijk, met zijn bruine, gekrulde haren,
zijn zuiver profiel en zijn grijze oogen. Hij
was even gemakkelijk in den omgang met
mannen als niet vrouwen en hij bezat alle
mogelijke eigenschappen, uitgezonderd de
kunst om geld te verdienen. Zijn vader
had hem zijn zwaard en ettelijke deelen
geschiedenis-boeken nagelalen. Hughie hing
het eerste boven zijn spiegel en borg de
laatste op tusschen de enkele romannetjes,
die hij bezat; verder leefde hij van twee
honderd pond per jaar, die een oude tante
hem vermaakt had.
Hij had van alles al geprobeerd. Hij was
in een geldzaak, gedurende zes maanden,
geweest, maar wat waagt een vlinder zich
tusschen speculanten la hausse en la
baisse 1 Thee-koopman was hij ook geweest;
een beetje langer nog, maar hij had al gauw
genoeg gekregen van Souchong- en pecco-
thee; toen had hij het in sherry-dry gespro-
beerd. Maar dat beantwoordde heelemaal
niet aan de verwachtingen; de sherry was
eenigszins te droog. Ten langen leste werd
hij niets, wat hij alleen maar een bekoor
lijke, met-geslaagde jongeman met een vol
maakt profiel en geen betrekking.
En om de zaken te verergeren, had hij
zich ook nog verliefd. Het meisje van zijn
hart heette Laura Merton en was de doch
ter van een gepensionneerden kolonel, die
zijn goed humeur en zijn goede spijsver
tering in Indié verloren had en noch het
een, noch de ander ooit teruggevonden.
Laura aanbad hem en hij was op de knieën
voor haar. Zij vormden samen het mooiste
paar uit Londen, maar.zonder rooien
duit. De kolonel mocht Hughie heel graag,
doch van een verloving wilde hij niets
weten.
„Je kunt bij me komen, wanneer je tien
duizend pond van je zelf bezit, en dan
zullen wij eens zien, mijn jongen," luidde
zijn onverzettelijk antwoord; Hughie zag
er dan na zoo'n gesprek ellendig uit en
moest Laura wel opzoeken om zich te laten
troosten.
Op zekeren morgen, op weg naar de
familie Merton, liep hij op bij een zijner
groote vrienden, Alan Trevor, die schilder
was. Trevor was schilder en artiest beide,
en artiesten zijn onder het groote aantal
schilderenden zeldzaam. Het was een
vreemde, ruwe man met een gezicht vol
zomersproeten en een rooden, onverzorgden
baard. Maar als hij zijn penseel opnam, was
hij de echte kunstenaar en zijn schilde
rijen werden gretig verkocht. Hughie had
dadelijk een groote attractie op hem uitge
oefend, en het moet gezegd, dat was enkel
en alléén om zijn persoonlijke bekoring.
„Het eenig soort menschen, die een schil
der moet kennen," placht hij te zeggen,
„zijn die menschen, die dom en mooi zijn;
menschen, die een artistiek genot schen
ken, als men naar ze kijkt en een intei-
leclueele ontspanning als men met ze
spreekt. Mannen, die schatten, en vrouwen,
die snoesjes zijn, regeeren de wereld, ten
minste dienden dit te doen."
Maar toch. naarmate hij Hughie nader
had leeren kennen, mocht hij hem ook
graag om zijn openhartige, zorglooze, op
gewekte natuur en had hij hem, ten allen
tijde, toegestaan vrij in zijn atelier op te
loopen.
Toen Hughie binnentrad, vond hij Trevor
bezig de laatste hand te leggen aan een
prachtig, levensgroot portret van een be
delaar. De bedelaar zelf poseerde op een
verhoogd platform in den hoek van het
atelier. Het was een verschormpelde, oude
man met een gezicht als van gekreukeld
perkament en met een zeer zielige uitdruk
king. Over zijn schouders hing een grove
bruine jas. vol gaten en scheuren; zijn
lompe schoenen waren gelapt en ver
knoeid; met zijn eene hand leunde hij op
een ouden stok, en met de andere hield hij
zijn gedeukten hoed uitgestoken voor een
aalmoes.
