UIT RUSLAND.
VAN RECHT EN ONRECHT.
HUMAGSOLAN
HAARUITVAL
UIT ONZE STAATSMACHINE.
om nog wat erbjj te verdienen. Het leven
is zoo duur, of zooals een Hollander in
Parijs vertaalde: „La vie est si dürel" Hij
had veel vrijen t^jd op de boot. En daar
om booa hij aan om ook voor het hotel
eenige klantjes te werven. De directeur
kon ervan profiteeren, dat de overtocht reeds
door den cercle was betaald, zoodat het
hotel alleen maar 10 pet. zou hoeven te
bekostigen van de rekeningen der gasten,
die aanbracht. Om ze te herkennen zou
hij ze een visitekaartje van hem meegeven
met een speciale recommandatie. Het was
dus een kwestie van vertrouwen en wat
hem betreft, hij had het volste vertrouwen
in de eerlijkheid (want in het zaken-inzicht)
der directie.
Natuurlijk waren de heeren het volkomen
eens geworden. De afspraak was met een
handdruk en twee glaasjes vermouth bo-
zegeld. En zoo kwam het,dat de rijke
Amerikanen op de boot van hun char-
manten nieuwen vriend, die hen in zijn
club zou introduceeren, gratis, hoewel met
geheel belangloos, ook een beminnelijke
aanbeveling kregen voor een van de beste
Fransche hotels.
Op de boot is de „raccoleur" zonder con
currentie. De clubs, die zich zijn diensten
betalen kunnen, zijn niet zeer talrijk in
Parijs en dus zijn zij er toe kunnen komen
zich onderling te verstaan en elkander niet
in de wielen te rijden. Zij hebben de
stoomvaartlijnen en 'de booten onder elkaar
verdeeld.
Doch nauwelijks heeft de reiziger den
voet op Franschen bodem gezet of honder
den beginnen elkander op de meest tact
volle wijze hijzelf mag er immers niets
van merken zjjn dollars te bevechten.
In den trein wordt door medereizigers met
klem het hotel afgeraden waarvoor hij een
aanbeveling heeft. Men weet een ander,
goedkooper en véél beter. Adressen van
bars, van restaurants, van dancings, van
schoenmakers, tailleurs, modisten, taxi-be
stuurders, theater-bureaux, autocar-exploi
tanten, verdachte huizen zelfs worden hem
ongevraagd in den zak gesmokkeld, met ol
zonder particuliere introductie.
De „code d'honneur" van ai deze Tnen-
schen bevat slechts één enkel artikel, doch
daaraan wordt dan ook in alle omstandig
heden vastgehouden: Nimmer elkaar ver
raden, nimmer elkaar een klant afsnoepen!
Allemaal kennen zij elkaar persoonlijk, en
wanneer een hunner met een vreemdeling
in relatie is, dan gebeurt het wèl dikwijls,
dat hij dien klant geheel of gedeeltelijk
aan een ander geeft (en dan is de stil
zwijgende conditie: alles wat er van gehaald
wordt deelen), maar nooit zal het voorkomen,
dat een ander aanpapt met de prooi en tracht
hem voor zich te verkrijgen. Een „racco
leur", die dat zou doen, zou al heel gauw
onmogelijk zijn.
Het spel wordt fflner zoodra de Ameri
kaan eenmaal in het hotel is. Dan wordt
het een concurrentie-strijd tusschen de mach
ten van buiten en den hotel-portier. De
machten van buiten, die geweigerd hebben
met een hotel-portier samen te werken (en
hem het leeuwendeel hunner winsten af te
staan) zien in dien gegalonneerden Cerberus
6en soort van erfvijand, tegenover wlen
de code-van-eer natuurlijk niet geldt. Maar
meestal is in dezen verbitterden strijd de
Cerberus de sterkste. Hij toch heeft het
volle vertrouwen van den klant. Hij heeft
het „croix de guerre" op de borst, en
de „medaille militaire" en een heel gelid
van door niemand te herkennen lintjes. En
met al naar de omstandigheden solide of
vertrouwelijk gezicht waarschuwt hij tegen
al die zoogenaamde „gidsen", zeeschuimers,
meneer, op de baren van de groote stad,
allerlei tuig, dat, omdat zij een beetje talén
spreken, u trachten mee te lokken naar
weinig aanbevelenswaardige gelegenheden,
waar ge in de volste betedkenis van het
woord wordt uitgekleed.
