Humor uit het Buitenland
UIT RUSLAND.
Dr. H.MANNING'S
KINADRUPPELS
Mijn indrukken uit Amerika.
Bedelaar: Ik ben der niet altijd zoo an toe geweee dame.
De dame: Nee, de vorige week miste je nog je andere arm.
(London Opinion).
Zeg, dat ziet er uit naar hondebrood, dat je daar eet
Ja, de dokter zei asdat ik meer dierlijk voedsel mos ete
(Humorist)
Dokter: Zoo, dus uw man praat in z'n slaap daar zal
moeilijk iets tegen te doen zijn.
Jong vrouwtje: Nee, ik wil niet dat u er iets tegen doet ik
wou alleen maar weten wat er aan te doen zou zijn om hem
duidelijker te laten praten. (Passing Show.)
Marietje: Moesje, Ik kan maar niet in slaap komen. Ik'
,hel? geprobeerd te snurken als vader, maar ik kan nog niet
slapen. (Punch.)
De verkeersagent heeft een boerderij gekocht
(Sondagsnisse-Strix.)
Vrouw Jat: Kijk es hier meisje, je mot die politie-agent
van je der af zien te brenge, dat hij je hier opzoekt Het zal je
vader nog een hartkwaal bezorrege. (Passing Show).
(Nadruk verboden.)
WAAROM MOET DE UITVOER
GEFORCEERD WORDEN?
Den laatsten tijd dringen alle bolsjewis-
tdfiche leidere aan op de noodzakelijkheid
om deai uitvoer zoo boog op te voeren als
het maar ©enigszins mogelijk is. Een van
hen heeft zelfs de reden er van verraden.
Hij zei, dat mi de hoop op het verkrijgen
vaü een buitenlandsche leening geheel op
gegeven moet worden, de Sovjet-Unie al
leen op eigen krachten ia aangewezen. En
alle verantwoordelijke leiders herhalen, dat
de mogelijkheid om de socialistische" op
te bouwen en het regime le versterken on-
aischeidelijk aan de opvoering van den uit
voer verbonden is, dat zonder de valuta,
die de uitvoer oplevert, geen uitbouw mo
gelijk is. Dat dat volkomen juist is, weet
iedereen, die zich nog herinnert de volko
men ineenstorting van alle bolsjewistische
productie-, import- en oredietplannen, toen
verleden jaar de uitvoer van graan mis
lukt was.
De sovjet-economen hebben reeds vele
studies gewijd aan dat onverbrekelijke
verband tusschen graan-uitvoer en de mo
gelijkheid van reconstructie en, wat voor
de bolsjewiki van oneindig veel meer be
lang is, van „den opbouw van het socia
lisme in één land." Een tijd lang dachten
de bolsjewistische leiders, dat de ekport
van graan, waaraan Rusland geen te veel
heeft, aangevuld zou kunnen worden door
den uitvoer van andere landbouwproduc
ten en van grondstoffen. Het bleek echter,
dat dit onmogelijk was en nu werd op
nieuw besloten den graanuitvoer te forcee-
ren. De behoefte aan de buitenlandsche
valuta, die alleen door export te verkrij
gen is, is zóó groot, dat sommige natuur
lijke rijkdommen van het land geheel uit
geput worden om deD uitvoer wat grooter
te maken. Zoo bijv heeft d© jacht op bont-
dieren zulke afmetingen aangenomen, dat
zelfs in het verre Noorden, in het land,
waa«r de rij dom aan bont dieren onuitput
telijk scheen, voor volkomen uitroeiing van
de beste bontdieren gevreesd wordt. En
ofschoon deskundigen de autoriteiten op
bet funeste van deze praktijken hebben
gewezen, wordt toch met het uitroeien van
de kostbare dieren voortgegaan.
Om de valuta te verkrijgen is de sovjet-
regeering zelfs bereid, verlies op den uit
voer te lijden. Sommige transacties van
de sovjets zijn zoo vreemd, dat een Wes
terling, die niet ten volle den toestand
kent, vaak verbaasd staat. Een voorbeeld.
Het graan wordt aan het buitenland ver
kocht tegen veel lagere prijzen, dan m
Rusland zelf er voor betaald moet worden.
