Knagende pijnen
Sanapirin-tabletten
No. 20667
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 30 Juli
Derde Blad Anno 1927
OU Buitenl. Weekoverzicht
DE SEINE-OEVERS.
Mijn indrukken uit Amerika.
De vredesidee in de knel
Mislukking te Genève?
Scheidingsmuren.
De toestand ter maritieme conferentie
te Genève heeft zich aldus ontwikkeld, dat
op een bevredigend resultaat bijkans niet
meer is te hopen. Het aspect is dusdanig
geworden, dat het al meevalt, zoo, in het
algemeen belang van bevordering der vre-
des-idee niet van een volslagen mislukking
behoeft te worden gesproken, dat tenminste
voldoende camouflage wordt gevonden voor
een eervollen aftocht uit de Volkenbonds-
stad. Zoo iets toch vaststaat dan is het wel
dit, dat aan het ontwapeningsstrevèn een
geduchte handicap wordt in den weg gezet,
zoo deze conferentie, die nog maar een
onderdeel bestrijkt, alleen de zeemacht,
onverrichter zake uiteen moet gaan. De
aigemeene ontwapeningsconferentie kan
dan vooreerst gevoegelijk wel thuis blijven.
Men zal zich wellicht herinneren hoe wij
nimmer erg optimistisch waren, toen Coo-
lidge deze conferentie beslist doorzette, na.
dat Frankrijk en Italië zelfs pertinent had
den geweigerd, er aan deel te nemen. Veel
nut van zoo'n driemogendheden-conferen-
tie vermochten wij niet te zien. Aan den
anderen kant evenwel meenden wij, dat,
nu Coolidge had doorgezet, er alle reden
was, om te veronderstellen, dat althan
iets tusschen de drie grootste zeemogend
heden zou worden beklonken, gelet op het
geen op het spel stond, zoowel voor de
vredesidee in 't algemeen als ook voor de
onderlinge verhouding tusschen de drie
grootmachten op zich zelf. Coolidge zelf
had immers ook eenig succes noodig met
het oog op de komende presidentskeuze ln
Amerika, volgend jaar.
COOLIDGE.
Chamberlain moge in het Engelsche La
gerhuis verklaren, dat het ook mogelijk is
als goede vrienden te scheiden, wanneer
men het niet eens is kunnen worden, zoo
eenvoudig is de situatie toch ook onderling
niet. Dat merkt men op dit moment reeds
duidelijk. De berichten over officieele En
gelsche actie tegeD de scherpte in de Ame-
rikaansche pers mogen voorbarig zijn ge
weest, het neemt niet weg, dat die scherpe
toon tegenover Engeland er was en nog
is, dat in Amerika de argwaan opnieuw
opduikt ten aanzien van de hernieuwing in
eenigerlei vorm van een Engelsch—Ja-
pansch verbond etc., argwaan waartoe ook
het EngelschJapansch accoord te Genève,
waarvan wij vorige week in het overzicht
gewaagden als een handige zet der Engel
sche politiek moet meewerken. Practisch
schijnt van dat accoord echter niet veel
terecht te zijn gekomen, want in Japan
toonde men zich verre van ingenomen er
mee, daar het Japan voor nieuwe vloot-
uitgaven zette in stee van bezuiniging te
brengen.
Coolidge zelf zou ter handhaving van zijn
candidatuur zich dienen aan te sluiten bij
de anti-Engelsche voorlichting in Amerika,
zoo de conferentie eindigt met een nega
tief resultaat.
En al behoeft men niet zoo pessimistisch
te rijn om direct te spreken van oorlog,
het zou de verhoudingen toch aardig ver
duisteren en in de Stille Zuidzee een on-
aa.ngename atmosfeer scheppen. En zou de
Amerik. Senaat niet gestijfd worden in zijn
toch al bijna niet tegen te houden vloot-
nitbreidingsplannen
Dat het te Genève allesbehalve boterde
bewees al glashelder het onverwachte veT-
trek der Engelsche delegatie naar Londen
om daar in persoon nieuwe instructies te
gaan halen. Dat was al iets buitengewoons.