De vriendelijke hotel-portier heeft alles
voor u, en ge hebt heusch geen hulp van
buiten noodig. Zoekt ge een betrouwbaren
gids en tolk, in elk opzicht gentleman,
hjj behoeft maar even te wenken en er staat
er een voor u, die Engelsch roddelt en
knipbuigt als de meest perfecte man van
de wereld. Schoenen en overhemden, Rus
sische dansen of doktersdiensten, tips voor
de wedrennen en geheime detectives, Ame-
rikaansche chauffeurs en kamermeisjes uit
Cambodja, ge kunt het zoo gek met be
denken of de hotel-portier bladert in zijn
notitieboekje, geeft u 'een telefoontje. Alles
heeft hij: plaatsen in den schouwburg en
pornografische boekjes, asperine-tabletten en
ongenoteerde fondsen, gargonnières en gar-
qonnes-, stijl-meubelen en bouwterreinen,
spoorkaartjes en malthusiaansche artikelen!
Hjj bezorgt u, op bestelling, een doos
sigaretten of een particulier secretaris, een
collectie postzegels of een typiste, een
parel-collier of simplement een vrouw!
Wat hij niet weet staat in zijn notitie
boekje. Het is een boekje, zegt hij, dat méér
dan zijn gewicht aan goud waard is. Maar
wat gij niet weet is dat hij percenten en
commissic-'loontjes trekt van alles, en dat hij
aanbeveelt degeen die hem het meeste be
taalt.
Wat gij niet weet, is dat de portier van
het Carlton 42 jaar oud een kasteel
bezit in Touraine, en dat die van het Cla-
ridge, 's avonds na afloop van zijn dienst,
zich laat afhalen door zijn Rolls-Royce!
In de gangen de'zer hotel-paleizen rijen
zich deuren aan deuren, elke deur eenvou
dig met een anonym nummertje erop: 447,
449, 451.... om te verdwalen, achter elke
deur klopt een hart; vaak speelt een drama
zich er af. Ruïne' en déb&cle, huwelijks-
verraad en ziekte, diefstal en dood. De kunst
van den portier is dat ge niet9 ervan zult
merken. Lieflijk wordt ge zelf geplukt, zon
der dat ge het merkt, maar van wat er, ge
beurt bij uw buurman voor korter of langer
tijd moet ge onkundig blijven Dat is ook
we'er een der interessante facetten van de
palace-organisatie.
Ik wil deze enkele globale aanteekenin-
gen besluiten met het verhaal van een ma-
kaber avontuur dat dezer dagen in zulk een
hotel-paleis overkomen is aan e'en mijner
landgenooten-kennissen Het kan alleen
maar geëvenaard worden door de beang
stigende drama's uit het „Thé&tre du Grand
Guignol".
Op een nacht de vorige week kwam mijn
vriend vrij laat thuis. Hij had geboemeld,
ongehuwd man, op Montmartre en hij moest
bellen aan de voordeur van het hotel, die
overigens tot een tamelijk vergevorderd
nachtelijk uur altijd openstaat. In de hall en
op de trappen brandde nog maar hier en
daar een enkele lamp. De* lift ging niet
meer.
Hij nam zijn sleutel van het bord en moe
dig begon hij den klim naar de vierde ver
dieping.
Óp de trap stommelden er twee mensc'hen
voor hom uit. Hij dacht: die hebben zeker
wat te véfel gedronken. Een dergelijk geluid
maakten zij met de voeten. Toen hij nader
kwam en hen passeeren wilde, merkte hij
echter dat het twee mannen waren, die
een doodkist naar boven sjouwden! Een
zeter eenvoudige, wit houten doodkist.
Mijn ken"nis vond het vrij griezelig. Maar
hij kon niet vooihij De kist versperde de
niet al te breede. telkens gebroken trap. En
hij was gedwongen achter de twee mannen
langzaam naar boven te sukkelen.