„Wat een bijzonder model 1" fluisterde
Hughie, terwijl hij de hand van zijn vriend
schudde.
„Een bijzonder model I" riep Trevor met
doordringende stem uit; „ik wil het geloo-
ven! Zulke bedelaars als deze hier vindt je
niet eiken dag. Een echte vondst, kerel 1 een
levende Velasquez. Wat een ets zou Rem
brandt van hem gemaakt hebben."
„Arme, oude ventl" zei Hughie, „wat ziet
hij er ellendig uitl Maar, nietwaar, voor
jullie, schilders, is zijn gezicht zijn fortuin?"
„JuistI" antwoordde Trevor, „je wilt toch
niet, dat een bedelaar er gelukkig uit zal
zien?"
„Waf verdient een model met poseeren?"
vroeg Hughie, nadat hij zich aangenaam in
een hoek van den divan had geïnstalleerd.
„Een shilling per uur."
„En hoeveel verdien jij met deze schil
derij, Alan?"
„O, voor dit krijg ik twee duizend."
„Pond?"
„Guinjes, Schilders, dichters, doctoren
krijgen altijd guinjes."
„Nu, ik vind, dat het model er percen
ten van moest hebben," riep Hughie lachen
de uit, „zij werken even hard als jij."
„Onzin, onzin I Let alleen eens op het
werk, dat het opleggen van de verf yereischt,
en dan het staan vóór den ezel, den heelen,
langen dag! Het is alles heel gemakkelijk
praten voor jou, Hughie, maar ik verzeker
je, dat er oogenblikken zijn, dat „Kunst"
bijna de waardigheid van „handenarbeid"
bereikt. Maar je mag nu niet babbelen,
ik heb erg veel te doen. Steek een sigaret
op en houd je mond."
Na eenigen tijd trad de bediende binhen
en deelde Trevor mede, dat de lijstenmaker
er was en hem wilde spreken.
„Loop nog niet weg, Hughie," zei hij,
toen hij heenging; „ik ben direct terug."
De oude bedelaar maakte van deze ge
legenheid gebruik om even een oogenblik
uit te rusten op een houten bankje, dat
achter hem stond. Hij zag er zoo verlaten
en droevig uit, dat Hughie niet kon nalaten
hem grondig te beklagen, terwijl hij naar
eenig geld in zijn zakken tastte. Een sove
reign en wat kopergeld was het eenige,
wat hij ontdekte. Arme, oude kerel 1 dacht
hij bij zichzelf, hij heeft het nog meer noo-
dig dan ik, „de eerste veertien dagen geen
bakje, Hughie," zeide hij tot zichzelf en hij
liep het atelier door en stopte de sovereign
in de handen van den bedelaar.
De oude man schrok even en een flauwe
glimlach gleed over zijn verdorde lippen.
„Dank u, meneer," zeide hij, „dank u."
Toen kwam Trevor weer binnen en
Hughie nam afscheid, een beetje verlegen
over wat hij gedaan had. Hij bracht dien
dag met Laura door, kreeg een allerliefst
standje over zijn vrijgevigheid en moest
te voet naar huis terug.
Dienzelfden avond liep hij de „Palet-
club" binnen, waar hij Trevor vond zitten
in de rookkamer, achter een whi9key-soda.
„En vertel eens, Alan, heb je de schil
derij naar genoegen afgekregen," vroeg hij.
terwijl hij een sigaret opstak.
„Af en gelijst er bij. ouwe jongen," ant
woordde Trevor, „en jij, jij hebt een ver
overing gemaakt. Dat oude model, dat je
kent, is verrukt van je. Ik moest hem alles
over jou vertellen wie je was, waar je
woont, hoeveel je inkomen bedraagt, welke
vooruitzichten je hebt
„Beste Alan," riep Hughie uit, „waar
schijnlijk zal ik hem mij wel zien opwach
ten, als ik naar huis gal Maar je houdt mij
voor den mail Arme duivelI Ik wou. dat
ik iets voor hem doen kon. Ik heb hoopen
oude kleeren thuis; denk je, dat hij er iets
van hebben wil? De zijne hingen in flar
den om zijn lijf."