Ten overvloede kwam daar nog bij, dat de
regeering ettelijke malen zeer uitvoerig
heeft vergaderd, blijkbaar staande voor een
zeer moeilijke beslissing Tenslotte zijn
nieuwe voorstellen te Londen in elkaar
gezet, die evenwel weinig reden geven om
te juichen. Zij handhaven in wezen het En.
gelsche principe volkomen en de Ameri-
kaansche gedelegeerden konden daarom,
gezien hun orders uit Washington, niet
toebijten. Opmerkelijk is ongetwijfeld, hoe
weinig zeggingskracht de Amerikaansch©
vertegenwoordigers bezitten, in een eng
keurslijf als zij zijn gebonden Op zich zelf
reeds een teeken van slechte voorbereiding,
waarvan de gansche conferentie meer en
meer blijk geeft.
Weinig hoopvol lijkt thans de situatie.
Indachtig aan het: als de nood op het
hoogst is, is de redding nabij, hoopt mtn
nog op een of anderen uitweg. Of het moge
lijk zal blijken
Het Oostenrijksche parlement heeft zich
bezig gehouden met de jongste Weensehe
gebeurtenissen, zonder dat zich daarbij
eenig onverwacht feit heeft voorgedaan
Regeering en oppositie gaven ieder haar
lezing van het geval, dat Oostenrijk in- en
uitwendig zoo zwaar heefi eeschokt en ten
6lotte bleef SeipeJ meester van het terrein
met de meeste gewonnen slagen aan zijn
zijde. Tusschen Weenen en het overige
Oostenrijk is de scheridsmuur in lengte en
dikte toegenomen.
Hetzelfde geldt ook voor het Centrum en
de socialisten in Duitschland door het uit
treden van rijkskanselier Mars uit de
Rijksbanier als protest tegen de houding
van den president dezer republikeinsche
instelling Hörsting tegenover Oostenrijk.
Wel is hierna gezorgd dat de breuk tus
schen Centrum en RijksbanieT niet toenam,
maar Marx' houding moet invloed oefenen:
ten nadeele van beiden. Ongetwijfeld is
de vereeniging er door geschaad, tot
groote vreugde van Dnitsch-nationalen etc.
doch ook Marx zelf komt losser te staan
van links, waarmee het Centrum in Prui
sen toch maar de regeering vormt en waar
mee misschien zelfs in het rijk nog eens
geregeerd zal moeten worden binnen afzien-
baren tijd
In Parijs wordt men onophoudelijk ge
troffen door uitersten, door sterke, schrille
tegenstellingen. Loop een straat door,
welke je maar wilt, en ge zult dadelijk
opmerken, hoe de uitersten hier elkaar
raken.
Voor de étalage van een „charcuterie",
waar allerlei spij sheer lij kheden achter de
ramen uitgestald liggen in de verleidelijk
ste rangschikking, kunt ge een arme oude
drommel met geel-vermagcrd gezicht en
havelooze kleeren zien stilstaan, en met
groote oogen naar al dat lekkers zien
kijken.
Voor een luxe-restaurant, of voor den
ingang van een boulevard-theater, wan
neer je daar uit uw auto stapt, en de chas
seur is elders bezig, zult ge zonder man-
keeren een bedelaar in lompen op uw por
tier zien afschieten, om het voor u open
te doen, of het voor u open te houden, ter
wijl gij met don chauffeur afrekent, of hem
orders geeft.
's Nachts op Montmartre, rond de z.g.
,,boites de nuit", waar de champagne van
150 en 200 francs de flesch bij strocmen
vloeit, daar krioelt het van haveloozen.
Parijs daar zijn zoowel palace"-bewo-
ners als de bewoners van onder de brug
gen."
De Seine-kaden zijn van de eigenlijke
Seine-oevers gescheiden door een hooge
steenen borstwering, die een muur van ver
scheiden meters hoogte vormt op den
oever, en die op verschillende plaatsen
onderbroken is door trappen of schuin-af-
loopende paden, die de kade en den oever
met elkaar in verbinding stellen.