Eerste étage tweede -tage derde
étage.Straks moeten zij nog bij mij
in de buurt wezen!" dacht hij. Doch stel u
zijn ontzetting voor, toen de lugubere last
dragers, na denzelfden corridor te zijn in
gegaan waar hij logeerdeklopten aan
z ij n kamerl
Natuurlijk helderde het geval zich spoe»-
dig op. De nachtelijke bezoekers waren één
deur te ver geloopen en moesten in de kamer
naast de zijne wezen, waar blijkbaar
iemand gestorven was, wiens lijk onge-
melfet moest worden verhuisd.
De „note gaie" van dit droevige gebeuren
plus ou mbins gaie, tenminste kwam
den volgenden ochtend. Mijn vriend die erg
slecht geslapen had, zei tegen den hotel
portier, meer om wat te zeggen danom
wat te vragen:
Is er een doode in het hotel?
Een doode?? antwoordde de portier
ten hoogste verbaasd. Hoe komt mijnheer
daaihij?
Wel. omdat ze vannacht een dood
kist bezorgd hebben op nummer zooveel,
bij mij naast de deur. Eerst brachten ze
hem bij vergissing zelfs bij mij!
Toen wreef de portier zich over de oogen
keek als een geopereerde die wakker wordt
uit chloroform-slaap en langzaam zich alles
weer begint te herinneren, en zei:
O ja. dat is waar ook, om nummer zoo
veel is er iemand gestorvenUn étranger
que'lconque. (Een willekeurige vreemdeling!)
Ge begrijpt dat wij later een weinig bit
ter gelachen hebben om het „willekeurige"
van dien vreemdeling, die voor den hotel
portier totaal had opgehouden interessant
te zijn, nu hij geen gids en geen ehtreetjes
voor een dancing meer noodig had.
LEO FAUST.
RECLAME.
BEVRIJD U VAN DIE RUGPIJN!
Rugpijn waarschuwt u, dat uw nieren
verzwakt kunnen zijn. JJit rugpijn blijkt dan,
dat gij een specifiek niermiddel dient te
gebruiken om deze belangrijke levensorganen
te versterken. Waag u niet aan uitstel! Be
gin onmiddellijk Foster's Rugpijn Nieren
Pillen te gebruiken Dit middel kan aan de
nieren nieuwe kracht geven, zorg dragen
voor goede bloedzuivering, en rugpijn,
blaasstoornissen, waterzuchtige zwellingen,
pijn in de spieren of gewrichten, matheid,
vermoeidheid, zenuwachtigheid, duizelig
heid en urinestoornissen doen verdwijnen.
Tal van mannen en vrouwen, die gedu
rende de laatste 25 jaren leden aan nier
kwalen en de pijnlijk® verschijnselen daar
van, getuigden, dat Foster'9 Pillen hun
kracht en gezondheid herstelden.
Aarzel nietl De werking van dit speci
fieke middel is rechtstreeks op de nieren
gericht, en als deze organen goed werken,
wordt het bloed behoorlijk gezuiverd en
krachtig Daarom worden Foster's Rugpijn
Nieren Pillen dan ook algemeen aanbevolen
tegen rheumatiek, lendepijn, ischias, rug
pijn en andere ernstige gevolgen van nier-
zwakte.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket Iet hier vooral op) bij apotheken
en drogisten f 1.75 per flacon. 7949
De Russische kerk en de sovjet-regeering.
(Nadruk verboden).
