HOLLANDSCHZWITSERSCHE LOCARA
ONRECHTMATIG BEZIT
I
Nooit geprobeerd?
Maar heusch U moet
iedereen rookt ze nu!
VIRGINIA
BERElD VOLGENS
REEPEN ONZE NIEUWSTE METHODE
No. 20679
LËIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 13 Augustus
Tweede Blad Anno 1927
Buitenl. Weekoverzicht
UIT RUSLAND.
FEUILLETON.
Crises in Ierland en Grieken
land De Jouvenel uit den
Volkenbond Sovjet-Rusland
gnuift in de onrust Sacco en
Vanzetti's laatste kans.
Midden in den zomer en toch twee crises.
Eet geeft wel eenigszins den juisten ió-
druk van de tijden, die we belevenwis
selvallig en vol gebeurlijkheden. Tot zelfs
in wat doorgaans wordt geheetenkom
kommertijd Die schijnt evenwel voorbij.
De eerste crisis is uitgebroken op Ier
land, the green island. Totaal onverwacht.
[Weliswaar had de regeering-Cosgrave bij
de jongste verkiezingen een nederlaag ge
leden, zoodat zij niet meer beschikte over
een meerderheid der zetels in de Dail
Eireann, toch kon zij blijven zitten, daar
immers de 44 leden van de Valera's partij
geen zitting konden nemen, waar zij im
mers weigerden den eed, daarvoor benoo-
digd, waarin trouwverklaring aan koning
George af te leggen. Niets wees er op dat
dit anders zou worden. En toch is dit ge
schied. Tegen de meening van de Valera
in, heeft zijn partij, de Fianna Fail, be
sloten het roer om te gooien. Zulks uit het
welbegrepen eigenbelang. Geen partij kan
op den duur zich handhaven bij afbrekende
critiek; eens moet men gaan opbouwen.
De Fail voelde, dat de negatieve periode
lang genoeg had geduurd. De vereischte
eed is afgelegd zij het met de verkla
ring tot het Iersohe volk van zooveel als
die eed telt niet mee, wat practisch wel
licht nog wel eens niet mee kon vallen
de 44 leden der Fail hebben zitting geno
men. Weg is Cosgrave's meerderheid, daar
met labour en de 8 aanhangers van Red
mond de oppositie precies voldoende stem
men uitbrengt om hem te overtroeven.
Cosgrave zal aftreden.
COSGRAVE.
Maar wat dan Is uit de oppositie een
kabinet te vormen, dat „werken" kan Het
is zeer twijfelachtig, al zal dit vermoede
lijk onder leiding van Labour worden ge
probeerd. Nieuwe verkiezingen zullen wel
als oplossing der impasse worden aange
grepen. En zoo gaat Ierland weer tijden
van onrust tegemoet 'en met Ierland Enge
land, dat van een onafhankelijken staat
zoo vlak naast zich nooit zal willen weten.
Onrust die staat ook voor Grieken
land voor de deur, het land van de tweede
crisis. Iets van dien aard werd al aange
kondigd, toen werd gemeld, dat de groote
Kretenzer Venizelos zich weer met de poli
tiek wilïe inlaten. Daarmee was als het
ware een crisis ingeluid die thans volko
men is geworden door het aftreden van
het kabinet-Zaïmis, waardoor de Godsvrede
tusschen royalisten en republikeinen tevens
is verbroken, naar alle waarschijnlijkheid.
De mislukte aanslag op den ex-koning, die
juist plaats had, kan voor de eersten wel
licht winst, beteekenen.
De bedoelingen van Venizelos zijn nog
niet duidelijk. Ambieert hij het premier
schap, het presidentschap, of vil hij alleen
dat er een regeering zal optreden, die een
anderen, d.w.z. zijn koers wil varen 1
De verdere gang van zaken geve hierop
het antwoord. Wel lijkt ons het laatste het
meest waarschijnlijke, daar een daadwer
kelijke terugkeer van Venizelos te veel
burgertwist zou ontketenen.