Terwijl in. Toerkeet-an per poed graan 10
roebel werd betaald en de ontwikkeling
van de katoenproductie belemmerd werd
door het tekort aan graan, verkocht de
sovjet-regeering het graan naar het bui
tenland tegen bespottelijk lage prij zen-
En Toerkestan is niet het eenige gebied,
waar dergelijke vreemde praktijken toege
past worden. Een paar jaar geleden heb
ben de bolsjewiki zelfs graan uitgevoerd,
terwijl in 't land zelf hongersnood heersch-
te en de sovjet-regeering later zelf in het
buitenland graan moest koopen en tegen
veel hoogere prijzen dan zij eenige maan
den vroeger voor het Russische graan heeft
verkregen. Om het verbes te dekken, dat
de sovjet-regeering aan haar uitvoer lijdt,
moet zij bedragen uittrekken op haar be
grooting. Daar deze bedragen echter ontoe
reikend zijn werd besloten de invoerrech
ten te verhoogen (en aanzienlijk te ver-
hoogen en het op deze wijze verkregen
geld (naar schatting 4050 miHioen roe
bel) te gebruiken voor de dekking van het
verlies, dat op den uitvoer wordt geleden.
Waarvoor heeft de sovjet-regeering de
buitenlandsche valuta noodig 1 Sommige
antibolsjewistische propagandisten bewe
ren, dat het geld gebruikt wordt voor pro
paganda in het buitenland. Dat is onwaar.
Niet dat de bolsjewiki van die propaganda
geheel zouden hebben afgezien, maar de
bedragen, die daarvoor beschikbaar worden
gesteld, ofschoon voor een arm land als
Rusland een haast niet te torsen last, zijn
betrekkelijk gering (plm. 150 millioen roe
bel per jaar) en worden op een andere
wijze verkregen (verkoop van in beslag ge
nomen kostbaarheden enz.) Neen, de sov-
jetregeering heeft dfte valuta voor econo
mische doeleinden noodig. Vóór alles na
tuurlijk voor den opbouw der genationali
seerde industrie. De bolsjewiki hebben het
grootste gedeelte van het kapitaal, dat zij
in beslag hebben genomen, vernietigd. Nu
staan, zij voor de noodzakelijkheid datgene
op te bouwen, wat door hen vernietigd is.
Wie zich de moeite wil getroosten de lijs
ten na te zien van de goederen, die Rus
land den laatsten tijd invoert, kan zien,
dat het grootendeels machines zijn. Daarna
volgen grondstoffen. Een tijd lang heeft de
sovjet-regeering gehoopt, dat het haar zou
lukken de productie van grondstoffen in
eigen land zoo op te voeren, dat zij, zoo
niet geheel, dan toch in veel gTootere mate
onafhankelijk zou worden van het buiten
land. Deze verwachtingen zijn nieit vervuld
en de regeering moet steeds meer grond
stoffen invoeren, o a. veel katoen.
De sovjet-regeering kan dezen invoer niet
verminderen, want dat zou tot een ramp
kunnen leiden. Er heerscht zulk een ge
spannen toestand in het land, de werkloos
heid neemt zulke verschrikkelijke afmetin-
egn aan, de ontevredenheid over de té hooge
prijzen der fabricaten is zoo groot, dat een
stopzetting van den invoer en het sluiten
van nog meer fabrieken een ramp vrijwel
onvermijdelijk zouden maken. Er zou nog
een uitweg aan te wijzen zijn: de genatio
naliseerde industrie vrij te geven, van het
economische program der bolsjewiki af te
zien, maar dat zou beteekenen de laatste
raison d'être van het sovjet-regime op te
geven.