Toen het wijlen patriarch Tichon, het
hoofd van de Russische kerk, duidelijk werd
dat de verwachting van een spoedige ineen
storting van het sovjet-regime glechts ijdele
hoop was, zocht hij naar middelen om do
tegenstellingen tusschen de kerk en den
nieuwen staat zooveel mogelijk te overbrug
gen. Volgens de canones van de Russische
kerk mag de geestelijkheid zich niet be
moeien met de politiek en moet de kerk elk
bestaand gezag erkennen (elk gezag komt
van God). Steunende op deze leerstellingen
van de kerk, heeft patriarch Tichon een
soort accoord met de bolsjewistische heer-
schers gesloten. De kerk zou zich onthouden
van elke contra-revolutionnaire agitatie, zou
loyaal zijn tegenover den sovjet-staat, en de
staat zou de vervolging van de kerk en van
haar priesters staken. Deze overeenkomst
heeft in het buitenland onder de Russische
émigré's, die nog steeds in de hoop leefden,
dat zij spoedig een veldtocht naar Rusland
zouden kunnen organiseeren en de bolsje-
wiki zouden verdrijven, veel verbittering te
gen den patriarch gewekt Sommige bis
schoppen hebben zelfs den door geheel Rus
land gekozen patriarch van communistische
sympathieën beschuldigd, hetgeen natuur
lijk klinkklare onzin was.
Patriarch Tichon heeft zich op een eer
lijke wijze aan de overeenkomst met de
sovjet regeering gehouden. Wat hij zelf over
de bolsjewiki dacht, hoe hij persoonlijk te
genover de tegenwoordige heerschers vai>
Rusland stond, is niet moeilijk te hegrijpen,
maar als hoofd van de kerk vond hij het
noodig nooit eenig blijk te geven van zijn
werkelijke gevoelens en bleef hij steeds
loyaal. De bolsjewiki hebben hem deze hou
ding niet vergemakkelijkt. Volgens hun ge
woonte hebben zij telkens weer hun woord
gebroken, priesters gearresteerd en op beest
achtige wijze vermoord, bisschoppen ver
bannen, bespot en gehoond. De patriarch
onderdrukte echter telkens zijn woede en
bewandelde zijn doornig pad. De émigré's
eischten van hem, dat hij de passieve hou
ding zou opgeven, dat hij den strijd tegen
de sovjet-regeering zou aanbinden. De pa
triarch kon ongetwijfeld een nieuwen bur
ger-oorlog ontketenen, maar welke zin zou
dat hebben gehad? De bolsjewiki hebben
eiken vorm van organisatie in bet land uit
geroeid. Hun partij bleef de eenige goed ge
organiseerde groep in het land. In plaats
van een goed voorbereiden opstand zou dus
alleen een groote reeks plaatselijke opstan
den kunnen komen, die door de bolsjewiki
met meer of minder moeite zouden onder
drukt worden. Het eenige gevolg van het
verzet van den patriarch zou dus zijn een
nieuw bloedbad, nieuwe hoopen lijken, veel
ellende en verwoesting in het land. Hoe
kon de patriarch, het hoofd van de kerk,
zulk een zware verantwoordelijkheid op
zich nemen? Al afgezien van het feit, dat
de canones hem elke bemoeiing met de po
litiek verbieden, hem ootmoed en onderwer
ping in wereld-zaken aan het bestaande ge
zag voorschrijven. Bovendien zou een der
gelijk verzet tot nog grootere vervolgingen
leiden en het doel van den patriarch was
toch de kerk voor ondergang te behoeden.
Loyaliteit tegenover de sovjet-regeering was
daarom de eenige weg, dien de patriarch ter
wille van de kerk en van het volk moest
bewandelen.
De bolsjewiki bezaten geen enkelen poli
ticus, die, wat het vermogen om ver in de
toekomst te zien, het vinden van den juisten
weg en het vasthouden aan eenmaal ge
kozen houding betreft, met den patriarch
zou vergeleken kunnen worden. Zij begre
pen niet, welk een geweldige macht de
kerk, ondanks de verguizing en ontaarding,
bezat. In het begin dachten de bosjewiki
in staat te zijn de kerk en het geloof ge
heel te kunnen uitroeien en het geheele
volk tot het atheïsme te kunnen bekeeren.
Spoedig ontdekten zij echter, dat die een
hersenschim was en zij zochten naar een
middel om de Russische kerk te verzwak
ken Daarvoor steunden zij op alle moge
lijke wijzen het secten-wezen, moedigden
elke poging tot schisma in de kerk aan. Met
steun van de bolsjewiki is toen de z.g.
Levende Kerk ontstaan. De bolsjewiki heb
ben ook vele avonturiers gesteund, die
eigen kerkjes wilden oprichten. Ondanks
allen steun bleken echter deze kunstmatige
scheppingen niet levensvatbaar te zijn.