„Maar daardoor zag hij er juist eenig-
mooi uit! Ik kan hem toch niet in avond
toilet schilderen? Wat jij lompen noemt,
noem ik poëzie. Wat jou armoede toe
schijnt. is vol schilderachtige bekoring voor
mij. Maar ik beloof je, ik zal hem je offer
vaardigheid meedeelen."
„Alan," zei Hughie ernstig, „jullie schil
ders zijn met elkaar een hartelooze bende.
„Het hart van een artiest is zijn hoofd,
en buitendien, het is onze taak om weer
te geven de wereld, zooata wij haar zien,
niet haar te hervormen, zooals wij zouden
wenschen. Laat iedereen bij zijn leest blij
ven. Maar vertel mij nu eens, hoe Laura
het maakt. Het ouwe model was in hooge
mate in haar geïnteresseerd.
„Je wilt toch niet beweren, dat je over
haar met hem hebt gepraat," vroeg Hughie.
„Ja, zeker, dat beweer ik wel. Hij is
heelemaal op de hoogte van den onver-
murwbaren kolonel, de snoezige Laura en
de 10.000 pond.
„Jij bracht dien ouden bedelaar op de
hoogte van al mijn intieme gelegenheden?"
riep Hughie vuurrood en kwaad uit.
„Beste jongen." lachte Trevor, „die oude
bedelaar, zooals jij hem noemt, is een der
rijkste menschen van Europa. Hij zou heel
Londen morgen aan den dag kunnen op-
koopen, zonder buiten zijn boekje te gaan.
Hij bezit een huis in elke hoofdstad, hij
eet uit gouden scholels en hij kan Rusland
beletten zich in den oorlog te begeven,
wanneer hij dit zou wenschen.
„Wat bedoel je met dit alles?"
„Wat ik zeg De oude man. dien je van
daag in het atelier zag. is baron Hausberg.
Hij is een groot vriend van me. koopt al
mijn schilderijen en zoo meer en gaf mij
de opdracht, een maand geleden, hem als
bedelaar te schilderen. Ja, wat zal ik er
van zeggen. De fantasie van een million-
nair, kunnen we 't noemen. En ik kan niet
anders getuigen, dan dat hij een pracht
kerel was in zijn lompen, of beter gezegd,
in mijn lompen; het is ouwe rommel, dien
ik uit Spanje eens mee heb gebracht."
„Baron Hausberg 1" herhaalde Hughie,
geheel overbluft, „en dien heb ik nog wel
een sovereign gegeven 1"
„Ja, ja, dien jij een sovereign hebt ge
geven! En Trevor barstte in luid gelach
uit. „Beste jongen, die zie je nooit weer
terug. Son allaire c'est l'argcnt des autres."
„ik vind, dat je mij had kunnen waar
schuwen, Alan," zei Hughie, „nu heb je
me al een heel dwaas figuur laten slaan."
„Wat zal ik er van zeggen, Hughie. Ten
eerste zou het nooit in mijn brein zijn op
gekomen, dat jij om je heen aalmoezen zou
strooien, op zoo kwistige wijze. Ik kan be
grijpen, dat je een mooi model een kus geeft,
maar dat je een sovereign aan een leelijk,
oud model zou wegschenken, neen, dat had
ik nooit kunen denken. En verder was ik
dien dag eigenlijk voor niemand te spreken,
en toen jij binnenkwam, wist ik niet of
Hausberg het wel goed zou vinden, dat zijn
naam genoemd werd. Je herinnert je, dat
hij niet bepaald gekleed was."
„Wat een eend zal hij me vinden."
„Heelemaal niet. Hij was zeer monter,
na je vertrek; hij deed niets dan in zichzelf
grinneken, waarbij hij zich voortdurend in
de oude handen wreef. Ik kon er niet ach
ter komen, wat do reden was van zijn be
langstelling in jou, maar nu begrijp ik alles.