Van niet minder belang is de buitenland
sche valuta voor de Rijksbank. De dekking
van de in omloop zijnde biljetten is zoo ge
daald, dat de circulatiebank buitenlandsche
valuta moet hebben en daarvoor zelfs graan-
exporteur is geworden. Op 1 Maart waren er
in Rusland in omloop bankbiljetten en bons
voor een totaal bedrag van 1-158 millioen
roebel. De dekking bestond uit goud, platina
en buitenlandsche valuta voor een totaal
bedrag van 2-18 millioen roebel. Wel is waar
bezat de Rijksbank nog bovendien wissels
van de vele trusts in portefeuille (voor 600
millioen roebel), maar de sovjet-economen
erkennen zelf, dat deze wissels als dekking
niet de minste waarde hebben en de Rijks
bank zelf hecht ook niet de geringste waar
de aan die wissels. De dekking bedraagt
dus slechts pl.m. 17 pet. en dat verklaart
voldoende de sterke depreciatie van het Rus
sische geld. De toestand wordt steeds erger;
de dekking was vroeger, toen er veel minder
bankbiljetten in omloop waren, veel groo
ter, ook in absolute cijfers. Zoo bijv. had de
Rijksbank op 1 December 1924 vreemde va
luta in portefeuille voor 101 millioen roebel
(1 Maart 1927 slechts 81 millioen roebel), de
goudvoorraad bedroeg op 1 Febr. 1926 ruim
210 roebel en op 1 Maart 1927 slechts 164
miilloen roebel.
De toestand is zoo precair, dat de sovjet-
regeering, ondanks de groote behoefte aan
geld, geen nieuw bankpapier meer durft uit
te geven. Juister gezegd: daarom verzet de
directie van de Rijksbank zich tegen de
emissie van nieuw geld, want het is aan
geen twijfel onderhevig, dat vele bolsjewis-
tsiche leiders nu en dan op de leiding van
de centrale bank pressie uitoefenen om dit
eenvoudige middel van geldmaken toe te
passen. De Rijksbank verzet zich tegen der
gelijke verzoeken en omdat de bank niet
veel vertrouwen in de regeering heeft, voert
zij zelf graan uit om op deze wijze buiten
landsche valuta te verkrijgen. De verliezen
op deze graanlransacties dekt natuurlijk de
regeering. Daarvoor bestaat nu eenmaal de
belastingbetaler.
Het doet onder deze omstandigheden zeer
naief aan, wanneer ge leest, dat de Fran-
sche politici in vollen ernst deüken, dat de
sovjet-regeering uit de opbrengst van haar
uitvoer (andere betalingsbronnen bezit Rus
land niet) rente en aflossing zou kunnen
betalen en phantastische bedragen van Rus
land eischen.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
RECLAME.
EETLU5T-0PWEKKEND. 1.30 p. 0.
5137
New-York, 1 Juli.
Scherpe competitie in de
Amerikaansche handelswereld
De reclamestrijd, en hoe de
Amerikaansche bevolking be
wust gemaakt wordt van
nooden, die niet bestaanl
Onze indrukken van Amerika hebben zich
zoo langzamerhand, wel ontwikkeld tot de
vaste overtuiging, dat geen staat ter wereld
zooveel energie offert op het altaar van den
handel, als de Vereenigde Staten van Ame
rika. Uitgezonderd DuitachLand misschien,
van waar ons in den laatsten tijd berichten
ter oore komen, als zou dat land spoedig
in staat zijn om Europa te overvleugelen,
dank zij een machtige en streng doorge
voerde industriaheatiewelke veel weg
heeft van een ver-amerikaniseering in den
hoogsten graad. Misschien overdrijf ik
eenigszins, maar toch ben ik niet ver be
zijden de waarheid, 'wanneeT ik zeg, dat
de godsdienst van den doorsnee Amerikaan
mag beschreven worden in de volgende
twee woordenBusiness en Dollar. Deze
beide woorden omvatten het Oude en het
Nieuwe Testament van de nieuwe wereld.
Zij vertegenwoordigen het gansche evan
gelie van den gemiddelden Amerikaan en
ik ben overtuigd, dat geen enkele andere
prediking den Amerikaan aangenamer in
de ooren klinkt dan deze „Blijde Bood
schap" van zaken en geld.