Ten einde raad hebben de bolsjewiki be
sloten het accoord met wijlen patriarch
Tichon uit het archief te halen en het als
uitgangspunt voor hun nieuwe kerkpolitiek
te gebruiken.
Volgens hun gewoonte hebben zij dit
echter op een minderwaardige wijze ge
daan. Zij arresteerden tientallen bisschop
pen, verbanden hen naar het barre Noor
den, waar de kerkvorsten bespot en ge
hoond werden. Onder de gearresteerde
kerkvorsten bevond zich ook metropoliet
Sergiej (Sergius), de stedehouder van den
troon des patriarchen. Spoedig openden de
bolsjewiki onderhandelingen met metropo
liet Sergiej. De onderhandelingen tusschen
den kerkvorst, die in een kerker zat, en de
heeren van het Kremlin leidden tot een
nieuwe overeenkomst, een compromis.
De kerk moest verdere offers brengen
op den weg der loyaliteit. In zijn herder
lijk schrijven aan alle geestelijken en ge-
loovigen schrijft metropoliet Sergiej o.a. het
volgende: „Alleen een kamergeleerde, die
niets van de wijde wereld buiten zijn stu
deervertrek afweet, kan denken, dat zulk
een groote organisatie, als onze Orthodoxe
kerk zich totaal niets van den staat kan
aantrekken, het bestaande gezag geheel
kan negeeren."
De kerk streefde er naar zooveel moge
lijk de positie weer in te nemen, welke
zij innam onder het vorige regime en welke
zij, als het eenige lichaam dat de overwel
digende meerderheid van het volk vereenigt,
onder elk regime zal moeten innemen. Ge
heel de vroegere positie, de positie van een
öfficieele staatskerk, kan de Russische kerk
onder het sovjet-regime natuurlijk niet in
nemen, maar wel kan zij een grootere mate
van bewegingsvrijheid bereiken. Metropoliet
Sergiej zegt dit trouwens nadrukkelijk in
zijn herderlijk schrijven. Krachtens de ge
sloten overeenkomst wordt het centrale
bestuur van de kerk gelegaliseerd, terwijl
in de toekomst ook de plaatselijke kerke
raden gelegaliseerd zullen worden. Dat is
een groot voordeel voor de kerk. Dat zal
de leiding van de kerk in staat stellen het
verloren terrein opnieuw te herwinnen, ae
kudde weer te verzamelen.
Welke prijs moest de kerk echter er
voor betalen? Zij moest haar loyaliteit aan
zienlijk uitbreiden. Metropoliet Sergiej heeft
in zijn herderlijk schrijven aan alle gees
telijken voorgeschreven steeds loyaal tegen
over den sovjet-staat te blijven, zich aan
elke samenwerking met de tegenstanders
van het bestaande regime te onthouden, de
sovjet-regeering als de wettige regeering
van Rusland, dus als een door God inge
steld gezag, te beschouwen.