Wanneer toch over crises wordt gespro
ken, mag niet onvermeld blijven het af
treden van den bekenden Franschen Sena
tor en persman De Jouvenel als lid van de
Fransche delegatie ter Volkenbond. Ook
dit heengaan werpt heel wat stof cp. Het
accentueert nog eens scherp de algemeene
grieven, die tegen den Volkenbond in hui
dige samenstelling worden ingebracht. De
Volkenbond heet immers te veel een insti
tuut in handen van de groote mogendheden
m.a.w. de overwinnaars uit den jongsten
wereldbrand. De Jouvenel somt dan ook
op, hoe alle geschillen, waarbij „grooten"
taren betrokken, stelselmatig uit den Vol-
enbond zijn geweerd, hoe alleen wanneer
het kleine staten betrof, dit lichaam zich
tot interventie geroepen voelde. Daarmee
heeft deze eminente Franschman wel bij
uitstek den vinger gelegd op de zwakke
stee in de Volkenbondspolitiek.
DE JOUVENEL.
Briand, die den laatsten tijd toch al niet
op rozen wandelt, verliest in De Jouvenel
een warm medestrijder voor de meer mo
derne opvattingen in de algemeene poli
tiek, wiens steun ook tegenover Poincaré,
hij noode za! ontberen. Opnieuw komt
juist thans de kwestie der bezetting van
Rijnland naar voren. Het schijnt, dat van
Fransche zijde wederom aan vermindering
dier bezetting wordt gedacht niet aan
ontruiming, waar het Duits^hland begrijpe
lijkerwijs om te doen is. Stond zelfs de
viering van den achtsten verjaardag van
de grondwet van Weimar in Duitschland,
dus van den republikemschen staatsvorm,
niet in dat teeken Ter komende Volken-
bondszitting in September zai deze bezet-
tings-ontruimingsaffaire zich ongetwijfeld
dan ook geducht doen gevoelen. Evenzeer
als een wedloop voot een zetel in den
Volkenbondsraad, waarvan de eerste symp
tomen zich reeds aankondigen.
De eenige in Europa, die lacht bij al deze
onrust, is sovjet-Rusland Van onrust moe
ten de sovjets het immers hebben, behalve
in. eigen land. Vandaar, dat opnieuw de
strijd in eigen boezem is uitgesteld, ter
wijl in het geval-Sacco-Vanzetti met onge
kende kracht wordt geageerd en dit te
meer. r^tar immers, dank zij geheel andere
motieven, allerwege steun wordt gegeven.
Er is inmiddels nog weer een kansje, dat
beide ter-dood-veroordeelden den electri-
schen stoel zullen ontgaan n'en de
plane de met genoeg te veroordeelen bom-
m en-gooi ers,* die on schuldigen aldus ten
offer wijdden.
Voor Amerika beteekent deze actie blijk,
baar reeds: nog scherper toezicht op de
immigratie. Dus: teleurstelling voor vele
Europeaansche overtolligen
Intusschen is te hopen, dat voor beide
direct betrokkenen het jongste uitstel worde
een definitief uitstel!
RECLAME.
RECLAME.
6859
ZORG VOOR EEN GENOTVOLLEN
OUDEN DAG!
Ouderdom is niet enkel een kwestie van
jaren. Velen voelen zich jonger op 70-jari-
geD leeftijd dan anderen van 60 of zelfs
50 jaar. Dit is eeD ontegenzeggelijk feit, en
meD kan er verschillende oorzaken voor
aangeven. Gewoonlijk hebben ouden vao
dager met een jong gemoed behoorlijk zorg
gedragen voor hun nieren. Een oude spreek
wijze zegt: „Als gij uw nieren gezond houdt,
houden deze u gezond".
En ouden van dagen kan zooveel leed
bespaard worden, want veel rugpijn, urine-
6toernissen, ischias, spit, rheumatische pjj-
Een en graveel worden dikwijls noodeloos
geleóen. Den nieren ontbreekt het vaak aan
hulp. Zij behoeven ds bijzondere verster
kende hulp van Foster's Rugpijn Nieren
Pillen.