De Seine-oevers zelf zijn breede, goed
geplaveide en goed onderhouden breede
wegen, vaak beplant met hooge populie
ren. Wandelaars zijn daar echter zeer zeld
zaam, behalve de habitués, en de werklie
den, döe daar sleepbooten en vrachtsche
pen moeten lossen. De bruggen staan
gewoonlijk als een gewelf over de oevers
heen, en door hun breedte zijn zo een
pracht-beschutting zoo al niet tegen de kou
dan toch tegen den regen. Agenten in
uniform komen daar maar zelden, vooral
's nachts, en zoo konden die bruggewelven
een vrij rustige woonplaats worden, tijde
lijk of vast, voor een zeer talrijk en zeer
gevarieerd volkje. Voor wie te laat is voor
het nacht-asyl, of ook wel dat maar bever
vermijden wil om bijzondere redenen, zoo
als bijvoorbeeld het ontbreken van ver-
eisebte papieren er een zijn kan; of voor
wie 's nachts juist zijn brood verdienen
moet voor die zijn die onderbrugsche
Seine-kaden een welkom toevluchtsoord, en
het ontbreekt daar dan ook nooit aan
bewoners", die er ieder hun vast eigen
hoekje hebben, dat de anderen respectee
ren, een eigen hoekje, waar ze op reke
nen kunnen
Na een nacht in Parijs te hebben rond
gezworven, auto-portieren te hebben open
gemaakt. of een voldoend aantal voor de
deuren der huizen neergezette vuilnisbak
ken te hebben doorzocht, riet ge laat in
den nacht zoo'n eenzame figuur langs de
Sedne-kaden loopen, en in een trap of in
een pad verdwijnen, dat naar de Seine-
oevers voert-. Iemand, die .,naar huis
gaat
Onder een brug moeten slapen, dat is de
allerlaagste trap van misère. Nog lager
dat bestaat niet. En altijd, altijd zijn er
bewoners" onder de bruggen zoowel in
mooie warme zomernachten als in de don
kerste, natste en guurste winter-nachten.
Er zijn er, die daar sinds jaren wonen",
en die daar zelfs een handeltje hebben.
0, een handeltje van ouden rommel,
's nachtg uit vuilnisbakken opgevischt, en
tegen het aanbreken van den dag tentoon
gesteld.... En daar bestaan klanten
voorEr is wel eens een zilveren lepel
bij ook. die door een haastig keukenmeisje
met de etensresten mee weggeworpen is-/
afgedankte oude boorden; een leege flesch.
die de koopman eerst zorgvuldig schoon-
gewasschen heeft in het water van de Seine;
een roman van een schrijver, die misschien
beter lot verdiende; een verzameling leege
conserven-blikjes Die uitstallingen
hebben iederen morgen hun vaste klantjes.
Er wordt altijd sterk op de gevraagde prij
zen afgedongen, en de koopman geeft
meestal toe. Want de klanten zijn niet zoo
héél talrijk, en om zijn koopwaar ergens
anders heen te brengen ten verkoop, dat
zou gevaarlijk kunnen zijn en boven
dien misschien nog niet eens de moeite
loonen. En dan. zoodra het dag geworden
is. wordt het zaak zich uit de voeten te
maken, want een agent-cvcliste. een agent
per fiets mocht soms eens een kijkje komen
nemen toevallig, of zelfs een „bourre", een
agen! in civiel.
Ieder Fransch burger wordt geacht een
vast domicilie te hebben, en minstens 5
•francs op zak zoo niet dan loopt hij kans
voor Jandlooperij" opgepakt fe worden
Het is waar. dat er brugbewoners zijn die
dat niet in het minst bevrecst, en die rustig
RECLAME.
6337
in gewrichten en ledematen, alsmede hoofd- en
kiespijn, worden zeer snel verdieven door;
ln buisjes van 75 en 40 ct. proef buisjes 25 ct.
onder hun brug blijven, zoolang ze daar
zin in hebben, overdag zoowel als 's nachts.
Politie-bureau, huis van bewaring, tucht
huis, gevangenis wat kan hun dat alle
maal schelen!.... integendeel, die verze
keren hun weer voor een tijdje een onder
dak en gratis voeding.Zoodat ge op de
Seine-oevers steeds menschen kunt tegen
komen al zijn die ontmoetingen dan ook
niet altijd aanbevelenswaardig.
Toch, overdag, en vooral 's zomers, kan
een wandeling over de Seine-kaden werke
lijk zeer genoegelijk en interessant zijn. Op
de aflaad-plaatsen der booten werken met
ontbloot bovenlijf de sjouwers, torsen zware
vrachten; terwijl op de rivier de „bateaux-
mouches", de bekende Seine-bootjes, zacht
voorbijglijden met hun kalme opgewekte
passagiers allemaal menschen. die geen
haast hebben, anders hadden ze wel een
ander vervoermiddel gekozen.