De metropoliet schrijft o.a. het volgende
aan de tegenstanders van het sovjet-regime
in Rusland: ,,Gij moet u zelf overwinnen
en uw politieke overtuigingen thuis laten,
wanneer ge ter kerke gaat, waar ge alleen
om het geloof moet komen; kunt ge dat
niet doen, dan moet ge u tijdelijk terug
trekken en ons geen hinderpalen leggen
bij onzen arbeid
Veel belangrijker is hetgeen metropoliet
Sergiej van de Russische emigrés eischt
In een herderlijk schrijven aan metropoliet
Jewlogiej (Eulogius), het canonieke hoofd
van de Russische kerken in West-Europa
eischt de stedehouder van den patriarch,
dat zoowel metropoliet Jewlogiej zelf als
alle priesters zich van elke agitatie tegen
de sovjet-regeering zouden onthouden;
wie zich niet aan <Iezen eisch onderwerpt,
zal uit zijn ambt ontzet worden. Dit schrij
ven van metropoliet Sergiej zal den strijd
tusschen de aanhangers van metropoliet
Jewlogiej en zijn tegenstanders, een strijd
die reeds eenige jaren woedt, nog meer
verscherpen en een scheuring onvermijde
lijk maken Hierin ligt voor de bolsjewiki
een van de grootste voordeelen van de
overeenkomst met de Russische kerk. Me
tropoliet SeTgiej heeft uit naam van de
geheele kerk elke daa-d van geweld tegen
de sovjet-regeering ten strengste veroor
deeld en nu eischt hij, dat ook de Russi
sche priesters in het buitenland dit zou
den doen. Deze veroordeeling van ,,moor-
den, brandstichting, het doen ontploffen
van magazijnen, arsenalen enz." is niet
alleen van kerkelijk standpunt maar ook
van nationaal-Russisch standpunt ten zeer
ste toe te juichen, daar al deze moorden,
aanslagen e.d. door de bolsjewistische agi
tators als aanslagen van de vijanden des
volks op het Russische volk (dus niet op
de bolsjewistische heerschers) worden ver
klaard, hetgeen de kloof tusschen de Rus
sen in en buiten de Sovjet-Unie nog die
per maakt dan zij reeds is. De strijd tegen
de sovjets moet in Rusland zelf en op een
ander© wijze gevoerd worden.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY,
XLIX.
(Nadruk verboden).
FAILLISSEMENT IN NEDERL.-INDIË
UITGESPROKEN, IN NEDERLAND
VAN KRACHT.
Het gezag van den Nederlandschen rech
ter is beperkt door de grenzen van ons
land, daar buiten wordt zijn vonnis niet
geteld, evenmin als omgekeerd een buiten-
landsch vonnis hier gehoorzaamheid ver
schuldigd is. Dat dit tot groote moeilijk
heden kan leiden Voor schuldei sobers van
personen, die hun vermogen, waarop ver
haal zou kunnen worden uitgeoefend, in
het buitenkand hebben, beJhoeft geen be
toog. Men heeft getracht dit bezwaar al
thans gedeeltelijk te ondervangen, door aan
den reohter de bevoegdheid te geven, om,
zonder de zaak opnieuw te onderzoeken,
het buitenland&che vonnis ook hier te lande
uitvoerbaar te verklaren, 'n exequatur te
verleen en. Daartoe is reeds in 1905 met een
aantal landen een tnactaat gesloten, maar
dit betreft slechts de uitvoerbaarverklaring
van de veroordeeling in de proceskosten,
niet de hoofdzaak zelf. In 1925 is echter
met België een verdrag gesloten, om voor
aEe vonnissen over en weer dit hulpmid
del in te voeren. Dit verdrag is nog niet
door onze wetgevende macht goedgekeurd.
Van het grootste belang is de uitvoer
baarheid van een buitenJandsch vonnis,
wanneer dit een faillietverklaring inhoudt.
Als iemands faillissement in het eene land
uitgesproken, niet geldt in het andere land,
blijft zijn vermogen, dat zich daar be
vindt, buiten het bereik van den curator
en ontsnapt dus veelal aan de schuld-
eischers. Men zal daarom in elk der beide
landen een afzonderlijke faillietverklaring
moeten vragen, maar naar alle waarschijn
lijkheid vallen dit uitspraken niet gelijk
tijdig en zullen verschillende personen tot
curator worden benoemd. De kans is groot,
dat aldus de sohuldeischers te kort komen.
Op dit punt verbetering te brengen is dan
ook een der voornaamste doeleinden van
het hiervoor vermelde verdrag met België.
Ten aanzien van onze koloniën bestaat
met ons land wederkeerige reohtstreeksche
uitvoerbaarheid van door eikaars rechters
gewezen vonnissen. Hoe het echter staat
met de verklaring in staat van faillisse
ment was onzeker. De meeningen der
schrijvers zijn verdeeld en zoo kon het
dan ook gebeuren, dat een firma, geves
tigd in Neder land, met bijkantoren in Ne-
derlandsch-Indië, door den Raad v. Justitie
te Batavia m November 1926 failliet was
verklaard en dat vervolgens in Januari
1927 de rechtbank te Amsterdam het fail
lissement uitsprak.