Door de opwekkende kracht van dit
niermiddel wordt de werkzaamheid der nieren
hersteld; het versterkt de nieren en helpt
deze om het bloed te filtreeren, terwijl de
afmattende ziekteverschijnselen der niex-
aandoening verdwijnen. Waarom zouden ouden
van dageD nog langer lijden, als zij de
benoodigde hulp onder hun bereik hebben?
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten h f 1.75 per flacon.
6854
(Nadruk verboden).
I DE „STALINTSEN" EN DE OPPOSITIE.
De „monoliet", zooals de bolsjewik"
steeds met trots hun partij noemden, heeft
reeds lang onbeilspellend'e barsten ver
toond, maar het lukte den leiders telkens
een splitsing te voorkomen Na elk con
gres, waar na een hevigen strijd de min
derheid ten slotte zich bereid verklaarde
zich aan de meerderheid te onderwerpen,
schreven de bolsjewistische bladen ellen
lange artikelen, waarin alle geruchten over
den strijd in de regeerende partij, over
ODeenigheden enz. als bedenksels van die
booze „witte gardisten" werden gcquali-
ficeerd. De partij, heette het telkens, is
hechter dan ooit te voren Daar er in
Rusland geen andere bladen dan de bolsje
wistische bestaan en de bolsjewistische
pers steeds in den geest van die leiding
der partij (d w.z zooals Stalin, de dictator
het wil) moet schrijven, kon niemand de
leugenachtigheid van deze beweringen aan-
toonen. Het volk. althans het denkende
gedeelte van de Russische maatschappij,
wist dat die beweringen een van de ontel
bare bolsjewistische leugens waren. De
strenge censuur der bolsjewiki. die verre
overtreft alles, wat het Russische volk op
dat gebied ooit heeft doorgemaakt, heeft
het Russische volk geleerd tusschen de
regels te lezen. Het raden van hetgeen de
heerschers verzwijgen, werd in Rusland
een sport, en de Russen hebben het zeer
ver in die sport gebracht. De lofzangen
e||&f I*
JsL,
i
Ook met kurk en
ARDATH - LONDON «°ud mondstuk.
op de eensgezindheid vaij de leiders kon
den dus niemand op een dwaalspoor
brengen.
Nu is de toestand echter zóó, dat de
bolsjewistische scribenten niet meer over
die veelbezongen eensgezindheid durveD te
spreken. De breuk in de regeerende partij
is en voldongen feit. De bolsjewistische
bladen schrijven er nog niet over, doen
alsof het geheele geval hen niet aangaat,
maar iedqfreen in Rusland fluistert er over,
want luid over dergelijke zaken spreken
durft de*Hus niet; overal waren de spion
nen van de G. P. OE (de Tsje-Ka) rond
en wee dengene, die in een van de donkere
kelders van deze instelling belandt! Alleen
de dood kan hem verlossing brengen. Men
fluistert dus en men wrijft vergenoegd de
handen Een openlijken strijd tusschen de
twee groepen, die om de heerschappij wor
stelen, kan verlichting in den toestand
brengen, moet tot een verzwakking van de
machtspositie der regeerende partij leiden,
hetgeen door iedereen in het land ver
langd wordt
De partij bestaat nu uit twee elkaar fel
hatende groepen, die het geschikte oogen-
blik afwachten om zich op elkaar te wer
pen en elkaar te verniet-gen. De strijd, die
nu vrijwel onvermijdelijk is, zal een strijd
op leven en dood zijn De leiders van
beide groepen, die tot nu toe den 'schijn
wilden redden en deden alsof zij met el
kaar bevriend waren, hebben nu definitief
met elkaar gebroken. Zij maken er geen ge
heim meer van. dat zij elkaar haten, dat zij
RECLAME.
20 6900
Naar 't Engelsch van DOROTHEA GERARD.
Door Mr. G. KELLER.
4ST
„Tadeusz, je moet gelooven, dat ik je
lief heb. je moet dat!" smeekte zij, terwijl
in haar oogen was te lezen, hoezeer haar
ziel gemarteld werd. Als toorn hem niet
verblind had. zou hij het hebben moeten
zien Maar hij was te zeeT verblind en ge
pijnigd om niet wreed te zijn.