Maar ook nergens is de stTijd zoo hevig,
en ik moet er bijvoegen, ook nergens zoo
loyaal als hier. Een scherpe competitie op
groote schaal houdt de vuren heet en de
hoofden warm. De strijders zijn onderver
deeld in groepen, welke legio zijn, en die
elkaar bevechten met het onschuldige, doch
zeer machtige wapen: advertentie. Er is
geen stad en geen dorp, dat niet een on
telbaar aantal vereenagingen, maatschap
pijen en Kamers van Koophandel heeft,
allen met hetzelfde doelbevordering van
den eigen handel, de eigen belangen, en
steun voor het eagen handelscomplex. Het
is een free-for-all" gevecht, en waar dui
zend Amerikaansche zakenlui verzameld
zijn, daar mag men gerust aannemen, dat
deze duizend eikaars gezworen doodsvijan
den zijn. De apotheker zit vlak naast den
vertegenwoordiger van de rubberindustrie.
Beiden haten elkaar, want de een maakt
zijn fortuin door het verkoopen van rubber
schoenen, zoodat zijn klanten geen kou vat
ten, terwijl de ander zijn brood verdient,
wanneer zijn medeburgers voortdurend ver
koudheden oploopen. De peisenhandelaar,
die hooge bontkragen aanraadt voor de
dames, is een levensgevaar voor den hoe-
denfabrikant, omdat in dat geval de vrou
wen ook veel kleinere hoeden gaan dra
gen. De man, die een ongewoon belang
stelt in de enkels der schoone sexe, ik be
doel de vertegenwoordiger van de zijden
kousen-industrie, is weer de doodsvijand
van den 1 ©derfabrikant, die verliezen gele
den heeft, omdat men lage schoenen is
gaan dragen en dus minder leer verbruikt
wordt, en tevens van den textielfabrikant,
die veel liever lange rokken in de mode
ziet. I
Als men de oorzaken van dezen strijd en
deze competitie nagaat, komt men tot de
conclusie, dat deze gevonden worden in de
fundamenteele eigenschappen van het eco
nomische leven van Amerika en van de
gansche wereld. Er is een sterkere aandrang
cm meer en meer goederen te distribueeren,
of wel om te zetten. Waar men in Amerika
vooral naar streeft is grooter omzet of meer
rechtstreeksche kanalen tusschen den pro
ducent en den consument Deze noodzake
lijkheid voor grooteren omzet is een gevolg
van meer intensieve productie en de opening
van nieuwe markten. Nieuwe industrieën
worden opgebouwd en nemen snel in om
vang toe oude industrieën worden ster
ker en grooter. De machines moeten gevo<ni
worden, anders zijn de fabrieken ten doode
opgeschreven en wordt het gansche in-
dustrieele stelsel van de Vereenigde Staten
ontwricht. Overproductie is het grootste en
meest benauwende vraagstuk van Amerika.
De oplossing daarvan beteekent de verzeke
ring van een goede toekomst voor de staten.
Overproductie zal echter vandaag of mor
gen een leelijke spaak steken in het econo
mische wiel. De knappe leiders beschouwen
het als een angstigen, onafwendbaren
droom, waarvan de toekomst alleen de ver
klaring en het verloop kent. Intusschen be
zit het Amerikaansche volk de grootste koop
kracht, welke de geschiedenis van wereld
economie ooit gekend heeft de grootste
koopkracht en de hoogste levensstandaard.
Niets is te goed voor den Amerikaan. Er is
plaats en geld voor elk product of artikel,
dat te koop aangeboden wordt. Er is een
groote vrijheid van emaak en de Amerikaan
sche beurs kan koopen wat ook ter wereld
aangeboden wordt. Het Amerikaansche pu
bliek koopt echter niet altijd met veel wij
zen zin, of met artistieken smaak, maar het
is deze keusmogelijkheid, die de competen
tie aanvuurt, de aanbiedingen doet toene
men en verveelvuldigen en de reclame-
industrie doet bloeien. De oorzaak van de
wereldbekende advertentiemanie is niet ge
legen in het wezenlijke karakter van den
Amerikaan, maar voornamelijk in de hier-
voren genoemde factoren. De strijdmiddelen
der nieuwe competitie zijn niet de oude wa
penen. De oorlog wordt niet rechtstreeks
gevoerd, maar meer indirect. De strijdmid
delen zijn gemoderniseerd in hooge n^ate.