Hij zal jouw sovereign voor jou beleggen,
Hughie, hij zal jou den interest elke zes
maanden betalen en een leuke mop hebben
om na tafel aan zijn vrienden te vertellen."
„Ik heb toch een mal figuur geslagen,
hoor," bromde Hughie. „Het eenige goeie,
wat ik nu doen kan, is mijn bed op te
zoeken; beloof mij, Alan, dat je niemand
iets van dit alles vertelt. Ik zou geen raad
weten."
„Malligheid. Het strekt jouw menschlie-
vendheid tot eer. Maar loop nu niet weg,
Hughie, steek een andere sigaret op en ver
tel me dan zooveel van Laura* als je zelf
begeert"
Maar Hughie was niet te overreden; hij
wou naar huis, voelde zich vervelend en
liet Trevor in een lachbui achter.
Den volgenden morgen, zittend aan zijn
ontbijt ontving hij een kaartje met het
volgende adres:
Monsieur GUSTAVE NAUDIN.
de la part de M. Ie baron HAUSBERG.
„Dat is zeker ter opheldering," mompelde
hij in zichzelf en gaf den knecht order den
bezoeker binnen te laten.
Een oude heer, met gouden bril en grijze
haren, kwam de kamer binnen en vroeg,
met een licht Fransch accent:
„Heb ik het genoegen meneer Erskine te
spreken?"
Hughie boog.
„Ik kom uit naam van baron Hausberg.
De baron.
„Ik vraag u dringend, meneer, hem mijn
excuses aan te bieden," stamelde Hughie.
„De baron," vervolgde de oude man met
een glimlach, „heeft mij opgedragen u dezen
brief ter hand te stellen," en hij overhan
digde hem een gezegelde enveloppe.
Buitenop stond geschreven: „Een huwe
lijkscadeau voor Hugh Erskine en Laura
Merton, yan een ouden bedelaar',, en bin
nen in zat een cheque van 10.000 pond.
Toen zij getrouwd waren, was Alan Tre
vor de getuige en de baron hield een speech
aan het trouw-dejeuner.
„Millionnair-modellen," merkte Alan op,
„zijn zeldzaam, maar, drommels, model-,
inillionnairs. nog zeldzamer!"
HET SPINNEN YAN VLAS EN HET WEVEN
TOT LINNEN.
Het is, zegt de „Manufaclurier" aan geen
twijfel onderhevig, of in het begin onzer
jaartelling werd in deze streken vlas ge
sponnen en tot linnen verweven. Ten over
vloede zij hier daarom nog de woorden aan
gehaald van den natuurkundigen Plinius,
die bij de uitbarsting van den Vesuvius in
het jaar 69 n. Chr. omkwam: „In geheel
Gallis weeft men linnen stoffen; ook doen
het reeds de vijanden aan gene zijde van
den Rijn; hunne vrouwen kennen zelfs
geen ander schooner gewaad." De Ger-
maansche vrouwen sponnen en weefden die
stoffen zelf en dat wel hoofdzakelijk in
daartoe ingerichte kelders, zooals blijkt uit
de woorden van genoemden Plinius: „In
Germanië zat men in den grond lijnwaad Ie
weven." Later lielen de aanzienlijke vrou
wen het ruwste en zwaarste werk door „on-
derhoorige maagden" verrichten. Langza
merhand begonnen hier ook de mannen
linnen stoffen (e dragen; met de vervaardi
ging dier stoffen bleven in de eerste tien
eeuwen de vrpuwen belast.
Hieruit blijkt dus, dat in een tijdsverloop
van f000 jaar maar heel weinig is ver
anderd. De belangstelling voor de vervaar
diging van kleedingslukken verflauwde
echter geenszins. Dat blijkt o m. uit de woor
den van Eginhard. den geschiedschrijver
van Karei den Grooten, die ons meedeelt,
dat deze machtige vorst, evenals weleer
Keizer Augustus, geen andere kleeren wilde
dragen dan die, welke door de Keizerin of
haar dochters waren gesponnen en gewe
ven. Karei liet deze laatste met zijne zonen
in de wetenschap onderwijzen, doch terwijl
de jongens zich in ridderspelen oefenden,
moesten de meisjes zich bezig houden met
spinrokken en spil en anderen wolarbeid.