,.Ik geloof niets meer." zeide hij, terwijl
zijn neusvleugels zichtbaar trilden, behalve,
dat je een der volleerdste tooneelspeelsters
bent. die ik ooit op het tooneel of daarbuiten
ben tegengekomen."
„Maar je beloften. Tadeusz. je eeden?"
kermde zij, terwijl zij krampachtig een punt
van zijn jas vastgreep ,,Heb je niet honder
den malen verzekerd, dat je de mijne was
voor je leven?"
„Mijn eeden heb ik aan Kataryna Sa-
gorska gezworen. Kalaryna Malkoff is voor
mij een vreemde."
„Maar Tadeusz
„Kataryna Malkoff is voor mij een
vreemde." herhaalde hij met nadruk, zijn
jas bevrijdende uit hare vingers alsof zij ba-
hoorden aan een of anderen lastigen
bedelaar
Tadeusz, riep zij weder, maar zonder dat
er iemand tegenover haar stond. Want toen
zij de tranen, welke haar het gezicht bena
men, uit de oogen had weggevaagd, kwam
Katya tot de ontdekking, dat zij alleen was.
VIERDE DEEL.
Warschau.
HOOFDSTUK I.
Het eerstvolgende.
Een ruime, akelig netjes gemeubileerde
kamer waarin ongeveer een dozijn mannen
van verschillende leeftijd, maar van een en
denzelfden stand, dien der min of meer
welgestelde aristocratie.
Een uur lang hadden zij sigaretten gerookt
en de gebeurtenissen besproken, zonder in
staat geweest te zijn om eenig tasfbaar
resultaat te bereiken.
„Scheurpapier!" zei er een, zijn sigaret
wegwerpend, doch met een gezicht waarop
te lezen stond, dat het door hem bedoelde
scheurpapier elders moest gezocht worden.
„Voor ons al van evenveel nut als het
tooneel-affiehe van gisteravond."
„Dat noemen ze een grondwet! Ik noem
het een handvol zand, de wereld in de oogen
gestrooid!"
„Het is in ieder geval beier dan niets."
waagde een zeer jong ventje te zeggen, met
het beschroomde optimisme, aan zijn leeftijd
eigen.
Eenigen der ouderen, keken hem ernstig
aan.
„Erger dan niets, wilde je zeker zeggen,"
verbeterde hem de grijsharige gastheer, die
als president van de informeele vergadering
fungeerde.
„Het is een hapje, dat ons wordt toege
worpen om de ontwakende beweging in
slaap te wiegen, en wij willen niet in slaap
gewiegd worden vóór wij gekregen hebben
wat wij wenschen."
„Maar eenige vrijheden worden toch ge
waarborgd.
„Niet de vrijheden, welke wij wenschen.
of in ieder geval niet in 'die mate als wij
willen. Wat helpt het ons, als de moujik vrij
is, zoo lang wij slaven zijn."
„En hoe zal het met ons gaan, wanneer
de socialisten terrein winnen?
Wij hebben ze noodig om een einde te
maken aan de dageiijksche sleur, maar een
maal aan den gang gebracht, dient men er
voor te waken, dat zij niet met den buit
gaan strijken."
„Maar wat moeien wij dan doen?" vroeg
een der naieve gemoederen van de vergade
ring.
„Stil en heimelijk ons wapenen. We heb
ben geen tijd te verliezen, daar elke dag ons
het oogenblik kan brengen, waarop wij te
zamen er op inslaand, Polen uit zijn asch
kunnen doen herrijzen."
„Of anders de kurassiers van keizer Wil
helm over de grenzen halen."
Deze woorden werden geuit door den
eenigen niet-rooker van het gezelschap, naar
wien zich nu alle hoofden met een uitdruk
king van verontwaardigde verrassing keer
den.
Sedert hij was binnengekomen een half
uur geleden, had deze groote, bruingehaarde
man zitten luisteren naar het gepraat om
hem heen stom. maar blijkbaar met ge
spannen aandacht. Toen hij bemerkle, dal
aller oogen op hem gericht waren ging hij
bedaard weer in zijn stoel zitten.