En dan de hengelaars!.... de geduldige,
vastberaden, koppige, overtuigde henge
laars, die daar aan den kant zitten met
hun voeten bijna in het water bengelend,
en hun langen hengelstok in de hand, en
die daar zoo de vischjes zitten af te wachten,
die misschien wel eens in hun aas zullen
bijten. Naast en achter hen, staand, of óók
zittend, sympathieke kijkers, die vol be
langstelling den goeden of slechten kans
van den hengelaar volgen.... Rustige ge
sprekjes ontstaan, soms een uitroepje van
teleurstelling: „hè, al wéér een net mis!"
of van blijdschap; „Die heb ik beet, hoor!"
en alle omstaande gezichten glimlachen
mee in tevredenheid, alles ademt rust en
vrede.
En dan gebeurd het ook, dat op een dag,
als de hengelaars rustig hun vischjes zitten
af te wachten, als de Seine-booljes voorbij
glijden met hun kalme, opgewekte passa
giers aan boord, als de lossers in een onaf
gebroken rythmisch bewegen hun zware
werk volbrengen dat er over het stille
Sèine-water een menschenlichaam komt
aandrijven, dat tegen de harde steenen van
defi oever stoothet lichaam van iemand
die genoeg had van het leven, van zijn
leven, en in den nacht rust en vergetelheid
is gaan zoeken in de gele wateren van den
stroomOf wel, er is een misdaad be
dreven
Onmiddellijk vaart een onrust over den
oever.... een oploopje vormt zich om het
aangespoelde lijk heen,agenten snellen toe,
agenten van de „brigade fluviale", de spe
ciale Seine-brigade.
Sinds enkele weken is er iets heel bijzon
ders in de Seine te zien, iets heel bijzonders
voor Parijs, iets heel bijzonders voor de
brug-bevolking vooral. .Twee vrouwelijke
artiesten, die reeds meer-of min bekendheid
hebben, maar die tuk op, reclame-maken
zijn, hebben onder het voorwendsel van
woning-nood, een prachtige woonschuit
aangeschaft, en die zeldzaam luxueus inge
richt. met alle gemakken van het moderne
comfort, met boudoirs, met een studie-zaal
een muziek-zaal, en een gymnastiek-zaal
zelfs.... Maar wie de Seine-oevers kent,
en van hun bevolking weet, dien zal.het
niet verwonderen te hooren, dat de reclame-
zuchtige artiesten maar heel zelden een
nacht in haar prachtige moderne schuit dur
ven doorbrengen, en zeker niet op avonden
dat ze na een schouwburg-voorstelling pas
heel laat terug kunnen keeren. Want zoo
voor iemand, 't is zeker niets voor een Pa-
rijsch luxe-artiestje, die donkere Seine,
's nachts, met haar sombere wateren, en
de niet mindere sombere gestalten, die er op
haar oevers rondzwerven.
Parijs, Juli 1927.
M. DE ROVANNO.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
BEGRAFENISSEN T.I, aci
AUTO-TRANSPORT
Aalmarkt 16. CREMATIE
4762
Gelijk gebruikelijk hebben we het zomer
seizoen feestelijk geopend met het Fête
des Fleurs. De zomer had hier echter niet
op gewacht en was, zonder zich aan den
kalender en ons feestprogram te storen,
reeds geruimen tijd te voren gearriveerd.
Van af Mei hebben we mooi weer gehad,
nu en dan slechts onderbroken door een
paar regendagen Wel een voorrecht te
oordeelen naar de jammerklachten uit het
Noorden. En het bloemenfeest, als steeds
een geneugt voor het oog, is ook ditmaal
uitstekend geslaagd Merkwaardig dat dit
feest dat uit den aard der zaak altijd veel
op zijn voorganger lijkt, toch steeds in
slaat. Mooi weer ot niet de tribunes en
staanplaatsen langs de onafzienbare Quai
du Mont Blanc en Quai Wilson zijn altijd
overvuld door een dankbaar publiek. Veel
nieuws of eigenaardigs was er dit keer
niet. De zelfde kinderen, cupido'tjes, vlin
ders, als nu reeds vijf jaar achter elkaar
vertoond, fietsen herschapen in priëelen en
vliegmachines; ridders en cavaliers in staal
of fluweel, praalwagens overladen met de
lieflijkste maagdelijns en de schoonste bloe
men; allegorische voorstellingen der jaar
getijden en reusachtige paarden, olifanten,
tijgers, pauwen geconstrueerd uit bloe
men groepen gedost in fleurige oude
volksdracht, reclamewagens, een dozijn
trommelende, fluitende en toeterende mu
ziekkorpsen, een stoet die meer dan een
uur noodig had om éénmaal voorbij te trek-
ken; alles schon dagewesen, maar steeds
het publiek weer in extase brengend. En
het lijkt of de mensehe® elk jaar met groo-
ter enthousiasme deelnemen aan de ba-
taille de fleurs en meer geld besteden aan
confetti en bloemen.