De Weeskamer te Batavia, die in Indië
als.curator in faillissementen optreedt, vca>
zette zich hiertegen, daar zij in haar af
wikkeling ook het N ederiandsche vermo
gen der firmanten wilde betrekken, zoo
goed als ook de Nederiandsche crediteu
ren uit de totale opbrengst hun deel zou
den ontvangen. Het gerechtshof stelde haar
in het geiijk, ïnaar de firmant-en zochten
steun bij den Hoogen Raad en weigerden
de Weeskamer in de gelegenheid te stel
len het N ederiandsche vermogen te inven
tariseeren.
De Hooge Raad dealde de meening van
het Indische lichaam en vernietigde de
Amsterdamsche f aillietv e rJ£ taringVoorna
melijk twee argumenten kwamen te berde.
De wederkeerige gelijkstelling van Neder-
landsche en Indische vonnissen is uitge
sproken m de Indische Staatsregeling (die
m 1925 een gelijkluidende bepaling in het
Regeeringsreglement verving) en deze zou
slechte voor Indië, niet voor Nederland
gelden; er zou een Nederiandsche wet noo
dig zijn, om dit voorschrift ook hier van
kracht te maken. De Hooge Raad wilde
van deze redeneering niet weten, omdat
de bepaling afkomstig is van den Neder-
landschen wetgever en naar inhoud en
strekking bestemd is om ook hier te lande
van kracht te zijn. Voorts werd aange
voerd, dat het artikel in geen geval op
faillissementen slaat, fiet spreekt alleen
van de ten uitvoerlegging van vonnissen
en de werking van een faillissement omvat
veel meer dan dat. Maar ook dit houdt
geeD steek volgens onzen hoogsten rechter:
het vonnis van faillietverklaring brengt
zoowel hier als in Indië mee een gerech
telijk beslag op het vermogeD van den ge
failleerde ten behoeve van zijn sehuld-
eisohers en wordt ten uitvoer gelegd vol
gens de speciale regels van het faillise-
mentsrecht
Door deze beslissing is thans gelukkig
ook in de practijk de zoozeer noodige „een
heid van het faillissement" gewaarborgd. J
RECLAME.
volgens Prof. DrN.Zuntz tegen
Literatuur oyer dit haarwortel-voedings.
praeparaat wordt U op aanvrage (onder
vertneldiDff van den naam van dit blad)
GRATIS en FRANCO toegezonden door
Dr. H Nanning's Pharm Chem Fabr. Oan Haag.
7948
ARBITRAGEVERDRAG MET
DUITSCHLAND.
Staatsblad no. 279, de vorige week ver
schenen, bevat het Koninklijk Besluit van
den 27en Juli j.I., waarbij het op 20 Mei
1926 te 's-Gravenhage tusschen Nederland
en Duitschland gesloten Arbitrage- en Ver-
zoeningsverdrag met bijbëhooretid Slotpro-
tocol werd bekend gemaakt. Van dit ver
drag willen we het eerste deel, dat over de
arbitrage handelt, in deze bijdrage bespie
ten. Eenige weken geleden bespraken we
het op zichzelf niet zoo belangrijke verzoe
ningsverdrag, gesloten tusschen Zwitser
land en .Nederland. Dat we het bespraken
vond zijn oorzaak in het feit, dat we onze
lezers wilden doen kennismaken met den
inhoud van een verzoeningsverdrag. Om
dezelfde reden bespreken we thans het on
derhavige» arbitrageveTdrag, temeer waar
in de groote buitenlandsdhe politiek telkens
van zulke verdragen sprake is.