„Als ge de deur voor de Pruisen wilt
openzetten, kunt ge niet beter doen dan de
proef van 1863 herhalen
..U vindt du« hel oogenblik voor een op
stand ongeraden?"
„Ik vind den opstand zelf ongeraden. Dat
heb ik al eens vroeger lot u gezegd."
„Wil dat beteekenen, dat u zou weigeren
het zwaard te trekken voor het herstel van
Polen?"
„Ik weet niet wat ik zou doen of.niet doen
onder den druk der gebeurtenissen, maar
voor het herstel van Polen .gelijk het was
het Poien der geschiedenis zou ik mijn
zwaard nimmer met overtuiging trekken."
Van alle kanten deden zich protesten
hooren, en aller voorhoofden rimpelden
zich.
„U zegt dat? De zoon van uw vader?"
„U zou mij ten zeerste verplichten, mijne
heeren, als u mijn vader buiten de zaak
liet. Hij handelde naar eigen inzicht, en
heeft er voor geboet. Ik wensch naar mijn
inzicht te handelen, en misschien zal ik
daar nog ernstiger voor moeten boeten dan
hij, hoewel de rekening niet in Siberië be
hoeft te worden opgemaakt."
„En naar uw inzicht is het onnoodig, dat
Polen wordt hersteld?" schamperde de voor
zitter.
„Niet in zijn vroegere gedaante. En elk
woord dat ik vandaag hier heb hooren zeg
gen, is voor mij een aanwijzing, dat u daar
wel op wilt aansturen. Wat ik hoorde leerde
mij ook dat de geschiedenis ons niets heeft
geleerd Maar het is toch wel tijd dat wij
wijzer worden, en tevens dat wij ons niet
langer beschouwen als de romantische hel
den waartoe de verbeelding van Europa
ons heeft gemaakt. Ge spreekt over de natio
nale zaak. ge deedt beter en juister te spre
ken van de zaak uwer klasse. Ge zoudt
Polen hersteld willen zien. niet alleen om
dat het is uw geboorteland, maar in de
eerste plaals omdat het in hef land waar rij
en uw vaderen hebt kunnen heerschen over
de verblinde massa, kunstmatig verblind ge
houden. en met geen lasligen middenstand
tegenover u om met uw belangen le wed
ijveren. Ge werkt niet voor de natie in haar
geheel, maar voor de voorrechten van een
handvol belanghebbenden, van u zeiven.
Zijn laatste woorden waren overstemd
door een steeds toenemend rumoer, eenige
der heeren stonden op. evenals hij zelf,
vuisten balden zich automatisch, donkere
oogen schoten vuur, doch de man zag er zoo
uit, dat enkel de vurigslen binnensmonds
durfden brommen: „Verrader."
De gastheer die het eerst zijn kalmte had
herkregen, vroeg met een gebaar van zijn
blanke hand stille.
„In aanmerking genomen het verschil
van inzicht tusschen dit gezelschap en
graaf Swi.en Pan Mloduiski" verbe
terde hij zich, „meen ik niet ongastvrij ge
heeten te mogen worden, indien ik opmerk,
dat de atmosfeer van deze woning hem bij
zonder onaangenaam moet wezen
De gebaarde heer zocht zijn hoed, niet
verstoord, veeleer bedroefd.
„Ik vertrek, wees daar maar niet bang
voor. En ik kom niet terug, hoe wel het mij
niet onmogelijk toeschijnt, dat we elkander
op een of ander slagveld zullen wederzien,
strijdende ^an dezelfde zijde, laten wij
hopen."
Hij maakte een beleefde buiging, en be
gaf zich .het hoofd omhoog, naar de voor
hem geopende deur. Bij dp deur keerde hij
zich om en onder een doodsche stilte zei hij:
„Het zal wel overbodig ziin, meen ik. u
te verzekeren, dat geeri*woord dal ik binnen
deze muren of elders heb gehoord ondrtr
geen enkele omstandigheid over mijn lippen
zal komen."
(Wordt vervolgd).