Kort hierop had zonder veel vertoon de
opening plaats van de tentoonstelling der
platanen voor het nieuwe Paleis van den
Volkenbond. Wonderlijk hoe weinig belang
stelling hiervoor getoond wordt, te meer
omdat het geen uitsluitend locaal of Zwit-
sersch belang geldt, maar een zaak, die
feitelijk de gehcele wereld aangaat. De
groote zaal van het B&timent Electoral,
door 10 meter hooge schuttingen verdeeld
is van onder tot boven behangen met tee
keningen en plannen, het werk van 375
bouwkunstenaars. Men moet zich vergenoe
gen met een bLik op de teckeningen der
gevels, de rest in galop voorbij hollend.
Geen der deelnemers aan het concours is
als primus inter pares uit het strijdperk
getreden, daar de jury van oordeel was,
dat niemand al de gestelde voorwaarden
vervuld had, In plaats van één groote
hoofdprijs werden daarom 9 prijzen, elk
van 12000 frs., 9 eerste eervolle vermeldin
gen van 3800 frs en 9 dito tweede van 2500
frs, toegekend. Nederland met één eerste
en twee tweede eervolle vermeldingen
slaat hierbij g>een slecht figuur.
Aan ee.n der eerste cisehen, het sparen
van. het natuurschoon van het park waar
in het paleis zal verrijzen, is nagenoeg
door geen der architecten voldaan. Slechts
in één plan, dat van twee Zwitsers is hier
mede voldoende rekening gehouden. Het
was een zeer moeilijk op te lossen vraag
stuk, want het beschikbaar terrein is veel
te klein voor de reusachtige stichting. Bij
den bouw van het aangrenzend paleis van
het Internationale Bureau van den Arbeid
verkeerde men in gunstiger conditie, vaar
men een in verhouding tot het gebouw
zeer uitgebreid terrein bezat. Voor het
paleis van de S. D N. is echter slechts on
geveer 7 H.A. disponibel, terwijl het ge
bouw zelve tien maal zooveel ruimte moet
bieden dan dat der B. I. T. Een tweede
moeilijkheid was daarin gelegen, dat de
stichting een tweeledige bestemming heeft
Allereerst moet het een groote zaal bevat
ten voor dte plechtige zittingen van de vol
ledige Assemblée van de S.D.N. en een
aantal kleinere zalen voor de aparte com
missies. In verband met deze bestemming
wenscht men een statig monumentaal ge
bouw, een werkelijk paleis. Maar tevens
moet bet dienen als zetel voor het perma
nente Algemeen Secretariaat, en daarom
ruimte bieden voor honderden bureaux en
een karakter bezitten ook overeenkomstig
met deze bestemming Hierdoor mist men
in de meeste plannen de noodige eenheid.
Het meerendeel der architecten heeft ge
tracht een oplossing te vinden door de
zalen voor de assemblée etc. onder te
brengen in een centraal gelegen majestueus
paleis. Grieksche tempels als het Parthe
non, moskeëen met minarets, Hindoetem
pels, bouwwerken der Italiaansche Renais
sance en der Fransche school uit de 17e en
18e eeuw tot zelfs de aardbol en typische
wolkenkrabbers hebben als motief gediend.
En aan het centrale gebouw vastgeplakt
een tweetal vleugels, lange hooge muren
met een oneindig aantal vensters, gebou
wen herinnerende aan kazernes, warenhui
zen en fabrieken, voor de bureaux. Meer
eenheid dan de anderen verraden de plan-
nèu der kunstenaars uit het Noorden,
vooral die der Denen en Hollanders, bij
wi?r constructie's meestal de rechte lijn
domineert en het utiliteitsprincïpe slreng is
doorgevoerd. Hun werk is logisch maar on
tegenzeggelijk koud.