Een arbitrageverdrag gaat evenals een
verzoeningsverdrag uit van den wensch de
beslechting van tusschen twee landen ge
rezen geschillen in der minne te bevorderen,
vandaar, dat allereerst beide partijen zich
verplichten om alle geschillen, van welks
aard ook, die niet binnen redelijken tijd
langs diplomatieken weg opgelost kunnen
worden en niet met toestemming van beidq
partijen aan het Permanente Hof van Inter
nationale Justitie kunnen voorgelegd wor-<
den, hetzij aan een arbitrage- hetzij aan een
verzoeningsprocedure te onderwerpen. Daar*
van zijn echter uitgesloten die geschillen,
voor welker beslechting de beide partijen
door andere tusschen haar bestaande over
eenkomsten aan een bijzondere procedure
gebonden zijn. Aan een arbitrage-procedure
tussc'hen Nederland en Duitschland zullen
voortaan zijn onderworpen de geschillen,
waarbij de partijen hel onderling oneens
zijn over een rechtsvraag, in het bijzonder:
de inhoud, de uitlegging en de toepassing
van een tusschen beide partijen gesloten
verdrag; ieder punt van internationaal recht
het bestaan van een feit, dat, wanneer het
werd vastgesteld, zou inhouden de sche»n-.
ding van een internationale verplichting en
den omvang en aard van de vergoeding in
geval van zulk een schending. Bestaat er
verschil van meening over de vraag of een
geschil tot de genoemde soorten behoort, dan
wordt tevoren die» vraag door arbitrage be*
slist.
Het scheidsgerecht wordt op de volgende
wijze samengesteld. Beide partijen benoe
men ieder een scheidsrechter; in gemeen
overleg worden dan nog drie arbiters be-
noemd en uit dit drietal de voorzitter. Het
college bezit het recht één dier leden te wret*
ken, die bij gemeen overleg gekozen worden,
op grond van het feit, dat hij de nationali
teit van één der beide partijen verkrijgt, op
dit grondgebied zich vestigt of in dienst van
een der partijen is getreden. Dit geschiedt
natuurlijk met de bedoeling den invloed van
belide partijen gelijk te doen zijn. Voor ieder
geschil worden de scheidsrechters opnieuw
gekozen. Wèl kan worden bepaald, dat voor
bepaalde soorten van geschillen gedurende
een bepaalden tijd dezelfde rechters tot het
scheidsgerecht zullen behooren.
Voor ieder te behandelen geschil wordt
door de beide partijen een compromis aan
gegaan, waarin worden geregeld: het punt
van geschil, de eventueel e bijzondere be
voegdheden van het scheidsgerecht, de sa-i
menstelling en de zetel, de grootte van het
door ieder als voorschot op de kosten te
storten bedrag, de regelen, die in acht geno
men moeten worden ten aanzien van den
vorm en de termijnen der procedure en
verdere bijzonderheden, die noodig mochten
blijken. Wanneer het compromis niet bin
nen zes maanden, nadat een der partijen
zijn verlangen naar een scheidsgerecht
heeft kenbaar gemaakt, tot stand gekomen
is. dan heeft iedere partij het recht om zich
te wenden tot de in het tweede deel van
dit verdrag genoemde verzoeningscommis
sie ter opstelling van het compromis, dat
Goor haar binnen twee maanden opgesteld
wordt. Eveneens treedt deze commissie han
delend op. wanneer een partij den door haar
te' benoemen rechtér niet heeft aangewezen
of wanneer er verschil bestaat omtrent de
aanwijzing der drie onpartijdige rechters of
van den voorzitter. Verder kan deze com
missie nog beslissingen omtrent het compro
mis nemen, totdat het scheidsgerecht aan
gewezen is.
De scheidsrechterlijke beslissing, die als
alle beslissingen met gewone meerderheid
van stemmen wordt genomen, moet de aan
wijzingen bevatten over de wijze, waarop
het besluit ten uitvoer zal worden gebracht
en in het bijzonder de termijnen, welks
oaarbtj in acht genomen moeten worden.
Wanneer in een scheidsrechterlijke beslis
sing wordt geconstateerd, dat een maatregel
of beslissing door een gerecht of door een
andere autoriteit van een der partijen ge
nomen. in strijd is met het Volkenrecht,
geheel of gedeeltelijk, maar wanneer vol
gens het staatsrecht van die partij de ge
volgen daarvan niet of niet geheel door ad
ministratieve maatregelen ter zijde kunnen
worden gesteld, dan moet de scheidsrech
terlijke beslissing de behoorlijke vergoeding
aangeven, die aan de beleedigde partii zal
worden toegekend. Is eenmaal de beslis
sing genomen, dan kan, wanneer althans
niet tevoren is verklaard, dat men zich
2—3