Aankoop op afbetaling is een der nieuw®
fasen der huidige competitie. In den beginne
werd het op kleine en plaatselijke schaal in
gevoerd en was toen tamelijk onschuldig,
totdat de automobielindustrie beslag legde
op de methode en deze toegepast werd op
enorm groote schaal. Het was een direct
gevolg van Ford's lage prijzen en het afbe
talingsstelsel het gezamenlijke antwoord!
van de autofabrikanten. Ford bracht de auto
in het bereik van ieders beurs. De andere
fabrikanten waren genoodzaakt hetzelfde te
doen en gebruikten daarvoor het afbeta
lingssysteem. Men rekende er op, dal in de
psychologie van den gemiddelden Ameri
kaan de toekomst heel ver af was en dat
de eerste betaling het zwaarst is.
Over de geheele linie van de Amerikaan
sche handelswereld wordt de strijd aldus
gevoerd zonder ophouden en zonder pardon,
Vooral de pogingen om den Amerikaan
meer en andere levensmiddelen te doen ver
orberen heeft geweldige afmetingen aange
nomen. Het is om te beginnen de groote
strjjd van de ontbijttafel. Zal hij pruimen
hebben voor zijn ontbijt? Neen, neen schreeu
wen de advertenties van de duizenden
sinaasappel- en annanaskweekers hem in 't
oor. Zal hij zuurkool eten? Waarom niet
olijven? is het antwoord van den Spanjaard.
Eet macaroni ter afwisseling van aardappels,
blaast een andere advertentie hem „in het
oog". Zullen de aardappelkweekera dat zoo
maar ongemerkt voorbij laten gaan? De
vruchtenkweekers, de meelfabrikanten, de
vïsschers en al de andere producenten wil
len, dat de Amerikaan nog veel meer van
hun producten eet, en wat het ergste is,
geeft jaarlijks milüoenen dollars uit om het
daarvan te overtuigen. Het heeft 9r veel
van weg alsof hij eten moet tot hij er
bjj neervalt. En ik schrijf dit hier heusch
niet neer om grappig te wezen. Er is geen
land ter wereld, waar de mensch meer ge
plaagd wordt met allerlei publieke en open
bare raadgevingen omtrent zijn gezondheid,
zijn tanden, zijn oogen en handen, zijn rugge-
merg, zijn maag, zijn asem en den asem
van zfijn buurman in den trein, enz. enz.
Er komt geen eind aan. Wat moet hij doen?
Den dokter gehoorzamen en den boer, den
winkelier en al de handelaars laten bankroet
gaan? De nieuwe competitie is zoo scherp
in de levensmiddelen-industrie, omdat daar
een werkelijke grens bestaat voor de hoe
veelheid, welke menschelijkerwijze gespro
ken kkn verbruikt worden. De advertenties
zjjn niet altijd steekhoudend. Advertentie-
schrijven is een speciaal vak geworden in
Amerika en als men behalve een vlotte pen
te bezitten ook in staat is om in weinig
woorden, op eigen en vreemde wijze, een
zinloozen inhoud een aantrekkelijken vorm
te geven, dan kan men een fortuin maken
in Amerika in deze speciale branche. Men
heeft veel slogans noodig in de reclame
wereld, en het komt er nu slechts op aan
wie het beste ommelet kan bakken zonder
eieren.
Als men de Amerikaansche advertenties
zoo eens nagaat, dan krijgt men den indruk
alsof het Amerikaansche volk nog heel wat
leeren moet in zake hygiëne en dergelijke,
alsof het nog heel wat tekort komt in ken
nis, betreffende allerlei elementaire din
gen in het dagelijksche leven. Jaarlijks geeft
men honderd duizend dollar uit om de Ame
rikaansche huisvrouw aan het bewustzijn te
brengen, dat zij kamferballen gebruiken
moet. Dat noemt men dan ..kamferbewust'M
Mocht zij in haar kamferplicht te kort schie
ten, dan zijn de onheilen niet te overzien.
Zoo ook wordt een millioen dollars aan re
clame uitgegeven om de vrouwen „hoeden-
be'wust" te maken. Hebt u eenig begrip van
2—3