In hoofdzaak zijn de plannen terug te
brengen tot twee groepen, die der z.g. nieu
were architectuur, waarin logica en utiliteit
den doorslag geven en die, waarbij de oude
klassieke opvattingen den boventoon voe
ren. Maar nagenoeg allen hebben 't zwaarte
punt van het plan gezocht in het gedeelte,
bestemd voor de vergaderingen van de
grande assemblée. Het publiek hier wenscht
vóór alles /dat het mooie plekje aan den
oever te Sécheron niet bedorven wordt. Het
idee van een reusachtig warenhuis of een
wolkenkrabber (een vierkante toren van
zeventig étage9 en een nevenbouw mei een
twaalf lal reeksen vensiers boven elkaar,
zooals er voorkwamen onder de plannen)
te zien verrijzen aan het prachtige meer.
jaagt den menschen den schrik op het lijf.
Men stemt daarom hartgrondig in met de
uitspraak van den bouwer van het paleis
van de B. I. T.: „Ik weet, dat alles wat ik
scheppen kan slechts de natuurlijke schoon
heid van dit park kan verminderen. Mijn
hoofdstreven zal daarom zijn het zoo min
mogelijk te bederven".
Aan dit meer met zijn reeds Italiaansche
natuur en luchten past een romantische
schepping, waarbij classicisme meer dan
koude logica en utiliteit den grondslag
der constructie vormt.
Een paleis met monumentale facade
direct aan het meer, de rest zooveel als het
kan weggemoffeld achter het geboomte, dat
is het wat men hier hel liefste zou zien.
Hoewel voorspellen zeer gevaarlijk is,
lijkt het waarschijnlijk, dat in den eind-
kamp een Franschman of Italiaan de zege
zal behalen.
Nog steeds beslaat hier veel werkloos
heid en daarom werdt' met verlangen het
bpgin der werkzaamheden tegemoet gezien.
Gelukkig is na jaren van eindelooze deli
beraties ook de bouw van een nieuw slation
een feit geworden. Voor ..Ie b&liment" een
hoopvol vooruitzicht. Het is inderdaad geen
overmatige luxe dat de oude. leeüjke barak
die sinds een halve eeuw dienst doel als
hoofdstation van „la capitale du monde"
door een waardiger gebouw vervangen
wordt. Jarenlang was men het er over eens,
dal dit ontsierend cavaille weg moest. Maar
het was de vraag, wat er voor in de plaats
te zeilen en hoe aan 't geld te komen. Ten
slotte zijn de Zwitsersche staat, het spoor,
de stad en hel canton tot overeenstemming
geraakt, liet nieuwe station in den Fran-
schen stijl van het midden der 18e eeuw,
zal wederom verrijzen op de Place du Cor-
navin aan het einde van de Rue de Monl-
Blanc. Begonnen wordt met het hoofdge
bouw. de centrale hall en bijbehoorende
vertrekken. Een linker vleugel zal de bui
tellen en wachtzalen, de rechter vleugel de
verdere dienstlokalen bevatten. Binnen drie
jaar moe't hei hoofdgebouw voltooid zijn,
de rest in ongeveer negen jaar. De kans is
nu groot, dat eindelijk de lang ontbeerde
verbinding van het hoofdstation met het
Gare des Faux-Vives (van de P. L, M.) tot
stand komt. Eenige jaren geleden heelt een
verdienstelijk burger, David Butin, de stad
een legaat vermaakt, teneinde een brug te
leggen over de Rhóne ter plaatse, waar de
verbindingslijn der beide stations de rivier
moest snijden. De brug zou moeten dienen,
zoowel als spoorwegbrug als Ier communi
catie tusschen het kwartier St. Jean en do
op den linker oever gelegen stadswijken.
Ze is na een lange lijdensgeschiedenis vol
tooid. maar heeft de stad tenslotte nic-'t min
der dan 12 millioen gekost, terwijl daaren
boven de verbindingslijn door de ingenieurs
thans zoo gelracteerd is, dat de Pont Butin
overbodig is geworden. Het laatste plan
vereischt een nieuwe rivieroverbrugging
maar is toch nog goedkooper dan het oor-
spronklijk project, daar men met veel kor
tere tunnels volstaan kan.