In een verordening van het jaar 813,
welke voor het geheele rijk gold, bepaalde
Karei: „Onze vrouwen, die bij onze bezig
heden onze dienaren zijn, hebben voor wol
en linnen en voor de vervaardiging van
jakken en rokken (ook voor mannen) zorg
te dragen". Op zijn landgoederen liet hij bij
zondere vrouwengestichten oprichten, waar
in slavinnen onder een opzichtster garen
moesten spinnen, doeken weven en kleede-
ren maken. Zijn moeder Berlha schijnt zelve
het opzicht in zulk een inrichting tc hebben
gehad; in de sage draagt zij althans den
bijnaam van „de Spinster",
Ook onder de Duitsche Keizers, die na
813 het bestuur over Twente voerden, wa«
het spinnen en weven een hooge eer bij da
vrouwen. Prinses Luitgard, de eenige doch.
ter van Keizer Otto 1 (936973) wordt eed
ijverig spinster genoemd en van Keizerin
Kunigonde, gemalin van Keizer Hendrik II
wordt medegedeeld, dat zij na het overlijden
van haar gemaal in 1024 het purper aflegde
om voortaan een donker kleed te dragen,
dat zij zelve had vervaardigd.
Het spinrokken was toen nog algemeen
het zinnebeeld der vrouw, evenals het
zwaard dat van den man. Het was de trota
der Duitsche vrouw te kunnen zeggen: „al
het gewevene in mijn huis is door mij of
onder mijn toezicht gemaakt" en zelfs voor
adellijke dames en vorstinnen was het een
zaak van eer zelf bewerkte kleederen ta
dragen. Spinvertrek en weefkamer ontbra.
ken zoo min op den burcht als in het huis
van den poorter of in dat van den boer, ver.
telt Dr. Benthem in zijn werk „Geschiedenis
van Enschedé". Dat er echter ook reeds
vroeg voor loon gesponnen en geweven
werd. bewijst het feit. dat in ons land in het
laatst der 12e eeuw de vrouwenvereenigin-
gen der Bagijnen ontstonden, die zich spoe.
dig over geheel West-Europa verbreidden
en wier leden door spinnen, weven en „der
gelijke vrouwelijke bezigheden" in haar
levensonderhoud voorzagen,
PROFETEN OP UITHANGBORDEN.
In 1672, ongeveer drie maanden vóór dan
moord op da De Witten, liet de Amstep.
damsche poëet Jan Zoet de beeltenissen van
Johannes den Dooper, Johan van Oldenbarne-
velt en Jan de Witt op een uithangbord voor
zijn deur schilderen met er onder deze regelst
,,'t Is zestienhonderd jaar of daaromtrent
geleden,
Dat d* eerste Heer Sint Jan het hoofd wierf
afgesneden.
en vijf en vijftig zijn varvnld op dezen dag
dat hier de tweede 't hoofd verloor met
eenen elag.
En als de darde komt een wreede doet ta
sterven.
Dan ral ons vadarlant weer d' oude vrij.
heid erven."
Jan Zoet was, voor zooveel den dood
van Van Oldenbarnevelt betreft, een weinig
met de tijdrekening in de wardoch 't
gebeurde wel meer, dat zijn hoofd niet
volkomen helder was. Hij zag evenwel beter
in de toekomst, dan in 't verledene, en
zijn profetie aangaande Jan de Witt, werf
vervuld.
Een andere profeet op zjjn uithangbord
was een Arnhemsche kleermaker, die in
1674 op zijn uithangbord liet sohilderenl
„Mijn hart getrou
Aan den Hoogedelgeboren Sijn Koninklijke
Majesteit
Den Prins van Nasson,
Ik wensch U toe uit al mijn verstant,
Dat (lij moogt worden Hertog van Gelderland,
Daartoe een Graaf van Holland uitgelezen.