Maar toch blijft deze brug een groote
aanwinst voor de stad, daar in dit gedeelte
elke verbinding tusschen de twee oevers
ontbrak. Een mooi brok natuur is hierdoor
tevens voor de wandelaars toegankelijk ge
worden. De Rhóne loopt er in een bosch-
rijke omgeving door e'en diepe rotskloof. De
brug, die zich 52 M. boven den waterspiegel
verheft, hee'ft een breed-te van 15 M., een
lengte van 270 "M., de brugboofden mee
gerekend echter van 930 M. De spanning
der bogen bedraagt -12 M. Het is een con
structie in twee étages, waardoor ze ook
kan gebruikt worden voor smalspoor. Een
mooi stuk ingenieurswerk, dit gevaarte van
graniet, volkomen bij de omgeving aanslui
tend, een blijvende herinnering tevens aan
een inwoner dezer 9tad, wier zonen haar
zulk een groote liefde betoonen.
Genève, Juli 1927. Dr. KLAUS.
New-York, 15 Juli 1927.
Heeft de Amerikaan ook een
broertje dood aan hard wer
ken? Voortvarendheid,
blijmoedigheid en een „idee"
brengen den Amerikaan het
succes.
Als men de naar Europa terugkeerende
Europeanen vraagt, waarom zij naar het
vaderland weergekeerd zijn en waarom zij
niet langer in Amerika wilden blijven om
nog eens hun geluk le beproeven, krijgt men
meestal als antwoordt, dat 't leven in Ame
rika een hel is, dat 't leven van den arbeider
niets anders is dan een slavenbestaan, en
dat er geen vermaak en geen andere bezig
heid is dan hard werken. Ik wil niet zeggen,
dat de Europeaan lui is, hoogstens kan men
vaststellen, dat hij een andere opvatting
van arbeid heeft dan de Amerikaan en dat
hij bovendien, een zeer menschelijke eigen
schap overigens een broertje dood heeft aan
hard werken. Wie zal hem dat kwalijk
nemen? In de Oude Wereld vereenzelvigen
wij dan ook gewoonlijk Amerika met har
den arbeid. Dat werd ons links en rechts
verkondigd en met den paplepel ingegeven.
Dat de Amerikaan, als individu en als
natie zoo succesvol is, werd ons geleerd,
komt alleen hiervan, dat hij zoo gestadig
hard werkt en spaart. Op gezag namen wij
dan ook altijd aan, dat geen natie ter wereld
zich in dat opzicht met Amerika zou kun
nen meten. Is die Europeesche meening nu
omtrent dat harde werken van den Ame
rikaan juist? Na een jarenlang verblijf in
Amerika moet ik echter vaststellen, dat deze
meening wel eenigszins bezijden de waar
heid is. Eigen aanschouwing heeft mij ge
leerd, dat er in de kantoren en werkplaat
sen veel korter gewerkt wordt dan in
Europa, en dat er zelfs een neiging is om
de verkorting der werkuren nog gesfrenger
door (e voeren, hetwelk soms ook zijn oor
zaak vindt in economische omstandig
heden. Maar hoe komt het dan, dat deze
opinie zich vastgeworteld heeft? Waar
schijnlijk heeft men hier te doen met een
begripsverwarring; de Amerikaan is een
voudig vpel voortvarender dan de Euro
peaan. Dit blijkt ook uit het feit, dat men
dikwijls hoort, hoe die en die Amerikaan
zijn zaken begonnen is met niemendal, ,.on
a shoestring", zooals de Amerikanen zeg
gen. Waarom? Omdat hij zoo verschrikke
lijk hard gewerkt heeft? Neen. maar omdat
hij zoo voortvarend geweest is. Nergens ter
wereld is dan ook zoo dikwijls in de zaken
wereld bewezen, dat voortvarendheid waar
devoller is dan het werkkapitaal zelve De
Amerikaan heeft bovendien een gruwelij-
ken hekel aan tobben en peuteren. Hij
houd! er van om de zaken af te doen Hij
heeft aan niets zoozeer het land dan aan
het uitstellen van beslissingen Als de on
derhandelingen niet vlotten dan stelt hij
zich liever tevreden met een kleine winst,
dan nog langer te „sjacheren", want. zoo
redeneert hij. de prootere winst weegt niet
op tegen al de andere zakenmogelijkheden,