Wie drommel zou daar tog tegen wezen7"
Toen Prins Willem III in Febr. 167a,
op raad var de Staten van Holland, de
aangeboden hertogelijke waardigheid van de
hand wees, zal de snijder wel vreemd heb.
ben opgekeken. Zijn wensch werd dus niet
vervuld; de profetie echter, die in de
titelatuur in don tweeden regel lag opge«
sloten, kreeg 14 jaar later haar vervulling.
LEIDEN, 1 October 1927: Prima fabrieks-
boter 12.35 per K.G.; goede fabrieksboter
12 20—12 60 per K G. wegende 1600 K.G.
Handel matig.
Turfmarkt van den 26 Sept. tot en mei
1 October 1927. Aangevoerd: 160.000 lange
turf prijs f 10f 11 per 1000 stuks.
ALPHEN, Veiling van 30 Sept. 1927. N V,
Tuinbouwveiling .Alphen aan den Rijn",
Spinazie f 14.20; Heerenboonen f 1122J
Snijboonen f34.40; Postelein 16.407.803
Pondsperen 15.50—6; Knolperen f6.306J
Geezewilden 17.10; Blosméappelen f7.20—
10.10; Pippelingappelen f 4.20—4.30; Spruit,
kooi I 18.30 per 100 K.G. Peen (3—7.10;
Kroten f 23.10 Andijvie f 1.402.90 pet
100 bos. Kropsla I f1 502.90; Komkom
mers I f 6; Bloemkool I f 14—17.50; Bloem,
kool II f2 906; Savoyekool f412.50;
Roodekool f 8.60—9.50, Meloenen f 1023
per 100 sluks. Druiven f 2330 p. 100 pond,
Eiereuveiling van 29 Sept. 1927 Aanvoer
4498 stuks. Kipeieren f8 409.40; Eendeie
ren f 67.20; Kalkoeneieren f 10 per 100
sluks.
KATWIJK AAN DEN RIJN, 30 Sept. Vei.
Iing tuinbouwver. Katwijk 4 O Eigenhei.,
mers per 25 K.G. f 1.30—f 2.30; uien per 100
K.G. f4.40f4.80; peen per 100 KG. f4.—
[4.10; peen per 100 bos f5 50f 7.201
bloemkool per 100 f23.20f30 10; roode
kool per 100 f 10 10f 13.2;gele-koo) per
100 fllf 113.80. Aanvoer 200-maal 25
K.G. gr. aardapp.; 1800 K.G. uien; 1700
bos peen; 20.200 stuks bloemkool.
NOORDWIJKERHOUT, 30 Sept. Op
de veiling aan Piet-Gjjzenbrug waren nog
800 zakken boonen aangevoerdprijzen f 1.60
—f2.50 per zak van 10 K.G. De volgenda
weck worden de laatste veilingen gehouden.
RIJNSBURG, 30 Sept. Bloemenhandel,
Met oen paar dagen goed weer komt on
middellijk de massa weer afzetten en zoo
was er gisteren weer een groote aanvoer.
Niettemin waren sommige soorten bloemen
nog goed prijzig. Dahlia's gingen van f 1.90
tot f4.10. Pompon-dalia's f0.500 85. He-
batbus f 0.851.06, kleinbloemige f 0.50—
0.65. Chrysanthen in meerdere kleuren
f 0.16—0.33 p. bos, Anjers fO.lO0 18,
Herfstasters f 0.11—0.14 .Montbretéa's f 0.25
—0.30, Primulinua f 0.40—0.48, Margrieten
f 0.200.22, Actea's f66.10, Asters, rood
f O 340.40, idem blauw f 0.400.45, idem
wit f 0.60—0.95.
ROELOFSARENDSVEEN 30 Sept. 1927.
Meloenen 212 cent per stuk. Tomaten .V.
6 50—9.00 Idem B. 4 50—8 00 Idem C.
3 00—7 511 Idem GC 80—3.00 per 100 pon.
Sla 2 303 40Peulen 2.00; Kassnyboonen
4.104.30; Idem (Stek) 2 20; Prinsenbonnen
1.50; Kasprinsenboonen 4.10; Dubb. Stam
1.00—1.05 pep 10 Kilo,
